Rozstrzygnięcie nadzorcze Nr NK-N.4131.11.4.2013.RJ1 z dnia 28

DZIENNIK URZĘDOWY
WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO
Wrocław, dnia 10 kwietnia 2013 r.
Elektronicznie podpisany przez:
Agnieszka Augustynowicz
Data: 2013-04-10 12:02:12
Poz. 2444
WOJEWODA DOLNOŚLĄSKI
NK-N.4131.11.4.2013.RJ1
Wrocław, dnia 28 marca 2013 r.
ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE
Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późniejszymi
zmianami)
stwierdzam nieważność
§ 1 ust. 1 pkt 3 i § 4 we fragmencie: „za wyjątkiem zapisu wskazanego w § 1
ust. 1 pkt 3 niniejszej uchwały, który ma zastosowanie od kolejnej kadencji, następującej po obecnej kadencji Rady Miejskiej w Bystrzycy Kłodzkiej”, § 2
ust. 1, § 3 załącznika nr 1, załącznika nr 2 do uchwały nr XLI/418/13 Rady
Miejskiej w Bystrzycy Kłodzkiej z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie zmian
w statucie Gminy Bystrzyca Kłodzka.
Uzasadnienie
Rada Miejska w Bystrzycy Kłodzkiej podjęła na sesji w dniu 28 lutego 2013 r. uchwałę nr XLI/418/13
w sprawie zmian w statucie Gminy Bystrzyca Kłodzka. Integralnymi częściami niniejszej uchwały są Regulamin Komisji Rewizyjnej (załącznik nr 1) oraz jednolity tekst statutu Gminy Bystrzyca Kłodzka (załącznik
nr 2).
Przedmiotowa uchwała została przesłana pismem Przewodniczącego Rady Miejskiej w Bystrzycy Kłodzkiej z dnia 6 marca 2013 r. nr BR.0711.02.2013 i wpłynęła do organu nadzoru dnia 7 marca 2013 r.
W trakcie postępowania nadzorczego dotyczącego przedmiotowej uchwały organ nadzoru stwierdził podjęcie:
− § 1 ust. 1 pkt 3 i § 4 we fragmencie: „za wyjątkiem zapisu wskazanego w § 1 ust. 1 pkt 3 niniejszej uchwały,
który ma zastosowanie od kolejnej kadencji, następującej po obecnej kadencji Rady Miejskiej w Bystrzycy
Kłodzkiej” z istotnym naruszeniem art. 58 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) i art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym (j.t. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.),
− § 2 ust. 1 oraz załącznika nr 2 do uchwały z istotnym naruszeniem art. 16 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 20 lipca
2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (j.t. Dz. U. z 2011 r.
Nr 197, poz. 1172 z późń. zm.) w związku z § 101 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. z 2002 r. Nr 100, poz. 908),
− § 3 załącznika nr 1 do uchwały z istotnym naruszeniem art. 18a ust. 2 i 5 ustawy o samorządzie gminnym.
Przedmiotową uchwałą Rada Miejska znowelizowała Statut Gminy Bystrzyca Kłodzka w ten sposób, że
m.in. zwiększono limit osobowy niezbędny do utworzenia klubu radnych z trzech do pięciu osób („Kluby powinny liczyć co najmniej 5 radnych” − § 1 ust. 1 pkt 3 uchwały).
Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego
–2–
Poz. 2444
Należy wskazać, że zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym radni mogą tworzyć kluby
radnych działające na zasadach określonych w statucie gminy. Z przytoczonego przepisu wynika upoważnienie
dla rady gminy (tu i nast. rady miejskiej) do uregulowania w statucie zasad działalności klubów radnych.
Zdaniem organu nadzoru przy ustalaniu zasad działania klubów radnych, Rada powinna mieć na względzie art. 58 ust. 1 Konstytucji RP, który każdemu zapewnia wolność zrzeszania się. Wolność zrzeszania się jest
bowiem konstytucyjną zasadą, którą w odniesieniu do rady gminy należy rozumieć jako wolność zakładania
klubów i wolność zrzeszania się w nich przez radnych. Konstytucyjną zasadę wolności zrzeszania się potwierdza właśnie art. 23 ustawy o samorządzie gminnym, który przyznaje radnym prawo tworzenia klubów
i nie wprowadza w tej materii żadnych dodatkowych wymogów ani ograniczeń. Określając zasady działania
klubów, rada nie może więc wprowadzać ograniczeń, które nie pozwalałaby na korzystanie przez radnych
z prawa zrzeszania się w klubach według określonych kryteriów, najczęściej politycznych lub społecznych
(por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2005 r., sygn. akt OSK 1616/04; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 czerwca 2004 r., sygn. akt III SA/KR 349/04;
wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt III SA/Kr 342/07; wyrok WSA w Olsztynie
z dnia 6 kwietnia 2004 r., sygn. akt II SA/Ol 1560/03; wyrok NSA z dnia 28 listopada 1996 r., sygn. akt II SA
910/96 oraz wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wr 337/08, niepubl.).
Warto przy tym dodać, że klub radnych nie jest organem rady, a stanowi formę organizacji radnych zorientowaną przede wszystkim na strukturę polityczną (orzeczenie TK z 23 kwietnia 1996 r., sygn. akt K. 29/95, OTK
ZU 1996/2 poz. 10).
W ocenie organu nadzoru określenie pięciu radnych jako minimalnej liczby radnych tworzących klub,
przy ustawowym składzie rady wynoszącym 15 radnych, w istotny sposób ogranicza możliwość zrzeszania się
w formie klubów wszystkich radnych wchodzących w skład rady. Stanowisko takie zostało również wyrażone
w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 października 2008 r. (sygn. akt
III SA/Wr 337/08) „W niniejszej sprawie należy zatem zgodzić się z Wojewodą, że określenie pięciu radnych
jako minimalnej liczby radnych tworzących klub, przy ustawowym składzie rady wynoszącym 15 radnych,
w istotny sposób ogranicza możliwość zrzeszania się w formie klubów wszystkich radnych wchodzących w skład
Rady.” Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 maja 2005 r. (OSK 1616/04) stwierdził, że: „Zadania i kompetencje klubów muszą być powiązane z funkcjonowaniem rady. Dlatego też, to radzie powierzono
kompetencje do określania zasad działania tych klubów, co obejmuje także określanie ich limitów osobowych.
Jednak zasady te, a zwłaszcza określanie wysokiego progu liczbowego umożliwiającego utworzenie klubu
nie mogą stwarzać przeszkód w korzystaniu przez radnych z prawa zrzeszania się w klubach, według określonych kryteriów społeczno-politycznych. Podzielić trzeba pogląd prawny Naczelnego Sądu Administracyjnego,
sformułowany w wyroku z 28 listopada 1996 r., II SA 910/96, ONSA 1997, z. 4, poz. 167, zgodnie, z którym
przy niewielkiej liczebności ustawowego składu rady, ustalenie w statucie gminy wysokiego progu liczbowego
tworzenia klubów radnych, stanowi istotne naruszenie art. 23 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym. Dodać
trzeba, iż art. 58 ust. 1 Konstytucji RP każdemu zapewnia wolność zrzeszania się. Nie można więc tak interpretować przepisu art. 23 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, aby taką wolność zrzeszania się radnych
w klubach radnych formalnie gwarantować, ale w praktyce, w sposób sprzeczny z tym przepisem, a także zarówno z art. 58 ust. 1 jak i z art. 2 Konstytucji RP (zasada demokratycznego państwa prawnego), ograniczać.(…) Ustanawianie więc progów liczbowych umożliwiających tworzenie i funkcjonowanie klubów radnych,
na bardzo wysokim poziomie, w praktyce dezawuuje ową wolność zrzeszania się rozumianą, w kontekście rozpoznawanej sprawy, jako wolność zakładania klubów radnych. Jest rzeczą oczywistą, że progi liczbowe dla
istnienia klubu muszą istnieć, ale powinny być one dostosowane do realiów, o których była wcześniej mowa.
Ustanawianie takiego progu na poziomie 1/3 składu rady jest niedopuszczalne. Jeżeli taką zasadę przenieść by
na forum Sejmu RP to klub poselski musiałby posiadać, co najmniej 154 posłów.”
Wymaga również wskazania, że ograniczenie prawa radnych do zrzeszania się w dowolnie tworzonych
klubach będzie miało wpływ również na skład komisji rewizyjnej. Przepis art. 18a ust. 2 ustawy o samorządzie
gminnym stanowi bowiem, że w skład komisji rewizyjnej wchodzą radni, w tym przedstawiciele wszystkich
klubów. W skład komisji mogą co prawda wchodzić również radni niezrzeszeni, nie mniej jednak kluby mają
niewątpliwie uprzywilejowaną pozycję w kształtowaniu składu osobowego komisji rewizyjnej. Zauważyć trzeba, że zasady działania klubów radnych obejmują również określenie minimalnych limitów osobowych uprawniających do utworzenia klubu. Ustalając progi liczbowe uprawniające do utworzenia klubu, rada powinna
mieć na względzie występujące realia, w tym liczebność rady oraz wytworzony w niej układ społecznopolityczny. Ograniczenie prawa radnych do zrzeszania się w dowolnie tworzonych klubach rzutuje (przez pozbawienie lub ograniczenie) na możliwość wykorzystania w komisji rewizyjnej uprzywilejowanej pozycji klubów, a w efekcie na realizację uprawnień związanych z udziałem w komisji rewizyjnej (Wyrok WSA we Wrocławiu z 15 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wr 337/08, źródło:www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Na problem
Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego
–3–
Poz. 2444
ten zwrócili również uwagę radni Rady Miejskiej w Bystrzycy Kłodzkiej, zrzeszeni w klubie Demokratyczna
Gmina, liczącym obecnie czterech radnych (w piśmie z dnia 6 marca 2013 r. przesłanym do organu nadzoru).
W orzecznictwie wyrażony został również pogląd, że organy gminy mogą kształtować swoje wewnętrzne
organizacje, czyli kluby i komisje, w sposób samodzielny i niezależny. Zwrócono jednak jednocześnie uwagę,
że statut gminy może normować wszelkie zagadnienia ustrojowe gminy nie normowane wyraźnie w ustawie,
ale nie może być sprzeczny z przepisami ustawowymi (por. wyrok NSA z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. akt OSK
1122/04; wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 marca 2004 r., sygn. akt II SA/Kr 3167/03).
Słuszność przedstawionego stanowiska organu nadzoru znajduje także potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 lipca 2012 r. (sygn. akt III SA/Lu 259/12)
„W orzecznictwie sądów administracyjnych przeważa pogląd, który Sąd w rozpoznawanej sprawie podziela, że
przepis art. 23 ust. 2 u.s.g. dotyczy materii ustrojowej i winien być interpretowany w powiązaniu z innymi przepisami o charakterze ustrojowym. Kluby radnych ściśle związane są z funkcjonowaniem rady i stąd radzie przyznana została kompetencja określenia zasad działania klubów radnych, jednak zasady te nie mogą stwarzać
przeszkód w korzystaniu przez radnych z prawa zrzeszania się w klubach według określonych kryteriów społeczno-politycznych. Podkreśla się, że wprowadzając regulacje o charakterze ustrojowym, rada nie może naruszać przepisów Konstytucji i ustaw.”
Podzielając przeważający w orzecznictwie pogląd, że rada gminy nie może pozbawiać radnych prawa tworzenia klubów ani wprowadzać takich rozwiązań, które znacznie ograniczają prawo zrzeszania się radnych
w klubach, stwierdzić należy, że przedmiotowa uchwała naruszyła w sposób istotny przepis art. 23 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, przyznający radnym prawo tworzenia klubów. W ocenie organu nadzoru ustalając
progi liczbowe uprawniające do utworzenia klubu rada powinna mieć na względzie występujące realia, w tym
liczebność rady oraz wytworzony w niej układ społeczno-polityczny. Określenie więc pięciu radnych jako minimalnej liczby radnych tworzących klub, przy ustawowym składzie rady wynoszącym 15 radnych, w istotny
sposób ogranicza możliwość zrzeszania się w formie klubów wszystkich radnych wchodzących w skład rady.
W rozpatrywanej tu sprawie, nie bez znaczenia pozostaje również i to, że na gruncie art. 23 ust. 1 ustawy
o samorządzie gminnym mandat radnego klasyfikowany jest jako mandat wolny. Prawo radnych do tworzenia
różnorodnych klubów w istotny sposób wzmacnia możliwości wykonywania przez radnego wolnego mandatu.
Grupa tworząca klub zawiązując formalne porozumienie, wyodrębnia i wzmacnia swoją pozycję w radzie.
W orzecznictwie wskazuje się, że uzasadnione jest stosowanie do wolnego mandatu radnego, ogólnej reguły
porządku prawnego minimalizowania ingerencji prawodawczej: tak długo jak, nie jest to konieczne, nie należy
ograniczać przepisami bezwzględnie obowiązującymi mandatu radnego. Chodzi więc o zapewnienie utworzenia klubu przez (w miarę możliwości) każde ugrupowanie polityczne radnych (por. wyrok WSA w Krakowie
z dnia 28 czerwca 2004 r., III SA/Kr 349/04 oraz P. Chmielnicki (w:) Komentarz do ustawy o samorządzie
gminnym, LexisNexis, Warszawa 2004, s. 176).
W tym stanie rzeczy konieczne było stwierdzenie nieważności § 1 ust. 1 pkt 3 uchwały, ze względu na
fakt, iż powyższe uregulowanie zostało podjęte z istotnym naruszeniem art. 58 ust. 1 Konstytucji RP i art. 23
ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym. Organ nadzoru uznaje także za zasadne stwierdzenie nieważności § 4
uchwały we fragmencie: „za wyjątkiem zapisu wskazanego w § 1 ust. 1 pkt 3 niniejszej uchwały, który ma zastosowanie od kolejnej kadencji, następującej po obecnej kadencji Rady Miejskiej w Bystrzycy Kłodzkiej”, jako
że jest on treściowo powiązany z kwestionowanym zapisem § 1 ust. 1 pkt 3 uchwały.
W kontekście powyższego wymaga również rozpatrzenia zapis § 3 załącznika nr 1 do uchwały „Regulaminu Komisji Rewizyjnej”, gdzie Rada postanowiła, że:
− ust. 1 „W skład komisji wchodzą przedstawiciele wszystkich klubów radnych.”,
− ust. 2 „Członkami komisji nie mogą być przewodniczący i wiceprzewodniczący Rady.”
Jak wynika z treści art. 18a ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym, zasady i tryb działania komisji rewizyjnej określa statut gminy. Na gruncie istniejącego piśmiennictwa prawniczego zarysował się pogląd mówiący
o tym, że statutowe unormowanie działalności komisji obejmuje zasady działania komisji oraz tryb wykonywania czynności kontrolnych. Statut może więc regulować tryb wyboru składu osobowego komisji rewizyjnej
i wszystkie konieczne elementy procedury wyboru członków komisji, w tym tryb ustalania kandydatur na
członków - przedstawicieli klubów oraz pozostałych radnych. Rada nie może natomiast normować innych
spraw odnoszących się do tej komisji ani zmieniać zasad przyjętych w tym zakresie przez ustawodawcę –
w szczególności poszerzać lub ograniczać przedmiotu jej działania, regulować jej składu osobowego (na przykład przez wprowadzanie dalszych, w stosunku do ustawy, ograniczeń w tym względzie).
Zauważyć trzeba, że zgodnie z art. 18a ust. 2 ustawy „W skład komisji rewizyjnej wchodzą radni, w tym
przedstawiciele wszystkich klubów, z wyjątkiem radnych pełniących funkcje, o których mowa w art. 19 ust. 1.”
Ustawodawca określił zatem szczegółowo skład komisji rewizyjnej, jak też wskazał osoby podlegające wyłączeniu z jej składu ze względu na pełnioną funkcję, tym samym Rada nie była władna do podejmowania roz-
Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego
–4–
Poz. 2444
strzygnięć w tym zakresie. Ponadto należy zwrócić uwagę, że § 3 ust. 1 załącznika nr 1 uchwały dokonuje modyfikacji normy ustawowej, w ten sposób że nie uwzględnia w składzie komisji rewizyjnej także innych radnych, niezrzeszonych w klubach radnych. Tym samym zapis § 3 ust. 1 załącznika nr 1 uchwały może sugerować, że w skład komisji rewizyjnej wchodzą tylko przedstawiciele klubów radnych, co byłoby niezgodne
z treścią art. 18a ust. 2 ustawy.
Orzecznictwo wielokrotnie wskazywało, że powtórzenia i modyfikacje, jako wysoce dezinformujące, stanowią istotne naruszenie prawa (wyrok NSA z 16 czerwca 1992 r., ONSA 1993/2/44; wyrok NSA z 14 października 1999 r., OSS 2000/1/17; wyrok NSA 6 czerwca 1996 r., sygn. SA/Wr 2761/95, nie opubl.). Powtarzanie regulacji ustawowych, bądź ich modyfikacja i uzupełnienie przez przepisy uchwały może bowiem prowadzić do odmiennej czy sprzecznej z intencjami ustawodawcy interpretacji. Trzeba, bowiem liczyć się z tym,
że powtórzony czy zmodyfikowany przepis będzie interpretowany w kontekście uchwały, w której go zamieszczono, co może prowadzić do całkowitej lub częściowej zmiany intencji prawodawcy. W takim kontekście,
zjawisko powtarzania i modyfikacji w aktach prawnych przepisów zawartych w aktach hierarchicznie wyższych, należy uznać za niedopuszczalne.
W tym miejscu wskazać także należy, że zgodnie z treścią art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej
działają na podstawie i w granicach prawa. Przepis ten wyraża zasadę legalizmu wyrażającą zakaz domniemania kompetencji organów władzy publicznej w ich działalności prawodawczej. Zatem wszelkie działania organów władzy publicznej powinny być oparte na wyraźnej normie kompetencyjnej. W państwie demokratycznym, w którym rządzi prawo normy prawne muszą określać kompetencje, zadania i tryb postępowania organów
administracji publicznej, wyznaczając tym samym granice ich aktywności (komentarz do art. 7 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej Wiesław Skrzydło, Zakamycze 2002 r., Lex nr 68276).
Zatem realizując kompetencję organ stanowiący musi ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu. Odstąpienie od tej zasady narusza związek formalny i materialny pomiędzy aktem wykonawczym,
a ustawą, co z reguły stanowi istotne naruszenia prawa. Zarówno w doktrynie, jak również w orzecznictwie
ugruntował się pogląd dotyczący dyrektyw wykładni norm o charakterze kompetencyjnym. Naczelną zasadą
prawa administracyjnego jest zakaz domniemania kompetencji. Ponadto należy podkreślić, iż normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny. Jednocześnie zakazuje się dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych oraz wyprowadzania kompetencji w drodze analogii. Na
szczególną uwagę zasługuje tu wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 2000 r. (K25/99, OTK
2000/5/141): „Stosując przy interpretacji art. 87 ust.1 i art. 92 ust. 1 konstytucji, odnoszących się do źródeł
prawa, takie zasady przyjęte w polskim systemie prawnym jak: zakaz domniemania kompetencji prawodawczych, zakaz wykładni rozszerzającej kompetencje prawodawcze oraz zasadę głoszącą, że wyznaczenie jakiemuś organowi określonych zadań nie jest równoznaczne z udzieleniem mu kompetencji do ustanawiania aktów
normatywnych służących realizowaniu tych zadań (...).”
W konsekwencji zasadne i celowe jest stwierdzenie nieważności § 3 załącznika nr 1 do przedmiotowej
uchwały, z uwagi na istotne naruszenie tym zapisem art. 18a ust. 2 i 5 ustawy o samorządzie gminnym.
Ponadto zastrzeżenia organu nadzoru budzi treść § 2 ust. 1 uchwały, zgodnie z którym: „Przyjmuje się
jednolity tekst statutu Gminy Bystrzyca Kłodzka, w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszej
uchwały.” oraz samego załącznika nr 2 do uchwały.
W kontekście powyższego postanowienia uchwały należy zwrócić uwagę na art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20
lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (j.t. Dz. U. z 2011 r.
Nr 197, poz. 1172 z późń. zm.), który stanowi, że teksty jednolite aktów normatywnych innych niż ustawa
ogłasza, a nie uchwala, organ właściwy do wydania aktu normatywnego − czyli w tym przypadku Rada Miejska w Bystrzycy Kłodzkiej. Wskazany przepis stanowi podstawę sporządzania i ogłaszania tekstów jednolitych
aktów normatywnych innych niż ustawa (w tym także uchwał). Tekst jednolity to urzędowa wersja tekstu ujednoliconego, czyli takiego tekstu aktu prawnego, na który zostały naniesione wszystkie zmiany wynikające
z aktów nowelizujących dany akt, które weszły w życie do dnia dokonywania ujednolicenia włącznie. Od zwykłych tekstów ujednoliconych (np. takich, jakie są zawarte w systemach informacji prawnej lub w różnego rodzaju zbiorach przepisów) teksty jednolite odróżnia to, że:
− są one opracowywane przez organ ustawowo do tego upoważniony,
− są one ogłaszane w sposób urzędowy („Tekst jednolity ogłasza się w formie obwieszczenia w dzienniku
urzędowym, w którym dany akt normatywny ogłoszono” ust. 4 art. 16 ustawy)
Wskazać trzeba po pierwsze, że w zamieszczonym w załączniku nr 2 uchwały tekście jednolitym statutu
Gminy Bystrzyca Kłodzka, zostały naniesione zmiany wynikające z aktu nowelizującego tą uchwałę (uchwała
nr XLI/418/13), które nie weszły jeszcze w życie w dniu sporządzenia tekstu jednolitego.
Zasady sporządzania tekstów jednolitych aktów normatywnych zostały szczegółowo określone w § 98
i następnych załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Za-
Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego
–5–
Poz. 2444
sad techniki prawodawczej” a zgodnie z § 110 tych zasad przepisy te znajdują odpowiednie zastosowanie do
aktów prawa miejscowego. Natomiast zgodnie z § 101 tego załącznika rozporządzenia „Ogłoszenie tekstu jednolitego następuje w formie obwieszczenia; tekst jednolity jest załącznikiem do tego obwieszczenia.”
Powyższe oznacza, że Rada mogła podjąć uchwałę w przedmiocie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały
Rady Miejskiej w Bystrzycy Kłodzkiej nr II/6/02 w sprawie statutu Gminy Bystrzyca Kłodzka, ale prawidłowa
realizacja tej kompetencji powinna była nastąpić dopiero w sytuacji podjęcia i wejścia w życie uchwały
w przedmiocie zmiany w statucie Gminy Bystrzyca Kłodzka, czyli w tym wypadku uchwały nr XLI/418/13
Rady Miejskiej w Bystrzycy Kłodzkiej z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie zmian w statucie Gminy Bystrzyca
Kłodzka (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 listopada 2010 r. - sygn.
akt II SA/Gl 630/10). Jest to tym bardziej uzasadnione w kontekście niniejszego rozstrzygnięcia nadzorczego,
stwierdzającego nieważność m.in. § 1 ust. 1 pkt 3 i § 4 (we fragmencie), jak też § 3 załącznika nr 1 do uchwały,
a tym samym powodującego, że przyjęty przez Radę tekst jednolity nie stanowi poprawnej wersji tekstu ujednoliconego statutu Gminy Bystrzyca Kłodzka.
Prawidłowa realizacja upoważnienia do ogłoszenia tekstu jednolitego w powyższym przypadku, powinna
więc była polegać na podjęciu przez Radę Miejską stosownego obwieszczenia, w którym tekst jednolity statutu
Gminy Bystrzyca Kłodzka stanowiłby załącznik do tego obwieszczenia, jednak nie wcześniej niż po wejściu
w życie zmian wynikających z aktu nowelizującego tą uchwałę.
Powyższe uzasadnia stwierdzenie nieważności § 2 ust. 1 oraz załącznika nr 2 do uchwały, w związku
z istotnym naruszeniem art. 16 ust. 3 i 4 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów
prawnych w związku z § 101 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie „Zasad techniki
prawodawczej”.
Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono, jak w sentencji.
Od niniejszego rozstrzygnięcia przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem Organu Nadzoru – Wojewody Dolnośląskiego w terminie 30 dni od jego doręczenia.
Zgodnie z art. 92 ustawy o samorządzie gminnym stwierdzenie przez organ nadzoru nieważności uchwały
organu gminy wstrzymuje jej wykonanie z mocy prawa w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności,
z dniem doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego.
Wojewoda Dolnośląski:
A. M. Skorupa