Modyfikacja ciała tatuażem

RAPORT KOŃCOWY
MODYFIKACJA
CIAŁA TATUAŻEM
ŁÓDŹ 2011
1
Spis treści
I.
Wstęp....................................................................................................................................3
II.
Wyniki badań........................................................................................................................6
Wiedza przed wykonaniem tatuażu ....................................................................................................6
Wiedza o konsekwencjach wykonania tatuażu w nieodpowiednich warunkach ............................. 11
Plany posiadania kolejnego tatuażu ................................................................................................. 14
Czas i samodzielność podejmowanej decyzji .................................................................................... 15
Wybór miejsca ................................................................................................................................... 17
Motywy zrobienia pierwszego tatuażu ............................................................................................ 17
Uczucia towarzyszące wykonaniu pierwszego tatuażu ................................................................... 26
Reakcje alergiczne na tusz ................................................................................................................. 30
III.
Charakterystyka respondentów ....................................................................................... 32
2
WSTĘP
Już w najodleglejszych czasach człowiek ozdabiał swoje ciało poprzez malunki
i tatuaże. Nasi przodkowie z okresu paleolitu (40-14 tysięcy lat p.n.e.) korzystali z ostrych
rylców a za farbę służyły im naturalne barwniki. Z okresu późniejszego, zwanego neolitem
(4000-1700 p.n.e.), pochodzą rozmaicie zdobione figurki. Kolejnym dowodem na
występowanie tatuażu już od pradziejów jest znalezione pod pokrywą lodową ciało
pochodzące sprzed 5300 lat. Umieszczono na nim piętnaście malunków, podejrzewa się, że
przypisywano im funkcję leczniczą.
Badacze uznają świadome ozdabianie swojego ciała malunkami za jedno z pierwszych
zjawisk, które odróżniły człowieka od innych zwierząt. Ważnym źródłem wiedzy na temat
tatuowania przez naszych przodków są odkrycia dokonywane w Egipcie. Pochodząca z 3
tysiąclecia p.n.e. mumia wydobyta w okolicach Teb posiadała na swoim ciele liczne malunki,
które opowiadały historię jej życia. Istnieje silne przypuszczenie, że Egipcjanie tatuowali
tylko konkretne grupy kobiet: śpiewaczki, tancerki, konkubiny. Natomiast wśród mężczyzn
tatuowanie ograniczało się jedynie do przedstawicieli obcych ras oraz więźniów.
Jak łatwo się domyśleć, tatuaż przeniknął z Egiptu do innych cywilizacji
zamieszkujących basen Morza Śródziemnego i okolicznych ludów. W kulturach Agafirów,
Dinlinów i Kirgizów tatuaż stanowił nobilitację, świadczył o szlachectwie bądź wyjątkowej
odwadze na polu bitwy. Zdarzały się jednak przypadki, gdy trwałe malunki miały konotację
ujemną, oznaczano nimi niewolników lub więźniów. Zabieg ten zazwyczaj odbywał się
w następujący sposób: w dobrze widocznym miejscu rozżarzonym metalem wypalano
rozmaite znaki, a następnie w świeżą jeszcze ranę wcierano czarny płyn, który po
wyschnięciu i zagojeniu miał pozostawić trwały ślad. Inną metodą było wcieranie
w uprzednio gęsto nakłute miejsce pyłu węglowego bądź wycinanie znaków na skórze.
W starożytnym Rzymie popularność zyskał tatuaż wojskowy. Wielką estymą cieszyli
się ówcześni lekarze – tatuatorzy. Jednakże przyjęcie przez Konstantyna chrześcijaństwa jako
religii panującej w 325 r. n.e. poskutkowało wprowadzeniem zakazu umieszczania trwałych
malunków na twarzy. Było to uzasadnione wiarą, że ‘twarz jest podobieństwem Boga’.
Kolejne zakazy wprowadzone przez władze kościelne związane są z rokiem 787, kiedy to
podczas soboru w Calcuth, papież Hadrian I zakazał tatuowania w ogóle, uznając je za czyn
prowadzący do potępienia. Czasy średniowieczne w naszym kręgu kulturowym związane są
głównie z tatuażem o tematyce religijnej. Pierwsi wyznawcy nowej religii umieszczali na
3
swoim ciele symbole takie jak jagnię, ryba lub krzyż. Były to bezpośrednie odniesienia do
osoby Jezusa Chrystusa. Zwyczaj ten przejęli także krzyżowcy. Wyżej wymienione symbole
po śmierci miały gwarantować identyfikację zwłok i chrześcijański pochówek.
W tamtym okresie tatuowali się także ludzie z wyższych sfer ówczesnego
społeczeństwa. Było to szczególnie popularne w Anglii, gdzie nawet król Harold II (10221066) posiadał na piersi wytatuowane imię swojej żony.
W XVII wieku tatuaż ponownie pojawia się w kulturze europejskiej, tym razem
w coraz szerszych kręgach. Staje się to za sprawą odkryć geograficznych i podróży do wysp
na Pacyfiku. Do Europy przywożono żywe „okazy”, które posiadały na swoim ciele liczne
malunki. Także dzięki marynarzom, którzy ozdabiali swoje ciała i uczyli się technik
tatuowania, sztuka ta zaczęła zdobywać popularność na starym kontynencie. W tym okresie
zwyczaj tatuowania przylgnął do środowisk organizacji przestępczych, marynarzy oraz
członków tajnych stowarzyszeń politycznych i jeszcze długo w historii będzie z nimi
utożsamiany.
Tatuowały się także elity. Wraz z panującą w XIX w. modą na kulturę japońską,
wśród arystokracji europejskiej upowszechnił się tatuaż japoński. Jako pierwszy, rysunek taki
podczas pobytu w Japonii, wykonał sobie król Walii Edward VII. W ślad za nim ówczesne
elity decydowały się na tego typu ozdobienie ciała. Znaleźli się wśród nich: car Mikołaj II,
wielcy książęta rosyjscy Aleksy i Konstanty, lady Churchill, a także arcyksiążę Franciszek
Ferdynand.
II wojna światowa przyniosła zwiększenie ilości wykonywanych tatuaży. Niestety,
tym razem, także wbrew woli samych tatuowanych. W obozach koncentracyjnych każdy
z więźniów posiadał wytatuowany numer indentyfikacyjny. Doprowadziło to do
makabrycznego zwyczaju kolekcjonowania oznaczonych kawałków skóry. Tatuaż posiadali
również żołnierze. Każdy członek elitarnej jednostki SS zobowiązany był do posiadania
wytatuowanej na swoim ciele grupy krwi. Taka informacja była potrzebna w przypadku
konieczności pomocy rannemu żołnierzowi.
Po wojnie dopiero w latach 60–tych tatuaż zaczął wracać do łask, kojarząc się jako coś
pozytywnego. W Polsce miało to miejsce dopiero 20 lat temu. Wcześniej malunek na ciele
oznaczał przeszłość kryminalną.
Tatuaż nie zna granic wiekowych. Do tatuatorów przychodzą zarówno ludzie młodzi,
jak i starzy. Istnieje jedynie prawne ograniczenie zakazujące tatuowania osoby niepełnoletniej
bez zgody jej rodzica.
4
Przeciwnicy tatuowania często jako swój główny argument przywołują fakt niszczenia
się tatuażu w późnym wieku. Gdy skóra traci jędrność i elastyczność, dzieło wykonane
w młodości może ulec zniekształceniu i nie prezentować się już tak atrakcyjnie. Jest to
niestety naturalne zjawisko, którego nie da się uniknąć.
Rozkwit mody na tatuaż w Polsce nieprzypadkowo zbiegł się z demokratyzacją życia
społecznego. Państwo dało obywatelom więcej praw, zaczęli oni również być świadomi
swoich
możliwości.
Powstawały
legalne
studia
tatuażu,
które
wpisywały
się
w ogólnoświatowy boom na tatuaż. Młodzi ludzie, którzy znaleźli się w zupełnie nowych dla
siebie warunkach, uznawali tatuaż jako wyraz buntu przeciw panującym zasadom
i standardom.
W ostatnich latach zaobserwować można także stopniowo zwiększającą się tolerancję
na sztukę tatuażu. Jednak z racji dużo krótszej tradycji, w porównaniu do krajów Europy
Zachodniej, akceptacja społeczna jest zdecydowanie niższa. Osoby bogato ozdobione
w dalszym ciągu budzą sensację wśród ‘zwykłych obywateli’.
5
WYNIKI BADAŃ
WIEDZA PRZED WYKONANIEM TATUAŻU
Na pytanie czy przed wykonaniem tatuażu posiadał/ła Pan/i jakąś wiedzę o tym zjawisku 92
osoby ze 117 odpowiedziały twierdząco, 28 respondentów stwierdziło brak wcześniejszej
wiedzy na ten temat. Wyniki te stanowią odpowiednio 76,1 % i 23,9 % ogółu przebadanych
osób. Spośród osób, które zdeklarowały fakt posiadanej wcześniej wiedzy 58,9 % stanowiły
kobiety a 38,9 % - mężczyźni. Dwie osoby nie odpowiedziały na to pytanie i ich odsetek
w stosunku do ogółu respondentów, którzy udzielili odpowiedzi twierdzącej wyniósł 2,2 %
a w stosunku do ogółu przebadanych – 1,7 %. Osób nieposiadających wiedzy na temat
tatuażu przed jego wykonaniem było 27 z czego fakt ten zadeklarowało 10 kobiet i 17
mężczyzn. Wyniki te to odpowiednio 37 % i 63 % tej grupy respondentów oraz 8,5 % i 14 %
ogółu przebadanych.
W zależności od wieku respondentów deklaracja posiadanej wcześniej wiedzy na temat
zjawiska
tatuowania
ciała
przedstawiała
się
następująco.
Spośród
respondentów
posiadających taką wiedzę największy odsetek (70 %) stanowiły osoby z najmłodszej grupy
wiekowej, czyli urodzone w latach 1981-1990. Wynik ten to także 53,8 % ogółu. Urodzeni
w latach 1971-1980 stanowili 24,4 % tej grupy oraz 18,8 % ogółu przebadanych
respondentów. Pozostałe grupy nie zanotowały wysokich wskaźników. Troje respondentów
posiadających wiedzę przed zrobieniem sobie tatuażu plasuje się w grupie wiekowej
urodzonej w latach 1961-1970 i stanowią oni 3,3 % posiadających wiedzę o tatuażu oraz 2,6
% ogółu przebadanych. Nikt spośród najstarszej grupy respondentów nie odpowiedział
twierdząco na to pytanie a dwie osoby zanotowały brak danych. Wśród respondentów
deklarujących brak posiadanej wcześniej wiedzy na temat tatuażu sytuacja przedstawia się
analogicznie. Największy odsetek tej grupy (59,3 %) stanowią respondenci z najmłodszego
przedziału wiekowego i jest to zarazem 13,7 % wszystkich przebadanych. 22,2 % to odsetek
pochodzący z grupy urodzonych w latach 1971-1980 i ta wartość stanowi 5,1 % ogółu. Troje
respondentów urodziło się w latach 1961-1970 i stanowią oni odpowiednio 11,1 % grupy nie
posiadającej wiedzy na temat zjawiska tatuowania ciała oraz 2,6 % ogółu. W najstarszej
grupie wiekowej zanotowano dwa wskazania i było to odpowiednio 7,4 % i 1,7 %.
Wśród osób deklarujących wiedzę na temat tatuażu przed jego wykonaniem największy
odsetek stanowili ludzie z wykształceniem średnim – 31,1 % tej grupy i 23,9 % ogółu.
6
Najmniej respondentów, którzy udzielili takiej odpowiedzi ma wykształcenie niepełne
zawodowe oraz podstawowe – po 1,1 % grupy i 0,9 % ogółu. Spośród 23,1 % respondentów
deklarujących brak posiadanej wcześniej wiedzy o tatuażu najwięcej ma wykształcenie
wyższe i pomaturalne (odpowiednio – po 29,6 % grupy oraz po 8 % ogółu przebadanych).
3,7 % a zarazem 0,9 % ogółu to ludzie z wykształceniem niepełnym zawodowym. Żaden
z przebadanej grupy respondentów, którzy nie posiadają wiedzy na temat zjawiska tatuowania
ciała nie ma wykształcenia podstawowego.
Źródła wiedzy na temat tatuażu
23%
4%
brak odp
12%
media
znajomi
20%
18%
internet
książki
23%
nie dotyczy
7
Zróżnicowanie korzystania ze źródeł wiedzy w zależności od posiadanego wykształcenia
100%
14,40%
19,00%
90%
25,90%
30,70%
80%
21,40%
19,10%
70%
60%
21,70%
33,40%
50%
38,10%
40%
30%
64,20%
34,70%
Wyższe
Niepełne wyższe
Pomaturalne Średnie
Niepełne średnie
Zasadnicze zawodowe
Podstawowe
Niepełne zawodowe
Brak odp
29,60%
20%
9,50%
0,00%
4,30%
10%
4,30%
0,00%
0%
0,00%
0,00%
media
4,30%
0,00%
3,70%
0,00%
7,40%
0,00%
4,80%
9,50%
znajomi internet książki
Istnieją cztery główne źródła, dzięki którym badani zdobywają wiedzę na temat tatuażu.
Należą do nich: media, Internet, książki, oraz wiedza przekazywana od znajomych. Rozkład
odpowiedzi w tym temacie jest dość równomierny, większość respondentów korzysta z
Internetu (23 proc.) oraz z książek (18 proc.). Jedna piąta osób chętnie sięga do opinii
znajomych. Z mediów – telewizji, prasy i radia korzysta jedynie 12 proc. pytanych.
Taka samo ma się sytuacja powiązania rodzaju źródła wiedzy z wykształceniem, choć tutaj
rozkład nie wykazuje specjalnie istotnej zależności między wykształceniem a sięganiem do
konkretnego źródła. Najwięcej osób badanych miało wykształcenie średnie oraz niepełne
wyższe i wyższe. Dla pierwszej grupy osób najbardziej liczyły się takie źródła jak media
(64,2 proc.), książki (38,10 proc.) oraz znajomi (34,7 proc.). Jeśli chodzi o Internet to
8
korzysta z niego ponad połowa badanych, którzy posiadają wykształcenie wyższe i niepełne
wyższe (razem 59,3 proc.). Natomiast do książek wśród tak wykształconych sięga prawie co
czwarty z badanych.
Znajomość nazw salonów tatuatorskich
W badaniu respondenci zostali zapytani o znajomość nazwy jakiegokolwiek salonu tatuażu
w swoim mieście. 53 % ogółu odpowiedziało, że zna przynajmniej jedną taką nazwę przy
45,3 %, które jej nie znają. Odsetek 0,9 % stanowią badani, którzy nie odpowiedzieli na
pytanie lub których to pytanie nie dotyczyło. Największa znajomość nazw salonów tatuażu
wystąpiła w najmłodszej grupie wiekowej – odsetek tych respondentów wyniósł 83,9 %
i stanowił 44,4 % ogółu przebadanych. Najmniejsza – odpowiednio – 1,6 % i 0,9 % wśród
osób urodzonych w latach 1961 – 1970. Spośród respondentów nieznających nazw salonów
tatuażu w swoim mieście najwięcej – 49,1 % plasuje się w najmłodszej grupie wiekowej.
Odsetek ten stanowi 22,2 % ogółu przebadanych. Niewiele mniej, bo 37,7 % i zarazem 17,1
% ogółu to respondenci urodzeni w latach 1971-1980. Najmniejszy procent nieznających
nazw salonów tatuażu zanotowała grupa wiekowa z przedziału 1951-1960, odsetek ten
wyniósł 3,8 % i stanowił 1,7% ogółu przebadanych.
Dodatkowo sprawdzono poprawność nazw salonów tatuażu. 49,6 % ogółu przebadanych
podało nazwy istniejących obecnie salonów z czego aż 84,5 % to ponownie osoby
z ostatniego przedziału wiekowego, 10,3 % plasuje się w grupie urodzonych w latach 19711980 zaś urodzeni w latach 1961-1970 zanotowali najniższy odsetek - wyniósł on 1,7 %
respondentów, którzy udzielili poprawnych odpowiedzi na to pytanie. Błędne nazwy podało 6
% ogółu przebadanych z czego po 28,6 % respondentów mieściło się w trzech wyżej
wymienionych grupach wiekowych zaś 14,3 % badanych – w grupie urodzonych w latach
1951-1960.
9
Znajomość imprez tatuatorskich
26%
znam
nie znam
74%
Większość respondentów nie zna nazw imprez związanych z tematyką tatuażu. Jedynie 26
proc. orientuje się i potrafi wskazać poprawne nazwy salonów tatuatorskich mieszczących się
w ich mieście.
Znajomość programów popkulturalnych
100%
90%
80%
70%
60%
34,2
52,5
79,2
99,2
50%
40%
30%
20%
10%
nie zaznaczył
zaznaczył
65,8
47,5
20,8
0,8
0%
popularne
studio tatoo
popularny
program TV
popularny
wzór tatoo
nie wiem
10
W środowisku osób tatuowanych zdecydowana większość wie, czym jest Miami Ink.
Problemy respondentów widoczne były jedynie w przypadku faktu powiązania cech, że
Miami Ink to zarówno studio tatuażu jak i program telewizyjny.
Znajomość terminologii branżowej
Przez znajomość terminologii branżowej rozumiem m.in. znajomość terminów związanych z
rodzajami tatuażu. Każdy kolejny poziom trudności każdej z definicji z nich świadczy o
głębszym zainteresowaniu respondenta tematem. Na pytanie, czym jest tribal – jako tego o
niższym poziomie trudności - 36, 7 proc. osób znało pierwszą poprawną odpowiedź, mówiąc,
że jest to tatuaż kultowy. W związku z tym, że typować można było wielokrotnie większa
liczba respondentów (45 proc.) wytypowała, że jest to tatuaż czarno biały, również posiadając
rację. Reszta nie znała poprawnej odpowiedzi, deklarując, że tribal to tatuaż wykorzystujący
elementy biomechaniki lub tradycyjny (razem 36,6 proc.)
Jeśli chodzi wyższy poziom trudności, na pytanie czym jest bodysuit – odpowiedź znało
jedynie co dziesiąty badany (10,8 proc.). 44, 2 proc osób nie znało odpowiedzi, zaś 40,8 proc.
uważało, że jest to tatuaż pokrywający całe ciało.
Powyższe wyniki świadczą o tym, że większość badanych posiada stosunkowo średnią
wiedzę dotyczącą ogólnej terminologii branżowej.
Wiedza o konsekwencjach wykonywania tatuażu w nieodpowiednich warunkach
W zależności od wieku respondenci wskazywali różne skutki jakie może przynieść zrobienie
tatuażu przy użyciu niesterylnych narzędzi. 88,9 % ogółu przebadanych skupiło się na
chorobach zakaźnych, z czego 68,8 % i jednocześnie 60,7 % ogółu plasuje się w najmłodszej
grupie wiekowej. U 4,3 % respondentów wystąpił brak danych zaś 6,8 % ogółu przebadanych
wskazało inne konsekwencje tatuowania się przy użyciu niesterylnych narzędzi. 75 %
ostatniego odsetka to respondenci urodzeni w latach 1981-1990 a 25 % plasuje się w
przedostatniej grupie wiekowej. Na choroby zakaźne wskazywali głównie badani z
wykształceniem średnim – stanowili 28,8 % tej grupy, najrzadziej z kolei odpowiedź ta była
wybierana przez osoby z wykształceniem podstawowym – ich odsetek w stosunku do
wszystkich respondentów, którzy zaznaczyli tę odpowiedź wyniósł 1 %.
11
Drugą pod względem popularności konsekwencją wykonywania tatuażu w nieodpowiednich
warunkach były choroby skóry. Tę odpowiedź wybrało 27,4 % ogółu przebadanych osób z
czego 53,1 % należy do najmłodszej grupy wiekowej, 43,8 % to respondenci urodzeni w
latach 1971-1980 zaś 3,1 % - w latach 1961-1970. 68,4 % ogółu przebadanych wskazało na
inne skutki i aż 75 % tej grupy osób to urodzeni w latach 1981-1990, 15 % plasuje się w
przedostatniej grupie wiekowej a odsetek 6,3 % oraz 1,3 % - odpowiednio w grupach 3 i 2.
Odsetek badanych z wykształceniem średnim, którzy wybrali choroby skóry jako
konsekwencję nieodpowiedniego wykonania tatuażu wyniósł 34,4 %, co stanowi 9,4 % ogółu
przebadanych. Spośród osób posiadających wyższe wykształcenie odpowiedź ta była
wybierana przez co czwartego respondenta zaś osoby z wykształceniem niepełnym wyższym
oraz pomaturalnym stanowiły odpowiednio: 18,8 % oraz 15,6 % respondentów uważających,
że niesterylne warunki, w jakich wykonuje się tatuaż mogą być przyczyną chorób skóry.
Trzecia grupa wymienianych przez respondentów konsekwencji została zaklasyfikowana jako
„inne” i objęła swym zasięgiem odpowiedzi takie, jak: „ciąża”, „śmierć” czy też ogólnie użyte
pojęcie „choroba”. Pasujących do tej kategorii odpowiedzi udzieliło 17,1 % ogółu
przebadanych
z czego 60 % to przedstawiciele najmłodszej grupy wiekowej, co trzeci
respondent urodził się w latach 1971-1980 zaś po 5 % badanych to odpowiednio – brak
danych oraz urodzeni w latach 1951-1960. Co trzecia z osób, które udzieliły tej odpowiedzi
ma wykształcenie średnie, co czwarta - niepełne wyższe zaś 20 % tej grupy posiada
wykształcenie wyższe. Respondenci posiadający wykształcenie podstawowe oraz zasadnicze
zawodowe nie wybierali tej odpowiedzi.
12
Wiedza na temat reguł pielęgnacji skóry po wykonaniu tatuażu
24,8%
22,2%
16,2%
47,0%
62,4%
6,0%
18,3%
19,7%
5,8%
7,5%
nie wiem
72,6%
88,0%
75,7%
65,8%
86,7%
nie
0,0%
6,1%
14,5%
woda ze
spirytusem
woda utleniona
woda z mydlem
21,4%
NIVEA
wazelina
2,6%
specjalistyczna
maść
dermatologiczna
tak
30,8%
woda
destylowana
100%
90%
80%
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Generalnie badani wykazali podstawową oraz raczej poprawną wiedzę na temat reguł
pielęgnacji skóry po wykonaniu tatuażu. Większość z nich (86, 7 proc) wskazała, że powinno
ją smarować się specjalistyczną maścią dermatologiczną. Ta odpowiedź zdeterminowała
resztę odpowiedzi, gdyż w większości ankietowani odpowiadali negatywnie na resztę
propozycji pielęgnacji. Z drugiej strony aż 47% uważa, że nie powinno smarować się
wazeliną, chociaż jest to odpowiedź poprawna. Zdecydowana większość z nich słusznie
uważa, że skóry nie powinno smarować się wodą utlenioną, spirytusem, wodą z mydłem, czy
kremem typu NIVEA. Odpowiedź na temat wody destylowanej zmyliła badanych, którzy w
72, 6 % odpowiedzieli negatywnie, choć odpowiedź była pozytywna.
13
Plany posiadania kolejnego tatuażu
Plany posiadania kolejnego tatuażu wśród respondentów są klarownie sprecyzowane. Ponad
połowa ankietowanych zamierza mieć kolejny tatuaż (57, 3 %). Ponad jedna trzecia deklaruję,
że nie chce posiadać następnej takiej ozdoby ciała (34,2 %). Niewielki odsetek osób nie jest
do końca zdecydowany. (8,5 proc)
Plany takowe zależą od kwestii finansowych - wysokości dochodu w rodzinie. Prawie połowa
osób, które deklarowały się mieć kolejny tatuaż, ma dochody w rodzinie przekraczające 1000
zł. Tak samo jest z tymi, których dochody mieszczą się na w granicach 800-1000 zł, bo 10, 4
proc spośród deklarujących na „tak”. Im mniejszy dochód w rodzinie na członka, tym niższe
prawdopodobieństwo posiadania takowych planów.
14
Czas podejmowania decyzji o wykonaniu pierwszego tatuażu
Pragnęliśmy zbadać jak długo respondenci podejmowali decyzję o wykonaniu
pierwszego tatuażu. Ponad jedna czwarta osób badanych (28,2%) spontanicznie zdecydowała
się na ten zabieg, prawie trzy czwarte z tych respondentów to osoby z przedziału wiekowego
od 20 do 30 lat. Co ciekawe, prawie jedna czwarta (24,2%) z tych respondentów to osoby z
wykształceniem średnim. Więcej, niż jedna piąta respondentów posiada zarówno
wykształcenie pomaturalne, jak i wyższe. Chcieliśmy także zwrócić uwagę na to, iż niewiele
ponad połowę osób pracujących umysłowo podjęło decyzję o wykonaniu pierwszego tatuażu
spontanicznie. Może to być związane z monotonnym charakterem pracy i chęcią zrobienia
czegoś zupełnie innego. Ponad jedna trzecia osób (30,3%) spontanicznie decydujących się na
tatuaż to uczniowie i studenci, którzy prawdopodobnie pragnęli wyrazić siebie, swoje emocje
a także wyróżnić się. Prawie połowa respondentów (45,5%), którzy zadeklarowali
spontaniczne podjęcie decyzji o pierwszym zabiegu tatuatorskim to osoby mające miesięczny
dochód powyżej 1000 zł. Dzięki temu, możemy wywnioskować, że wielkość dochodu ma
wpływ na czas podejmowania decyzji o ozdobieniu ciała tatuażem.
Tabela 1
Jak długo zastanawiał się
Pan/Pani przed podjęciem
ostatecznej decyzji o
zrobieniu pierwszego
tatuażu?
Spontaniczna decyzja
Dłużej niż rok
Mniej więcej miesiąc
Mniej więcej pół roku
Nie pamiętam
Mniej więcej rok
Częstość
Procent
33
28,2
22
18,8
20
17,1
16
13,7
14
12,0
12
10,3
Ważne było dla nas, aby poznać, jak płeć różnicuje czas podejmowania decyzji o
wykonaniu pierwszego tatuażu. Generalnie, nie znaleźliśmy zależności między tymi dwoma
zmiennymi, za wyjątkiem jednego przypadku. Prawie dwukrotnie więcej kobiet (68,2%) niż
15
mężczyzn (27,3%) podejmowało decyzję o wykonaniu pierwszego tatuażu dłużej niż rok.. W
tym jednym przypadku kobiety potrzebują więcej czasu na zdecydowanie o permanentnym
ozdobieniu swego ciała.
Samodzielność podejmowania decyzji o wykonaniu tatuażu
Decyzja o wykonaniu tatuażu często wiąże się ze zwróceniem się do innych osób o
poradę. Możemy także wykonać taki zabieg pod ich wpływem. Postanowiliśmy zbadać, od
czego zależy samodzielność podejmowania decyzji o wykonaniu pierwszego tatuażu.
Jak wynika z badań płeć nie różnicuje zmiennych związanych z samodzielnością
podejmowania decyzji o pierwszym zabiegu tatuatorskim. Ponad połowa respondentów to
osoby między 20 a 30 rokiem życia, które same zdecydowały o wykonaniu tatuażu.
Można zauważyć zależność, że im większy dochód, tym częściej respondenci podejmowali tę
decyzję nie będąc pod wpływem innych.
Tabela 2
Czy decyzję o wykonaniu pierwszego
tatuażu podjął/podjęła Pan/i samodzielnie
czy pod wpływem innych osób?
Samodzielnie
Pod wpływem innych osób
Częstość
Procent
103
88,0
10
8,5
16
Powiadamianie osób bliskich o wykonaniu tatuażu
Prawie jedna piąta respondentów (18,8%) nie powiadomiła nikogo o planowaniu
wykonania pierwszego tatuażu. Z podobną częstotliwością o chęci pójścia na zabieg
wykonania pierwszego tatuażu respondenci powiadamiali przyjaciół, znajomych (52,1%),
bądź rodziców (48,7%) czy też swoich partnerów (41,9%).
Czy i kogo spośród bliskich powiadomił/powiadomiła Pan/Pani
o swojej decyzji przed wykonaniem pierwszego tatuażu?
Dane w procentach
60
52,1
48,7
50
Przyjaciele/Znajomi
41,9
Rodzic/Rodzice
40
Partner/Partnerka
30
Nikogo
18,8
20
10
0
Powody wyboru miejsca, w którym został wykonany pierwszy tatuaż
Miejsce wybrane do wykonania pierwszego tatuażu pełni ważną rolę. Trudno jest
znaleźć odpowiednie, więc korzystamy z opinii znajomych, zapoznajemy się z różnorodnymi
ofertami dostępnych w salonach.
Zdarza się, że można do takiego salonu trafić nawet
przypadkowo.
Jak wynika z uzyskanych danych, ponad połowa badanych (60,7%) zdecydowała się,
by wykonać pierwszy tatuaż w miejscu poleconym przez znajomych, co może oznaczać, że
potraktowali to miejsce jako sprawdzone i zaufane. Znacznie więcej niż połowa
respondentów (64,4%) posiadała wcześniejszą wiedzę na temat tatuażu. Prawie jedna czwarta
respondentów (23,9%) wybrała salon tatuażu po zapoznaniu się z dostępną ofertą. Możemy
zauważyć, że dla respondentów wybranie salonu do wykonania pierwszego tatuażu było tak
ważne, że chcieli oni na ten temat zdobyć jak największą wiedzę z różnych źródeł.
17
Tabela 3
Dlaczego wybrał/a Pan/i w/w
miejsce do wykonania
swojego pierwszego tatuażu?
Częstość
1 Dlatego, że polecili
Panu/Pani znajomi
2 Dlatego, że zapoznał/a się
Pan/i z dostępną w mieście
ofertą i sam/a dokonał/a
wyboru
3 Dlatego, że trafił/a Pan/i tam
przypadkowo
Procent
71
60,7
35
29,9
8
6,8
Dla respondentów ważne było również to, kto wykonywał ten zabieg. Ponad cztery
piąte z nich (65%) zadeklarowało, że była to osoba posiadająca renomę i doświadczenie, co
oznacza, że badani chcieli powierzyć swoje ciało „w dobre ręce”.
Kto zrobił Panu/Pani pierwszy tatuaż?
Dane w procentach
70
65
60
Osoba z renomą i
doświadczeniem
Osoba bez renomy, ale
z doświadczeniem
Osoba bez
doświadczenia
Samodzielnie
50
40
30
26,5
20
10
4,3
2,6
0
Respondenci bardzo poważnie podeszli do wykonania pierwszego tatuażu, szukając
odpowiedniego salonu, w którym mogliby poddać się zabiegowi, jak i specjalisty, który
cieszy się poważaniem.
18
MOTYWY ZROBIENIA PIERWSZEGO TATUAŻU
ŻU
ży u respondentów
Motywy wykonania tatuaży
W naszym badaniu chcieliśmy
śmy się
si dowiedzieć,, jakie motywy kierowały respondentami przy
robieniu pierwszego tatuażu.
Dlaczego zdecydował/a się Pan/i na swój pierwszy tatuaż?
Uporanie się z problemem
0
Inne
1,70%
Dowód miłości
5%
Podążanie za modą
6,70%
Przejaw buntu
9,20%
Chęć wzbudzenia zachwytu
9,20%
Zaznaczenie przynależności
11,70%
Chęć wyróżnienia się
16,70%
Upamiętnienie wydarzenia
23,30%
Forma sztuki
28,30%
Element wizerunku
34,20%
Chęć wyrażenia własnego ja
37,50%
Realizacja marzeń
45%
50%
45%
40%
35%
30%
25%
20%
15%
10%
5%
0%
Uwaga , procenty nie sumują się
si do stu, ponieważ respondenci mogli podać więcej niż jedną
odpowiedź
19
Z przeprowadzonych badań wynika, że prawie połowa badanych (45%) deklaruję realizację
marzeń jako powód zrobienia sobie tatuażu. Pozostałe dwa najpopularniejsze to chęć
wyrażenia własnego ja (37,5%) oraz tatuaż jako element wizerunku (34,2%). Żaden
z respondentów nie zaznaczył odpowiedzi twierdzącej, że zdecydował/a się na swój pierwszy
tatuaż z powodu uporania się z problemami życiowymi.
Badając wpływ osób trzecich na zrobienia tatuażu taką zależność da się zaobserwować
jedynie w przypadku tatuażu zrobionego w dowód miłości. Chociaż liczba respondentów
deklarująca taką zależność jest bardzo mała (8,5%) jest to najwyższa wartość występująca
przy tego typu zależności.
Stopień przemyślenia decyzji o zrobieniu tatuażu
Na pytanie o to, jak długo respondent/ka zastanawiał/a się nad podjęciem decyzji o zrobieniu
pierwszego tatuażu respondenci odpowiadali różnie, jednak najczęściej pojawiającą się
odpowiedzią była odpowiedź świadcząca o spontanicznej decyzji (28,3%), drugą najczęściej
wybieraną odpowiedzią był wariant przeciwny, świadczący o długim namyśle przed
zrobieniem tatuażu – dłużej niż rok (19,2%). Najmniej osób (10,8%) wybrało odpowiedź
mniej więcej rok.
20
Jak długo zastanawiał/a się Pan/i przed podjęciem
ostatecznej decyzji o zrobieniu pierwszego tatuażu?
28,30%
30,00%
25,00%
19,20%
20,00%
16,70%
13,30%
15,00%
11,70%
10,80%
10,00%
5,00%
0,00%
To była
Mniej więcej
spontaniczna
miesiąc
decyzja
Mniej więcej
pół roku
Mniej więcej Dłużej niż rok Nie pamiętam
rok
Czy respondenci liczyli się ze zdaniem rodziny/bliskich/znajomych
rodziny/bliskich/znajomych dokonując
dokonuj decyzji
odnośnie wykonania tatuażu?
żu?
W tym pytaniu chcieliśmy
my się dowiedzieć, czy respondenci liczyli sięę z opinią
opini o zamiarze
wykonania tatuażu wyrażanąą przez osoby o tym poinformowane oraz jaka była reakcja osób
zaliczanych do poszczególnych grup w najbliższym
najbli szym otoczeniu respondenta.
Tabela 1
Reakcja
Osoby
Pozytywna
Negatywna
Obojętna
Rodzice / Rodzic
17
25
20
Przyjaciele / Znajomi
52
2
13
Partner
39
6
4
powiadomione
/ Partnerka
Jak wynika z tabeli grupą najmniej zadowoloną
zadowolon z powodu podjęcia
cia przez respondenta decyzji
o wykonaniu pierwszego tatuażu
tatuaż są rodzice. Najczęściej pojawiającą się wśród
w
nich reakcją
21
jest reakcja negatywna (20,8%). Reakcję
Reakcj rodziców jako pozytywnąą (14,2%) i obojętną
o
(16,7%) wybrała zbliżona
ona ilość respondentów. Spośród
ród osób powiadamianych o decyzji
zrobienia tatuażu najczęściej
ęściej i jednocześnie
jednocze nie najbardziej pozytywnie oceniającą
oceniaj
tą decyzję
grupą (44,1%) są znajomi. Znikoma ich ilość
ilo przejawiała reakcję negatywną (1,7%), niewielu
(11%) było obojętnych.
tnych. Partnerzy respondentów także
tak
stanowią grupę
grup w większości
pozytywnie reagującą na podjęcie
podjęcie przez respondenta decyzji o zrobieniu tatuażu
tatua (33,1%).
Odwrotnie
jednak niż w przypadku znajomych partnerzy częściej
cz ciej przejawiali
przejawia reakcję
negatywną (5,1%) niż obojętną
ętną (3,4%).
Z powyższego
szego opisu wynika, żee ostatecznie respondenci zdecydowali się
si na posiadanie
tatuażu mimo niechęci
ci ze strony rodziców.
Kolorystyka tatuażu
W tym pytaniu chcieliśmy
my się
si dowiedzieć, jak bardzo respondenci
ndenci zwracają
zwracaj uwagę na
kolorystykę tatuażuu decydując
decydują się na pierwszy wzór i czy jest to uzależnione
uzale
od płci
tatuującego się.
Czy kolorystyka wybranego przez Pana/ią
pierwszego tatuażu ma dla Pana/i znaczenie?
4,20%
18,30%
25,80%
Tak, bardzo duże
Tak, duże
Ma niewielkie znaczenie
Nie ma żadnego znaczenia
Trudno powiedzieć
23,30%
28,30%
22
W przypadku pytania o istotność kolorystyki odpowiedzi rozkładają się różnie, najczęstszą
odpowiedzią jest odpowiedź tak, duże (28,3%), jednak nie jest to odpowiedź mająca znaczną
przewagę nad innymi odpowiedziami. Niewiele mniej respondentów zaznaczyło odpowiedź
twierdzącą o bardzo dużym znaczeniu kolorystyki (25,8%), trzecią najczęściej wybieraną
odpowiedzią jest odpowiedź, że kolorystyka tatuażu ma dla respondenta niewielkie znaczenie
(23,3%), brak jakiegokolwiek znaczenia w przypadku kolorystyki zadeklarowało niewiele
mniej osób (18,8%).
Badając związek między istotnością kolorystyki tatuażu a płcią dochodzimy do ciekawych
wniosków. Panowie, tak samo jak panie, uważają, że kolorystyka jest ważnym aspektem
tatuażu, choć panowie są w tej kwestii podzieleni. Większość panów (30,8%) uważa, że
kolorystyka tatuażu ma dla nich bardzo duże znaczenie, z drugiej jednak strony spora liczba
panów (26,9%) uważa, że kolorystyka tatuażu nie ma dla nich żadnego znaczenia. Ostatecznie
o istotności kolorystyki dla mężczyzn przeważa znacząca grupa panów (25%) twierdząca, że
kolor tatuażu ma dla nich duże znaczenie.
Kobiety w większości twierdzą, że kolorystyka tatuażu ma dla nich znaczenie. Różnica
polega jedynie na stopniu istotności. Większość kobiet twierdzi, że kolorystyka tatuażu ma
małe znaczenie (30,2%), za brakiem znaczenia opowiada się najmniej respondentek (11,1%).
23
Czy kolorystyka wybranego przez Pana/ią pierwszego
tatuażu ma dla Pana/i znaczenie?
Bardzo duże znaczenie
Duże znaczenie
Małe znaczenie
Nie ma znaczenia
35,00%
31,70%
30,80%
30,20%
30,00%
26,90%
25%
25,00%
22,20%
20,00%
13,50%
15,00%
11,10%
10,00%
5,00%
0,00%
Kobiety
Mężczyźni
Uwaga, procenty nie sumują się
si do stu, ponieważ zostały wybrane tylko najbardziej istotne
odpowiedzi.
24
Inspiracje dla wybranych przez respondentów wzorów tatuaży
tatua
Skąd czerpał/a Pan/i inspirację przy wyborze wzoru
pierwszego tatuażu?
20,80%
15,80%
Z tatuaży innych ludzi
Ze studia tatuażu
30%
Z festiwali tatuażu
Ze środków masowego
przekazu
Inne
43,30%
1,70%
Uwaga, procenty nie sumująą się do stu, ponieważ respondenci mogli podać więcej niż jedną
odpowiedź
Prawie połowa respondentów (43,3%) zadeklarowała środki
rodki masowego przekazu jako swoje
źródło
ródło informacji przy wyborze wzoru pierwszego tatuażu.
tatua
Następnąą najczęściej
najcz
wybieraną
odpowiedzią jest inspiracja zaczerpnięta
zaczerpni z salonu tatuażu,
u, w którym wykonywany był tatuaż
(30%). Najrzadziej wybieraną jest odpowiedź świadcząca
ca o czerpaniu inspiracji z festiwali
tatuażu (1,70%).
25
Czy wybierając wzór pierwszego tatuażu kierował/a się
Pan/i konkretnym stylem tatuowania?
10,08%
39,20%
Tak
Nie
Trudno powiedzieć
50%
Połowa respondentów (50%) twierdzi, że wybierającc wzór pierwszego tatuażu
tatua nie kierowała
się żadnym
adnym konkretnym stylem tatuowania. Prawie połowa (39,2%) deklarowała wybór
konkretnego stylu tatuowania, część
cz
osób (10,08%) miała problemy ze stwierdzeniem, czy
kierowała się jakimś konkretnym stylem czy nie.
Zarówno kobiety jak i męż
ężczyźni w większości nie kierowali sięę konkretnym stylem
tatuowania wybierającc pierwszy wzór swojego tatuażu,
tatua u, jednak w przypadku kobiet różnica
ró
między odpowiedzią tak a nie wynosiła więcej niż w przypadku mężczyzn
ężczyzn (14,3%), gdzie
odpowiedź nie różniła się od odpowiedzi tak jedynie minimalnie (5,7%).
Najczęściej konkretnym
tnym stylem przy wyborze wzoru pierwszego tatuażu
tatua
kierowali się
respondenci z wykształceniem średnim
ś
(30,4%) i wyższym (23,9%).
UCZUCIA TOWARZYSZĄCE
ĄCE
CE WYKONANIU PIERWSZEGO TATUAŻU
TATUA
Wykonanie pierwszego tatuażu
tatua jest ważnym
nym wydarzeniem dla osób, które na taki
zabieg się zdecydowały. Wiąże
Wiąż się to z różnymi
nymi emocjami, począwszy
począ
od radości,
podekscytowania, kończącc na strachu czy upokorzeniu. Zależało
Zale ało nam na tym, by poznać
pozna jakie
stany emocjonalne, związane
zane z wykonaniem pierwszego tatuażu,
tatua u, towarzyszyły respondentom.
Z uzyskanych danych wynika, że w momencie kiedy tatuator przystępował
pował do pracy nad ich
ciałem ponad połowa odczuwała podekscytowanie (53%). Natomiast, uczucie napięcia
napi
26
(51,3%) odczuwane było częściej u kobiet niż u mężczyzn, aż o jedną piątą. Ponad dwie piąte
zadeklarowało ciekawość (43,6%).
Stan emocjonalny, w którym znajdowali się respondenci bezpośrednio przed
pierwszym zabiegiem wykonania tatuażu najrzadziej związany był z emocjami ulgi (1,7%)
oraz chęci ucieczki (4,3%), którą odczuwało 60% więcej mężczyzn niż kobiet.
Tabela 4
Co Pan/Pani czuł/czuła w chwili, tuż przed
wykonaniem tatuażu, gdy tatuażysta
pierwszy raz przystępował do pracy z
Pana/Pani ciałem?
Częstość
Procent
Podekscytowanie
62
53,0
Napięcie
60
51,3
Ciekawość
51
43,6
Zadowolenie z podjętej decyzji
40
34,2
Niepewność co do efektu końcowego
40
34,2
Strach
16
13,7
Przyjemność
10
8,5
Chęć rezygnacji
7
6,0
Chęć ucieczki
5
4,3
Coś innego
3
2,6
Ulgę
2
1,7
Uwaga: procenty nie sumują się do stu, ponieważ respondenci mogli podać więcej niż jedną
odpowiedź
Bezpośrednio po wykonaniu pierwszego tatuażu prawie trzy czwarte respondentów
odczuwało zadowolenie z efektu końcowego a prawie połowa z nich (47,9%) radość. Były to
głównie osoby w wieku od 20 do 30 lat posiadające wykształcenie średnie. Najrzadziej
respondentom towarzyszył żal (0,9%) i poczucie niespełnienia oczekiwań (0,9%).
27
Tabela 5
Co czuł/czuła Pan/Pani bezpośrednio
po wykonaniu pierwszego tatuażu?
Częstość
Zadowolenie z efektu końcowego
Radość
Poczucie spełnienia oczekiwań
Dumę
Ulgę
Ból
Zaskoczenie
Strach przed konsekwencjami
Procent
85
72,6
56
47,9
42
35,9
34
29,1
17
14,5
16
13,7
7
6,0
6
5,1
3
2,6
2
1,7
1
0,9
1
0,9
1
0,9
0
0
0
0
Rozczarowanie
Niezadowolenie z efektu końcowego
Coś innego
Poczucie niespełnienia oczekiwań
Żal
Upokorzenie
Złość
Uwaga: procenty nie sumują się do stu, ponieważ respondenci mogli podać więcej niż jedną
odpowiedź
Badani z perspektywy czasu nadal czuli zadowolenie z efektu końcowego (59%) oraz
radość (48,7%). Powyższe emocje odczuwało 20% więcej kobiet niż mężczyzn. Ponad jedna
trzecia osób deklarujących te uczucia to osoby z wykształceniem średnim. Emocje najrzadziej
odczuwane jakiś czas po wykonaniu pierwszego tatuażu to
rozczarowanie (2,6%)
i niezadowolenie z efektu końcowego (1,7%).
28
Tabela 6
Co czuł/czuła Pan/Pani jakiś czas
po wykonaniu pierwszego
tatuażu?
Procent
Częstość
69
59,0
57
48,7
47
40,2
41
35,0
6
5,1
5
4,3
Poczucie niespełnienia
oczekiwań
5
4,3
Niezadowolenie z efektu
końcowego
3
2,6
2
1,7
1
0,9
1
0,9
0
0
Zadowolenie z efektu
końcowego
Radość
Poczucie spełnienia oczekiwań
Dumę
Strach przed konsekwencjami
Coś innego
Żal
Złość
Rozczarowanie
Upokorzenie
Uwaga: procenty nie sumują się do stu, ponieważ respondenci mogli podać więcej niż jedną
odpowiedź
Można zauważyć, że respondenci byli zadowoleni po wyjściu z salonu tatuażu po
pierwszym zabiegu jak i również po pewnym czasie od jego zrobienia i nie żałują swoich
decyzji.
29
Stopień spełnienia oczekiwań respondentów pod względem posiadanego tatuażu
Nasi respondenci zostali zapytani o odczucia towarzyszące im bezpośrednio po wykonaniu
pierwszego tatuażu oraz jakiś czas po zabiegu. Ogólnie, zarówno w pierwszym jak i drugim
przypadku, badani przejawiali pozytywne emocje. Tuż po wykonaniu tatuażu blisko 72%
ankietowanych było zadowolonych z efektu końcowego, 47,5% czuło radość, a 28,3% nawet
dumę. Niemal 36% badanych miało poczucie spełnienia własnych oczekiwań, natomiast
jedynie niespełna 2% było niezadowolonych z efektu końcowego. Tyle samo respondentów
nie potrafiło określić swoich odczuć, a 5% obawiało się konsekwencji.
Podobnie kształtują się wyniki dotyczące wrażeń respondentów jakiś czas po wykonaniu
pierwszego tatuażu. Większość ankietowanych, bo 58,3% jest zadowolonych z efektu
końcowego, blisko 50% odczuwa radość, a 35% dumę. Jednakże pojawiały się również
negatywne odczucia, takie jak poczucie niespełnienia oczekiwań u ponad 4% badanych, 2,5%
jest niezadowolonych z efektu, zaś 1,7% żałuje wykonanego tatuażu. Również i w tym
przypadku 5% nadal obawia się konsekwencji swojej decyzji o zrobieniu tatuażu.
Reakcje alergiczne na tusz
Spośród dostępnych odpowiedzi zdecydowanie najpopularniejszą odpowiedzią było
zaczerwienienie. Doświadczyło go aż 84% badanych. Jest to związane z techniką tatuowania i
bardzie ciężko uniknąć tego rodzaju powikłania. Na drugim miejscu możemy umieścić
opuchliznę. Odpowiedź tą wskazało 46 % ankietowanych. Podobnie jak w przypadku
zaczerwienienia jest to dosyć naturalna reakcja organizmu. Ból występuje na nieco mniejszą
skalę. Doświadczyło go niemal 42% badanych. Wśród pozostałych możliwości warto
wymienić jeszcze świąd. Taką reakcje na tatuaż zaobserwował u siebie prawie co piąty
badany (18%). Gorączka, uczulenie oraz nie gojenie się skóry występowały w 5%
przypadków.
Większość reakcji miała charakter krótkotrwały. Ustępowały po góra trzech dniach. Nieco
dłużej ankietowani doświadczali bólu i opuchlizny. Ustępowały one zazwyczaj po czterech do
pięciu dni. Powikłaniem, którego doświadczano najdłużej było zaczerwienienie. U 30%
ustępowało ono po 2-3 dniach, jednak u 23% osób powikłanie to utrzymywało się przez 4-5
dni, a u 13% badanych ustąpiło ono dopiero po ponad pięciu dniach.
Jako reakcje o największej uciążliwości wskazać można ból, który do tej kategorii
zakwalifikowało 7% wytatuowanych. Większość badanych określała powikłania po tatuażu
30
jako średnio uciążliwe. Najwięcej osób wskazało w tej kategorii zaczerwienienie (30%) oraz
opuchliznę (22%). Co ciekawe, ból dla 10 % osób był mało dokuczliwy. Ludziom nie
przeszkadza także swędzenie skóry (6,7% jako mało uciążliwy) ani, podobnie jak kategorie
wyżej, opuchlizna oraz zaczerwienienie.
31
CHARAKTERYSTYKA RESPONDENTÓW
1. Informacja o analizowanych danych
Próba w prowadzonym przez nas badaniu wyniosła 117 osób (100%).
Wszystkie z
wypełnionych kwestionariuszy zostały uznane za ważne, zatem nie było żadnych odrzuceń.
2. Wiek i wykształcenie respondentów
Respondenci zostali podzieleni na 5 grup wiekowych:
•
1940 – 1949
•
1950 – 1959
•
1960 – 1969
•
1970 – 1979
•
1980 – 1991
Najliczniejszą grupę (79 osób, czyli 67,5%) spośród wszystkich 117 respondentów stanowiły
osoby urodzone w latach 1980 – 1991. Drugą, co do liczebności grupą byli urodzeni w latach
1970 – 1980 (28 osób, czyli 23,9% z ogółu badanych).
32 z przebadanych osób zadeklarowało wykształcenie średnie, co stanowi 27,4% ze
wszystkich respondentów. Równie często respondenci posiadali wykształcenie wyższe (28
osób) oraz niepełne wyższe (23 osoby).
Respondenci z grupy wiekowej 1970 – 1979 najczęściej posiadali wykształcenie średnie (12
osób) oraz wyższe (11 osób), z kolei osoby z przedziału wiekowego 1980 – 1991 wskazywali
jako swoje wykształcenie niepełne wyższe (23 osoby), średnie (19 osób) oraz wyższe (16
osób), co stanowiło odpowiednio 19,7%, 16, 2% oraz 13,7% ze wszystkich osób objętych
badaniem.
Osoby z grup wiekowych 1940 – 1949, 1950 – 1959 oraz 1960 – 1969 stanowiły 6%
wszystkich respondentów, co oznacza, że z wyżej wymienionych przedziałów wiekowych
przebadaliśmy 8 osób.
Najliczniejszymi grupami były zatem osoby z przedziału wiekowego 1980-1991, które
posiadały wykształcenie niepełne wyższe (23 osoby, czyli 19,7% badanych) oraz średnie (19
osób, czyli 16,2% badanych).
32
3. Wiek respondentów utrzymujących się z pracy
Wśród respondentów dominują pracownicy umysłowi – 49 osób czyli 41,9% wszystkich
respondentów, którzy utrzymują się z pracy. 16 respondentów jest pracownikami fizycznymi,
6 to freelancerzy, a 5 to prywatni przedsiębiorcy.
W przypadku 24 respondentów wybrano opcję „nie dotyczy”.
W grupie wiekowej 1980 – 1991, którą stanowi 79 osób czyli 67,5% badanych przeważają
pracownicy umysłowi. 16 osób to pracownicy umysłowi zatrudnieni w
prywatnych
przedsiębiorstwach, natomiast 12 osób to pracownicy umysłowi zatrudnieni w instytucjach
państwowych, samorządowych i publicznych. Pracownicy umysłowi w tej grupie stanowią
prawie 24% . Wśród respondentów z tej grupy znalazło się także 10 pracowników fizycznych.
Z 28 osób urodzonych w latach 1970 – 1979, 19 z nich to pracownicy umysłowi, zatrudnieni
zarówno w prywatnych przedsiębiorstwach (11 osób), jak i w instytucjach państwowych,
publicznych (9 osób).
4. Wiek respondentów utrzymujących się z innych źródeł
W kategorii „utrzymujących się z innych źródeł” znaleźli się studenci i uczniowie, emeryci i
renciści, bezrobotni, zajmujący się domem oraz niepracujący z innych powodów.
39 respondentów (33,3% ogółu) to uczniowie lub studenci. W badaniu wzięło udział także 9
emerytów i rencistów oraz po 1 osobie bezrobotnej, zajmującej się domem i niepracującej z
innych powodów.
W przypadku 44 respondentów wybrano opcję „nie dotyczy”.
Najwięcej uczniów i studentów znalazło się w grupie wiekowej 1980 – 1989, było to 37 osób,
czyli 94,9% ze wszystkich wskazań na tę kategorię.
5. Wiek i płeć respondentów
W naszym badaniu udział wzięły 63 kobiety i 52 mężczyzn.
W najliczniejszej grupie wiekowej, czyli w grupie osób urodzonych w latach 1980 – 1991
znalazło się łącznie 79 osób, z czego 49 z nich to kobiety (62%) a 30 mężczyźni (38%).
Z przedziału wiekowego 1970 – 1979 przebadaliśmy 28 osób – 11 kobiet oraz 17 mężczyzn i
była to druga najliczniejsza pod względem wieku grupa. W przedziale wiekowym 1960 –
1969 znalazły się po 3 osoby z każdej płci.
33
6. Wiek i miejsce zamieszkania respondentów
Zdecydowana większość respondentów mieszka w różnych dzielnicach Łodzi. 38, czyli
32,5% badanych mieszka w innej miejscowości.
Najwięcej respondentów jako miejsce zamieszkania wskazało Górną i Bałuty (po 18 osób),
następnie wskazywano na Widzew (17 osób) oraz w Śródmieście (11 osób).
Spośród najliczniejszej grupy wiekowej osób urodzonych w latach 1980 – 1991 (79 z 117
przebadanych osób), 13 z nich mieszka na Widzewie, po 12 na Bałutach i Górnej a 10 w
Śródmieściu.
Najsłabszą reprezentację stanowili mieszkańcy Polesia, gdyż jako miejsce zamieszkania
wskazało je 6 osób, czyli 5,1% ze wszystkich respondentów. Wszyscy należeli do ostatniej
grupy wiekowej.
7. Płeć a wykształcenie respondentów
Ze 117 respondentów 32 osoby zadeklarowały wykształcenie średnie, 28 wyższe, a 23
niepełne wyższe, co stanowiło odpowiednio 27,4%, 23,9% oraz 19,7% ze wszystkich
przebadanych osób. Najrzadziej deklarowano wykształcenie podstawowe – 1 mężczyzna oraz
niepełne zawodowe – 2 mężczyzn.
Z 63 kobiet, które brały udział w badaniu po 25,4%, czyli po 16 kobiet zadeklarowało
posiadanie wykształcenia średniego, wyższego i niepełnego wyższego. 8 wskazało na
wykształcenie pomaturalne, natomiast 6 kobiet na zasadnicze zawodowe lub średnie.
Z 52 mężczyzn, 16 wskazało na wykształcenie średnie, a 12 na wyższe, co stanowiło
odpowiednio 30,8% oraz 23,1% z przebadanych mężczyzn. Po 7 mężczyzn zadeklarowało
wykształcenie pomaturalne lub niepełne wyższe.
Wykształcenie zasadnicze zawodowe posiada 5 respondentów – 2 kobiety i 3 mężczyzn.
8. Płeć respondentów utrzymujących się z pracy
28 (23,9%) respondentów – 13 kobiet i 15 mężczyzn to pracownicy umysłowi zatrudnieni w
prywatnych przedsiębiorstwach. Drugą, co do liczebności grupą są przedsiębiorcy zatrudnieni
w instytucjach państwowych, publicznych, samorządowych – 21 osób (czyli 17,9% wskazań),
z czego w grupie tej znajduje się 13 kobiet i 8 mężczyzn. 16 osób to pracownicy fizyczni, z
czego przeważają mężczyźni – jest ich 11, co stanowi 68,8% wskazań w tej grupie.
Na 63 przebadane kobiety, 26 z nich to pracownice umysłowe w obu typach instytucji, 5 z
nich pracuje fizycznie, 4 są prywatnymi przedsiębiorcami, a 3 wykonują tzw. wolny zawód
freelancera.
34
Jeśli chodzi o 52 mężczyzn, których objęło nasze badanie, pracownikami umysłowymi jest 23
z nich (44,2% mężczyzn), 11 pracuje fizycznie (21,2%), 3 to freelencerzy (5,8%), a 1 jest
prywatnym przedsiębiorcą (1,9%).
9. Płeć respondentów utrzymujących się z innych źródeł
39 osób to uczniowie i studenci stanowiący 33,3% ogółu respondentów, z czego w grupie tej
znalazło się 29 kobiet i 10 mężczyzn. Kolejną grupą są emeryci i renciści – 9 osób, z czego 5
z nich to kobiety.
Każda z kolejnych kategorii (bezrobotny, zajmujący się domem, niepracujący z innych
powodów) została wskazana przez 1 osobę (kolejno: mężczyzna, kobieta, kobieta).
10. Płeć a miejsce zamieszkania respondentów
Z 38 osób mieszkających w innej miejscowości, 17 z nich to kobiety a 21 mężczyźni, co
stanowi odpowiednio 44, 7% i 55,3%. Oznacza to, że 27% ze wszystkich objętych badaniem
mężczyzn i 40,4% kobiet mieszka poza Łodzią .
Najliczniejsze grupy w badaniu stanowiły kobiety mieszkające na Bałutach i Widzewie
(odpowiednio 15 i 10 wskazań) oraz mężczyźni mieszkający na Górnej (11 wskazań).
Śródmieście zamieszkuje łącznie 11 osób – 8 kobiet i 3 mężczyzn, Widzew – 17 osób, w tym
10 kobiet i 7 mężczyzn, Bałuty – 18 osób – 15 kobiet i 3 mężczyzn, Polesie – 6 osób – 4
kobiety i 2 mężczyzn oraz Górną 18 osób – 7 kobiet i 11 mężczyzn.
11. Udział w wyborach prezydenckich a wykształcenie respondentów
Najliczniejszą grupę stanowiły osoby z wykształceniem średnim (32 osoby=27,4%), a
następnie wyższym (28 osób= 23,9% wszystkich respondentów).
Spośród 117 respondentów 83 (70,9%) z nich deklaruje, że głosowało w wyborach
prezydenckich. Z grupy osób głosujących, 26 respondentów miało wykształcenie średnie
(31,3% ogółu głosujących), 24 – wyższe (28,9%), 16 – niepełne wyższe, a 10 pomaturalne.
Z 24 osób niegłosujących, 6 (25%) miało wykształcenie średnie, 7 (27,2%) niepełne wyższe,
a 4 pomaturalne. Niegłosujących z wykształceniem wyższych odnotowaliśmy 3.
12. Udział w wyborach prezydenckich respondentów utrzymujących się z pracy
Najliczniejszą grupą spośród 83 osób głosujących w wyborach prezydenckich była grupa
pracowników umysłowych różnego typu, stanowiąca łącznie 53% , z czego 20 osób (24,1%)
35
to pracownicy umysłowi zatrudnieni w prywatnych przedsiębiorstwach, a 24 osoby (28,9%)
to przedsiębiorcy zatrudnieni w instytucjach państwowych, publicznych, samorządowych.
Z 24 osób, które nie głosowały w w/w kategoriach znajdują się odpowiednio jedna (1) i 4
osoby. Najliczniejszą grupą niegłosujących okazali się być pracownicy fizyczni – 7 osób.
13. Udział w wyborach prezydenckich respondentów utrzymujących się z innych
źródeł
Najliczniejszą grupą spośród 83 osób, które brały udział w wyborach prezydenckich są
uczniowie i studenci, stanowiący 33,7% z ogółu głosujących (28 osób). 8 z 9
emerytów/rencistów również głosowało w wyborach prezydenckich.
11 z 24 osób niegłosujących stanowią studenci (45,8% osób niegłosujących).
Z 39 studentów głosowało 28, 11 natomiast nie. Wśród 3 pozostałych grup, które liczyły po 1
osobie (bezrobotni, zajmujący się domem i niepracujący z innych powodów ) wszyscy
głosowali.
14. Udział w wyborach prezydenckich a miejsce zamieszkania respondentów
30 (78,9% z osób nie mieszkających w Łodzi) spośród 38 osób mieszkających w innej
miejscowości wzięło udział w wyborach prezydenckich.
Najliczniej głosowali także mieszkający na Widzewie, Bałutach oraz Górnej (kolejno 15, 14,
14 wskazań na kola jeno 17, 18, 18 mieszkańców ujętych w badaniu).
5 osób ze Śródmieścia, po 4 na Bałutach i Górnej, 2 na Widzewie i 1 na Polesiu nie
głosowały.
15. Udział w wyborach prezydenckich a wiek respondentów
Udział w wyborach prezydenckich wzięły 53 osoby z przedziału wiekowego 1980 – 1991
(63,9% głosujących), 25 z przedziału 1970 – 1979 (30,1%), 4 z przedziału 1960 – 1969
(4,8%).
22 osoby z grupy wiekowej 1980 – 1991 nie wzięły udziału w wyborach, co stanowiło 91,7%
osób, które nie głosowały ( było ich 24). Pozostałe dwie niegłosujące osoby pochodziły z
dwóch grup wiekowych (1970 – 1979 oraz 1950 – 1959).
16. Udział w wyborach parlamentarnych a wykształcenie respondentów
55 spośród 117 respondentów wzięło udział w wyborach parlamentarnych. Stanowi to 47%
wszystkich respondentów. W wyborach parlamentarnych najczęściej brali udział respondenci
36
z wykształceniem średnim (21 osób, 38,2% głosujących), wyższym (17 osób, 30,9%
głosujących) oraz niepełnym wyższym (10 osób, 18,2% głosujących).
Respondenci z wykształceniem niepełnym wyższym (13 osób, 26% niegłosujących) oraz
średnim (11 osób, 22% niegłosujących) stanowili główne grupy nie biorące udziału w
wyborach parlamentarnych.
17. Udział w wyborach parlamentarnych respondentów utrzymujących się z pracy
Spośród respondentów,
którzy brali udział w wyborach parlamentarnych większość
utrzymuje się z pracy umysłowej (30 osób, 54,6%), rzadziej brali udział w głosowaniu
pracownicy fizyczni (7 osób, 12,7%). Prywatni przedsiębiorcy i freelancerzy głosowali
najrzadziej (6 osób 11%).
18. Udział w wyborach parlamentarnych respondentów utrzymujących się z innych
źródeł
Spośród osób utrzymujących się z innych źródeł niż praca najczęściej szli do urn uczniowie i
studenci (15 osób, 27,3%), rzadziej głosowali emeryci i renciści (6 osób, 10,9%). Natomiast
kategoria „bezrobotny” stanowi 1,8% głosujących w tego typu wyborach. Osoby zajmujące
się domem i niepracujące z nieznanych powodów nie brały udziału w głosowaniu.
19. Udział w wyborach parlamentarnych a miejsce zamieszkania respondentów.
Respondenci, którzy mieszkają poza Łodzią są grupą najliczniej biorącą udział w wyborach
(22 osoby, 40% głosujących), rzadziej potwierdzali udział w wyborach mieszkańcy dzielnicy
Górna (13 osób , 23,6%) podobnie mieszkańcy dzielnicy Bałuty (11 osób, 20% głosujących).
Z dzielnicy Widzew głosowało 6 osób (10,9%). Najrzadziej głosowali respondenci
pochodzący z dzielnicy Polesie (3 osoby , 5,5%)
20. Udział w wyborach parlamentarnych a wiek respondentów
Największy odsetek osób nie uczestniczących w wyborach parlamentarnych stanowią ludzie
młodzi urodzeni w latach 1981-1990 – jest to 86% spośród wszystkich badanych. Osoby
urodzone
przed
rokiem
1980
zdecydowanie
częściej
uczestniczą
w
wyborach
parlamentarnych. Przykładem tego są osoby urodzone w latach 1971-1980. Stosunek
chodzących do niechodzących na ten typ wyborów w w/w grupie wiekowej wynosi 71% do
21%. 71% uczestniczy w wyborach parlamentarnych a 21% nie. Po roku 1980 procentowy
udział w wyborach parlamentarnych zmniejsza się. Z 71% spada do 38%.
37
21. Udział w wyborach do rady osiedla a wykształcenie respondentów
Osoby ze średnim wykształceniem najczęściej z ankietowanych brały udział w wyborach do
rady osiedla (13 osób, 52%), nieco rzadziej robiły to osoby z wykształceniem wyższym (10
osób, 40%), natomiast osoby z wykształceniem podstawowym głosowały najrzadziej (2 osoby
8%).
22. Udział w wyborach do rady osiedla respondentów utrzymujących się z pracy
Wśród ankietowanych głosujących w wyborach do rady osiedla najwięcej było pracowników
umysłowych (15 osób, 60%). Kolejną grupę stanowili freelancerzy (3 osoby, 12%), a
najmniej było pracowników fizycznych (2 osoby, 8%).
23. Udział w wyborach do rady osiedla respondentów utrzymujących się z innych
źródeł
Głosowali przede wszystkim uczniowie i studenci (7 osób, 28%). Emeryci i renciści (1 osoba,
4%) i bezrobotni (1 osoba, 4%)
24. Udział w wyborach do rady osiedla a miejsce zamieszkania respondentów
Podział respondentów uczestniczących w wyborach do rady osiedla ze względu na miejsce
zamieszkania wygląda następująco. Większość z nich zamieszkuje w dzielnicy Łódź Górna (9
osób, 36%) oraz w innej niż Łódź miejscowości (9 osób, 36%). Kolejną grupę stanowią
mieszkańcy dzielnicy Łódź Bałuty (5 osób, 20%), a najmniej jest mieszkańców dzielnic Łódź
Śródmieście (1 osoba, 4%) i Łódź Polesie (1 osoba, 4%)
25. Udział w wyborach do rady osiedla a wiek respondentów
Z przeanalizowanych danych wynika, że istnieje współzależność pomiędzy wiekiem a
uczestnictwem wyborach osiedlowych. Im wiek jest niższy tym uczestnictwo w wyborach
osiedlowych zwiększa się. Osoby z lat ’60 i ’70 nie wykazywały żadnej inicjatywy w
uczestnictwie w wyborach osiedlowych. Roczniki z lat’80 wykazują chęć uczestnictwa w
w/w wyborach większą o 100% od poprzedniej. A chęć uczestnictwa w wyborach dla osób
urodzonych w latach ’90 wzrasta ponownie, tym razem o 4%. Jednakże w dalszym stopniu
utrzymuje się niski wskaźnik uczestnictwa w wyborach osiedlowych. Pomimo swojego
wzrostu charakteryzuje się on niskim wskaźnikiem uczestnictwa w tychże wyborach. 69% na
21% w tych wyborach uczestniczy.
38
26. Udział w wyborach do rady miasta a wykształcenie respondentów
Wyniki ankiet wskazują na to, że większość respondentów głosujących w wyborach Rady
Miasta posiada wykształcenie średnie (20 osób, 58,8%). Wykształcenie wyższe posiada 13
osób z tej grupy (38,2%), a jedna osoba ma wykształcenie podstawowe (2,9%).
27. Udział w wyborach do rady miasta respondentów utrzymujących się z pracy
W wyborach do Rady miejskiej pośród osób pracujących najwięcej głosowało pracowników
umysłowych (18 osób, 52,9%), mniejszą grupę stanowili pracownicy fizyczni (5 osób,
14,7%), a najmniejszą freelancerzy (3 osoby, 8,8%).
28. Udział w wyborach do rady miasta respondentów utrzymujących się z innych
źródeł
Osoby utrzymujące się z innych źródeł a głosujące w wyborach do rady miasta, dzieliły się
następująco: największą grupę wśród nich stanowili uczniowie i studenci (10 osób, 29,4%).
Emeryci i renciści (1 osoba, 2,9%) oraz osoby bezrobotne (1 osoba, 2,9%) były
reprezentowane najmniej licznie.
29. Udział w wyborach do rady miasta a miejsce zamieszkania respondentów
Wśród głosujących na kandydatów do rady miasta najwięcej było mieszkańców innych niż
Łódź miejscowości (15 osób, 44,1%). Kolejną grupą byli mieszkańcy dzielnicy Łódź Górna
(12 osób, 35,3%). Następna grupa to mieszkańcy dzielnicy Łódź Bałuty (4 osoby, 11,8%).
Pozostałe osoby mieszkają w dzielnicach Łódź Śródmieście (1 osoba, 2,9%), Łódź Widzew (1
osoba, 2,9%), oraz Łódź Polesie (1 osoba, 2,9%).
30. Współzależności stosunku do religii z wykształceniem
Z przeanalizowanych danych wynika, że najwięcej osób wytatuowanych posiada
wykształcenie średnie, stanowią oni 27,4% badanych. Na drugim miejscu znajdują się osoby z
wykształceniem wyższym (23,9% badanych), a na trzecim osoby z wykształceniem wyższym
niepełnym. Jeżeli chodzi o stosunek do religii osób tatuujących się, najwięcej badanych jest
wierzących, ale niepraktykujących. Stanowią oni 35% z ogółu badanych. Duży odsetek
badanych stanowią również sami niewierzący, jest to 25,6% spośród wszystkich
deklarujących swój stosunek do religii. Na trzecim miejscu znalazły się osoby, którym trudno
jest powiedzieć, czy są wierzący i praktykujący, czy są wierzący i niepraktykujący czy są
niewierzący. Najwięcej wierzących to osoby z wykształceniem średnim i niższym,
39
zasadniczym zawodowym. W grupie osób z wykształceniem średnim występuje największa
ilość osób wierzących i praktykujących. Znaczy to, że ta grupa charakteryzuje się
największym odsetkiem osób wierzących, będących jednocześnie osobami pewnymi co do
tego, jaki jest ich stosunek do danej religii. Natomiast w tej grupie najmniejszy odsetek
stanowią osoby o nieunormowanym stosunku do religii. Osoby tatuujące się z
wykształceniem niepełnym zawodowym to w połowie ludzie niewierzący (50%) i w połowie
(50%) niezdecydowani co do swojego stosunku do religii. Osobami, które miały problem z
wyrażeniem swojego stosunku do wiary są również osoby z wykształceniem wyższym.
Trudno było im powiedzieć (36,4%), jaki jest ich stosunek do religii. W tej samej grupie
największy odsetek stanowili również ludzie niewierzący (23,3%) i na trzecim miejscu były w
tej grupie osoby wierzące, ale niepraktykujące. Co oznacza, że osoby zarówno z najniższym,
jak i najwyższym wykształceniem są głównie osobami niewierzącymi oraz wierzącymi, ale
niepraktykującymi. Taki stosunek do wiary zakłada przyjmowanie na pierwszym miejscu
wartości świeckich w hierarchii wartości. Wiąże się to również z nieprzyjmowaniem przez
kościół zakazu tatuowania się i nakazu traktowania ciała jako miejsca świętego, o które
należy dbać i pielęgnować zgodnie z przyjętymi współcześnie kanonami wiary.
31. Współzależności stosunku do wiary z rodzajem pracy
Najwięcej osób wierzących, ale niepraktykujących to prywatni przedsiębiorcy. Stanowią oni
60% badanych. Najwięcej osób niewierzących stanowią pracownicy umysłowi, co stanowi
35,7 %. Osoby wierzące i praktykujące to głównie pracownicy fizyczni. Oznacza to, że wraz
ze wzrostem wykształcenia i statusem społecznym maleje przywiązanie do religii i wartości
religijnych. Pracownicy fizyczni są bardziej zakorzenieni w wartościach i tradycjach, dlatego
stanowią najmniejszy odsetek osób tatuujących się (4,9%). Największy odsetek osób
tatuujących się to pracownicy umysłowi, będący w 50% osobami wierzącymi i
niepraktykującymi oraz duży odsetek badanych stanowią prywatni przedsiębiorcy.
32. Współzależności pomiędzy stosunkiem do wiary a utrzymywaniem się z innym
źródeł
Uczniowie i studenci, spośród osób tatuujących się to osoby w przeważającej mierze
wierzący, ale niepraktykujący, stanowią oni 41% przebadanej społeczności. Spośród uczniów
i studentów 40% to osoby niewierzące. Zauważa się tendencję, że wraz ze wzrostem
wykształcenia maleje przywiązanie do religii i zaangażowanie w życie kościelne. 3% osób,
40
które zadeklarowały się jako bezrobotne to osoby niewierzące. Identycznie jest z osobami,
które nie posiadały pracy, również są one osobami niewierzącymi.
33. Współzależność pomiędzy stosunkiem do wiary a dzielnicą/miastem.
Osoby posiadające tatuaże, będące osobami wierzącymi i praktykującymi to osoby z poza
Łodzi. Stanowią oni jednak najmniejszy procent badanych. Osobami posiadającymi tatuaże,
które są osobami wierzącymi, niepraktykującymi są osoby mieszkające na Bałutach. Stanowią
oni 55,6% spośród badanych. Osoby posiadające tatuaże będące osobami niewierzącymi
pochodzą z dzielnicy Widzew i Górnej. Osoby, którym trudno było powiedzieć, czy
klasyfikują się jako wierzący, praktykujący bądź wierzący, ale niepraktykujący, bądź
niewierzący to osoby pochodzący z Polesia.
34. Współzależności pomiędzy stosunkiem do wiary a wiekiem.
Osoby posiadające tatuaże urodzone w roczniku 1951-1960 to osoby wierzące i praktykujące.
Istnieje zależność stosunku do wiary a wiekiem, opierająca się na zależności, że im starsi są
badani, tym poziom religijności rośnie, a im są młodsi tym wiara i praktyka związana z wiarą
maleje. Osobami najmniej związanymi wiarą i religią są osoby urodzone w latach 1981-1990.
35. Współzależności pomiędzy wykształceniem a wyznaniem.
60% spośród badanych posiadających tatuaże to katolicy, a prawie 30% to osoby nie
wyznające żadnej religii. Wszyscy z pośród wierzący to katolicy z wykształceniem średnim,
niepełnym wyższym oraz z wyższym. Osoby wyznający prawosławie to osoby z
wykształceniem pomaturalnym. Osoby nie należące do żadnego wyznania to osoby z
wykształceniem średnim, wyższym i wyższym niepełnym. Oznacza to, że wśród osób
posiadających wykształcenie dominuje katolicyzm spośród innych religii. Katolicyzm
dominuje nad innymi religiami. Niewielki odsetek stanowili prawosławni. Wyznawcy islamu
i judaizmu nie pojawili się w ogóle wśród badanej społeczności. Wskazuje to na
potwierdzenie stereotypu, że w Polsce występuje znacząca część katolików, przeważająca nad
innymi religiami. Osoby, które nie wierzą i nie przynależą do żadnego wyznania to głównie
osoby z wykształceniem średnim i wyższym.
36. Współzależności pomiędzy wyznaniem a rodzajem wykonywanej pracy.
Katolicy posiadający tatuaże to głównie pracownicy umysłowi, pracujący w instytucjach
państwowych, samorządowych lub publicznych oraz pracownicy umysłowi pracujący w
41
przedsiębiorstwach prywatnych. Stanowią oni 40% badanych. 20% badanej zbiorowości
stanowią katolicy pracujący fizycznie.
37. Współzależności pomiędzy wyznaniem a dzielnicą zamieszkania.
Osoby zamieszkujące inne miejscowości (poza Łodzią) wyznają katolicyzm. To prawie 80%
osób deklarujących zamieszkanie w innej miejscowości. Na drugim miejscu znalazły się
Bałuty, w których również dominuje katolicyzm (72%), a na trzecim Śródmieście, czyli
centrum Łodzi (63%). Osoby nie należące do żadnego wyznania to osoby pochodzące z
Widzewa i Górnej.
38. Współzależności pomiędzy wyznaniem a wiekiem.
Wszystkie osoby ze starszych roczników (urodzonych w latach 1951-1960) zadeklarowali się
jako katolicy. Im wiek badanych zmniejsza się, tym bardziej zauważalna staje się
różnorodność religii. Osoby pochodzące ze starszych przedziałów wiekowych wyznawały
jedynie katolicyzm. W miarę rozwoju cywilizacji i szerzenia się pluralizmu, a także
otwartości na inne religie zwiększyła się tolerancja dla innych wyznań. Poza otwarciem się na
inne religie następuje tendencja występująca w rocznikach 1971 – 1980 – na równi z
wyznaniem może występować również jego brak. Z przeanalizowanych danych wynika, że od
lat ’80 wzrasta liczba osób niewierzących, nie wyznających żadnej religii. Jednakże
katolicyzm dalej jest religią dominującą spośród innych wyznań. Ma on swoich wyznawców
w każdej grupie wiekowej. Katolicy urodzeni w latach ’80 stanowią 64% .
42