IBPB-1-2/4510-192/15/AK

Sygnatura
IBPB-1-2/4510-192/15/AK
Data
2015.09.03
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015
r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie
upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze
zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia
do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby
Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko
Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 czerwca
2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od
osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka:
◾w celu ustalenia przychodu (dochodu) na działalności zwolnionej, niezależnie od liczby posiadanych
zezwoleń strefowych, jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9
ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
◾powinna dyskontować całą uzyskaną pomoc publiczną najpierw na dzień uzyskania Zezwolenia z 23
grudnia 1997 r., następnie po wyczerpaniu przysługującego w ramach Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r.
limitu pomocy publicznej, pozostałą kwotę zwolnienia na dzień uzyskania Zezwolenia z 24 czerwca
2014 r., a w przypadku uzyskania kolejnych zezwoleń w zakresie dyskontowania wydatków i pomocy
publicznej powinna postępować analogicznie jak w przypadku pierwszych dwóch zezwoleń
-jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa
podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka:
◾w celu ustalenia przychodu (dochodu) na działalności zwolnionej, niezależnie od liczby posiadanych
zezwoleń strefowych, jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9
ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
◾powinna dyskontować całą uzyskaną pomoc publiczną najpierw na dzień uzyskania Zezwolenia z 23
grudnia 1997 r., następnie po wyczerpaniu przysługującego w ramach Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r.
limitu pomocy publicznej, pozostałą kwotę zwolnienia na dzień uzyskania Zezwolenia z 24 czerwca
2014 r., a w przypadku uzyskania kolejnych zezwoleń w zakresie dyskontowania wydatków i pomocy
publicznej powinna postępować analogicznie jak w przypadku pierwszych dwóch zezwoleń.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Przedmiotem działalności Spółki prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”)
jest głównie produkcja artykułów ceramiki sanitarnej.
Spółka posiada następujące zezwolenia (dalej: „Zezwolenia”):
a.Zezwolenie z 23 grudnia 1997 r.:
Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego (dalej: „PKWiU”) - na
podstawie decyzji z 11 sierpnia 2004 r. w sprawie zmiany zezwolenia z 23 grudnia 1997 r. na
prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE wydanej przez Ministra Gospodarki i Pracy zakres Zezwolenia obejmuje:
◾sekcja D podsekcja DH dział 25 grupa 25.2 - wyroby z tworzyw sztucznych,
◾sekcja D podsekcja DI dział 26 grupa 26.2 - wyroby ceramiczne nieogniotrwałe, z wyłączeniem
wyrobów do celów budowlanych; ogniotrwałe wyroby ceramiczne,
◾sekcja D podsekcja DI dział 26 grupa 26.3 - płytki ceramiczne,
◾sekcja D podsekcja DI dział 26 grupa 26.4 - materiały budowlane ceramiczne,
◾sekcja D podsekcja DK dział 29 grupa 29.1 - maszyny do wytwarzania i wykorzystania energii
mechanicznej, z wyłączeniem silników lotniczych, samochodowych i motocyklowych,
◾sekcja I dział 63 grupa 63.1 klasa 63.11 - usługi przeładunku towarów,
◾sekcja I dział 63 grupa 63.1 klasa 63.12 - usługi magazynowania i przechowywania towarów,
◾sekcja K dział 73 grupa 73.1 - usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i
technicznych,
◾sekcja K dział 74 grupa 74.3 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych.
b.Zezwolenie z 24 czerwca 2014 r.
Zgodnie z PKWiU zakres Zezwolenia obejmuje:
◾22.2 - wyroby z tworzyw sztucznych,
◾23.2 - wyroby ogniotrwałe,
◾23.3 - materiały budowlane ceramiczne,
◾23.4 - pozostałe wyroby z porcelany i ceramiki,
◾28.1 - maszyny ogólnego przeznaczenia,
◾52.24 - usługi przeładunku towarów,
◾52.10 - magazynowanie i przechowywanie towarów,
◾71.2 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych,
◾72.1 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i
technicznych,
◾49.41 - transport drogowy towarów,
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z prowadzeniem wyżej wymienionej
działalności sklasyfikowanych w pozycjach:
◾38.11.5 - odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu,
◾38.12.24.0 - niebezpieczne odpady chemiczne,
◾38.12.25.0 - oleje odpadowe,
◾38.21.3 - odpady rozpuszczalników organicznych,
◾38.3 - usługi w zakresie odzysku surowców, surowce wtórne.
Oprócz działalności objętej Zezwoleniami, Spółka prowadzi również w niewielkich rozmiarach
działalność gospodarczą nieobjętą Zezwoleniami i w konsekwencji podlegającą opodatkowaniu.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
1.Czy prowadzenie działalności na terenie SSE zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT w oparciu o dwa (lub w przyszłości więcej) zezwolenia na
prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE rodzi obowiązek prowadzenia ewidencji
rachunkowej zgodnie z art. 9 ust. 1 powołanej wcześniej ustawy odrębnie dla każdego z tych
zezwoleń...
2.Na jaki dzień zgodnie z § 7 ust. 1 Rozporządzenia Spółka powinna dyskontować wydatki
kwalifikowane i otrzymaną pomoc publiczną...
Ad. 1
Zdaniem Spółki, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych, Spółka w celu ustalenia
przychodu (dochodu) na działalności zwolnionej jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji
spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 Ustawy CIT.
Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U.
z 2015 r., poz. 282, dalej: „Ustawa SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej
na terenie SSE w ramach otrzymanego zezwolenia są zwolnione z podatku dochodowego na zasadach
określonych w przepisach Ustawy CIT. Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT, wolne od
podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy
ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w Ustawie SSE, przy czym wielkość pomocy
publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla
przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej
wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 4 Ustawy CIT,
zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności
gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Zatem warunkiem skorzystania ze zwolnienia z
opodatkowania jest posiadanie zezwolenia na prowadzenie określonego rodzaju działalności na
terenie strefy oraz uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy
(działalności objętej zezwoleniem).
Na gruncie § 5 ust. 5 Rozporządzenia, w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności
gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
W ocenie Spółki, powołane przepisy nakazują wydzielenie organizacyjne i prowadzenie ewidencji
rachunkowych mających na celu prawidłowe ustalenie dochodu opodatkowanego oraz dochodu
zwolnionego, w przypadku prowadzenia działalności na terenie SSE i poza terenem SSE. Natomiast, w
celu ustalania dochodu zwolnionego osiągniętego na podstawie dwóch lub więcej zezwoleń nie ma
obowiązku wydzielenia organizacyjnego działalności strefowych, a tym samym wyodrębniania
przychodów i kosztów przypadających na każde z tych zezwoleń odrębnie. Oznacza to, że prowadząc
działalność na terenie SSE na podstawie dwóch lub więcej zezwoleń podatnik zobowiązany jest
prowadzić jedną wspólną, wyodrębnioną ewidencję rachunkową, na podstawie której będzie możliwe
ustalenie dochodu zwolnionego uzyskanego z tej (zwolnionej z CIT) działalności.
W świetle powyższego, Spółka zobowiązana będzie jedynie do odrębnego ewidencjonowania dochodu
opodatkowanego (osiąganego poza zakresem zezwoleń) oraz dochodu zwolnionego (osiąganego w
ramach posiadanych przez Spółkę zezwoleń). Nie będzie natomiast konieczne wyodrębnianie dochodu
osiąganego w ramach poszczególnych zezwoleń (jako, że dochód ten korzysta w całości ze zwolnienia).
Podsumowując, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych, Spółka w celu ustalenia
przychodu (dochodu) na działalności zwolnionej jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji
spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT.
Stanowisko Spółki potwierdza m.in.:
◾Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 16 grudnia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/4231131/14/SD), który uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, który stwierdził, że biorąc pod uwagę
treść art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych zobowiązani są do
prowadzenia ewidencji rachunkowej tak, by określała ona wysokość dochodu, podstawę
opodatkowania oraz należny podatek, z uwzględnieniem zasad określania podstawy opodatkowania
oraz straty wynikających z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o CIT. Przepisy powyższe wprowadzają zatem jedynie
podział dochodów na dwie kategorie, tj. na zwolnione od opodatkowania dochody z działalności w SSE
oraz dochody niepodlegające temu zwolnieniu. Przepisy nie wprowadzają natomiast obowiązku
prowadzenia jakiegoś specjalnego rodzaju ewidencji rachunkowej dla dochodu uzyskanego z
działalności na terenie SSE dla każdego z zezwoleń osobno.
◾Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 12 czerwca 2014 r. (sygn. ILPB3/423-133/143/KS), w której przychylił się do stanowiska Spółki, według którego Ani wykładnia literalna, ani
celowościowa powołanych na wstępie przepisów nie wymaga od Wnioskodawcy wyodrębniania
dochodu osiąganego w ramach poszczególnych Zezwoleń (jako że dochód len korzysta w całości ze
zwolnienia). Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia jednej ewidencji w sposób pozwalający
m.in. na określenie kwoty dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych oraz
podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych. Brak jest
natomiast wymogu dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie strefy dla
projektów strefowych związanych z odrębnymi Zezwoleniami. Wnioskodawca stwierdza zatem, że
zgodnie z obowiązującymi przepisami możliwe jest łączne prowadzenie ewidencji dla całej działalności
prowadzonej na podstawie wszystkich posiadanych przez Wnioskodawcę Zezwoleń.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
◾Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 19 grudnia 2014 r. (sygn. IBPBI/1/42339/14/KB), który uznał za prawidłowe stanowisko spółki mówiące, że w przypadku prowadzenia
działalności na terenie Stref, na podstawie więcej niż jednego zezwolenia strefowego przedsiębiorca
jest zobowiązany do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP,
czyli w sposób zapewniający m.in. określenie kwoty dochodu zwolnionego od PDOP oraz
podlegającego opodatkowaniu. W przepisach regulujących zasady kalkulacji wyniku podatkowego
przedsiębiorcy strefowego brak jest bowiem wymogu dodatkowego podziału dochodów z działalności
prowadzonej na terenie Strefy dla projektów inwestycyjnych związanych z poszczególnymi
zezwoleniami.
Ad. 2
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna dokonywać dyskontowania całej uzyskanej pomocy
publicznej najpierw na dzień uzyskania Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r., następnie po wyczerpaniu
przysługującego w ramach Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r. limitu pomocy publicznej, pozostałą kwotę
zwolnienia na dzień uzyskania Zezwolenia z 24 czerwca 2014 r. W przypadku uzyskania kolejnych
zezwoleń Spółka w zakresie dyskontowania wydatków i pomocy publicznej powinna postępować
analogicznie jak w przypadku pierwszych dwóch zezwoleń.
Spółka powinna prowadzić ewidencję kosztów inwestycji - wydatków, o których mowa w § 6 ust. 1
Rozporządzenia oraz utworzonych nowych miejsc pracy związanych z działalnością objętą
odpowiednim zezwoleniem. Jest to niezbędne w zakresie ustalenia kosztów inwestycji poniesionych
na podstawie każdego z zezwoleń dla celów kalkulacji przysługującego Spółce limitu pomocy
publicznej.
Wyodrębnienie kosztów inwestycji na potrzeby każdego zezwolenia pozwoli Spółce zdyskontować
wydatki zgodnie z § 7 ust. 1 Rozporządzenia.
Zgodnie z powyższą regulacją koszty inwestycji oraz wielkość pomocy mają być dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia.
Zatem wartość dostępnej pomocy Spółka obliczy jako:
◾sumę wydatków poniesionych na podstawie Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r. zdyskontowanych na
dzień uzyskania Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r., powiększoną o
◾sumę wydatków poniesionych na podstawie Zezwolenia z 24 czerwca 2014 r. zdyskontowanych na
dzień uzyskania Zezwolenia z 24 czerwca 2014 r.,
z uwzględnieniem w każdym przypadku wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy dla danego
regionu obowiązującej w dniu wydania zezwolenia.
W przypadku uzyskania kolejnych zezwoleń Spółka powiększy wartość dostępnej pomocy o sumę
wydatków poniesionych na podstawie tych zezwoleń zdyskontowanych na dzień uzyskania kolejnych
zezwoleń (z uwzględnieniem wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy dla danego regionu
obowiązującej w dniu wydania zezwolenia).
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Jednocześnie, w związku z brakiem obowiązku wyodrębnienia dla każdego zezwolenia strefowego
przychodów i kosztów osiągniętych na działalności strefowej prowadzonej na podstawie
poszczególnych zezwoleń, Spółka wykaże jeden strumień dochodów zwolnionych.
W związku z powyższym Spółka obejmie zwolnieniem dochód z całej działalności prowadzonej na
terenie SSE na podstawie dwóch zezwoleń (i ewentualnie kolejnych zezwoleń), a rozliczenie limitu
dostępnej pomocy publicznej zostanie dokonane jak poniżej.
Do dnia wykorzystania pomocy publicznej przysługującej w ramach Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r.
całą uzyskaną pomoc publiczną Spółka dyskontowała będzie wyłącznie na dzień uzyskania Zezwolenia
z 23 grudnia 1997 r. Jako pomoc publiczną Spółka uzna niezapłacony podatek od sumy zwolnionych z
opodatkowania dochodów strefowych. W roku podatkowym, w którym suma otrzymanej pomocy
publicznej zdyskontowanej na dzień uzyskania Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r. przekroczy koszty
kwalifikowane zdyskontowane na dzień uzyskania Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r. (uwzględniając
maksymalną intensywność pomocy publicznej dla Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r.), Spółka rozpocznie
rozliczanie pomocy publicznej w ramach Zezwolenia z 24 czerwca 2014 r. W przypadku uzyskania
ewentualnych kolejnych zezwoleń Spółka będzie postępowała analogicznie. Spółka będzie korzystać ze
zwolnienia podatkowego do dnia, kiedy suma udzielonej pomocy publicznej dyskontowanej na dzień
uzyskania ewentualnych kolejnych zezwoleń, przekroczy łączną sumę kosztów kwalifikowanych
(uwzględniając maksymalną intensywność pomocy dla kolejnych nowych zezwoleń).
Stanowisko Spółki potwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 8 listopada
2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1060/13/PC), w której stwierdził, że brak jest przeszkód, aby objąć
zwolnieniem wynikającym z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop, dochód z całej Działalności
Podstawowej prowadzonej na terenie obu Stref, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy
publicznej w ramach Pierwszego Zezwolenia, po wyczerpaniu limitu lub wygaśnięciu zezwolenia, limit
wynikający z Drugiego Zezwolenia, a następnie po wyczerpaniu tego limitu lub wygaśnięciu Drugiego
Zezwolenia, odpowiednio limit wynikający z Trzeciego Zezwolenia i ewentualnych dalszych, później
uzyskanych zezwoleń.
Podsumowując, zdaniem Spółki, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych, Spółka w celu
ustalenia dochodu na działalności zwolnionej jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji
spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT. Ponadto, Spółka powinna dokonywać dyskontowania
całej uzyskanej pomocy publicznej najpierw na dzień uzyskania Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r.,
następnie po wyczerpaniu przysługującego w ramach Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r. limitu pomocy,
na dzień uzyskania Zezwolenia z 24 czerwca 2014 r., po wyczerpaniu przysługującego w ramach
Zezwolenia z 24 czerwca 2014 r. limitu pomocy, na dzień uzyskania ewentualnych kolejnych zezwoleń.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy są obowiązani do prowadzenia
ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości
dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji
niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez
względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których
mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami
ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę
przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop). Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę
opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają
opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop).
Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 updop, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów
uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane
z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie
zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach
ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz.
97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć
wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do
uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.
Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje
podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na
terenie strefy.
Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie
ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem
od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień
muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.
W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j.
Dz.U. z 2015 r., poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy
w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne
prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na
zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o
podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość
tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na
podstawie art. 4 ust. 4.
Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie
na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz
warunki prowadzenia działalności.
Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których
możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności
korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od
osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje
stanowią pomoc publiczną, niezgodną (co do zasady) z jednolitym wspólnym rynkiem w Unii
Europejskiej. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej
intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu
otrzymanej pomocy publicznej.
Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle
określonej działalności na terenie, konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie ma bowiem
charakter przedmiotowy i odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła - działalności
gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie
zezwolenia, a więc w jego ramach, w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej
ujętym w zezwoleniu.
Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy
publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie
działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465),
pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust.
1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r.
poz. 851, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc
inwestycyjną z tytułu:
1.kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności
pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą,
określonych w § 6 lub
2.tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności
pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników,
obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak
składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i
prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa,
dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź
na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa.
Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby
zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile
nabywca nie jest powiązany ze zbywcą (§ 3 ust. 4 rozporządzenia).
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Nadmienić również należy, że dla każdej strefy odrębnie także ustalane są limity dopuszczalnej
pomocy, tj. maksymalna intensywność udzielanej pomocy. Dla zezwoleń udzielonych przed 30 grudnia
2008 r. limity te określone były w rozporządzeniach Rady Ministrów ustanawiających daną specjalną
strefę ekonomiczną. Dla zezwoleń udzielanych od 30 grudnia 2008 r. maksymalną intensywność
pomocy określa ww. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. Maksymalna wielkość
dopuszczalnej pomocy publicznej była i jest zatem uzależniona od miejsca prowadzenia działalności, a
zatem także i od tego, na terenie której specjalnej strefy ekonomicznej działalność ta jest prowadzona.
Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie
specjalnej strefy ekonomicznej, dla każdej z działalności wydawane jest odrębne zezwolenie na
podstawie którego:
◾przedsiębiorca może prowadzić określoną działalność na terenie tej strefy;
◾dochody uzyskiwane przez niego z tej ściśle określonej działalności mogą korzystać ze zwolnienia z
opodatkowania podatkiem dochodowym;
◾ustalony jest limit intensywności pomocy publicznej, tj. np. limit zwolnienia dochodów z
opodatkowania dopuszczalny na terenie danego województwa, z którego korzystać może podatnik.
Oznacza to, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy
ekonomicznej, przedsiębiorca powinien oceniać dopuszczalny limit korzystania z pomocy publicznej (w
tym ze zwolnienia dochodów z opodatkowania) odrębnie w odniesieniu do każdego posiadanego
zezwolenia. W takim przypadku nie jest zatem możliwe dyskontowanie pomocy publicznej wynikającej
łącznie ze wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie
specjalnej strefy ekonomicznej i chronologiczne wykorzystywanie limitów wynikających z
poszczególnych zezwoleń w odniesieniu do sumy dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na
terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W konsekwencji, jeżeli przedsiębiorca będzie prowadzić
działalność na terenie strefy, zobowiązany będzie do prowadzenia ewidencji spełniającej wymogi art.
9 ust. 1 updop, czyli w sposób umożliwiający zapewnienie odrębnego ustalania osiągniętego dochodu
lub poniesionej straty w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń. Prowadzenie jednej bądź
kilku ewidencji dla wszystkich posiadanych zezwoleń prowadzić może bowiem w niektórych sytuacjach
do innych rezultatów z punktu widzenia ustalania wysokości zobowiązania podatkowego.
Przykładowo, jeżeli z jednej działalności zwolnionej prowadzonej na terenie strefy przedsiębiorca
wygeneruje stratę, a z działalności prowadzonej na podstawie kolejnego zezwolenia osiągnie dochód,
to łączne rozliczenie tych działalności doprowadzi do określenia jednego wyniku, który nie będzie bądź
będzie w mniejszym zakresie konsumował dostępną pulę pomocy.
Ewidencja taka powinna pozwolić tym samym wyodrębnić wydatki poniesione na nabycie środków
trwałych oraz utworzenie nowych miejsc pracy związanych z każdym zezwoleniem. W rezultacie
operacja ta umożliwi rozliczenie wszystkich projektów z osobna pod kątem wypełnienia warunków
określonych w zezwoleniach oraz ustalenie kosztów inwestycji poniesionych w związku z realizacją
projektów dla celów kalkulacji przysługującego przedsiębiorcy limitu pomocy publicznej.
Jednak określenie zasad prowadzenia rachunkowości (w tym wskazanie sposobu ewidencjonowania
określonych zdarzeń gospodarczych i stosowania urządzeń księgowych) wykracza poza zakres
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
uprawnień organu podatkowego wynikających z przepisów Rozdziału 1a – „Interpretacje przepisów
prawa podatkowego” Ordynacji podatkowej.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada dwa zezwolenia na
prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i zamierza ubiegać
się o następne takie zezwolenia.
Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzić
należy, że skoro przedmiotem zezwolenia jest zawsze jedna inwestycja skonkretyzowana w toku
procedury wydawania tego zezwolenia (opisana w dokumentacji aplikacyjnej), zaś dopuszczalna
pomoc publiczna powinna być ustalana odrębnie w ramach każdej inwestycji będącej przedmiotem
odrębnego zezwolenia, to Spółka zobowiązana będzie do odrębnego ustalania osiągniętego dochodu
lub poniesionej straty (za dany rok podatkowy) w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń.
Spółka powinna również określać limit dopuszczalnej pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania
podatkiem dochodowym) w odniesieniu do każdej z działalności prowadzonej na terenie strefy, na
którą uzyskała stosowne zezwolenie, z uwzględnieniem maksymalnej intensywności dopuszczalnej
pomocy publicznej obowiązującej w województwie, na obszarze którego położona jest strefa, a nie
łącznie dla sumy dochodów uzyskanych z każdej działalności prowadzonej na terenie strefy w granicach
limitów wynikających z kolejnych uzyskiwanych chronologicznie zezwoleń.
Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy
Spółka:
◾w celu ustalenia przychodu (dochodu) na działalności zwolnionej, niezależnie od liczby posiadanych
zezwoleń strefowych, jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9
ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
◾powinna dyskontować całą uzyskaną pomoc publiczną najpierw na dzień uzyskania Zezwolenia z 23
grudnia 1997 r., następnie po wyczerpaniu przysługującego w ramach Zezwolenia z 23 grudnia 1997 r.
limitu pomocy publicznej, pozostałą kwotę zwolnienia na dzień uzyskania Zezwolenia z 24 czerwca
2014 r., a w przypadku uzyskania kolejnych zezwoleń w zakresie dyskontowania wydatków i pomocy
publicznej powinna postępować analogicznie jak w przypadku pierwszych dwóch zezwoleń
-jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego
obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Końcowo należy zaznaczyć, że Spółka wskazała interpretacje podatkowe odmiennie odnoszące się do
tego samego zagadnienia prawnego. Nie oznacza to, że Organ nie dąży do zapewnienia jednolitego
stosowania prawa podatkowego zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a Ordynacji
podatkowej. Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w
których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest
niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący
zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może
mieć miejsce. W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych
interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem,
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną
lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniającą w szczególności orzecznictwo
sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Trzeba jednak
pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej
jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które
dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio
wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest
wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte
w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym
zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we
wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w
niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim
wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący
dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3
ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z
2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w
terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia
prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia
wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi
(art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej
w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1