Przeczytaj cały artykuł (w formacie PDF)

Transkrypt

Dlaczego Polska powinna zdecydowanie odrzucić pełny
aukcjoning
jako
element
Pakietu
energetycznoklimatycznego
Autor: dr Bolesław Jankowski
1. Spotkanie z Prezydentem Sarkozym i jego efekty
Jeszcze na parę dni przed spotkaniem z Prezydentem Sarkozym przedstawiciele rządu
polskiego przyjmowali bardzo ofensywną postawę. Najpierw szef UKIE M. Dowgielewicz
skrytykował brak reakcji po stronie innych krajów na polskie postulaty, następnie Waldemar
Pawlak przedstawił się jako zwolennik twardej postawy negocjacyjnej, a Donald Tusk
zapowiedział gest zwycięstwa po spotkaniu z Prezydentem Sarkozym.
Po sobotnim spotkaniu pojawiły się informacje na temat nowej propozycji prezydencji
francuskiej. Sprowadzają się one w gruncie rzeczy do uzyskania przez Polskę derogacji, czyli
okresów przejściowych na obowiązkowy zakup uprawnień emisyjnych przez elektrownie. Polska
miałaby uzyskać do roku 2019 prawo do przydzielania elektrowniom częściowo bezpłatnych
uprawnień. Informacja ta jest prezentowana na ogół jako zwycięstwo strony polskiej i spełnienie
oczekiwań polskich negocjatorów.
"Uzyskaliśmy jako Polska to, do czego przekonywaliśmy partnerów europejskich od wielu, wielu
miesięcy - pewne ramy, szkielet konstrukcji, jaki nam odpowiada (porozumienia ws. pakietu
klimatyczno-energetycznego - PAP)" - powiedział Tusk na konferencji prasowej po spotkaniu.
Przyjrzyjmy się bliżej temu co faktycznie udało się osiągnąć polskiemu rządowi. Zastanówmy
się też, czy wdrożenie pełnego aukcjoningu nawet jeśli będzie dokonane w Polsce od roku 2020
można nazwać sukcesem, szczególnie w sytuacji, gdy – jak to wykażemy – unijna polityka
klimatyczna jest dla polski podwójnie restrykcyjna.
2. Wyjaśnienie istoty
zawartych w Pakiecie
zobowiązań
emisyjnych
Polski
1.1. Rodzaje limitów emisji
Istnieje wiele nieporozumień na temat charakteru zobowiązań redukcyjnych dot. emisji CO2
zawartych w Pakiecie energetyczno-klimatycznym ze stycznia 2008 r. Nadal wiele osób jest
przeświadczonych, że Polska ma zredukować swoją emisję do określonego poziomu np. 20%
lub 30%. Ten fałszywy pogląd był nawet przedstawiany w recenzji Raportu 2030 autorstwa
Badania Systemowe „EnergSys” Sp. z o. o.
1
Dlaczego Polska powinna zdecydowanie odrzucić pełny aukcjoning…
IBnGR! Warto więc wyjaśnić sposób w jaki Pakiet zmierza do redukcji emisji CO2 w całej Unii i
jakie z tego wynikają zobowiązania dla Polski.
Osiągnięcie 20% redukcji w skali całej UE ma być zrealizowane poprzez:
• jeden ogólnounijny limit emisyjny (cap) dla wszystkich instalacji objętych systemem handlu
emisjami (EU ETS);
• 27 krajowych limitów emisji dla źródeł emisji nie objętych systemem handlu emisjami (tzw.
emisje Non ETS).
W Pakiecie energetyczno–klimatycznym Polska, tak jak i inne kraje UE nie posiada
limitu emisji gazów cieplarnianych obejmującego wszystkie emisje krajowe.
Ma jedynie zdefiniowany limit emisji gazów cieplarnianych z instalacji Non ETS. Polskie
instalacje objęte systemem EU ETS poddane są natomiast takim samym zasadom jak
przedsiębiorstwa z krajów unijnych. Skala redukcji emisji z polskich instalacji nie jest
wymuszana. Będzie ona wynikała z ich zachowań, zmian technologicznych i paliwowych, a w
przypadku niektórych przemysłów także ewentualnych decyzji o zmianie lokalizacji zakładów
przemysłowych. Według wyliczeń KE polskie instalacje mają się walnie przyczynić do
osiągnięciu redukcji emisji z całego systemu EU ETS, i z całą pewnością przypadnie na nie
więcej niż - średnio dla całego systemu 21% - redukcji emisji w stosunku do roku 1990.
1.2. Zróżnicowana polityka unijna w sektorach EU ETS i Non ETS
Polska uzyskała możliwość zwiększenia emisji z sektorów Non ETS o 14% w stosunku do roku
1990. Z dotychczasowych analiz EnergSys wynika, że te limity nie będą zbyt trudne do
zrealizowania, a być może uda się nawet uzyskać niższe emisje. Jednak Polska nie ma
możliwości skorzystania na takiej dodatkowej redukcji, bowiem propozycje zawarte w Pakiecie
nie przewidują możliwości sprzedaży praw emisyjnych z sektora Non ETS do EU ETS. Jednym
z powodów jest brak zgody co do sankcji za wypełnienie limitów emisji z sektorów Non ETS.
Wygląda więc to tak, że wszystkie procesy emisyjne w UE będą podlegały dwóm rodzajom
polityki redukcji:
1) Emisje objęte systemem EU ETS będą poddane bardzo rygorystycznym zasadom systemu
EU ETS. Rygoryzm ten polega na tym, że w myśl obecnych zapisów dyrektywy każda
emisja przekraczająca poziom wynikający z posiadanych uprawnień jest niezwykle surowo
karana – najpierw karą 100 Euro za tonę nieuprawnionej emisji, a dodatkowo –
obowiązkiem zakupu brakujących uprawnień emisyjnych.
Instalacje objęte systemem EU ETS poddane będą twardym mechanizmom redukcji,
nadzorowanym przez Komisję Europejską.
2
2) Emisje z sektorów Non ETS, będą natomiast podlegać będą polityce redukcji, określanej
przez każdy kraj stosownie do własnych warunków i uzyskanego limitu emisji dla tego
sektora.
Ponieważ nie zostały określone kary za wypełnienie limitów, można stwierdzić, że instalacje
spoza systemu EU ETS będą poddane raczej miękkim, mało restrykcyjnym
mechanizmom redukcji emisji, nadzorowanym przez kraje członkowskie.
1.3. Podwójna restrykcyjność pakietu dla Polski
W sytuacji łagodnych wymagań dla sektora Non ETS, korzyści z poluzowania limitów
emisyjnych w tej części mogą okazać się dla Polski iluzoryczne. Natomiast uczestnictwo w
systemie EU ETS będzie oznaczać poddanie twardym wymaganiom stawianym przez ten
system.
80%
70%
% emisji krajowych
60%
50%
40%
30%
20%
10%
UK
ec
ja
Sz
w
a
zp
an
ia
Hi
s
Po
lsk
W
ło
ch
y
an
di
a
Irl
W
ęg
ry
m
cy
Ni
e
Da
ni
a
Cz
ec
hy
0%
Rys 1. Udział emisji z instalacji objętych systemem EU ETS w emisjach krajowych w wybranych
krajach, na podstawie planów rozdziału uprawnień na lata 2005-2007 [Ellerman et all., 2007 1 ]
1
Ellerman A., Buchner B., Carraro C.: Allocation in the European Emissions Trading Scheme. Rights, Rents and
Fairness. Cambridge University Press, 2007.
3
Taki rozkład wymagań w polityce unijnej jest bardzo niekorzystny dla Polski. W naszym kraju
bowiem, udział emisji objętych systemem EU ETS jest szczególnie wysoki w porównaniu z
innymi krajami, co ilustruje rys. 1.
Polityka redukcji emisji proponowana w Pakiecie jest dla Polski podwójnie
restrykcyjna, gdyż:
1) Znacznie większa niż w innych krajach część emisji krajowych poddana jest restrykcyjnej
polityce redukcji w systemie EU ETS, natomiast mechanizmem łagodnych ograniczeń dla
sektorów Non ETS objęta jest znacznie mniejsza część emisji krajowej.
2) Polskie przedsiębiorstwa objęte systemem EU ETS, ze względu na wysoką średnią
emisyjność, będą poddane znacznie silniejszej presji redukcyjnej i kosztowej niż
przedsiębiorstwa z innych krajów.
Ze względu na łagodną politykę redukcji w stosunku do emisji Non ETS należy
zdecydowanie zakwestionować poziom kosztów bezpośrednich przedstawiony w Impact
Assessment dla większości krajów unijnych. W dużej grupie krajów koszty te bowiem w
dominującej mierze dotyczą redukcji emisji w segmencie Non ETS 2 . Przy łagodnej polityce
wynikającej z braku kar za niedotrzymanie tych limitów, inne kraje z łatwością będą mogły
uniknąć poniesienia tych kosztów. W przypadku Polski natomiast koszty redukcji przypadają
głównie na przemysł objęty handlem emisjami i ze względu na restrykcyjność tego systemu, nie
da się od nich uciec.
3. Co oznacza zgoda na pełny aukcjoning
Zgoda na pełny aukcjoning, nawet jeśli będzie on obowiązywał od roku 2020, niesie ze sobą
ogromne konsekwencje. Najważniejsze niebezpieczeństwa aukcjoningu z polskiej perspektywy
są następujące:
1) Aukcjoning znacząco podnosi ceny energii produkowanej z paliw kopalnych, w największym
stopniu węgla kamiennego i brunatnego, które są powszechnie stosowane w polskiej
energetyce.
2) Aukcjoning uzależnia ceny energii od niepewnych przyszłych cen uprawnień emisyjnych; w
Polsce wystąpi szczególnie silne powiązanie pomiędzy cenami uprawnień i cenami energii.
3) Aukcjoning powoduje uzależnienie kosztów wytwarzania energii od cen uprawnień, co
przekłada się na wzrost niepewności dla inwestorów, zarówno co do wyboru technologii
2
Wystarczy przypomnieć, że według obliczeń Komisji Europejskiej zaproponowane poluzowanie dla Polski limitu
emisji w sektorze Non ETS spowoduje zmniejszenie kosztów redukcji emisji z 1,24 % PKB do 0,48% PKB.
4
produkcji energii (ich rentowność zależy od cen uprawnień), jak i na wzrost niepewności
inwestycji w produkcję energochłonną, np. chemiczną, hutniczą, cementową.
4) Pełny aukcjoning to rozwiązanie para-podatkowe, które działa selektywnie, powodując
niestety, że ceny energii w Polsce będą należały do najwyższych w Unii.
5) Aukcjoning wprowadza wysokie opłaty za emisję dozwoloną (emitowaną na podstawie
posiadanych uprawnień emisyjnych), co otwiera drogę do wprowadzenia podobnych
rozwiązań w odniesieniu do innych zanieczyszczeń, np. emisji SO2, czy NOx, pyłów czy
rtęci, które w Polsce są nadal relatywnie wysokie.
6) Aukcjoning jest para-podatkiem, który ma bardzo ważną nową cechę, a mianowicie jego
pobór nie ogranicza się do terytorium jednego kraju. Uprawnienia sprzedawane na aukcji
przez Polskę (pobór para-podatku) mogą być bowiem kupowane przez firmy niemieckie lub
brytyjskie (opłata para-podatkowa), podczas gdy firmy polskie mogą kupować uprawnienia
sprzedawane np. przez rząd Rumunii lub Niemiec. Takie rozwiązanie wprowadza precedens
do rozwiązań podatkowych, które poza jasno określonymi w prawie unijnymi podatkami
stanowiącymi przychód budżetu UE, są wewnętrzną sprawą krajów członkowskich, a
przedsiębiorstwo w danym kraju płaci podatek na rzecz tegoż kraju, a nie innego.
7) Jak wykazały działania podejmowane w Parlamencie Europejskim 3 , sposób wykorzystania
środków finansowych pochodzących z aukcji uprawnień jest przedmiotem prawodawstwa
unijnego i przy kolejnych przeglądach może dojść do uchwalenia zasad wykorzystania tych
środków niezgodnych z polską racją stanu. Wówczas pieniądze płacone przez polskie firmy
na zakup uprawnień mogą np. finansować działania pomocowe w Afryce, służące
umacnianiu pozycji Francji w basenie Morza Śródziemnego.
8) Obecne propozycje rozdziału całkowitej puli uprawnień emisyjnych do sprzedaży na
aukcjach krajowych dotyczą jedynie okresu do roku 2020. Polska nie ma żadnych
gwarancji, że po roku 2020 otrzyma w formie wpływów do budżetu choćby zwrot kwot
wydatkowanych przez polskie firmy na zakup uprawnień, nie mówiąc o nadwyżce
kompensującej wyższe koszty redukcji emisji.
9) Wprowadzenie pełnego aukcjoningu w Polsce i UE, bez uzgodnienia międzynarodowych
porozumień skutkujących podobnymi obciążeniami w innych krajach, stymulować będzie
przenoszenie produkcji energochłonnej, a także produkcji energii elektrycznej poza UE. W
przypadku Polski można spodziewać się przenoszenia produkcji na Białoruś lub Ukrainę,
także w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej.
10) Zgoda na wprowadzenie aukcjoningu od roku 2020 jest zgodą na politykę małych kroków,
która poprzez kolejne działania zmierza w sposób konsekwentny do wprowadzenia
rozwiązań niekorzystnych dla Polski. Opóźnienie tego procesu nie zmienia jego istoty i jest
przyzwoleniem na jego pełną realizację.
Rok 2020, będzie za 11 lat. Biorąc pod uwagę złożoność i tempo procesów inwestycyjnych w
energetyce - to bardzo niedługo. Zmiany struktury technologicznej i paliwowej do roku 2020 w
3
zgłaszane były poważnie rozważane propozycje przekazania 20-50% przychodów z aukcji na pomoc dla krajów
trzecich
5
elektroenergetyce nie będą na tyle duże, by wprowadzenie aukcjoningu było znacząco mniej
dotkliwe niż obecnie.
4. Dlaczego tak szybko rezygnujemy z własnych postulatów
Dotychczasowe główne postulaty Polski zgodnie z informacją min. Korolca dotyczyły:
a) Wprowadzenia metody wskaźnikowo–aukcyjnej zamiast aukcjoningu;
b) ograniczenia cen uprawnień emisyjnych (tzw. korytarz cenowy);
c) zwiększenie mechanizmu solidarności – większe przepływy finansowe dla nowych
krajów członkowskich.
W wypowiedziach przedstawicieli rządu po sobotnim spotkaniu z Prezydentem Sarkozym, ze
zdumieniem można było dostrzec całkowite niemal porzucenie tych propozycji w obliczu
mglistej propozycji derogacji na wprowadzanie pełnego aukcjoningu. Taka postawa dziwi
zarówno ze względów negocjacyjnych jak i merytorycznych.
Sygnalizowanie gotowości zrezygnowania z własnych postulatów w odpowiedzi na mgliste,
mało konkretne propozycje jest poważnym osłabianiem własnej pozycji negocjacyjnej,
dokonanym tuż przed podjęciem końcowej rundy negocjacji. Zaprezentowana postawa
przedstawicieli rządu wskazuje, że nie zamierza on silnie obstawać przy swoich propozycjach
jeśli uzyska choćby niewielkie złagodzenie wymagań dla naszego kraju. Przy takiej postawie
nikt chyba nie będzie poważnie obawiał się użycia przez Polskę zawetowania Pakietu, co
stawia pod znakiem zapytania możliwość wynegocjowania rzeczywiście korzystnych dla Polski
rozwiązań.
Trudno także zrozumieć postawę rządu ze względów merytorycznych, gdyż jak wykazano
powyżej, wprowadzenie aukcjoningu oznacza ogrom nowych niebezpieczeństw dla Polski, zaś
jego opóźnienie do roku 2020 nie zlikwiduje negatywnych skutków gospodarczych i
społecznych jakie będą następstwem tego rozwiązania.
Poniżej przytoczono kilka wypowiedzi przedstawicieli rządu, które dobrze ilustrują jego
stanowisko po spotkaniu z Prezydentem Sarkozym, wraz z komentarzem odnoszącym się do
treści tych wypowiedzi z perspektywy celów negocjacji nad Pakietem energetycznoklimatycznym.
Z wypowiedzi Premiera Donalda Tuska:
•
Uzyskaliśmy jako Polska to, do czego przekonywaliśmy partnerów europejskich od
wielu, wielu miesięcy - pewne ramy, szkielet konstrukcji, jaki nam odpowiada
(porozumienia ws. pakietu klimatyczno-energetycznego - PAP)" - powiedział Tusk na
konferencji prasowej po spotkaniu. – uzyskanie choćby ogólnej akceptacji rozwiązań
systemowych proponowanych przez Polskę byłoby rzeczywiście sukcesem …
•
Jak wyjaśnił, "dotyczy to przede wszystkim tak zwanej derogacji". Mówiąc po polsku pewnego specjalnego traktowania państw uzależnionych od węgla na czas dłuższy, niż
to by wynikało z wcześniejszych ustaleń" - tłumaczył polski premier – uzyskanie
6
derogacji nie było głównym celem polskich negocjacji, Polska dążyła przede wszystkim
do uzyskania zmiany niekorzystnych rozwiązań systemowych.
•
"Ale wiecie dobrze, o co walczymy" - dodał Tusk, zwracając się do dziennikarzy. "O
możliwie niskie ceny energii w Polsce, o wieloletnie bezpieczeństwo dla naszej
energetyki opartej na węglu" - mówił. "To jest ta rzeczywiście najpoważniejsza wojna w
nowoczesnej Europie, w której Polska bierze udział" - zaznaczył. – to prawda, że jest to
najpoważniejsza obecnie wojna, ale w jaki sposób zgoda na stopniowo wzrastający
aukcjoning
ma sprzyjać niskim cenom energii i wieloletniemu bezpieczeństwu
energetyki węglowej?
•
W ocenie premiera, Sarkozy jest „dobrym patronem dobrych rozwiązań" w sprawie
pakietu. "Jego zaangażowanie uważam za ponadstandardowe - w sprawy pozytywnego
dla nas rozwiązania kwestii pakietu klimatyczno-energetycznego" - podkreślił Tusk –
byłoby bardzo dziwne, gdyby Prezydent Sarkozy działał wbrew interesom Francji; dotąd
wielokrotnie pokazał, że ten interes jest dla niego ważniejszy od interesu partnerów
unijnych, a w przypadku Pakietu interes Francji zdecydowanie rozmija się z interesem
Polski.
Z wypowiedzi szefa gabinetu politycznego Premiera:
•
„Przedwczoraj udało się załatwić bardzo poważne korzyści dla polskiej gospodarki” trudno dopatrzyć się korzyści dla Polski z relacjonowanych ustaleń, chyba że ich wyniki
porównywać do scenariusza katastrofy – jeśli pakiet wejdzie w życie bez żadnych
zmian. Zgoda na pełny aukcjoning od roku 2020 stanowić będzie ogromną barierę dla
rozwoju gospodarczego Polski i to już przed tym rokiem, z powodu uwzględniania w
decyzjach inwestycyjnych tych przyszłych niekorzystnych uwarunkowań z odpowiednim
wyprzedzeniem.
•
„Najistotniejsze jest to, że udaje nam się odroczyć ten termin, tę datę graniczną, kiedy
polska gospodarka będzie musiała radykalnie ograniczać emisję CO2, a to oznacza, że
mamy więcej czasu na modernizację polskich elektrowni" - powiedział Nowak w
poniedziałek w TVN24 – to chyba nieporozumienie, bo zmiana przydziału uprawnień nie
oznacza automatycznie zmian w redukcji emisji.
•
Szef gabinetu politycznego premiera mówił, że (do końca 2019 r.) nasze elektrownie
będą otrzymywały od polskiego rządu bezpłatne uprawnienia do emisji CO2. Oznacza
to, że w tym czasie nie będą musiały na międzynarodowych aukcjach kupować tych
uprawnień – najprawdopodobniej nie jest to prawdą, bo gdzie indziej jest mowa o
rosnącym udziale aukcjonigu, więc firmy polskie będą musiały kupować, tyle że nie od
razu wszystkie uprawnienia.
•
Według niego czeka nas "burza inwestycyjna" w energetyce. Nowak zaznaczył, że
„pieniądze, które byłyby wydawane na kupowanie większych limitów emisji będą
przeznaczane przez elektrownie na modernizację. "Dostaliśmy po prostu więcej czasu i
więcej pieniędzy" - podkreślił. – do roku 2020 nie uda się istotnie zmodernizować
7
polskiej energetyki, szczególnie w sytuacji drogiego i trudno dostępnego kapitału i
wysokiego ryzyka inwestycyjnego. Przykład budowy autostrad pokazuje, że polityczne
deklaracje nie wystarczają do uruchomienia rzeczywistych, kosztownych i złożonych
procesów inwestycyjnych.
•
„Czekamy na ogłoszenie sukcesu, na Brukselę. Tam tak naprawdę musimy postawić
kropkę nad "i", powiedzieć: "tak udało się", albo powiedzieć: "nie, nie udało nam się i nie
ma pakietu" - stwierdził polityk – czy to właśnie przesunięcie daty pełnego aukcjoningu z
roku 2013 na 2020 ma być tym właśnie sukcesem?
Czytanie zacytowanych powyżej i podobnych do nich wypowiedzi jest dosyć przygnębiające.
Oznacza bowiem całkowite oddanie w negocjacjach najpoważniejszych dla Polski spraw. Do
takich kluczowych dla Polski spraw należy bowiem obrona przed wprowadzeniem pełnego
aukcjoningu.
5. Czy jest szansa na polski sukces w negocjacjach?
Najbardziej smutne jest to, że przedstawiciele rządu polskiego zdają się rezygnować z walki o
korzystne dla Polski postanowienia jeszcze przed zakończeniem negocjacji.
Ostatnia wypowiedź Kanclerz Niemiec Angeli Merkel wskazuje na to, że walczyć należy do
końca. Zapowiedziała ona, że na unijnym szczycie w Brukseli nie dopuści do przyjęcia
rozwiązań w zakresie ochrony klimatu, które mogłyby zaszkodzić niemieckiej gospodarce.
Wypowiedź ta powszechnie obierana jest jako oznaka, że pani Kanclerz „wyhamowuje w walce
o klimat”. Trudno na podstawie tej jednej wypowiedzi ocenić, co się dokładnie za nią kryje.
Taka postawa Niemiec stwarza jednak nowe możliwości działania dla polskich negocjatorów.
Nawet bez przychylnej postawy Niemiec Polska nie jest bez szans. Wprawdzie bez zgody
innych silnych krajów UE nie jest możliwe przeforsowanie proponowanych przez Polskę
rozwiązań jako obowiązujących dla całej Unii, ale istnieje jeszcze inna droga realizacji polskich
postulatów. Polega ona na wyłączeniu Polski z jednolitych, proponowanych przez Komisję
zasad rozdziału, z aukcjoningiem jako elementem centralnym. Wprowadzenie jednolitych zasad
rozdziału nie jest bowiem konieczne do osiągnięcia celu redukcji emisji w sposób efektywny
ekonomicznie – co jest celem dyrektywy ustanawiającej system EU ETS. Dowodem jest
obecnie funkcjonujący system, w którym nie ma jednolitych zasad rozdziału uprawnień. Dlatego
Polska może zakwestionować ustanowienie jednakowych zasad rozdziału, jako niezgodne z
zasadą proporcjonalności 4 .
Ponadto propozycje KE zakładające wdrożenie pełnego aukcjoningu są niezgodne z inną
wyrażoną w dyrektywie EU ETS zasadą, że system EU ETS musi prowadzić do redukcji emisji
4
Zasada ta mówi m.in., że środki realizacji celów unijnych muszą być odpowiednie (to znaczy takie, dzięki którym da
się dany cel osiągnąć), oraz konieczne (to znaczy takie, bez których osiągnięcie danego celu nie jest możliwe).
8
w sposób ograniczający negatywne skutki dla gospodarki i zatrudnienia 5 . Z całą pewnością w
przypadku Polski wprowadzenie pełnego aukcjoningu tego warunku nie spełnia.
Podsumowując ocenę sytuacji negocjacyjnej należy stwierdzić, że w świetle:
•
ostatnich wypowiedzi Angeli Merkel i stałej krytycznej postawy Włoch,
•
poważnych posiadanych argumentów merytorycznych i prawnych oraz konkretnych
możliwych do zaproponowania rozwiązań, w tym nowych propozycji dotyczących
zróżnicowania zasad rozdziału uprawnień;
•
prawa do zawetowania Pakietu w przypadku niekorzystnych, nieakceptowalnych dla
Polski rozwiązań
polski rząd nadal dysponuje znacznymi możliwościami wpływania na taki kształt Pakietu, jaki
będzie możliwy do zaakceptowania dla naszego kraju. Zgoda na objęcie polskich
przedsiębiorstw pełnym aukcjoningiem, nawet jeśli będzie on obowiązywał wyłącznie energię
elektryczną od roku 2020, jest rozwiązaniem dla Polski destrukcyjnym i powinno być
zdecydowanie odrzucone przez nasz kraj. Jeśli naszym negocjatorom nie uda się uzyskać dla
Polski wyłączenia z pełnego aukcjoningu, wówczas pozostaje skorzystanie z prawa
zawetowania Pakietu. Takie stanowisko negocjacyjne rządu polskiego byłoby analogiczne do
tego, jakie zaprezentowała w swej ostatniej wypowiedzi Kanclerz Angela Merkel.
Warszawa, 9 grudnia 2008
Pełniejszą ocenę Pakietu energetyczno – klimatycznego i jego skutków dla Polski można znaleźć w
opracowaniu autora pt.: „Pakiet energetyczno klimatyczny porażką czy zwycięstwem dla Polski i Unii?”
oraz w artykule pt.: „Prawdziwa stawka negocjacji nad Pakietem energetyczno – klimatycznym”
zamieszczonych w serwisie CIRE.
5
konieczność uwzględnienia wpływu na gospodarkę i zatrudnienie zapisana jest w Dyrektywie
2003/87/WE w Preambule, pkt (5): „Niniejsza dyrektywa ma na celu przyczynienie się do spełniania
zobowiązań Wspólnoty Europejskiej oraz jej Państw Członkowskich bardziej skutecznie, przez skuteczny
europejski obrót przydziałami emisji gazów cieplarnianych, z najmniejszym możliwym zmniejszeniem
rozwoju gospodarczego oraz zatrudnienia”.
9

Przeczytaj cały artykuł (w formacie PDF)

Transkrypt

Podobne dokumenty

Bolesław Jankowski Dlaczego Polska powinna

Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości

Energia a środowisko naturalne i cywilizacyjne człowieka

Efekt domina: porozumienie paryskie a reforma europejskiego

Sprawa czysto wewnętrzna