SHINZEN SHIKI - ŚLUB PO JAPOŃSKU

SHINZEN SHIKI - ŚLUB PO JAPOŃSKU
Sintoizm jest najstarszą religią Japonii. Jej podstawą jest czczenie kami - bóstw, mocy duchowych i sił
natury, które czuwają nad domowym ogniskiem i zapewniają pomyślność wyznawcom.
Nawet W obecnych czasach śluby sintoistyczne cieszą się W Japonii największą popularnością. Niegdyś
ślub aranżowali rodzice, dzisiaj młodzi dobierają się sami. Gdy zapadnie decyzja o ślubie, młodzi wybierają
inną parę narzeczonych, która spełnia rolę pomocników. Przyszła synowa dostaje od rodziców męża podarki
zaręczynowe, takie jak herbatę, sake, woreczek z pieniędzmi czy ubrania, które należy zademonstrować
gościom podczas wesela.
W przeszłości bogate japońskie panny młode ubierały się we wspaniały strój, złożony z 12 barwnych
kimon. Obecnie nakłada się tylko kilka warstw kimon lub nawet jedno – białe. Biel stroju oznacza żałobę
z powodu opuszczenia domu rodzinnego. Gdy kimon jest kilka, wewnętrzne jest białe, a zewnętrzne kimona
kolorowe i bogato zdobione. Zgodnie z tradycją panna młoda ma na głowie specjalny biały czepiec tsuno
kakushi, który ma ukryć jej „rogi zazdrości”. Twarz i ciało panny młodej pokrywa makijaż z białego pudru
ryżowego, jako symbol jej czystości. Pan młody zaś przywdziewa męskie kimono, zwykle ciemne
i jednobarwne, na którym widnieje znak rodowy, szerokie spodnie hakama i narzutę haori.
W dniu zaślubin Japończycy starają się postępować zgodnie z wielowiekową tradycją. Rodzice
nowożeńców przygotowują ceremonię herbacianą, podczas której wręczają młodym symboliczne dary:
kombu (krasnorosty morskie) przynoszące płodność; nici lnu, zapewniające długie wspólne życie; oraz
złożony wachlarz jako symbol rozwoju i bogactwa.
W ceremonii zaślubin, W domu lub W chramie sintoistycznym, uczestniczą jedynie najbliżsi krewni.
Panna i pan młody wkraczają do kaplicy różnymi drzwiami, towarzyszą im dźwięki bębnów i fletów.
Kapłan nakodo macha poświęconym drzewkiem ponad ich głowami, co symbolizuje oczyszczenie. Po
złożeniu przysięgi i wymianie pierścionków nowożeńcy piją alkohol omike lub sake, wymieniając między
sobą kieliszki aż 9 razy, jako ofiarę dla bóstw. Po zaślubinach odbywa się tradycyjna sesja fotograficzna,
często na tle znanych budowli historycznych, takich jak zamki samurajów lub W słynnych ogrodach.
Nadchodzi wreszcie pora na przyjęcie weselne, na które panna młoda przebiera się W bogate, czerwone
kimono lub nowożeńcy zakładają zachodnie stroje. Wesele japońskie trwa kilka godzin i jest uroczystością
bardzo oficjalną. Gości obowiązują stroje wieczorowe lub kimona. Zasiadają oni przy stolach według
pozycji, rangi i zajmowanych stanowisk. Głównym gościem jest szef pana młodego i szefowie z pracy
rodziców młodej pary. Rodzice siedzą jak najdalej od swoich dzieci. Przyjęcie prowadzi wodzirej. Wznosi
się toasty i opowiada zabawne historie, nie ma natomiast tańców. Na stole weselnym podaje się 11 potraw dla zapewnienia szczęścia. Wśród nich są głównie dania rybne - karpie z ogonami, kraby, małże, a także
słynne japońskie ryżowe ciasteczka mochi.
Podczas przyjęcia wręcza się prezenty ślubne. Zwykle są to pieniądze, dawane W ozdobnych
kopertach, przewiązanych dwubarwnym sznurkiem mizushiki. Jego kolory symbolizują pomyślność
i jedność: srebrny i złoty, czerwony i złoty, czerwony i biały lub purpurowy i biały. W niektórych regionach
Japonii młodej żonie, na znak radości połączonych rodzin, ofiarowuje się minofuroshiki, kawałek materiału
zszytego z 3 tkanin, który towarzyszy jej przez całe życie, a po śmierci kładzie się go na jej trumnie. Po
weselu młoda para udaje się zwykle na miesiąc miodowy, zaś krewni i przyjaciele powracają do domów,
obdarowani przez nowożeńców drobnymi upominkami.
Bożena Rubczyńska