Alfie, mały wilkołak MATERIAŁY DYDAKTYCZNE

Alfie, mały wilkołak
reż. Joram Lürsen
MATERIAŁY DYDAKTYCZNE
DLA NAUCZYCIELI
SPIS TREŚCI
1. Scenariusz lekcji. (str. 2)
Temat: Nikt nie jest jedynym biednym, niewidomym czy z aparatem na zębach. Oglądamy film pt. Alfie –
mały wilkołak.
SCENARIUSZ LEKCJI
Opracowała: Paulina Krześniak
Temat: Nikt nie jest jedynym biednym, niewidomym czy z aparatem na zębach.
Oglądamy film pt. „Alfie – mały wilkołak”.
CELE LEKCJI








rozwijanie wrażliwości uczniów poprzez kontakt ze sztuką filmową;
zachęcanie uczniów do rozmowy na temat zagadnień takich jak: poczucie odmienności,
samotność, tolerancja, więź rodziców z dzieckiem, radzenie sobie z trudnymi cechami
charakteru;
przybliżenie dzieciom postaci wilkołaka w kulturze;
kształcenie umiejętności rekonstruowania poznanej fabuły;
rozwijanie umiejętności samodzielnego myślenia;
doskonalenie umiejętności przedstawiania i uzasadniania swojego zdania oraz umiejętności
formułowania myśli z uwzględnieniem zasad kultury słowa;
integrowanie klasy;
wzbogacanie wyobraźni.
METODY I FORMY PRACY





element dramy,
pogadanka,
element wykładu,
karta pracy,
dyskusja.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE



film Alfie – mały wilkołak, reż. Joram Lürsen, Holandia 2011;
materiały ilustracyjne dotyczące postaci wilkołaka, przygotowane przez nauczyciela;
karty pracy dla wszystkich uczniów.
CZAS
1 godzina lekcyjna
PRZEBIEG LEKCJI
1. Element dramy: wspólna tożsamość. Dzieci swobodnie chodzą po sali. Na klaśnięcie nauczyciela
zatrzymują się. Nauczyciel podaje wówczas hasło, takie jak ulubiona potrawa, miesiąc urodzenia,
kolor włosów. Zadaniem dzieci jest znaleźć kolegów i koleżanki, z którymi dana cecha czy
upodobanie je łączy i ustawić się z nimi w grupie. Gdy wszystkie dzieci połączą się w grupki,
nauczyciel pyta każdą z nich o to, co je połączyło. Następnie dzieci rozchodzą się, a po chwili
prowadzący daje kolejne hasło. Ćwiczenie powtarza się kilka razy.
2. Pogadanka. Nauczyciel podsumowuje poprzednie zadanie. Podkreśla, że wiele cech i upodobań
dzielimy z innymi ludźmi. Niektóre z nich są częstsze, a inne rzadsze. Niektóre sprawiają, że czujemy
się osamotnieni, mamy poczucie, że nikt inny tak nie ma. Następnie prowadzący pyta dzieci, co
różni je od innych? Czy mają jakąś nietypową cechę, zainteresowanie, coś, co można nazwać
dziwactwem? Czy przeszkadza im to, czy też pomaga? Czy uważają się dzięki temu za osoby
wyjątkowe? A może chciałyby to w sobie zmienić? Jeżeli podczas odpowiedzi na to pytanie będą
pojawiały się głosy, że inne dziecko lub dzieci też mają podobną cechę czy zainteresowanie, warto
to podkreślić.
3. Karta pracy. Prowadzący pyta uczniów, co jest ich zdaniem niezwykłe i nietypowe w rodzinie
Alfiego? Co różni ją od innych, znanym dzieciom rodzin? Być może dzieci zwrócą uwagę na to, że
domem zajmuje się przede wszystkim tata, który m. in. gotuje i szyje, może zauważą też jego
niezwykłe stroje. Następnie dzieci proszone są o wykonanie polecenia pierwszego z kart pracy.
Kiedy skończą, wybrana osoba czyta swoją odpowiedź.
4. Element wykładu lub prezentacja. Nauczyciel przybliża uczniom postać wilkołaka. Warto tu
powiedzieć, że funkcjonowała ona w wielu opowieściach, legendach i mitach. Wilkołak to człowiek,
który może przekształcić się w wilka. Staje się wtedy groźny dla ludzi i zwierząt domowych. Według
niektórych opowieści, wilkołak potrafi sam kontrolować swoją przemianę, w wielu opowieściach
jednak może do niej dojść tylko podczas pełni księżyca. Powiadano także, że dla wilkołaków
niebezpieczne jest srebro, które może zadawać im ból. Dobrze będzie wzbogacić opowieść
prezentacją rycin, fotosów lub fragmentów filmów.
5. Dyskusja. Prowadzący prosi dzieci, aby wskazały, które z wymienionych przez nauczyciela cech
wilkołaków charakteryzują Alfiego. Warto naprowadzić uczniów na następujące odpowiedzi:
 ulega przemianie w wilka podczas pełni księżyca,
 kiedy jest wilkiem, staje się agresywny oraz niebezpieczny dla ludzi i zwierząt domowych
(kury sąsiadki),
 kontakt ze srebrem sprawia mu ból: srebrne przedmioty (np. biżuteria) parzą i ranią.
6. Karta pracy. Uczniowie proszeni są o wykonanie polecenia drugiego z kart pracy. Następnie chętni
lub wybrani uczniowie czytają swoje odpowiedzi. Warto poprosić o odpowiedzi kilkoro dzieci, by
pojawiło się jak najwięcej nazw uczuć (np. niepokój, lęk, strach, przerażenie, smutek, wstyd,
zakłopotanie, skrępowanie).
7. Dyskusja. Nauczyciel pyta dzieci, co pomaga Alfiemu pogodzić się z jego odmiennością i
zaakceptować ją. Warto tu naprowadzić uczniów na postać dziadka tytułowego bohatera, który
także jest wilkołakiem. To on uświadamia chłopcu, że nie jest na świecie ze swoim problemem sam.
Warto podkreślić tu wypowiedziane przez dziadka słowa: Nikt nie jest jedynym biednym,
niewidomym czy z aparatem na zębach. Alfie może zaakceptować swoją odmienność i nauczyć się
radzić sobie z nią. Prowadzący zwraca uwagę dzieci na to, że każdy z nas ma pewne cechy, których
w sobie nie lubi. Wyzwaniem jest zaakceptować je i starać się sprawić, by jak najmniej
przeszkadzały nam one w życiu.
8. Karta pracy. Dyskusja staje się punktem wyjścia do ostatniego zadania z kart pracy, o którego
wykonanie nauczyciel prosi dzieci. Chętni czytają swoje odpowiedzi, a nauczyciel zadaje im
dodatkowe pytania.
PRACA DOMOWA
Jak wyobrażasz sobie dalszy ciąg historii Alfiego? Przedstaw go w opowiadaniu.
Karta pracy
Zadanie 1.
Co różni Alfiego od jego brata i rówieśników?
Zadanie 2.
Wypisz nazwy uczuć, jakie budzi w Alfiem jego odmienność.
Zadanie 3.
Pokoloruj wilkołaka i odpowiedz mu na jego pytanie.
Czego w sobie nie
lubisz?
Nie lubię w sobie
………………………………………………………
………………………………………………………
………………………………………………………
………………………………………………………
………………………………………………………
………………………………………………………