gazetka przedszkolna nr 3

W NUMERZE:
I.Dzień Taty
Piosenki na Dzień Taty (w naszym przedszkolu)
II. Logiczne myślenie
Karty pracy
III. Dlaczego dzieci zadają
pytania?
Dlaczego dzieci pytają?
Jak odpowiadać na dziecięce pytania?
IV. Kącik kulinarny
Zapiekanka ziemniaczana
I.Dzień Taty
Piosenki na Dzień Taty w naszym przedszkolu
,,Weź mnie na ręce”
,,Daj mi rękę tato”
,,Święty Józefie”
Weź mnie, weź mnie na ręce!
Mi nie potrzeba nic więcej.
Weź mnie, weź mnie na ręce!
Wracaj! Wracaj!
Daj mi rękę tato.
Już na dworze ciemno
a ja się nie boję
bo ty idziesz ze mną..
Święty Józefie, Patronie nasz
Święty Józefie, Patronie nasz
Módl się, módl się za nami.
Wracaj do domu przytul mnie.
Nie siedź w pracy cały dzień.
Na kolana wskoczę Tobie.
Już doczekać się nie mogę.
Możesz być nawet mistrzem świata.
Tylko do domu szybko wracaj.
Wracaj do domu i bądź z nami.
Nie siedź w pracy godzinami.
Weź mnie...
Ref.
Tato, tato,
jak to dobrze ,że
jesteś zawsze blisko,
i że kochasz mnie.
Tato, tato,
nigdy nie smuć się
i pamiętaj przecież,
ja też kocham cię
Ważna jest w życiu każda chwila.
Chodźmy na spacer albo do kina.
Wracaj do domu i bądź z nami.
Nie siedź w pracy godzinami.
Codziennie jesteśmy
na długim spacerze
Już mnie nauczyłeś
jeździć na rowerze.
Weź mnie...
Ref. Tato, tato…
Wracaj, szybko wracaj.
Kto ważniejszy- ja czy praca?
O moich marzeniach
nie powiem nikomu
Chciałbym mieć tatę
przez cały dzień w domu.
,,Gdy Pan Jezus był malutki”
Gdy Pan Jezus był malutki nigdy nie
próżnował.
Z Matką Bożą i Józefem ochoczo
pracował.
Tak piłował, tak heblował tak wełenkę
zwijał.
Nosił wodę, rąbał drzewo i gwoździe
przybijał.
II. Logiczne myślenie
Używając czterech kolorów (czerwonego, niebieskiego, zielonego, żółtego)
pokoloruj pola tak, by nie było obok siebie pól pokolorowanych na ten sam kolor.
W każdym rzędzie wykreśl obrazek, który nie pasuje do pozostałych.
Kto szybciej się porusza? Otocz pętlą właściwy rysunek.
Połącz w linią te obrazki, które mają ze sobą coś wspólnego.
Znajdź wszystkie trójkąty i je pokoloruj.
III.Dlaczego dzieci zadają pytania?
,,Dlaczego bocian tak często stoi na jednej nodze?”, ,,Ile wody ma wielbłąd
w garbie?” niejeden rodzic irytuje się podejrzewając dziecko o sprytne
sprawdzanie, czy wciąż odpowiada to samo i czy mówi prawdę.
Tymczasem dziecko sprawdza w ten sposób swoją wiedzę. Odpowiedź już
zna, ale słuchając jej po raz kolejny, może sprawdzać, czy wciąż ją
pamiętać. Jeśli tak, jest z siebie dumny, jeśli nie – pyta dalej.
3 – latek
3- latki zasypują wręcz pytaniami. Nie sposób opędzić się od nich,
a wszystko dlatego, że w tym okresie intensywnie rozwija się myślenie,
mowa i wyobraźnia. 3- latek może pytać: ,,Dlaczego dajesz mi kanapkę z
serem i pomidorami?, mama odpowiada : Bo ty lubisz pomidory , dziecko
może dalej drążyć temat i zadawać kolejne pytania: ,,A dlaczego ja lubię
pomidory?, A dlaczego pomidory mają wiele witamin?... bywa że takie
pytania końca nie mają, ale bywa i tak że rodzic zostaje postawiony w
trudnej sytuacji, bo nie zna odpowiedzi. Co wtedy? Odpowiedź ,,Daj mi
spokój” jest najgorsza z możliwych , ,,nie wiem” kończy wywód pytań, ale
problemu nie rozwiązuje. Propozycja poszukiwania odpowiedzi, zawiesza
rozmowę, ale zmusza rodzica do dotrzymania słowa.
4 – latek
4 - latek wciąż pyta dlaczego, ale gdy czymś się zainteresuje bardziej, nie
powtarza już automatycznie dlaczego, dlaczego ale zadaje następne
pytania: jakie to jest? po co to? dlaczego tak się dzieje, jak to działa?
Najczęściej pytania 4 –latka temat drążą i jeśli rodzic nie pamięta, co
wcześniej powiedział, dziecko może przyłapać go na braku konsekwencji.
Dziecko doskonale pamięta swoje pytania, pamięta też odpowiedzi rodzica
4- latek pyta o przeszłość i przyszłość. Pytania mają prawidłową formę
gramatyczną, często rozbudowaną treść.
5 –latek
5- latek jest jeszcze bardziej dociekliwy w dochodzeniu do prawdy. Potrafi
zaplanować sposób zdobywania wiedzy i dochodzenia do niej. Jeśli np.
chce zrozumieć, jak działa telefon i pyta ,,A jak on działa?, nie zadowoli
się prostą odpowiedzią, ale pyta dalej ,,Dlaczego dzwoni?, ,,Skąd on wie ,
kiedy zadzwonić”?
6 - latek
6- latek wciąż pyta, a jego pytania są logiczne, bywają bardzo trudne, a
odpowiedzi nie da się zawrzeć w kilku prostych zdaniach. 6- latek jest
wymagający. Chętnie szuka odpowiedzi z osobą dorosłą
DLACZEGO DZIECI PYTAJĄ?
 Są zainteresowane tym wszystkim, co dzieje się wokół nich,
pytając poznają rzeczywistość, uczą się rzeczy nowych, ich
pytania to sposób na zdobywanie wiedzy i poszerzanie
wiadomości.
 Im częściej pytają i więcej odpowiedzi satysfakcjonujących
dostają, tym są śmielsze i pewniejsze siebie.
 Pytaniami dzieci zwracają uwagę na siebie. Zmuszają rodzica do
rozmowy. Nawiązują kontakt i zacieśniają rodzicielskie więzi.
 Zdobywają rodzicielskie zaufanie.
 Czują satysfakcję, gdy pytają , bo wtedy są ważne.
Powtarzając pytania, na które znają już odpowiedź, sprawdzają
swoją wiedzę i pamięć
 Pytając, ujawniają swoje potrzeby, czasem problemy, których
rozwiązać nie potrafią. Odpowiadając, okazujemy im swoje
zainteresowanie, pomagamy zrozumieć świat i rozwiązać
problemy. Ich pytania są wyrazem ciekawości i dociekliwości,
nasze odpowiedzi potwierdzeniem naszej wiedzy i wyrazem
miłości.
JAK ODPOWIADAĆ NA DZIECIĘCE PYTANIA?
 Staraj się nie ignorować dziecięcych pytań, nie udawaj , że ich nie
słyszysz. Nie okazuj zniecierpliwienia, gdy się powtarzają ,
zdenerwowania, gdy przeszkadzają w pracy i odpoczynku,
zdziwienia, że są tak oczywiste lub tak niestworzone. Jeśli
dziecko przekracza wszelkie granice w ilości i rodzaju
zadawanych pytań , zacznij z nimi spokojnie o tym rozmawiać.
 Nie oceniaj dziecięcych pytań i w żadnym razie nie nazywaj ich
,,głupimy”. Nie ma głupich pytań, są tylko trudne. Czasem tak
trudne, że nie potrafisz na nie odpowiedzieć. Przyznaj się wtedy
do niewiedzy i nie próbuj niczego wymyślać. Możesz jedynie
obiecać, że postarasz się zdobyć wiadomości i wtedy spróbujesz
na pytanie odpowiedzieć.
 Czasem dziecko zadaje pytanie mamie, która odsyła je do taty, a
innym razem tacie, który odsyła dziecko do mamy. Najlepiej, gdy
odpowiada dziecku osoba, do której kieruje ono swoje pytanie.
Jeśli jednak zdarza się, że ktoś inny w rodzinie jest ekspertem w
dziedzinie, której pytanie dotyczy, możesz o odpowiedź poprosić
eksperta.
 Może się zdarzyć, że dziecko zadając pytanie, egzaminuje Cię.
Nie próbuj wtedy odwracać uwagi, gdy odpowiedzi nie znasz.
Przyznaj się do luki w wiadomościach i zaproponuj wspólne
szukanie odpowiedzi.
 Nigdy nie drwij z dziecka, nie zawstydzaj i nie powtarzaj
w charakterze żartów jego pytań. Nawet jeśli są one śmieszne, nie
cytuj ich ku uciesze słuchaczy. Z pewnością nie rozbawi to
dziecka. Może zadziwi, speszy, a może zniechęci do zadawania
kolejnych pytań
 Dbaj o to, by nie przeładowywać pamięci dziecka
encyklopedycznymi wiadomościami. Niewielki pożytek z takiej
wiedzy, bo przecież pociecha bardzo szybko zapomni wszystkie
te szczegóły.
Opracowano na podstawie materiałów Raabe
IV. Kącik kulinarny
Zapiekanka ziemniaczana
Składniki:
Ziemniaki – 1 kg
Kiełbasa podwawelska –0.5kg
Cebula -3 sztuki
Jajka -3 sztuki
Ser żółty – ok 30 dkg
Składniki na sos beszamelowy:
Masło - 2 łyżki
Mąka -2 łyżki
Mleko -2 szklanki mleka
przyprawy: sól, pieprz, czosnek, papryka, majeranek, gałka muszkatołowa
Sposób wykonania:
Ziemniaki ugotować, kiełbasę i cebulę podsmażyć na patelni. Jajka ugotować, pokroić w plastry.
Naczynie żaroodporne wysmarować tłuszczem, ułożyć pokrojone w plastry ziemniaki, następnie warstwami
układać kiełbasę, cebulę, jajka.
Ugotować sos beszamelowy: do rondelka wkładamy masło, rozpuszczamy na małym ogniu, wsypujemy mąkę
i mieszamy aż składniki się połączą. Kiedy utworzy się jednolita masa wlewamy stopniowo mleko cały czas
mieszając. Pod wpływem temperatury sos będzie gęstniał, na koniec do sosu dodajemy przyprawy, polewamy
sosem zapiekankę. Zapiekamy w piekarniku ok 40 min. Pod koniec pieczenia posypujemy zapiekankę serem.