Jak w telewizji! 1. Powiedz mi kim jestem! Powiedz mi, kogo widzisz

Jak w telewizji!
1. Powiedz mi kim jestem!
Powiedz mi, kogo widzisz tu?
Czytając kolorową prasę i śledząc setki bzdur.
Czuje się dziwnie, w epicentrum jedynek i zera!
Medialny świat z każdego zrobi bohatera!
Ref. To musiał być sen, newsowy świat,
ucichł jak morze po sztormie...
I człowiek nie czuł się jak w telewizji.
I wszystko stało się tak proste,
bo ludzie znaleźli odrobinę szczęści.
Na bestialskich planecie małp.
2. Powiedz mi, dlaczego każdy Robinson,
na swej wyspie, chce mieć nowe TV?
Czy już bez tego, ludzkość rozstać się nie umie,
a serce, serca nigdy nie zrozumie?
Gdy zewsząd gadające ekrany, zadają swoim widzom rany,
pokazując zdradę, śmierć i nienawiść?
Ref. To musiał być sen, newsowy świat...
3. Jeśli nie muzyka pop to fanatyzm, szaleńców rodem z piekła.
Bogactwo fabryki snów lub ścianie niewiernym głów.
Kto by pomyślał, że w jednym pudełku, tyle emocji może
znaleźć się za jednym kliknięciem.
Ref. To musiał być sen, newsowy świat...
Tekst: Justyna „Justa” Margielewska