1 31. Sprawdzać działaniem. Fizyka skupia uwagę na zjawiskach

31. Sprawdzać działaniem. Fizyka skupia
uwagę na zjawiskach przebiegających w warunkach
bliskich postulowanego przez nią początku świata,
czyli w bardzo wysokich temperaturach przy bardzo
wysokich ciśnieniach. W transfizyce warunki początku wszechświata są bliskie warunkom krytycznym, toteż w odtworzeniu tych warunków spodziewa
się informacji o początkach wszechświata oraz odkrycia nieznanych własności substancji. Fizyka bardzo późno odkryła niezwykłe zjawiska, występujące
w bardzo niskich temperaturach, gdyż jej teorie na to
nie wskazywały, a potem nie stworzyła teorii, która
by przewidywała dalsze. A szkoda, gdyż zapowiedzią tego, co jeszcze można będzie odkryć jest zatrzymane w obniżonej w temperaturze życie. W temperaturach bliskich krytycznym atomy transfizyki różnią się istotnie od ich postaci w warunkach normalnych, a energia EC strumieni C niektórych pierwiastków jest obniżona do wielkości szczątkowej, co stwarza możliwości badań nad wykorzystaniem energii
strumieni B, jakie w fizyce są nie do pomyślenia.
Czy świat jest taki, jak go opisujemy? Dla fizyki
jest dokładnie takim, jak go opisuje, i będzie nim jak
długo w jakiejkolwiek formie badacz wypowie zdania
o znaczeniu: „Teoria wymaga, aby …” Tu ktoś wymaga coś od natury. W roku 2060 obok podręczników fizyki z roku 1860 i 1960 znajdzie się podręcznik
trzeci. Oby i ten był ciekawy.
Mimo niedostatków opisów fizyki, jej prognozy
do połowy XX wieku były trafne, gdyż odrzucała teorie, które eksperymentalnie się nie sprawdzały. Eksperymenty, którymi chcemy potwierdzić teorię, mogą
prowadzić w ślepy zaułek, gdyż chcemy wykazać, że
świat jest taki jak go opisujemy. Ogrom tego działania w fizyce cząstek elementarnych w ciągu ostatniego półwiecza i nikłość użytecznych wyników na to
1
właśnie wskazują. Czy w takiej fizyce doświadczenia
w ogóle mogą zakwestionować teorię? Gdyby zjawisko anihilacji można było regularnie odtworzyć, dziś
istniałyby generatory anihilacyjne wykorzystujące
materię jako nieograniczone źródło energii. I nikt nie
wątpiłby w prawdziwość opisów fizyki. Bez tego fizyka jądrowa nie ma już zmiatającego wszelkie
obiekcje argumentu użytecznych zastosowań. A
trudno się ich spodziewać, kiedy w eksperymentach
z użyciem ogromnych energii pojawiają się na ułamek sekundy wśród rozmaitych cząstek także takie,
które mogą potwierdzić teorię, a trwałym wynikiem
eksperymentów są nazwy. Mimo to wysiłki fizyków
jądra atomu nie całkiem poszły na marne, gdyż w
końcu zrozumieją, że teoria może być przeszkodą
rozwoju fizyki. A wtedy fizyka nawiąże do swego rozwoju w drugiej połowie XIX wieku. Zaś gigantyczne
maszyny zużywające ogromne energie na produkcję
nazw, pozostaną, bardziej jeszcze niż strzeliste katedry ubiegłych wieków, świadectwem wysokich
aspiracji i niewykorzystanych możliwości człowieka.
Fizyka ma do wyboru rozstać się z niewydarzonymi teoriami lub produkować na potrzeby własne
opisy jałowe jak długo będą na to pieniądze. Sprawa
ma aspekt, który decyzję ułatwia. Jeśli bowiem jest
jakaś szansa, abyśmy przetrwali w tym układzie słonecznym nieco dłużej niż nam przeznaczone,
szansę tę stwarza fizyka. Musimy działać, bo na to
może nie starczyć czasu. Na spekulacje zawsze
czas będzie. Ratując niemal od stulecia swoje teorie
coraz mniej prawdopodobnymi przyjęciami, fizyka
mikroświata staje się niewiarygodna. Gdyby w tym
czasie ograniczono się do teorii, określających kolejne eksperymenty, bylibyśmy o wiele dalej. Przerwałem opis zjawisk elektrochemicznych, kiedy okazało się, że biorąc za podstawę określony doświad2
czalnie elektrochemiczny szereg napięciowy pierwiastków, opisy są krótsze. Taką fizyka można się
tylko zachwycać. Fizyka nie potrzebuje wielkich teorii, potrzebują je fizycy.
Fizycy, a za nimi tak uczniowie lekcji fizyki, jak
słuchacze wykładów fizyki, wierzą, że teorie i modele
fizyki są odbiciem rzeczywistości. Trzeba będzie
oswoić się z myślą, że są jedynie opisami, albo wręcz
przepisami, umożliwiającymi – lepiej lub gorzej –
działanie.
3