Jan Twardowski – ksiądz, poeta.

Jan Twardowski – ksiądz, poeta.
Urodził się 1 czerwca 1915r. w Warszawie. Studiował
filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim.
Wybuch wojny i okupacja przerwały studia. W czasie
wojny działał w strukturach podziemnych Armii
Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim.
W latach 1933- 1935 współredagował międzyszkolne
pismo młodzieży gimnazjalnej ,,Kuźnia Młodych”,
z którym współpracował przez kilka lat.
W 1936r. rozpoczął studia polonistyczne na uniwersytecie Warszawskim. Jeszcze przed
zakończeniem wojny, w 1945r. wstąpił do seminarium duchownego, równocześnie kończył
filologię polską. W czasie wojny publikował wiersze w prasie podziemnej, a w 1945r.
rozpoczął współpracę z Tygodnikiem Powszechnym.
4 lipca 1948r. uzyskał święcenia kapłańskie z rąk bpa Wacława Majewskiego. Posługę
kapłańską pełnił w różnych parafiach. Pracował w szkolnictwie, m.in. w szkołach dla dzieci
upośledzonych. Praca z dziećmi specjalnej troski zaowocowała notatkami, z których między
innymi powstały późniejsze zbiory: „Zeszyt w kratkę”, „Nowy zeszyt w kratkę” oraz „Patyki
i patyczki”. Świadectwem tego okresu życia są również znane wiersze „Do moich uczniów”
i „ Pożegnanie wiejskiej parafii”.
Przez wiele lat był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie. Nie zaprzestał
pracy pisarskiej. W 1937r. opublikował zbiór poezji ,,Powrót Andersena”. Po wojnie wydał
zbiory poezji, m.in. ,,Wiersze”, ,,Znaki ufności”, ,,Poezje”.
W 1959 roku został wydany przez poznańskie "Pallotinum" pierwszy powojenny tom
poezji Jana Twardowskiego zatytułowany „Wiersze”. Po jedenastoletniej przerwie,
spowodowanej brakiem przychylności władz dla publikacji wierszy religijnych, wydano
„Znaki ufności”. Ten zbiór poezji, podobnie jak poprzedni, został przychylnie przyjęty przez
krytyków i został wydany w Szwajcarii, w przekładzie niemieckim. Następny tom „Poezje
wybrane” (LSW 1979) ukazał się po kolejnych dziewięciu latach. W latach osiemdziesiątych
częstotliwość publikowania była już większa. Wydano „Rachunek dla dorosłego” i „Który
stwarzasz jagody”. Największą popularność zyskały utwory zawarte w tomie „Nie
przyszedłem pana nawracać”. Lata dziewięćdziesiąte przyniosły ogromny rozkwit
popularności poezji księdza Twardowskiego
Jego wiersze gościły na łamach wielu czasopism. W latach 1946-1952 i 1957-1997
miał miejsce coroczny druk jego poezji w ,,Tygodniku Powszechnym''. Drukowane były
również w: ,,Akcencie'', ,,Kulturze'', ,,Liście'', ,,Literaturze'', ,,Nowych Książkach'', a także w
piśmie ,,Poezja'' , ,,Polonistyka'', ,,Przegląd Katolicki'', ,,Twórczość'', ,,W Drodze'', ,,Więź'' i
w dzienniku ,,Rzeczpospolita''.
Ksiądz Jan Twardowski jest laureatem wielu prestiżowych nagród literackich. Między
innymi otrzymał główną nagrodę literacką Polskiego PEN – Clubu w 1980 roku. Za swoje
osiągnięcia literackie, 22 kwietnia 1999 roku, otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa
Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego a 2000 r. otrzymał główną nagrodę Sezonu
Wydawniczo-Księgarskiego IKAR 2000. Nagrodę przyznano za "wyjątkową we
współczesnej literaturze, pełną głęboko humanistycznych treści poezję, przemawiającą do
każdego i za fenomen popularności szczególnie wśród młodzieży". W 2001r. został
uhonorowany nagrodą TOTUS, która zwana jest ,,katolickim Noblem”.
Zmarł 18 stycznia 2006r. w Warszawie. Został pochowany w krypcie dla zasłużonych
Świątyni Opatrzności Bożej. Jednak jego wolą było, aby pochowano go na Powązkach.
Poezja ks. Jana Twardowskiego porusza odwieczny temat wątpliwości i słabości
natury ludzkiej. Widać w niej tolerancję dla różnorodności poglądów i postaw. niezmiernie
ciekawy sposób wplatany jest humor wyrażający akceptację świata, postawę franciszkańskiej
pokory i poczucia wspólnoty ze wszystkimi stworzeniami Bożymi.