gazetki MISZ-MASZ - Zespół Poradni nr 1 w Lublinie

BIULETYN PORADNI PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNEJ NR 5
W LUBLINIE
NR 2 (38) STYCZEŃ 2016
Drodzy Czytelnicy!
W wielu rodzinach jest taki zwyczaj, że kiedy minie szalona noc
sylwestrowa, pogasną fajerwerki i ucichną głosy zabaw, domownicy
siadają wszyscy razem i oddają się refleksjom. Jak minął rok? Co nas
dobrego spotkało przez ostatnie dwanaście miesięcy? Co nowego
wydarzyło się w naszej rodzinie? Jakie przełomowe przeżycia były
naszym udziałem?
To okazja do podkreślenia, że stanowimy rodzinną jedność złączoną
także wspólnymi przeżyciami, wspólną historią, która tworzy się
każdego dnia.
Potem można wybiec myślą naprzód i marzyć : jaki będzie nowy rok?
Czego dobrego spodziewamy się po czasie, który właśnie się
rozpoczyna? Co planujemy? Co chcemy osiągnąć?
Oddajemy do Państwa rąk nowy numer „Misz –Masza”
Życzymy przyjemnej lektury i – dobrego Nowego Roku, który
będziecie kiedyś miło wspominać w rodzinnym gronie.
Biuletyn zredagowała: Ewa Gierasimiuk
Biuletyn opracowały: Ewa Gierasimiuk, Małgorzata Miłaszewska, Ewa Misiuda, Marta Wiechetek
1
Kilka sposobów, jak szybko stać się dobrym matematykiem:
Szachy - Zachęcaj dziecko do wspaniałej gry planszowej rozwijającej
myślenie strategiczne i taktyczne. Przypomnij, jak dawniej graliście w bierki
i warcaby.
Lekcje matematyki - Ważne jest słuchanie na lekcjach i maksymalna
koncentracja. Zachęcaj dziecko, by po przyjściu do domu opowiedziało ci,
czego nowego nauczyło się na lekcji matematyki oraz, by podzieliło się z
tobą kilkoma przykładami z zajęć. Jeżeli nie zrozumiało lekcji natychmiast
pomóż mu w tym lub skorzystajcie z pomocy dobrego kolegi z klasy.
Pieniądze - Baw się z dzieckiem w sklep i robienie zakupów. Zanim
wyślesz je do prawdziwej kasy będzie potrafiło podliczyć kupione produkty i
obliczyć, ile reszty powinno dostać.
Numery - Zachęcaj swoje dziecko, by nie zapisywało, a zapamiętywało
numery telefonów kolegów, ich adresy, strony z pracą domową z książek i
wszystko inne.
Gry komputerowe - Wskaż dziecku ciekawe gry komputerowe, które
rozwijają wyobraźnię przestrzenną i myślenie strategiczne. Zaszczep w nim
modę na gry uczące myślenia logicznego, a komputer stanie się waszym
sprzymierzeńcem.
Karty – Zapoznaj dziecko z grą w proste gry karciane, później w
tysiąca, brydża. Grając w karty nauczy się błyskawicznie liczyć, zapomni, co
to są kłopoty z dodawaniem i mnożeniem. Karty będą dla twojego dziecka
najlepszym darmowym korepetytorem.
2
Więź z dzieckiem buduje się od chwili jego narodzin. Jeżeli jesteśmy na co dzień blisko z
dzieckiem, łatwiej nam zauważyć co je cieszy, co martwi i z czym sobie nie radzi. Zaburzenia
w komunikacji mogą towarzyszyć
przeżywanym w rodzinie trudnościom, ale też mogą
stanowić samoistną przyczynę konfliktów, co w efekcie może prowadzić do naruszenia więzi.
Zwykle dzieje się tak wtedy, gdy źródłem problemowej sytuacji jest mylne przekonanie o
odczuciach, myślach, postawach drugiej osoby, powstałe w wyniku nieprawidłowej
komunikacji
Rozmowa jest podstawą dobrych kontaktów z dzieckiem, a podstawą
rozmowy jest uważne słuchanie.
•
Rozmawiajmy ze swoim dzieckiem. Im częściej z nim rozmawiamy, tym lepiej
poznajemy jego świat, jego oczekiwania, marzenia, a także problemy.
•
Starajmy się zawsze znaleźć czas na rozmowę, gdy dziecko ma problem. Kontakt z
innym człowiekiem pomaga pozbyć się przykrych uczuć. Gdy czuje się bezradne i
skrzywdzone, pozwólmy mu się wygadać, wypłakać i wyzłościć. Postarajmy się je
zrozumieć. W żadnym wypadku nie bagatelizujmy jego problemów.
•
Znajdźmy też czas, gdy chce się podzielić radością, sukcesem. Okazujmy swoje
zadowolenie, chwalmy, pytajmy o szczegóły wydarzenia. To mu dodaje wiary w
siebie i jest zachętą do osiągania dalszych sukcesów.
•
Starajmy się dostrzegać sygnały, że dziecko nas potrzebuje. Kiedy ma jakiś problem
nie zawsze prosi nas o rozmowę. Jeżeli będziemy uważnie je obserwować, to z
pewnością dostrzeżemy wszelkie zmiany. Czasem zaczyna nas unikać, a czasem
stara się być blisko i czeka. Zainteresujmy się przyjaźnie, pomóżmy nawiązać
rozmowę.
•
Stwarzajmy warunki do luźnej rozmowy. Wykorzystujmy naturalne chwile przy
wspólnej herbacie, kolacji, na spacerze, zakupach, stwórzmy nastrój do wieczornych
pogawędek, proponujmy wspólne spędzanie wolnego czasu atrakcyjne także dla
niego.
3
•
Okazujmy zainteresowanie jego sprawami, ale nie
wypytujmy natarczywie.
Poczekajmy, aż samo zacznie mówić o tym, co się u niego dzieje. To ono decyduje,
ile chce nam o sobie powiedzieć. Uszanujmy to.
•
Rozmawiajmy też o tym, co się u nas dzieje, o swoich kłopotach i
planach. Pytajmy je o zdanie w różnych sprawach i pokazujmy, że
liczymy się z jego opinią.
•
Opowiadajmy o sobie. Dzieci lubią wspomnienia rodziców z czasów
ich młodości. Takie opowiadania zbliżają, bo przypominają dzieciom, że ich rodzice
też byli młodzi.
•
Zadbajmy o to, żeby w naszym domu nie było tematów tabu. Rozmawiajmy także o
tym, czego się obawiamy. Bądźmy raczej doradcami, a nie ekspertami.
Warto też pamiętać o kilku ważnych sprawach:
•
Bądźmy przykładem. Postępujmy tak, by być wiarygodnym. Dzieci są dobrymi
obserwatorami i łatwo zauważą, gdy nie robisz tak, jak mówisz.
•
Wymagajmy, ale stawiajmy dziecku warunki do spełnienia.
•
Bądźmy konsekwentni, aby dziecko liczyło się z nami i wiedziało, że ustalone przez
nas normy w ważnych sprawach muszą być respektowane.
•
Poznajmy przyjaciół i znajomych dziecka. Pamiętajmy, że w tym wieku koledzy
odgrywają dużą rolę i często mają duży wpływ.
•
Szanujmy prawo dziecka do własnych wyborów, opinii, dysponowania swoim wolnym
czasem. Doradzajmy, ale nie narzucajmy swojej woli.
•
Nie bądźmy nadmiernie opiekuńczy. Pozwólmy dziecku zdobywać doświadczenia:
ono uczy się życia przede wszystkim robiąc nowe rzeczy, sprawdzając. Czasem
popełnia przy tym błędy, bądźmy zatem czujni i w porę reagujmy.
•
Określmy jasno zasady dotyczące zakazu stosowania środków odurzających i innych
używek, ale sami też unikajmy nadużywania leków, papierosów i alkoholu.
•
Uczmy, jak przezwyciężać trudności i radzić sobie w trudnych sytuacjach. Dotyczy to
także sytuacji, gdy ktoś proponuje narkotyki.
Za: Bliżej siebie. Poradnik dla rodziców
4
FERIE Z KOMPUTEREM
Dużo wolnego czasu. Aż nęci, by zasiąść
monitorem. Możesz zmienić ten scenariusz.
przed
Najlepiej wykorzystać te dwa tygodnie na wyjazd na narty czy długie
spacery. Ale co robić, gdy jesteście skazani na ferie we własnym
mieszkaniu? Wolne dni kuszą, by spędzić je przed monitorem.
Dopilnuj, by podczas ferii nie stał się on najważniejszym przedmiotem
dla dziecka.
Komputer nie jest niczym złym, pod warunkiem, że w rozsądnej
dawce. Kilkulatek nie powinien spędzać przed nim więcej niż pół
godziny dziennie. Dowiedziono, że zbyt długie przesiadywanie przed
monitorem męczy oczy, kręgosłup, może prowadzić do zaburzeń snu,
wad wzroku i postawy. W czasie ferii możesz podejść do tematu
mniej restrykcyjnie, np. dzieląc dzienny limit grania na dwie części –
poranną oraz popołudniową. Zapewnij przy tym dziecku inne rozrywki,
dzięki którym np. wyścigi wirtualnych aut nie będą aż tak atrakcyjne.
W życiu przedszkolaka musi znaleźć się dużo czasu na zabawy,
spacery oraz sporą dawkę aktywności ruchowej. Jeżeli nie możesz
wziąć urlopu na całe ferie, postaraj się, by dziecko codziennie
wychodziło na dwór. Jeśli wygospodarujesz wolny dzień, przeznacz go
na śnieżne szaleństwa, lepienie bałwana albo sanki.
Nigdy nie zostawiaj pociechy samej z komputerem i nie pozwalaj
włączać go bez twojej wiedzy – ten zakaz musi być jasny. Spróbuj
włączyć się do zabawy: rodzinne rozegranie wirtualnego meczu
piłkarskiego zbliża. Pokaż też, jak inaczej wykorzystać ten sprzęt.
Rysujcie, projektujcie w programie graficznym, przeglądajcie zdjęcia
z wakacji, czytajcie zagadki w internecie.
5
Jak bez awantury ograniczyć czas spędzany przy komputerze?
Jeszcze zanim dziecko zasiądzie do komputera, ustal czas gry. Można
to zrobić za pomocą ustawionego zegara, który w odpowiednim czasie
sygnalizuje koniec zabawy, lub przypomnieć kilka minut przed końcem,
że zbliża się finał.. Dobrze jest też wcześniej zaplanować z dzieckiem
kolejne zajęcia następujące po zakończeniu gry na komputerze.
Najlepiej, by były to gry i zabawy ruchowe lub inne zajęcia w
towarzystwie dorosłych, np. domowe porządki, spacer. Można też
zaproponować dziecku rysowanie lub opowiedzenie o swojej
komputerowej zabawie, a nawet odegranie jej.
INSTRUKCJA OBSŁUGI
Komputer w rękach dziecka nie oznacza tylko kłopotów. Kłopot jest w
tym, żeby zachować stosowne do wieku proporcje.
KUPUJ GRY DOSTOSOWANE DO WIEKU DZIECKA
Zanim pozwolisz grać, upewnij się, że gra nie zawiera scen przemocy.
NIE POZWALAJ NA GRANIE W SIECI czy przeglądanie stron
internetowych bez twojego nadzoru.
JEŻELI TWOJE DZIECKO STAJE SIĘ ROZDRAŻNIONE, źle
sypia, skarży się na ból oczu czy po prostu bez przerwy
opowiada wyłącznie o grach – to wyraźny sygnał, że pora na
„odwyk” od komputera.
ZAOFERUJ INNE ATRAKCJE. Spacer, wspólne budowanie z
klocków mogą być równie ciekawe, jak granie. Zorganizuj
spotkanie z rówieśnikami (kuzynami, kolegami), ułóżcie puzzle,
poczytajcie.
KONSEKWENTNIE PRZESTRZEGAJ USTALONEGO CZASU
GRANIA Nie ulegaj dla „świętego spokoju”.
Źródło: ”Twoje dziecko ”luty 2008
6
Gry komputerowe
Gry komputerowe dotyczą głównie młodych. Oprócz
grających okresowo, okazjonalnie i dla zabawy, są gracze
spędzający przed monitorem wiele godzin dziennie.
Zaczynają zaniedbywać codzienne obowiązki, opuszczają
się w nauce szkolnej, stają się zupełnie innymi ludźmi.
Uzależnienie od komputera można porównać z
innymi uzależnieniami. W obu przypadkach mamy do
czynienia z często powtarzającym się wykonywaniem
danej czynności, która przeważa w życiu człowieka ze
szkodą
dla
wartości
zobowiązań
społecznych,
zawodowych, materialnych, rodzinnych.
W
przeprowadzonych
w
Polsce
badaniach
zaobserwowano, że chłopcy zaczynają grać wcześniej niż
ich koleżanki. Chłopcy zaczynali grać już w pierwszych
klasach szkoły podstawowej lub wcześniej. Może to
świadczyć o tym, że gry komputerowe są dla grających
rozrywką, która się nie nudzi i nie odchodzi w zapomnienie
jak większość gier, zabaw i zabawek z okresu dziecięcego.
7
Co dają nam gry komputerowe
dzięki grom można stworzyć sobie zupełnie nowy świat – świat złudzeń,
w który można wejść, który można odczuwać i zmieniać, w którym mogą
się ziścić najskrytsze marzenia,
komputer można traktować jako swoistego partnera do gry, który jest
zawsze gotowy do podjęcia zabawy, nigdy się nie męczy i nie odmawia
graczowi. W realnym świecie gracz jest narażony na odrzucenie lub
odroczenie swoich potrzeb,
stała gotowość komputera to także powód do częstego przeżywania
przyjemności i otrzymywania nagrody za coraz lepsze wyniki w grze.
Sposób uczenia się dzięki komputerowi jest mało raniący. Z jednej strony
maszyna z niewzruszoną konsekwencją ocenia błędy, z drugiej nie karze
okazywaniem rozczarowania, wytrzymuje agresję gracza i nie odpowiada
na nią,
gra z komputerem daje pozorne poczucie władzy,
podczas gry na komputerze, w odróżnieniu do telewizji czy książki, gracz
znajduje czas i miejsce dla własnej aktywności; emocje mogą być
aktywnie rozładowywane,
komputer daje możliwość zaspokajania potrzeby więzi, różnych
popędów, w tym agresji, a nawet popędu seksualnego bez kontaktu
fizycznego, ale zawsze z informacją o zrealizowaniu się w tej roli.
Ze względu na treść i zasady gry komputerowe dzielimy na:
symulatory – umożliwiają np. wcielenie się w pilota samolotu
strategiczne
(wojenne,
gospodarcze)
–
polegają
na
opracowywaniu specjalnego planu dotarcia do celu określonego
regułami gry
przygodowe – wymagają wytrwałości i zręczności w pokonywaniu
kolejnych przeszkód piętrzących się coraz trudniejszych do pokonania
role – playing – gracz kieruje losem jednego lub kilku bohaterów i
tylko od niego zależy, czy osiągną zamierzony cel.
8
Postarajmy się rozbudzić w dzieciach zainteresowanie otaczającym
światem. Wykorzystujmy zmiany zachodzące w przyrodzie, obserwujmy je
wspólnie z dziećmi. Starajmy się wzbudzić zainteresowanie naturą –
roślinami i zwierzętami.
Każda pora roku zapewnia dzieciom coś szczególnego i każda jest warta
tego, aby powitać ją w szczególny sposób.
Warto zadbać o miłe, rodzinne spędzenie długich, zimowych wieczorów.
POWITANIE ZIMY
Na powitanie zimy można:
- urządzić bitwę na śnieżki
- przed domem ulepić ze śniegu bałwana, dinozaura
- pójść na zimowy spacer i w lesie urządzić piknik z dużą ilością gorącej
herbaty z termosu
- udać się do lasu do miejsc dokarmiania dzikiej zwierzyny
- wydrążyć w śniegu labirynt
- spożyć kolację przy blasku świec
WSPOMNIENIA PRZY OGLĄDANIU ZDJĘĆ
Jednym z piękniejszych zajęć w chłodne wieczory zimowe jest przeglądanie
albumów ze zdjęciami i opowiadanie krótkich historii związanych z
powstaniem zdjęć. Dziecko może przy tym wybrać określone zdjęcia i
wypytywać mamę, tatę, babcię lub dziadka, którzy opowiadają historyjki do
zdjęć, o różne rzeczy. Gdzie zrobiono to zdjęcie i dlaczego? Ile lat miały
wtedy osoby na zdjęciach? Czy mały brat, siostra była już wtedy na świecie i
co się stało z misiem, którego trzyma w ręku?
Tom Dahlke; 365 gier i zabaw na każdy dzień roku.
9