karta informacyjna
Transkrypt
karta informacyjna
KARTA INFORMACYJNA PRZEDSIĘWZIĘCIA 1. Rodzaj, charakterystyka, skala przedsięwzięcia, usytuowanie, parametry inwestycji (dane techniczne) Rodzaj przedsięwzięcia: Eksploatacja odkrywkowa złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD realizowanego na działkach nr 15 i 19, położonych na gruntach miejscowości Białykał, gm. Pakosław, pow. rawicki, woj. wielkopolskie. Zgodnie z §3 ust. l pkt. 40, lit. a Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (D.U. Nr 213 poz. 1397) przedsięwzięcie polegającego na eksploatacji odkrywkowej złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD realizowanego na działkach nr 15 i 19, położonych na gruntach wsi Białykał, gm. Pakosław, pow. rawicki, woj. wielkopolskie, kwalifikuje się jako przedsięwzięcie mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko ze względu na: powierzchnię większą niż 2,0 ha, planowane roczne wydobycie przekraczające 20000 m 3, usytuowanie w odległości ok. 40 m od pokrywających się ze sobą obszarów NATURA 2000 – Ostoja nad Baryczą i Dolina Baryczy oraz Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy, usytuowanie w bezpośrednim sąsiedztwie gruntów leśnych. Skala przedsięwzięcia: Powierzchnia złoża BIAŁYKAŁ AD równa jest powierzchni działek ewidencyjnych nr 15 i 19 i wynosi 93300 m2, tj. 9,3300 ha. Złoże będzie eksploatowane w dwóch polach: - Polu A obejmującym działkę ewidencyjną nr 15 o powierzchni 4,4700 ha - Polu B obejmującym działkę ewidencyjną nr 19 o powierzchni 4,8600 ha. Planowane roczne wydobycie wyniesie od 100 tys. do 150 tys. m3. Usytuowanie: Obszar objęty wnioskiem stanowią działki o numerach ewidencyjnych 15 i 19 w miejscowości Białykał, gm. Pakosław, pow. rawicki, woj. wielkopolskie, będące własnością Państwa Michała i Agnieszki Dolata, zam. Dąbrowa, ul. Wiejska 27, 62– 070 Dopiewo. Wnioskodawca, Pani Agnieszka Dolata, prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą „ŻWIROWNIA DOLATA” „BETON DOLATA”, Dąbrowa, ul. Wiejska 27, 62-070 Dopiewo, uzyskała od współwłaściciela w/w działek objętych wnioskiem, zgodę na udokumentowanie „Dokumentacją geologiczną…” oraz prowadzenie eksploatacji złoża BIAŁYKAŁ AD. Pod względem geomorfologicznym teren planowanej inwestycji, znajduje się w obrębie południowej części makroregionu Obniżenie Milicko–Głogowskie w mezoregionie Kotlina Żmigrodzka w dorzeczu rzeki Orli. Obszar opisywanej inwestycji według podziału fizyczno–geograficznego Kondrackiego (1998) wchodzi w skład następujących jednostek: Prowincja: Niż Środkowoeuropejski (31) Podprowincja: Niziny Środkowopolskie (318) Makroregion: Obniżenie Milicko–Głogowskie (318.3) Mezoregion: Kotlina Żmigrodzka (318.33) Powierzchnia terenu tego złoża jest mało urozmaicona, a jego rzędne przyjmują wartości 93,0 – 94,5 m n.p.m. W obrębie terenu złoża, w granicach działki nr 19, znajduje się rów melioracyjny, który łączy się z innym, rozdzielającym od siebie działki nr 15 i 19 w obrębie wsi Białykał. Wzdłuż zewnętrznej strony południowej granicy działki nr 15 również przebiega rów melioracyjny, łączący się z tym przepływającym pomiędzy działkami nr 15 i 19 (rów rozdzielający działki rozpoczyna swój bieg od koryta rzeki Orli ok. 2,0 km na północny - zachód od złoża, a woda w nim przepływająca płynie w kierunku wschodnim / południowo – wschodnim). Parametry inwestycji: Zgodnie z „Dokumentacją geologiczną złoża…” sporządzoną na podstawie przeprowadzonych robót geologicznych i badań laboratoryjnych, zasoby złoża BIAŁYKAŁ AD wynoszą 1 088 304 m3, tj. 1 861 000 ton. Planowana wielkość wydobycia na poziomie od 100 000 do 150 000 m3/rok uzależniona będzie od zapotrzebowania odbiorców na kruszywo, związanego z planowanymi i realizowanymi obecnie inwestycjami drogowymi. Planowany czas eksploatacji złoża wyniesie od kilku do kilkunastu lat, a planowane dzienne wydobycie kruszywa wyniesie (zakładając 22 dni robocze w miesiącu i system pracy dwuzmianowej) od 389 do 568 m3. Średnia wydajność jednej maszyny roboczej (zakłada się użycie 1 koparki, 1 ładowarki i 1 refulera) to około 300 m3/ h tj. 5 m3/min, a więc efektywny czas pracy maszyn przy założeniu najwyższego dziennego wydobycia (568 m3) wyniesie około 114 min tj. około 1,89 h. Transport kruszywa przy założeniu najwyższego dziennego wydobycia odbywał się będzie 19 pojazdami w ciągu najbardziej niekorzystnych 8 godzin dnia. Koparka, ładowarka i refuler będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w różnych miejscach obszaru górniczego. Refuler również będzie zmieniał swoje położenie w obrębie powstającego zbiornika wodnego wraz z postępem eksploatacji. Obliczenia przeprowadzono dla sytuacji najbardziej niekorzystnej, przy usytuowaniu tych źródeł we wschodniej części złoża, położonej najbliżej zabudowy wsi Białykał. Zakład górniczy BIAŁYKAŁ AD będzie pracował w porze dziennej w godz. od 6 do 22. Na etapie eksploatacji złoża pracować będą trzy (okresowo do pięciu) osoby (1 operator koparki, 1 operator ładowarki i 1 operator refulera). W bezpośrednim i bliskim sąsiedztwie złoża BIAŁYKAŁ AD nie ma innych złóż eksploatowanych odkrywkowo. Najbliższe złoża kruszywa naturalnego to złoża SWOROWO i SWOROWO I oddalone od złoża BIAŁYKAŁ AD o ok. 2,1 km na północny–zachód, a także złoża KUBECZKI i KUBECZKI I, oddalone o ok. 4,5 km również w kierunku północno–zachodnim. W przypadku złoża BIAŁYKAŁ AD oraz wyżej wymienionych nie dojdzie do powstania oddziaływań skumulowanych na etapie realizacji i funkcjonowania przedsięwzięcia, ze względu na wystarczającą odległość dzielącą te złoża czy istniejące pomiędzy nimi bariery topograficzne w postaci zwartego lasu. Planowane przedsięwzięcie nie będzie finansowane bądź współfinansowane ze środków Unii Europejskiej. 2. Obsługa komunikacyjna: Lokalizacja wjazdu i wyjazdu z terenu złoża BIAŁYKAŁ AD realizowany będzie w zachodniej części złoża, do drogi gruntowej biegnącej wzdłuż działki ew. nr 19, dalej w kierunku południowym, aż d wyjazdu na jezdnię asfaltową poza zabudowaniami wsi Białykał. Ilość miejsc parkingowych na terenie objętym inwestycją: nie przewiduje się, na obszarach przyległych: nie przewiduje się. Ilość samochodów osobowych: do 5 szt./dobę Ilość samochodów ciężarowych: do 19 pojazdów/8h 3. Powierzchnia zajmowanej nieruchomości Teren dokumentowanego złoża znajduje się w obrębie miejscowości Białykał, gm. Pakosław, pow. rawicki, woj. wielkopolskie. Od siedziby gminy oddalony jest o ok. 5,3 km w kierunku południowym. Teren złoża BIAŁYKAŁ AD znajduje się w obrębie działek ewidencyjnych o numerach 15 i 19 stanowiących grunty rolne RVI, PsV, LsVI, B-RVI klasy bonitacyjnej. Teren złoża BIAŁYKAŁ AD graniczy: POLE A: - od zachodu – z rowem na działce ewid. nr 16, a za nim z pozostałą częścią złoża na działce ewid. nr 19 oraz działką nr 18, - od wschodu – z drogą utwardzoną na działce nr 66, - od południa – z rowem na działce ewid. nr 16, a za nim z gruntami ornymi na działce nr 17, - od północy – z gruntami ornymi na działce nr 13. POLE B: - od zachodu – z drogą gruntową na działce nr 63, - od wschodu – z rowem na działce ewid. nr 16, a za nim z pozostałą częścią złoża na działce ewid. nr 15 oraz działką nr 17, - od południa – z gruntami ornymi i leśnymi na działce nr 20/1, - od północy – z gruntami leśnymi na działce nr 18. Przewidywany wpływ eksploatacji złoża na przyległe tereny, swoim zasięgiem mieści się w granicach wyznaczonego terenu górniczego. Powierzchnia projektowanych dla tego złoża obszarów górniczych wyniesie łącznie 93300 m2, tj. 9,3300 ha, w tym BIAŁYKAŁ AD Pole A: 4,4700 ha i BIAŁYKAŁ AD Pole B: 4,8600 ha. Granica złoża została wyznaczona po granicach własności przedsiębiorcy, granice obszarów górniczych także, w związku z tym planuje się utworzenie pasów ochronnych o szerokości 10,0 m od dróg, rowów oraz lasu, a także o szerokości 6,0 m od innych gruntów niebędących własnością Inwestora. Istnieje możliwość, iż po nawiązaniu porozumienia z właścicielami gruntów sąsiednich, szerokości pasów ochronnych zostaną zmniejszone. 4. Rodzaj technologii Złoże BIAŁYKAŁ AD związane jest genetycznie z osadami czwartorzędowymi zlodowacenia północnopolskiego, stadiału górnego fazy poznańskiej. Są to utwory plejstocenu: piaski eoliczne na piaskach z domieszką żwirów tarasów zalewowych 5,0 – 6,0 m n.p. rzeki, oraz holoceńskie namuły i piaski den dolinnych. Miąższość tych osadów wynosi od 10,8 do 11,9 m; średnio 11,67 m. Kopalinę złoża BIAŁYKAŁ AD stanowią piaski średnioziarniste. Seria utworów złożowych jest zawodniona. Pierwszy poziom zwierciadła swobodnego wody na tym terenie zalega na głębokości 0,9 – 1,4 m p.p.t., tj. na rzędnej 92,37 – 92,45 m n.p.m. Miąższość złoża wynosi: - dla Pola A: złoże suche 0,80-1,30 m, śr. 1,04 m; złoże zawodn. 10,40-11,00m, śr. 10,76m; razem 11,70 – 11,90 m; średnio 11,80 m. - dla Pola B: złoże suche 0,60– 1,20 m, śr. 0,90 m; złoże zawodn. 9,60-11,10m, śr. 10,64m; razem 10,80m – 11,80 m; średnio 11,54 m. - dla całego złoża: suchego 0,60-1,30 m; średnio 0,97 m, zawodnionego 9,60 – 11,10m; średnio 10,70 m, razem 10,80 – 11,90 m; średnio 11,67m. Strop udokumentowanego złoża zalega : - w Polu A na rzędnej od 93,20 m n.p.m. do 93,74 m. n.p.m. - w Polu B na rzędnej od 92,97 m n.p.m. do 93,65 m. n.p.m. Spąg udokumentowanego złoża zalega : w Polu A na rzędnej od 81,40 m n.p.m. do 82,04 m n.p.m. w Polu B na rzędnej od 81,28 m n.p.m. do 82,85 m n.p.m. Eksploatacja złoża BIAŁYKAŁ AD odbywać się będzie jednym lub dwoma piętrami eksploatacyjnymi. Zastosowana maszyna urabiająca: powinna mieć odpowiednie parametry urabiania, co do wysokości urabianego piętra. Front robót eksploatacyjnych prowadzony będzie od wschodu w kierunku zachodnim na działkach nr 15 i 19, całą szerokością udokumentowanego złoża (każdego obszaru górniczego). Większość szczegółów na temat systemu eksploatacji zostanie ustalona na dalszym etapie projektowania przedsięwzięcia w Projekcie Zagospodarowania Złoża, a także wniosku o wydanie koncesji na eksploatację. W trakcie eksploatacji utrzymać należy nachylenie skarp pod kątem zbliżonym do kąta naturalnego stoku dla piasków niezawodnionych wynoszącego 45 0 oraz dla złoża poniżej zwierciadła wody 27o. Wydobyte kruszywo zbywane będzie w stanie naturalnym, wprost z urabianej ściany bądź pryzmy tymczasowej urobku. Do transportu kruszywa wykorzystane będą środki transportu odbiorców kruszywa bądź użytkownika złoża. Na cykl technologiczny eksploatacji kruszywa ze złoża BIAŁYKAŁ AD składać się będą następujące elementy: zdejmowanie nadkładu ze złoża, eksploatacja złoża, transport urobku. A) Roboty udostępniające złoże będą polegały na odspojeniu od złoża nadkładu i przemieszczeniu go na zwałowiska wewnętrzne oraz na przygotowaniu dróg dojazdu bezpośrednio do miejsca eksploatacji. Konieczne będzie także wykonanie wkopu udostępniającego, od którego prowadzona będzie eksploatacja. Postępowanie z nadkładem: Odspajany w miarę postępu eksploatacji nadkład: gleba (humus) będzie zdejmowany i hałdowany na zwałowiskach tymczasowych wewnętrznych w obrębie obszaru górniczego na działkach nr 15 i 19, następnie na etapie rekultywacji tj. po zakończeniu wydobycia zostanie w całości wykorzystany do rekultywacji wyrobiska poeksploatacyjnego (przemieszczony i uformowany na terenach poeksploatacyjnych). W ramach prac przygotowawczych wykonane zostaną roboty związane ze zdjęciem i przemieszczeniem nadkładu, oraz udostępnieniem złoża. Przy formowaniu zwałowisk nadkładu zachowane będą: pasy bezpieczeństwa o szerokości 3 m licząc od dolnej krawędzi skarpy – stopy zwałowiska do górnej krawędzi wyrobiska, oraz nachylenie skarp zwałowiska – 45°. B) Wstępnie zakłada się prowadzenie wydobycia jednym lub dwoma piętrami eksploatacyjnymi. Na podstawie przeprowadzonych w przeszłości badań geologicznych, a także dotychczas prowadzonej eksploatacji w złożu nie przewiduje się występowania uskoków ani płaszczyzn poślizgu. W niektórych przypadkach, przy nie przestrzeganiu kątów urabiania może dojść do zachwiania stateczności skarp i powstawania zjawisk osuwiskowych. Aby uniknąć takich sytuacji należy przestrzegać ustalonych przez KRZG: kątów nachylenia skarp stałych i eksploatacyjnych, wyprzedzenia zdejmowania nadkładu, wysokości poszczególnych pięter eksploatacyjnych. Kąt nachylenia skarp w wyrobisku wynosić będzie: – skarpy eksploatacyjne maks. 70° – skarpy końcowe maks. 36° Do urabiania i załadunku przewiduje się zastosowane między innymi maszyn i urządzeń urabiających i zwałujących jak: – koparka hydrauliczna – ładowarka kołowa – koparka pływająca (refulująco–ssąca) tzw. refuler C) Transport odbywał się będzie zgodnie z obowiązującymi przepisami Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwiec 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w odkrywkowych zakładach górniczych (DZ. U. nr 109 poz. 962) oraz w oparciu o wewnątrzzakładowy regulamin ruchu zatwierdzony przez kierownika ruchu zakładu górniczego. Urobione kruszywo ładowane będzie bezpośrednio lub z pryzmy tymczasowej urobku na samochody samowyładowcze i transportowane do odbiorców kruszywa. Transport odbywał się będzie po poziomie terenu eksploatacji do drogi publicznej. W przypadkach koniecznych trasy przejazdu będą częściowo wyłożone płytami betonowymi lub w inny sposób utwardzone. Roboty udostępniające złoże, eksploatacja oraz rekultywacja prowadzone będą sprzętem mechanicznym o napędzie spalinowym. 5. Warianty przedsięwzięcia Wariant proponowany przez wnioskodawcę Rozpatrując możliwości zagospodarowania terenu rozpatrzono następujące warianty polegające na: – nie podejmowaniu żadnej inwestycji, – podjęciu projektowanej inwestycji, – podjęciu inwestycji innej niż projektowana. Niepodejmowanie żadnej inwestycji. W tym przypadku, teren złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie zostanie przekształcony, nie będą występować uciążliwości związane z projektowaną eksploatacją kruszywa naturalnego. Ze względu na dość niską klasę bonitacji, sąsiedztwo cieku wodnego oraz obecne zagospodarowanie tego gruntu, stwierdzić należy, że będzie ono wykorzystane jako grunt orny. Podjęcie projektowanej inwestycji. Podjęcie eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD związane będzie z określonymi zmianami i przekształceniami terenu. Niektóre z elementów środowiska zostaną tymczasowo przekształcone. Teren ten po zakończeniu eksploatacji zostanie zrekultywowany w kierunku rolnym lub rolnym ze zbiornikiem wodnym, a projektowana rekultywacja polegać będzie: – w pierwszym etapie – na zasypaniu powstałych wyrobisk masami ziemnymi z nadkładu i masami ziemnymi z wykopów oraz robót drogowych do pierwotnej rzędnej terenu w przypadku rekultywacji w kierunku rolnym, natomiast w kierunku rolnym ze zbiornikiem wodnym, wyrobisko poeksploatacyjne zostanie wypłycone, jego skarpy złagodzone i zagospodarowane ich szczytów, – w drugim etapie – na odtworzeniu warstwy urodzajnej oraz zagospodarowanie terenu w kierunku przyszłego zagospodarowania. Kierunek rekultywacji musi zostać zatwierdzony przez Starostę Rawickiego. Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD w niewielkim stopniu oraz czasowo wpłynie na aktualny stan środowiska naturalnego, a jednocześnie wyraźnie zaznaczyć należy, że po przeprowadzeniu rekultywacji obszar ten wróci do pierwotnej funkcji, czyli produkcji rolnej. Podjęcie inwestycji innej niż projektowana. Przedstawione przedsięwzięcie nie ma wariantów alternatywnych pod względem racjonalizacji – jedynym racjonalnym sposobem realizacji i eksploatacji złoża kruszywa naturalnego jest przestrzeganie odpowiednich wymogów przepisów prawa, na każdym etapie realizacji, tj. w fazie projektowania, eksploatacji oraz na etapie poeksploatacyjnym. Nie ma tu innych wariantów technologii, niż przedstawiony – jest ona powszechnie stosowana przy odkrywkowej eksploatacji złóż kruszywa naturalnego jakim jest złoże BIAŁYKAŁ AD. Inwestor nie ma obecnie innego planu zagospodarowania terenu. Skala inwestycji jest zdeterminowana dostępną powierzchnią działek oraz charakterystyką geologiczną złoża. Wariant najkorzystniejszy dla środowiska wraz z uzasadnieniem ich wyboru Analizując powyższe warianty stwierdzić należy, że wariant polegający na niepodejmowaniu przedsięwzięcia, zdaniem autora może doprowadzić do zaprzestania pastwiskowego wykorzystywania działki, zamiany w nieużytki w całości, a w konsekwencji do zdegradowania. Natomiast wariant polegający na podjęciu projektowanej działalności, po zakończeniu rekultywacji w kierunku rolnym może spowodować efektywniejszą gospodarkę rolną na tym terenie. 6. Przewidywana ilość wykorzystywanej wody, paliw, energii, surowców i innych mediów : 0 m3, – paliw ok. 1000 l/miesiąc – energii elektrycznej 0 w tym szacunkowe zapotrzebowanie na energię wynosi: – elektryczną 0 kW/MW, – cieplną 0 kW/MW 3 – gazową 0 m /h – wody 7. Rozwiązania chroniące środowisko: W celu ograniczenia lub wyeliminowania do niezbędnego minimum ujemnych wpływów planowanego przedsięwzięcia na środowisko, przewiduje się następujące działania: bieżącą kontrolę stanu wyrobisk górniczych, bieżącą kontrolę stanu technicznego maszyn, a w przypadku awarii i wycieku oleju lub paliwa, zebranie zanieczyszczonych mas ziemnych i ich neutralizację, zachowanie pasów ochronnych co zapewnia wyznaczona granica eksploatacji, zagospodarowanie nadkładu zgromadzonego na hałdach. Przede wszystkim należy stosować maszyny urabiające spełniające aktualne normy dotyczące emisji spalin i hałasu, ponadto proponuje się działania kompensujące i minimalizujące oddziaływanie inwestycji na środowisko: 1. Prace związane z udostępnianiem złoża – zdejmowanie nadkładu prowadzić selektywnie osobno humus i pozostały nadkład. 2. Przy projektowaniu i wykonywaniu prac rekultywacyjnych założyć i wykonać: – całość nadkładu wykorzystać do rekultywacji terenu poeksploatacyjnego wyrobisko zasypać do pierwotnej rzędnej terenu, wyrównać i rozplantować, – całość terenu pokopalnianego zrekultywować w kierunku rolnym lub rolnym ze zbiornikiem wodnym, – zachować 8 godzinny czas pracy w systemie dwuzmianowym, – ograniczenie ilości maszyn pracujących na terenie złóż kruszywa naturalnego, BIAŁYKAŁ AD – wykonujących prace ziemne do max 3 szt. Podczas wykonywania robót ziemnych należy zwrócić szczególną uwagę, aby teren kopalni był właściwie oznakowany oraz zabezpieczony przed dostępem osób postronnych jak również przed niekontrolowanym gromadzeniem odpadów i zaśmiecaniem. W okresach suszy utrzymywać trasy przewozu urobku w stanie wilgotnym. Minimalizacja ujemnych skutków dotyczyć będzie morfologii i ujemnych skutków związanych z jej zmianą. Zminimalizowanie polegać będzie na jak najszybszym przeprowadzeniu rekultywacji terenu poeksploatacyjnego, ponieważ wyraźnie należy zaznaczyć, że z chwilą zakończenia fazy rekultywacji teren ten ponownie będzie wykorzystywany rolniczo. 8. Rodzaje i przewidywane ilości wprowadzanych do środowiska substancji lub energii przy zastosowaniu rozwiązań chroniących środowisko: a) emisje do powietrza i zasięg oddziaływania Z uwagi na charakter inwestycji głównymi źródłami emisji zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego będą poruszające się po terenie zakładu źródła ruchome (koparka, ładowarka, refuler oraz pojazdy do transportu kruszywa o napędzie spalinowym). Ruch w/w wynikał będzie z prowadzonej działalności – wydobycia kruszywa ze złoża. Koparka pracowała będzie przy wydobyciu kruszywa, w miarę postępu eksploatacji złoża, w różnych miejscach z poziomu roboczego na stropie złoża. Ładowarka wykorzystywana będzie do załadunku kruszywa na pojazdy, które wywoziły będą pozyskane kruszywo. Koparka pracować będzie także na poziomie terenu przy zgarnianiu nadkładu zalegającego nad złożem, usypując wał ziemny na przedpolu robót eksploatacyjnych w miarę postępu prac. Refuler pracować będzie w obrębie powstałego zbiornika wodnego, wydobywając kruszywo zalegające na jego dnie. Z uwagi na umiejscowienie najbliższych terenów zabudowanych do dalszych obliczeń przyjęto najbardziej niekorzystny wariant – pracę koparki i ładowarki z poziomu stropu złoża, a refulera z poziomu I zwierciadła swobodnego wody umiejscowionych głównie we wschodniej części złoża. Najbliżej położone tereny chronione to domy mieszkalne i zabudowa mieszkalna wsi Białykał sąsiadujące bezpośrednio ze złożem w jego północno – wschodniej części. W zakładzie nie występuje emisja substancji zanieczyszczających powstających w procesach energetycznego spalania paliw. Emisja zanieczyszczeń do powietrza Silniki spalinowe w wyniku spalania paliw produkują zanieczyszczenia, które są szkodliwe dla środowiska i człowieka. Paliwa silnikowe stanowią mieszaninę węglowodorów różniących się budową chemiczną i wynikającymi stąd właściwościami chemicznymi. Węglowodory podczas spalania ulegają rozpadowi na składniki podstawowe – węgiel i wodór. Spalanie jest zupełne, jeśli produktami reakcji są związki, które nie mogą ulec dalszemu utlenianiu. Warunkiem koniecznym do spalania zupełnego jest dostateczna ilość tlenu. Przy spalaniu zupełnym benzyny pozbawionej domieszki: wodór H łączy się z tlenem O2 i daje wodę H2O, która w temperaturze wydechu występuje w postaci pary wodnej, węgiel C łączy się z tlenem O2 i daje dwutlenek węgla. Pozostałe gazy będące składnikami powietrza, jak azot (N) trudno wchodzą lub nie wchodzą w żadne związki, a więc w znacznie mniejszym stopniu wpływają negatywnie na organizm ludzki. Praktycznie w silniku występuje spalanie niezupełne paliwa zawierającego dodatki i zanieczyszczenia, co sprawia, że w spalinach oprócz powyższych związków znajdują się: azot (N2) – jego ilość jest uzależniona od tego, ile pozostało go z mieszanki paliwowo-powietrznej, tlen (O2) – jego ilość jest uzależniona od tego, ile pozostało go z mieszanki paliwowo-powietrznej, tlenek węgla (CO) – jest to produkt niedokończonego spalania węgla w wyniku zbyt małej ilości tlenu oraz zbyt krótkiego czasu do zupełnego spalenia, węglowodory (HC) – są to niespalone lub częściowo spalone cząstki paliwa, przyczyny ich powstawania są takie same jak tlenku węgla, są związkami szczególnie trującymi i mają działanie rakotwórcze, tlenki azotu (NOX) – są produktem utleniania w wysokiej temperaturze azotu zawartego w mieszance paliwowo-powietrznej, cząsteczki stałe (sadza), związki ołowiu, siarki i innych pierwiastków – składniki pochodzące z dodatków i zanieczyszczeń paliw. Ponad 30 lat temu postanowiono wprowadzić pierwsze normy dotyczące emisji spalin. Pierwsza z nich była zatwierdzona w 1982 r i nosiła nazwę Norma R49, następne to wprowadzane w kolejnych latach EURO 0, EURO 1, EURO 2, EURO 3 itd. Dla celów dalszych obliczeń założono, że maksymalna emisja z silników spalinowych będzie równa granicznej emisji samochodów spełniających normę EURO 3. Tabela 1: Normy emisji Euro III (obowiązujące od 1.10.2001r) dla samochodów Zanieczyszczenie Dopuszczalne wartości (mg/kWh) Tlenek węgla (CO) 2100 Węglowodory (HC) 660 Tlenki azotu (NOx) 5000 Cząstki stałe 100 ciężarowych Założono, że emisja z pojazdów będzie równa emisji granicznej wynikającej z normy EURO 3, a średnia wykorzystywana moc silników pojazdów wynosiła będzie 40 kW (54,4 KM). Dla koparki przyjęto wykorzystywaną moc 50 kW (68 KM), dla ładowarki – 75 kW (102 KM). Przedsiębiorca nie określił rodzaju refulera, jaki planuje się wykorzystać, jednak może być on urządzeniem elektrycznym jak i spalinowym. Do obliczeń, aby zachować warunek najbardziej niekorzystny przyjmuje się parametry refulera takie jak dla koparki spalinowej pracującej na powierzchni terenu. Dla jednostkowego zużycia paliwa przez silniki wysokoprężne 240–260 g/kWh przy wykorzystywanej mocy 40 kW zużycie paliwa przez pojazdy ciężarowe wyniesie około 12 l/h, co przy założonej prędkości 20 km/h odpowiada zużyciu oleju napędowego w wysokości ca 60 l/100km. Dla koparki przy wykorzystywanej mocy 50 kW zużycie paliwa wyniesie około 15 l/h, dla ładowarki 22,5 l/h. Dla planowanego wydobycia w wysokości maksymalnej ca 35,5 m3/h i 150 000 m3/rok ilość pojazdów o ładowności 15 m3 wynosiła będzie maksymalnie 2,4 w ciągu godziny i 10000 rocznie. Odpowiednio dla koparki i ładowarki ilość załadunków występować będzie w takiej samej ilości (2,4/h, 10000/rok). Zadaniem koparki jest także przygotowanie złoża do eksploatacji – sukcesywnie w miarę postępu wydobycia zgarnia ona nadkład ziemi zalegającej ponad kruszywem. Przy planowanym wydobyciu maksymalnie 568 m3 kruszywa na dobę i średniej miąższości złoża 11,67 m konieczne jest codzienne udostępnienie części złoża o powierzchni ca 48,69 m2. Przy miąższości nadkładu wynoszącej średnio 0,2 m oznacza to odspojenie około 9,74 m3 ziemi, co odpowiada, co najwyżej 8 minutom pracy koparki, przy uwzględnieniu jej przemieszczania się w trakcie tych prac. Do dalszych obliczeń przyjęto, że czas pracy koparki przy zgarnianiu nadkładu wyniesie maksymalnie 1,0 minutę w ciągu godziny i 35 godziny w ciągu roku. Koparka i ładowarka będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w różnych miejscach terenu górniczego. Do obliczeń założono sytuację najbardziej niekorzystną, przy usytuowaniu koparki, ładowarki i refulera we wschodniej części złoża, położonej najbliżej domów mieszkalnych miejscowości Białykał. Dla takiego usytuowania miejsca załadunku czas przejazdu pojazdów ciężarowych przez teren złoża obliczony na podstawie przebywanej drogi (łącznie 1300 m do miejsca załadunku i z powrotem do wyjazdu) i założonej średniej prędkości pojazdów (20 km/h) wynosi około 234 sekund, natomiast łączny czas pracy koparki i ładowarki przy załadunku jednego pojazdu przyjęto równy 4 minuty (2 min koparki i 2 min ładowarki). Według powyższych danych wyliczany jest czas pracy poszczególnych pojazdów: koparka w ciągu godziny: (2,4×2+1,0)/60 = 0,096 h, koparka w ciągu roku: (10000×2)/60+132 = 368,53 h, ładowarka w ciągu godziny: (2,4×2)/60 = 0,079 h, ładowarka w ciągu roku: (10000×2)/60 = 333,3 h, ciężarówki w ciągu godziny: 2,4×234/3600 = 0,154 h, ciężarówki w ciągu roku: 10000×234/3600 = 650,0 h. Dopuszczalna emisja zanieczyszczeń wynikająca z normy EURO 3 wynosi: – – – – węglowodory tlenek węgla tlenki azotu pył - 660 2100 5000 100 mg/kWh mg/kWh mg/kWh mg/kWh Emisja zanieczyszczeń z koparki (moc 50 kW) w ciągu godziny wynosiła będzie: – – – – węglowodory tlenek węgla tlenki azotu pył - 660×50×0,096 = 3154,17 mg/h ≈ - 2100×50×0,096 =10035,99 mg/h ≈ - 5000×50×0,096 =23895,20 mg/h ≈ - 100×50×0,096 = 477,90 mg/h ≈ 0,8762 2,7878 6,6376 0,1328 mg/s mg/s mg/s mg/s Emisja zanieczyszczeń z koparki (moc 50 kW) w ciągu roku wynosiła będzie: – – – – węglowodory tlenek węgla tlenki azotu pył - 660×50×368,53 = 12161600 - 2100×50×368,53 = 38696000 - 5000×50×368,53 = 92133333 - 100×50×368,53 = 1842667 mg/rok ≈ mg/rok ≈ mg/rok ≈ mg/rok ≈ 0,0122 0,0387 0,0921 0,0018 Mg/rok Mg/rok Mg/rok Mg/rok Emisja zanieczyszczeń z ładowarki (moc 75 kW) w ciągu godziny wynosiła będzie: – węglowodory - 660×75×0,079 = 3906,25 mg/h ≈ 1,0851 mg/s – tlenek węgla – tlenki azotu – pył - 2100×75×0,079 =12428,98 mg/h ≈ 3,4525 mg/s - 5000×75×0,079 =29592,80 mg/h ≈ 8,2202 mg/s - 100×75×0,079 = 591,86 mg/h ≈ 0,1644 mg/s Emisja zanieczyszczeń z ładowarki (moc 75 kW) w ciągu roku wynosiła będzie: – – – – węglowodory tlenek węgla tlenki azotu pył - 660×75×333,3 = 16500000 mg/rok ≈ - 2100×75×333,3 = 52500000 mg/rok ≈ - 5000×75×333,3 =125000000 mg/rok ≈ - 100×75×333,3 = 2500000 mg/rok ≈ 0,0165 0,0525 0,1250 0,0025 Mg/rok Mg/rok Mg/rok Mg/rok Emisja zanieczyszczeń z ciężarówek (moc 40 kW) w ciągu godziny wynosiła będzie: – – – – węglowodory tlenek węgla tlenki azotu pył - 660×40×0,154 = 4062,50 mg/h ≈ - 2100×40×0,154 =12926,14 mg/h ≈ - 5000×40×0,154 =30776,52 mg/h ≈ - 100×40×0,154 = 615,53 mg/h ≈ 1,1285 3,5906 8,5490 0,1710 mg/s mg/s mg/s mg/s Emisja zanieczyszczeń z ciężarówek (moc 40 kW) w ciągu roku wynosiła będzie: – – – – węglowodory tlenek węgla tlenki azotu pył - 660×40x650,0 = 17160000 mg/rok ≈ - 2100×40×650,0 = 54600000 mg/rok ≈ - 5000×40×650,0 =130000000 mg/rok ≈ - 100×40×650,0 = 2600000 mg/rok ≈ 0,0172 0,0546 0,1300 0,0026 Mg/rok Mg/rok Mg/rok Mg/rok Wpływ przedsięwzięcia na powietrze atmosferyczne Dla celów obliczeń źródła emisji zastąpiono źródłami zastępczymi liniowymi. Koparkę, ładowarkę i refuler, które pracują poruszając się na niewielkim terenie zastąpiono krótkimi źródłami liniowymi (ca 10–20 m). Trasę przejazdu ciężarówek przez teren zakładu zastąpiono źródłem liniowym odpowiadających trasie przejazdu pojazdów (odcinek wjazd – koparka i ładowarka). Koparka, ładowarka i refuler będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w różnych miejscach obszaru górniczego. Z uwagi na umiejscowienie najbliższych terenów zabudowanych do dalszych obliczeń przyjęto najbardziej niekorzystny wariant – pracę koparki i ładowarki z poziomu stropu złoża, a refulera z poziomu I poziomu zwierciadła swobodnego wody, we wschodniej części złoża. Wokół źródeł emisji w zasięgu 50 wysokości najwyższego emitora (czyli w zasięgu 50 m) teren jest płaski, obejmuje głównie tereny rolne i las, jednak na wschód i południe w najmniejszej odległości ok. 20 m występują zabudowania mieszkalne. Zgodnie z punktem 2.3. Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu do obliczeń przyjęto wartość współczynnika aerodynamicznej szorstkości terenu jak dla pól uprawnych (0,035). Wartości odniesienia dla substancji zanieczyszczających ustalono zgodnie z Załącznikiem nr 1 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu. W otoczeniu przedsięwzięcia nie występują tereny ochrony uzdrowiskowej ani parków narodowych. Dopuszczalne poziomy stężeń zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym powinny wynosić: 1. uśrednione dla okresu 1 godziny: a. węglowodory alifatyczne – 3 000 μg/m3 b. tlenek węgla – 30 000 μg/m3 c. dwutlenek azotu – 200 μg/m3 d. pył zawieszony – 280 μg/m3 2. średnioroczne a. węglowodory alifatyczne – 1 000 μg/m3 b. dwutlenek azotu – 40 μg/m3 c. pył zawieszony – 40 μg/m3 Do obliczeń przyjęto tło zanieczyszczeń zgodnie z poniższą tabelą. L.p. Rodzaj zanieczyszczenia Wartości tła [μg/m3] 1. pył zawieszony PM10 10 2. dwutlenek azotu 20 Dla pozostałych zanieczyszczeń zgodnie z punktem 1.1. Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu wartości tła przyjęto, jako 10% wartości odniesienia uśrednionej dla roku. Obliczeń rozkładu przestrzennego dla poszczególnych zanieczyszczeń dokonano za pomocą programu "OPERAT" firmy PROEKO z Kalisza. Program ten jest narzędziem służącym do wykonywania pełnej analizy stanu zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego spowodowanego emisją emitorów punktowych, powierzchniowych i liniowych. Obliczenia są przeprowadzone w oparciu o model Pasquilla rekomendowany w Polsce, jako model do obliczenia wpływu emisji z obiektów przemysłowych na stan powietrza atmosferycznego. Zastosowany do obliczeń program oblicza: – stężenia maksymalne, – uciążliwości emitorów z wyznaczeniem odległości występowania, – stężenia gazowe i pyłowe z częstościami przekroczeń dyspozycyjnych, – opad pyłu. I etap obliczeń ma na celu określenie stopnia uciążliwości obiektu dla środowiska i sklasyfikowanie substancji wg obowiązujących klas uciążliwości. W zależności od ustalonej klasy, prowadzone będą lub nie obliczenia w II etapie. a) najwyższe stężenia maksymalne Smm C1 E B ( )g u A B H [mg/m3] g, C1 - stałe, zależne od stanu równowagi atmosfery wg tabeli 3 Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu, E - emisja maksymalna godzinna zanieczyszczenia gazowego [mg/s], ū - średnia prędkość wiatru [m/s] obliczona wg wzorów (2.12) do (2.15) załącznika...., A,B - współczynniki do wyliczenia dyfuzji atmosferycznej wg wzorów (2.17) i (2.19) załącznika...., H - efektywna wysokość emitora wg wzorów (2.1) do (2.7) załącznika.... b) odległość stężenia maksymalnego gdzie: X mm C2 1 H ( ) b [m] B b, C2 - stałe zależne od stanu równowagi atmosfery wg tabeli 3 Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu. Według punktu 3.1 Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu skrócony zakres obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza stosuje się w przypadku, gdy: S mm 0,1 D1 gdzie: Przy jednoczesnym zachowaniu kryterium opadu pyłu: E f 0,0667 h3,15 Jeżeli nie są spełnione powyższe warunki, należy przeprowadzić pełny zakres obliczeń. Obejmuje on obliczenie w sieci obliczeniowej maksymalnych stężeń zanieczyszczeń uśrednionych dla 1 godziny z uwzględnieniem statystyki warunków meteorologicznych i sprawdzenie, czy w każdym punkcie spełniony jest warunek: S mm D1 W przypadku, gdy powyższy warunek nie jest spełniony, dopuszczalne poziomy uważa się za dotrzymane, jeżeli częstość przekroczeń wartości D1 nie przekracza 0,274% czasu w roku dla dwutlenku siarki i 0,2% czasu w roku dla pozostałych substancji. Należy także obliczyć w sieci rozkład stężeń substancji uśredniony dla roku i sprawdzić, czy spełniony jest warunek: S a Da R Dla założonych emitorów zastępczych przeprowadzono obliczenia w siatce prostokątnej obejmującej teren złoża i jego okolice. Ocena wpływu przedsięwzięcia na powietrze atmosferyczne Wyniki przeprowadzonych obliczeń wskazują, że w okolicy źródeł reprezentujących koparkę, ładowarkę i refuler mogą wystąpić przekroczenia dopuszczalnej wartości stężeń maksymalnych tlenków azotu. Przekroczenia będą miały niezbyt wielki zasięg, a częstość przekroczeń będzie wyższa niż 0,2% czasu w roku tylko na obszarach niezabudowanych w najbliższej okolicy założonych źródeł (do ok. 30 m), w większości na terenie działek Inwestora. Nawet nagromadzenie dużej ilości urządzeń we wschodniej części złoża nie spowoduje wystąpienia przekroczeń wartości dopuszczalnych na terenie najbliższego obszaru związanego z pobytem ludzi (zabudowa mieszkaniowa zagrodowa) – obliczenia wykonane w sieci receptorów wykazały dla poszczególnych substancji następujące wartości stężeń: częstość stężenia występowania stężenia średnie maksymalne przekroczeń [μg/m3] [μg/m3] [%] pył PM-10 0,381 0 0,0073 tlenek azotu NO2 211,848 0 2,3604 tlenek węgla CO 51,172 0 0,9917 węglowodory 16,083 0 0,3125 alifatyczne PM-2,5 1,218 0,0232 Obliczenia przeprowadzono dla źródeł stacjonarnych, co jest przybliżeniem warunków rzeczywistych dla obliczeń stężeń maksymalnych, ale nie oddaje rzeczywistości przy obliczeniach stężeń średnich i częstości występowania przekroczeń – niemożliwa jest praca koparki i ładowarki w jednym miejscu przez rok czasu. Również refuler, którego obszar pracy ograniczony jest do powierzchni zawodnionego zbiornika, nie będzie przez cały czas zajmować jednego miejsca. Z uwagi na przemieszczanie się maszyn po terenie złoża oraz spełnianie norm wyższych niż przyjęta do obliczeń norma EURO3, rzeczywista częstość przekroczeń dopuszczalnej wartości stężeń maksymalnych będzie wielokrotnie niższa i w żadnym miejscu prawdopodobnie nie przekroczy 0,2% czasu w roku. Wydruki z obliczeń i wykresy stężeń (załączono pełne obliczenia i wykresy dla zanieczyszczenia o największym zasięgu oddziaływania – tlenków azotu) stanowią załącznik do niniejszego opracowania. Akty prawne [1] Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r Prawo ochrony środowiska. (tekst jednolity Dz. U. 2008 nr 25 poz. 150, z późniejszymi zmianami) [2] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. 2010 nr 16 poz.87) b) emisje hałasu i zasięg oddziaływania Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001r Prawo ochrony środowiska [1] jednostki organizacyjne i osoby fizyczne zapewniają ochronę środowiska przed hałasem i wibracjami przez zaniechanie czynności, powodujących hałas lub wibracje, bądź przez stosowanie odpowiednich środków technicznych lub organizacyjnych mających na celu zapobieżenie powstawaniu albo przenikaniu do środowiska hałasu lub wibracji, a także zmniejszenie poziomu hałasu i ograniczenie wibracji. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku [2] część terenów sąsiadujących z zakładem można zaklasyfikować jako chronione akustycznie tereny zabudowy zagrodowej. Do celów obliczeń przyjęto zatem, że dopuszczalny poziom hałasu w środowisku wyrażony równoważnym poziomem dźwięku A w dB na tym terenie powinien wynosić: w dzień – 55 dB (A), w nocy – 45 dB (A). Dla pory dnia przedział czasu odniesienia równy jest 8 najmniej korzystnym godzinom dnia, kolejno po sobie następującym; dla pory nocy – 1 najmniej korzystnej godzinie nocy. W zakładzie głównymi źródłami hałasu będą: – koparka, ładowarka i refuler (przyjęte, jako źródła stacjonarne), – pojazdy ciężarowe (źródła ruchome). Koparka, ładowarka i refuler będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w różnych miejscach terenu górniczego. Front robót eksploatacyjnych prowadzony będzie w kierunku zachodnim, począwszy od wschodniej granicy każdej z działek od wykonania wkopu udostępniającego. (System eksploatacji zostanie szczegółowo opracowany w Planie Zagospodarowania Złoża). Z uwagi na warunki emisji hałasu można wyróżnić następujące rodzaje prac: koparka zgarnia nadkład ziemi zalegającej ponad kruszywem i usypuje urobek na pryzmę tworzącą wał ziemny na przedpolu robót eksploatacyjnych, eksploatacja piętra eksploatacyjnego – koparka i ładowarka pracują na poziomie stropu złoża, pojazdy ciężarowe wywożą kruszywo; refuler z poziomu zwierciadła swobodnego wody będzie eksploatował kruszywo z dna zbiornika wodnego. Cykle wymienionych prac powtarzały się będą w miarę postępu eksploatacji złoża. Z uwagi na warunki rozprzestrzeniania się hałasu w dalszej części opracowania. przeprowadzono obliczenia dla sytuacji najbardziej niekorzystnej, przy usytuowaniu koparki, ładowarki i refulera we wschodniej części złoża, położonej najbliżej terenów chronionych. W obliczeniach uwzględniono prace wykonywane przy wydobyciu kruszywa z piętra eksploatacyjnego – koparka i ładowarka pracują na poziomie stropu złoża (0,2 m p.p.t.), jednocześnie koparka pracuje na poziomie terenu przy zgarnianiu nadkładu i usypuje wał ziemny na przedpolu robót eksploatacyjnych prac, pojazdy ciężarowe wywożą kruszywo. Dane do obliczeń wpływu przedsięwzięcia na klimat akustyczny Źródła punktowe Za stacjonarne źródła hałasu na terenie kopalni można przyjąć koparkę, ładowarkę i refuler, które w ciągu 8 godzin czasu odniesienia pracują przy zgarnianiu nadkładu, wydobyciu surowca i załadunku pojazdów na ograniczonej powierzchni. Urządzenia te będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w różnych miejscach obszaru górniczego. Do dalszych obliczeń przyjęto najbardziej niekorzystny wariant – pracę koparki, ładowarki i refulera przy ich usytuowaniu we wschodniej części złoża. Zgodnie z dyrektywą 2000/14/WE z dnia 8 maja 2000 r. dotyczącą emisji hałasu do środowiska urządzeń stosowanych na zewnątrz pomieszczeń wprowadzoną do przepisów krajowych rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń w zakresie emisji hałasu do środowiska (akt zmieniony rozporządzeniami Ministra Gospodarki z dnia 15 lutego 2006r. i 28 maja 2007 r.) dopuszczalna moc akustyczna wynosi: dla koparek – 80 + 11 lg(P) dB dla mocy > 15 kW, dla ładowarek – 82 + 11 lg(P) dB dla mocy > 55 kW. Do obliczeń przyjęto zgodnie z dyrektywą poziomy mocy akustycznej w wysokości: dla koparki – 98,7 dB (dla mocy 50 kW), dla ładowarki – 102,6 dB (dla mocy 75 kW). Dla planowanego wydobycia w wysokości maksymalnej 568 m3/d przy pracy dwuzmianowej ilość pojazdów o ładowności 15 m3 wynosiła będzie maksymalnie 19 w ciągu 8 godzin. Odpowiednio dla koparki i ładowarki ilość załadunków występować będzie w takiej samej ilości (19/8h). Łączny czas pracy koparki i ładowarki przy załadunku samochodu ciężarowego o ładowności 15 m3 przyjęto jako 4 minuty. Dla pory dziennej (czas odniesienia 8 h) układ pracuje maksymalnie 76 minuty przy załadunku 19 pojazdów. Do dalszych obliczeń przyjęto, że czasy pracy koparki i ładowarki będą równe – po 38 minut (wprawdzie ładowarka dysponuje większą pojemnością łyżki, niż koparka, ale wykonuje więcej manewrów, co wydłuża czas pojedynczej operacji). Koparka będzie pracować nad przygotowaniem złoża do eksploatacji, zgarniając nadkład ziemi zalegającej ponad kruszywem. Przy planowanym wydobyciu maksymalnie 568 m3 kruszywa na dobę i miąższości 11,67 m konieczne jest codzienne udostępnienie części złoża o powierzchni ca 48,69 m2. Przy miąższości nadkładu wynoszącej średnio 0,2 m oznacza to odspojenie około 9,74 m3 ziemi, co odpowiada co najwyżej 8 minutom pracy koparki, przy uwzględnieniu jej przemieszczania się w trakcie tych prac. Przy uwzględnianiu czasu pracy równoważny poziom mocy akustycznej dla źródeł zastępczych obliczono według wzoru: t 10 0,1Lw [dB] Lweq 10 lg T gdzie: Lw – poziom mocy akustycznej źródła t – czas pracy źródła T – czas oceny, dla którego oblicza się poziom równoważny Poziom mocy akustycznej źródeł zastępczych przy załadunku pojazdów (czas odniesienia 8 h) wyniesie dla koparki i refulera – 87,7 dB dla ładowarki – 91,6 dB. Poziom mocy akustycznej źródła zastępczego przy zgarnianiu nadkładu (czas odniesienia 8 h) wyniesie dla koparki – 80,9 dB. Z uwagi na pracę zakładu wyłącznie w ciągu dnia źródeł tych nie uwzględniano dla pory nocnej. Źródła ruchome Ruchomymi źródłami hałasu będą samochody ciężarowe transportujące urobek. Równoważny poziom mocy akustycznej dla ruchu pojazdów obliczono według wzoru: 1 N Lweq 10 lg t n 10 0,1Lwn [dB] T n 1 gdzie: Lwn – poziom mocy dla danej operacji pojazdu tn – czas trwania danej operacji N – ilość operacji T – czas oceny, dla którego oblicza się poziom równoważny Czas przejazdu pojazdów ciężarowych przez teren złoża obliczony na podstawie przebywanej drogi (łącznie 1300 m do miejsca załadunku i z powrotem do wyjazdu) i założonej średniej prędkości pojazdów (20 km/h) wynosi około 234 sekund. Dla pojazdów ciężarowych do obliczeń przyjęto zgodnie z instrukcją ITB nr 338/96 następujące wartości poziomu mocy i czasu trwania operacji: start – 105 dB w ciągu 5 sekund, hamowanie – 111 dB w ciągu 3 sekund, jazda po terenie – 101,5 dB w ciągu 234 sekund. Ilość poruszających się po terenie zakładu pojazdów w ciągu najbardziej niekorzystnych 8 godzin dnia wyniesie 19 pojazdów ciężarowych. Operacje startu i hamowania pojazdów odbywają się wyłącznie w okolicy miejsca ich załadunku. Wjazd na teren kopalni następuje z drogi o niewielkim poziomie ruchu, w godzinach pracy wjazd nie jest zamykany bramą czy szlabanem, zatem przy wjeżdżaniu / wyjeżdżaniu z terenu kopalni pojazdy najwyżej zwalniają, nie ma potrzeby zatrzymywania pojazdu. Kopalnia dysponuje rozległym terenem, co eliminuje potrzebę wykonywania dużej ilości manewrów. W czasie normalnej pracy kopalni pojazdy przy miejscu załadunku wykonują małą „pętlę” – skręcają przy zwalnianiu i zatrzymują się ustawiając się bokiem do załadunku, po załadowaniu ruszają ze skrętem, kierując się w stronę wyjazdu. Taka organizacja pracy jest powszechnie stosowana w kopalniach kruszywa, gdyż optymalizuje czas załadunku i zużycie paliwa. Większa ilość startów i hamowań jest w normalnych warunkach spowodowana jedynie koniecznością oczekiwania na załadunek, gdy na terenie kopalni przebywa więcej, niż jedna wywrotka. W miejscu załadunku start i hamowanie wykonują w ciągu 8 godzin dnia 19 pojazdów, co dla wymienionych powyżej założonych czasów trwania i poziomów mocy operacji oraz czasu odniesienia 8 godzin odpowiada mocy źródła zastępczego wynoszącej 85,5 dB. Normalną praktyką stosowaną przez kierowców jest wyłączanie silników na czas załadunku, co wpływa na oszczędności w zużyciu paliwa. Z tego względu nie uwzględniano emisji hałasu wynikającego z postoju pojazdów z włączonymi silnikami. Hałas związany z przejazdem w dwie strony 19 pojazdów, bez uwzględniania operacji startu i hamowania, dla wymienionych powyżej założonych czasów trwania i poziomów mocy operacji oraz czasu odniesienia 8 godzin odpowiada mocy źródła zastępczego wynoszącej 93,4 dB. Z uwagi na przemieszczanie się pojazdów po terenie do celów obliczeń zastąpiono trasę przejazdu pojazdów dziesięcioma źródłami punktowymi rozmieszczonymi wzdłuż trasy przejazdu co ok. 40 m. Moc akustyczna jednego zastępczego źródła wynosi: LWA = 93,4 – 10lg(10) = 83,4 [dB] W porze nocnej ruch pojazdów nie będzie występował z uwagi na postój zakładu. Zastępcze źródła hałasu Do celów obliczeń poziomu hałasu w środowisku przyjęto zastępcze źródła hałasu: Tabela 2. Zastępcze źródła hałasu Lp. Czas pracy źródeł [godz.] Poziom A Środki mocy Ilość ogranicz akustycznej źróde źródeł [dB] . emisję ł hałasu dzień noc dzień noc Nazwa źródła hałasu 1 Koparka przy nadkładzie 1 8 - 80,9 - brak 2 Koparka przy załadunku 1 8 - 87,7 - brak 3 Ładowarka przy załadunku 1 8 - 91,6 - brak 4 Refuler 1 8 - 87,7 - brak 5 Pojazdy cięż. hamowanie 1 8 - 85,5 - brak 6 Pojazdy ciężarowe - jazda 10 8 - 83,4 - brak – start i Koparka, ładowarka i refuler będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w różnych miejscach obszaru górniczego. Obliczenia przeprowadzono dla sytuacji najbardziej niekorzystnej, przy usytuowaniu tych źródeł we wschodniej części złoża, położonej najbliżej zabudowy mieszkalnej wsi Białykał. Dla źródła związanego ze zgarnianiem nadkładu na wał ziemny założono pracę maszyny na poziomie terenu (wysokość położenia źródła 1 m). Źródła związane z załadunkiem pracowały będą na poziomie stropu złoża (ca 0,2 m p.p.t.), zatem przyjęto ich położenie na wysokości 0,8 m. Źródło odpowiadające operacjom startu i hamowania pojazdów ciężarowych zlokalizowano przy punkcie załadunku, a zastępcze źródła punktowe reprezentujące trasę przejazdu pojazdów rozmieszczono równomiernie pomiędzy wjazdem do kopalni i pozycją źródła reprezentującego operacje startu i hamowania, przy czym wysokość położenia punktu dla startu i hamowania ustalono ta takim samym poziomie, jak dla punktu załadunku (0,80 m), dla jazdy na poziomie terenu (wysokość 1 m). Ekrany akustyczne Do obliczeń przyjęto istnienie ekranów akustycznych w formie zwałowisk nadkładu, które zostaną utworzone w pasach ochronnych. Wyznaczenie punktów obserwacji Punkty obserwacji zlokalizowano przy budynkach mieszkalnych wsi Białykał, na wschód od zakładu. Wyniki obliczeń wpływu przedsięwzięcia na klimat akustyczny Dla przeprowadzenia obliczeń wpływu inwestycji na klimat akustyczny wykorzystano program LEQ Professional wersja 6.x. Program „LEQ Professional” służy do prognozowania poziomu dźwięku wokół zakładów przemysłowych na podstawie danych teoretycznych lub empirycznych Został on oparty o model obliczeniowy zawarty w normie PN-ISO 9613-2 oraz Instrukcje ITB Nr 308 i 338. Prognozowanie imisji hałasu w sieci punktów recepcyjnych na podstawie znajomości parametrów geometrycznych źródeł oraz ich mocy akustycznej określonej w sposób teoretyczny lub empiryczny jest zgodne z cytowaną normą. Pozwala to określić równoważny poziom dźwięku w wybranym punkcie na podstawie znajomości położeń źródeł, parametrów akustycznych tych źródeł, charakterystyki podłoża terenu, przy uwzględnieniu zjawisk ekranowania przez ekrany naturalne i urbanistyczne. Obliczenia hałasu w sieci na wysokości 4,0 m wykazują, że przy założonym poziomie tła akustycznego i najbardziej niekorzystnych warunkach emisji hałasu w porze dziennej przekroczenia założonego poziomu dyspozycyjnego 55 dB wystąpią w odległości do kilkunastu metrów od punktu załadunku. Obszar przekroczeń zamknie się wewnątrz działek Inwestora. Wykres izofon wpływu zakładu na klimat akustyczny przedstawiono w załączeniu. Poziom hałasu w punktach obserwacji wynosić będzie od 26,4 do 38,0 dB (w punktach tuż przy granicy złoża i miejsca załadunku). W porze nocnej emisja hałasu nie będzie występowała. Przedsięwzięcie nie spowoduje przekroczeń normatywów akustycznych, wpływ zakładu na klimat akustyczny będzie praktycznie niezauważalny. Akty prawne [1] Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r Prawo ochrony środowiska. (tekst jednolity Dz.U. 2008 nr 25 poz. 150, z późniejszymi zmianami) [2] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. (Dz.U. 2007 nr 120 poz. 826). WIBRACJE Podczas eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie wystąpią czynniki mogące spowodować powstawanie wibracji, w związku z tym nie zachodzi konieczność przeprowadzenia specjalistycznych pomiarów oraz wdrażania środków zmierzających do ich zwalczania. TEMPERATURA Podczas eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie wystąpią czynniki mogące spowodować powstanie ognisk o podwyższonej temperaturze, w związku z tym nie występuje konieczność przeprowadzania specjalistycznych pomiarów oraz wdrażania środków zmierzających do ich zwalczania. SUBSTANCJE TOKSYCZNE Podczas eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie wystąpią czynniki mogące spowodować powstanie substancji toksycznych, w związku z tym nie występuje konieczność przeprowadzenia specjalistycznych pomiarów oraz wdrażania środków zmierzających do ich zwalczania. POLA ELEKTOMAGNETYCZNE Podczas eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie wystąpią czynniki mogące spowodować powstanie pól elektromagnetycznych, w związku z tym nie występuje konieczność przeprowadzenia specjalistycznych pomiarów raz wdrażania środków zmierzających do ich zwalczania. c) ilość i sposób odprowadzania ścieków socjalno – bytowych Zaopatrzenie w wodę pitną zapewnione będzie przez przedsiębiorcę w formie wody mineralnej, natomiast wodę do celów socjalnych dostarczać będzie firma wynajmująca toaletę przenośną z umywalką podczas okresowych serwisów toalety oraz w razie potrzeby, przedsiębiorca, w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody (Dz. U. Nr 8, póz. 70). Prognozuje się, że ilość zużywanej wody na cele socjalne wynosić będzie do 3 15 dm /j. o. x dobę, tj. 0,45 m3/j.o. x miesiąc, co przy zatrudnieniu 3 osób wynosić będzie 45 dm3/j. o. x dobę, tj. 1,35 m3/j.o. x miesiąc. Założono, że na terenie projektowanej kopalni powstawać będą ścieki socjalno–bytowe wytwarzane przez max. 3 zatrudnione osoby. Ścieki te odprowadzane będą do zbiornika bezodpływowego przenośnego sanitariatu. Parametry techniczne toalety przenośnej z umywalką : zbiornik 230 litrów umywalkę o pojemności 30 litrów pisuar deskę sedesową 2 rolki papieru toaletowego antypoślizgowa podłoga półprzezroczysty dach umożliwiający wykorzystanie oświetlenia zewnętrznego zamek "wolny / zajęty" podajnik papieru toaletowego dozownik mydła i ręczników Wymiary: podstawa 118 x 110 wysokość max 222 cm Przy zatrudnieniu 3 (a nawet 5) osób (8 godzin dziennie / 5 dni w tygodniu), wystarczy zainstalowanie jednej toalety na terenie kopalni, serwisowanej w zależności od rzeczywistego zużycia wody do celów socjalnych oraz intensywności używania toalety. d) ilość i sposób odprowadzania ścieków technologicznych nie będą powstawały ścieki technologiczne e) ilość i sposób odprowadzania wód opadowych nie planuje się odprowadzania wód opadowych f) rodzaj, przewidywane ilości i sposób postępowania z odpadami Odpady z zaplecza socjalnego – bytowe, makulatura, rękawice robocze, zużyta odzież – niewielka ilość, gromadzona w kontenerze i wywożona przez Zakład Gospodarki Komunalnej. Nie będzie dochodzić do powstawania innych odpadów: – niebezpiecznych, ponieważ remonty i naprawy będą wykonywane w siedzibie przedsiębiorcy, a nie na złożu, – innych niż niebezpieczne, ponieważ cały nadkład posłuży do rekultywacji złoża. g) ilości i rodzaje zainstalowanych i planowanych maszyn i urządzeń. – koparka hydrauliczna 1 szt. – ładowarka kołowa 1 szt. – koparka pływająca (refulująco – ssąca) tzw. refuler 1 szt. Eksploatacja złoża sprzętem mechanicznym w sytuacji powstania awarii tego sprzętu np. wycieku substancji ropopochodnych może spowodować zagrożenie zanieczyszczenia gruntu. Aby zapobiegać powstawaniu tego typu sytuacji awaryjnych należy przestrzegać następujących warunków pracy: – dopuszczać do pracy na złożu tylko sprzęt sprawny technicznie, – przeprowadzać okresowe kontrole stanu technicznego maszyn, – eksploatować sprzęt zgodnie z jego przeznaczeniem w warunkach określonych w instrukcji obsługi i Dokumentacji Techniczno Ruchowej danej maszyny, – do obsługi sprzętu dopuszczać osoby z odpowiednimi kwalifikacjami i przeszkolone na danym stanowisku pracy. Ponadto, warto podkreślić, że sprzęt mechaniczny, który będzie wykorzystywany przez Inwestora do eksploatacji złoża BIAŁYKAŁ AD charakteryzuje się wysokim stopniem sprawności technicznej praktycznie eliminującym zagrożenie powyżej opisane. Sprzęt ten zgodnie z przepisami ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, będzie podlegał okresowym kontrolom, prowadzonym przez Inspektorów Okręgowego Urzędu Górniczego, a ponadto, zgodnie z rygorami ww. ustawy, pozostaje pod stałym nadzorem Kierownika Ruchu Zakładu Górniczego. W sytuacji powstania awarii sprzętu Kierownik Ruchu Zakładu Górniczego lub osoba Dozoru Górniczego powiadamia, zgodnie z nakazami planu ruchu zakładu górniczego, właściwe służby celem określenia potrzeby i ewentualnego podjęcia działań ratowniczych również pod względem ochrony środowiska. 9. Możliwe transgraniczne oddziaływania na środowisko: Złoże BIAŁYKAŁ AD położone jest ponad 140 km od najbliższej, czyli zachodniej granicy kraju, w związku z dużą odległością nie wystąpią transgraniczne oddziaływania na środowisko. 10. Oddziaływanie przedsięwzięcia na obszary podlegające ochronie na podstawie ustawy o ochronie przyrody – obszar NATURA 2000 (ustawa z dnia 16 kwietnia 2004r Dz. U. Nr 92 poz. 880 z późniejszymi zmianami) Obszar opisywanej inwestycji według podziału fizyczno–geograficznego Kondrackiego (1998) wchodzi w skład następujących jednostek: Megaregion: Pozaalpejska Europa Środkowa (3) Prowincja: Niż Środkowoeuropejski (31) Podprowincja: Niziny Środkowopolskie (318) Makroregion: Obniżenie Milicko - Głogowskie (318.3) Mezoregion: Kotlina Żmigrodzka (318.33) Projektowana inwestycja tj. eksploatacja odkrywkowa złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD, zlokalizowana jest poza: a) obszarami wodno–błotnymi, b) obszarami wybrzeży, c) obszarem stref ochronnych ujęć wód i obszarem ochronnym zbiorników wód śródlądowych, d) obszarami, na których standardy jakości środowiska zostały przekroczone, e) obszarami o krajobrazie mającym znaczenie historyczne, kulturowe lub archeologiczne, f) obszarem gęsto zaludnionym gdyż otoczony jest polami uprawnymi, terenami zadrzewionymi, g) obszarami uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej; Złoże BIAŁYKAŁ AD znajduje się poza granicami wszelkich form ochrony przyrody, jednak w niewielkiej odległości (ok. 40 m) od południowo–zachodniej granicy złoża znajdują się pokrywające się ze sobą: obszary NATURA 2000 – SOOS Ostoja nad Baryczą PLH020041, OSO Dolina Baryczy PLB020001 oraz Park Krajobrazowy Dolina Baryczy. Wykaz wszystkich wielkopowierzchniowych form ochrony przyrody w odległości do 30,0 km od terenu złoża przedstawia poniższa tabela: Rezerwaty Nazwa Stawy Milickie Olszyny Niezgodzkie Radziądz Wzgórze Joanny [km] 3.23 4.69 9.23 16.98 Dębno Baszków Mszar Bogdaniec Buczyna Helenopol Pępowo Czerwona Róża 18.28 23.49 24.29 28.47 28.76 28.87 Parki krajobrazowe Park Krajobrazowy Dolina Baryczy Obszary chronionego krajobrazu Dolina Baryczy Dąbrowy Krotoszyńskie Baszków-Rochy Krzywińsko-Osiecki wraz z zadrzewieniami generała Dezyderego Chłapowskiego i kompleksem leśnym Osieczna-Góra Krzywińsko-Osiecki Wzgórza Trzebnickie Natura 2000 Obszary specjalnej ochrony Dolina Baryczy PLB020001 Dąbrowy Krotoszyńskie PLB300007 Natura 2000 Specjalne obszary ochrony Ostoja nad Baryczą PLH020041 Skoroszowskie Łąki PLH020093 Dolina Łachy PLH020003 Uroczyska Płyty Krotoszyńskiej PLH300002 Chłodnia w Cieszkowie PLH020001 Wzgórza Warzęgowskie PLH020079 0.03 16.05 16.69 27.01 29.78 29.80 0.04 21.45 0.04 16.33 20.47 21.62 22.51 23.71 Poniżej, krótka charakterystyka form ochrony przyrody znajdujących się najbliżej złoża, tj. w odległości do 10,0 km. PLH020041 Ostoja nad Baryczą – Obszar znajduje się głównie na terenie woj. dolnośląskiego (jego mniejszy fragment znajduje się w woj. wielkopolskim). Ostoja w większej części pokrywa się z obszarem Parku Krajobrazowego “Doliny Baryczy”, leżącym w północnej części Dolnego Śląska na terenie gmin Milicz, Żmigród, Krośnice, oraz Prusice, Cieszków i Twardogóra. Obszar obejmuje rozległe bagniste obniżenie doliny Baryczy i jej dopływów. Dolina jest wyścielona utworami glacjalnymi, fluwioglacjalnymi i współczesnymi aluwiami rzecznymi. W południowo–zachodniej części obszaru znajdują się morenowe zalesione Wzgórza Twardogórskie z najwyższym wzniesieniem Wzgórzem Joanny dominującą nad szeroką i płaską doliną Baryczy. Obszar obejmuje kompleks łąk zalewowych, stawów rybnych w tym najbardziej znane Stawy Milickie, pól uprawnych i rozległych terenów leśnych. O specyfice terenu decyduje bogata sieć hydrograficzna z licznymi kanałami, ciekami wodnymi oraz mokradłami i stawami. Lasy tworzą dwa większe kompleksy: Lasy Milickie oraz Lasy Ostrzeszowskie. W pobliżu cieków zachowały się fragmenty łęgów i olsów, a na wyżej położonych terenach cenne buczyny i grądy. Uboższe siedliska porastają bory sosnowe i mieszane. Obszar jest ważny ze względu na swoją bioróżnorodność. Znajduje się tutaj 14 typów siedlisk z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej i 15 gatunków z załącznika II. Dobrze są zachowane i wykształcone zbiorowiska leśne oraz cenne są też podmokłe łąki tego terenu. Na uwagę zasługuje też bogata ichtiofauna z kozą złotawą. Dolina Baryczy uważania jest za królestwo karpia. Występują też m.in. różanka, karaś złocisty, sumik, piskorz, miętus, leszcz, wzdręga, kiełb i sum. Ostoja jest tez cennym siedliskiem ptaków. Do najrzadszych i najcenniejszych gatunków należą czapla purpurowa, bąk, bączek, bocian czarny, perkoz rdzawoszyi, zausznik, żuraw i drapieżny bielik. Znajduje się tutaj 150 par bociana białego. Jest to obszar najstarszych i największych stawów rybnych w Europie środkowej. Występuje tutaj wydra, bóbr oraz żółw stepowy. Spośród występujących tu ssaków należy wymienić jelenie, dziki, daniele, borsuki, jenoty, tchórze, kuny a także nietoperze. Owady reprezentują natomiast: kozioróg dębosz, oraz rzadszy od niego jelonek rogacz. PLB020001 Dolina Baryczy – Obszar Położony w Kotlinie Milickiej stanowiącej część Obniżenia Milicko–Głogowskiego. Utworzony został na terenie Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy i obejmuje jego większą część. Zlokalizowany jest pomiędzy Żmigrodem na zachodzie (woj. dolnośląskie) a okolicą Przygodzic na wschodzie (woj. wielkopolskie). Ponad połowę obszaru stanowią grunty użytkowane rolniczo, około 30% to lasy i ponad 10% to zbiorniki wodne. Właśnie te ostatnie są najcenniejszymi elementami przyrodniczymi zarówno ostoi, jak i parku – są to kompleks stawów rybnych, z których najstarsze mają ponad 700 lat. Z cennych siedlisk wymienić należy lasy łęgowe, grądy niskie i olsy. Ze względu na rozległe zbiorniki wodne obszar charakteryzuje się niezwykłym bogactwem ornitofauny. Do ich licznego bytowania przyczynia się ekstensywna produkcja rybacka i wielkość stawów, duża liczba wysp porośniętych trzcinami i drzewami, szerokie pasy szuwarów, porośnięte drzewami i krzewami groble, mała głębokość stawów i zabezpieczenie przed nadmierną ingerencją człowieka. Do najcenniejszych ptaków na tym obszarze należą m.in.: bąk, bączek, bocian czarny, bielik i łabędź krzykliwy. Wiosną spotkać można żerującego na wilgotnych łąkach żurawia, w trzcinach buduje zaś gniazda błotniak stawowy. Obszar jest istotnym szlakiem ptasich wędrówek, ptaki zatrzymują się tutaj by odpocząć i nabrać sił do dalszej drogi (m.in. żurawie, gęsi zbożowe). O ogromnym znaczeniu tego terenu dla ochrony ptaków świadczy zgłoszenie go na listę obszarów Konwencji Ramsar (obszar Stawy Milickie). Na obszarze ostoi występują liczne gatunki roślin i grzybów chronionych, z czego najwięcej gatunków związanych jest z siedliskami leśnymi i wodnymi. Udokumentowano stanowiska takich roślin jak bluszcz pospolity, grążel żółty, sromotnik bezwstydny czy widłak goździsty. Licznie reprezentowane są storczyki, częściowej ochronie podlegają zaś: kruszyna pospolita, konwalia majowa, kalina koralowa, centuria pospolita i porost - płucnica islandzka. Realizacja przedsięwzięcia polegającego na eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie uniemożliwi pełnionych przez te obszary funkcji turystyczno - wypoczynkowych oraz nie zakłóci drożności lokalnych korytarzy ekologicznych. Wyrobiska odkrywkowe stwarzają zwłaszcza ptakom możliwość bytowania, gniazdowania i żerowania, tzn. sprzyjają tworzeniu nowych siedlisk przyrodniczych, możliwych po zakończeniu eksploatacji do uzyskania rangi obiektów chronionych. Ze względu na wystarczającą odległość tych form ochrony przyrody od złoża BIAŁYKAŁ AD - Nie przewiduje się znacząco negatywnego wpływu na te obszary. Park Krajobrazowy Dolina Baryczy –powołany w 1996 r. w celu zachowania wartości przyrodniczych, krajobrazowych i historyczno–kulturowych. Obejmuje obszar o powierzchni 87 040 ha, z czego większość znajduje się w województwie dolnośląskim, w obrębie gmin: Cieszków, Krośnice, Milicz, Prusice, Twardogóra, Trzebnica i Żmigród. Na terenie Wielkopolski leży 17 000 ha w gminach: Odolanów, Przygodzice i Sośnie. Oś parku stanowi rzeka Barycz, płynąca równoleżnikowo ze wschodu na zachód. Ze względu na bardzo niewielki spadek (najmniejszy wśród polskich rzek) w dolinie rzeki możliwe było budowanie już w średniowieczu tanim kosztem dużych zbiorników wodnych, w których hodowano ryby. Obecnie łączna powierzchnia stawów rybnych na terenie parku wynosi blisko 7500 ha. Pogrupowane są one w kompleksy różnej wielkości, z których największy, jest kompleks Stawno, zajmujący 1630 ha. Stawy, będące najbardziej charakterystycznym elementem krajobrazu Doliny Baryczy, łączą w sobie walory przyrodnicze (jako siedlisko wielu cennych gatunków roślin i zwierząt) oraz kulturowe (jako wytwór działalności człowieka). Na obszarze parku zachowały się liczne zabytki kultury materialnej. Pozostałościami osadnictwa wczesnośredniowiecznego są grodziska (m.in. koło Kaszowa). Dobrze zachowała się barokowa architektura sakralna konstrukcji ryglowej z kościołem św. Andrzeja Boboli w Miliczu na czele. Walory kulturowe oraz przyrodnicze łączą liczne parki podworskie, z których w najlepszym stanie zachował się park w Miliczu. Pochodzenia kulturowego są również liczne szpalery i aleje starych drzew, głównie dębów. Około 44% powierzchni parku zajmują zbiorowiska leśne. Wśród nich przeważają lasy sosnowe, ale w okolicach Żmigrodu występują podmokłe łęgi i olsy (rez. "Olszyny Niezgodzkie"), natomiast na południe od Milicza rosną również lasy bukowe (rez. "Wzgórze Joanny"). Na obszarze parku zidentyfikowano wszystkie nizinne typy siedliskowe lasu z wyjątkiem boru bagiennego. Na terenie parku stwierdzono występowanie 121 zespołów roślinnych (naturalnych, półnaturalnych i synantropijnych). Do najcenniejszych należą zbiorowiska wodne, w tym bardzo rzadkie w skali Polski zbiorowisko z udziałem grzybieńczyka wodnego. Spośród stwierdzonych na terenie parku gatunków roślin chronionych na uwagę zasługują gatunki z Polskiej Czerwonej Księgi Roślin – grzybieńczyk wodny oraz lindernia mułowa. Występują tu duże populacje grążela żółtego oraz wodnej paproci - salwinii pływającej. Niezwykle bogaty jest świat zwierzęcy parku. Stwierdzono tu m. in. 34 gatunki ryb (łącznie z hodowlanymi), 13 gatunków płazów, 5 gatunków gadów oraz 56 gatunków ssaków (w tym dwa z Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt - leśny gryzoń popielica i nietoperz borowiaczek). Najcenniejszym elementem fauny parku jest oczywiście bogactwo gatunkowe ptaków. Łącznie odnotowano tu aż 277 gatunków, w tym 169 lęgowych. Najcenniejsze występują na obszarze rezerwatu "Stawy Milickie". Dzięki obecności licznych starych dębów na terenie parku występują duże populacje rzadkich i chronionych chrząszczy – kozioroga dębosza i pachnicy dębowej. Zasadniczym elementem decydującym o charakterze parku jest jego położenie we wschodniej części Obniżenia Milicko–Głogowskiego. Pozornie płaski teren wzdłuż koryta rzeki charakteryzuje się dużą różnorodnością środowisk, na którą składają się między innymi pagórkowate obrzeża doliny, rozległe i zróżnicowane pod względem gatunkowym kompleksy leśne, wielkopowierzchniowe stawy rybne, a także rozciągające się wzdłuż Baryczy i jej dopływów łąki i pola. Rezerwaty Stawy Milickie – największy kompleks stawów rybnych w Europie, położony w kotlinowatych rozszerzeniach doliny Baryczy, w okolicach Milicza i Żmigrodu. Liczba stawów wynosi ponad 285, a ich łączna powierzchnia liczy ok. 77 km2. Maksymalna głębokość wynosi 2,5 m. Wiele stawów jest obecnie zdewastowanych, pozbawionych wody, czasem zarośniętych. Region stawów jest od 1963 roku rezerwatem ptactwa wodnego i błotnego. Odnotowuje się tu 276 gatunków, z czego 166 gatunków ma tu swoje tereny lęgowe (m.in. żuraw, łabędź niemy, gęś gęgawa, orlik krzykliwy, bielik, kania ruda i inne). Od 1996 roku część Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy, objęta także ochroną w ramach konwencji ramsarskiej. Stawy Milickie należą do światowej sieci Living Lakes (żyjące jeziora). Olszyny Niezgodzkie – Rezerwat utworzony w 1987 roku w celu zachowania naturalnego obszaru bagiennego olszyn w zasięgu rzeki Ługi, zajmuje 74,28 ha. Znajduje się on na południe od wsi Niezgoda. Są to fragmenty ok. 100–letnich drzewostanów olszowych, poprzerywane porębami, uprawami leśnymi i młodnikami. Flora roślin naczyniowych rezerwatu liczy 276 gatunków (w tym 26 gatunków drzew, 23 gatunki krzewów i 227 gatunków roślin zielnych). Z gatunków chronionych należy wymienić: bluszcz pospolity, kalinę koralową, kruszynę pospolitą, porzeczkę czarną, konwalię majową, grzyb sromotnik bezwstydny oraz sztucznie wprowadzony jarząb szwedzki. Oprócz roślin olszyny są także ostoją ssaków, płazów i gadów. Od niedawna coraz liczniej na tym terenie występują bobry. Coraz gorszy bilans wodny, suche lata i nienajlepsza gospodarka wodna ludzi są olbrzymim zagrożeniem dla podmokłych środowisk takich jak olszyny. Radziądz - leśny rezerwat przyrody założony w 1954 roku, powiększony w 2011 do 8,31 ha. Utworzony dla zachowania fragmentu grądu środkowoeuropejskiego, dębowo–grabowego o cechach zespołu naturalnego. Położony w gminie Żmigród, województwie dolnośląskim, ok. 1,5 km na południowy– zachód od wsi. Od zachodu graniczy z kompleksem stawów rybnych Kokoty. Rezerwat znajduje się na terenie Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy oraz obszaru Natura 2000 PLH020084 Ostoja nad Baryczą SOO. W rezerwacie stwierdzono 133 gatunki roślin naczyniowych: 18 gatunków drzew, 9 gatunków krzewów i 106 gatunków roślin zielnych. Stwierdzono także 10 gatunków naziemnych mszaków. Faunę reprezentuje ok. 14 gatunków ptaków, z których najliczniejsze to: szpak, zięba, modraszka, sikora bogatka i kowalik. Pomniki przyrody Na terenie gminy Pakosław jest 14 pomników przyrody; są to obiekty przyrody ożywionej, a należą do nich pojedyncze okazy drzew oraz aleja. Na terenie złoża BIAŁYKAŁ AD, ani w jego najbliższej okolicy nie znajdują się żadne pomniki przyrody. Zabytki Na terenie złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie znajdują się obiekty objęte ochroną prawną na mocy przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Wody powierzchniowe: Obszar gminy leży w zlewni rzeki Odry. Sieć rzeczną tworzy przede wszystkim rzeka Orla wraz z dopływami. Orla jest prawostronnym dopływem Baryczy, uchodzącym do niej w 34,6 km. Wypływa na Wysoczyźnie Kaliskiej w rejonie miejscowości Budy na wysokości 155 m n p m. Uchodzi do Baryczy poniżej Wąsosza na wysokości 85 m n p m. Całkowita długość rzeki wynosi 88,0 km, a powierzchnia dorzecza 1546,5 km2. Pod względem administracyjnym zlewnia Orli leży na pograniczu województw wielkopolskiego i dolnośląskiego. Głównymi dopływami Orli są: Borowica, Żydowski Potok, Rdęca, Dąbrocznia, Masłówka, Szpatnica (Stara Orla). Wymienione dopływy Orli posiadają również dobrze rozbudowaną sieć własnych dopływów. Największe znaczenie pod tym względem dla powiatu mają Masłówka oraz Dąbrocznia. Główne dopływy Masłówki (której całkowita powierzchnia dorzecza wynosi 287,8 km2) to: prawobrzeżne – Czarny Rów, Grobelka, lewobrzeżne – Stara Pijawka, Nowa Pijawka i Jelenia Struga. Główne dopływy Dąbroczny, (której całkowita powierzchnia dorzecza wynosi 236,4 km2) to Złoty Rów (Złota Woda) i Kanał Bitter. Całkowita powierzchnia dorzecza Rdęca wynosi 183,5 km. Na terenie gminy Pakosław nie występują naturalne zbiorniki wodne. Na terenie całego powiatu rawickiego istnieje jedynie kilka sztucznych zbiorników powstałych w wyrobiskach poeksploatacyjnych (stawy wiejskie, oczka wodne), które zasilane są głównie przez wody podziemne. Największym zbiornikiem wodnym na terenie powiatu jest wybudowany w 2006 r. zbiornik Pakosław, który pełni funkcję przeciwpowodziową, nawodnieniową i rekreacyjną. Należy stwierdzić, iż złoże położone jest w obszarze zbiornika JCWP PLRW60001914699 – Orla od Rdęcy do Baryczy – ta jednolita część wód powierzchniowych jest silnie zmienioną częścią wód o złym stanie jakościowym, a osiągnięcie celów środowiskowych w dorzeczu Odry w rejonie tej zlewni jest zagrożone. Na obszar nałożono czasowe derogacje (uchylenie od obowiązku osiągnięcia celów środowiskowych w dorzeczu Odry) z uwagi na położenie części wód na obszarze obszarów szczególnie narażonych na zanieczyszczenia związkami azotu pochodzącymi ze źródeł rolniczych (OSN). Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie będzie elementem utrudniającym osiągnięcie zamierzonych celów środowiskowych, a może nawet wpłynąć pozytywnie, ponieważ czasowo zmieniając sposób użytkowania działek ewidencyjnych nr 15 i 19 może w pewien sposób ograniczyć przedostawanie się substancji związanych z gospodarką rolną, takich jak nawozy sztuczne, do gleb i wód. Wpływu eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD na wody powierzchniowe należy rozpatrywać w odniesieniu do zagrożenia jakości pierwszego poziomu wodonośnego. Nie jest on w sposób naturalny chroniony przed dopływem zanieczyszczeń z powierzchni ziemi. W związku z tym, że zanieczyszczenia takie mogłyby przeniknąć, w ciągu kilkunastu godzin, do pierwszej warstwy wodonośnej należy rygorystycznie przestrzegać warunków pracy by nie dopuścić do zanieczyszczeń powierzchni terenu substancjami ropopochodnymi, odpadami i ściekami. Wody podziemne Złoże BIAŁYKAŁ AD położone jest poza obszarem występowania Głównych Zbiorników Wód Podziemnych. Najbliżej położony jest GZWP nr 303 Barycz– Głogów, znajdujący się ok. 4 km na południowy - zachód. Złoże BIAŁYKAŁ AD znajduje się w granicach Jednolitej Części wód podziemnych nr 74, w której w utworach czwartorzędowych występuje jeden poziom wodonośny; w miocenie występują dobrze izolowane, jeden lub dwa poziomy wodonośne bez kontaktu hydraulicznego z poziomem czwartorzędowym. Ponadto, cechą szczególną te JCWPd jest fakt, że wody poziomu mioceńskiego na znacznych obszarach JCWPd wykazują wysokie zabarwienie o charakterze geogenicznym. Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego w granicach obszaru górniczego BIAŁYKAŁ AD, nie będzie miała szkodliwego wpływu na wody powierzchniowe i podziemne. Odwołując się do zapisów art. 81 ust. 3 ustawy z dnia 3.10.2008 stwierdzamy, iż eksploatacja złoża nie przyczyni się do nieosiągnięcia celów środowiskowych zawartych w „Planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Odry”, zatwierdzonym na posiedzeniu Rady Ministrów w dniu 22 lutego 2011 r. przez Prezesa Rady Ministrów, ze względu na, między innymi, niewielką powierzchnię złoża kruszywa naturalnego. Dla naturalnych części wód powierzchniowych nadrzędnym celem zawartym w art. 38 Ustawy Prawo Wodne (Dz. U. z 2012 poz. 145 w brzmieniu od 7 marca 2013) jest utrzymanie lub poprawa stanu ekologicznego wód. Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD w żaden sposób nie wpłynie na pogorszenie stanu wód w JCWP Dorzecza Odry gdyż nie zwiększy dopływu zanieczyszczeń do wód podziemnych, ani nie zachwieje równowagi pomiędzy poborem, a zasileniami wód podziemnych. Jedynymi zagrożeniami są zanieczyszczenia produktami ropopochodnymi, lecz ryzyko ich wystąpienia jest porównywalne z ryzykiem zanieczyszczenia produktami ropopochodnymi np. przy rolniczym użytkowaniu terenu. Zagrożenie w postaci obniżenia wód podziemnych nie wystąpi, gdyż wyrobisko jest zawodnione i nie będzie odwadniane przez co nie powstanie lej depresyjny, a co za tym idzie nie zostanie zachwiany otaczający go ekosystem. Działania prowadzące do zachowania obecnego stanu ekologicznego wód w w/w JCWP są tymi samymi działaniami jakie należy podejmować w celu ochrony wód podziemnych. Jest to m.in. przestrzeganie zarządzeń KRZG, utrzymywanie właściwego stanu technicznego maszyn oraz tankowanie maszyn pracujących na terenie złoża w specjalnych, wyznaczonych do tego miejscach, prawidłowo zabezpieczonych. Po zakończeniu eksploatacji na obszarze górniczym BIAŁYKAŁ AD, tj. po wyeksploatowaniu zasobów przemysłowych, powstanie zawodnione wyrobisko. W odległości do 10,0 km od złoża znajduje się kilka ujęć wód w miejscowościach: – 0,9 km w kierunku S od złoża – Białykał, – 5,8 km w kierunku SE od złoża – Ruda Sułowska, – 6,7 km w kierunku Se od złoża – Brzeziny, – 6,9 km w kierunku NW od złoża –Zielona Wieś, – 7,3 km w kierunku NW od złoża – Piaski, – 8,6 km w kierunku NW od złoża – Szkaradowo. Ujęcia te nie posiadają wyznaczonych stref ochronnych, w granicach, których mogłoby znaleźć się złoże (w załączeniu wycinek mapy sozologicznej zał. nr 1). Wpływ eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD na wody powierzchniowe należy rozpatrywać w odniesieniu do zagrożenia jakości pierwszego poziomu wodonośnego. W celu zabezpieczenia wód gruntowych przed zanieczyszczeniami produktami ropopochodnymi, wszelkie prace naprawcze i konserwacyjne maszyn pracujących w zakładzie górniczym, jak np. tankowanie, wykonywać w wyznaczonych miejscach, odpowiednio zabezpieczonych przed przedostaniem się tych produktów do gruntu poprzez odizolowanie np. folią i płytami betonowymi. Tankowanie maszyn będzie przeprowadzane poza wyrobiskiem eksploatacyjnym, na czas tankowania teren pod urządzeniami (beczka z paliwem, pompa, zbiornik maszyny) zabezpieczony będzie folią PE ułożoną w sposób uniemożliwiający spływ paliwa poza jej obręb, obiekt wyposażony będzie w odpowiednią ilość sorbentu, żeby w razie wycieku zebrać rozlane paliwo z folii. Naprawy sprzętu na terenie obiektu prowadzone będą w ograniczonym zakresie i będą się sprowadzały do wymian części zużytych wskutek eksploatacji, których można dokonać bez konieczności przeprowadzania dużego demontażu i spuszczania płynów eksploatacyjnych. Odpady powstające podczas tych prac (zużyte części) odbierane będą przez ekipę dokonującą naprawy. Wszystkie naprawy związane z koniecznością wymiany lub spuszczania płynów eksploatacyjnych będą się odbywały poza kopalnią w wyspecjalizowanych warsztatach, w razie niemożliwości samodzielnego przejazdu maszyny przewożona będzie ona do warsztatu przy użyciu specjalistycznego sprzętu. Kopalina główna – kruszywo naturalne nie wykazuje własności toksycznych, w związku z tym nie zachodzi obawa przed zanieczyszczeniem środowiska w skutek jej eksploatacji oraz transportu. Eksploatacja złoża nie spowoduje powstawania ścieków technologicznych groźnych dla środowiska, a powstałe w trakcie eksploatacji złoża ścieki bytowo– gospodarcze będą gromadzone w szczelnym zbiorniku typu TOI–TOI i wywożone do oczyszczalni. Środowisko przyrodnicze Najważniejsze czynniki kształtujące szatę roślinną to charakter podłoża, gleby i stosunki wodne, a także działalność człowieka. W ogólnej strukturze użytkowania gruntów dominują użytki rolne, zajmując ok. 71% ogólnej powierzchni gminy Pakosław. Na obszarze gminy występują ogólnie słabe gleby, podatne na degradację, a z uwagi na prawie zerowe nachylenie terenu znaczna ich część jest nadmiernie zawodniona, a miejscami nawet zabagniona. W większości gleby występujące na terenie gminy zaklasyfikowane zostały do IV, V i VI klasy bonitacyjnej, ale występują też gleby klas bonitacyjnych IIIa oraz IIIb. Gmina charakteryzuje się lesistością na poziomie 21%, przy średniej krajowej 29%. Powierzchnia gruntów leśnych na terenie gminy wynosi 274 ha. Są to lasy mieszane, a w występującym naturalnym drzewostanie przeważają: sosna zwyczajna, świerk pospolity, dąb szypułkowy, brzozy: brodawkowata i omszona, topola osika i jarząb pospolity. Zdecydowana większość lasów to lasy należące do Skarbu Państwa., natomiast nadzór nad gospodarką leśną w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa sprawuje Nadleśnictwo Piaski. Na obszarze Nadleśnictwa Piaski wyodrębniono 18 typów gleb. Największą powierzchnie zajmują gleby rdzawe, pośród których dominują gleby rdzawe bielicowe i rdzawe właściwe. Powierzchnia działki ewidencyjnej nr 15 obręb Białykał to w całości grunty przygotowane są do produkcji rolnej, stąd brak jest chronionych gatunków roślin i zwierząt. Na działce nr 19 przeważają również grunty rolne przygotowane do produkcji rolnej, ale występuje także niewielka powierzchnia stanowiąca pastwisko trwałe oraz las o powierzchni łącznej 1,8 ha. Działka nr 15: - jej zachodnia i południowa granica przylegają do rowu melioracyjnego, - wzdłuż rowu znajduje się 34 drzewa rosnące pojedynczo lub w grupach po kilka sztuk, są to krzewiaste i drzewiaste formy wierzby oraz w sąsiedztwie lasu również sosny zwyczajne, Działka nr 19: - W skład drzewostanu na działce nr 19 w Białykale wchodzi sosna zwyczajna (90% - 100%) z udziałem brzozy od pojedynczych drzew do 10% całego wydzielenia leśnego. Oba te gatunki są w wieku od 40 do 58 lat, - przez środek działki przebiega dość płytki rów, przy brzegu którego rośnie kilka sztuk sosny zwyczajnej, brzozy oraz wierzby, - roślinność zielna rosnąca przy rowie jest reprezentowana przez takie gatunki jak: pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, mozga trzcinowa Phalaris arundinacea, szczaw lancetowaty Rumex hydrolapathum, pałka szerokolistna Typha latifolia, firletka poszarpana Lychnis flos – cuculi, jaskier rozłogowy Ranunculus repens, jaskier płomiennik Ranunculus flammula, turzyca siwa Carex canescens, karbieniec pospolity Lycopus europaeus, - roślinność zielna rosnąca w pobliżu zadrzewień jest reprezentowana przez takie gatunki jak: pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, oset Carduus, rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius, szczotlicha siwa Corynephorus canescens, wiechlina łąkowa Poa pratensis i roczna Poa annua, kupkówka pospolita Dactylis glomerata, kostrzewa łąkowa Festuca pratensis, leśna F. altissima, mietlica pospolita Agrostis capillaris, stokłosa dachowa Bromus tectorum, chaber bławatek Centaurea cyanus, tymotka łąkowa Phleum pratense, koniczyna polna Trifolium arvense, babka zwyczajna Plantago major, mak wątpliwy Papaver dubium, perz właściwy Elymus repens, Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD wymagała będzie usunięcia większości drzew i krzewów znajdujących się w granicach złoża, poza pasami ochronnymi. Łączna powierzchnia drzewostanu przeznaczonego do wycinki wynosi ok. 1,8 ha. Przyjmując, że na 1,0 a powierzchni rośnie 5-8 drzew, konieczne będzie usunięcie 900 – 1440 drzew. Około 95% usuniętych drzew stanowić będzie sosna zwyczajna o pierśnicy 15 – 22 cm i wysokości 15 – 17 m. Pozostałe 5% stanowić będzie brzoza, gabarytami zbliżona do sosen oraz pojedyncze okazy innych gatunków, które miały szansę rozwinąć się w podszycie, a których wiek nie powinien przekraczać kilkunastu klas. Drzewa te zostaną usunięte dopiero wtedy kiedy zajdzie taka konieczność, tj. front robót eksploatacyjnych przeniesie się w okolicę ich występowania. Przed wycinką zostanie przeprowadzona inwentaryzacja drzew, pod kątem ich ilości, gatunku, wielkości, wieku, a także czy nie stanowią one miejsc przebywania, gniazdowania i rozrodu chronionych gatunków ptaków, drobnych ssaków, a także owadów. Na chwilę obecną nie stwierdzono miejsc siedlisk chronionej fauny w obrębie drzewostanów występujących na działce ewidencyjnej nr 19. Drzewa są w ogólnym stanie zdrowotnym dobrym. W związku z sąsiedztwem lasu, można spodziewać się obecności zwierząt w granicach projektowanej inwestycji. W związku z faktem przemieszczania się, poszukiwania pożywienia mogą pojawić się sarny, jelenie, dziki, lisy, dlatego należy zadbać o odgrodzenie obszaru inwestycji od sąsiedniego lasu. Ponadto, w okolicy złoża występują też gatunki ptaków szeroko rozprzestrzenione na niżu, związane z polami upranymi, a także i lasami. W przyszłości powstały zbiornik wodny stworzy dogodne warunki siedliskowe dla gatunków ptaków (i nie tylko) związanych z wodami i brzegami zbiorników wodnych. W istniejących rowach na działce nr 19 i tym rozdzielającym dwa pola złoża, nie zaobserwowano płazów, prawdopodobnie ze względu na późną już dla nich, porę roku. Ich obecność w sąsiedztwie planowanej eksploatacji jest bardzo prawdopodobna, w związku z tym w czasie realizacji przedsięwzięcia, prace wydobywcze mające naruszać skarpy powstającego wyrobiska, wykonywane za pomocą koparki kołowej powinny być wykonywane poza okresem rozrodu płazów przypadającym na okres wiosenny. Wydobywanie kopaliny z dna wyrobiska zawodnionego za pomocą koparki pływającej – refulera, nie będzie stanowić zagrożenia dla płazów, które przebywają chętniej przy brzegach zbiornika, gdzie woda jest płytsza i cieplejsza, a gdzie wśród przybrzeżnych roślin składają swój skrzek. Planowana eksploatacja złoża BIAŁYKAŁ AD na przewidywanej powierzchni nie będzie miała negatywnego wpływu na świat roślinny i zwierzęcy, gdyż jak wykazano w „Dokumentacji …” oraz w niniejszym opracowaniu, swoim oddziaływaniem nie wykroczy poza obszar złoża BIAŁYKAŁ AD, czyli działki nr 15 i 19, obręb Białykał, gm. Pakosław. Warunki klimatyczne Obszar opracowania według podziału rolniczo–klimatycznego R. Gumińskiego położony jest w dzielnicy środkowej. Zaliczana ona jest do najcieplejszych w obrębie kraju. Jednocześnie jest to jeden z najsuchszych regionów Polski, gdyż średnia roczna suma opadów atmosferycznych wynosi około 550–600 mm. Średnia roczna temperatura wynosi ok. 8°C. Liczba dni pochmurnych wynosi 120–145 w roku, natomiast pokrywa śnieżna zalega średnio 60–67 dni. Okres wegetacyjny na obszarze planu trwa przeciętnie około 220 dni. Klimat gminy Pakosław kształtowany jest głównie masami powietrza znad północnego Oceanu Atlantyckiego i basenu Morza Śródziemnego. Czynniki te powodują, że klimat gminy jest umiarkowany i łagodny. Dominują wiatry zachodnie i południowo–zachodnie. Na omawianym obszarze najcieplejszym miesiącem jest lipiec ze średnią temperaturą 17,5°C, najchłodniejszym styczeń –3,5°C. Ujemne średnie miesięczne temperatury trwają od grudnia do marca włącznie. Najwyższe opady w ciągu roku, odnotowywane są w miesiącach letnich, najniższe w miesiącach zimowych od stycznia do marca. 11. Czy dla projektowanej inwestycji planuje się utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania ( dla przedsięwzięć wymienionych w art. 135 Prawa ochrony środowiska), spowodowane tym, że mimo zastosowanych dostępnych rozwiązań technicznych, technologicznych i organizacyjnych nie mogą być dotrzymane standardy jakości środowiska poza terenem zakładu lub innego obiektu. Nie ma potrzeby i w związku z tym nie planuje się utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania. Podpis wnioskodawcy: W załączeniu: 1. Mapa sozologiczna z lokalizacją terenu złoża w skali 1: 50 000, zał. nr 1 2. Mapa z lokalizacją terenu złoża w stosunku do Obszarów Chronionego Krajobrazu i NATURA 2000 zał. nr 2 3. Wycinek mapy GZWP, zał. nr 3 4. Wycinek mapy JCWPd, zał. nr 4 5. Mapa dokumentacyjna złoża w skali 1: 1000, zał. nr 5 6. Mapa topograficzna w skali 1: 10000 z lokalizacją terenu złoża, zał. nr 6 7. Dane wsadowe i wyniki obliczeń zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego 8. Dane wsadowe i wyniki obliczeń natężenia hałasu i zasięgu oddziaływania.