Skarby Korony Hiszpańskiej

Skarby Korony Hiszpańskiej-finisz
Jeszcze tylko do 9 października można oglądać wystawę „Skarby Korony Hiszpańskiej” w
Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie. Dlatego przygotowaliśmy dla Państwa
dodatkowe atrakcje. W dwa ostatnie weekendy: 1 i 2 października oraz 8 i 9 października o
godz. 12.00 czekają na Państwa przed wejściem na wystawę przewodnicy, którzy oprowadzą
po wystawie. Natomiast w dwie ostatnie niedziele: 2 października oraz 9 października
wydłużamy godziny otwarcia wystawy aż do godziny 20.00!
Wystawa Skarby Korony Hiszpańskiej kreśli panoramę rozwoju różnych form
artystycznych w Hiszpanii na przykładzie starannie wybranych eksponatów
należących do hiszpańskiej kolekcji królewskiej. Bogactwo ilościowe i jakościowe oraz
różnorodność dzieł sztuki przechowywanych w królewskich pałacach i klasztorach
pozwala prześledzić zmianę upodobań i gustów królewskiego dworu na przestrzeni lat
– od XV aż do początków XX wieku – jego wpływ na resztę społeczeństwa oraz
szczególne upodobanie do wybranych dzieł hiszpańskich i europejskich mistrzów.
Obecnie dzieła te pozostają pod opieką zarządu Patrimonio Nacional, instytucji, która
jako spadkobierca Patrimonio Real i de la Corona (Dziedzictwo Królewskie i
Dziedzictwo Korony Hiszpańskiej) sprawuje pieczę nad dobrami kulturalnymi
pozostającymi w gestii Rodziny Królewskiej. Wystawa składa się z wprowadzenia i
czterech części, które obrazują wspomniane wyżej zmiany.
Część pierwsza pokazuje różnorodne aspekty hiszpańskiej kultury XV i XVI wieku.
Należące do królowej Izabeli dwa gobeliny, wskazują na upodobania ostatnich
przedstawicieli dynastii Trastámara dotyczące formy i nordyckiego języka sztuki
wywodzącego się od Juana de Flandesa, a także sugerują, że przemieszczający się
często dwór królewski potrzebował do dekoracji i wyposażenia tymczasowych
rezydencji luksusowych przedmiotów, podkreślałyby jego prestiż i religijność, a
jednocześnie były łatwe w transporcie. Zamiłowanie do flamandzkich wzorców oraz
wspomniana religijność znajdują potwierdzenie w poliptyku królowej Izabeli, który jest
jednocześnie dowodem na to, że w okresie ożywienia gospodarczego wielu
flamandzkich artystów, wraz z wyróżniającym się Juanem de Flandesem, osiedlało się
w Hiszpanii. Inny z kolei eksponat, skrzynia, wskazuje na zapotrzebowanie na
przenośne meble do tymczasowych rezydencji i jednocześnie jest echem Orientu,
którego wpływ na wiele aspektów sztuki utrzymywał się, poprzez społeczność
muzułmańską, aż do początków XVI wieku.
Druga część wystawy dotyczy wieku XVII, czasów sprzeczności: widocznego upadku
gospodarczego i politycznego hiszpańskich królestw z jednej strony i niewątpliwego
rozkwitu kultury, przede wszystkim sztuki i literatury, z drugiej.
W przybliżeniu okres ten pokrywa się z tak zwanym hiszpańskim Złotym Wiekiem
(Siglo de Oro). To epoka wielkich narodowych malarzy naturalistycznych, o których
wielkości świadczą prezentowane na wystawie dzieła: José de Ribery, Francisco de
Zurbarána, Diego Velázqueza i Alonso Cano oraz ważnych rzeźbiarzy tworzących
naturalistyczne dzieła o tematyce religijnej: Juana Martíneza Montañésa, Gregorio
Fernándeza, czy Pedro de Meny.
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)