Herta Müller

Herta Müller
Przełożył Leszek Szaruga
Biuro Literackie • Wrocław 2013
3
15
znam ten jesion który
krawędź dnia oraz torbę podróżną
dwa koła ma znam też
w kolistym spojrzeniu ten
kwadrat podłogi gdy nikt
nie patrzy wtedy zmieniamy na złamanie
karku skórę
14
17
gdy ktoś pyta wówczas mam na to jakiś
pogląd a w domu raz jeszcze śpią we mnie
dwie muchy mogę też poczuć
nostalgię gówno serca to białe kołatanie jak
jaśmin tym razem pojadę tam ja gdyż
na tym parowcu wylotu siadłam uprzednio przy
późniejszym wiceadmirale oczywiście doszło
do rozmowy on spytał mnie czy jestem
za pokojem tak odparłam ja w każdym wypadku ale
nie dla każdego on mrugnął cicho się zaśmiał
nieco bardziej niż z lekka
16
7
na małą plażę oto znów przyszli
ci zwykli członkowie wraz z owymi
głównymi zarządcami dawców obcości i
tymi tak zwanymi ciotkami owych długonosych
zakłócaczy snów ten
nie znający strachu taksówkarz ten
niebywały przymierzacz futer ten
biało obuty flecista ten
wypoczęty reumatolog ten
przedstawiciel zoo i trochę później
dwaj żołnierze którzy każdego poniedziałku
mieli urlop gdy się ich
liczyło podczas jedzenia brakowało tej
która zakupione zbyt małe spodnie położyła
tu na ławce jej panem był
pewien krzykacz werandowy zapewne
on utonął
6
9
ten sąsiad zmarł dwa razy w łóżku w styczniu
tego samego dnia nawet w tym i w następnym
roku ten drugi siadł ze swą szachownicą
przed domem zdjął czapkę z fontaziem a czas
z wysoka śmiał się tym zmieszany pogoda będzie
lepsza ja natomiast nie otrzymałam wiele niemal mniej
niż oni ode mnie tak dalece młoda zaciągnęłam tylko
zasłonę wybiegłam przez okno na pogrzeb
podczas towarzyszącej muzyki musiałam płakać pewnemu
kantorowi mój nos kapał na buty aż
mu to obrzydło wtedy wydarł jedną z pieśni żałobnych
ze swego śpiewnika podał mi ją jako chusteczkę
i powiedział kiedy będzie sucha dostanę ją z powrotem
czy to jasne
8