docinformator czwartek
download 
Reklamacja Transkrypt
informator czwartek
INFORMATOR CZWARTEK 1 PLAN KONFERENCJI Sala 200, Budynek Samorządu 10:30 Uroczyste otwarcie 11:30 – 13:00 Bezpieczeństwo międzynarodowe 13:15 – 14:45 Bezpieczeństwo międzynarodowe 15:00 – 16:30 Kulturoznawstwo międzynarodowe 16:45 – 18:15 Kulturoznawstwo międzynarodowe 2 PLAN KONFERENCJI Sala Brudzińskiego, Pałac Kazimierzowski 16:00 – 18:00 Panel anglojęzyczny Sala D, Audytorium Maximum 11:30 – 13:00 Historia stosunków Międzynarodowych I 13:15 – 14:45 Historia stosunków Międzynarodowych II 3 11:30 – 13:00 I Panel Sala 200 Bezpieczeństwo międzynarodowe Rola i znaczenie Szanghajskiej Organizacji Współpracy dla bezpieczeństwa i stabilizacji w środkowoazjatyckich republikach postradzieckich Łukasz Nita, Uniwersytet Opolski Stany Zjednoczone wobec problemu irańskiego programu atomowego Andrzej Guzowski, Uniwersytet Warszawski Bezpieczeństwo energetyczne UE. Między Rosją a USA Bartosz Rutkowski, Uniwersytet Wrocławski Kontrowersje wokół francuskich interwencji militarnych w Afryce Beata Woźniak-Krawczyk, Uniwersytet Gdański Polsko-czeska współpraca wojskowa w latach 1993-2014, Paulina Błażejewska, Uniwersytet Wrocławski 4 Bezpieczeństwo międzynarodowe I Łukasz Nita Uniwersytet Opolski Urodzony 29.11.1987 w Radomsku (obecnie woj. łódzkie). Absolwent stosunków międzynarodowych (specjalność międzynarodowe stosunki ekonomiczne) Uniwersytetu Opolskiego. Autor pracy licencjackiej „Wpływ bierności Armii Czerwonej podczas Powstania Warszawskiego na współczesne stosunki polskorosyjskie” oraz pracy magisterskiej „Współczesne implikacje rozpadu Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Jugosławii na nowopowstałe państwa”. Obecnie doktorant nauk o polityce Uniwersytetu Opolskiego, gdzie pisze rozprawę doktorską pod opieką naukową prof. Elżbiety Treli-Mazur „ Stosunki bilateralno chińsko-rosyjskie na przełomie XX i XXI wieku – płaszczyzny rywalizacji w Azji Środkowej”. Rola i znaczenie Szanghajskiej Organizacji Współpracy dla bezpieczeństwa i stabilizacji w środkowoazjatyckich republikach postradzieckich Postradzieckie republiki środkowoazjatyckie pełnią ważną rolę zarówno w polityce zagranicznej Rosji, jak i Chin. Dzieję się tak za sprawą znajdujących się tam znaczących złóż surowców energetycznych oraz ważnego położenia geopolitycznego. Rosja, która do niedawna współtworzyła z nimi ZSRR, dąży do utrzymania tego rejonu w swojej strefie wpływów. Chiny, jako jedna z najszybciej rozwijających się gospodarek świata, nie posiada wystarczających złóż, aby sprostać swojemu zapotrzebowaniu energetycznemu. Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan z uwagi na bliskie położenie są pożądanymi przez Chiny dostarczycielami surowców energetycznych dla tamtejszej gospodarki. Rosja, jako największy importer gazu na świecie, stara się zachować kontrolę nad środkowoazjatyckimi złożami, co ma na celu umożliwienie utrzymanie jej pozycji lidera. Głównym problemem dla obydwu mocarstw jest niestabilna sytuacja polityczna w tym rejonie świata. Najbardziej dawała o sobie znać na przełomie XX i XXI wieku, kiedy środkowoazjatyckie republiki nękały zagrożenia terroryzmu, separatyzmu oraz ekstremizmu islamskiego. Głównie z tego powodu, Chiny i Rosja zacieśniły współpracę z postradzieckimi republikami i utworzyły w 2001 roku Szanghajską Organizację Współpracy (SCO). Głównym celem tej organizacji jest współpraca państw członkowskich (Rosja, Chiny, Tadżykistan, Kirgistan, Uzbekistan, Kazachstan) na polu bezpieczeństwa i gospodarki oraz wypracowanie wspólnych strategii przeciwko zagrożeniom terroryzmu, separatyzmu i ekstremizmu. Celem referatu będzie krótkie przedstawienie struktury organizacji oraz przegląd jej dokonań podczas szczytów (spotkań państw członkowskich). Pozwoli to na udzielenie odpowiedzi na pytania: - Czy SCO wpływa pozytywnie na bezpieczeństwo w Azji środkowej? - Czy organizacja jest potrzebna dla zachowania bezpieczeństwa w Azji Środkowej? - Czy działania organizacji jest skuteczne? - Czy organizacja spełnia swoje cele? 5 Bezpieczeństwo międzynarodowe I Andrzej Guzowski Uniwersytet Warszawski Andrzej Guzowski jest doktorantem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 2012 r. ukończył z wyróżnieniem specjalizację pozaeuropejską na kierunku stosunki międzynarodowe na tej samej uczelni. Jego zainteresowania naukowe skupiają się wokół kwestii związanych z Bliskim Wschodem, zwłaszcza polityką zagraniczną Iranu, Arabii Saudyjskiej oraz Izraela, a także wpływu wielkich mocarstw na sytuację w tym regionie. Stany Zjednoczone wobec problemu irańskiego programu atomowego Od czasu rewolucji irańskiej w latach 1978-1979 stosunki między państwem perskim a Stanami Zjednoczonymi są niezwykle napięte i problematyczne. Od 2002 r. przybrały one jednak zupełnie nowy charakter – na jaw wyszły bowiem informacje o tym, jak bardzo zaawansowany jest program nuklearny Iranu. Wielu analityków i polityków, pomimo zapewnień formułowanych przez Teheran, wierzy, że głównym celem tegoż jest wytworzenie broni nuklearnej, co znacznie zmieniłoby układ sił w całym regionie Bliskiego Wschodu. Społeczność międzynarodowa, zwłaszcza zaś Stany Zjednoczone, ostro skrytykowała taką postawę perskiego państwa i nałożyła na nie szereg sankcji, które w drastyczny sposób wpłynęły na jego sytuację ekonomiczną. Pomimo pewnych sygnałów i gestów Teheranu w ostatnich miesiącach, które wskazują na gotowość decydentów irańskich do podjęcia rozmów w tej sprawie, wydaje się, że obecne władze nie porzuciły całkowicie idei zbrojenia. W trakcie referatu przedstawione zostaną determinanty stanowiska Stanów Zjednoczonych wobec kwestii programu atomowego Iranu. Dokonana zostanie także analiza skuteczności dotychczasowych środków politycznych i sankcji, które zostały nałożone na państwo perskie, na koniec zostać przedstawione zostaną rozważania, w jaki sposób USA mogą starać się zastosować strategię powstrzymywania w przypadku, gdyby Iran faktycznie uzyskał zdolność atomową 6 Bezpieczeństwo międzynarodowe I Bartosz Rutkowski Uniwersytet Wrocławski Bartosz Rutkowski, student Dyplomacji Europejskiej w Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich Uniwersytetu Wrocławskiego. Współpracownik Regionalnego Ośrodka Debaty Międzynarodowej we Wrocławiu. Bezpieczeństwo energetyczne UE. Między Rosją a USA Artykuł przybliży zagadnienie bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej oraz głównych trendów międzynarodowych dotyczących wydobycia i przesyłu dwóch głównych paliw: ropy i gazu. Zostanie zarysowana sytuacja geopolityczna regionu, wpływ polityki poszczególnych państw na sytuację w UE. Podjęty będzie problem dywersyfikacji źródeł energii zarówno w Polsce jak i największych państwach wspólnoty , oraz kwestia utworzenia Unii Energetycznej. Czy Unia Energetyczna jest rozwiązaniem popieranym przez wszystkie państwa wspólnoty czy też tylko ideą Polski i Niemiec, dążących do większej niezależności od wschodniego partnera. Jaki udział w dywersyfikacji energii mogą mieć zielone technologie oraz tranzyt paliw z Norwegii. W jaki sposób kryzys na Ukrainie oraz zajęcie Krymu wpłynie na rynek paliw kopalnych w UE i czy jest możliwość szybszego udziały Stanów Zjednoczonych w eksporcie gazu do Europy. W artykule pojawią się odpowiedzi na wszystkie powyższe pytania, dzięki czemu powstanie kompleksowy obraz sytuacji energetycznej w regionie. 7 Bezpieczeństwo międzynarodowe I Beata Woźniak-Krawczyk Uniwersytet Gdański Doktorantka w Zakładzie Polityki Bezpieczeństwa UG. Zainteresowania badawcze: bezpieczeństwo międzynarodowe, nowe wojny, Francja, MENA, obszar poradziecki. Kontrowersje wokół francuskich interwencji militarnych w Afryce Francuska interwencja w Republice Środkowoafrykańskiej jest trzecią już interwencją w Afryce w obecnej dekadzie. Celem wystąpienia jest próba wyjaśnienia wzmożonej aktywności Francji w Afryce w ostatnim czasie. 8 Bezpieczeństwo międzynarodowe I Paulina Błażejewska Uniwersytet Wrocławski Absolwentka studiów licencjackich i magisterskich kierunku Stosunki Międzynarodowe o specjalizacji dyplomatycznej na Uniwersytecie Wrocławskim. Temat pracy magisterskiej: Grupa Wyszehradzka jako przykład nowego regionalizmu w Europie Środkowej. W latach 2011-2013 była członkiem Koła Naukowego Ruch Wspierania Inicjatyw Na Rzecz Edukacji Międzynarodowej „REM”. W 2013 roku rozpoczęła Stacjonarne Studia Doktoranckie Nauk o Polityce, Filozofii i Socjologii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Zainteresowania badawcze: polityka zagraniczna Polski w obszarze Europy Środkowej, szczególnie stosunki międzynarodowe z państwami Grupy Wyszehradzkiej. Polsko-czeska współpraca wojskowa w latach 19932014 Republika Czeska, powstała po upadku Czechosłowacji w 1993 roku, stała się jednym z głównych partnerów Polski w zapewnianiu bezpieczeństwa regionalnego i międzynarodowego. Państwa współpracują w tym zakresie na płaszczyźnie bilateralnej, regionalnej (głównie w ramach Grupy Wyszehradzkiej), jak również na forum organizacji międzynarodowych takich jak Unia Europejska czy Sojusz Północnoatlantycki. Za współpracę międzynarodową w dziedzinie wojskowości odpowiadają przede wszystkim: Ministerstwo Obrony Narodowej i Ministerstwo Spraw Zagranicznych Polski oraz czeskie odpowiedniki tych resortów. W początkowym okresie działania koncentrowały się na uniezależnianiu od wpływów rosyjskich, następnie poszerzyły się o zwalczanie zagrożeń asymetrycznych, głównie terroryzmu międzynarodowego po atakach wrześniowych na Stany Zjednoczone w 2001 roku. Wyróżniającą kwestią oba państwa wśród regionu Europy Środkowej i Wschodniej było wdrożenie ich w inicjatywę budowy systemu obrony przeciwrakietowej, która w ostatnich miesiącach ponownie zostaje rozpatrywana. Celem wystąpienia będzie przedstawienie traktatów dwustronnych i wielostronnych Polski i Czech zawieranych w zakresie obronności. Następnie ukazanie konkretnych działań w tym kierunku i wspólnego stanowiska, szczególnie w stosunku do inicjatyw, wytycznych natowskich oraz unijnych, a także próba ich oceny. Zarysowana zostanie również kwestia utworzenia Wyszehradzkiej Grupy Bojowej w 2016 roku, w której Polska i Czechy aktywnie angażują się. W podsumowaniu zostaną wykazane przyszłe kierunki rozwoju współpracy wojskowej i ocena ich trafności, również w kontekście obecnej sytuacji na Ukrainie. 9 13:15 – 14:45 II Panel Sala 200 Bezpieczeństwo międzynarodowe Bezpieczeństwo systemów społecznych w obliczu rewolucji naukowo - informacyjnej Paweł Kawalerski, Wojskowa Akademia Techniczna Państwo upadłe i słabe jako zagrożenie dla porządku oraz bezpieczeństwa międzynarodowego Kamila Gal, Uniwersytet Śląski Zbrodnie międzynarodowe - geneza, rodzaje i praktyka Adrian Kaczmarczyk, Uniwersytet Warszawski „Pośrednie” ofiary wymuszonych zaginięć Monika Próbka, Uniwersytet Mikołaja Kopernika 10 Bezpieczeństwo międzynarodowe II Paweł Kawalerski Wojskowa Akademia Techniczna Paweł Kawalerski – ur. 7.08. 1989 w Lublinie. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. A. F. Modrzewskiego we Włodawie o profilu „Służby Graniczne” (2005-2008). W latach 2005 -2009 zawodnik sekcji kick-boxingu „MKS Mechanik” funkcjonującej przy tejże szkole oraz sekcji kick-boxingu „SKKB Politechnika Lublin”. Od 2010 student Wydziału Cybernetyki WAT na kierunku „Bezpieczeństwo Narodowe”. W 2013 uzyskał stopień zawodowy licencjata na tymże kierunku, kończąc studia z wynikiem bardzo dobrym. Akywny członek Koła Naukowego Bezpieczeństwa Narodowego WAT. Swoje zaintresowania naukowe skupia głównie na problematyce wdrożenia cybernetyki ogólnej i cybernetyki społecznej w badaniach nad bezpieczeństwem. Bezpieczeństwo systemów społecznych w obliczu rewolucji naukowo – informacyjnej Dynamiczny rozwój naukowo-techniczny, który został zapoczątkowany w okresie po drugiej wojnie światowej, przyniósł ze sobą rewolucyjne zmiany w obliczu działań wojennych i walki oraz zasadniczo odmienił percepcje bezpieczeństwa. Współczesna technika wojenna ma obecnie do dyspozycji zasoby będące w stanie skutecznie ograniczać zdolności bojowe przeciwnika, a także doprowadzić z miejsca do masowej śmierci ludzi. Stąd konfilkty mocarstw, które rozwiązania ich poszukiwałyby w agresji energetycznej, prawdopodbnie doprowadziłyby do zagłady ludzkości lub -przyjmując wersje optymistyczną - do znacznej jej pauperyzacji. Dlatego też w epoce rewolucji naukowo-informacyjnej walka energetyczna przyjmuje anachroniczne oblicze, a niszczenie przeciwnika tj. walka – przybiera na pierwszy rzut oka niewidzialną postać, która określana jest terminem walki informacyjnej. W tejże walce udział biorą przede wszystkim całe społeczności ludzkie, które to stanowią główny obiekt (przedmiot) niszczenia w toczącej się na skalę globalną walce, którą w takim układzie możemy nazywać wojną totalną. Przy tym dostrzegamy również imperializm nowego typu, który można nazwać neokolonializmem. Z powyższych sądów wynikają istotne kwestie tycząca się bezpieczeństwa różnych systemów społecznych. Wychodząc przy tym z przeświadczenia, że bezpieczeństwo jest taką formą istnienia, która zapewnia trwanie, ptrzetrwanie oraz rózwój i doskonalenie, autor artykuły podejmie próbe analizy jego sprawstwa i zagrożeń dla niego, wykorzystując głównie warsztat badawczy dostarczony przez cybernetykę ogólną i cybernetykę społeczną. 11 Bezpieczeństwo międzynarodowe II Kamila Gal Uniwersytet Śląski Po pierwsze i najważniejsze jestem zainteresowaną współczesnymi stosunkami międzynarodowymi studentką politologii pierwszego roku studiów magisterskich na Uniwersytecie Śląskim, po drugie aktywnie działałam na uczelni jako zastępczyni koordynatorki Sekcji Bezpieczeństwa Międzynarodowego Koła Naukowego Politologów i mam głowę pełną pomysłów na nowe inicjatywy naukowe. Byłam współorganizatorką konferencji naukowych: „Oblicza współczesnych konfliktów zbrojnych w drugiej połowie XX w. i w XXI w.” oraz „Asymetryczne zagrożenia bezpieczeństwa międzynarodowego w XXI w.”. Jestem także stypendystką Rektora UŚ, stypendium otrzymałam uzyskując wysoką średnią ocen. Prywatnie jestem uśmiechniętą dziewczyną. Państwo upadłe i słabe jako zagrożenie dla porządku oraz bezpieczeństwa międzynarodowego 1.Przedstawienie definicji państwa upadłego i słabego w prawie międzynarodowym i praktyce oraz charakterystycznych cech państwa słabego i upadłego. 2.Omówienie paradygmatu klasycznego i współczesnego reakcji społeczności międzynarodowej na kryzys państwowości. 3. Charakterystyka procesu upadku państwa. 4.Wskazanie na strukturalne elementy jakie posiada państwo upadłe. 5. Wpływ państw słabych i upadłych na poziom bezpieczeństwa regionalnego i międzynarodowego. 6. Omówienie skutków upadku struktur państwowych. 6. Somalia jako przykład państwa upadłego 7. Ukraina jako przykład państwa słabego. 8. Problem interwencji humanitarnej państw trzecich w państwie słabym i upadłym oraz „odpowiedzialności za odbudowę”. 12 Bezpieczeństwo międzynarodowe II Adrian Kaczmarczyk Uniwersytet Warszawski Adrian Kaczmarczyk – student I roku studiów II stopnia na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku kryminologia, absolwent studiów I stopnia na kierunku bezpieczeństwo wewnętrzne, uczestnik krajowych konferencji naukowych, autor kilku artykułów naukowych poświęconych zagadnieniom bezpieczeństwa wewnętrznego. Zainteresowania badawcze: stan nadzwyczajny, stan klęski żywiołowej, kontratyp obrony koniecznej i stanu wyższej konieczności, sytuacja geopolityczna Naddniestrza, karanie za zbrodnie nazistowskie oraz bezpieczeństwo państwa. Zbrodnie międzynarodowe - geneza, rodzaje i praktyka Celem wystąpienia będzie przedstawienie genezy zbrodni międzynarodowych oraz procesów, w jakich ich postrzeganie ulegało przemianom na przestrzeni ostatnich stu lat. Autor chce skupić się na wymiarze prawnym oraz instytucjonalny poruszanych zagadnień. Przedstawione zostaną główne rodzaje zbrodni międzynarodowych, czyli: zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie przeciwko pokojowi/agresja oraz zbrodnia ludobójstwa. Dobór ten uwarunkowany jest zakresem jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego, którego Statut wyodrębnia te cztery zbrodnie. Oprócz analizy każdej z nich pokazane zostaną relacje pomiędzy nimi oraz proces, w którym wyewoluowały ze wspólnego pnia, jakim są zbrodnie wojenne. Na koniec zostaną przedstawione aspekty praktyczne karania przed międzynarodowymi trybunałami karnymi za omawiane zbrodnie, podczas których uwypuklone zostaną zarówno mocne, jak i słabe strony założeń teoretycznych. 13 Bezpieczeństwo międzynarodowe II Monika Próbka Uniwersytet Mikołaja Kopernika mgr Monika Magdalena Próbka – doktorantka w Katedrze Praw Człowieka na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uczestniczka wielu konferencji krajowych oraz międzynarodowych. Swoje zainteresowania badawcze koncentruje przede wszystkim wokół problematyki praw człowieka i standardów dowodowych w orzecznictwie strasburskim. „Pośrednie” ofiary wymuszonych zaginięć We współczesnym świecie coraz częściej dochodzi do naruszeń praw człowieka. Przykładem takich poważnych naruszeń są wymuszone zaginięcia, które stanowią również poważne pogwałcenie ludzkiej godności. Społeczność międzynarodowa nie pozostaje obojętna, podejmuje działania. Przykładowo, w celu zapobiegania wymuszonym zaginięciom w 2006 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło Konwencję o ochronie wszystkich osób przed wymuszonymi zaginięciami, która weszła w życie w 2010 r. Warto wskazać, że tym zjawiskiem wielokrotnie zajmował się również Europejski Trybunał Praw Człowieka, który rozpatrywał sprawy wynikające z konfliktu w Czeczenii czy w Turcji. Stany faktyczne dotyczące wymuszonych zaginięć w większości są podobne. Grupa uzbrojonych, niezidentyfikowanych mężczyzn, często zamaskowanych, włamywała się do domu i siłą zabierała czy aresztowała osobę krewną skarżącej/skarżącego. Częstokroć zdarzało się, że osoba taka była później bezprawnie zabijana przez funkcjonariuszy państwowych. Niewątpliwie zjawisko wymuszonych zaginięć dotyczy nie tylko ofiar bezpośrednio pokrzywdzonych naruszeniem jej praw, które są zagwarantowane np. w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (tzw. ofiary bezpośrednie), ale również bliskich tych ofiar, które ponoszą negatywne konsekwencje naruszenia praw ofiary bezpośredniej (ofiary pośrednie). W wyniku konfliktu zbrojnego bliscy tracą kontakt z krewnymi. Dodatkowo ich niewysłowione cierpienie i ból potęguje też fakt, że nie mają oni żadnych informacji dotyczących losu zaginionych ofiar. W tym przypadku prawo do informacji o losach bliskich przewidziane w prawie międzynarodowym, nie jest respektowane. Istotne jest również zbadanie, które przepisy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka zostały naruszone, jeśli chodzi o ofiary pośrednie? Czy zostały spełnione „specjalne czynniki” z orzeczenia w sprawie Cakici przeciwko Turcji, które były podstawą do uznania osoby bliskiej ofierze za ofiarę naruszenia art. 3 Konwencji? Jakie to są te „specjalne czynniki”? W odpowiedzi na te pytania pomocne okaże się orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. 14 15:00 – 16:30 Sala 200 Kulturoznawstwo międzynarodowe I Świat oczami polskich reporterów Michał Okseniuk, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej Wpływ mediów na rozpad Jugosławii Przemysław Zawada, Uniwersytet Wrocławski Motyw wojny jako sporu sądowego w obecności bogów. Wpływy kultury Bliskiego Wschodu na grecką tragedię Grzegorz Gaszczyk, Uniwersytet Jagielloński 15 Kulturoznawstwo międzynarodowe I Michał Okseniuk Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej Student II roku studiów doktoranckich na kierunku Nauki o polityce. Zainteresowania badawcze: reportaż na przestrzeni XX i XXI wieku, etyka dziennikarska. Świat oczami polskich reporterów W swojej pracy będę chciał na wybranych przykładach ukazać sposób opisu świata przez polskich reporterów. Przedstawiali oni zarówno kraje geograficzne bliskie Polsce, jak i te egzotyczne (Chiny, Rwanda, Filipiny). Każdy z twórców skupiał się na innym fragmencie opisywanej rzeczywistości. Łączy ich natomiast to, że ukazywali społeczeństwo i kulturę danego kraju nie poprzez ogół, a przez jednostkę. Relacja reporterów jest dopełnieniem oglądu naukowców. Pozwala w przystępny dla czytelnika sposób zetknąć się z inną kulturą. 16 Kulturoznawstwo międzynarodowe I Przemysław Zawada Uniwersytet Wrocławski Student III roku Dyplomacji europejskiej oraz I roku Judaistyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Od kilku lat zafascynowany kulturą oraz historią Bałkan, a w szczególności specjalizuje się w rozpadzie Jugosławii. Od niedawna początkujący hebraista. Uwielbia odkrywać miejsca nieodwiedzane przez turystów. Rozmowę z ludźmi uważa za esencję podróżowania. Wpływ mediów na rozpad Jugosławii Wydarzenia mające miejsce na Bałkanach 20 lat temu nie bez podstaw zostały uznane za najbardziej dramatyczne od czasów II wojny światowej. Wszystkie strony konfliktu wykazywały się niezwykłą bezwzględnością w walce z wrogiem. To właśnie podczas rozpadu Jugosławii po raz pierwszy od czasów II wojny światowej doszczętnie zniszczono duże miasto- Vukovar oraz doszło w Srebrenicy do największej czystki etnicznej. Spory na tle narodowościowym, religijnym, kulturowym oraz częste niesprawiedliwe relacjonowanie wydarzeń wojennych przez (tylko z pozoru) obiektywne media zachodnie do dzisiaj stanowią problem we wzajemnych relacjach między państwami powstałymi wskutek rozpadu Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. Celem referatu jest przedstawienie w jaki sposób strony konfliktu wykorzystywały wydarzenia podczas rozbicia Jugosławii do swych własnych celów, często kompletnie mijając się z prawdą. Postaram się wyjaśnić, dlaczego w świadomości wielu ludzi, Serbowie uznawani są za winnych wszelkich masakr w konflikcie jugosłowiańskim i co wspólnego z takim wizerunkiem ma tajemnicza agencja PR- Ruder Finn Global. Praca zostanie przedstawiona w oparciu o książkę Marka Waldenberga- „Rozbicie Jugosławii. Od separacji Słowenii do wojny kosowskiej”, reportażach Ryszarda Bilskiego oraz artykułach prasowych, które ukazywały się w mediach zachodnich podczas konfliktu. Referat będzie odwoływał się do teorii realizmu politycznego w stosunkach międzynarodowych. 17 Kulturoznawstwo międzynarodowe I Grzegorz Gaszczyk Uniwersytet Jagielloński Absolwent studiów licencjackich na kierunku Filologia Klasyczna na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Filozofii na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Student MISH na UJ oraz Filozofii umysłu i kognitywistyki na UPJPII. Interesuje się filozofią starożytną, filozofią języka oraz neopragmatyzmem. Motyw wojny jako sporu sądowego w obecności bogów. Wpływy kultury Bliskiego Wschodu na grecką tragedię Wśród badaczy historii czy kultury starożytnej powiedzenie, że Ajschylos w swojej twórczości ulegał wpływom orientalnym cały czas wzbudza kontrowersje. Jak wykazuje Martin West (Wschodnie oblicze Helikonu, 2006), Ajschylos był dramatopisarzem, u którego znajdujemy najwięcej wątków orientalnych spośród wszystkich zachowanych do naszych czasów. Jako przykład tych wpływów można podać cały szereg fraz czy formuł (hymnów, modlitw, schematów fabularnych) mających swoje źródło w szeroko pojętej wschodniej literaturze. Ajschylos jest pierwszym greckim autorem, u którego znajdujemy tak jednoznaczne odniesienia; jest on też tym dramaturgiem, który uczynił tragedię dramatem o charakterze politycznym. Celem mojego wystąpienia będzie przeanalizowanie jednego z takich motywów. Zajmę się motywem wojny jako sporu sądowego toczącego się przed bogami. U Ajschylosa rozstrzygnięcie sporu na drodze wojennej przedstawione jest w dramacie Błagalnice – odbywa się on w formie rozprawy sądowej, w której sędzią jest bóg wojny. Tragedia ta najdobitniej pokazuje, choć za pomocą osadzonej mitologicznie historii, że pewnych sporów nie da się rozstrzygnąć na drodze sądowej, ale tylko wojennej. Łączenie motywu walki zbrojnej z procesem sądowym, który możemy zaobserwować u Ajschylosa, zostanie ukazany dwojako. Po pierwsze, pokażę, że idea zwycięstwa jako nagrody przyznawanej przez sąd bogów była znana dużo wcześniej na Bliskim Wschodzie. To udowadniałoby przenikanie motywów orientalnych do greckiej tragedii w twórczości Ajschylosa, co byłoby o tyle szczególne, że był to czas kształtowania się Ateńskiej państwowości (przez wielu badaczy interpretowany jako antagonizowanie na każdym polu kultury helleńskiej z barbarzyńską, taką interpretację proponował chociażby Carl Schmitt). Po drugie, mając na uwadze stricte polityczny charakter greckiej tragedii, będę chciał wykazać jaki wpływ na Ateńską polis mogło mieć ujęcie wojny jako czegoś koniecznego w kontekście walki o hegemonię Aten w Grecji tamtego okresu. Cel referatu jest zatem podwójny: z jednej strony będę chciał pokazać wpływ kultury orientalnej na grecką tragedię (szczególnie motyw wojny jako sporu sądowego toczącego się przed bogami), a z drugiej wpływ tragedii na kształtowanie się państwowości Aten oraz na relacje między greckimi poleis. 18 Sala 200 16:45 – 18:15 Kulturoznawstwo międzynarodowe Korzyść estetyczna a norma etyczna. Między społeczeństwem produkcyjnym a konsumpcyjnym Monika Wasilonek, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej Wierzenia, folklor i tradycje Łotwy Sandra Uryzaj i Paulina Szymańska, Uniwersytet Adama Mickiewicza Pęd konsumpcji w kapitalizmie – kazus Wilka z Wall Street na przykładzie obrazu filmowego Martina Scorsese Paulina Berlińska, Uniwersytet Mikołaja Kopernika Prawa kobiet w Afryce – prawne gwarancje a kulturowe uwarunkowania Oktawia Braniewicz, Uniwersytet Mikołaja Kopernika 19 Kulturoznawstwo międzynarodowe II Monika Wasilonek Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej Tytuł magistra dziennikarstwa i komunikacji społecznej obroniony w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w 2012 roku. Obecnie doktorantka nauk o polityce. Interesuje się polityką płynnej nowoczesności, wizualnością i ponowoczesną komunikacją społeczną. Dwukrotna laureatka konkursów na najlepszą pracę dyplomową z zakresu medioznawstwa i komunikacji społecznej. Korzyść estetyczna a norma etyczna. Między społeczeństwem produkcyjnym a konsumpcyjnym W konsumpcyjnym świecie nastąpiło przewartościowanie z etyki do estetyki. Norma etyczna, która dominowała w społeczeństwie producentów, którą postrzegało się m.in. w etyce pracy, została zastąpiona korzyścią estetyczną, którą osiąga się poprzez konsumowanie. W kontekście tematu tego referatu, za najważniejsze uważam, odczytanie etycznej normy i estetycznej korzyści z perspektywy socjologii Zygmunta Baumana. Sam Zygmunt Bauman twierdzi, że dotychczasowe wielkie zagadnienia etyczne, do których zalicza się prawa ludzkie, sprawiedliwość społeczną, równowagę między pokojowym współistnieniem a wymogami samostanowienia, koordynację interesów jednostkowych i dobra wspólne, tak naprawdę nie straciły na aktualności. Problem polega na tym, że trzeba się nimi zająć w całkowicie nowy i odmienny sposób. W tym referacie, chcę skupić się na czynnikach, które doprowadziły do przewartościowania etyki w estetykę i normy etycznej w korzyść estetyczną. Analizując ten proces wskazuję na podstawowe różnice pomiędzy etyką a estetyką i zaznaczam jak przewartościowanie tych kategorii wpłynęło na przemiany w społeczeństwie, które za Baumanem nazywam społeczeństwem płynnej nowoczesności.historyczna, analizy systemowej oraz analizy ilościowo-jakościowej. 20 Kulturoznawstwo międzynarodowe II Sandra Uryzaj i Paulina Szymańska Uniwersytet Adama Mickiewicza Sandra Uryzaj jest studentką III roku na kierunku Wschodoznawstwo na Wydziale Historycznym UAM-u. Współpracuje z Kołem Naukowym Instytutu Wschodniego. W kręgu jej zainteresowań badawczych znajdują się problemy społeczno-polityczne na obszarze postradzieckim, historia Rosji, literatura – zwłaszcza współczesna literatura fantastyczna oraz jej nawiązania do folkloru i współczesna polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej. Paulina Szymańska - Studentka III roku kierunku Wschodoznawstwo na Wydziale Historycznym UAM. W kręgu jej zainteresowań badawczych znajdują się problemy społeczno-polityczne na obszarze postradzieckim, kultura i folklor państw Europy Wschodniej i Kaukazu, literatura – zwłaszcza współczesna literatura fantastyczna oraz współczesna polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej. Wierzenia, folklor i tradycje Łotwy Celem niniejszego referatu jest zobrazowanie oraz ogólna charakterystyka wierzeń, folkloru i tradycji Łotwy. Łotwa jako państwo jest tworem stosunkowo nowym, jednak na terenach, które kraj ten dzisiaj obejmuje plemiona bałtyckie zamieszkiwały już pomiędzy IX i XI wiekiem – można więc powiedzieć, że właśnie od tego czasu zaczęły się kształtować podstawowe składniki charakterystyczne dla kultury łotewskiej. Pod pojęciem folklor rozumiemy natomiast najstarsze elementy składowe kultury tj. pradawne zwyczaje, obyczaje, obrzędy, zabobony, ballady i przysłowia. W referacie zaprezentowane zostaną przykłady łotewskich bajek, przysłów, obrządków oraz panteon bóstw pogańskich po części tworzony, a po części rekonstruowany przez łotewską inteligencję od XVIII/XIX wieku na fali wywołanych przez Romantyzm ruchów narodowych. Religie te odtwarza się najczęściej bazując na średniowiecznych kronikach krzyżackich, staroruskich latopisach oraz sprawozdaniach jezuickich z XVII wieku. W tekście wystąpienia zaznaczone zostaną niezwykle istotne dla kultury łotewskiej wpływy pruskie czy skandynawskie, jak również podobieństwa kulturowe do innych krajów tego regionu, w szczególności Litwy i Estonii. Szczególna uwaga zostanie również zwrócona na Lāčplēsis - oparty na legendach i wierzeniach ludowych poemat epicki autorstwa łotewskiego poety Andrejsa Pumpursa, który powstał w latach 1872 – 1887 i uważany jest za łotewski epos narodowy. Wspomniana zostanie również rola i pozycja folkloru w czasach współczesnych, jak również ważniejsze ruchy neopogańskie takie jak odwołujący się do źródeł etnograficznych istniejący od lat 20. XX wieku Ruch Dievturi. W Polsce temat ten nie został jeszcze odpowiednio przebadany, więc materiały źródłowe na których opierać się będzie referat pochodzą również z języka angielskiego, rosyjskiego i łotewskiego. 21 Kulturoznawstwo międzynarodowe II Paulina Berlińska Uniwersytet Mikołaja Kopernika Była dziennikarka, rzecznika prasowa Fundacji Institutum Orientalium, miłośniczka filozofii Slavoja Žižka, pasjonatka ciężkich, hardcorepunk'owych brzmień. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, która odnalazła swoją pasję w kinematografii francuskiej, amerykańskiej i brytyjskiej lat 50' i 60' ubiegłego stulecia. Miłośniczka filmów Alfreda Hitchcocka, myśli Jacques’a Lacan’a i ZygmuntaFreuda. Obecnie, w ramach studiów uzupełniających, studiuje cyberkulturę na UMK w Toruniu. Pęd konsumpcji w kapitalizmie – kazus Wilka z Wall Street na przykładzie obrazu filmowego Martina Scorsese Obraz filmowy Martina Scorsese formalizuje i symptomazuje ideę kapitalizmu, galopującego u progu XXI wieku. Związek kapitału, prawa, obyczajowości, a przede wszystkim sfery popędów w ideologicznym aparacie psychicznym, redu-kuje z horyzontu społecznych racji biedę, na pierwszy plan wysuwając material-ny charakter ludzkich relacji i potrzeb, często fundamentalnych w stosunku do prawidłowego rozwoju i egzystencji podmiotów uwikłanych w matnię ideolo-gicznych zależności. Problemem nie jest to, w jaki sposób zaspokajamy swoje żądze, lecz to, w jakim miejscu tkwi ich istota. Nauczeni pożądania, poddajemy je racjonalnej egzemplifikacji, konfrontując ze stanem rzeczywistym, w którym przyszło nam żyć. Wilk z Wall Street Martina Scorsese, amerykańska produkcja, pięciokrotnie nominowana do Oscarów, odkrywa przed widzem nie tylko klasyczną ścieżkę american dream – zrzuca Realną kurtynę niezaspokojonego w dobie późnego kapitalizmu pędu nieograniczonej konsumpcji. Popęd konsumpcji skolonizował i ustanowił swój cel w obiekcie posiadania określonych przedmiotów, a przede wszystkim w reprezentacji stylu życia, będącego desygnatem wartości przedmiotów posiadanych i hermetycznie reprodukowanych w obrębie jednej warstwy. Posiadanie – libidalny komponent popędu towarowego, tworzy hybrydalną i niestabilną tożsamość, funkcjonującą w obszarze wszechobecnego, globalnego kapitalizmu, którego przedstawicielem w diegezie filmowej są Stany Zjednoczone, oaza wszystkich karierowiczów 22 Kulturoznawstwo międzynarodowe II Oktawia Braniewicz Uniwersytet Mikołaja Kopernika Oktawia Ewa Braniewicz studentka III roku prawa na WPiA UMK. Prezes „Sapere Aude” Koła Jurystów Prawa Rzymskiego i Kanonicznego UMK, członek Studenckiego Koła Naukowego Prawa Konstytucyjnego oraz Koła Naukowego Publicznego Prawa Gospodarczego. Zainteresowania badawcze – komparatystyka prawnicza, stosunki międzynarodowe, prawo i tradycja w państwach azjatyckich i afrykańskich ze szczególnym uwzględnieniem praw kobiet i dzieci. Pasjonatka podróży (odwiedziła między innymi Turcję, Egipt, Tunezję, Bułgarię, Niemcy i Czechy) i fotografii. Prawa kobiet w Afryce – prawne gwarancje a kulturowe uwarunkowania W swoim wystąpieniu chciałabym przybliżyć Państwu problematykę praw kobiet w Afryce, porównać gwarancje traktatowe i konstytucyjne w wybranych państwach z realną sytuacją kobiet w społeczeństwie i kulturowymi uwarunkowaniami ich pozycji. Złożony kontekst polityczny jest jednym z czynników determinujących skomplikowaną sytuację kobiet afrykańskich. Ich społeczne role są uwarunkowane także przez współistniejące i nakładające się na siebie czynniki takie, jak poziom rozwoju ekonomicznego państw, tradycje kulturowe, lokalne wierzenia. To wszystko w zderzeniu z aktami prawnymi składa się na sytuację praw kobiet w państwach afrykańskich. Upośledzona pozycja społeczna kobiet uwarunkowana jest od najwcześniejszych lat życia, co wykażę w swoim wystąpieniu. Zwrócę uwagę na VII Konferencję Ministrów Edukacji Państw Afrykańskich, która odbyła się w 1998r. w Durbanie. Znaczenie bezpłatnej i obowiązkowej edukacji dziewcząt jest niezwykle istotne pod kątem pozostałych praw, które winny przysługiwać obywatelkom Afryki. Niewykształcone kobiety nie są świadome swoich praw, instytucji służących ich ochronie oraz tego, że mają jakikolwiek wybór, nie muszą godzić się na swój los. Najszerszą część moich rozważań będą stanowiły gwarancje wynikające z Afrykańskiej Karty praw człowieka i ludów. Na jej tle przybliżę Państwu następujące zagadnienia: 1. Problem porywania i uprowadzania kobiet jako zjawisko wewnętrzne i zewnętrzne. 2. Ludowe zwyczaje i tradycje jako przyczyny wykluczenia społecznego, napiętnowania i mordów kobiet. 3. Kobiety a wymiar sprawiedliwości. Zagadnienie praw kobiet w państwach afrykańskich jest niezmiernie ciekawe ze względu na spore rozbieżności między normami wynikającymi z aktów prawnych, a rzeczywistym losem kobiet i realizacją ich traktatowych gwarancji. Mam nadzieję, iż otrzymam od Państwa możliwość zaprezentowania swojego referatu. 23 PLAN KONFERENCJI Sala Brudzińskiego, Pałac Kazimierzowski 16:00 – 18:00 Panel anglojęzyczny Sala D, Audytorium Maximum 11:30 – 13:00 Historia stosunków Międzynarodowych 13:15 – 14:45 Historia stosunków międzynarodowych 24 16:00 – 18:00 Panel anglojęzyczny Strategic External Communication of Georgia since 2008 Irina Tkeshelashvili (UWr) The U-Turn in Erdoğan’s policy – from love for footbal to love for power Ksenia Szelachowska (CC) Position of Republic of South Africa on the African continent in the context BRICS activity Magdalena Karkulak (UWr) Transatlantic Trade and Investment Partnership as a Chance for the Revival of the Euro-Atlantic System Piotr Szyja (PAN) Urbanization with Chinese characteristics: the biggest problem of People’s Republic of China Kamil Markisz (UWr) 25 Panel anglojęzyczny Irina Tkeshelashvili Uniwersytet Wrocławski Wykształcenie: 2010 - Wydział Nauk Społecznych, studia doktoranckie nauk o polityce, filozofii i socjologii, Uniwersytet Wrocławski 2009 – 2010 Stypendium Funduszu Wyszehradzkiego, Uniwersytet Wrocławski – Wydział Prawa, Administracji I Ekonomii, UWr 2008 – 2009 Stypendium im Lane’a Kirklanda, UWr – Stosunki międzynarodowe 2006 – 2008 M.A. Akadamia Dyplomacji Gruzji – Prawo międzynarodowe 2004 – 2006 B.A. Tbilisi Państwowy Uniwersytet Biznesu – Prawo 1999–2004 M.A. Georgian State University of Subtropical Agriculture-Food Technology and Management Staże: 2012-2013 przedstawicielstwo regionalne KE w Polsce, DG Communication, Wrocław 2010 Międzynarodowy Program Staży Parlamentarnych, Sejm, Warszawa 2010 Międzynarodowy Program Młodych Liderów, Aspen Institute Rumunia, Bukareszt 2009 UKIE, Centrum Europejskie Natolin Strategic External Communication of Georgia since 2008 The purpose of this abstract is to find the future of Georgian strategic external communication after the launch of Communication and information strategy of government of Georgia in the sphere of Integration in the EU, which formation was accelerated by the conflict 2008. The presentation will be based on the analysis of the legislative documents and reports, as well as the propagandistic analyses, which are used for the estimation of the states’ communication during and after the conflict 2008. Foreign Policy Strategies of Georgia, National Security Concept of the state, and Communication and information strategy of government of Georgia in the sphere of Integration in the EU and Foreign Policy Strategies are considered as main references. Georgian-Russian conflict in August 2008 clearly showed that foreign policy goals can’t be reached by hard power alone and the reality demands faster components rather than soft power of influence. Taking into consideration the process of broken communication of the state during the August 2008 strategic communication should be included as a main instrument into the foreign communication in the earliest stage of the conflict cycle. One of the critical points related to the international security and namely regional security in the South Caucasus is the Russian-Georgian information war in 2008. If to sum up, the dependence of the image of the state on strategic communications increases and governments, nowadays, face the challenge of an effective usage of strategic communications in order to explain themselves and the target audiences that the messages and actions do not confront with each other. The presentation will reach the conclusion that foreign strategic communication effectively increases possibilities to reach the goals, to avoid the information war direct influence and achieve prosperity and security in the region and on the international arena. 26 Panel anglojęzyczny Ksenia Szelachowska Colegium Civitas Absolwentka studiów zagranicznych na kierunku International Relations i EuropeanStudies w CIFE (Le Centre international de formation européenne). Obecnie kończy studia magisterskie na kierunku Asian Studies. Największa pasja: Turcja i wszystko co z nią związane. Pracuje obecnie w European Council on Foreign Relations organizując konferencje. The U-Turn in Erdoğan’s policy – from love for footbal to love for power Turkish Prime Minister Erdoğan has been currently one of the most controversial figure in the international politics. He has proved many times, he knows the rules of the game with other countries, but does he remember how to treat people depending on him? The corruption scandal and recently introducedlimitations of the freedom of expression in Turkey raised a lot of controversies around the world. Many pundits have begun to question Erdoğan’s credibility as a trust-worthy politician. Some even assume he has made a full u-turn from democracy promotion and economy success, to authoritarian regime. Despite such allegation his party has still won the local elections and he is likely to run for the president’s post in this year’s elections. Why he has still so much support from the society which rights he has been constantly limiting? There are several assumptions – first he has an ace up his sleeve – economic success which he has conducted at the beginning of his political carrier, second he represents “mild Islam” or democratic Islam. That is why he has support from the majority of the nation. That is exactly his goal – majority of Muslims whose financial situation has improved due to his reforms. How far will he go until he realizes that he need support from other communities as well? When will he be aware that he’s not striving to become a part of Europe anymore? When will the EU put more emphasis on the wrongful reforms which Erdoğan is still implementing? In my presentation I would like to analyze Erdoğan’s portait from his youth to his time in politics and demonstrate an explanation to his current decisions. 27 Panel anglojęzyczny Magdalena Karkulak Uniwersytet Wrocławski Przewodnicząca Koła Integracji Europejskiej KItE, stypendystka programu Erasmus na Uniwersytecie w Bolonii. Hobby: symulacje obrad ONZ. Zainteresowania badawcze: prawa człowieka, kryzysy humanitarne, organizacje międzynarodowe, NGOs, Afryka i Ameryka Łacińska. Position of Republic of South Africa on the African continent in the context BRICS activity On March 2013 President Zuma of the Republic of South Africa held 5th BRICS Summit. As the introduction I would like to discuss the outcomes of the Summit as they are of great significance to the whole African continent. In addition, it has been a year since the conclusion of the Summit. As far as it is possible, I will try to investigate their effects on the parties. Furthermore, I would like to focus on the activities of South Africa as part of the BRICS, which have a direct effect on the continent. Matters that are key priorities in terms of the agenda of the African Union have been strategically repositioned in the eThekwini Declaration – one of the Summit conclusion. Therefore one of the key issues of the essay will be the trilateral relationship between BRICS, South Africa and African Unions. In conclusion, I will try to answer the question whether South Africa needs the BRICS to actively work in Africa, and what would the implications for other African countries in this context.. 28 Panel anglojęzyczny Piotr Szyja Polska Akademia Nauk Doktorant w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, gdzie przygotowuje rozprawę na temat kulturowych uwarunkowań polityki zagranicznej USA. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (Europeistyka, Amerykanistyka), stypendysta programu Erasmus na Groningen University. Interesuje się amerykańską polityką wewnętrzną i zagraniczną, procesem integracji europejskiej, relacjami transatlantyckimi i teorią stosunków międzynarodowych. Transatlantic Trade and Investment Partnership as a Chance for the Revival of the Euro-Atlantic System Late 20th and early 21st century is a period of dramatic shifts in the global balance of power. The traditional and long-lasting dominance of the West was not restored by its victory in the Cold War. Instead, the West is now being challenged - more or less consciously – by various new “rising powers”, symbolized by the so-called BRIC states. At the same time the United States and Europe seem to be drifting apart, which further decreases their prominence. This development is accelerated by the changing nature of power in international relations. State’s position and the scope of its influence are more and more dependent on its economic strength. This key trend makes Western domination wither even faster, with the USA and the EU still forced to battle with economic and fiscal problems. Although many observers predict that the West is in rapid decline and will soon have to succumb to the new rising powers, the traditional Western prominence is far from gone. Both Europe and the United States still have many assets, in all possible aspects of power. It will take a long time for new rising states to actually get ahead of the West, but if nothing is done about it, it may eventually happen. Therefore, the most important question for European and American politicians should be how to preserve their prominence in international relations. The most obvious answer is cooperation, especially in the economic arena. After the Second World War economic cooperation helped European states to rise from the ashes, and today economic cooperation can help the West not only to hold its position in the world in the face of new challenges, but also, due to the effect of synergy, to overcome many problems and step on the path of growth and prosperity. This simple conclusion is well known on both sides of the Atlantic, but first attempts to bring the US and the EU closer together (like TAFTA) were not successful. In this presentation I aim to analyze whether and how the Transatlantic Trade and Investment Partnership, a 2013 initiative, can finally achieve this goal. 29 Panel anglojęzyczny Kamil Markisz Uniwersytet Wrocławski Pochodzę z Kłobucka koło Częstochowy, a od 9 lat mieszkam we Wrocławiu. Uwielbiam muzykę i odkrywanie świata pod każdym względem. Skończyłem filologię angielską i stosunki międzynarodowe na UWr. Teraz kontynuuję karierę naukową na studiach doktoranckich. W międzyczasie kolekcjonuję płyty winylowe i amatorsko uprawiam DJ-ing (głównie w swoim mieszkaniu, choć czasem także w klubach). Pierwsza podróż do Chin w 2011 roku zapoczątkowoała moją fascynację Krajem Środka. Leży on odtąd w centrum moich zainteresowań badawczych, a także hobbistycznych. Wracam do Chin co roku, spędzając 1-2 miesiące każdego lata w innym rejonie, stając się poznać jak najlepiej chińską kulturę i doskonaląc swój mandaryński. Urbanization with Chinese characteristics: the biggest problem of People’s Republic of China In my speech I would like to present domestic aspects of China’s rapid developmentwhich I consider the most threatening to its stability. What I shall take into account are primarily the housing problems – real estate bubble, accommodation policies (reforming of the hukou system), the issues of central planning and emergence of so called ghost-towns, but also growing inequality among citizens of Chinese metropolitan areas and, last but not least, the disastrous impact of rapid urbanization on Chinese environment. After presenting those issues, I will focus on how the Chinese administration tackles them, what policies are being adopted and how they are assessed from the Western point of view. Needless to say, China, being an emerging superpower, is a very important, and thus very interesting actor on the international scene. Big changes in the PRC mean changes for the entire globalized world. Hence the importance of analyzing the internal situation of the most populous country in the world, and the probable turmoil that might arise if the issues in question are not taken care of properly. 30 11:30 – 13:00 Sala D, Auditorium Maximum Historia stosunków międzynarodowych I I Wojna w Zatoce Perskiej – konflikt XX czy XXI wieku? Mariusz Woźniak (UW) Współpraca międzynarodowa w eksploracji kosmosu 1975 – 2011 Michał Chmiel (UO) Czego uczy nas Carl von Clausewitz? Kasjan Kasprzak (UŚ) Ostatnia kampania Ernesto Che Guevary – Zarys działań Guerrilla de Ñancahuazú w latach 1966 – 1967 Bartosz Lewandowski (UMK) 31 Historia stosunków międzynarodowych I Mariusz Woźniak Uniwersytet Warszawski Student pierwszego roku studiów magisterskich Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe w specjalizacji bezpieczeństwo i studia strategiczne. Absolwent Akademii Obrony Narodowej w Warszawie(bezpieczeństwo narodowe). Interesuje się kwestiami dotyczącymi bezpieczeństwa, a w szczególności zagadnieniami związanymi z mocarstwowością, ładem międzynarodowymoraz problematyką w stosunkach polsko-rosyjskich. I Wojna w Zatoce Perskiej – konflikt XX czy XXI wieku? W środowisku specjalistów zajmujących się stosunkami międzynarodowymi czy historią przyjmuje się, że wiek nie trwał od 1901 do 2000 roku, lecz jego ramy czasowe wyznaczają lata 1914-1991. Pierwszą cezurą był wybuch I wojny światowej, w następstwie której całkowicie zmienił się porządek międzynarodowy powstały po Kongresie Wiedeńskim. Drugą jest natomiast I wojna w Zatoce Perskiej – konflikt, w którym Stany Zjednoczoneostatecznie potwierdziły swoją niekwestionowaną pozycję uzyskaną po zwycięstwie nad Związkiem Radzieckim. Tym samym upadł kolejny porządek międzynarodowy – w tym wypadku ten ustalony w Jałcie.Oprócz wielkiego znaczenia dla ładu międzynarodowego, wojna ta zapisał się jako jedna z tych, podczas których dokonała się pewnego rodzaju rewolucja w prowadzeniu takich działań, między innymi poprzez użycie najnowocześniejszych rodzajów broni czy wykorzystania mediów. W świetle owych determinantów autor postara się odpowiedzieć na pytanie, czy tenże konflikt był pierwszą wojną XXI, czy ostatnią XX wieku. 32 Historia stosunków międzynarodowych I Michał Chmiel Uniwersytet Opolski Pochodzę z Górnego Śląska, na Uniwersytecie Opolskim przeszedłem pierwsze dwa stopnie wyższej edukacji. Od dziecka fascynowała mnie przestrzeń kosmiczna dlatego pracę licencjacką i magisterską pisałem o historii podboju kosmosu. Moje zainteresowanie historyczne można skatalogować do historii techniki i historii nauki.. Współpraca międzynarodowa w eksploracji kosmosu 1975 – 2011 Rozwój techniki rakietowej w II połowie XX w. pozwolił człowiekowi na przekroczenie granicy kosmosu oraz na wykonanie pierwszych kroków w kosmos. Eksploracja kosmosu do 1991 roku, a szczególnie pierwsze dziesięć lat eksploracji kosmosu (o lotu Jurija Gagarina w 1961 r.) stanowiło przykład zimnowojennej rywalizacji pomiędzy Związkiem Radzieckim a Stanami Zjednoczonymi. Referat ukaże przykłady programów, misji i zadań, które z różnych względów przeprowadzone zostały we współpracy międzynarodowej. W pierwszej części, ukażę okres od połowy lat 70. kiedy ocieplenie w stosunkach ZSRR-USA doprowadziło do wspólnej misji Apollo-Sojuz. W części drugiej referatu przedstawię plany budowy międzynarodowej stacji kosmicznej „Freedom” (przy jej planowaniu współpracowały: Kanada, Japonia, USA oraz kraje Europejskiej Agencji Kosmicznej). Następnie przedstawię w jaki z projektu „Freedom” powstała Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS). W tej części wyjaśnię w jaki sposób ISS została zbudowana oraz przedstawię państwa, które współpracowały by powstała. W czwartej części referatu przedstawię po krótce Radziecki program „Interkosmos”, który zakładał, że z każdego państwa bloku wschodniego w kosmos poleci jeden kosmonauta. W piątej części referatu wskażę i krótko omówię, misje wahadłowców kosmicznych, które USA prowadziła z partnerami międzynarodowymi (np. Japonią, Niemcami). Referat oprę na, dostępnych w Internecie, Aeronautics and Space Report of the President – oficjalnych raportach, które co roku NASA przedstawia przed Kongresem USA. Ponadto wykorzystam dostępną w Polsce literaturę (np. Heppenheimer Thomas A., Podbój kosmosu, Warszawa 1998.). 33 Historia stosunków międzynarodowych I Kajetan Kasprzak Uniwersytet Śląski Student politologii I roku studiów magisterskich uzupełniających, od czerwca 2013 roku przewodniczący zarządu Koła Naukowego Politologów Uniwersytetu Śląskiego. Uczestnik wielu konferencji naukowych. Zainteresowania naukowe koncentruje wokół historii konserwatyzmu, ze szczególnym uwzględnieniem myśli tzw. „starych Wigów” (lorda Johna Actona, Edmunda Burke'a czy Williama Ewarta Gladstone'a). Czego uczy nas Carl von Clausewitz? Carl von Clausewitz, pochodzący z Prus teoretyk wojny i generał, z pewnością nie był pacyfistą. Wystarczy wspomnieć dwa jego najsłynniejsze cytaty dotyczące wojny: Wojna jest jedynie kontynuacją polityki innymi środkami oraz Pokój to zawieszenie broni pomiędzy dwiema wojnami. Dziś, w czasach obowiązujących w stosunkach międzynarodowych idei pacyfistycznych, Clausewitz jest nieraz obwiniany o to, że jego teorie (np. ta głosząca wyższość obrony nad atakiem) spowodowały ogromne straty ludzkie w obu wojnach światowych. Ten, oraz wiele innych mitów, dotyczących idei Clausewitza, zdecydowanie wymagają rozwiania i wyjaśnienia. Na początku przedstawimy zarys biografii intelektualnej Carla von Clausewitza. Następnie omówimy idee oraz wyjaśnimy sprzeczności zawarte w najsłynniejszym dziele generała pod tytułem O wojnie. Trzecia część referatu poświęcona będzie koncepcjom Clausewitza dotyczącym państwa i społeczeństwa. Dwie, kolejne części referatu poświęcone będą interpretacjom teorii generała, wykorzystywanych np. do wojen na morzu oraz do tzw. ograniczonych wojen w XX w. Wreszcie zajmiemy się krytyką Carla von Clausewitza, a także przedstawimy rolę, jaką pełnią jego idee w XXI w.. 34 Historia stosunków międzynarodowych I Bartosz Lewandowski Uniwersytet Mikołaja Kopernika Bartosz Lewandowski: Politolog – historyk, student studiów magisterskich Uniwersytetu Mikołaja Kopernika na kierunkach: stosunki międzynarodowe i historia. Organizator i koordynator konferencji naukowych i prelekcji w ramach działalności studenckich kół naukowych, działających na Wydziale Politologii i Studiów Międzynarodowych UMK. Czynny uczestnik ponad 22 konferencji naukowych ogólnopolskich i międzynarodowych z zakresu historii, politologii i stosunków międzynarodowych. Autor publikacji i wystąpień obejmujących tematykę historii stosunków międzynarodowych i konfliktów zbrojnych, z wyszczególnieniem problematyki regionu Azji i Ameryki Południowej w okresie między XIX a XX wiekiem oraz badań regionalistycznych, obejmujących historię regionu i miasta Elbląga. Ostatnia kampania Ernesto Che Guevary – Zarys działań Guerrilla de Ñancahuazú w latach 1966 – 1967 Postać Ernesto Che Guevary budzi do dnia dzisiejszego kontrowersje, ze względów zarówno ideologicznych, ale również politycznych i historycznych. Celem niniejszego referatu jest analiza ostatniej kampanii zbrojnej, kierowanej przez Che w Boliwii w latach 1966 – 1967. Głównym elementem prezentowanego tematu jest udowodnienie, iż niniejsza kampania była od samego początku skazana na niepowodzenie, gdzie jej celowość, zasadność oraz prawdopodobieństwo wykonania było równe zeru. Bezzasadność i absurdalność niniejszych działań Che jest przedstawiona wobec determinantów, zaistniałych na wielu płaszczyznach, między innymi politycznymi, związanymi z sytuacją międzynarodową oraz wewnętrzną w samej Boliwii, stricte strategicznymi, gdzie działania partyzanckie były prowadzone nieumiejętnie i nieefektywnie oraz personalnymi, związanymi bezpośrednio z osobowością i zachowaniem Guevary. Efektem powiązania wszystkich niekorzystnych czynników była poniżająca porażka ekspedycji Che, gdzie sam dowódca został pojmany przez prowadzące obławę wojska boliwijskie i ostatecznie rozstrzelany. Jednocześnie wraz z analizą niniejszej problematyki, celem autora jest wskazanie, czy było możliwe w ówczesnej sytuacji inne rozwiązanie lub działanie, które doprowadziłoby do innego rozwoju sytuacji w kontekście partyzantki organizowanej przez Guevarę w Boliwii. Zwieńczeniem niniejszego wystąpienia jest podsumowanie, zawierające wszystkie wnioski wysunięte w trakcie analizy niniejszego tematu. 35 13:15 – 14:45 Sala D, Auditorium Maximum Historia stosunków międzynarodowych II Polityka Józefa Becka w ocenie polskich posłów i ambasadorów Adrian Kopp (UWM) Od rycerza do dyplomaty, etapy średniowiecznej kariery na przykładzie Gilberta de Lannoy Joanna Kunigielis (UWM) Świat karmiony konserwą? - wpływ osobowości Klemensa von Metternicha na proces międzynarodowy w latach 1814 – 1848 Michał Nadziak (UW) Afrykańskie oblicza konfliktów zbrojnych w XXI w. Studium przypadku: Libia, Mali Agnieszka Miarka (UŚ) 36 Historia stosunków międzynarodowych II Adrian Kopp Uniwersytet Warmińsko – Mazurski Student II roku II stopnia historii na UWM w Olsztynie na specjalności nauczycielskiej oraz zarządzaniu informacją naukową. Członek Naukowego Koła Historii Średniowiecznej i Nowożytnej Polski, wolontariusz w olsztyńskim oddziale Uniwersytetu Dzieci oraz prezes, twórca i reżyser studenckiego Teatru kloszART. Obszar zainteresowań: szeroko pojęta historia dyplomacji polskiej oraz okres dwudziestolecia międzywojennego w zakresie politycznym, społecznym i gospodarczym. Stypendysta Rektora UWM dla najlepszych studentów, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia oraz dwukrotnie Prezydenta Olsztyna w dziedzinie artystycznej. Polityka Józefa Becka w ocenie polskich posłów i ambasadorów Wstęp: Samodzielna polityka zagraniczna, prowadzona przez ministra spraw zagranicznych Józefa Becka, budzi kontrowersje. Przypada na trudny okres w historii zarówno Polski (śmierć Marszałka, postępowanie rządów autorytarnych), jak i w Europie (widmo wojny). Józef Beck prowadził swoją politykę niemal samodzielnie, w oderwaniu od innych osób w państwie, często ulegając osobistym, subiektywnym zatem sądom. Cel: Badania mają na celu przedstawienie punktu widzenia współpracowników polskiego ministra - polskich posłów i ambasadorów - dotyczącego polityki zagranicznej Polski prowadzonej przez Józefa Becka. Do ich głosów starano się podejść obiektywnie, ukazując obok sądu posłów i ambasadorów bezstronną opinię historyków oraz obiektywne przyczyny krytyki ministra Becka. Materiał i metody: Podstawową pozycję źródłową stanowią pamiętniki posłów i ambasadorów polskich, którzy pracowali pod zwierzchnictwem Józefa Becka w latach 1935-1939. W badaniach podjęto krytyczną ocenę i zestawiono opinie historyków, biografów i polityków Józefa Becka celem przedstawienia w sposób pełny polityki zagranicznej Polski w latach 1935-1939, za którą odpowiadał ostatni minister spraw zagranicznych II RP w ocenie jego współpracowników posłów i ambasadorów. Wnioski: Po analizie pamiętników polskich posłów i ambasadorów oraz szeregu opracowań przedstawiono opinię polskich dyplomatów dotyczącą polityki prowadzonej przez Józefa Becka. Wzbogacono ją o opinie historyków polskich dotyczących zarówno samej polityki Becka, jak i wyjaśniających przyczynę sądów pracowników ambasad i poselstw. 37 Historia stosunków międzynarodowych II Joanna Kunigielis Uniwersytet Warmińsko - Mazurski Joanna Kunigielis, studenta historii na Uniwersytecie Warmińsko – Mazurskim w Olsztynie. Zainteresowania badawcze: historia średniowiecza Wielkiego Księstwa Litewskiego, w szczególności okresu panowania Witolda Kiejstutowicza, a także relacje polsko – litewsko – krzyżackie oraz wierzenia plemion bałtyjskich. Od rycerza do dyplomaty, etapy średniowiecznej kariery na przykładzie Gilberta de Lannoy Wstęp: Gilbert de Lannoy był żyjącym i podróżującym w XV w. burgundzkim rycerzem, którego ciekawość świata, a przede wszystkim doskonała orientacja w ówczesnej polityce pomogła zrobić karierę dyplomatyczną. Za swojego życia odwiedził większość państw ówczesnego świata. Podróżował od Europy Zachodniej, przez Europę Środkowo – Wschodnią, aż po Azję i Afrykę. Jednocześnie bacznie przyglądając się rozwojowi polityki zarówno Europy Zachodniej, jak i Środkowo – Wschodniej, a także obserwując państwa o odmiennej od jego kulturze i tradycjach. Swoje przemyślenia oraz obserwacje zachował w dwóch dziełach: Peregrynacja: pielgrzymka do Syrii i Egiptu oraz Podróże, poselstwa i różne życia przygody. Cel: Celem badań jest przedstawienie opinii o polityce i kulturze państw Europy Środkowo – Wschodniej podróżnika i dyplomaty, który nie był sentymentalni związany z owymi terenami, a także ukazanie etapów kariery dyplomatycznej w średniowieczu. Wnioski: Analizując życiorys oraz relację z podróży Gilberta de Lannoy ukazuje się obraz średniowiecznego wspinania się po szczeblach kariery dyplomatycznej. Ponadto można dojść do wniosku, że pewne aspekty „robienia kariery” w średniowieczu pokrywa się z działalnością ludzi nam współczesnych. 38 Historia stosunków międzynarodowych II Michał Nadziak Uniwersytet Warszawski Student III roku stosunków międzynarodowych w ISM UW. Od 2012 roku przewodniczący Koła Wschodniego UW, od 2013 także wiceprzewodniczący nowoutworzonego koła Inicjatywa. Jego zainteresowania badawcze obejmują historię stosunków międzynarodowych, teorię stosunków międzynarodowych, filozofię polityki oraz stosunki międzynarodowe w Azji Wschodniej Świat karmiony konserwą? - wpływ osobowości Klemensa von Metternicha na proces międzynarodowy w latach 1814 – 1848 Referat podejmie skomplikowaną tematykę wpływu osobowości decydentów na stosunki międzynarodowe. W tym celu wykorzystana zostanie sylwetka wybitnego polityka XIX wieku, Klemensa von Metternicha. Wystąpienie przybliży postać Metternicha, wyróżniając epizody z życia i charakterystyczne cechy, które miały wpływ na ukształtowanie się jego osobowości jako polityka. Następnie zaprezentowana zostanie działalność międzynarodowa Metternicha, począwszy od kongresu wiedeńskiego aż po Wiosnę Ludów, w kontekście wpływu jego osobowości na podejmowane działania. Uwzględnione zostanie też oddziaływanie Metternicha na innych decydentów tamtej epoki w kontekście dylematu, jak wielki był jego wpływ na proces międzynarodowy. W tym celu wykorzystane zostaną materiały źródłowe mające wykazać wpływ Metternicha na sposób myślenia współczesnych mu decydentów. 39 Historia stosunków międzynarodowych II Agnieszka Miarka Uniwersytet Śląski Absolwentka politologii (spec. społeczno – gospodarcza) studiów licencjackich, obecnie kontynuuje naukę w ramach studiów magisterskich (spec. współczesne stosunki międzynarodowe). Koordynatorka Sekcji Bezpieczeństwa Międzynarodowego Koła Naukowego Politologów UŚ oraz inicjatorka i organizatorka ogólnopolskich konferencji naukowych. Jej zainteresowania naukowe skupione są wokół polityki bezpieczeństwa, konfliktach zbrojnych oraz polityki zagranicznej rejonu MENA. Afrykańskie oblicza konfliktów zbrojnych w XXI w. Studium przypadku: Libia, Mali Afryka stanowi jeden z centralnych obszarów zapalnych w perspektywie globalnej, co uwydatniło się podczas tzw. arabskiej wiosny, która stała się inspiracją m. in. do wystąpień w Libii. Niezadowolenie społeczeństwa libijskiego spowodowane długoletnimi rządami Muammara Kaddafiego, przekształciło się w wojnę domową generującą kryzys humanitarny, który był powodem szerszego zaangażowania społeczności międzynarodowej. W wystąpieniu zostaną nakreślone determinanty konfliktu (np. zaprezentowana mozaika klanowo – rodowa będąca kluczowym elementem w zrozumieniu wydarzeń oraz oddziaływania historyczne), przebieg oraz implikacje w szerszej perspektywie czasowej. Szczególnie ważne wydaje się uwypuklenie francuskiego zaangażowania w ramach operacji Harmattan ze względu na skalę prowadzonych działań. Należy też zwrócić uwagę na niejednorodność stanowisk członków NATO wobec tych wydarzeń oraz zaangażowania w operację Unified Protector, która zostanie również omówiona w sposób wyczerpujący. Ukazuje ona przewartościowanie polityki zagranicznej USA i powolne wycofywanie się z roli przywódcy międzynarodowych operacji oraz jednocześnie, decydujący wpływ technologii wojskowych, bez których operacja NATO nie zakończyłaby się powodzeniem. Będę chciała również przedstawić międzynarodowe kontrowersje wobec interpretacji rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973, będącej według przeciwników interwencji, zbyt szeroką, a siły ją wypełniające nie skupiały się na priorytetowym zadaniu doprowadzenia do bezwarunkowego zawieszenia broni, tylko konsekwentnie zmierzały do obalenia Kaddafiego; również zastosowane pojęcie ludności cywilnej było nieprawidłowe. Zachowując ciągłość logiczną, zostanie omówiona wojna domowa w Mali, której jedną z przyczyn był konflikt libijski, co nieodzownie łączy oba wydarzenia i jest czynnikiem wpływającym na spójność prezentacji. Kaddafi zatrudniając Tuaregów w charakterze najemników, uzbroił przyszłych powstańców, którzy po powrocie do macierzystego państwa, stworzyli organizację polityczno – militarną MNLA, postulującą uzyskanie niepodległości Azawadu. W tym przypadku, również zostaną zaprezentowane przyczyny konfliktu, najważniejsze wydarzenia z jego przebiegu oraz skutki, jakie miał dla całej społeczności międzynarodowej. Polityka françafrique nie jest przeszłością w relacjach Francji z krajami afrykańskimi, ale właśnie chęć ochrony strefy wpływów i swojej pozycji na arenie międzynarodowej, była motywacją prezydenta Francois Hollande’ a do rozpoczęcia operacji reagowania kryzysowego Serval, przynoszącej doraźny sukces, jednak – podobnie jak w przypadku Libii – nie zapobiegła niestabilności państwa w dłuższej perspektywie. Obawa Zachodu przez wzrostem oddziaływania fundamentalizmu w tym rejonie miała swoje potwierdzenie w kolejnych latach. Swoje rozważania zakończę wyodrębnieniem cech charakterystycznych, które budują obraz afrykańskich konfliktów w XXI w. 40 41
