Terrorystyczne Organizacje Nacjonalistyczne

Terrorystyczne Organizacje Nacjonalistyczne
Skrypt: Terrorystyczne Organizacje Nacjonalistyczne
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
IRA (Irlandzka Armia Republikańska, czyli Irlandzcy Ochotnicy) Lokalizacja/Narodowość: Irlandia
Cel: Organizacja walcząca początkowo o niepodległość Irlandii, a od 1921 roku o przyłączenie Irlandii
Północnej do Republiki Irlandii.
Geneza:
IRA to zbrojne ramię Sinn Feinn (My sami) – irlandzkiej organizacji a z czasem partii politycznej.
• Sinn Feinn powstała prawdopodobnie około roku 1898 będąc na początku nazwą wspólną bloku
irlandzkich organizacji politycznych.
• Partia o tej nazwie została formalnie zarejestrowana w roku 1917.
• Od początku funkcjonowała w oparciu o idee lewicowe, republikańske i separatystyczne.
• Aktualnie jest największą partią nacjonalistyczną z około 25 % poparciem społeczeństwa.
Sama Irlandzka Armia Republikańska powstała po nieudanym powstaniu wielkanocnym w 1916 roku w
wyniku przekształcenia z paramilitarnej organizacji założonej przez irlandzkich nacjonalistów w 1913 roku
- Irlandzkich Ochotników. Mało znanym faktem jest, że Irlandczycy organizując powstanie przeciwko
Brytyjczykom zwrócili się o pomoc do Niemiec, które wesprzeć miały ich ochotnikami i uzbrojeniem.
Pomoc jednak nie dotarła, zaś powstanie upadło.
Twórcą IRA był Michael Collins, który stworzył oddziały partyzanckie do walki z silniejszymi i lepiej
uzbrojonymi wojskami brytyjskimi, wynikiem czego w 1919 roku 15 tysięczna armia republikańska
zaczęła walkę przeciwko 50 tysiącom brytyjskich żołnierzy. Wojna trwała dwa lata i zakończyła się
podpisaniem w lipcu 1921 roku Traktatu, na mocy którego 26 południowych hrabstw Irlandii stało się
brytyjskim dominium. Los pozostałych 6 hrabstw północnych został jednak rozwiązany wiele lat później.
Nie było to spełnienie oczekiwań większości walczących, którzy rozpoczynali walkę licząc na pełną
niepodległość. Fakt ten doprowadził do rozłamu. Przeciwnicy Traktatu, określani jako IRA
antytraktatowa, postanowili walczyć o pełną niepodległość 32 irlandzkich hrabstw. Rozłam doprowadził do
bratobójczej wojny domowej, która trwała do 1923 roku. Skutkiem działań była śmierć jednego z
sygnatariuszy Traktatu i twórcy IRA Michaela Collinsa, zabitego przez jego przeciwników z IRA.
Zakończona niepowodzeniem wojna traktatowa doprowadziła w ostateczności do przejścia IRA do
podziemia i rozpoczęcia walki terrorystycznej. Po kilku zamachach organizacja przeszła w fazę pewnego
uśpienia, które zakończyło się w roku 1969. Powodem były protestanckie bojówki, które rozpoczęły
działalność antykatolicką w Irlandii Północnej. Na kongresie zorganizowanym przez IRA w roku 1969
doszło do rozłamu. Radykalna grupa stwierdziła, że IRA nie działa wystarczająco w aspekcie ochrony
ludności katolickiej.
Organizacja rozpadła się na dwa ugrupowania:
o Radykalne - IRA Tymczasowa (PIRA)
o Ugodowe - IRA Oficjalna
Za późniejszą falę zamachów odpowiada PIRA, która po kongresie rozpoczęła przygotowania do kolejnej
wojny partyzanckiej, która rozpoczęła się w 1971 roku i trwała kolejne 20 lat.
Po fali rozmów w latach 90-tych PIRA w roku 1997 ogłosiła zawieszenie broni, potwierdzone w roku 1998
Porozumieniem Wielkopiątkowym. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Wśród postanowień znalazły się poniższe.
• Irlandia Północna pozostała częścią Wielkiej Brytanii, ale w przyszłości społeczeństwo
większością głosów miało prawo zdecydować o zjednoczeniu wyspy. (zakładano przeprowadzenie
referendum)
• Ugrupowania polityczne zobowiązały się do korzystania wyłącznie z pokojowych i
demokratycznych sposobów działania.
• W ciągu dwóch lat organizacje paramilitarne miały się rozbroić.
• W ciągu dwóch lat mieli być wypuszczeni więźniowie związani z ugrupowaniami paramilitarnymi
przestrzegającymi zawieszenia broni.
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 14:46
• Miało być wprowadzone nowe prawo w Irlandii Północnej w zakresie praw człowieka i
równouprawnienia obywateli.
• Republika Irlandii zobowiązała się do zmiany zapisów w swojej konstytucji dotyczących roszczeń
terytorialnych wobec Irlandii Północnej, a Wielka Brytania zobowiązała się uchylić ustawę o
administrowaniu Irlandią
Porozumienie miało zakończyć konflikt irlandzki. Tak się jednak nie stało. W szeregach IRA po raz kolejny
pojawili się radykałowie, którzy utworzyli w wyniku rozłamu kolejną strukturę – tzw. Prawdziwą
IRA, która przejęła na siebie prowadzenie dalszej działalności terrorystycznej, na szczęście w stopniu
bardzo marginalnym.
Pozostała część organizacji zastosowała się do założeń traktatowych, choć pełne rozbrojenie nastąpiło
dopiero po zamachach na WTC w 2001 roku, kiedy rozpoczęła się międzynarodowa wojna z terroryzmem.
28 lipca 2005 roku IRA oficjalnie ogłosiła koniec walki zbrojnej. W ramach współpracy, rząd w Londynie
ogłosił plan normalizacji dla Irlandii Północnej, zakładający zmniejszenie liczby brytyjskich żołnierzy w tej
prowincji oraz przestrzeganie założeń Porozumienia.
8 maja 2007 roku stał się dniem przełomu. W ramach wcześniejszych ustaleń został w Irlandii
przywrócony katolicko – protestancki samorząd. Stało się to podstawą zapowiedzi możliwego
zjednoczenia Irlandii.
Najważniejsze zamachy:
• rok 1937 nieudany zamach w Belfaście na króla Jerzego VI.
• rok 1939 seria zamachów bombowych w Wielkiej Brytanii.
• luty 1971 roku z rąk IRA zginął pierwszy brytyjski żołnierz
• lipiec 1972 - ”krwawy piątek” – w przeciągu jednego dnia 22 bomby
eksplodowały w Belfaście, zabijając 9 osób
• sierpień 1979 – dwa zamachy bombowe jednego dnia – zginęli: lord Mountbatten,
ostatni wicekról Indii w pierwszym oraz 18 brytyjskich żołnierzy w drugim
• październik 1984 – eksplozja bomby na konferencji brytyjskiej Partii Konserwatywnej
– 5 zabitych, premier Margharet Thatcher ledwo uszła z życiem
• 1991 – moździerzowy ostrzał siedziby premiera przy Downing Street
• 15 sierpnia 1998 – zamach bombowy w Omagh – na miejscu zginęło 31 osób (w
tym dwoje nienarodzonych bliźniąt), a około 220 zostało rannych.
ETA – Kraj Basków i Wolność
Lokalizacja/Narodowość: Hiszpania
Cel: walka o niezależność Kraju Basków
Geneza:
ETA została założona przez radykalnych działaczy Baskijskiej Partii Nacjonalistycznej (PNV) w 1959 roku.
Już od samego początku w ETA wykrystalizowały się dwa nurty:
- umiarkowany, dążący do uzyskania przez Kraj Basków autonomii i
- radykalny, zdecydowany na walkę o niepodległość.
Pierwsza osoba zabita przez ETA zginęła w roku 1968 był to policjant, który próbował zatrzymać
samochód, którym jechał przywódca organizacji. ETA miała na koncie wcześniej próby zamachów, które
obyły się jednak bez ofiar. Rok 1968 zapoczątkował wojnę pomiędzy organizacją a władzami Hiszpanii,
która przyczyniła się do fali sympatii w stosunku do ETA. Basków traktowano jako ofiary systemu rządów
gen. Franco. 20 grudnia 1973 roku ETA przeprowadziła swój najbardziej spektakularny atak. W zamachu
bombowym zginął premier Hiszpanii i jednocześnie najbliższy współpracownik gen. Franco admirał Luis
Carrero Blanco.
Wkrótce po tym wydarzeniu ETA podzieliła się na dwie organizacje.
- umiarkowana ETA “polityczno-wojskowa”, która bardzo szybko zakończyła działalność
terrorystyczną i przeszłą do działalności politycznej
- radykalna ETA “wojskowa” (ETA-M) – nastawiona na kontynuowanie walki
W odpowiedzi na zamach na Blanco, w stosunku do ETA przeprowadzono falę represji, która zakończyła
się nagle w roku 1975 wraz ze śmiercią gen. Franco. Władzę w państwie objął książę Jan Karol. W
wyniku demokratyzacji rządów w Hiszpanii w marcu 1980 roku Kraj Basków odzyskał autonomię. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
ETA “polityczno-wojskowa” osiągnęła swój cel zamierzony i zaprzestała stosowania
jakichkolwiek form terroru w stosunku do obywateli i władz Hiszpanii.
Radykalna ETA “wojskowa” postanowiła jednak kontynuować walkę o niepodległość,
utrudniając tym samym stabilizację w kraju. Po kolejnych latach terroru w roku 1995 ETA złożyła
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 14:46
wstępną propozycję pokojową – zaprzestanie zamachów za prawo do samostanowienia narodu
baskijskiego. Władze Hiszpanii odrzuciły jednak propozycję, uznając ten warunek za niemożliwy do
spełnienia. Po zawieszeniu broni w latach 1998-1999 ETA ponownie rozpoczęła działalność
terrorystyczną, która trwa do dnia dzisiejszego, pomimo wznawianych co jakiś czas rozmów pokojowych
(ostatnie w roku 2006 zerwane przez ETA).
Najważniejsze zamachy:
• 20 grudnia 1973 roku w zamachu bombowym zginął premier Hiszpanii i najbliższy
współpracownik Franco admirał Luis Carrero Blanco.
• 26 czerwca 1979 r. przeprowadzono podjęto próbę wysadzenia wieży sanktuarium maryjnego
Torreciudad, którym opiekuje się Prałatura Opus Dei
• W roku 1987 w garażu centrum handlowego Hipercor w Barcelonie eksplodowała bomba
zabijając 22 osoby. W tym samym roku bomba eksplodowała na osiedlu w Saragossie zamieszkanym
przez rodziny hiszpańskich policjantów - zginęło 11 osób, w tym pięcioro dzieci.
• 1995 – próba zamachu na króla Juana Carlosa i lidera Partii Ludowej Jose Marię Aznara.
• 2002 - podczas szczytu UE w Sewilli eksplodowało 5 bomb - na szczęście bez ofiar śmiertelnych.
• 30 grudnia 2006 zamach na lotnisku w Madrycie, w którym zginęły dwie osoby, a ponad 20
zostało rannych.
• 7 marca 2008 - zamach na socjalistycznego polityka Isaiasa Carrasco. Carrasco zginął w
ostatnim dniu kampanii przed niedzielnymi wyborami parlamentarnymi, gdy wychodził z córką ze swego
domu w baskijskim miasteczku Arrasate, od trzech strzałów oddanych w tył głowy.
• 30 października 2008 - zamach terrorystyczny przy użyciu samochodu pułapki na terenie
kampusu studenckiego Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie (nad którym opiekę duchową sprawuje Opus
Dei). 17 osób zostało rannych
Partia Pracujących Kurdystanu - znana także jako KADEK lub Kongra-Gel
Lokalizacja/Narodowość: Irak, Iran, Turcja, Syria, Niemcy / Kurdowie
Cel: lewicowa organizacja niepodległościowa, której celem jest ustanowienie opartego na ideologii
socjalistycznej państwa na terenach zamieszkanych przez Kurdów.
Geneza:
- Organizacja została założona w roku 1974
- w 1978 roku na czele organizacji stanął Abdullah Ocalan, odpowiedzialny za nowy kierunek
rozwojowy organizacji.
- w roku 1984 Ocalan ogłosił zbrojne powstanie przeciw władzom państw, na terenie których
znajdowały się największe skupiska Kurdów (w Iraku, Iranie, Syrii i Turcji)
- celem miało być stworzenie niepodległego państwach kurdyjskiego (problem kurdyjski w innym
skrypcie)
- z czasem partia uzyskała nieoficjalne wsparcie ze strony władz syryjskich, co doprowadziło do konfliktu
politycznego pomiędzy Syrią a Turcją, zakończonego dopiero w oku 1998, kiedy Syria podporządkowała
się żądaniom Turcji i przestała wspierać Ocalana
- Organizacja zmobilizowała się generalnie w dwóch miejscach na świecie.
- w Turcji, gdzie prowadzi ciągłą walkę z władzą
- oraz w Niemczech, gdzie jest największa diaspora Kurdów w Europie.
• do roku 1993 organizacja działała tam legalnie, zmieniło się to kiedy właśnie w roku 1993
członkowie PPK zaatakowali tam tureckie przedstawicielstwa dyplomatyczne, banki i biura turystyczne.
Rząd niemiecki uznał wtedy PPK za grupę terrorystyczną i zakazał jej działalności.
- Turcja do zwalczania PPK używa całej dostępnej siły militarnej, którą stanowią: wojsko, helikoptery,
samoloty, szpiedzy i donosiciele, prawo.
- Rocznie na zwalczanie PPK Ankara wydaje 5 mld dolarów.
- Tureccy żołnierze w trakcie trwającego 15 lat konfliktu zrównali z ziemią trzy tysiące kurdyjskich
wiosek.
- Trzy miliony Kurdów musiało opuścić swoje ziemie.
- W samej wojnie zginęło też ponad 45 tysięcy ludzi.
- 15 lutego 1999 roku Ocalan został złapany w Kenii w wyniku wspólnej operacji CIA, tureckich służb
specjalnych (MIT) i izraelskiego Mossadu. Po tym jak został schwytany Öcalan zadeklarował "pokojową
ofensywę", a 15-letnia rebelia skończyła się, choć nie zakończyło to całkowicie ataków terrorystycznych
- Na chwilę obecną PKK zdeklarowała rozejm, którego celem ma być „rozwiązanie problemu
kurdyjskiego metodami demokratycznymi”. Rozejm ma trwać do 15 Lipca 2009 roku.
- Öcalan po krótkim procesie został zesłany na wyspę Imrali na Morzu Marmara. Choć został skazany
na śmierć, wykonanie kary zostało bezterminowo odroczone gdy w Turcji w 2002 roku zabroniono taką
karę wykonywać.
- 12 marca 2003 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka doszedł do wniosku, że jego proces nie był
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 14:46
uczciwy. Po apelacji sąd wyższej instancji uznał, że proces nie był przeprowadzony zgodnie z prawem.
- Ocalan przebywa wciąż w więzieniu – jego sytuacja jest pomimo charakteru więźnia
wykorzystywana do zarzutów w stosunku do władz tureckich o naruszanie praw człowieka
• Abdullah Öcalan ma oficjalnie prawo do spotykania się z prawnikami w każdą środę. Jednakże
często odmawia mu się tej możliwości.
• Często przebywa w celi nie spotykając nikogo innego miesiącami. Wówczas rząd turecki
tłumaczy to złymi warunkami pogodowymi.
Najważniejsze zamachy:
• październik 1992 - zastrzelenie 55 mieszkańców wsi Cevizdali w prowincji Bitlis (organizacja
często napadała na wsie, które niechciały z nią współpracować, odmawiając dostarczania żywności i
udzielania schronienia).
• 1993 - skoordynowana seria ataków na tureckich dyplomatów w trzydziestu miastach Europy
Zachodniej.
• Styczeń 2008 - Wybuch samochodu pułapki zabił w Diyarbakir pięć i ranił 68 osób.
Autor: dr Andrzej Żygadło
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 14:46