WZÓR SKRÓCONEGO OPISU BIBLIOGRAFICZNEGO
Transkrypt
WZÓR SKRÓCONEGO OPISU BIBLIOGRAFICZNEGO
WZÓR SKRÓCONEGO OPISU BIBLIOGRAFICZNEGO Przyjęty w LO nr IV WAŻNE INFORMACJE: dane do opisu bibliograficznego spisujemy zawsze z karty tytułowej a nie z okładki książki, tytuły dzieł zapisuje się kursywą, w cudzysłowie - tytuły czasopism, w bibliografii zachowuje się układ alfabetyczny wg nazwisk autorów (oddzielnie w spisie literatury podmiotu, oddzielnie w spisie literatury przedmiotu), w opisie autora pomijamy informacje o jego stopniach naukowych i funkcjach, nazwę wydawcy można skracać, pisząc np. PWN zamiast Państwowe Wydawnictwo Naukowe, jeśli jest to pierwsze wydanie lub nie ma informacji, które to wydanie, to ten element opisu pomijamy, numeru ISBN nie przedzielamy na dwie linijki, wydruk powinien być wyrównany także z prawej strony, bibliografia/plan nie może przekraczać 1 strony formatu A4, obowiązuje czcionka Times New Roman 12 – nie stosujemy pogrubień. OPIS BIBLIOGRAFICZNY KSIĄŻKI - nazwisko i imię autora, tytuł, miejsce wydania, wydawca, rok wydania, numer ISBN, np.: 1. Szymborska Wisława, Widok z ziarenkiem piasku, Poznań: Wydawnictwo a5, 1996, ISBN 83-85568-28-X 2. Tokarczuk Olga, Bieguni, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2007, ISBN 978-83-08-03986-1 Książka wielotomowa: Prus Bolesław, Lalka, T.1-3, Warszawa: Świat Książki, 2002, ISBN 83-7311-26-85 OPIS KSIĄŻKI AUTORA OBCOJĘZYCZNEGO – dodajemy nazwisko tłumacza Szekspir William, Hamlet, przekład Józef Paszkowski, Kraków: Wydawnictwo Greg, 2008, ISBN 978-83-7327-023-7 OPIS BIBLIOGRAFICZNY FRAGMENTU (ROZDZIAŁU) KSIĄŻKI - dodajemy lokalizacją (tj. stronę), pomijamy numer ISBN Miłosz Czesław, Poezje, Warszawa: Czytelnik, 1981, Zaklęcie, s. 336 PRACA ZBIOROWA (WIĘCEJ NIŻ 3 AUTORÓW) - tytuł, imię i nazwisko redaktora lub autora wyboru, oznaczenie wydania, miejsce wyd., wydawca, rok wyd., nr ISBN, np.: Słownik 100 tysięcy potrzebnych słów, pod red. Jerzego Bralczyka, Warszawa: PWN, 2005, ISBN 83-01-145099 OPIS ARTYKUŁU W PRACY ZBIOROWEJ Data Jan, Rozmowy Wokulskiego, czyli „Kładki, na których nie spotykają się ludzie różnych światów”, w: „Lalka” i inne: studia w stulecie polskiej powieści realistycznej, pod red. Józefa Bachórza, Michała Głowińskiego, Warszawa: IBL PAN, 1992, s. 81-95 OPIS ARTYKUŁU Z CZASOPISMA - autor artykułu, tytuł, tytuł czasopisma, rok wydania, numer czasopisma, numery stron, np.: Skrzypczak – Walkowiak Bogna, Literackie portrety niań i guwernantek, „Polonistyka”, 2004, nr 1, s. 14-18 STRONA INTERNETOWA - nazwisko i imię, tytuł artykułu, [online], miejsce publikacji, instytucja sprawcza, data publikacji [dostęp], dostępny w internecie: adres strony, np.: Herling – Grudziński Gustaw, Inny świat, [online] [dostęp 23 lutego 2007], dostępny w internecie: http://inny-swiat.klp.pl/ KSIĄŻKA (WYDAWNICTWO ZWARTE) DOSTĘPNE NA PŁYCIE CD-ROM: - nazwisko i imię, tytuł, [CD-ROM], miejsce publikacji: nazwa wydawcy, rok produkcji, np.: Nowak Henryk, Arboretum w Wojsławicach, [CD-ROM], Wrocław: A.U.T.Interior, 2003 FILM - tytuł filmu [film], reż., imię i nazwisko reżysera, miejsce dystrybucji: nazwa dystrybutora, rok produkcji, nośnik, np.: Pan Tadeusz [film], reż. Andrzej Wajda, Warszawa: Visio Distribution Company, 1999 Przykładowy wzór bibliografii i planu prezentacji. Jan Kowalski Kl. III a Temat: Motyw tańca i jego funkcje w wybranych utworach literackich. I. Literatura podmiotu …………………………. …………………………. …………………………. ……………………….… II. Literatura przedmiotu …………………………. …………………………. …………………………. ……………………….… III. Materiały pomocnicze …………………………. …………………………. Podpis zdającego (własnoręczny) Jan Kowalski Kl. III a Temat: Motyw tańca i jego funkcje w wybranych utworach literackich. Ramowy plan wypowiedzi I. Określenie problemu / Teza II. Kolejność prezentowanych treści / argumentów III. Wnioski Podpis zdającego (własnoręczny) Dekalog dobrej prezentacji: 1. Temat – jasno określony. 2. Adresat – kim jest, jaką posiada wiedzę. 3. Czas prezentacji – zawsze ściśle określony. 4. Cząstkowe podsumowania – by nie odejść od tematu. 5. Jakość prezentowanych materiałów – to dopełnienie wypowiedzi, dlatego powinny tworzyć logiczną całość i mieć dobrą jakość. 6. Sposób mówienia – wyraźnie, powoli, zróżnicowana emisja głosu. 7. Sposób zachowania – dyskretne gesty, mimika, panowanie nad „mową ciała”.