pobierz

Zadanie „Miasta Polski” – formatowanie tekstu i wstawianie ilustracji. Ćwiczenie umiejętności
korzystania z informacji w sieci.
Praca z Internetem
1.
Wybierz 3 dowolne miasta w Polsce.
2.
Znajdź o nich informacje w Internecie i skopiuj je do pliku w edytorze tekstowym Word.
W momencie wklejenia informacji do edytora przy wklejonym tekście pojawi się ikonka. Rozwiń jej menu i wybierz opcję Zapisz jako zwykły tekst. Unikniesz w ten sposób formatów nadanych na stronie, w tym hiperłączy. Treść merytoryczna ściągniętej informacji nie będzie
brana pod uwagę przy ocenie zadania, a jedynie jego techniczne wykonanie.
Dobra rada
Skorzystaj z Wikipedii. Najlepiej wyszukaj historii miasta, ponieważ znajdziesz tam sporo jednolitego tekstu do skopiowania.
3.
Znajdź w Internecie w wyszukiwarce grafiki po jednym zdjęciu dotyczącym wybranych miast.
Wklej wybrane zdjęcia do dokumentu z zadaniem (najlepiej skopiuj miniaturki tych zdjęć, gdyż
większe obrazy nie będą w zadaniu potrzebne).
Formatowanie tekstu w edytorze tekstowym Word
1.
Na początku tekstu napisz tytuł: Miasta Polski. Tytułowi nadaj dowolną czcionkę w dowolnym
kolorze oraz w wielkości co najmniej 20 pkt. Tytuł wyśrodkuj.
2.
Utwórz podtytuł do każdego miasta stanowiący jego nazwę. Tekst musi być napisany czcionką mniejszą niż tytuł Miasta Polski, ale większą niż 12 pkt. Podtytuł zostaw wyrównany do lewej. Do pozostałych podtytułów, aby były takie same, zastosuj Malarza formatów.
3.
Tekst dotyczący miast (skopiowana z Internetu o nich informacja) musi mieć zastosowane następujące elementy:
 czcionka Times New Roman 12 pkt
 akapity wyjustowane
 dzielenie wyrazów automatyczne (w zakładce na górnej wstążce Układ strony)
Wstawianie zdjęć do tekstu
1.
Zdjęcie sformatuj, aby tekst stanowił dla niego ramkę (zaznacz zdjęcie, kliknij u góry na formatowanie, rozwiń ikonkę z pieskiem i wybierz polecenie Ramka).
2.
Zdjęcie umieść w tekście z prawej lub lewej strony, ale tak by nie wchodziło na margines dokumentu.
Przesyłanie maila:
1.
Pracę zapisz pod nazwą Miasta Polski
2.
Prześlij ją na adres mailowy: [email protected]
3.
W temacie maila wpisz: Miasta Polski
4.
W treści maila podaj: imię, nazwisko i klasę
 POWODZENIA 
Na następnej stronie znajdziesz przykład wykonania zadania

Miasta Polski
Poznań
Poznań był jednym z ośrodków stołecznych i religijnych państwa Piastów w X i XI wieku,
w przeszłości pełnił funkcję siedziby władców Polski. Jest jednym z najstarszych lokowanych
miast w Polsce – nadanie praw miejskich w 1253 r. Miasto posiadało prawo do czynnego
uczestnictwa w akcie wyboru króla. W poznańskiej katedrze znajduje się symboliczny grobowiec pierwszych władców Polski – Mieszka I oraz Bolesława I Chrobrego. Na wyspie
Ostrów Tumski mieści się siedziba kurii archidiecezji poznańskiej. Stolica Wielkopolski była
jednym z miast królewskich Korony Królestwa Polskiego. Pod Poznaniem miały miejsce popisy szlachty województwa poznańskiego I Rzeczypospolitej. W 2008 r. zespół najstarszych
dzielnic miasta uznano za pomnik historii.
Pierwotnie miasto leżało nad brzegiem Cybiny i prawym brzegiem Warty. Na pobliskim
wzgórzu stała tam wówczas świątynia pogańska i zamek książęcy. Poznań wiąże się również
z początkami państwowości polskiej. Jest to jedno z hipotetycznych miejsc chrztu Mieszka I
w 966. W 968 swą siedzibę umieścił tu Jordan, pierwszy biskup Polski. W czasach panowania
Bolesława Chrobrego był to także gród
o bardzo ważnym znaczeniu militarnym.
Gall Anonim w swojej Kronice polskiej spisanej w latach 1112–1116 we fragmencie
opisującym polskie siły bojowe rozmieszczone w poszczególnych grodach notuje, że
Bolesław miał w Poznaniu „1300 pancernych i 4000 tarczowników”. Funkcje stołeczne gród pełnił do 1039, gdy został – wraz z innymi miastami Wielkopolski i Śląska – spalony przez Brzetysława I. Co prawda Poznań stracił swe znaczenie polityczne, jednak nadal
pozostał prężnym ośrodkiem gospodarczym. Kolejny okres rozkwitu przypada na czas rozbicia dzielnicowego, gdy gród na Ostrowie Tumskim stał się stolicą wielkopolskiej linii Piastów. W 1231 Władysław Odonic lokował prawobrzeżną osadę targową Śródka na prawie
niemieckim. Była to pierwsza w Wielkopolsce lokacja miejska (Gniezno w 1239, Powidz
w 1243, Lądek w 1250). Synowie Odonica, książęta Przemysł I i Bolesław Pobożny, mając
dalekosiężne plany restytucji królestwa, w 1253 dokonali drugiej lokacji miejskiej na lewym
brzegu Warty na prawie magdeburskim. Prace zapoczątkowane przez dziada i ojca kontynuował Przemysł II, który jako pierwszy od 200 lat władca został koronowany w Gnieźnie na
króla Polski (1295), a za swą siedzibę obrał lewobrzeżne nowe miasto Poznań. Jego rezydencją stał się zamek książęcy ojca na Wzgórzu Przemysła. Po tragicznej śmierci króla (1296)
nastąpił blisko stuletni zastój w rozwoju miasta. Do dziś można jeszcze znaleźć pozostałości
murów miejskich.
Kraków
W latach 1910–1915 ogłoszono i częściowo wprowadzono plan regulacyjny Wielkiego Krakowa, w ramach którego włączono w granice administracyjne Krakowa znajdujące się w jego
otoczeniu miasta, osady i wsie.
W 1915 nastąpiło połączenie Krakowa z Podgórzem, miastem założonym w 1784 na przeciwległym brzegu Wisły.
6 sierpnia 1914 r. wyruszyła z Krakowa I Kompania Kadrowa z Józefem Piłsudskim na czele.
Było to pierwsze polskie wojsko od czasów rozbiorów Polski. I Kompania przekroczyła granicę Kongresówki z zamiarem wyzwolenia pozostałej części Rzeczypospolitej.
Z początkiem 1918 r. wzmogły się w Krakowie nastroje niepodległościowe, czego wyrazem była manifestacja w dn. 20 stycznia. Sytuację pogorszyło ogłoszenie 11 lutego postanowień traktatu brzeskiego. Demonstracje
rozpoczęły się 12 lutego od zdemolowania
konsulatu pruskiego, a 18 lutego odbyła się
wielka manifestacja protestacyjna na Rynku
Głównym. Strajk podjęli kolejarze, którzy
zatrzymali w okolicach Chrzanowa pociąg z wojskiem skierowanym do miasta przez zaniepokojone władze austriackie. Na ogrodzeniu parceli na rogu Rynku Głównego i ul. św. Jana
oraz na drzewach wzdłuż linii A–B pojawiły się plakaty z napisami godzącymi w zaborcę,
które zdjęto dopiero pod groźbą użycia broni. 12 października, w odpowiedzi na manifest
Rady Regencyjnej, krakowska Rada Miejska odbyła uroczyste posiedzenie, podczas którego
w pełni poparła jego treść. 15 października delegaci polscy w wiedeńskim parlamencie złożyli
deklarację, iż odtąd uważają się za obywateli wolnej i zjednoczonej Polski. Wydział Krajowy
zwołał następnie w Krakowie posłów sejmowych i do Rady Państwa, którzy 28 października
powzięli uchwałę głoszącą, że ziemie polskie w obrębie byłej monarchii austriackiej należą
już do Państwa Polskiego, oraz że dla ziem tych tworzy się Komisję Likwidacyjną.
28 X 1918 powstała w Krakowie Polska Komisja Likwidacyjna z Wincentym Witosem na
czele i przejęła pełnię władzy w mieście. Kraków, w wyniku masowej akcji rozbrajania żołnierzy austriackich stał się pierwszym (obok Tarnowa) wolnym od władzy zaborczej miastem
Rzeczypospolitej. 31 października po południu pojawiły się w mieście afisze informujące
krakowian o tym radosnym fakcie.
Gdynia
Z racji dogodnego położenia nad morzem w Gdyni zaczęło się na początku XX wieku rozwijać letnisko nadmorskie, odwiedzane coraz licznej przez Polaków z głębi kraju. W 1919 roku
wybrano pierwszego polskiego wójta Gdyni – Jana Radtkego. Na mocy ustaleń traktatu wersalskiego Polsce przyznano w 10 lutego 1920 roku 140 km wybrzeża. Po przyłączeniu do
Polski rozpoczął się nowy okres w dziejach Gdyni, która stała się miejscem budowy portu
morskiego, którego głównym projektantem był inż. Eugeniusz Kwiatkowski. Port w Gdyni
zbudowano z powodu niestabilnej sytuacji w Wolnym Mieście Gdańsku, którego władze nastawione były do Polski wrogo.
Już w kwietniu 1923 roku nastąpiło otwarcie portu tymczasowego, a w sierpniu tego samego
roku przypłynął do Gdyni pierwszy pełnomorski statek, SS Kentucky pod banderą francuską.
Kolejne realizacje etapów budowy portu doprowadziły do powstania portu towarowego, rybackiego i pasażerskiego oraz stoczni. W 1930 roku uruchomiono pierwszą regularną linię
pasażerską Gdynia–Nowy Jork.
Pierwszy powojenny spis ludności w 1921 roku wykazał 1268 mieszkańców, a gdy 10 lutego
1926 roku Gdynia otrzymała prawa miejskie liczyła już 12 tys. mieszkańców.
W 1934 roku Gdynia stała się największym portem na Bałtyku pod względem wielkości przeładunków, a zarazem najnowocześniejszym portem w Europie. W maju 1936 roku miasto liczyło 83.000 mieszkańców, w grudniu tego samego
roku 102.000, zaś w 1939 roku już 127.000.
Gwałtowny wzrost liczby mieszkańców spowodowany był napływem rąk do pracy z całego
prawie kraju, a szczególnie z Pomorza. Z małej
rybackiej wioski powstało w ciągu dziesięciu lat nowoczesne miasto z nowoczesną infrastrukturą, bogatym życiem kulturalnym i naukowym, będącym dumą Polski międzywojennej. Pięć
dni przed wybuchem II wojny światowej na placu Grunwaldzkim dał koncert Jan Kiepura,
a dochód przeznaczono na Fundusz Obrony Morskiej.
Po obronie Gdyni i Kępy Oksywskiej we wrześniu 1939 roku miasto dostało się pod okupację
niemiecką. Okupanci zmienili nazwę miasta na Gotenhafen, prawie całą polską ludność wysiedlili w inne rejony okupowanego kraju. Gotenhafen była dla Kriegsmarine bezpiecznym
portem, aż do roku 1944 wolnym od alianckich nalotów. Była to ważna baza niemieckiej floty
podwodnej, a pod koniec wojny punkt ewakuacyjny dla wojska i ludności cywilnej uchodzącej na zachód przed zbliżającymi się oddziałami Armii Czerwonej.
II wojna światowa spowodowała znaczne zniszczenia portu i w niewielkiej mierze miasta.
W 1945 roku miasto liczyło jedynie 74 tys. mieszkańców. Dynamiczny rozwój portu (baza
kontenerowa) oraz pozostałej infrastruktury stawia Gdynię w czołówce najszybciej rozwijających się miast polskich.
W grudniu 1970 roku stoczniowcy i mieszkańcy Gdyni zaprotestowali przeciwko istniejącemu porządkowi politycznemu. W wyniku reakcji sił bezpieczeństwa były ofiary śmiertelne
i ranni. Wydarzenia te upamiętniają m.in. Pomnik Ofiar Grudnia 70 stojący w pobliżu Stoczni
Gdyńskiej i 23-metrowy krzyż stojący przy Urzędzie Miasta.
Dzisiaj miasto jest nadal jednym z najważniejszych i najnowocześniejszych portów bałtyckich i należy do największych polskich miast.