Arkusz kalkulacyjny to program przeznaczony do wykonywania

Arkusz kalkulacyjny to program przeznaczony do wykonywania różnego rodzaju obliczeń oraz prezentowania
i analizowania ich wyników (np. w postaci wykresów). Arkuszem kalkulacyjnym nazywamy także utworzony w tym
programie dokument, zawierający dane, ich opisy i wyniki obliczeń:
Oblicz średnią swoich ocen na ostatnim
świadectwie szkolnym.
Imię
Nazwisko
PRZEDMIOT
OCENA
język polski
5
historia
4
wiedza o społeczeństwie
5
sztuka
5
język obcy
4
matematyka
5
fizyka
4
chemia
5
biologia
4
geografia
5
technika
5
informatyka
4
wychowanie fizyczne
5
religia/etyka
5
ŚREDNIA OCEN
4,64
Arkuszy kalkulacyjnych jest wiele.
To jest ikona arkusza kalkulacyjnego (podaj nazwę – patrz na pasek tytułu ) …………………… . Arkusz ten
należy do „rodziny” Microsoft Office. Uruchamia się go podobnie jak aplikację Word – z menu Start.
W oknie arkusza znajdują się elementy dobrze znane Wam z innych programów. Zawiera też kilka poleceń,
z którymi do tej pory nie zetknęliście się. Obszar roboczy arkusza kalkulacyjnego wypełnia tabela podzielona na
pionowe rubryki, nazywane kolumnami i poziome, określane mianem wierszy. Kolumny oznaczone są wielkimi
literami alfabetu łacińskiego, wiersze zaś cyframi arabskimi. Tabela arkusza jest bardzo duża. Uruchom arkusz
kalkulacyjny Excel i sprawdź jak oznacza się kolumny po wyczerpaniu alfabetu (przesuń poziomy pasek przewijania).
Ostatni wiersz arkusza Excel ma numer 65 536.
Podstawowym elementem arkusza jest komórka, która powstaje na przecięciu kolumny i wiersza. Każda
komórka posiada swój identyfikator złożony z nazwy kolumny i numeru wiersza, zwany adresem komórki, np. A5.
Mimo, że arkusz składa się z wielu komórek, to tylko jedna jest w danej chwili komórką aktywną, tzn. taką, w której
wykonujemy operacje. Oznaczona jest czarną ramką, pełniącą funkcję kursora. Adres komórki aktywnej zawsze jest
widoczny w polu nazwy (na pasku adresu).
Niekiedy obiektem działań nie jest pojedyncza komórka, ale spójny blok komórek – zaznaczony obszar. Każdy
obszar komórek ma również swój adres, nazywany inaczej zakresem komórek. Do jego określenia używa się adresu
pierwszej i ostatniej komórki oddzielonych dwukropkiem, np. A5:A14, C4:H4, G8:L17.
Zaznacz w otwartym arkuszu te przykładowe zakresy komórek przeciągając wciśniętym LPM.
Standardowo jeden dokument arkusza (Zeszyt) składa się z trzech zakładek nazywanych również arkuszami
(nazwy te można zmieniać dwukrotnie klikając).
Do komórek arkusza możesz wprowadzać różne dane: tekst, liczby, daty i formuły. Za pomocą tekstu opisujemy
dane umieszczane najczęściej w tabelach. Na liczbach i datach wykonywane są obliczenia. Formuły to wyrażenia,
wzory opisujące sposób obliczenia zawartości komórki arkusza, do której dana formuła została wpisana. To
dzięki formułom możesz zlecić arkuszowi wykonanie najbardziej żmudnych obliczeń. Do stworzenia formuły
posługujesz się liczbami, adresami komórek nawiasami okrągłymi i znakami działań arytmetycznych tzw.
operatorami arytmetycznymi. Są to: + (dodawanie), - (odejmowanie), * (mnożenie), / (dzielenie), ^ (potęgowanie).
Aby program rozpoznał, że zlecamy mu wykonanie obliczeń, każdą formułę musimy rozpocząć znakiem =.
Zawartość komórki aktywnej jest widoczna na pasku formuły (na rysunku element okna nr 10). Po wstawieniu
kursora tekstowego, na pasku formuły można zmieniać (edytować) zawartość komórki.
Wykonaj ćwiczenie:
w oknie otwartego arkusza w komórce C5 wpisz swoje imię i nazwisko,
w komórce C6 wpisz swój numer z dziennika (nie stosuj kropki, bo arkusz rozpozna ten zapis jako tekst,
a nie liczbę),
w komórce F6 wpisz liczbę 512, w komórce F7 liczbę 1124,
do komórki F8 wprowadź formułę =F6+F7; zatwierdź klawiszem Enter.
Widzisz okno arkusza Microsoft Excel z zaznaczonymi elementami. Dopasuj odpowiednie cyfry do podanych nazw.
….. pasek tytułowy
….. pasek menu
….. narzędzi standardowy
….. pasek narzędzi formatowania
….. numer wiersza
….. nazwa kolumny
….. pole nazwy
….. pasek formuły
….. zakładka
….. obszar roboczy z siatką
….. komórka aktywna
Jakiego rodzaju dane możemy wprowadzać do komórek arkusza? Wymień je.
………………………….., …………………………., ………………………….., ……………………..
Co to jest formuła?
………………………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………………..
Co oznaczają w formule następujące operatory arytmetyczne:
+ ………………………
^ ………………………
/ ………………………
* ………………………
= …………………………………………………………………………………….
Tworząc formuły najczęściej odwołujemy się do adresów komórek, a nie tylko do konkretnych liczb. Dzięki
adresowaniu możemy obliczyć kolejne wyniki przez skopiowanie pierwszej formuły. Jest to możliwe dlatego, że
program zapamiętuje położenie komórek, których adresy występują w formule.
Wyróżniamy trzy rodzaje adresowania:
adresowanie względne,
adresowanie bezwzględne,
adresowanie mieszane.
Adresowanie względne komórki, do której odwołuje się
formuła, polega na takim zapamiętywaniu jej położenia, aby
po skopiowaniu formuły do innych obszarów kolejne adresy
komórek występujących w tej formule automatycznie
dopasowały się do nowego położenia.
Adresowanie bezwzględne komórki, do której odwołuje się formuła, polega na takim
zapamiętywaniu jej położenia, aby po skopiowaniu formuły do innych komórek adres tej komórki nie
uległ zmianie. Aby podczas tworzenia formuły odwołać się do konkretnej komórki trzeba zastosować
adres bezwzględny – przed nazwą kolumny i numerem wiersza umieścić znak $ (np. adres
bezwzględny dla komórki A1 będzie miał postać $A$1).
Adresowanie mieszane komórki, do której odwołuje się formuła, polega na takim zapamiętywaniu jej
położenia, aby po skopiowaniu formuły do innych obszarów zmieniła się tylko nazwa kolumny lub
zmienił się tylko numer wiersza. Jest to połączenie adresowania względnego i bezwzględnego. Adres
mieszany dla komórki A1 może mieć postać A$1 lub $A1.
Arkusz kalkulacyjny to bardzo rozbudowany program, do wykonywania różnego rodzaju obliczeń. Nie wszystkie
zadania można wykonać za pomocą formuł. W związku z tym program został wyposażony w różne funkcje – gotowe,
zdefiniowane formuły. Każda formuła posiada nazwę, i ujęte w zwykły nawias argumenty oddzielone średnikami.
Argumentem funkcji może być adres komórki, zakres komórek, liczba, data, tekst, formuła, inna funkcja.
Najczęściej wykorzystywane funkcje to:
=SUMA(.... ; .....)
=ŚREDNIA(.... ; ....)
=MIN()
=MAX()
=JEŻELI(Test_logiczny;Wartość_jeżeli_prawda;Wartość_jeżeli_fałsz)
=LICZ.JEŻELI(Zakres;Kryteria).