Kazimierz Tadeusz Łuszczyński ps. "Rosa"

Związek Żołnierzy
Narodowych Sił Zbrojnych
Okręg Lublin
Jedno z niewielu zdjęć „Rosy”.
Kazimierz Tadeusz Łuszczyński
ps. "Rosa"
Ppor. Narodowych Sił Zbrojnych
Słowo „Ojczyzna” posiada dla nas takie znaczenie pojęciowe i
uczuciowe zarazem, którego zdaje się nie znają inne narody Europy i
świata. Te zwłaszcza, które nie doświadczyły takich jak nasz Naród
dziejowych strat, krzywd i zagrożeń.
(Jan Paweł II - Warszawa, 2 czerwca 1979r.)
http://nsz.com.pl/
Ppor. Kazimierz Tadeusz Łuszczyński ps. „Rosa” urodził się
23 września 1921 roku w Lublinie, syn Stanisława i Feliksy z domu
Kowalska. Chrzczony był w kościele Świętego Pawła w Lublinie
w wieku 7 lat (Nr. księgi metrykalnej 328/28). Ojciec jego był z
zawodu szewcem i pochodził z miejscowości Drzewc k. Nałęczowa.
Kazimierz po ukończeniu gimnazjum w roku 1938 wstąpił do
zgromadzenia zakonnego Karmelitów Trzewiczkowych we Lwowie.
Następnie trafił do Krakowa. Jego pobyt w zakonie stał się później
powodem określania Go, jako księdza, co częściowo pomagało mu
w konspiracji. Po wybuchu wojny w 1939 roku dokładny przebieg jego
drogi życiowej nie jest znany. Według fragmentarycznych danych
z klasztoru Ojców Karmelitów Trzewiczkowych w Krakowie, na
przełomie lat 1943-1944 czasowo przebywał - po aresztowaniu przez
Niemców, w więzieniu w Krakowie na „Montelupich”, skąd udało mu
się uciec. Wiadomo, że w roku 1944 roku działa w szeregach
Narodowych Sił Zbrojny na terenie Lublina, jest członkiem Komendy
powiatowej NSZ Lublin i szefem Pogotowia Akcji Specjalnej (PAS).
Był też prawdopodobnie szefem łączności oraz adiutantem, lub jego
pomocnikiem, komendanta Okręgu.
Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski w 1944 roku ppor.
Łuszczyński działa w dalszym ciągu w konspiracji w strukturach NSZ.
Został aresztowany przez lubelskie UB 12 lipca 1945r. Był to początek
drugiej poważnej wsypy w Okręgu lubelskim NSZ. Jej przyczyny nie
zostały wyjaśnione do dzisiaj. Podczas śledztwa w wyniku tortur (m.in.
bity nogą od stołu) poodbijano mu płuca i powybijano zęby. Sądzony
był przez Okręgowy Sąd Wojskowy w Warszawie, w słynnym tzw.
„procesie 23”, w okresie od 14 lutego do 19 marca 1946 roku.
W procesie tym 9 osób skazano na karę śmierci a wśród nich ppor.
http://nsz.com.pl/
K. Łuszczyńskiego ps. „Rosa” (mjr. Roguskiego, kpt. Wolanina, kpt.
Żwirka, plut. Kaczmarczyka, strz. Szulakowskiego, ppor.
Ulanowskiego, ppor. Jaroszyńskiego).
Wyrok śmierci wykonano w więzieniu na Rakowieckiej
w Warszawie 24 maja 1946 roku w godzinach od 21.50 -22.30
(strzałem w tył głowy). Przy egzekucji obecni byli znam oprawcy: mjr.
Fejgin, mjr. Goldberg-R6żański, mjr. Trella, mjr. Adolf Hubert,
Franciszek Gabara - naczelnik więzienia i kpt. Ludwik Serkowski przedstawiciel Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Grobu
„Rosy” do dzisiaj nie odnaleziono.
Prawie po 50 latach milczenia, na wniosek Związku Żołnierzy
Narodowych Sił Zbrojnych, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
w 1995 roku odznaczył pośmiertnie ppor. Łuszczyńskiego Krzyżem
Narodowego Czynu Zbrojnego.