Korzystanie z rozwoju usług teleinformatycznych w kontekście

Transkrypt

Korzystanie z rozwoju usług teleinformatycznych w kontekście
Korzystanie z rozwoju
usług teleinformatycznych
w kontekście kwalifikacji
ogólnych i zawodowych
Kazimierz Miś
Z-CA DYREKTORA
PUP OSTRZESZÓW
Ostrzeszów, 2012
INNI O NAS POLAKACH
-Czego panu dzisiaj brakuje w Polsce i Polakach?
- Iskry. Mam wrażenie, że Polacy nie mają już dzisiaj tej iskry, którą mieli kiedyś.
Nie ma w nich aż takiej żądzy wiedzy i poznania jak kiedyś w czasach PRL.
A to właśnie to mi tak wtedy imponowało. Polacy potrafili stać po kilka godzin w
kolejkach, żeby kupić książki spod lady. Chcieli wiedzieć więcej, poznać świat
choćby przez książki. Młodzież lat 60-tych, 70-tych i 80-tych interesowała się
światem. Dziś wystarczy kupić bilet i leci się gdzie chce. I tak powinno być, choć
przez tę łatwość dostępu do wszystkiego, Polacy stali się trochę bardziej
normalni. Dziś mają dostęp do wszystkiego, i jest to najlepszą rzeczą, jaka mogła
się stać.
Wywiad Jacka Nizinkiewicza z Chrisem Niedenthalem fotoreporterem współpracującym
m.in. z magazynami "Time", "Newsweek", "Der Spiegel" z 10.06.2012 roku–www.onet.pl
Euro 2012 pokaże światu, że Polska nie jest już dziwadłem Europy
Edukacja (łac. educatio - wychowanie) – pojęcie związane z rozwojem
umysłowym i wiedzą człowieka, stosowane w następujących znaczeniach:
1. proces zdobywania wiedzy, polega na zdobywaniu wiedzy w szkole lub
poza szkołą. W Polsce edukacja formalna podlega dwóm ministerstwom:
MEN i MNiSW.
2. pojęcie używane dla określenia stanu wiedzy danej osoby,
społeczeństwa, narodu. W tym kontekście mówi się o dobrej lub złej
edukacji, wystarczającej lub niewystarczającej.
3. wychowanie (głównie pod względem umysłowym), wykształcenie, nauka
4. kształcenie, ogół czynności i procesów mających na celu przekazywanie
wiedzy, kształtowanie określonych cech i umiejętności
Edukacja ma swoje znaczenie już od wieków. Szczególnie znaczenie miała w
starożytności. Zwłaszcza w polis greckich. W XV wieku dzięki wynalazkowi
druku przez Jana Gutenberga nastąpił rozwój oświaty, do edukacji używano
już wtedy książek drukowanych.
Proces uczenia się:
1. Wertykalny (głęboka wiedza, głęboka świadomość)
2. Horyzontalny (płytka wiedza, płytka świadomość, wiedza
fragmentaryczna),
Ryzyko zmian:
Zerwanie ciągłości w rozumieniu kultury społecznej
Badania psychologów dowodzą, że człowiek uczy się (od urodzenia aż do
śmierci) z wykorzystaniem obu świadomości – głębokiej (głównie na
etapie edukacji szkolnej, formalnej) i płytkiej (edukacja nieformalna,
kontakty z rodziną, przyjaciółmi, mediami).
Aktualnie większe znaczenie świadomości płytkiej w procesie uczenia się wynika
z większego znaczenia mediów w rozwoju człowieka, przez co uczymy się znacznie
częściej rzeczy praktycznych, zwłaszcza w kontekście codziennych czynności
życiowych.
W procesie uczenia się można wyróżnić cztery formy edukacji:
1. Edukację formalną albo szkolną, która ma miejsce na etapie edukacji szkolnej, w trakcie
studiów oraz w ramach różnego typu szkoleń. Zazwyczaj jest to proces prowadzący do
uzyskania dyplomów, certyfikatów czy zaświadczeń, oparty na określonej strukturze i
organizacji nauki i jej metodologii i metodyki.
2. Edukację nieoficjalną, która zazwyczaj ma miejsce obok oficjalnego procesu nauczania
bądź szkolenia, ale zazwyczaj nie prowadzi do uzyskania w sposób sformalizowany
certyfikatów i dyplomów. Tego typu uczenie się obecne jest w miejscu pracy albo w ramach
aktywności organizacji społeczeństwa obywatelskiego (np. organizacji pozarządowych,
młodzieżowych, związków zawodowych, klubów sportowych). Tego typu aktywności
edukacyjne mogą kreować także same osoby uczące.
3. Edukację nieformalną, którą można ogólnie opisać jako trwający przez całe życie proces
kształtowania się postaw, wartości, umiejętności i wiedzy na podstawie różnych doświadczeń
oraz wpływu edukacyjnego otoczenia (rodziny, znajomych, środowiska pracy, zabaw, rynku)
oraz oddziaływania mass mediów. Przykładem mogą tu być m.in. różnego rodzaju edukacyjne
konkursy, projekty, filmy, słuchowiska, gry multimedialne i symulacyjne, a także edukacja
rozrywkowa, w które angażuje się konkretna osoba.
4. Edukację akcydentalną (ad hoc), wynikającą z codziennych sytuacji, które wydarzyły się
niespodziewanie i nie były zaplanowane, ale były źródłem cennej wiedzy lub doświadczenia.
Typologia korzyści płynących z nauki i edukacji:
1. Wykształcenie wyższe w hierarchii, daje większe szanse na znalezienie
pracy (warunek konieczny, ale niewystarcząjący).
2. Sprostanie wymaganiom rynku pracy (mnogość kwalifikacji).
3. Duże szanse wynikające z modułowych kwalifikacji certyfikowanych.
4. Niezwykle ważna znajomość języków obcych (szerszy rynek pracy).
5. Podnoszenie swoich kwalifikacji wiąże się także z możliwością uzyskania
awansu i objęcia wyższego stanowiska.
6. Liczą się niemal wszystkie „papiery” i dyplomy ukończenia szkół.
7. Aspekt kwalifikacji rzeczywistych, a nie formalnych.
8. Podniesienie poziomu życia.
9. Stabilizacja życiowa.
10. Satysfakcja osobista.
11. Praca w kompetentnych zespołach ludzkich.
Znaczenie wiedzy i kompetencji (edukacji)
dla sfery produkcyjno-usługowej
Potencjał konkurencyjności stworzony na bazie wiedzy i kompetencji pracowników
może być przekształcany w przewagę konkurencyjną. Proces ten nie dokonuje się
jednak samoczynnie, a co więcej istnieje zagrożenie nieefektywnego
wykorzystania tych kluczowych zasobów poprzez nieumiejętne zarządzanie nimi.
Niezbędne jest wykorzystanie nowoczesnych praktyk menedżerskich adekwatnych
do współczesnych warunków, od których zależy efektywne wykorzystanie
potencjału wiedzy i kompetencji pracowników, w tym takich jak:
1.
2.
3.
4.
rozwinięty system szkoleń i rozwoju pracowników,
selektywna rekrutacja i polityka zatrudnienia,
system motywacji,
Empowerment (def. nauk społecznych)-proces podniesienia duchowych, politycznych,
społecznych i ekonomicznych zdolności jednostek i społeczności.
(def. zarządzania)
- proces angażowania pracowników w podejmowanie decyzji dotyczących organizacji i
umożliwienie im brania odpowiedzialności za swoje działania, co przekłada się na świadomość kosztów, poczucie
przynależności, wzrost wydajności oraz poprawę relacji w zespole dzięki poczuciu, że pracownicy posiadają realną
władzę decyzyjną
5. przywództwo.
http://badania.parp.gov.pl/index/more/18787
www.pl.wikipedia.org
Równowaga człowieka w czterech aspektach życiowych i jej wpływ
na podejmowanie działań w zakresie podnoszenia kwalifikacji:
1. Intelekt – rozum, logika, świadomość status quo
2. Emocje – przełamanie barier wstydu i „słomianego zapału”
3. Duchowość – każdy z nas odczuwa pragnienie bycia częścią
czegoś większego od nas samych
4. Instynkt – współzależność pomiędzy nami a otoczeniem,
sygnały do nas napływające.
Wykorzystano przemyślenia
znanego behawiorysty Cesara Millana
Emocje
Duma, gniew, lęk, miłość, nadzieja, poczucie winy,
smutek, strach, szczęście, ulga, współczucie, wstręt,
wstyd, zawiść, zazdrość. Emocje - nieodzowny składnik
naszej codzienności. Umiejętność rozpoznawania ich
znaczenia oraz, choć częściowe, kierowanie nimi to
jedne z charakterystycznych cech ludzi.
Niewątpliwie to właśnie one dodają kolorytu naszemu
życiu, ale spełniają również inną ważną rolę - wywołują
lub modyfikują nasze działania. Wzbudzają zachowania
ale i wygaszają je.
ROLA SZKOŁY W PROCESIE EDUKACYJNYM
Szkoła powinna uczyć przede wszystkim dwóch rzeczy:
1. Umiejętności samodzielnego uczenia się.
2. Miłości do nauki.
O ile pierwszy punkt może być dyskusyjny, to miłości do nauki z
pewnością szkoła nie uczy.
Wypowiedź Szefa PAN prof. Michała Kleibera
z programu telewizyjnego „Inny punkt widzenia”- Grzegorza Miecugowa
Typologia uwarunkowań technologicznych
i społecznych rozwoju społeczeństwa informacyjnego
1. Idea społeczeństwa informacyjnego jest nieodłącznie związana z Internetem (Nowa
Strategia Lizbońska).
Internet – otwarta sieć komputerowa o światowym zasięgu – został stworzony dla celów
wojskowych i naukowych.
2. Olbrzymie możliwości w działaniach marketingowych i reklamowych
przedsiębiorstw,
3. Upowszechnienie taniego sprzętu komputerowego o dużej szybkości przetwarzania
danych – jako szybkiego środka komunikacji społecznej (poczta elektroniczna,
komunikatory, platformy C2C, a ostatnio także łączność telefoniczna) oraz źródła łatwo
dostępnej informacji edukacyjnej, fachowej, turystycznej, handlowej, politycznej i
praktycznej, a także rozrywki, spowodowały szybki wzrost publicznego zainteresowania
Internetem jako narzędziem ułatwiającym życie codzienne (korzystanie z usług bankowych,
handlowych, administracyjnych).
4. Istotny elementem działalności biznesowej: dla dostawców portali informacyjnych,
przedsiębiorców nawiązujących tą drogą kontakty biznesowe (platformy B2B
Business-to-Business i B2C Business-to-Customer), uczestniczących i organizujących
aukcje internetowe, świadczących usługi handlowe (eCommerce), turystyczne (eTourism)
i in.
5. Mainsteaming wertykalny – konieczne zmiany w prawie, wspomagające ten rozwój.
Czynnikami warunkującymi upowszechnienie Internetu są:
1. Powszechna techniczna dostępność łączy internetowych;
2. Odpowiednio niski koszt dostępu do łączy i niskie ceny
urządzeń dostępowych (sprzętu cyfrowego), czyli
dostępność ekonomiczna;
3. Atrakcyjność i użyteczność oferowanych usług i treści
cyfrowych;
4. Podstawowe umiejętności w zakresie technik
informacyjnych i telekomunikacyjnych.
ZE STRATEGII POLSKA 2030
STRUKTURALNE PRZESŁANKI
SOCJALIZACJI MŁODEGO POKOLENIA:
1. Doświadczenie głębokich i radykalnych przemian systemu
i ustroju –”eksplozji”
2. Demograficzna eksplozja młodości.
3. Eksplozja oświatowa.
4. Gwałtowne i nieskrępowane otwarcie na inne kultury.
5. Radykalna dekompozycja statusu społecznego rodziców.
6. Rewolucja informatyczna.
7. Globalny kryzys gospodarczy.
ZE STRATEGII POLSKA 2030
SKRÓTOWA CHARAKTERYSTYKA MŁODEGO POKOLENIA:
1. Wysokie aspiracje edukacyjne.
2. Wysokie aspiracje życiowe.
3. Zmiana stosunku do państwa, jakości życia i zdrowia.
4. Nowe wzorce aktywności ekonomicznej.
5. Wykształcenie najistotniejszym czynnikiem
dywersyfikujacym społecznie.
6. Otwartość na redukcję deficytów w kapitale kulturowym.
7. Zmiana w podejściu do strategii edukacyjnych
i preferencji wyborze szkoły.
Polska 2030, Trzecia fala nowoczesności – Długookresowa
Strategia Rozwoju Kraju (wersja z listopada 2011) Część 1 (pdf)
SKRÓTOWA CHARAKTERYSTYKA MŁODEGO POKOLENIA:
8.
9.
10.
11.
12.
Orientacja na zaspokajanie potrzeb konsumpcyjnych.
Brak kompleksów wobec rówieśników ze świata.
Indywidualizacja strategii i celów życiowych.
Dyskontowanie kapitałów wyniesionych z domu rodzinnego.
Proces deinstytucjonalizacji rodziny – typowy dla krajów
rozwiniętych.
13. „Kryzys ćwierćwiecza” – problem całej UE
14. Wyższa, niż w krajach zachodnich chęć posiadania dzieci.
Wybrane problemy Strategii 2030,
związane z podnoszeniem kwalifikacji i rynkiem pracy
Problem transferu między edukacją a rynkiem pracy.
Niska absorbcyjność młodej siły roboczej.
Problem uzyskania elastycznego startu.
Problem przekształcenia startu w ścieżkę stabilizacji zawodowej
Uwarunkowania demograficzne:
1. Pierwsza dzietność matek – Polska 28,6 lat UE-30 lat
2. Dzieci ze związków nieformalnych Polska -20%, UE-40%
6. Starzenie się społeczeństwa – problem 3 dekady XXI wieku.
1.
2.
3.
4.
5.
STRATEGIA POLSKA 2030 – JAK OSIĄGNĄĆ CELE ?
• 25 kluczowych decyzji (www.mac.gov.pl) z tego:
•
•
•
•
Trwałe zmniejszenie deficytu finansów publicznych
Relokacja w wydatkach publicznych na rzecz rozwoju
Zbilansowanie sytemu ubezpieczeń społecznych
Warunki dla wzrostu oszczędności i inwestycji
• Aktywizacja rezerw na rynku pracy
•
Wdrożenie programów aktywizacji rezerw rynku pracy
w latach 2012-2014 – cel : poziom zatrudnienia w 2020r
(75%) tj. 16,5 mln do 17,5 mln w roku 2030.
•
•
•
•
•
Związanie osób niepełnosprawnych z otwartym rynkiem pracy
Umozliwienie wcześniejszego startu młodych osób
Podniesienie aktywności zawodowej kobiet
Realizacja programów 50+ i 60+
Przygotowanie zrównania i przesunięcie wieku emerytalnego
• Łączenie ambicji zawodowych i aspiracji życiowych
(flexecurity i opieka nad dziećmi 0-3 lat)
Narzędzia współczesnej edukacji – modele
1 Model korespondencyjny:
• Materiały drukowane, skrypty, podręczniki
• Lekcje nadawane przez radio lub telewizję
2 Model multimedialny:
• Materiały drukowane
• Lekcje na nośnikach audio
• Lekcje na nośnikach wideo
• Dydaktyczne programy komputerowe
3 Model teleedukacyjny synchroniczny:
• Audiotelekonferencje
• Wideotelekonferencje
• Lekcje przez radio lub telewizję
• Webinaria
4 Model teleedukacyjny asynchroniczny (wirtualny):
• Interaktywne multimedia
• Materiały prezentowane w sieciach INTERNET
• Teleedukacja z komputerem i Internetem
D-learning
D-learning lub dLearning (distance learning) – uczenie się na odległość.
Charakteryzuje się ono odseparowaniem nauczyciela od ucznia oraz ucznia
od grupy uczących się, zastępując bezpośrednią komunikację interpersonalną
(typową dla konwencjonalnej edukacji) komunikacją, w której pośredniczy
tradycyjna poczta i technologia komunikacyjna.
Pierwszymi
przykładami
zastosowania
d-learningu
są
szkoły
korespondencyjne. Jednym z warunków d-learningu jest zapewnienie
komunikacji w obie strony, tak aby możliwy był dialog między słuchaczem a
nauczycielem.
Pojęcie to często bywa błędnie utożsamiane z e-learningiem, który jest tylko
jedną z form uczenia się na odległość.
Inną formą d-learning są edukacyjne programy i audycje realizowane za
pośrednictwem środków masowej komunikacji, w szczególności Edutaiment.
E-learning
•
•
•
E–learning – nauczanie z wykorzystaniem sieci komputerowych i Internetu,
oznacza wspomaganie dydaktyki za pomocą komputerów osobistych, nośników
informacji i Internetu. Pozwala na ukończenie kursu, szkolenia, a nawet studiów
bez konieczności fizycznej obecności w sali wykładowej. Doskonale uzupełnia
również tradycyjny proces nauczania. E–learning to tylko jeden z elementów
edukacji, dlatego edukacja w czasie rzeczywistym dotyczy znacznie
obszerniejszego zasięgu usług niż e–learning.
Termin e-learning, tak jak i techniki uczenia się oraz technologie kształcenia,
odnosi się do stosowania w nauczaniu technologii elektronicznej w o wiele
szerszym zakresie niż w ramach tradycyjnych szkoleń komputerowych, czy też
nauczania wspomaganego komputerowo z połowy lat osiemdziesiątych. Jest
również o wiele szerszy od pojęć nauczania i edukacji online, które oznaczają
nauczanie tylko przez sieć internetową. W przypadku zastosowania technologii
mobilnych, częściej używane jest pojęcie M-learningu.
E-learning służy nauczaniu na odległość oraz nauczaniu elastycznemu, jednak
może być również łączony z tradycyjnym nauczaniem w formie kursów
mieszanych (Blended Learning). Ponadto e-learning umożliwia nam samodzielne
wybranie preferowanego formatu dostarczania wiedzy i tempa jej przekazywania.
M-learning
• M-learning (mobile learning) – uczenie się na odległość
wymagające bezprzewodowej technologii, nowocześniejsza
forma d-learningu.
• M-learning oznacza mobilne uczenie się z wykorzystaniem
przenośnego, bezprzewodowego sprzętu jak laptopy, palmtopy,
tablety, a także nowoczesne telefony komórkowe, tzw. smartfony.
• Wszystkie te urządzenia, aby spełniały wymogi m-learningu,
powinny posiadać stały, bezprzewodowy dostęp do Internetu w
każdym możliwym miejscu.
Learning Management System
• Learning Management System, (System Zarządzania Nauczaniem)
– pomocny w zarządzaniu aktywnością szkoleniową i
kompetencjami w organizacji.
• Z punktu widzenia użytkownika końcowego LMS zapewnia
efektywny sposób śledzenia indywidualnych umiejętności i
kompetencji, proste metody lokalizacji aktywności szkoleniowych
i rejestracji na kursy.
• LMS zarządza dostępem do kursów online na które użytkownik
został zarejestrowany.
• LMS ułatwia wprowadzenie, śledzenie, zarządzanie, i raportowanie
aktywności szkoleniowych w organizacji.
• Wartością dodaną do LMS jest szeroki zakres funkcjonalności.
Tworzenie skutecznego środowiska nauczania online
Przeprowadzono wiele badań, w celu określenia skuteczności nauczania online.
Wyniki tych badań nie są jednoznaczne. Mimo wszystko, istnieje przekonanie iż kursy
online mają istotny wpływ na sukcesy uczniów.
Podstawowe elementy skutecznego kursu online to:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Jak w każdym środowisku nauczania, znajomość uczestników kursu.
Jasno sprecyzowane cele i zaznajomienie z nimi uczniów.
Zwrócenie szczególnej uwagi na opracowanie graficzne kursu; układ graficzny kursu powinien
ułatwiać nawigację i naukę;
Znajomość realnych możliwości uczniów, jak znajomość obsługi komputera, a w przypadku
zamieszczania plików audio, video lub linków do stron internetowych również na ograniczenia
sprzętowe.
Zapewnienie ducha współpracy - podział zadań między uczniów i nauczycieli, umożliwienie
konstruktywnej krytyki, odpowiednią motywację i dostarczenie narzędzi, które pozwolą na
dokonanie oceny w odpowiednim czasie.
Elastyczne środowisko nauki – dostosowane do indywidualnych potrzeb uczniów.
Dostępność serwisu technicznego dla uczniów jak i nauczycieli.
Zamieszczenie linków i listy zasobów.
Stałe aktualizowanie informacji na stronach poświęconych szkoleniom online
Wady i zalety e-learningu
1. Ruchomy czas pracy i wygodę uczniów ,
2. Ułatwienie komunikacji między uczniami, lepsze dostosowanie do potrzeb uczniów, większe
urozmaicenie nauki dzięki zastosowaniu multimediów i niewerbalnej prezentacji materiału.
3. Pozwala uczyć się we własnym tempie oraz zminimalizować strach i nieśmiałość
4. Jest rodzajem kursu indywidualnego, w związku z czym lektor nadzoruje naukę każdego ucznia z
osobna, co w realiach szkoły tradycyjnej jest znacznie utrudnione
5. Przynosi duże zyski organizacjom z rozproszonymi i ciągle zmieniającymi się uczniami.
6. Brak osobistego kontaktu z nauczycielem - krytyka jest w dużej mierze bezpodstawna, ponieważ
relacje międzyludzkie można rozwijać przy zastosowaniu programów audio lub wideo służących
do prowadzenia konferencji internetowych, forów dyskusyjnych, czatów, blogów, poczty
elektronicznej, lub innych synchronicznych czy asynchronicznych środków.
7. Wrażeniu odosobnienia, którego doświadczają uczniowie uczący się na odległość
8. Opłacalność e-learningu jest przedmiotem szerszej dyskusji ponieważ zazwyczaj większość
wkładu początkowego zwraca się dzięki efektowi skali (economies of scale).
9. Opracowanie materiałów kompatybilnych z e-learningiem jest również bardziej czasochłonne niż
opracowanie tych zwykłych.
10.Zaletą szczególnie w działalności firm jest oszczędność pieniędzy– eliminacja kosztów
związanych z prowadzeniem szkoleń w sposób tradycyjny,
11.Tradycyjne szkolenia, utrudniają i dezorganizują pracę.
12. Duża oszczędność czasu. Szkolący się pracownicy nie tracą czasu na dojazdy do miejsca
szkolenia i nie muszą odrywać się od swoich codziennych zajęć. Poza tym przełożeni mogą
nadzorować efekty szkolenia i postępy w nauce swoich pracowników.
Rozwój e-learningu
1. Spośród organizacji które wykorzystywały e-learning w latach 80. wymienić można: Zachodni Instytut
Psychologii Behawioralnej (z ang. Western Behavioral Sciences Institute), Instytut Technologii w Nowym Jorku (
z ang. New York Institute of Technology), Elektroniczny System Wymiany Informacji (z ang. Electronic
Information Exchange System – EIES), Instytut Technologii w New Jersey (z ang. New Jersey Institute of
Technology) oraz Zintegrowana Edukacja (z ang. Connected Education). W późniejszych latach również
organizacja Niezależne Media Studenckie (z ang. Independent Student Media) opracowała roboczy program
nauczania dla studentów realizowany za pomocą interaktywnego podręcznika online (z ang Interactive Online
Textbook).
2. Według raportu opracowanego przez Konsorcjum Sloan (z ang. Sloan Consortium), wiarygodne źródło informacji
na temat szkolnictwa wyższego, do 2003 roku liczba studentów korzystających z platform e-learningowych w
Stanach Zjednoczonych wyniosła ponad 1,9 mln.
3. Zaskakujący wzrost liczby użytkowników wynoszący obecnie w USA około 25 procent w skali roku poważnie
zmienił wcześniejsze statystyki.
4. W USA praktycznie wszystkie państwowe instytucje szkolnictwa wyższego jak i przeważająca większość
odpłatnych szkół wyższych oferuje zajęcia online.
5. Do pracy online ze studentami należy zatrudnić odpowiednio wyszkoloną kadrę, której członkowie muszą
posiadać nie tylko odpowiednią wiedzę merytoryczną , ale też wysokie kwalifikacje w obsłudze komputera i
Internetu.
6. Popularna stała się również koncepcja tzw. Digital Native (osoba mająca styczność z technologią od
najmłodszych lat). Z pewnością na przyszłość e-learningu wpływ będą miały różnice pokoleniowe, jednak w
miarę wzrostu liczby dorosłych studentów będą one zanikać.
7. e-learning wykorzystuje uniwersalny charakter możliwości edukacji online.
Prognozowanie rozwoju usług internetowych jest w tej chwili bardzo trudne.
Najprawdopodobniej silne będą następujące trendy:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Upowszechnienie Internetu (Internet dostępny tak, jak prąd).
Przejście z komputera do „chmury”. Odejście od komputera osobistego
z zainstalowanym lokalnie oprogramowaniem (system operacyjny + aplikacje)
i składowanymi tam osobistymi plikami – w kierunku usługi osobistej, gdzie pliki
i usługi osobiste są dostępne z dowolnego terminala (PC, urządzenie mobilne) za
pośrednictwem Internetu. Jednym z przykładów jest komplet usług Google (e-mail,
kalendarz, dokumenty, witryny, czy testowany właśnie wave (http://wave.google.com).
Zmniejszające się wykluczenie cyfrowe (dynamiczny wzrost świadomości
informacyjnej w krajach rozwijających się).
Ciągły i dynamiczny rozwój portali społecznościach, w szczególności gier online,
wirtualnej rzeczywistości oraz e-rządu 2.0. Znaczące podniesienie jakości treści
dostępnych w serwisach społecznościach.
Inteligentny hardware i software, świadomy kontekstu.
Dynamiczny rozwój aplikacji i urządzeń mobilnych, w szczególności czytników
książek elektronicznych (e-papier) podłączonych do Internetu i e-bibliotek.
W efekcie dostęp do wiedzy zawsze i wszędzie.
Wykorzystano materiały z www.e-edukacja.net
Edutainment – Edukacja rozrywkowa
Edutainment (ang.) – inaczej edurozrywka; neologizm w języku angielskim,
powstały z połączenia słów „education” i „entertainment” (stąd niekiedy
używa się również określenia „entertainment-education”).
Istotę edutainment dobrze oddaje powiedzenie „uczyć bawiąc”.
Wskazuje
ono
zarazem
odpowiednią
hierarchię
ważności.
Pod pojęciem edutainment będziemy rozumieć takie działania, których
celem jest przede wszystkim edukacja, zaś forma rozrywki jest wyłącznie
sposobem uatrakcyjnienia lub ukrycia przekazu o charakterze
edukacyjnym. Inaczej mówiąc, programy wykorzystujące edutainment
edukują z użyciem metod rozrywkowych (są narzędziem „rozrywkowej”
edukacji). Celem ich jest zaktywizowanie osoby do nauki i zbudowanie
interakcji pomiędzy edukatorem (lub narzędziem edukacji) a osobą uczącą
się.
Zastosowanie w procesie edukacji
Można wyróżnid dwa rodzaje edutainment ze względu na cele i zawartośd:
• na rzecz poprawy jakości życia odbiorców i lepszej kontroli nad życiem (edukacja
nieformalna, kształtowanie postaw, styl życia) – zazwyczaj poprzez dyskusję i narrację;
• na rzecz kształtowania umiejętności życiowych – prezentacja doświadczeo, symulacji.
Dzięki rozwojowi środków masowego przekazu dla edutainment mogą nadejśd
dobre czasy.
1. Będzie coraz więcej mediów (w tym cyfrowych), które będą rywalizowały
między sobą o odbiorców.
2. Rozwój cywilizacyjny i technologiczny świata powoduje zwiększenie
zapotrzebowania na edukację, zaś nie wszystkie systemy edukacji są w
stanie nadążyd za tymi zmianami i oferowad odbiorcom (zwłaszcza
młodzieży) wiedzę i umiejętności, które pozwolą na swobodne
funkcjonowanie na zmieniającym się szybko rynku pracy. W ten sposób
pojawia się miejsce na różnego rodzaju formy edukacji nieformalnej, w
tym i edutainment.
PODSUMOWANIE:
TYPOLOGIA KORZYSCI Z ROZWOJU USŁUG
TELEINFORMATYCZNYCH DLA EDUKACJI:
1. Internet – globalny dostęp do wiedzy
2. Komunikacja bez granic
3. dLearning
4. Rozwój i miniaturyzacja hardware - usługi mobilne
5. Nauka przez rozrywkę - Edutainment
6. Cloud computing
7. Korzyści z sieci szerokopasmowej
8. Edukacja życia codziennego – eBank, eZakupy …
TEZY KOŃCOWE
• Metody tradycyjne coraz częściej zastępowane są przez
nowoczesne metody edukacji, ale chodzi chyba w tym
wszystkim o znalezienie rozsądnych proporcji, bo przecież nic
nie zastąpi książki (?), która stanowiła podwaliny całego
postępu cywilizacyjnego oraz żywego słowa, naszej
podstawowej formy komunikowania się (?).
• Jak będzie wyglądała edukacja za 50 lat ? Tego nie wie nikt:
• Chipy wszczepiane, wspomagające ludzi ?
• Nośniki danych, archiwa – jakie ?
• Robotyzacja – w jakich obszarach zastąpi człowieka?
ect….
Ciekawe, prawda ? Chyba warto poznawać świat …
Uczmy się przez całe życie z wykorzystaniem dorobku
cywilizacyjnego !
Dziękuję za uwagę !
www.pupostrzeszow.pl
Oprócz podanych źródeł w prezentacji wykorzystano materiały Wikipedii