docZróbmy to po poznańsku!
download 
Reklamacja Transkrypt
Zróbmy to po poznańsku!
„Zróbmy to po poznańsku!” Program wyborczy Prawa i Sprawiedliwości dla miasta Poznania „Zróbmy to po poznańsku!” Celem opracowania programu Prawa i Sprawiedliwości dla Poznania jest przedstawienie mieszkańcom Poznania realnej alternatywy dla rządów obecnego prezydenta i popierających go klubów w Radzie Miasta Poznania. Coraz większa liczba mieszkańców Poznania, postrzega sytuację naszego miasta przez pryzmat utraconych szans rozwojowych, stagnacji i braku perspektyw na zmianę tego stanu rzeczy. Działalność Prezydenta Miasta jest oceniana przez mieszkańców najgorzej od 2006 roku (Badania jakości życia w Poznaniu z 2013 r.). Skutkiem takiego stanu rzeczy jest pogłębiające się zjawisko suburbanizacji, wyludniania się Poznania, na rzecz okolicznych miast i gmin. Władze miasta pogodziły się z tym trendem i nie podejmują działań, które mogłyby skutecznie go odwrócić. Poznaniowi nie są potrzebne drobne korekty, lecz prawdziwa zmiana, zmiana ekipy rządzącej Poznaniem, a co za tym idzie w pierwszej kolejności zmiana sposobu pojmowania i sprawowania władzy. Wiele dziedzin życia miasta wymaga zupełnie nowego spojrzenia zrywającego z dotychczasową rutyną personalną i poglądową. Zaangażowanie organizacji pozarządowych, rad osiedli, niezależnych specjalistów w procesy decyzyjne winno być przyjmowane z wdzięcznością i życzliwością, a nie z irytacją, rozdrażnieniem i kpiną. Z góry winien iść przykład postawy twórczej, otwartej, pełnej energii, odważnie przełamującej zastałe w naszym mieście schematy. Konieczne jest odbudowanie zaufania mieszkańców do Prezydenta i Rady Miasta, do podejmowanych przez nie decyzji oraz zerwanie z powszechnie odczuwalną niemocą, co ułatwi wyrwanie naszego miasta z marazmu, a także pozwoli uczynić je 1 „Zróbmy to po poznańsku!” autentycznie obywatelską metropolią. Dopiero taka zmiana systemowa może pozwolić na uzdrowienie poszczególnych dziedzin funkcjonowania miasta oraz wskazanie kierunku strategicznego rozwoju, który będzie podyktowany głosem mieszkańców, a nie sztucznie i odgórnie narzucony. Dzięki temu Poznań ma szansę stać się na powrót atrakcyjnym i przyciągającym miejscem pracy i zamieszkania. • Obecny sposób sprawowania władzy Początkiem zmian musi być zerwanie z ukształtowaną przez lata, fatalną wizją sprawowania władzy. Kładzie się ona nieusuwalnym cieniem na niemal każdej dziedzinie funkcjonowania miasta. Wizję tą charakteryzuje: - Absolutyzm oświecony – wprowadzanie pozorów partycypacji społecznej, takich jak budżet obywatelski, konsultacje społeczne, spotkania z organizacjami społecznymi czy mnożenie gremiów dyskusyjnych, nie zmieniło nic w istocie podejmowanych przez Prezydenta decyzji. Ostatecznie o tym jak szybko – i w jakim zakresie – wybrany projekt budżetu obywatelskiego zostanie zrealizowany rozstrzyga determinacja Prezydenta i podległych mu urzędników, której akurat w przypadku projektów obywatelskich często brakuje. Konsultacje społeczne zdarzają się być rozpoczynane dawno po podjęciu decyzji, np. w trakcie już trwającego remontu (przykład remontu ul. Bukowskiej). Rozmowy z organizacjami społecznymi oraz samorządami pomocniczymi zgłaszającymi propozycje bądź krytyczne uwagi przypominają raczej opędzanie się od natrętnej muchy niż partnerską wymianę poglądów. Reforma samorządów pomocniczych, choć była krokiem w dobrym kierunku, nadal nie uczyniła z nich realnych partnerów, współodpowiedzialnych za podejmowanie decyzji o losach miasta. - Brak przejrzystości i uznaniowość w podejmowaniu decyzji – polityka przestrzenna oraz budżetowa to obszary, w których nader często mamy do czynienia z podejmowaniem decyzji opartych na niejasnych lub nieznanych przesłankach. Niekiedy wystarczy zmiana właściciela działki, aby w krótkim czasie mogło zmienić się przeznaczenie gruntu (przypadek działki przy ul. Na Stoku). Wielomilionowych 2 „Zróbmy to po poznańsku!” umorzeń podatkowych dokonuje się powołując się na mglisty „ważny interes publiczny” (SP Universum). Szereg podobnych przypadków zburzyło zaufanie do procesu podejmowania decyzji w naszym mieście. - „Słabość” do swoich ludzi – zardzewiały układ pod wodzą prezydenta Grobelnego utracił zdolność do naturalnej rotacji kadr. Zmiany personalne dokonują się w określonym, zaufanym kręgu osób, w oderwaniu od przesłanek merytorycznych. Na wielu stanowiskach od lat funkcjonują osoby blokujące jakiekolwiek innowacje czy głosy płynące z zewnątrz. Ukrywanie i obrona ich błędnych decyzji pochłania więcej czasu i energii niż wyciąganie wniosków i poszukiwanie możliwości poprawy sytuacji. Trudny do oszacowania koszt tej „słabości” ponoszą wszyscy mieszkańcy. • Nowa filozofia sprawowania władzy Naszym celem jest przedstawienie wizji alternatywnej, niosącej zupełnie nową jakość zarządzania miastem. Przywrócimy Poznań jego mieszkańcom - zaprosimy mieszkańców do faktycznego uczestnictwa w podejmowaniu decyzji. Od lat konsultujemy składane poprawki, propozycje, uchwały z organizacjami pozarządowymi, więc naturalne będzie dla nas utworzenie regularnego mechanizmu efektywnej konsultacji budżetowej ze stowarzyszeniami, fundacjami i grupami mieszkańców. Wprowadzimy „Kartę Poznaniaka”, która zastąpi skompromitowaną kartę PEKA oraz powiązany z nią „Portal Poznaniaka”, na którym zindywidualizowane konta mieszkańców pozwolą lepiej współuczestniczyć w życiu miasta (podatki, zapisy na wydarzenia sportowe i kulturalne, konsultacje, referenda obywatelskie). Będziemy mocniej wspierać inicjatywy mieszkańców zwiększające atrakcyjność zamieszkania w Poznaniu. Dzięki samoorganizacji i współfinansowaniu przez poznaniaków, w okresie minionych dwudziestu pięciu lat powstało blisko tysiąc sto inwestycji na osiedlach poza centrum miasta. Inwestycje te zaspokoiły część potrzeb na 3 „Zróbmy to po poznańsku!” które „od zawsze” brakowało środków w budżecie miasta. Dzięki zaangażowaniu mieszkańców powstały sieci wodociągowe, sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej, drogi, chodniki i oświetlenie. Zwiększymy pulę na dofinansowanie takich inicjatyw aby zachęcić mieszkańców do inicjowania i przeprowadzania takich przedsięwzięć. Będziemy wspierać lokalne porozumienia pomiędzy właścicielami nieruchomości, mieszkańcami (lokatorami) oraz najemcami prowadzącymi działalność gospodarczą. Aktywna rola władz miasta w takich negocjacjach między zainteresowanymi może pozwolić na osiągnięcie korzyści przez wszystkich. Lokale zwiększą obrót i dochody, właściciele pozyskają środki na remonty i inwestycje poprawiające standard zamieszkania najemców. Zrewitalizowane w ten sposób ulice mają szansę przyciągnąć nowych mieszkańców, klientów i turystów. Przeprowadzimy II etap reformy jednostek pomocniczych miasta, który wzmocni ich rangę i urealni ich wpływ na życie miasta. Reforma winna dać wreszcie zielone światło dla samorządów osiedlowych do wskazywania inwestycji zwiększających atrakcyjność zamieszkania w Poznaniu. Jesteśmy przekonani, iż w sporej części spraw związanych z zarządzaniem miastem, są one w stanie dokładniej identyfikować potrzeby swych mieszkańców niż prezydent i urząd miasta. Chcemy wzmocnić finansowo konkurs grantowy, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki osiedli peryferyjnych. Dokonamy gruntownej rekonstrukcji tzw. budżetu obywatelskiego, dzieląc go na „mały” i „duży” budżet obywatelski. „Mały budżet obywatelski”, będzie bazował podobnie jak dziś, na składaniu projektów przez mieszkańców, przy czym uproszczona zostanie procedura ich składania i rozpatrywania, zaś kwota budżetu powiększona do 1% wydatków budżetowych (ok. 30 mln złotych). Autorzy zwycięskich projektów będą bezpośrednio włączeni we współpracę w realizacji zadania, na bazie pisemnego porozumienia określającego warunki, zakres i termin realizacji zadania, z nimi uzgodniony. „Duży budżet obywatelski” będzie oznaczał coroczną powszechną konsultację społeczną przeprowadzaną za pośrednictwem Portalu Poznaniaka, w której 4 „Zróbmy to po poznańsku!” mieszkańcy wypowiedzą się w głosowaniu co do priorytetów inwestycyjnych miasta. Przywrócimy zapisy Statutu Miasta umożliwiające aktywny udział mieszkańców w posiedzeniach Rady Miasta oraz nałożymy na urzędników obowiązek pomocy mieszkańcom chcącym złożyć obywatelski projekt uchwały. Projekty uchwał Rady Miasta będą podlegały również konsultacji w głosowaniu internetowym na platformie Portal Poznaniaka, w którym prawo głosu będą posiadali posiadacze Karty Poznaniaka (osoby opłacające podatki w Poznaniu). Prezydent i urzędnicy będą przekonywać i wyjaśniać tam mieszkańcom powody konieczności podjęcia poszczególnych uchwał. Będziemy podejmować decyzje przy „podniesionej kurtynie”. Jesteśmy przekonani, że w interesie społecznym leży możliwie szeroka kontrola podejmowanych decyzji, dlatego też wprowadzimy pełną dopuszczoną prawem jawność i przejrzystość podejmowanych rozstrzygnięć, stosując możliwie szeroką interpretację pojęcia „informacja publiczna”. Przeprowadzimy audyt dotychczasowej praktyki udostępniania informacji mający na celu ustalenie, w jakich przypadkach – i z jakich powodów – odmawiano dostępu do informacji. Stop „karuzeli” stanowisk. Zatrzymamy „karuzelę” stanowisk, na której kręcą się cały czas ci sami „specjaliści od wszystkiego”, zmieniając jedynie zajmowane miejsca. Będziemy rozliczać z realizacji postawionych zadań i osiągniętych celów, a nie z sympatii i lojalności. Uwolnimy niewykorzystany potencjał tkwiący w wielu osobach pracujących w urzędzie, motywacyjnego, zamiast m.in. przez wprowadzenie rzeczywistego systemu corocznych, niezależnych od jakości pracy premii. Wprowadzimy też do urzędu nowe osoby, posiadające wiedzę popartą kreatywnością, oczekując od nich definiowania i rozwiązywania problemów, a nie ich ukrywania. 5 „Zróbmy to po poznańsku!” • Oczekiwania mieszkańców Poza zmianą samej filozofii sprawowania władzy, mieszkańcy oczekują oczywiście konkretnej poprawy funkcjonowania miasta w wielu dziedzinach. Od lat docierają do nas liczne sygnały wskazujące, że w Poznaniu dzieje się źle. Możliwości, które stały się naszym udziałem po wejściu Polski do Unii Europejskiej, pozostały wykorzystane w sferach, które nie były pierwszorzędnymi oczekiwaniami mieszkańców, lub w sposób, który nie spełnia tychże oczekiwań. Poznaniacy, którzy w wyborach w 2006 i 2010 roku wsparli Platformę Obywatelską i jej program zmian, czują się często zawiedzeni i rozczarowani. Głosowali za wizją odsunięcia wypalonych włodarzy naszego miasta, a zamiast tego otrzymali koalicję wspólnych interesów Platformy Obywatelskiej i obecnego prezydenta. Trzeba to powiedzieć jasno: Platforma Obywatelska – w imię własnych, drobnych, partykularnych interesów – postawiła się w roli bezkrytycznego zaplecza urzędującego Prezydenta. Dziś PO jest gwarantem polityki kontynuacji, a jej wybór nie daje nadziei na jakąkolwiek zmianę. Prawo i Sprawiedliwość, poza zmianą samej filozofii sprawowania władzy, przedstawia realne propozycje zmian w dziewięciu obszarach, które stawiamy sobie jako najważniejsze zadania: • Uzdrowienie finansów Poznania; • Atrakcyjny transport publiczny; • Dbałość o ład urbanistyczno-architektoniczny i konsekwentna polityka przestrzenna; • Przywrócenie porządku i wzmocnienie mieszkańców; 6 poczucia bezpieczeństwa „Zróbmy to po poznańsku!” • Podniesienie jakości kształcenia oraz poszerzenie i urozmaicenie oferty edukacyjnej w mieście; • Stworzenie efektywnego systemu pomocy społecznej i mieszkaniowej; • Odbudowanie tradycji poznańskiej przedsiębiorczości; • Nowe kierunki polityki kulturalnej miasta; • Wspieranie aktywności sportowej mieszkańców. Lista ta nie jest wyczerpującym katalogiem koniecznych działań. Obejmuje ona kwestie najważniejsze, wynikające z oczekiwań mieszkańców. • Uzdrowienie finansów Poznania Naprawa sytuacji finansowej miasta, jest zadaniem niezwykle trudnym. Każda decyzja podejmowana w tej sprawie, jest decyzją spóźnioną co najmniej o 5 lat. Radni Prawa i Sprawiedliwości od kilku lat postulowali podjęcie odpowiednich działań, dzięki którym udałoby się zachować stabilność finansową miejskiego budżetu. Brak reakcji Prezydenta na te postulaty sprawił, że zadłużenie miasta osiągnęło na koniec 2013 r. pułap 1.849.425.879,27 zł, zaś potencjał inwestycyjny uległ drastycznemu obniżeniu, do planowanego na ten rok poziomu 665.878.199 zł. Jednocześnie warto pamiętać, że tak duże ograniczenie poziomu inwestycji odbywa się mimo skokowych podwyżek podatków i opłat lokalnych, którymi nie udaje się „zasypać” dziury budżetowej. Dług statystycznego Poznaniaka (każdego, od noworodka do seniora) na początku roku 2014 wyniósł 3.425 zł, ale liczony na osoby pracujące wyniósł aż 8.080 zł. Stabilizacja finansów musi być celem pierwszorzędnym, gdyż bez niej trudno mówić o możliwości odzyskania przez miasto potencjału inwestycyjnego, który warunkuje możliwość realizacji potrzeb mieszkańców. Uzdrowienie finansów miasta nie może nastąpić wyłącznie 7 „Zróbmy to po poznańsku!” poprzez proste cięcie wydatków, zwłaszcza inwestycyjnych. Konieczne są przede wszystkim zwiększenie możliwości pozyskiwania dochodów i optymalizacja zarządzania majątkiem miasta przy jednoczesnej racjonalizacji wydatków bieżących. Do tego należy dokonać przeglądu wydatków inwestycyjnych pod kątem ich celowości. Ponieważ największym źródłem dochodów budżetu miasta jest udział w dochodach z podatku od osób fizycznych i prawnych będziemy prowadzić politykę zachęcania do osiedlania się i zakładania firm w Poznaniu. W odniesieniu do osób fizycznych bodźcem do zgłoszenia się do opodatkowania się w naszym mieście będzie Karta Poznaniaka, dokument, którego posiadacz nie tylko będzie dysponował istotnymi rabatami w komunikacji miejskiej, ale też uzyska szereg bonusów u miejskich i prywatnych usługodawców. Kartę Poznaniaka będzie mógł uzyskać tylko taki podatnik (rozliczający się w Poznaniu), który nie zalega z podatkami lokalnymi, ani nie posiada innych zaległości względem miejskich jednostek, co ma mobilizować do terminowej zapłaty takich należności. Docelowo Karta Poznaniaka zastąpi skompromitowaną PEKA, oferując jednocześnie znacznie szerszą funkcjonalność. Zespolony z Kartą Poznaniaka Portal Poznaniaka będzie integrował możliwość uiszczania podatków i opłat lokalnych (dla mieszkańca będzie to również platforma konsultacji społecznych, pozyskiwania informacji o punktach rabatowych itd.). Naszym priorytetem będzie stworzenie systemu zachęt do zakładania w Poznaniu działalności gospodarczej oraz pomocy dla małych i średnich przedsiębiorstw (więcej w punkcie: „Odzyskanie tradycji poznańskiej przedsiębiorczości”). Dokonamy przeglądu umów na dzierżawę, wynajem, zarządzanie terenami i obiektami zawartymi przez miasto. Umowy takie, jak umowa z Spółdzielnią Pracy Universum czy operatorem stadionu miejskiego, będą wymagały natychmiastowej renegocjacji. 8 „Zróbmy to po poznańsku!” Przeprowadzimy analizę celowości i racjonalności dalszego funkcjonowania spółek miejskich i jednostek budżetowych miasta (np. MPGM, Usługi Komunalne). Poprawimy ekonomiczną efektywność ich działania i zlikwidujemy te z nich, których istnienie nie ma uzasadnienia. Usprawnimy proces sprzedaży miejskich nieruchomości oraz radykalnie przyspieszymy procedurę przekształcenia wieczystego użytkowania w pełną własność wszędzie tam, gdzie tylko jest to możliwe. Ponieważ opłaty za użytkowanie wieczyste radykalnie wzrosły w ciągu ostatnich lat, przyspieszenie i rozszerzenie procesu zamiany użytkowania wieczystego na własność nie tylko na mieszkańców, ale i przedsiębiorstwa, powinno zaowocować znacznym zainteresowaniem tą ofertą miasta. Będzie to możliwe m.in. dzięki uchwale ułatwiającej przekształcenia zaproponowanej przez PiS, a przyjętej przez Radę Miasta w bieżącej kadencji. Dodatkowo zaproponujemy możliwość rozłożenia na raty opłaty za przekształcenie użytkowania wieczystego we własność, aby zachęcić do tego mieszkańców, dla których barierą jest często wysokość opłaty, koniecznej do uiszczenia jednorazowo. Ułatwienie procedury przekształcenia pozwoli na krótkoterminowy wzrost dochodów miasta, szczególnie potrzebny w obecnej sytuacji wysokiego zadłużenia W ciągu najbliższej kadencji zwiększymy wpływy z biletów dzięki aktywnej promocji transportu publicznego. Zreorganizujemy i uszczelnimy Strefę Płatnego Parkowania, korzystając z wzorów innych miast (Toruń, Szczecin), dzięki czemu uczciwi kierowcy nie będą płacić za tych, którzy unikają opłat, a wpływy do budżetu z tego tytułu zwiększą się o ok 10%. Ograniczymy wydatki bieżące poprzez połączenie niektórych jednostek organizacyjnych (np. Biura Promocji Miasta z Wydziałem Rozwoju, MOPR z Poznańskim Centrum Świadczeń i Miejskim Centrum Interwencji Kryzysowej, Wydziału Organizacyjnego oraz Wydziału Zamówień i Obsługi Urzędu) oraz zlecenie wykonywania części usług przez podmioty zewnętrzne. Wprowadzimy 9 „Zróbmy to po poznańsku!” pakietowe przetargi na obsługę usług transportowych, pocztowych, telekomunikacyjnych. Zreorganizujemy system zarządzania miejskimi obiektami sportowymi. Oddziały POSiR zostaną poddane audytowi, a te, które nie będą w stanie sprostać wyzwaniu bardziej efektywnego zarządzania, zostaną oddane pod zarząd podmiotów zewnętrznych. W sprawie możliwych oszczędności i optymalizacji wsłuchamy się w głos mieszkańców wyrażany za pośrednictwem platformy dyskusji publicznej Portal Poznaniaka. • Atrakcyjny transport publiczny i przyzwoite warunki komunikacji indywidualnej Komunikacja miejska znajduje się dziś w głębokim kryzysie. Szereg błędnych decyzji oraz fatalne zarządzanie doprowadziło do drastycznego spadku liczby pasażerów, przemieszczających się po mieście transportem publicznym. Mówiąc wprost: Prezydent Grobelny wraz z Platformą Obywatelską zdemolowali system transportu publicznego w Poznaniu. Stało się tak wbrew trendom europejskim, gdzie komunikację miejską promuje się jako dobrą alternatywę dla poruszania się po mieście samochodem. Inwestycje w transport publiczny będą miały priorytet przed inwestycjami infrastrukturalnymi w transport indywidualny. Wśród ścisłych priorytetów inwestycyjnych znajdą się trasy tramwajowe – w kierunku Naramowic, ul. Głównej, Strzeszyna i Podolan oraz os. Kopernika, a także trasa przez ul. Ratajczaka. Wykorzystamy marnujący się potencjał istniejących szlaków kolejowych w mieście, realizując opracowaną przez stowarzyszenie Projekt Poznań koncepcję Poznańskiej Kolei Aglomeracyjnej, począwszy od jej północnego 10 „Zróbmy to po poznańsku!” odcinka. W dalszej kolejności za konieczne uważamy stworzenie w jej ramach szybkiego połączenia kolejowego z lotniskiem na Ławicy. Celem niedawno skomunalizowanej spółki PKS nie może być tylko odzyskanie rentowności poprzez zamykanie kolejnych połączeń. Będziemy dążyli do tego, aby komunikacja autobusowa stanowiła efektywne uzupełnienie obsługi komunikacyjnej aglomeracji poznańskiej oraz jej sąsiedztwa. Porzucimy nierealistyczną finansowo i przestarzałą planistycznie koncepcję budowy pierścienia tzw. III ramy, jako wewnętrznej obwodnicy miasta, proponując dokończenie i budowę tylko niektórych jej odcinków (najważniejszych by-passów komunikacyjnych). W zamian, za cel strategiczny obierzemy usprawnienie komunikacji zbiorowej na linii północ-południe. Oczywistym początkiem będzie pilna budowa szybkiego tramwaju do Naramowic. W dalszej kolejności, poddamy analizie technicznej koncepcję dr A. Tabaki, obejmującą wydłużenie szybkiego tramwaju do Dębca trasą podziemną, z pięcioma stacjami pod ścisłym centrum miasta. Warto zwrócić uwagę, że wstępnie szacowane koszty tego projektu są ok sześć razy niższe niż szacowane koszty budowy pierścienia III ramy. Usprawnimy system funkcjonowania sieci tramwajowej poprzez wprowadzenie zindywidualizowanego sterowania – czyli automatycznego priorytetu dla tramwajów, gdy samochody stoją w zatorach – wydłużenie peronów wybranych przystanków oraz wyróżnienie w sterowaniu tzw. stanów wieczornych (okresów mniejszego natężenia ruchu). Ponadto na kluczowych skrzyżowaniach należy zmodyfikować funkcjonowanie sygnalizacji tak, aby umożliwiała przejazd dwóch tramwajów. Zmiany przyniosą nie tylko skrócenie czasu przejazdu, ale również wymierne oszczędności (mniej potrzebnego taboru do obsługi poszczególnych linii). Dostosujemy układ przystanków i dojść do nich do potrzeb pasażerów. Jako preferowane rozwiązanie będziemy proponować naziemny system przejść dla pieszych zamiast drogich i często niewygodnych dla pieszych przejść 11 „Zróbmy to po poznańsku!” podziemnych. Jedną z naszych pierwszych decyzji będzie zorganizowanie naziemnego przejścia od przystanku tramwajowego do dworca PKP Poznań Główny. Przystanki zostaną też lepiej dostosowane do potrzeb osób starszych, matek z dziećmi oraz osób niepełnosprawnych poprzez takie ich wypoziomowanie, aby wejście czy wyjście z tramwaju nikomu nie sprawiało problemów. Uporządkujemy system przekształcając go w biletu system elektronicznego oparty na PEKA, z wielofunkcyjnej czasem Karcie Poznaniaka, powiązanej z Portalem Poznaniaka, wydawanej osobom płacącym podatki w Poznaniu. Dla pozostałych osób bilet elektroniczny bez dodatkowych rabatów będzie funkcjonować jako Karta Miejska. Wrócimy do szeregu propozycji, które zgłaszaliśmy jako radni PiS w ubiegłych latach w odniesieniu do komunikacji zbiorowej: Szczególną preferencję na zakup biletów długookresowych będą posiadali właściciele Karty Poznaniaka, czyli osoby płacące podatki w Poznaniu. Osoby takie będą mogły liczyć na 20% rabat na zakup biletu długookresowego komunikacji miejskiej. Na dodatkowe rabaty będą mogły liczyć osoby trwale zdecydowane na korzystanie z komunikacji miejskiej, czyli nabywcy kwartalnych i dłuższych biletów długookresowych. Uprościmy taryfikator biletowy, tak aby był czytelniejszy dla pasażera, likwidując bilety, które nie znajdują wielu nabywców. Jednocześnie wprowadzimy kilka atrakcyjnych rozwiązań taryfowych, np. specjalny bilet weekendowy „Zwiedzaj Poznań”, pozwalający na podróżowanie rodziców z dziećmi (bez ograniczenia ich ilości, lub maksymalnie 4 osób dorosłych), obejmujący dodatkowo zniżki w miejskich instytucjach sportu i kultury i innych, które byłyby zainteresowane przyłączeniem się do projektu. 12 „Zróbmy to po poznańsku!” Wprowadzimy system biletów sieciowych korporacyjnych, które byłyby atrakcyjną ofertą dla firm, mogących kupować takie bilety dla swoich pracowników po niższej cenie uzależnionej od ilości zakupionych biletów (np. 10% zniżki od 10 biletów, 15% od 50 biletów , 20% powyżej 100 biletów). Zorganizujemy szeroką sieć dystrybucji karty PEKA (Karty Miejskiej) na okaziciela. Osoby, które nie chcą wyrabiać imiennej karty PEKA (Karty Poznaniaka) oraz turyści powinni mieć swobodną możliwość jej uzyskania. Stworzymy długo oczekiwaną sieć parkingów Park and Ride, wprowadzając jednocześnie bilet P+R, zachęcający do pozostawienia auta na przedmieściach i poruszania się po centrum komunikacją miejską. Zreorganizujemy Strefę Płatnego Parkowania wprowadzając tzw. system „pierścieniowania”. Wysokość taryfy za parkowanie będzie związana z odległością miejsca parkingowego od ścisłego centrum miasta. Ewentualne wprowadzenie SPP na nowych obszarach (Łazarz, Wilda), będzie poprzedzone konsultacjami z mieszkańcami oraz procesem inwestycyjnym zmierzającym do uporządkowania pasów drogowych w danej dzielnicy. Uprościmy system dojazdu indywidualnego i TAXI do najważniejszych miejsc w mieście (np. dworca PKP) wprowadzając sieć parkingów / pasów parkingowych „Kiss and Ride” pozwalających na krótkotrwały postój (bez opłat) do 5 minut. Stopniowo ograniczymy wjazd najcięższych samochodów ciężarowych do miasta, chroniąc w ten sposób poznańskie ulice i podnosząc jakość transportu indywidualnego. Wspólnie z organizacjami pozarządowymi ustalimy harmonogram realizacji inwestycji, zmierzających do stworzenia w przeciągu 5 lat podstawowego układu ścieżek rowerowych, umożliwiających przemieszczanie się między dzielnicami i do centrum miasta. Przeprowadzimy również wspólnie z tymi 13 „Zróbmy to po poznańsku!” organizacjami kompleksowy przegląd istniejącego układu dróg rowerowych w celu wyeliminowania rozwiązań nieracjonalnych i niezgodnych z prawem. • Dbałość o ład urbanistyczno-architektoniczny oraz transparentna polityka przestrzenna Brak polityki przestrzennej, swoista liberalizacja przestrzeni doprowadziła do bezładnego powstawania inwestycji mieszkaniowych, biurowych czy handlowych. Oczywistym faktem jest rozbieżność interesów pomiędzy inwestorem prywatnym, którego celem jest najczęściej maksymalizacja zysku, a interesem publicznym reprezentowanym przez Prezydenta i Radę miasta, których celem powinno być dobro publiczne. To dobro musi być rozumiane jako szereg usług publicznych, które gmina musi dostarczyć swoim mieszkańcom w jak najlepszy i profesjonalny sposób. Budowa kanalizacji czy zorganizowanie wysokiej jakości transportu publicznego nie jest możliwe do zrealizowania w systemie zabudowy rozproszonej. Uporządkujemy planowanie przestrzeni poprzez jasne zdefiniowanie miejsc przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową w zwartej formie, odseparowanej od terenów o funkcji kolizyjnej np. przemysłu. Zaproponujemy wieloletnią politykę przestrzenną miasta i będziemy ją konsekwentnie realizować. Należy raz na zawsze zerwać z nieustającym chaosem urbanistycznym i w fachowy, profesjonalny sposób zgodny z interesem całej wspólnoty samorządowej, a nie jedynie pojedynczych inwestorów zaprojektować przestrzeń miejską na kolejne kilkadziesiąt lat. Obecna władza, która średnio co 5 lat dokonuje znaczących zmian w tej dziedzinie, nie prowadzi miasta Poznania w kierunku jego rozwoju, lecz konsekwentnie degraduje przestrzeń i osłabia podstawę ekonomiczną budżetu naszego samorządu. Takie zachowanie władz miasta Poznania nie budzi zaufania poważnych inwestorów instytucjonalnych, przez co z każdym kolejnym rokiem przegrywamy konkurencję z innymi metropoliami naszego kraju. We współczesnej gospodarce 14 „Zróbmy to po poznańsku!” „maksymalizacja zysku”, jeśli chodzi o zachowanie władzy lokalnej odbywa się w dużej mierze poprzez jasną i konkurencyjną politykę przestrzenną, którą w mieście Poznaniu trzeba wprowadzić natychmiast. W latach 1998–2013 z Poznania wyprowadziło się 120 tysięcy mieszkańców a wprowadziło się 90 tysięcy. Biorąc pod uwagę dodatkowy fakt, że mieszkańcy, którzy wyprowadzili się z miasta stanowią zamożniejszą grupę obywateli, wpływy z PIT do budżetu miasta znacząco spadły. Większość z tych mieszkańców zasiedliła okoliczne gminy, które – w przeciwieństwie do Poznania – dały im możliwość wybudowania swojego wymarzonego domu. Aby zahamować to niekorzystne zjawisko wydzielimy kilkusethektarowe obszary przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. Dzięki temu ceny na poznańskim rynku nieruchomości znacząco spadną, sprowadzimy do naszego miasta nowych mieszkańców, dla których będziemy mogli zorganizować sprawny i tani transport publiczny oraz wybudować im szkoły czy przedszkola. Zaproponowana przez nas polityka przestrzenna wykluczy powstawanie w mieście kolejnych galerii handlowych oraz nieuporządkowanej wielorodzinnej zabudowy mieszkaniowej. Przyzwolenie na ucieczkę średniozamożnych mieszkańców z centrum, prowadzi do konsekwentnej degradacji przestrzeni. Dopiero po latach, kiedy coraz więcej środowisk zauważa to negatywne zjawisko, Prezydent miasta zaczyna mówić o rewitalizacji, a jej realizacja jest więcej niż symboliczna. Będziemy wspierać prywatnych właścicieli kamienic poprzez dotowanie w różnej formie remontów ich nieruchomości pod warunkiem zachowania przez nich np. 50% współczynnika przeznaczenia na cele mieszkaniowe, a w pozostałej części na cele usługowe. To pozwoli właścicielom doprowadzić swoje nieruchomości do pożądanego stanu i przyczyni się do rozwoju rzemiosła, drobnego handlu oraz zainteresowania mieszkańców utrzymaniem porządku w najbliższej okolicy. 15 „Zróbmy to po poznańsku!” Naszą szczególną troską będzie zachowanie w ramach ładu urbanistycznego miasta tzw. klinów zieleni i ochrona zagrożonych unikalnych terenów wypoczynku i rekreacji mieszkańców (np. Park Sołacki, Lasek Marceliński, Las Piątkowski, Cytadela, Park Jana Pawła II) oraz zagospodarowanie „zapomnianych” przez Prezydenta miasta terenów zieleni takich jak np. Park na Ratajach. Naszym celem jest także utworzenie nowych użytków ekologicznych, od lat przewidywanych miejscowymi planami przestrzennymi, np. Użytek Ekologiczny „Łęgi Ujścia Różanego Potoku”, Użytek Ekologiczny „Wilczy Młyn”, Użytek Ekologiczny „Różany Młyn” itd. Z fazy dyskusji przejdziemy wreszcie do realizacji zagospodarowania terenów nadwarciańskich. Teren ten winien pozostać dobrem publicznym, a nie prywatnym przedmiotem zagospodarowania przez kolejne inwestycje mieszkaniowe tuż nad rzeką. Wykorzystamy marnujący się obecnie ogromny potencjał tych terenów. Rozpoczniemy budowę nowoczesnej przystani rzecznej, która pozwoli wreszcie wykorzystać szanse związane z uruchomieniem ruchu wodnego na Warcie. Będziemy konsultować koncepcje zagospodarowania tego terenu z tymi, którzy już dziś podejmują praktyczne próby rewitalizacji Warty. • Przywrócenie porządku i wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa mieszkańców Ostatnie lata przyniosły wskaźnikową poprawę statystyk dotyczących przestępczości w mieście, jak i poczucia bezpieczeństwa mieszkańców. Wskaźnikom tym przeczą jednak społeczne odczucia wielu mieszkańców centrum miasta oraz osiedli z tzw. „wielkiej płyty”. W szczególności powszechne jest przekonanie, że ostatnie lata przyniosły pod względem zachowania ładu i porządku degradację Starego Rynku i jego okolic. Sytuacji tej nie poprawiły nocne spacery w świetle kamer Prezydenta miasta i towarzyszących mu funkcjonariuszy policji. 16 „Zróbmy to po poznańsku!” Przywrócenie porządku na Starym Rynku (w dzień i w nocy) będzie jednym z naszych pierwszych działań. Służyć temu będzie m.in. usytuowanie na płycie Starego Rynku stałego, całodobowego posterunku Straży Miejskiej, w obsadzie co najmniej siedmiu funkcjonariuszy, wspomaganego stałą obecnością dwóch policjantów. W razie potrzeby posterunek ten będzie mógł uzyskać bieżące wsparcie z Komisariatu Policji Stare Miasto przy ul. Marcinkowskiego. Koniecznym do podjęcia wyzwaniem będzie głęboka reforma Straży Miejskiej Miasta Poznania. Skorzystamy w tej mierze ze sprawdzonych wzorców innych miast. Elementami reformy będą m.in. następujące działania: • wprowadzenie obok referatów terytorialnych wzorem innych miast w Polsce tzw. patroli specjalistycznych w szczególności realizujących zadania wyłapywania bezpańskich zwierząt i reagowania w sytuacjach kryzysowych (specjalistyczna grupa interwencyjna), • przywrócenie całorocznych nocnych patroli Straży Miejskiej oraz zwiększenie ilości patroli weekendowych, • wyeliminowanie nadzorczych nadmiarowych oraz redukcja stanowisk zatrudnienia kierowniczych i kontrolno- w o zadaniach referatach administracyjno-organizacyjno-technicznych; przeniesienie strażników zza biurek na ulice miasta, • likwidacja referatu fotoradaru, • radykalne podniesienie poziomu wynagrodzeń strażników pełniących służbę patrolową i zmniejszenie w ten sposób obecnej dysproporcji w poziomie wynagradzania pracowników Straży, • zwiększenie skuteczności interwencji oraz prestiżu Straży Miejskiej poprzez wyposażenie strażników w dodatkowe środki przymusu bezpośredniego dopuszczone ustawą, 17 „Zróbmy to po poznańsku!” • uczynienie procesu naboru i szkolenia do Straży w pełni rzetelnym i przejrzystym, • zwiększenie oferty szkoleniowej dla strażników, przede wszystkim w zakresie najczęściej realizowanych przez nich zadań, • reorganizacja pracy mająca na celu skrócenie czasu podejmowanych interwencji. Dzięki wprowadzonej reformie Straż Miejska stanie się sprawnie funkcjonującym, skutecznym narzędziem dbałości o ład i porządek w mieście. Przeprowadzimy audyt i konieczną reorganizację funkcjonowania monitoringu miejskiego. Monitoring winien być przede wszystkim narzędziem ujawniającym zdarzenia mające wpływ na bezpieczeństwo mieszkańców. Tymczasem z analizy zgłoszeń monitoringu wynika, iż w wielu przypadkach jest on wykorzystywany do zgłaszania spraw porządkowych, np. przepełnionych koszy na śmieci czy źle parkujących pojazdów. Wziąwszy pod uwagę wysoki koszt funkcjonowania monitoringu, winien on być wykorzystywany przede wszystkim do ujawniania i zapobiegania zdarzeniom zagrażającym zdrowiu i życiu mieszkańców. • Podniesienie jakości kształcenia oraz poszerzenie i urozmaicenie oferty edukacyjnej w mieście Zarządzanie oświatą, w ciągu całych rządów prezydenta Ryszarda Grobelnego, charakteryzowało się brakiem ustalonych reguł, obowiązujących standardów i stałych zasad postępowania wobec poszczególnych placówek oświatowych. Lista podstawowych zarzutów to m.in.: • brak jasnych kryteriów ustalania budżetu poszczególnych szkół i przedszkoli; 18 „Zróbmy to po poznańsku!” • brak jasnych kryteriów przyznawania pieniędzy na remonty i modernizację, czego skutkiem były rażące nierówności w wysokościach kwot przeznaczonych dla poszczególnych szkół i przedszkoli; • preferowanie przez władze miejskie pewnych szkół / przedszkoli (preferowanie poszczególnych dyrektorów); • brak bezstronnego nadzoru; tolerowanie dyrektorów kiepskich bądź podejmujących błędne decyzje (a czasem utrudnianie życia dyrektorom dobrym, ale niepokornym); • źle funkcjonujący system dodatków motywacyjnych i funkcyjnych dla nauczycieli, a szczególnie dla dyrektorów miejskich placówek oświatowych; • podejmowanie arbitralnych (słabo uzasadnionych lub wręcz niezasadnych) decyzji o przekształceniach organizacyjnych lub likwidacji placówek oświatowych oraz uczynienie beneficjentami takich decyzji różnego rodzaju podmiotów prywatnych; • zwłoka w tworzeniu nowych placówek oświatowych w dynamicznie rozwijających się częściach miasta. Relatywnie wysokie – w przeliczeniu na jednego ucznia – nakłady na poznańską oświatę nie owocują dobrymi wynikami zewnętrznych sprawdzianów i egzaminów. Wyniki te są gorsze niż w porównywalnych dużych miastach. Aby zmienić ten stan rzeczy wprowadzimy czytelny system finansowania szkół i placówek oświatowych, zapewniający równe traktowanie poszczególnych placówek i pozwalający realnie planować całoroczne wydatki. Praca szkół, osiągających najwyższe wyniki nauczania i gromadzących najlepszych uczniów nie jest odpowiednio doceniana, również finansowo. Podobna sytuacja dotyczy szkół, mających najlepsze wyniki w pracy z młodzieżą trudną lub zaniedbaną. Wprowadzimy czytelne kryteria oceny pracy szkoły, decydującej o finansowaniu placówek, w oparciu o porównanie wiedzy i umiejętności uczniów przed przyjściem do szkoły i w chwili jej ukończenia. 19 „Zróbmy to po poznańsku!” W ciągu minionych 15 lat (po 1998 r.) znacznie ograniczono autonomię szkół i placówek oświatowych. Ich dyrektorzy stali się miejskimi urzędnikami, od których oczekuje się przede wszystkim posłusznego wykonywania poleceń od administracji miejskiej, pod groźbą uznaniowego odebrania (lub nie przyznania) niezbędnych funduszy. Przywrócimy realną autonomię szkołom i placówkom oświatowym, zarządzanym przez dyrektorów, przy udziale nauczycieli (rada pedagogiczna) i rodziców. Zagwarantujemy realną samodzielność dyrektorom szkół, którzy nie mogą stawać się jedynie wykonawcami poleceń miejskich urzędników. Dostosujemy układ placówek oświatowych do dynamiki rozwoju miasta, budując i rozbudowując placówki tam, gdzie powstają liczne nowe osiedla mieszkaniowe np. na północy Poznania. Będziemy wspierać istniejące i starać się doprowadzić do powołania nowych świetlic środowiskowych jako doskonałego uzupełniającego systemu opiekuńczo-wychowawczego, realizującego cele oświatowe i społeczne. • Stworzenie efektywnego systemu pomocy społecznej oraz mieszkaniowej Począwszy od 2009 r. procent mieszkańców korzystających z pomocy społecznej pozostaje na podobnym poziomie ok. 5% ogółu mieszkańców. Jednocześnie w tym samym okresie czasu wzrosła liczba mieszkańców deklarujących się jako „żyjących bardzo biednie” oraz „żyjących skromnie”, w sumie sięga ona obecnie niespełna 30% mieszkańców. Polityka społeczna Państwa zdaje się nie dostrzegać tego zjawiska. Kryteria progowe przyznawania pomocy społecznej pozostają od lat na bardzo niskim poziomie. Z kolei słabo skoordynowana pomoc realizowana jest przez kilka 20 „Zróbmy to po poznańsku!” miejskich jednostek (Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, Poznańskie Centrum Świadczeń, Miejskie Centrum Interwencji Kryzysowej, częściowo Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych, częściowo Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej). Ta sytuacja sprawia, że mieszkańcy szukający pomocy skazani są na wielogodzinne międzyinstytucjonalne wędrówki i kolportaż kolejnych pism i podań. Najczęściej występującym i najdotkliwszym problemem społecznym w mieście jest problem mieszkaniowy, pozostający niejako w oderwaniu od „konwencjonalnej” pomocy społecznej (zasiłki, wywiad środowiskowy itd.). Korzystając z zasobów wskazanych wyżej jednostek organizacyjnych stworzymy jedną miejską instytucję koordynującą pomoc społeczną we wszystkich aspektach, w tym w aspekcie mieszkaniowym. Jednostka ta będzie udzielać kompleksowej pomocy mieszkańcom, posiadając dużą swobodę decyzyjną (np. pulę mieszkań przeznaczonych do zasiedlenia w sytuacji kryzysowej) i podlegać będzie bezpośrednio Prezydentowi miasta. Jej zadaniem będzie znajdowanie właściwej ścieżki pomocy i jej realizacja, bez obciążania mieszkańca obowiązkiem dalszego „pielgrzymowania” po kolejnych jednostkach. Jednostka ta będzie udzielała również porad za pośrednictwem całodobowego dyżuru telefonicznego oraz on-line na Portalu Poznaniaka. Dyżury w jednostce będą pełnić prawnicy świadczący bezpłatne porady prawne dla osób w sytuacji kryzysowej. Cały czas dostrzegamy problem niewystarczającego wsparcia dla poznańskich rodzin, w tym rodzin w szczególności rodzin wielodzietnych. To właśnie rodzina, utrzymując młode pokolenie, wykonuje najważniejszą dla rozwoju naszego miasta pracę. Z drugiej jednak strony, jak pokazują wszelkie statystyki, rodziny wychowujące dzieci, szczególnie większą ich liczbę, są najbardziej zagrożoną ubóstwem i wykluczeniem społecznym grupą. Powodem tego stanu rzeczy jest z gruntu niesprawiedliwa organizacja życia społecznego, w której państwo przerzuca niemałe i stale rosnące koszty utrzymania i wychowania dziecka 21 „Zróbmy to po poznańsku!” niemal w całości na rodziców. Cieszymy się z realizacji naszego postulatu programowego z 2010 r., czyli wprowadzenia Karty Rodziny Dużej, jednocześnie dostrzegając konieczność udoskonalania i rozwoju tego projektu. Uprościmy system rabatów i zniżek związanych z Kartą Rodziny Dużej, aby stały się one bardziej czytelne i atrakcyjne dla użytkowników. Dla posiadaczy Karty Rodziny Dużej stworzymy szczególne, odpowiednio dopasowane do specyfiki dużych rodzin warunki organizacji edukacji szkolno-przedszkolnej. Przeprowadzimy również analizę, by wyjaśnić dlaczego znaczna część rodzin uprawnionych do wyrobienia karty do tej pory tego nie zrobiła. W szczególnych przypadkach urzędnik dojedzie na miejsce zamieszkania rodziny i pomoże w wypełnieniu oraz złożeniu wniosku. Stworzymy również specjalny program mieszkaniowy skierowany do rodzin, umożliwiający zakup mieszkania w drodze dojścia do własności w ratach lub alternatywnie taniego wynajmu. Efektem ubocznym takiego programu będzie obniżenie cen na rynku sprzedaży i wynajmu mieszkań w naszym mieście, co pozwoli na realną poprawę warunków mieszkaniowych. Aby wyrównywać szanse społeczne uzupełnimy obecny system punktowy, od którego zależna jest wysokość czynszu w mieszkaniach komunalnych, o kryterium dochodu na osobę w rodzinie. • Odbudowanie tradycji poznańskiej przedsiębiorczości Uważamy, że wizytówką Poznania winno być właśnie odwołanie do tradycji poznańskiej przedsiębiorczości i jej maksymalne wspieranie. Dzisiejsze hasło promocyjne miasta: „Poznań miasto know-how” jest nie tylko niezrozumiałe, ale też nie znajduje oparcia w rzeczywistych działaniach władz miasta. Poznań przegrywa dziś z innymi dużymi miastami oraz podpoznańskimi gminami konkurencję w zakresie przyciągania inwestorów, ale też nie oferuje 22 „Zróbmy to po poznańsku!” odpowiedniego wsparcia małym lokalnym inicjatywom, które miałyby szansę stać się z czasem naszą gospodarczą wizytówką. Zaoferujemy możliwość rocznego bezpłatnego wsparcia księgowego oraz prawnego online nowozakładanych za oraz pośrednictwem funkcjonujących Portalu i Poznaniaka, mających problemy dla z księgowością i obsługą prawną mikroprzedsiębiorstw (do 10 osób). Poszerzymy i uatrakcyjnimy system zwolnień z podatku od nieruchomości dla mikroprzesiębiorców rozpoczynających działalność w naszym mieście, oraz zaoferujemy pulę atrakcyjnych lokali użytkowych dla nowych mikroprzedsiębiorców na konkurencyjnych warunkach. Zorganizujemy pod patronatem i z funduszy miasta cokwartalne „Dni Cegielskiego”. Podczas tego typu cyklicznego wydarzenia, osoby planujące rozpocząć działalność gospodarczą, w jednym miejscu nie tylko uzyskają pomoc doradczą w zakresie przygotowania i recenzji biznesplanu, księgowości, rozwiązań prawnych, ale również na miejscu będą mogły wypełnić i złożyć dokumenty konieczne do założenia działalności gospodarczej. Będzie im również przedstawiana dostępna oferta lokali użytkowych przystosowanych pod prowadzenie działalności. „Dni Cegielskiego” będą obejmować również bezpłatne warsztaty przedsiębiorczości dla młodzieży licealnej i studentów. Będziemy działać na rzecz realnego przyciągnięcia dużych inwestorów do Poznania. Każdy zainteresowany uruchomieniem czy też rozszerzeniem swojej działalności, deklarujący przy tym uruchomienie środków powyżej 1 mln złotych otrzyma kompleksową pomoc ze strony Urzędu Miasta Poznania, w tym swego indywidualnego Opiekuna Inwestycji, odpowiedzialnego za przygotowanie i przeprowadzenie całości spraw i procedur urzędowych w zakresie danego przedsięwzięcia. 23 „Zróbmy to po poznańsku!” • Nowe kierunki polityki kulturalnej miasta Nasze miasto wymaga dziś określenia na nowo kierunków polityki kulturalnej miasta. Poznań ze swoim potencjałem instytucji kulturalnych (tak publicznych, jak i prywatnych) ma bardzo dobre warunki, by stać się promieniującym nie tylko na region (Wielkopolskę), ale cały kraj ośrodkiem kultury. Aby jednak tak się stało, aby poznańska kultura mogła się nieskrępowanie i dynamicznie rozwijać, trzeba wykształcić jej odbiorcę – stworzyć warunki, w których mali i młodzi poznaniacy staną się w przyszłości naturalnymi klientami poznańskiego rynku kultury i sztuki. Priorytetem winno być więc wychowanie poprzez kulturę, do czego konieczne jest poszerzenie oferty ciekawych wydarzeń dla dzieci i młodzieży. Oferta ta nie może być przy tym skierowana do elitarnej grupy młodzieży np. wykazującej zainteresowania teatralne, lecz do jak najszerszego grona odbiorców. Aby to osiągnąć wprowadzimy „mały bon kulturalny”, specjalną formę dofinansowania jednostek kultury, której uzyskanie zależeć będzie od stworzenia odpowiedniej oferty i pozyskania młodego odbiorcy kultury. To rodzice dzieci i sama młodzież będą decydowali o wyborze formy uczestnictwa w ofercie kulturalnej miasta, a jednostki, które wskażą, których oferta ich zainteresuje, uzyskają dodatkowe środki właśnie z małego bonu kulturalnego. Z małego bonu kulturalnego będą mogły również korzystać małe lokalne inicjatywy kulturalne, powstające np. w świetlicach środowiskowych. Twórcami oferty kulturalnej miasta (organizatorami rozmaitych imprez i przedsięwzięć) nie mogą być jedynie wybrane, najczęściej miejskie jednostki kultury. Wstydem dla naszego miasta jest powszechne niedofinansowanie niezależnych instytucji kultury. W Poznaniu trzeba tworzyć warunki służące rozwijaniu aktywności i samodzielności artystów, a władza publiczna powinna szanować, cenić i wspierać zaangażowanie w wartościową działalność kulturotwórczą. 24 „Zróbmy to po poznańsku!” Miarą stosunku obecnej władzy do sztuki jest zrealizowanie jedynie w kadłubowej formie projektu SCENA ROBOCZA, poprzez przeznaczenie na scenę teatrów niezależnych przeznaczonego do rozbiórki baraku. W odróżnieniu od tej polityki zamierzamy zdecydowanie postawić na wsparcie warunków dla sztuki niezależnej i powołać Poznańskie Forum Sztuki Niezależnej oraz wprowadzić projekt „Poznań – Mecenas Kultury”, skierowany do wiodących, młodych artystów pragnących działać, tworzyć w Poznaniu. Liczymy, że dzięki temu pojawią się nowe inicjatywy, które wzbogacą kulturalne życie stolicy Wielkopolski. Zadbamy o rzeczywiste budowanie pamięci o historii Poznania, poprzez uporządkowanie i uatrakcyjnienie ekspozycji w „Bramie Poznania” (ICHOT). Nadamy też większą rangę obchodom rocznicy czerwca 1956 r., łącząc je z nowoczesną akcją promocyjną, przypominającą o tym wydarzeniu mieszkańcom miasta. • Wspieranie aktywności sportowej mieszkańców Uważamy, że priorytetem polityki miasta w zakresie sportu winna być jednolita programowa oferta sportowa dla dzieci i młodzieży, począwszy od etapu edukacji przedszkolnej. Zaproponujemy na poziomie przedszkola obowiązkowe lekkie zajęcia ruchowe, uzupełnione wachlarzem fakultatywnych zajęć sportowych z różnych dyscyplin (do wyboru rodziców), finansowanych z budżetu miasta. Przy określaniu programu skorzystamy z wiedzy i doświadczenia uczelni wyższych i poznańskich klubów sportowych. Rozszerzymy zakres funkcjonowania programu „Trener osiedlowy” i obejmiemy nim, oprócz dzieci, także inne osoby, np. seniorów. Dostępne bezpłatnie zajęcia rozpropagujemy dzięki szerokiej akcji informacyjnej dla mieszkańców, m.in. za pośrednictwem Portalu Poznaniaka, na którym będzie można dokonywać zapisów na poszczególne zajęcia. W założeniu chcemy, aby 25 „Zróbmy to po poznańsku!” młodzież mogła korzystać bezpłatnie z co najmniej dwóch godzin pozaszkolnych zajęć sportowych w tygodniu, zaś pozostali mieszkańcy Poznania, raz w tygodniu. Wierzymy, że dzięki temu boiska będą stale tętnić życiem, przyczyniając się do zaangażowania w sport i rekreację osób dzisiaj nieaktywnych. Szczególny nacisk położymy na rozwój dyscyplin olimpijskich, powołując do życia program „Poznański olimpijczyk”. Ambasadorami tego programu będą związani z Poznaniem sportowcy, którzy odnieśli sukcesy na igrzyskach. Program będzie przewidywał stypendia dla najbardziej utalentowanych młodych sportowców oraz promował osoby związane z Poznaniem, które już odniosły sukcesy na olimpijskich arenach. Stworzymy sprawiedliwy system dofinansowania klubów sportowych, uzależniając wysokość wsparcia z budżetu miasta przede wszystkim od zaangażowania klubu w wychowanie sportowe dzieci i młodzieży. Będziemy dążyć do polepszenia infrastruktury sportowej oraz sportowo rekreacyjnej traktując priorytetowo rewitalizację i rozbudowę funkcji sportowych na poznańskim Golęcinie, oraz odnowienie lokalnych centrów rekreacyjnych, jak np. pływania w Parku Kasprowicza. Stworzymy „Poznański Trakt Rekreacyjno-Sportowy” łączący wszystkie miejsca rekreacyjne o dużej atrakcyjności turystycznej w Poznaniu (Jezioro Kierskie, Strzeszyńskie, Rusałka, Park Sołacki, Cytadela, rzeka Warta, Ostrów Tumski, Jezioro Maltańskie. Służyć temu będzie specjalnie oznakowany i promowany, ciąg pieszorowerowy, a także na niektórych odcinkach wodny, uzupełniony siłowniami zewnętrznymi oraz inną małą infrastrukturą sportową. Elementem szlaku będą unowocześnione kompleksy wypoczynkowe nad poznańskimi kąpieliskami. 26 „Zróbmy to po poznańsku!” Podsumowanie Nasz program to program Poznania obywatelskiego i Poznania przyjaznego dla mieszkańców i osób tu pracujących. To także samozobowiązanie do służenia tym, którzy Poznań wybrali jako swoje miejsce na ziemi poprzez deklarację płacenia tutaj podatków. Oni będą mieli szanse wpływania na inwestycyjne priorytety. Oni będą mieli możliwie szeroki dostęp do informacji o toku spraw administracyjnych i o podejmowanych rozstrzygnięciach. Oni będą mieli możliwość konsultowania projektów uchwał rady miasta. Oni wreszcie będą po części decydowali o kierunkach ponoszenia wydatków poprzez budżet obywatelski czy korzystanie z bonu kulturalnego. Stworzymy realne zachęty nie tylko dla osiedlania się w Poznaniu i składania deklaracji o pozostawianiu podatków w naszym mieście, ale też do zakładania tu firm, zarówno małych (mikro), jak i dużych, zapewniając im konieczną obsługę. Równolegle zracjonalizujemy gospodarowanie materialnymi zasobami samorządu Poznania, co w efekcie obniży koszty życia w naszym mieście. Usuniemy przeszkody, które obniżają komfort zamieszkania w naszym mieście. Utworzymy nowe linie komunikacji publicznej, usprawnimy system jej organizacji i obniżymy koszty jakie ponoszą pasażerowie. Zapewnimy ochronę obecnie stopniowo zanikającym terenom rekreacyjnym i wypoczynkowym, bez których życie w mieście staje się uciążliwe. Nie dopuścimy do lokowania w sąsiedztwie terenów mieszkalnych obiektów generujących uciążliwości bytowe. Dla zapewnienia bezpieczeństwa radykalnie zmienimy sposób funkcjonowania poznańskiej Straży Miejskiej. Dla podniesienia efektywności edukacji, z jednej strony wprowadzimy przemyślane kryteria oceny szkół i placówek oświatowych, z drugiej zaś wprowadzimy rzeczywistą autonomię tych instytucji. W sferze społecznej stworzymy program mieszkaniowy adresowany przede wszystkim do rodzin. Zróbmy to wszystko razem. Zróbmy to po poznańsku. 27 „Zróbmy to po poznańsku!” Prace nad programem koordynowali: Tadeusz Dziuba, Szymon Szynkowski vel Sęk Program współtworzył zespól w składzie: Tadeusz Dziuba, Szymon Szynkowski vel Sęk, Przemysław Alexandrowicz, Michał Grześ, Lidia Dudziak, Krzysztof Grzybowski, Adam Pawlik, Ewa Jemielity, Adam Szabelski, Mateusz Rozmiarek, Jan Sulanowski, Klaudia Strzelecka. 28
