Materiał trenerski Dyskryminacja na rynku pracy
Transkrypt
Materiał trenerski Dyskryminacja na rynku pracy
Podręcznik coachingu godzenia życia zawodowego i rodzinnego Materiały szkoleniowe Dyskryminacja ze względu na płeć na rynku pracy Segregacja pozioma – podział branż i zawodów na tzw. „męskie” i „kobiece”, będący odzwierciedleniem stereotypów płciowych. Podział ten wiąże się z określonymi konsekwencjami dla kobiet i mężczyzn pracujących w tych branżach i zawodach. Branże i zawody sfeminizowane (np. edukacja przedszkolna, edukacja szkolna, pomoc społeczna, pielęgniarstwo, opieka nad osobami zależnymi) nie są zazwyczaj ani prestiżowe, ani dobrze płatne. Z kolei zawody i branże zmaskulinizowane (np. górnictwo, budownictwo, policja, zawody inżynierskie) zdecydowanie częściej wiążą się z przywilejami oraz wyższymi zarobkami i/lub dodatkowymi gratyfikacjami finansowymi. Segregacja pionowa – utrudniony dla kobiet dostęp do awansu, zajmowania stanowisk kierowniczych i decyzyjnych. W ramach segregacji pionowej rozróżnia się następujące zjawiska dyskryminacji: Szklany sufit – sytuacja, w której kobietom odmawia się zajmowania stanowisk kierowniczych i decyzyjnych, uzasadniając to brakiem odpowiednich kompetencji i kwalifikacji zawodowych oraz osobistych. Uzasadnienie to opiera się wyłącznie na stereotypach płci. Kobietom odmawia się posiadania tych cech czy umiejętności, które wpisują się w stereotyp męskości (na przykład: odpowiedzialność, zadaniowość, kreatywność, przebojowość, zdecydowanie, skłonność do ryzyka). Szklane ściany – sytuacja, w której kobiety pracują na stanowiskach peryferyjnych, pomocniczych, administracyjnych czy wspierających. W przypadku tych stanowisk możliwości awansu oraz rozwoju zawodowego zazwyczaj są mocno ograniczone, wiążą się również z mniejszym prestiżem społecznym oraz niższymi zarobkami. Ruchome schody – sytuacja, w której mężczyźni wykonujący zawody stereotypowo postrzegane jako „kobiece”, awansują szybciej i zarabiają więcej od kobiet pracujących na tych samych stanowiskach bądź wykonujących tę samą pracę. Lepka podłoga – sytuacja, w której kobiety pracujące na stanowiskach niskopłatnych oraz mało prestiżowych (sprzątaczki, urzędniczki, sekretarki) nie mają możliwości jakiegokolwiek awansu czy zarobków, umożliwiających osiągnięcie niezależności ekonomicznej.