Stanowisko Rządu wobec poselskiego projektu ustawy o recyklingu

Stanowisko Rządu
wobec poselskiego projektu ustawy
o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji
(druk nr 2597)
Przedłożony poselski projekt ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z
eksploatacji ma na celu przeniesienie do prawa krajowego wymagań Unii
Europejskiej zawartych w następujących aktach prawnych:
! dyrektywie 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów
wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE L 269, z 21.10.2000, z późn. zm.),
oraz wydanych na jej podstawie decyzji:
! decyzji Komisji 2001/753/WE z dnia 17 października 2001 r. w sprawie
kwestionariusza dla raportów państw członkowskich dotyczących implementacji
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE w sprawie pojazdów
wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE L 282, z 26.10.2001),
! decyzji Komisji 2002/151/WE z dnia 19 lutego 2002 r. o minimalnych
wymaganiach dla certyfikatu zniszczenia wydawanego zgodnie z art. 5(3)
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE w sprawie pojazdów
wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE L 50, z 21.2.2002),
! decyzji Komisji 2003/138/WE z dnia 27 lutego 2003 r. ustanawiającej normy
kodowania części i materiałów stosownie do dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 2000/53/WE w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE
L 53, z 28.2.2003).
Aby osiągnąć wskazane w w/w dyrektywie cele – w szczególności zapewnienie
zbierania wszystkich pojazdów wycofywanych z eksploatacji, osiągnięcie poziomów
odzysku i recyklingu, zbieranie i przetwarzanie odpadów, jakimi są pojazdy
wycofywane z eksploatacji we właściwych warunkach – w projekcie ustawy
obowiązki zostały rozdzielone pomiędzy poszczególne strony uczestniczące
w produkcji, używaniu pojazdów, a następnie przetwarzaniu odpadów z nich
powstałych, czyli na producentów i importerów pojazdów, właścicieli pojazdów,
przedsiębiorców prowadzących stacje demontażu, punkty zbierania pojazdów oraz
strzępiarki. Pewne obowiązki zostały również nałożone na organy administracji
publicznej. W analogiczny sposób uporządkowane są rozdziały ustawy:
1. Przepisy ogólne, w których określono zakres ustawy oraz zdefiniowano
podstawowe pojęcia.
2. Obowiązki wprowadzających pojazdy: przedsiębiorców będących producentami,
dokonującymi wewnątrzwspólnotowego nabycia i importerami pojazdów.
3. Obowiązki właścicieli pojazdów.
4. Obowiązki przedsiębiorców prowadzących stacje demontażu.
5. Obowiązki przedsiębiorców prowadzących punkty zbierania pojazdów.
6. Obowiązki przedsiębiorców prowadzących strzępiarki.
7. Kompetencje organów administracji publicznej.
8. Zadania Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
9. Przepisy karne.
10. Zmiany w przepisach obowiązujących.
11. Przepisy przejściowe i końcowe, w tym w zakresie ważności dotychczas
uzyskanych decyzji w zakresie gospodarki odpadami, jak i wyznaczenia
przedsiębiorstw utylizacji pojazdów i składnic złomu na podstawie ustawy –
Prawo o ruchu drogowym,
dzięki czemu w sposób jasny i logiczny nakreślony został system gospodarki
odpadami, jakimi są pojazdy wycofywane z eksploatacji. Odnosząc się do
stosowanego nazewnictwa należy zauważyć, że w całym projekcie stosowany jest
termin „pojazdy wycofywane z eksploatacji”, zaś w piśmie przewodnim „pojazdy
wycofane z eksploatacji”. W opinii Rządu pojęcie „pojazdy wycofywane
z eksploatacji” lepiej odzwierciedla przedmiot ustawy.
Omawiany projekt ustawy o recyklingu pojazdów wycofywanych z eksploatacji
należy do pakietu ustaw ekologicznych i ma na celu zbudowanie szczelnego systemu
gwarantującego skierowanie wszystkich wyeksploatowanych, kompletnych pojazdów
do profesjonalnych stacji demontażu, co pozwoli także na ich działalność bez
konieczności konkurowania z szarą strefą. W powiązaniu z ustawą z dnia 22 maja
2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124,
poz. 1152) i ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.), wprowadza zabezpieczenia interesu Państwa
i Obywateli w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz bezpieczeństwa
pojazdów i ich właścicieli przez znaczne ograniczenie, a w niektórych przypadkach,
wyeliminowanie kradzieży pojazdów, handlu dokumentami czy oszustw
ubezpieczeniowych.
Jednakże w celu pełnego przeniesienia wymagań dyrektywy 2000/53/WE
należałoby uzupełnić projekt ustawy o przepisy transponujące wymaganie zawarte
w art. 5 ust. 4 dyrektywy, że producenci, importerzy i dokonujący
wewnątrzwspólnotowego nabycia poniosą wszystkie lub znaczącą część kosztów
realizacji prawa ostatniego właściciela (posiadacza) pojazdu do bezpłatnego jego
oddania do stacji demontażu, w szczególności gdy pojazd ten nie ma wartości lub
wykazuje wręcz wartość ujemną. Zatem Rząd proponuje nałożenie na producentów i
importerów pojazdów obowiązku utworzenia i utrzymania sieci zbierania pojazdów
wycofywanych z eksploatacji oraz wprowadzenie odpowiednich sankcji karnych za
brak jego realizacji (propozycja nowych przepisów art. 8a, 34a, 34b, 34 c i nowe
brzmienie art. 35 ust. 1 - w załączniku do stanowiska).
Pewne wątpliwości budzą również niektóre rozwiązania zawarte w projekcie
ustawy.
Zdaniem Rządu w celu implementacji art. 4 ust. 2 lit. a dyrektywy 2000/53/WE w
projekcie ustawy należy dodać zakaz wprowadzania na rynek materiałów i części
pojazdów zawierających niektóre substancje niebezpieczne przez dodanie
odpowiednich przepisów w art. 5, 41a i 54a projektu (propozycja – w załączniku do
stanowiska).
Ze względu na trwające prace nad dyrektywą w sprawie homologacji pojazdów
proponuje się w art. 5 ust. 1 pkt 2 projektu wprowadzić odniesienie do ustawy –
Prawo o ruchu drogowym, do którego będą transponowane wymagania tej
dyrektywy, aby zapewnić spójność z prawem europejskim. W konsekwencji należy w
art. 50 projektu skreślić pkt 2. Jednocześnie proponuje się doprecyzować ust. 2 w art.
5, przez wskazanie, które obowiązki dotyczą producentów przedmiotów wyposażenia
i części pojazdów (propozycje – w załączniku do stanowiska).
W art. 7 ust. 2 proponuje się skreślić ust. 2, ponieważ ustawa zawsze określa
sytuacje dotyczące przyszłości.
2
W art. 8 ust. 1 należałoby wpierw określić sposób postępowania przedsiębiorcy,
zaś z treści ust. 2 nie jest jasne, czy w przypadku, o którym stanowi przepis, żaden
termin nie obowiązuje, czy też jest to inny termin. Wobec powyższego proponuje się
zastąpić ust. 1 i 2 ust. 1-3 w brzmieniu zaproponowanym w załączniku do
stanowiska.
W art. 13 oraz w kolejnych artykułach proponuje się stosowanie formularza
przyjęcia odpadów metali jako potwierdzenia przyjęcia niekompletnego pojazdu. Ma
on również stanowić podstawę wyrejestrowania pojazdów. Ze względu na fakt, że
formularz ten może być stosowany – w innych celach – w punktach zbierania metali,
mogłoby to wprowadzać pewne nieporozumienia, np. że można do takiego punktu
przekazywać pojazd wycofywany z eksploatacji. W celu uniknięcia tego typu sytuacji
proponuje się w miejsce sformułowania ”formularz przyjęcia odpadów metali, o
którym mowa w art. 43a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach” wprowadzić
pojęcie „zaświadczenie o przyjęciu niekompletnego pojazdu”. Jego wzór zostałby
określony w rozporządzeniu, wydanym na podstawie upoważnienia zawartego w art.
20. W konsekwencji zostałby skreślony w art. 52 ust. 2 i 4.
W art. 16 ust. 4 projektu umożliwia się ostatniemu właścicielowi oddawanie
niekompletnego pojazdu. Wysokość opłaty za 1 kg brakującej masy wydaje się być
jednak zbyt niska, aby zniechęcić do samodzielnego wymontowywania elementów
pojazdu. Proponuje się podniesienie tej stawki do 10 zł/kg. Z drugiej strony art. 46
wprowadza sankcje karne za dekompletację pojazdu. O ile nie jest to sankcja dla
nielegalnych stacji demontażu, to wydaje się, że występuje tu pewien brak
konsekwencji. Jednocześnie w art. 16 ust. 4 proponuje się dodanie drugiego zdania
w brzmieniu: „Przepisu nie stosuje się do pojazdów Policji oraz jednostek ochrony
przeciwpożarowej.”. Pojazdy wycofane z eksploatacji w Policji i z jednostek ochrony
przeciwpożarowej, niezależnie od form ich zbywania, przeznaczone są na cele
szkoleniowe, np. związanych z podkładaniem w pojazdach ładunków wybuchowych,
co skutkuje tym, że pojazdy nie będą kompletne w rozumieniu ustawy (propozycja –
w załączniku do stanowiska).
W art. 24 ust. 3 projektu należałoby doprecyzować, czego ma dotyczyć umowa
pomiędzy przedsiębiorcą prowadzącym punkt zbierania pojazdów a stacją
demontażu (propozycja – w załączniku do stanowiska).
W projekcie ustawy zaproponowano przeznaczenie 10% zebranych w danym
roku wpływów na fundusz rezerwowy (art. 35 ust. 3), nie wskazując, na jakie cele
mogą być przeznaczane środki z funduszu rezerwowego. Ponieważ przepisy ust. 2
pkt 1-4 wyczerpują wszystkie zakresy działań, jakie powinny być finansowane
z zebranych środków, tworzenie funduszu rezerwowego nie ma uzasadnienia.
Proponuje się zatem zwiększenie udziału środków przeznaczonych na działania
inwestycyjne. Skierowanie proporcjonalnie większej puli środków na działania
inwestycyjne, a nie dopłaty, wynika z założenia, że w początkowym okresie działania
ustawy priorytetem będzie tworzenie technicznej bazy zbierania i demontażu
pojazdów wycofywanych z eksploatacji oraz unieszkodliwiania odpadów
powstających przy demontażu (propozycja nowego brzmienia art. 35 ust. 3 –
w załączniku do stanowiska).
Projekt ustawy dopuszcza możliwość posiadania przez prowadzącego punkt
zbierania pojazdów więcej niż jednej umowy z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje
demontażu. Dopiero brak umowy (a nie rozwiązanie umowy) może skutkować
wygaśnięciem zezwolenia, stąd proponuje się zmianę ust. 3 w art. 28 (propozycja –
w załączniku do stanowiska).
3
Wątpliwości budzi obecne brzmienie art. 31 ust. 2 projektu. Wydaje się, że jest
to nieuzasadniona ingerencja w wolny rynek. Proponuje się zmianę brzmienia ust. 2,
tak
aby
prowadzący
punkt
zbierania
mógł
posiadać
kilka
umów
z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu i wybierać, któremu z nich
będzie przekazywał zebrane pojazdy (propozycja – w załączniku do stanowiska).
W art. 42 projektu , będącym przepisem karnym w zakresie stosowania oznaczeń
przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, należałoby dodać, że chodzi
o oznaczanie w rozumieniu art. 7.
W odniesieniu do art. 42-48 nie określono, czy przepisy karne penalizują występki
czy wykroczenia. Wobec powyższego proponuje się dodanie kolejnego artykułu,
który stanowiłby odwołanie do właściwych przepisów (propozycja – w załączniku do
stanowiska).
Ze względu na fakt, że w niektórych przypadkach pojazdy nie podlegają
pierwszemu badaniu technicznemu (przed pierwszą rejestracją), to konieczna wydaje
się odpowiednia modyfikacja art. 50 pkt 3 lit. b projektu ustawy (propozycja – w
załączniku do stanowiska). Specyficzny charakter pojazdów Policji i jednostek
ochrony przeciwpożarowej oraz odrębny system rejestracji wymaga, aby nastąpiła
zmiana art. 50 pkt 4 lit. c i d (propozycja – w załączniku do stanowiska). Ze względu
na nałożenie dodatkowych obowiązków na przedsiębiorców prowadzących stacje
kontroli pojazdów (w zakresie pobierania opłaty recyklingowej), proponuje się, aby
otrzymywali oni prowizje za wykonywane zadanie (propozycja zmiany art. 50 pkt 7 –
w załączniku do stanowiska).
W art. 55 pkt 2 projektu, określającym termin wejścia w życie niektórych
przepisów omyłkowo odniesiono się do art. 24 ust. 2 zamiast do art. 25 ust. 2.
W uzasadnieniu do projektu należałoby wykreślić przedostatnie zdanie, gdyż nie
jest ono w pełni zgodne ze zdaniem ostatnim, a mianowicie, że wejście w życie
ustawy nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa.
Odnosząc się do kwestii redakcyjnych, to należy zauważyć, że w tytule projektu
brak jest odnośnika, który informowałby użytkowników prawnych o tym, jaka
dyrektywa jest wdrażana na mocy postanowień projektowej ustawy. (propozycja w
załączniku do stanowiska). Natomiast w art. 46 ust. 3 brak jest pewnej konsekwencji
natury redakcyjnej, które mogłaby spowodować, że nawet wymontowanie reflektora
ze sprawnego pojazdu, jeśli odbywałoby się poza stacją demontażu, byłoby
zagrożone sankcją (propozycja zmiany przepisu – w załączniku do stanowiska).
Wobec dużej ilości zmian sugerowanych do wprowadzenia w art. 79 ustawy - Prawo
o ruchu drogowym proponuje się nadać nowe brzmienie temu artykułowi (art. 50 pkt
4 projektu).
Reasumując, Rząd pozytywnie opiniuje projekt ustawy uprzejmie wnioskując o
uwzględnienie zgłaszonych poprawek.
4
Załącznik do stanowiska Rządu
1) w tytule ustawy dodać odnośnik 1) w brzmieniu:
„1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 2000/53/WE z
dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz.
WE L 269, z 21.10.2000, z późn. zm.)”,
a pozostałe odnośniki ulegną odpowiedniemu przenumerowaniu,
2) w art. 5:
a) ust. 1 pkt 2 nadać brzmienie:
„2) uwzględnienia wymogów demontażu, ponownego użycia przedmiotów
wyposażenia i części, odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji
tak, aby możliwe było osiągnięcie poziomów odzysku i recyklingu wymaganych
przy homologacji pojazdów określonych w przepisach o ruchu drogowym”,
b) ust. 2 nadać brzmienie:
„2. Obowiązki określone w ust. 1 pkt 1 i 3 dotyczą odpowiednio producentów
przedmiotów wyposażenia i części pojazdów.”,
c) dodać ust. 3-5 w brzmieniu:
„3. Przedmioty wyposażenia i części pojazdów nie mogą zawierać ołowiu, rtęci,
kadmu lub sześciowartościowego chromu.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, listę przedmiotów
wyposażenia i części pojazdów, w stosunku do których nie obowiązuje zakaz, o
którym mowa w ust. 3, oraz czas obowiązywania tego wyłączenia, uwzględniając
konieczność stosowania w niektórych przedmiotach wyposażenia i częściach
pojazdów metali, o których mowa w ust. 3, w celu uzyskania wymaganej
charakterystyki technicznej tych przedmiotów i części.
5. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, może również określić dopuszczalne
wielkości zawartości ołowiu, rtęci, kadmu lub sześciowartościowego chromu w
przedmiotach wyposażenia i częściach pojazdów.”,
3) w art. 7 skreślić ust. 2,
4) w art. 8 ust. 1 i 2 zastąpić ust. 1-3 w brzmieniu:
„1. Wprowadzający pojazd jest obowiązany do opracowania informacji dotyczącej
sposobu demontażu każdego nowego typu pojazdu w ciągu sześciu miesięcy od
wprowadzenia go na terytorium kraju. Informacja ta powinna podawać w
szczególności rodzaje części oraz materiałów, umiejscowienie substancji i
elementów niebezpiecznych użytych w danym typie pojazdu, w zakresie
potrzebnym przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu do spełnienia przez
niego obowiązków wynikających z przepisów ustawy.
2. Wprowadzający pojazd jest obowiązany do przekazania przedsiębiorcy
prowadzącemu stację demontażu pojazdów informacji, o których mowa w ust 1, w
terminie 30 dni od dnia złożenia przez niego wniosku o udzielenie informacji.
3. Dostawcy materiałów, części składowych i wyposażenia do pojazdów, są
obowiązani do udostępnienia wprowadzającemu pojazd oraz przedsiębiorcom
prowadzącym stacje demontażu właściwej informacji dotyczącej demontażu,
5
magazynowania i testowania takich części, które mogą być przeznaczone do
ponownego użycia, w zakresie w jakim nie narusza to ich tajemnicy handlowej i
przemysłowej, w terminie określonym w ust.2.”,
natomiast dotychczasowy ust. 3 stanie się ust. 4,
5) po art. 8 dodać art. 8a w brzmieniu:
„Art. 8a. 1. Wprowadzający pojazd oraz jego następcy prawni są obowiązani
zapewnić sieć zbierania pojazdów obejmującą obszar Rzeczypospolitej Polskiej w
taki sposób, aby zapewnić właścicielowi możliwość oddania pojazdu
wycofywanego z eksploatacji do punktu zbierania pojazdów lub stacji demontażu,
położonych w odległości nie większej niż 50 km w linii prostej od miejsca
zamieszkania albo siedziby właściciela pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wprowadzający pojazd, który wprowadza na terytorium kraju nie więcej niż
1000 pojazdów w roku kalendarzowym może nie tworzyć sieci, o której mowa w
ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Wprowadzający pojazd, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany do naliczenia
i wpłacenia opłaty za brak sieci zbierania pojazdów w wysokości 100 zł od
każdego pojazdu wprowadzonego do obrotu.
4. W przypadku braku sieci zbierania pojazdów spełniającej warunki określone w
ust. 1, wprowadzający pojazd i jego następcy prawni są obowiązani do naliczenia
i wpłacenia opłaty za brak sieci zbierania pojazdów.
5. Opłatę, o której mowa w ust. 4, oblicza się jako iloczyn stawki opłaty oraz masy
pojazdów wprowadzonych w danym roku na rynek przez wprowadzającego
pojazd oraz ilorazu liczby dni w roku, w których nie zapewniono sieci zbierania
pojazdów, o której mowa w ust. 1, do liczby dni w danym roku.
6. Stawka opłaty za brak sieci zbierania pojazdów wynosi 0,5 zł za pojazd.
7. Stawka opłaty, o której mowa w ust. 6, podlega z dniem 1 stycznia każdego
roku kalendarzowego podwyższeniu w stopniu odpowiadającym średniorocznemu
wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjętemu w ustawie
budżetowej za rok poprzedni.
8. Minister właściwy do spraw środowiska, nie później niż w terminie do dnia 30
września każdego roku, ogłasza na następny rok, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wysokość
stawki opłaty za brak sieci zbierania pojazdów.
9. Wprowadzający pojazd jest obowiązany do złożenia marszałkowi województwa
rocznego sprawozdania o wysokości należnej opłaty za brak sieci zbierania
pojazdów w terminie do dnia 31 marca roku kalendarzowego następującego po
roku, którego opłata dotyczy.
10. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór sprawozdania, o którym mowa w ust. 9, kierując się potrzebą ujednolicenia
treści sprawozdań.
11. Obowiązek wpłacenia opłaty za brak sieci zbierania pojazdów, obliczonej w
sposób określony w ust. 5, powstaje na koniec roku kalendarzowego.
12. Opłata za brak sieci zbierania pojazdów jest wpłacana na odrębny rachunek
bankowy urzędu marszałkowskiego do dnia 31 marca roku kalendarzowego
następującego po roku, którego opłata dotyczy.
13. W razie stwierdzenia, że wprowadzający pojazd albo jego następcy prawni,
nie dokonali wpłaty opłaty za brak sieci zbierania pojazdów albo dokonali wpłaty
6
w wysokości niższej od należnej, marszałek województwa wydaje decyzję, w
której określa wysokość zaległości z tytułu opłaty za brak sieci zbierania pojazdów
wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi od następnego dnia po upływie terminu
płatności.
14. W przypadku niewykonania decyzji określonej w ust. 13 marszałek
województwa ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę za brak sieci zbierania
pojazdów w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewpłaconej opłaty za brak
sieci zbierania pojazdów.
15. Termin płatności opłat, o których mowa w ust. 13 i 14, wynosi 14 dni od dnia,
w którym decyzja ustalająca wysokość opłaty stała się ostateczna.
16. W razie nieterminowego uiszczenia opłaty za brak sieci zbierania pojazdów
lub uiszczenia ich w wysokości niższej od kwoty należnej naliczane są odsetki za
zwłokę w wysokości i na zasadach określonych w przepisach działu III ustawy Ordynacja podatkowa.
17. Do opłaty za brak sieci zbierania pojazdów stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
18. Obowiązek wpłacenia opłaty za brak sieci zbierania pojazdów przedawnia się
z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wpłata powinna
nastąpić.
19. Do ponoszenia opłaty za brak sieci zbierania pojazdów stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy - Ordynacja podatkowa, z tym że
uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.”,
6) w art. 13 oraz w kolejnych wyrazy „formularz przyjęcia odpadów metali, o którym
mowa w art. 43a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62,
poz. 628, z późn. zm.)” w jakimkolwiek przypadku i liczbie zastępuje się wyrazami
„zaświadczenie o przyjęciu niekompletnego pojazdu” w odpowiednim przypadku i
liczbie,
7) art. 16 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W przypadku przyjmowania od właściciela niekompletnego pojazdu
wycofywanego z eksploatacji, opłata za 1 kg brakującej masy nie może
przekraczać 10 zł. Przepisu nie stosuje się do pojazdów Policji oraz jednostek
ochrony przeciwpożarowej.”,
8) art. 20 otrzymuje brzmienie:
„Art. 20. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zaświadczenia o demontażu pojazdu oraz wzór zaświadczenia o przyjęciu
niekompletnego pojazdu, zasady przechowywania ich kopii oraz sposób
prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 19, kierując się potrzebą identyfikacji
pojazdu oraz zapewnieniem wiarygodności zaświadczeń dla wyrejestrowania
pojazdu i potrzebą ujednolicenia treści zaświadczeń.”,
9) w art. 24 ust. 3 nadać brzmienie:
„3. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie
zbierania odpadów przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów jest
obowiązany dołączyć kopię umowy z przedsiębiorcą prowadzącym stację
demontażu w zakresie przyjmowania przez stację demontażu pojazdów
zebranych w punkcie zbierania pojazdów.”,
7
10) w art. 28 ust. 3 nadać brzmienie:
„3. Zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów
wydane przedsiębiorcy prowadzącemu punkt zbierania pojazdów wygasa z dniem
likwidacji działalności lub braku umowy z przedsiębiorcą prowadzącym stację
demontażu.”,
11) w art. 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W zezwoleniu na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów
wydawanym przedsiębiorcy prowadzącemu punkt zbierania pojazdów starosta
dodatkowo określa przedsiębiorcę lub przedsiębiorców prowadzących stację
demontażu, którym przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów jest
obowiązany przekazywać zebrane pojazdy wycofywane z eksploatacji.”,
12) po art. 34 dodać art. 34a-34c w brzmieniu:
„Art. 34a. 1. Marszałek województwa jest obowiązany do przesyłania ministrowi
właściwemu do spraw środowiska oraz Narodowemu Funduszowi Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej sprawozdania zawierającego informację o
wpływach z opłat za brak sieci zbierania pojazdów w terminie do dnia 30 kwietnia
roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór sprawozdania, o
którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia treści sprawozdań.
Art. 34b. 1. Urzędy marszałkowskie prowadzą odrębne rachunki bankowe w celu
gromadzenia i odpowiedniego przekazywania wpływów z opłat za brak sieci
zbierania pojazdów.
2. Wpływy z tytułu opłat za brak sieci zbierania pojazdów powiększone o
przychody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o dochody
urzędów marszałkowskich, o których mowa w ust. 3, urzędy marszałkowskie
przekazują w terminie 30 dni po upływie kwartału na odrębny rachunek bankowy
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. Wpływy z opłat za brak sieci zbierania pojazdów w wysokości 0,5% stanowią
dochody budżetu województwa samorządowego z przeznaczeniem na koszty
egzekucji należności z tytułu opłat za brak sieci zbierania pojazdów i obsługę
administracyjną systemu opłat za brak sieci zbierania pojazdów.
Art. 34c. 1. Wpływy pochodzące z dodatkowej opłaty za brak sieci zbierania
pojazdów określonej w art. 8a ust. 13 są przekazywane na rachunek Narodowego
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, w terminie 30 dni od ich
wpływu na rachunek urzędu marszałkowskiego.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, przeznaczone są na cele określone w art. 35
ust. 2.”,
13) w art. 35:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej gromadzi na
odrębnym rachunku bankowym wpływy z tytułu opłat za brak sieci zbierania
pojazdów, o której mowa w art. 8a oraz opłaty recyklingowej, o której mowa w art.
10.”,
8
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Środki, o których mowa w ust. 2, zebrane w danym roku kalendarzowym,
przeznacza się w 45% na dopłaty do demontażu pojazdów wycofywanych z
eksploatacji, w 55% na dofinansowanie pozostałych działań, o których mowa w
ust. 2 pkt 2-4.”,
14) po art. 41 dodaje się art. 41a w brzmieniu:
„41a. Kto wprowadza do obrotu przedmioty wyposażenia i części pojazdów, które
nie mogą zawierać ołowiu, rtęci, kadmu lub sześciowartościowego chromu
podlega karze grzywny”,
15) w art. 46 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wymontowania z pojazdów wycofywanych z eksploatacji elementów
nadających się do odzysku, w tym recyklingu,”,
16) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
„Art. 48a. Do postępowania w sprawach, o których mowa w art. 42-48, stosuje się
przepisy ustawy o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.”
17) w art. 50:
a) pkt 3 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Jeżeli pojazd podlega pierwszemu badaniu technicznemu, to pierwszej
rejestracji tego pojazdu starosta dokonuje po przedstawieniu dowodu wpłacenia
opłaty recyklingowej, o której mowa w art. 10 ustawy o recyklingu pojazdów
wycofywanych z eksploatacji.”,
b) pkt 4:
- lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadku nieprzedłożenia przez właściciela pojazdu zaświadczenia o
demontażu pojazdu, organ rejestrujący, z wyłączeniem organów, o których
mowa w art. 73 ust. 3, po otrzymaniu kopii zaświadczenia o demontażu pojazdu
dokonuje w ciągu kolejnych 30 dni wyrejestrowania pojazdu z urzędu, po
uprzednim zawiadomieniu właściciela pojazdu o podjętym w tym zakresie
postępowaniu i wezwaniu go do zwrotu dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu,
jeżeli była wydana, oraz tablic rejestracyjnych.”,
- lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, warunkiem
wyrejestrowania pojazdu jest wniesienie przez właściciela pojazdu opłaty na
rzecz gminy na realizację zadań związanych z utrzymaniem czystości i
porządku w gminach. Przepisu nie stosuje się do pojazdów Policji i jednostek
ochrony przeciwpożarowej.”,
c) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) po art. 83 dodaje się art. 83a w brzmieniu:
9
„Art. 83a. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację kontroli pojazdów pobiera
opłatę recyklingową.
2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje prowizję w wysokości
10% od pobranej opłaty recyklingowej.
3. Wpływy z tytułu opłat recyklingowych przedsiębiorca prowadzący stację
kontroli pojazdów przekazuje w terminie do 15 dnia miesiąca następującego
po upływie każdego kwartału na wyodrębniony rachunek bankowy
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
4. Przedsiębiorca prowadzący stację kontroli pojazdów przekazuje informację
o liczbie wykonanych pierwszych badań technicznych lub okresowych badań
technicznych oraz wysokości pobranych opłat recyklingowych do Narodowego
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w terminie, o którym
mowa w ust. 3.”,
18) w art. 52 skreśla się pkt 2 i 4,
19) po art. 54 dodaje się art. 54a w brzmieniu:
„Art. 54a. Przepisy art. 5 ust. 3 stosuje się do przedmiotów wyposażenia i części
pojazdów wprowadzonych do obrotu po dniu wejścia w życie ustawy, które mają
być stosowane w pojazdach wyprodukowanych po dniu 1 lipca 2003 r.”.
10