Mianowanie na stopnie wojskowe ŻołnieRzy RezeRwy oraZ oSÓB

G³os Weterana i Rezerwisty
na określone akty prawne oraz
własną interpretację ich treści.
Szereg odmownych decyzji
organów emerytalnych zostało przez emerytów i rencistów
wojskowych zaskarżonych do
właściwych sądów powszechnych.
Aktualnie, nie znamy orzeczeń sądów w tych sprawach,
ale z posiadanych informacji
wynika, że już w lutym bieżącego roku w kilku sprawach odbyły
się rozprawy sądowe.
Władze naczelne naszego
Związku z punktu widzenia formalno-prawnego nie są stroną w omawianym sporze i nie mają uprawnień do wydawania wiążących
poleceń swoim członkom.
Nie znaczy to jednak, że
władze naszego Związku nie
interesują się tą sprawą i nie
mają prawa wyrażać swego
poglądu, uwzględniając charakter sporu oraz jego zasięg
i wymowę społeczną.
Podzielamy pogląd, że unormowania prawne w tej materii są
skomplikowane i niejednoznaczne, czemu dał wyraz między
innymi Rzecznik Praw Obywatelskich, Trybunał Konstytucyjny, Prokurator Generalny, oraz
członkowie naszego Związku w
składanych wnioskach, a wojskowe organy emerytalno-rentowe w
decyzjach odmownych. Stąd też
bardzo ważne znaczenie będą
miały prawomocne orzeczenia
sądów powszechnych rozpatrujące odwołania naszych
członków.
Trzeba jednak liczyć się z
tym, że procedura sądowa jest
wydłużona w czasie, albowiem
od decyzji sądów pierwszej
instancji służy apelacja, a po
uprawomocnieniu się orzeczeń sądowych, strony mogą
wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego w Strasburgu.
Władze naczelne Związku
Byłych Żołnierzy Zawodowych
i Oficerów Rezerwy Wojska
Polskiego po dokonaniu analizy argumentów obu stron
oraz aktów prawnych obo-
www.gwir.pl
wiązujących aktualnie w tym
zakresie wyrażają pogląd, że
ujednolicone zasady waloryzacji wymienione w ustawie z
dnia 17 grudnia 1998 roku (Dz.
U. z 2004 r. nr 39, poz. 353) obowiązują wszystkich emerytów i
rencistów wojskowych od wejścia w życie art. 6 jednolitego
tekstu ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U. nr
8 z dnia 20 stycznia 2004 r.).
Za taką interpretacją przemawia
przede wszystkim treść art. 2
ust.1 ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, który wyklucza jej
zastosowaniu do ubezpieczonych, którzy mają ustalone prawo
do emerytury określonej między
innymi w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych. Ta sama ustawa
w rozdziale 3, art. 195 dotycząca
przepisów końcowych i uchylających nie wymienia przepisów
ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych, a
MIANOWANIE NA STOPNIE WOJSKOWE
ŻOŁNIERZY REZERWY ORAZ OSÓB
NIEPODLEGAJĄCYCH SŁUŻBIE WOJSKOWEJ
(W STANIE SPOCZYNKU) (2)
Mianowanie na wyższy stopień wojskowy
Mianowanie w czasie pokoju na kolejny
wyższy stopień wojskowy, zgodnie z art.
76 ust. 11 ustawy z 21 listopada 1967 r.
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, może nastąpić, jeśli
żołnierz rezerwy:
- ma przydział mobilizacyjny (pracowniczy przydział mobilizacyjny lub przydział
organizacyjno-mobilizacyjny lub przewiduje
się nadanie mu takiego przydziału):
- odbył ćwiczenia wojskowe lub okresową służbę wojskową, a w przypadkach
uzasadnionych potrzebami sił zbrojnych,
mimo nieodbycia tych ćwiczeń lub służby
– ma zawód lub wykształcenie przydatne
na stanowisku służbowym w jednostce
wojskowej i co najmniej przez rok miał
przydział mobilizacyjny na to stanowisko
lub był zamustrowany na statku żeglugi
morskiej przewidzianym na potrzeby mobilizacyjne.
Na wyższy stopień wojskowy w korpusie
oficerów może być mianowany żołnierz
rezerwy, który w posiadanym stopniu wojskowym pełnił okresową służbę wojskową
lub odbył ćwiczenia wojskowe w łącznym
wymiarze co najmniej 30 dni. Mianować
można na stopień nie wyższy niż stopień
etatowy stanowiska służbowego, na które
żołnierz rezerwy ma przydział mobilizacyj-
22 ~ Marzec 2009 ~
ny lub przewiduje się nadanie mu takiego
przydziału.
Żołnierz rezerwy może być mianowany na
kolejny wyższy stopień wojskowy:
- w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych;
- po odbyciu ćwiczeń wojskowych lub
służby okresowej;
- w przypadkach uzasadnionych potrzebami sił zbrojnych;
- w uznaniu zasług za wykonywanie prac
lub zadań na rzecz obronności państwa,
jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły
co najmniej trzy lata.
Ze względu na uzasadnione potrzeby
sił zbrojnych na kolejny wyższy stopień
wojskowy można mianować:
- oficera rezerwy – w korpusach osobowych: lotnictwa, marynarki wojennej, sprawiedliwości i obsługi prawnej, medycznym
lub duszpasterstwa, jeżeli od poprzedniego
mianowania upłynęły co najmniej trzy
lata, do stopnia nie wyższego niż stopień
etatowy zajmowanego stanowiska służbowego;
- podoficera rezerwy – w korpusie osobowym medycznym, jeżeli od poprzednie-
tym samym potwierdza tezę, że
umocowanie zawarte w art. 88 tej
ustawy nie mają zastosowania do
tej kategorii osób.
Jednocześnie kierownictwo
naszego Związku zdaje sobie
sprawę, że przyjęcie wyżej przedstawionego poglądu pociąga
za sobą znaczący wydatek z
budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej, który w roku bieżącym
jest ograniczony w ramach akcji
oszczędnościowej związanej ze
światowym kryzysem finansowym. W tej sytuacji wydaje się
być celowym spowodowanie wystąpienia kierownictwa Związku do pana ministra obrony
narodowej z propozycją powołania specjalnego zespołu ekspertów w celu opracowania metod
i sposobu rozwiązania zaistniałej
sytuacji w określonym czasie
z uwzględnieniem interesu
obu stron.
Józef
PIOTROWICZ
go mianowania upłynęły co najmniej trzy
lata, do stopnia nie wyższego niż stopień
etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.
Warunkiem wystąpienia z wnioskiem
o mianowanie na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerskim (kaprala
lub mata) jest posiadanie wykształcenia
co najmniej na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej i zdanie egzaminu na podoficera
oraz odbycie lub pełnienie czynnej służby
wojskowej albo odbycie zajęć wojskowych
(dotyczy studentów Akademii Morskich).
Natomiast na kolejny stopień wojskowy
w korpusie podoficerskim żołnierz rezerwy
może być mianowany po odbyciu w posiadanym stopniu wojskowym jednorazowo
10 dni ćwiczeń wojskowych lub łącznie
14 dni ćwiczeń w przypadku ich odbycia
w kilku okresach.
Wnioski o mianowanie żołnierzy rezerwy
podlegających obowiązkowi czynnej służby
wojskowej (do 60. roku życia) upoważnieni
dowódcy jednostek wojskowych oraz stowarzyszenia i organy władzy publicznej
zrzeszające i zatrudniające byłych żołnierzy
zawodowych przesyłają do właściwych
wojskowych komendantów uzupełnień.
Ci przedstawiają je DK MON drogą służbową – za pośrednictwem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego, Sztabu Generalnego WP oraz dyrektora Departamentu Kadr MON. DK MON przedstawia wnioski
organowi uprawnionemu do mianowania
na dany stopień wojskowy – prezydentowi RP w przypadku pierwszego stopnia
oficerskiego i stopni generałów (admirałów) oraz ministrowi obrony narodowej
w przypadku kolejnych stopni oficerskich.