Kazusy 3

1.
2.
3.
4.
5.
6.
Autorem scenariusza spektaklu "Uśmiech Wilka" jest Paweł. Spektakl oparto na fragmentach kilku utworów Michała
Bułhakowa, w tym "Powieści teatralnej". Autorem przekładu "Powieści teatralnej" jest Ferdynand. Teatr nie uzyskał
zgody Ferdynanda na wykorzystanie tłumaczenia; tłumaczenie to zostało we fragmentach wykorzystane w
scenariuszu przez Pawła. Paweł zwrócił się do Ferdynanda o wyrażenie zgody na wykorzystanie tłumaczenia w
przeddzień premiery, lecz zgody tej nie uzyskał. Mimo braku tej zgody premiera spektaklu odbyła się. Następnie
jeszcze dwukrotnie spektakl został wystawiony w tej samej wersji. Potem przedstawienia zostały wstrzymane.
Następnie Paweł sam dokonał tłumaczenia fragmentów "Powieści teatralnej" Michała Bułhakowa i już tylko to
tłumaczenie było wykorzystane w dalszych spektaklach. Ferdynand zarzuca, że Teatr wykorzystał tłumaczenie
dowolnie wybierając jego fragmenty i dokonując zmian postaci - co zniekształciło treść utworu
Andrzej jest tłumaczem sztuki Olgierda p.t. "Późne kwiaty". Umową z 18.12.1996 r. Andrzej przeniósł na Telewizję
Polska między innymi: prawo do wykorzystania przekładu sztuki do realizacji spektaklu TV w oparciu o tekst
przekładu. Telewizja uzyskała prawo do realizacji spektaklu w oparciu o tekst przekładu, Andrzej nie zastrzegł w
umowie konieczności zachowania integralności jego dzieła, zgadzając się na wykorzystanie fragmentów. Strony
ustaliły, że Telewizja może w nagraniu dzieła wprowadzić zmiany, uzasadnione wymaganiami produkcji i emisji
programu radiowego lub telewizyjnego. W dniu 21.9.1998 r. wyemitowano adaptację sztuki "Późne kwiaty" w
przekładzie Andrzeja i reżyserii Jacka. Wykorzystane w adaptacji fragmenty w zakresie tłumaczenia wiernie
odpowiadały tłumaczeniu powoda. Usunięcie ze sztuki fragmentów tekstu i postaci kilku bohaterów oraz brak w
finale śmierci głównej bohaterki, zdaniem Andrzeja niweczyło dramaturgiczną konstrukcję dzieła. Andrzej skierował
do Telewizji pismo z żądaniem przeproszenia go i zadośćuczynienia w kwocie 15 000 zł. twierdząc, że zostały
naruszone jego prawa osobiste, ponieważ adaptacja polegała na usunięciu wielostronicowych fragmentów
przełożonego utworu, w tym finału, niwecząc dramaturgiczną konstrukcję dzieła
Sławomir jest autorem exlibrisów, które wprowadzał do obiegu wśród kolekcjonerów sprzedając im stemple
exlibrisowe. Później Sławomir wyraził zgodę na włączenie odbitek exlibrisów do kolekcji Bronisława, bez
wynagrodzenia. Kolekcja ta stanowi zbiór exlibrisów różnych autorów. Kolekcja była publikowana w odcinkach na
łamach gazety „G” za zgodą Bronisława. Sławomira nikt nie pytał o zgodę. Następnie Wydawnictwo W opublikowała
kolekcję Bronisława w formie książkowej jako część „Encyklopedii Introligatorstwa” także tylko za zgodą
Bronisława. Czy doszło do naruszenia praw autorskich Sławomira?
Grzegorz pracownik Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych, otrzymał polecenie służbowe opracowania instrukcji o
oznakowaniu dróg w czasie prowadzenia robót. Taką instrukcję opracował i po zatwierdzeniu przez dyrektora została
ona rozesłana w formie powielaczowej do jednostek podległych. Na stronie tytułowej instrukcji zaznaczono, że tekst
opracował Grzegorz. W późniejszym czasie postanowiono wydać instrukcję w formie drukowanej broszury o barwnej
grafice, co wiązało się z koniecznością dokonania pewnych zmian w tekście i wykonaniem rysunków. Grzegorz
napisał jej tekst w ostatecznym brzmieniu. Natomiast Dyrekcja zawarła ze Stefanem umowę zlecenia na wykonanie
23 rysunków i Stefan opracował część graficzną. Krajowa Agencja Wydawnicza na zlecenie Dyrekcji wydrukowała
instrukcję, przy czym na osobistą interwencję Grzegorza, który w tym czasie nie był już pracownikiem Dyrekcji,
zachowano stronę tytułową z wymienieniem Grzegorza jako autora tekstu, a Stefana jako grafika. Dyrekcja
potraktowała instrukcję jako załącznik "Wytycznych Technologicznych" zatwierdzonych przez dyrektora. Przed jej
rozesłaniem do jednostek drogownictwa w całym kraju usunięto stronę tytułową we wszystkich egzemplarzach.
Paweł jest biegłym rewidentem. Paweł działając na zlecenie spółki F, sporządził sprawozdanie finansowe oraz opinię
biegłego rewidenta wraz z raportem oceniającym prawidłowość i rzetelność badanego sprawozdania finansowego
spółki. Spółka w umowie z Pawłem nie zawarła postanowień odnoszących się do przeniesienia praw autorskich do
opinii, raportu i sprawozdania. Dokumenty te zostały złożone do KRS oraz w urzędzie skarbowym, przesłane
organom spółki oraz zamieszczone na jej stronie internetowej. Paweł uważa, że doszło do nieuprawnionego
opublikowania jego utworu.
Profesor F. jest cenionym autorytetem w zakresie prawa administracyjnego, na zlecenie Krajowego Związku
Producentów Wyrobów Futrzarskich przygotował projekt ustawy o hodowli i rozrodzie tchórzofretek. Projekt był
przedmiotem zainteresowania Związku, który przekonał do niego także grupę posłów Partii Solidnie Ludowej.
Posłowie przedłożyli projekt jako własną inicjatywę ustawodawczą, jednak po wstępnym czytaniu w komisji
projektowi nie nadano dalszego biegu, stwierdzając, że jest on nie do pogodzenia z obowiązującymi regulacjami
prawa UE w zakresie ochrony zwierząt. Kilka miesięcy później projekt został opublikowany w Zeszytach Naukowych
Wyższej Szkoły Rolniczej z obszernym, krytycznym komentarzem doktora D. Profesor F. uważa, że doszło do
naruszenia jego praw autorskich majątkowych oraz osobistych, poprzez publikację bez zgody oraz krytyczne uwagi
odnoszące się do proponowanych rozwiązań, oryginalnej formy i teatralnego słownictwa użytego w projekcie, co
naruszyło więź osobistą autora z dziełem.