docZadanie 4 - REBUS - Msze Św. i Nabożeństwa
download 
Reklamacja Transkrypt
Zadanie 4 - REBUS - Msze Św. i Nabożeństwa
W NASZEJ WSPÓLNOCIE PARAFIALNEJ W kończącym się roku duszpasterskim, który przeżywaliśmy pod hasłem: „Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię”, powracają słowa: „Błogosławieni są ci, którzy, którzy słuchają Słowa Bożego i zachowują je” z Ewangelii św. Łukasza (11,27-18). Pragnę teraz zwrócić się do każdego z Czytelników z indywidualnym apelem i prośbą rozwijając poniższą refleksję. Bóg pragnie złożyć w sercu każdego człowieka ziarno Słowa, tak, jak złożył je w Sercu Maryi w chwili zwiastowania. Każdego z nas prosi: „…otwórz Księgę Pisma Świętego. Wejdź, choć na chwilę w świat mego żywego słowa, aby ono mogło wejść w twój świat. Jeśli tak się nie stanie, nie dziw się, że twoje dni to chaos, bezsens i rozczarowanie”. Kiedy już otworzysz Księgę Żywego Słowa, ono będzie cię otwierać na innych, będzie cię wyprowadzać z zamknięcia na swoich sprawach ku sprawom innych, może tych najbliższych, tych z sąsiedniego pokoju. Bywa, że to właśnie oni są najbardziej samotni. Otwarte Boże Słowo sprawi, że otworzysz serce najpierw dla swych bliskich, a potem dla wszystkich potrzebujących. Słowo Boże jest żywe. Ono ma bijące Serce i ono potrzebuje serca. Słowo Boże nigdy nie chce pozostawać w sferze zachwytów i marzeń. Ono chce się stawać ciałem, chce się stawać czynem, który można zobaczyć, usłyszeć, dotknąć, wziąć do rąk. Jeśli usłyszysz słowo Boże, a potem zachowasz je w sercu, ono stanie się ciałem w twoim życiu. I poznają najbliżsi, co to znaczy, że Bóg zamieszkał pośród swego ludu, bo zamieszka On w twoich czynach i w twojej dobroci. Jeśli usłyszysz słowo Boże, a ono w tobie zamieszka, by stać się czynem miłości dla innych, zawsze wtedy przychodzi czas na ofiarowanie; ofiarowanie swego czasu, miejsca, sił, pomocy – po prostu na ofiarowanie siebie. Tak, możesz tego nie zrobić, ale pamiętaj, niebo to miejsce, do którego wchodzą ci, którzy wszystko ofiarowali. Tam odnajdą w radosnym szczęściu na wieki to, co oddali innym. Czasem pytamy: gdzie możemy odnaleźć słowo życia? Właśnie, gdzie? I tak, jak codziennie zasiadamy do stołu, bo jesteśmy głodni i słabi, tak codziennie potrzebujemy Bożego Słowa. Nie możemy spotykać się z nim tylko od czasu do czasu. Dlatego chcę Ciebie przekonać, Drogi Czytelniku - „Weź mnie do ręki i czytaj” - prosi księga Twojego Pisma Świętego. Inaczej możesz w swoim życiu zagubić wszystko - nawet siebie. Na koniec roku liturgicznego, który przypada w Niedzielę Chrystusa Króla Wszechświata, jeszcze jedna refleksja. W naszej wspólnocie parafialnej, w Chrystusowym Kościele, który tworzymy, widzi i kocha nas sam Bóg. To właśnie tutaj spotyka się On z nami i pragnie nas uświęcać. Kościół jest miejscem spotkania się dwóch 2 odpowiedzialności: Boga za człowieka i człowieka za Chrystusowy Kościół, z którym przecież, jako swoim Mistycznym Ciałem, utożsamia się nasz Zbawiciel. Tę naszą odpowiedzialność za Kościół Jezusowy ilustruje pewna anegdota. Otóż jednemu z chrześcijan śniło się, że umarł i po śmierci został zaprowadzony przez anioła do wspaniałej świątyni. Z uznaniem podziwiał jej przepiękną architekturę. Nagle jednak odkrył w sklepieniu brzydką dziurę. Wyglądało na to, że ktoś umyślnie wytrącił brakujący kamień. Anioł wyjaśnił mu szybko: „Dziura ta jest twoim dziełem, powstała na skutek twoich słów, czynów i narzekania". W tym momencie ów człowiek obudził się i postanowił, że od tej pory już nie będzie narzekał i ranił Kościoła, lecz weźmie się rzetelnie do współpracy, aby naprawić uczynione zniszczenia. Kościół jest w swojej pierwotnej istocie niezmienną i trwałą jednością. Biblijną podstawą jedności Kościoła, jak naucza nas Katechizm Kościoła Katolickiego, jest jedność trynitarna: Ojca, Syna i Ducha Świętego (KKK, n. 813). Jedność Kościoła, która wyznawana jest przez nas w Credo, jest właściwością Kościoła powszechnego. Przysługuje mu ona od początku i nie jest tylko ideałem, którego osiągnięcie możliwe będzie w przyszłości. Zapraszam w nowym roku duszpasterskim, wszystkich tworzących wspólnotę św. Stanisława BM, do budowania jedności w modlitwie wspólnotowej, życiu sakramentalnym, trosce o kościół parafialny oraz miłości braterskiej. Rok duszpasterski 2015/2016 przeżywać będziemy pod hasłem: „Nowe życie w Chrystusie”. Zrządzeniem Opatrzności Bożej, 1050. Rocznica Chrztu Polski, zbiega się ze Światowymi Dniami Młodzieży, które będziemy przeżywać w Krakowie z udziałem Ojca Świętego Franciszka oraz rzeszy młodych ludzi z całego świata. Przy tej okazji zwracam się do Wspólnoty Parafialnej, o otworzenie serc i drzwi swoich domów i przyjęcie ludzi młodych, którzy przybędą do parafii naszej Archidiecezji w dniach 20-25 lipca 2016 roku, głównie z Europy. Okażmy naszą hojność, jak inni ją nam okazywali, choćby wspomnieć czasy stanu wojennego. Chodzi o przyjęcie do mieszkania, do pokoju na czas noclegu i poczęstunek, choćby dwóch osób. W ciągu dnia nasi goście będą mieli zorganizowany program modlitw, spotkań oraz zwiedzania naszego miasta. Zgłoszenia można składać w zakrystii lub w biurze parafialnym. Decyzją Papieża Franciszka ten rok będzie również czasem Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Bądźmy i My miłosierni, jak miłosierny jest Ojciec nasz niebieski. Ks. Zbigniew Cichon PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. NOWY BISKUP NASZEJ DIECEZJI Ksiądz Zbigniew Zieliński, proboszcz Bazyliki Mariackiej w Gdańsku został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej. Biskup nominat ma 50 lat i jest doktorem socjologii religii. Wykładał w Gdańskim Seminarium Duchownym i na Uniwersytecie Gdańskim. Kierował wydziałem duszpasterskim i czynnie uczestniczył w licznych inicjatywach duszpasterskich, zaangażowany w duszpasterstwo młodzieży i różnych środowisk. Gdańskie korzenie są dla Nominata – jak sam podkreśla – szczególnym zobowiązaniem do pielęgnowania i rozwijania bogactwa wiary Pomorza i Kaszub oraz ducha solidarności. Ks. prał. dr Zbigniew Jan Zieliński urodził się w styczniu 1965 r. w Gdańsku. W 1985 r. egzaminem maturalnym oraz obroną pracy dyplomowej ukończył gdańskie „Conradinum” – Technikum Budowy Okrętów. Następnie wstąpił do Gdańskiego Seminarium Duchownego. Jako kleryk, a potem jako kapłan, posługiwał w pallotyńskim domu opieki społecznej dla osób upośledzonych w Gdańsku (1987-1993). W czasie seminarium odbył też praktykę duszpasterską w Areszcie Śledczym w Gdańsku. Święcenia prezbiteratu przyjął 18 maja 1991 r. z rąk abp. Tadeusza Gocłowskiego. Przez dwa lata pełnił funkcję kapelana Zakładu Karnego w Gdańsku-Przeróbce. Po święceniach kapłańskich przez osiem lat pracował w parafii pw. Matki Bożej Bolesnej w Gdańsku-Dolnym Mieście, następnie przez rok w archikatedrze oliwskiej. W 1995 r. ks. Zbigniew Zieliński podjął studia na Akademii Teologii Katolickiej na Wydziale Kościelnych Nauk Historycznych i społecznych na kierunku Politologia i Nauki Społeczne. W 2004 roku obronił pracę doktorską z socjologii, pisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Henryka SkorowskieSKAŁKA • listopad 2015 r. go („Przekaz wartości religijnych w zreformowanej polskiej szkole publicznej po 1990 roku”). 17 marca 2000 r. zostaje dyrektorem Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej Gdańskiej. Od roku akademickiego 2002/2003 wykłada teologię pastoralną w Gdańskim Seminarium Duchownym. W roku akademickim 2004/2005 podejmuje wykłady z socjologii religii na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 2004-2007 ks. Zbigniew Zieliński był proboszczem w parafii św. Michała Archanioła w Sopocie. 9 grudnia 2007 r. został mianowany proboszczem parafii archikatedralnej pw. Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie. Pracę proboszcza archikatedry oliwskiej łączył z funkcją dyrektora Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej Gdańskiej. 27 października 2014 r. został proboszczem konkatedralnej Bazyliki Mariackiej w Gdańsku. W ciągu swojej posługi kapłańskiej Biskup Nominat realizował się jako katecheta, duszpasterz młodzieży akademickiej oraz różnych środowisk Trójmiasta, między innymi leśników czy Kościelnej Służby Mężczyzn „Semper Fidelis”, a także jako wykładowca seminarium duchownego. Uczestniczył w przygotowaniu papieskiej pielgrzymki do Trójmiasta w 1999 r., w pracach III Synodu Gdańskiego oraz przeprowadził w archidiecezji gdańskiej peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego, trwającą sześć lat. Pasję duszpasterską łączył z powierzanymi mu zadaniami administracyjnymi, takimi jak renowacja zabytkowych obiektów sakralnych, w szczególności archikatedry oliwskiej. 26 września 2015 r. Ojciec Święty Franciszek mianował ks. prał. dr. Zbigniewa Zielińskiego biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej, przydzielając mu stolicę tytularną Medeli. Artykuł pochodzi ze strony www.gosc.pl/doc/2724401. Nowy-biskup-w-Gdansku 3 MODLITWA ZA ZMARŁYCH Listopad – to miesiąc naszej szczególnej duchowej więzi ze zmarłymi oraz szczególny miesiąc modlitwy w ich intencji. Kościół nieustannie powierza w modlitwie zmarłych, gdyż droga do wiekuistego odpoczynku jest, dzięki Miłosierdziu Boga, zawsze otwarta. Jan Paweł II w rozważaniach na „Anioł Pański” w listopadzie 2003 roku powiedział: „Modlitwa za zmarłych jest ważną powinnością, bowiem nawet jeśli odeszli w łasce i w przyjaźni z Bogiem, być może potrzebują jeszcze ostatniego oczyszczenia, by dostąpić radości nieba”. O ważności modlitwy za zmarłych przypomina ks. bp. Antoni Dydycz z Drohiczyna: ,,Często nie wiemy, kto potrzebuje naszego wsparcia duchowego, ale że ludzie go potrzebują, to jest oczywiste. Widzimy, że są grzechy, słabości, upadki. Dlatego nasza modlitwa za zmarłych jest niezbędna. Tę modlitwę powinniśmy składać poprzez ręce Matki Najświętszej. Ona wie najlepiej komu jest potrzebna’’. Kościół niemal od zarania swych dziejów szczególną troską modlitewną otacza zmarłych. Podczas każdej Mszy św. modlimy się za wszystkich, którzy odeszli już z tego świata: „Pamiętaj także o naszych zmarłych braciach i siostrach, i o wszystkich, którzy odeszli już z tego świata. Dopuść ich do oglądania Twojej światłości” (II Modlitwa Eucharystyczna). Błędne jest zatem i zupełnie niepoprawne potoczne określenie „dusze, o których nikt nie pamięta, za które się nikt nie modli, które znikąd ratunku nie mają” – takich dusz nie ma. Jedną z form troski o zmarłych są tak zwane wypominki. Dzisiejsze wypominki są wyrazem miłości i jedności całego Kościoła: pielgrzymującego na ziemi i tego, który przeszedł już granicę śmierci. Pisząc imiona zmarłych na kartkach wypominkowych, a następnie je odczytując wyrażamy wiarę, że ich imiona są zapisane w Bożej Księdze Życia. Znaczenie wypominek jest tym większe, że związane są one z Eucharystią. W intencji zmarłych wypisanych na kartkach wypominkowych odprawiana jest Msza św. Warto tu przypomnieć, że najcenniej4 szym naszym darem dla kochanych zmarłych i najbardziej przez nich upragnionym jest Msza św. Wielkim orędownikiem i kontynuatorem tej tradycji był benedyktyński opat z Cluny św. Odilon (zm. 1048). W 998 roku polecił on, aby we wszystkich klasztorach o regule benedyktyńskiej Dniem Zadusznym był 1 listopada. Stąd wywodzi się tradycja obchodzenia w Kościele Katolickim Dnia Zadusznego. Z czasem władze kościelne przeniosły je na 2 listopada. Wielu przychodzi częściej w listopadzie na cmentarze, aby się pomodlić za swoich bliskich zmarłych i zapalić znicze. Pamiętajmy o naszych zmarłych i polecajmy ich miłosierdziu Bożemu w modlitwie wypominkowej. „Bóg zapłać” za wszelkie ofiary składane przy okazji wypominek. Niech jednak ofiara złożona wraz z wypominkami nie zwalnia nas od prywatnej i wspólnotowej modlitwy za zmarłych! Pamiętajmy też o odpuście zupełnym, który możemy uzyskać pod zwykłymi warunkami jeden raz dziennie, modląc się za zmarłych: a) w kościele od południa 1 listopada i w dniu 2 listopada – od południa w uroczystość Wszystkich Świętych i w Dniu Zadusznym – przez pobożne nawiedzenie kościoła, odmówienie Ojcze nasz i Wierzę w Boga, oraz dowolnej modlitwy w intencjach Ojca Św. Wymagane są także pozostałe warunki potrzebne do uzyskania odpustu zupełnego, a mianowicie: stan łaski uświęcającej (ewentualnie odprawienie spowiedzi św.) i przyjęcie Komunii św., zachowanie wolności od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu. b) na cmentarzu od 1 do 8 listopada – w dniach od 1 do 8 listopada odpust można uzyskać, nawiedzając cmentarz, modląc się w dowolny sposób za zmarłych i spełniając przy tym pozostałe – wspomniane już – zwykłe warunki. Oprac. Ks. Marian Kożyczkowski PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. SANKTUARIUM MATKI BOSKIEJ OSTROBRAMSKIEJ W GDAŃSKU WRZESZCZU Jednym z przejawów bardzo silnej tożsamości religijnej a zarazem trwałej więzi z opuszczonym, nie z własnej przecież woli regionem, była tuż po II wojnie światowej, wyrażana przez przybywających masowo do Gdańska mieszkańców Wilna i wileńszczyzny, chęć posiadania własnej repliki cudownego Obrazu „ich” Matki Boskiej Ostrobramskiej oraz miejsca szczególnego kultu Tej, „co w Ostrej świeci Bramie”. Idea zaczęła się krystalizować już w roku 1947, kiedy to z inicjatywy wiernych parafii NSPJ w Gdańsku Wrzeszczu oraz jej ówczesnego proboszcza – ks. Józefa Zator-Przytockiego przygotowano do poświęcenia okazały obraz przyozdobiony cenną sukienką ze srebra. Twórcą kopii cudownego wizerunku malowanego farbami olejnymi na płótnie jest (wedle kroniki parafialnej) artysta malarz prof. Wierusz-Kowalski. Bogato zdobione suknie wraz z koronami pochodziły z samego Wilna. Zostały one wykonane jeszcze przed II wojną światową w tamtejszym zakładzie brązowniczo–złotniczym wyrobów kościelnych Mariana Niewiadomskiego. Warto podkreślić, iż dzieło to było przeznaczone pierwotnie dla Smoleńska. Uroczystość poświęcenia zaplanowano na środę 30 kwietnia 1947 roku. Tego dnia, podczas wieczornego nabożeństwa, kopię obrazu poświęcił przybyły specjalnie do Wrzeszcza ks. Arcybiskup Romuald Jałbrzykowski – metropolita wileński, ten sam, który dwadzieścia lat wcześniej (2 lipca 1927 roku) udekorował uroczyście koronami papieskimi Matkę Boską Ostrobramską w Wilnie. W ceremonii wzięli także udział m.in. ks. biskup Michał Klepacz – ówczesny ordynariusz diecezji łódzkiej oraz administrator apostolski Diecezji Gdańskiej – ks. infułat Andrzej Wronka. W tamtym podniosłym i wzruszającym nabożeństwie tłumnie uczestniczyli czciciele Matki Boskiej „Wileńskiej”, głównie zaś ci, którym pozostał na zawsze w pamięci wizerunek ich Pani Ostrobramskiej. Dowodem żywego Jej kultu Matki Bożej Ostrobramskiej były m.in. coraz liczniejsze wota, które zaczęto składać przy obrazie. Dodajmy tu, iż pierwszej ich grabieży dokonano już na początku stycznia 1948 roku. W roku 1950 ustawiono przy obrazie (zawieszonym wówczas jeszcze w głównej nawie kościoła) nowy prowizoryczny ołtarzyk. Cztery lata później, w związku z pracami malarskimi, obraz przeniesiono jednak w inne miejsce. Został on mianowicie umieszczony w lewym skrzydle transeptu. SKAŁKA • listopad 2015 r. Zamurowano wówczas jedno z dwóch oddzielnych bocznych wejść (od strony południowej) i ustawiono tam drewniany, tymczasowy ołtarz, w którym to umieszczono obraz. Tutaj pozostawał on od roku 1954 aż do 1987. Z całą pewnością najboleśniejszą kartą w długich dziejach kopii cudownego wizerunku Matki Boskiej Ostrobramskiej z Wrzeszcza było jego zbezczeszczenie, jakiego dokonali nieznani sprawcy. Tego haniebnego aktu dopuścili się złodzieje w nocy z 12 na 13 kwietnia 1985 roku. Ich łupem, prócz naczyń liturgicznych, padła wówczas brutalnie zdarta z obrazu pozłacana sukienka ze srebra, korona a także kosztowne wota. Wieść o dokonanej grabieży natychmiast rozeszła się wśród parafian i czcicieli Ostrobramskiej Pani, którzy gromadnie zbierać się zaczęli przy ogołoconym z ozdób i zbezczeszczonym Jej wizerunkiem na nabożeństwach przebłagalnych. Podobne nabożeństwa ekspijacyjne odprawiano wówczas we wszystkich kościołach diecezji gdańskiej. Wielu wiernych spontanicznie pospieszyło też z ofiarami, poświęcając na renowację obrazu i przywrócenie mu dawnej świetności oraz blasku. Własne, często pamiątkowe przedmioty ze srebra, złota i szlachetnych kamieni. Wyjęty zaś z ram obraz oddano do gruntownej konserwacji, powierzając go w tym celu mgr Barbarze Rochowie, (konserwatorowi zabytków), która starannie przeniosła mocno już sfatygowane malowidło na nowy podkład płócienny, a także usunęła powstałe w ciągu lat zaciemnienia i uzupełniła ubytki. W trakcie tych prac, na desce, do której pierwotnie było przymocowane płótno odkryto odręczny napis następującej treści: „Obraz niniejszy został całkowicie wykonany przez zakład brązowniczo-złotniczy Wyrobów Kościelnych M. Niewiadomskiego (Mariana syna Michała) we Wilnie. Firma egzystuje od roku 1847 z siedzibą M. Wilno, al. Zamkowa 5/1. Na Wybrzeże Gdańsk-Wrzeszcz, przybyłem jako wysiedleniec – repatriant z Wilna w okresie II wojny światowej w roku 1946 dnia 27 kwietnia. Obraz niniejszy został ufundowany do kościoła Najświętszego Serca Jezusa we Wrzeszczu gdzie pod ten czas był rektorem kościoła czcigodny ks. kanonik Józef Przytocki”. Niezależnie od renowacji samego malowidła przystąpiono także do rekonstrukcji zrabowanych części metalowych obrazu tj. sukienki, korony, gwiazdek i promieni. Szczególnie ważne było tu nie tyle odtworzenie, co raczej opracowanie na nowo partii o bogatej ornamentyce, którym w obecnej ich 5 postaci nadano wymiar symboliczny. Wszystkie te skomplikowane i kosztowne czynności zajęły bez mała dwa lata. Coraz żywszy kult Matki Boskiej Ostrobramskiej dynamicznie wciąż nabierający na sile i szybko zataczający szeroki krąg wśród gdańskiej społeczności, kazał pomyśleć o nowej lokalizacji ołtarza. Dla ustalenia ostatecznego miejsca w pełni odpowiadającego randze otaczanego wielką czcią wiernych obrazu, zebrała się specjalna komisja pod przewodnictwem ks. biskupa ordynariusza diecezji gdańskiej. Zdecydowano, iż nastawa ołtarza bocznego – Św. Józefa przeniesiona zostanie na południową ścianę lewego transeptu, obraz zaś zajmie miejsce nastawy wspomnianego ołtarza. Do prac związanych z realizacją tego projektu przystąpiono w styczniu 1987 roku. Nowy ołtarz z wizerunkiem „wileńskiej” Madonny otrzymał stylowe tło w postaci polichromii nawiązującej do charakteru wnętrza świątyni oraz szlachetny wystrój artystyczny. Sam obraz postanowiono ozdobić monumentalnym, odlanym z brązu i bogato ornamentowanym obramieniem. Przed ołtarzem umieszczono bogato stylizowaną balustra- dę nawiązującą swoim charakterem do balustrady głównej. Efekt wszystkich tych kosztownych i żmudnych prac, możliwych do zrealizowania dzięki zaangażowaniu i wielkiej ofiarności wiernych, pragnących w ten sposób zadośćuczynić Matce Bożej za zniewagę, jakiej doznał Jej obraz podczas haniebnej grabieży – przeszedł wszelkie oczekiwania. Odrestaurowany obraz, a także nowe bogato złocone korony inkrustowane szlachetnymi kamieniami oraz srebrną suknię, pokazano ordynariuszowi gdańskiemu. Ksiądz biskup Tadeusz Gocłowski po ich obejrzeniu wyraził wolę dokonania aktu koronacji obrazu. Podczas pielgrzymki parafialnej do Rzymu, w marcu 1987 roku, Ojciec Święty na audiencji w Sali Klementyńskiej Watykanu poproszony został przez proboszcza parafii Najświętszego Serca Jezusowego o udzielenie błogosławieństwa dla przyszłego sanktuarium we Wrzeszczu, jakim po koronacji Matki Boskiej Ostrobramskiej miała stać się ta świątynia. Błogosławieństwo papieskie uczestnicy pielgrzymki przyjęli z wielkim wzruszeniem. Fragmenty artykułu prof. Jerzego Sampa „… wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu”. (Ap 12, 1) Dawna modlitwa do Matki Miłosierdzia: „Maryjo Ostrobramska! Matko Miłosierdzia królująca w Ostrej Bramie,nie przestań od teraźniejszości aż do ostatniej godziny życia mego z dobrocią serca Twego spoglądać na mnie z wysokości Tronu Twego w niebie. Nawiedź mnie w godzinę śmierci w towarzystwie świętego Anioła Stróża oraz św. Patrona mego, abym otrzymał łaskę, przebłagania Boskiego Oblicza Syna Twego, którego tak często ciężkimi grzechami moimi obrażałem. Święta Maryjo Matko Boża! Matko Miłosierdzia, módl się za mną teraz i w godzinę śmierci mojej. Amen”. Opiece Matki Miłosierdzia Jan Paweł II przypisuje uratowanie z zamachu z 13 maja 1981 r.: „Kiedy mogłem kontemplować oblicze Matki Bożej w sanktuarium w Ostrej Bramie w Wilnie, skierowałem do Niej słowa wielkiego polskiego poety, Adama Mickiewicza: «Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie! (…) Jak mnie (…) do zdrowia powróciłaś cudem!». Powiedziałem to na koniec modlitwy różańcowej odmówionej w sanktuarium ostrobramskim. I głos mi się załamał…” (13 maja 1994 r.). Oprac. Ks. Marian Kożyczkowski 6 PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. PRZESTROGI PROROKA AMOSA SĄ AKTUALNE I DZISIAJ Czasy Amosa Mijało niemal dwieście lat od momentu, gdy po śmierci króla Salomona państwo rządzone przez dynastię Dawida rozpadło się na dwie części: królestwo Judy, którym nadal władali królowie z domu Dawidowego, i królestwo Izraela – część północną dawnego państwa, rządzonego przez różnych dowódców armii, którzy zazwyczaj drogą zamachu stanu dochodzili do władzy. Po królu Jeroboamie, który oderwał północ od Judy i zbudował odszczepieńcze sanktuaria w Betel i Dan, przyszły dynastie Omriego i Jehu. Obaj byli dowódcami armii i zdobyli tron siłą. Synem pierwszego był król Achab, z którym całe życie toczył wojnę prorok Eliasz. Drugi był nieprzeciętnym mordercą, który nie tylko wymordował dziesiątki osób należących do rodziny królewskiej, ale zabijał każdego, kto stanął mu na drodze. Prawnukiem Jehu był król Jeroboam II, panujący ponad 40 lat, w połowie VIII wieku przed Chrystusem. To on przywrócił granice Izraela od Wejścia do Chamat aż do morza Araby [...] I Pan nie wydał wyroku wytracenia imienia Izraela pod niebem, ale ocalił go ręką Jeroboama syna Joasza. Główny wróg Izraela – Damaszek – został pokonany i złupiony przez Asyrię. Izrael żył teraz w pokoju przez dziesiątki lat jako wasal Asyrii. Jeroboam II był mądrym władcą. Zagarnął tereny Zajordania od bezsilnego Damaszku. Na południe kraj sięgał do Morza Czerwonego. Rozwinął się szeroki handel z krajami podległymi imperium asyryjskiemu. Pokój i przyjaźń panowała między niegdyś zwaśnionymi krajami Judy i Izraela. Kraj się bogacił dzięki handlowi i pracowitości swych mieszkańców. Sytuacja społeczna czasów Amosa Niestety równocześnie z bogaceniem się związanych z dworem królewskim, biednieli pozostali. Biedacy musieli się zapożyczać, by przeżyć. Zaciągali długi i aby móc je zwrócić, musieli oddawać bogaczom własne pola i domy. Nie mogąc spłacić długu, byli zabierani w niewolę, a następnie sprzedawani. Wśród zamożnych powstało nawet powiedzenie: Będziemy kupować sprawiedliwego za srebro, a ubogiego za parę sandałów. Żądni coraz większej liczby dóbr bogacze stosowali gwałt, przekupywali sędziów – nad prawem zapanowała przemoc i niesprawiedliwość. Nad miastem górowały wspaniałe pałace bogaczy, zdobione kością słoniową, wzmaSKAŁKA • listopad 2015 r. gała się rozpusta, pijaństwo, ucisk i wyzysk. Wówczas pojawił się prorok z Tekoa – Amos. Pochodził z niewielkiej mieściny położonej 18 km na południe od Jerozolimy, z królestwa judzkiego. Był właścicielem stad wołów i owiec. Miał także liczne sady z drzewami sykomorów, które rodziły owoce podobne do fig. Działalność Amosa Gdy zaczął głosić słowo Boga w królestwie izraelskim, budził powszechne zdumienie. Jakże to? Judejczyk głoszący słowa Pana na terenie Izraela? Bogaty posiadacz ziemi i trzód ostro krytykujący niesprawiedliwości bogaczy? Człowiek posiadający dom i ziemię, który opuszcza swe posiadłości, rodzinę i kraj, by iść głosić obcym ludziom, jako prorok, wyrocznie Jahwe? Nie mieściło to się w głowie słuchaczom Amosa. On jednak wyjaśniał: Nie jestem ja prorokiem, ani nie jestem uczniem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, co nacina sykomory (drzewo figowe o niesmacznych owocach, lecz cenionym przez rzeźbiarzy drewnie – od aut.). Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego. [...] Gdy lew zaryczy, któż się nie ulęknie? Gdy Pan Bóg przemówi, któż nie będzie prorokować? Działalność Amosa nie trwała długo. Może parę miesięcy roku 750 przed Chrystusem głosił wyrocznie Jahwe w sanktuariach w Gilgal, Samarii i Betel i swymi słowami wzbudzał przerażenie. Potępiał głośno powszechnie znane wykroczenia, o których mówiono tylko po cichu: wołające o pomstę do nieba krzywdy, niesprawiedliwości, wyzysk biedaków. Mówił o bogaczach: W bramie [w sądzie] nienawidzą dowodzącego słuszności, nie cierpią tego, który mówi prawdę. Ponieważ deptaliście biednego i daniny w zbożu braliście od niego, możecie zbudować sobie domy z kamienia ciosanego, lecz nie będziecie w nich mieszkali; możecie piękne winnice zasadzić, lecz nie będziecie pili z nich wina. Albowiem poznałem mnogie wasze złości i grzechy wasze liczne, o wy, ciemięzcy sprawiedliwego, biorący okup i uciskający w bramie ubogich! Zwracając się bezpośrednio do krzywdzicieli, należących do dworu królewskiego czy pochodzących z arystokracji, spośród kapłanów, wołał do nich w imieniu Boga: Słuchajcie tego wy, którzy gnębicie ubogiego i bezrolnego pozostawiacie bez pracy, którzy mówicie: Kiedyż minie nów księżyca, byśmy mogli sprzedawać 7 Samaria IZRAEL Betel rzeka Jordan Góra Oliwna Jerozolima Betlejem JUDEA Tekoa zboże? Kiedyż szabat, byśmy mogli otworzyć spichlerz? A będziemy zmniejszać efę (hebrajska miara objętości – od aut.), powiększać sykl (starohebrajska jednostka miary – od aut.) i wagę podstępnie fałszować. Przysiągł Pan na dumę Jakuba: Nie zapomnę nigdy wszystkich ich uczynków!. Czego Bóg chce od swych wyznawców Bogacze sądzili, że ich czysto zewnętrzna pobożność, uczęszczanie do sanktuariów Jahwe na nabożeństwa, składanie bogatych ofiar wystarczą, by zakryć przed Bogiem wszystkie popełniane niesprawiedliwości i łajdactwa. Prorok mówił do nich w imieniu Boga: Nienawidzę, brzydzę się waszymi świętami. Nie będę miał upodobania w waszych uroczystych nabożeństwach. Bo kiedy składacie Mi całopalenia i wasze ofiary, nie znoszę tego, a na ofiary biesiadne z tucznych wołów nie chcę patrzeć. Idź precz ode Mnie ze zgiełkiem pieśni twoich i dźwięku twoich harf nie chcę słyszeć. Niech twoja sprawiedliwość wystąpi jak woda z brzegów i prawość jak potok niewysychający wyleje! Czego więc chciał Bóg od swych czcicieli? Szukajcie dobra, nie zła, abyście żyli – wołał Amos. Miejcie w nienawiści zło, a miłujcie dobro! Wymierzajcie w bramie sprawiedliwość! Szukajcie Pana, a żyć będziecie! Niestety, poddani króla Jeroboama II wyrażali jedynie zaciekawienie tym, co mówił prorok, ale wcale nie mieli zamiaru zmieniać swego postępowania. Na groźby wypowiadane przez Amosa, jak na przykład słowa zapowiadające katastrofę narodową, które przekazał im w imieniu Pana: Oto oczy moje, Pana Boga, zwrócone są na królestwo grzeszne i zgładzę je z powierzchni ziemi – odpowiadali wzruszeniem ramion. Dokoła panował 8 Góra Nebo (802 m ) lokalizacja miast i krain podanych w tekście pokój, bogacono się i nic nie zapowiadało przewrotu ani obcego najazdu. Nie zwracano uwagi na cierpienia biedaków. Nie wierzono prorokowi. Starcie w Betel Pewnego dnia Amos wszedł do królewskiego sanktuarium w Betel i wobec licznych tłumów zaczął wołać: Od miecza umrze Jeroboam i Izrael będzie uprowadzony ze swej ziemi! Tak mówi Pan: Żona twoja w mieście będzie nierządnicą. Synowie zaś i córki twoje od miecza poginą. Ziemię twoją sznurem podzielą. Ty umrzesz na ziemi nieczystej, a Izrael zostanie ze swej ziemi uprowadzony. Oburzony arcykapłan świątyni Amazjasz wysłał donos do króla, aby aresztowano proroka. Równocześnie wyrzucił Amosa z sanktuarium, mówiąc: Widzący, idź uciekaj sobie do ziemi Judy! I tam jedz chleb i tam prorokuj. A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą. Amos opuścił Betel, opuścił królestwo izraelskie, które nie chciało słuchać ostrzeżeń Pana i powrócił do swojego kraju. A Pan już więcej nie przemawiał przez jego usta. Spełnienie się gróźb Amosa Syn Jeroboama został zamordowany po sześciu miesiącach panowania. Nie minęło dwadzieścia lat, gdy przestało istnieć państwo Damaszku, a z Izraela ostało się kadłubowe państewko wokół Samarii, które po paru latach zamieniło się w gruzy. Mieszkańcy tego państewka zostali w 722 roku przed Chrystusem przesiedleni przez najeźdźców, Asyryjczyków, na tereny odległe od ich ojczyzny i pamięć o nich zaginęła. Przepowiednia Amosa spełniła się. Wiesław Haligowski PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. Kalendarium Intencja ogólna: Abyœmy potrafili otworzyæ siê na osobiste spotkanie i dialog ze wszystkimi, równie¿ z tymi, którzy maj¹ inne ni¿ my przekonania. Intencja misyjna: Aby Pasterze Koœcio³a, g³êboko mi³uj¹c swoje owce, mogli towarzyszyæ im w drodze i podtrzymywaæ ich nadziejê. 01 listopada – Niedziela Uroczystoœæ Wszystkich Œwiêtych Ap 7, 2-4. 9-14; 1 J 3, 1-3; Mt 5, 1-12a 0630 00 08 † Ks. Proboszcz Andrzej Rurarz – int. od ¯.R. 30 09 †† Zofia i Józef Jendruszewscy, Julia i Micha³ Kisiel oraz Agnieszka i Eugeniusz Sobieraj 1100 rez. 00 12 (kaplica) †† Halina Witkiewicz w 10 r. œm. oraz zmarli z rodzin z obojga stron 30 12 Parafialna 30 17 Wypominki 1800 Za Poloniê Gdañsk¹ 02 listopada – Poniedzia³ek 00 Wsp. Wszystkich Wiernych Zmar³ych 07 Msza œw. wypominkowa 00 08 Msza œw. wypominkowa 00 08 Msza œw. wypominkowa 1700 Wypominki 1800 Msza œw. wypominkowa 03 listopada – Wtorek 00 07 † Danuta Skonieczna z 2 Ró¿y N. – 1 r. œm. – int. od ¯.R. 00 08 † Helena Sabinasz w 6 r. œm. 00 08 rez. 30 17 Wypominki 00 18 † Danuta Skonieczna w 1 r. œm. 00 18 †† Wenancjusz i Antonina 04 listopada – Œroda 00 wsp. œw. Karola Boromeusza, biskupa 07 † Marta Grodecka z 20 Ró¿y – int. z pogrzebu 00 07 †† Maria Anatol, Gra¿yna i Bogus³aw 00 08 †† Janina i Albin 0800 † Rados³aw Szczêch w 5 r. œm. 1730 Wypominki 1800 †† Za zmar³ych z ¯ywego Ró¿añca 1800 † Franciszek Miko³ajczak 05 listopada – Czwartek 00 07 † Ryszard Buæko – int. z pogrzebu 00 08 †† Za zmar³e cz³onkinie z 8 Ró¿y p.w. œw. Wojciecha 30 17 Wypominki 1800 †† Piotr Dobrowolski oraz za dusze w czyœæcu cierpi¹ce 1800 † Ludwika (kob.) Elandt z okazji urodzin 06 listopada – I Pi¹tek Miesi¹ca 00 07 † Wanda Godlewska z 13 Ró¿y SKAŁKA • listopad 2015 r. – 1 r. œm. – int. od ¯.R. 0800 † Henryk w rocznicê œmierci 0800 †† Alfons i Zofia Skibrowscy, Zenon Borejko oraz Leon Czecholiñski 00 17 † Irena Gawkowska 30 17 Wypominki 30 18 †† Zofia Ch³¹d w 4 r. œm., Marianna, Emila oraz rodzice z obojga stron 07 listopada – Sobota 00 07 † Ks. Leonard Szymañski 00 07 † Wiktor Maksymiuk – int. z pogrzebu 30 07 Godzinki 00 08 †† Za wszystkich zmar³ych z rodziny, przyjació³ i znajomych oraz za dusze w czyœæcu cierpi¹ce 30 17 Wypominki 00 18 †† Rodzice i rodzeñstwo z obojga stron 08 listopada – XXXII Niedziela Zwyk³a 1 Krl 17, 10-16; Hbr 9, 24-28; Mk 12, 38-44 30 06 0800 †† Za zmar³ych rodziców i rodzeñstwo z obojga stron z rodziny Prabuckich i Siegnerów 0930 †† Za zmar³e cz³onkinie z 7 Ró¿y p.w. Niepokalanego Poczêcia NMP 1030(kaplica) rez. 1100 †† Miros³aw Bartczak w 17 r. œm. oraz zmarli z rodziny Bartczaków i Aleksandrowiczów 00 12 (kaplica) †† Rodzice: Micha³ i Maria, Janina i Tadeusz; bracia Marian i Mieczys³aw; bratowe Daniela i Janina oraz Urszula i Roman 1230 Parafialna 30 17 Wypominki 00 18 W intencji ¯ywego Ró¿añca 09 listopada – Poniedzia³ek 00 Œwiêto rocznicy poœwiêcenia Bazyliki Laterañskiej 07 †† Za zmar³e cz³onkinie z 21 Ró¿y p.w. Serca Jezusowego 0800 † Zygmunt oraz proœba o zdrowie i b³. Bo¿e dla Anny Tyskarczyk 00 08 † Marta Grodecka z 20 Ró¿y – int. z pogrzebu 30 17 Wypominki 1800 †† Ks. Henryk, W³adys³aw i W³adys³awa (kob.), Stefania i Henryk 00 18 † Piotr Dawid – int. z pogrzebu 10 listopada – Wtorek wsp. œw. Leona Wielkiego, papie¿a i doktora Koœcio³a 0700 † Benedykt Marocki z 6 Ró¿y M. – 1 r. œm. – int. od ¯.R. 0700 ††Rodzice Maria i Stanis³aw oraz bracia Piotr i Stanis³aw 0800 †† Józef Gryczan, rodzice z obojga Listopad 2015 stron oraz wszyscy zmarli z rodzin z obojga stron 1730 Wypominki 00 18 †† Za zmar³e cz³onkinie z 6 Ró¿y p.w. œw. Jacka Odrow¹¿a 00 18 †† Rodzice i rodzeñstwo z rodziny Duma i Parzyk 11 listopada – Œroda wsp. œw. Marcina z Tours, biskupa ŒWIÊTO NIEPODLEG£OŒCI 0700 rez. 0800 Proœba o b³. Bo¿e dla ¿yj¹cych cz³onkiñ z 2 Ró¿y N. p.w. œw. Ludwika, a zmar³ym Wieczn¹ Radoœæ Nieba 00 09 W intencji Ojczyzny 30 17 Wypominki 00 18 † Janina Machaj w 7 r. œm. oraz rodzice z obojga stron 00 18 † Jan Jastrowski w 4 r. œm. 12 listopada – Czwartek 00 wsp. œw. Jozafata, biskupa i mêczennika 07 † Eugeniusz Bialek (1 greg.) 00 07 † Helena Barteczka (1 greg.) 00 08 †† Za zmar³e cz³onkinie z 23 Ró¿y p.w. œw. El¿biety 0800 † Wiktor Maksymiuk – int. z pogrzebu 30 17 Wypominki 00 18 †† Za zmar³e cz³onkinie z 15 Ró¿y p.w. œw. Judy Tadeusza 13 listopada – Pi¹tek 00 wsp. œw. Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna, pierwszych mêczenników Polski 07 †† Anna i dusze w czyœæcu cierpi¹ce 00 08 † Eugeniusz Bia³ek (2 greg.) 00 08 † Helena Barteczka (2 greg.) 30 17 Wypominki 00 18 Dziêkczynno-b³agalna dla ca³ej rodziny Wontorskich 14 listopada – Sobota 00 07 † Eugeniusz Bia³ek (3 greg.) 0730 Godzinki 00 08 † Helena Barteczka (3 greg.) 00 08 † Piotr Dawid – int. z pogrzebu 1730 Wypominki 00 18 †† Stefan w 12 r. œm., Arkadiusz, Zenona (kob.), Edward i dusze w czyœæcu cierpi¹ce 15 listopada – XXXIII Niedziela Zwyk³a Dn 12, 1-3; Hbr 10, 11-14.18; Mk 13, 24-32 0630 † Helena Barteczka (4 greg.) 0800 rez. 0930 † Feliks Pa³asz w 6 r. œm. 1030(kaplica) rez. 00 11 †† Edmund Czo³ba, Wies³aw w 2 r. œm. oraz zmarli z rodziny Czo³bów i Langowskich 9 Kalendarium 16 listopada – Poniedzia³ek 00 07 † Eugeniusz Bia³ek (5 greg.) 00 08 † Helena Barteczka (5 greg.) 00 08 † Janusz Jarczewski 30 17 Wypominki 00 18 †† Zbigniew Szarejko w 37 r. œm. oraz jego rodzice Wanda i Cyprian 1800 †† Czes³aw Sikora w 3 r. œm. i za rodziców z obojga stron 17 listopada – Wtorek wsp. œw. El¿biety Wêgierskiej, zakonnicy 0700 † Piotr Dawid – int. z pogrzebu 00 08 † Helena Barteczka (6 greg.) 0800 † Wiktor Maksymiuk – int. z pogrzebu 30 17 Wypominki 00 18 †† Rodzeñstwo: Jadwiga, Witold, Edmund, Miros³awa (kob.) oraz rodzice 1800 † Eugeniusz Bia³ek (6 greg.) 18 listopada – Œroda wsp. b³. Karoliny Kózkówny, dziewicy i mêczennicy 0700 † Eugeniusz Bia³ek (7 greg.) 0800 † Helena Barteczka (7 greg.) 00 08 †† Za zmar³e cz³onkinie z 12 Ró¿y p.w. œw. Franciszka z Asy¿u 1730 Wypominki 1800 rez. 1800 †† Leonard Wylamowski w 22 r. œm. oraz rodzice z obojga stron 19 listopada – Czwartek 00 wsp. b³. Salomei, zakonnicy 07 †† W³adys³awa (kob.), Franciszek, Irena i Zbigniew 0800 † Eugeniusz Bia³ek (8 greg.) 30 17 Wypominki 00 18 † Helena Barteczka (8 greg.) 1800 † Anna Witkowska w 2 r. œm. 20 listopada – Pi¹tek wsp. œw. Rafa³a Kalinowskiego, prezbitera 0700 † Helena Barteczka (9 greg.) 0700 † Eugeniusz Bia³ek (9 greg.) 0800 O b³. Bo¿e i potrzebne ³aski dla Siostry Zdzis³awy z okazji urodzin i imienin 1730 Wypominki 1800 Dziêkczynna za 2 lata ¿ycia Józefa z proœb¹ o b³. Bo¿e i zdrowie 1800 Dziêkczynna z okazji 86 urodzin Ireny z proœb¹ o b³. Bo¿e, zdrowie i opiekê MB na dalsze lata 21 listopada – Sobota wsp. Ofiarowania Najœwiêtszej Maryi Panny 10 0700 †† Zofia i Kazimierz 0730 Godzinki 0800 † Helena Barteczka (10 greg.) 0800 † Eugeniusz Bia³ek (10 greg.) 1730 Wypominki 1800 †† Arkadiusz w 17 r. œm., Stefan, Zenona (kob.), Edward oraz dusze w czyœæcu cierpi¹ce 22 listopada – XXXIV Niedziela Zwyk³a Uroczystoœæ Chrystusa Króla Dn 7,13-14; Ap 1, 5-8; J 18, 33b-37 0630 00 08 Proœba o b³. Bo¿e, opiekê MB dla cz³onkiñ i ich rodzin z 20 Ró¿y p.w. Chrystusa Króla w Dniu Patrona 0930 †† Józef Kotek w 9 r. œm. oraz Janina i Jan Kotek 1030(kaplica) † Eugeniusz Bia³ek (11 greg.) 1100 †† Jan Pietrusiñski w 3 r. œm. oraz Joanna 1200(kaplica) † Helena Barteczka (11 greg.) 1230 Parafialna 1730 Wypominki 1800 † Witold Korzeniowski w 68 r. œm. 23 listopada – Poniedzia³ek 00 07 † Helena Barteczka (12 greg.) 0800 †† Za zmar³e cz³onkinie z 13 Ró¿y p.w. œw. Zyty 00 08 †† Zofia w 21 r. œm. oraz rodzice z obojga stron 1730 Wypominki 1800 † Eugeniusz Bia³ek (12 greg.) 1800 † Cecylia Miksa z okazji imienin 24 listopada – Wtorek wsp. œw. Andrzeja Dung-Lac, prezbitera, i Towarzyszy, mêczenników 0700 † Eugeniusz Bia³ek (13 greg.) 0800 †† Walerian Borowski w 23 r. œm. oraz rodzice i rodzeñstwo z obojga stron 0800 † Piotr Dawid + int. z pogrzebu 1730 Wypominki 1800 † Henryk G³owacki w 38 r. œm. 00 18 † Helena Barteczka (13 greg.) 25 listopada – Œroda 0700 †† Ks. Jan Mokczycki i Joanna 0800 † Helena Barteczka (14 greg.) 00 08 † Eugeniusz Bia³ek (14 greg.) 30 17 Wypominki 1800 † s. Regina Powêzka SAC w 15 r. œm. 1800 †† Za zmar³e cz³onkinie z 1 Ró¿y N. p.w. œw. Maksymiliana Kolbe 26 listopada – Czwartek Listopad 2015 0700 † Helena Barteczka (15 greg.) 0800 † Eugeniusz Bia³ek (15 greg.) 0800 †† Za zmar³e cz³onkinie z 12 Ró¿y p.w. œw. Franciszka z Asy¿u 1730 Wypominki 00 18 Dziêkczynna z okazji 55 Rocz. Sakr. Ma³¿eñstwa Teresy i Henryka Woyke z proœb¹ o b³. Bo¿e, zdrowie i wszelkie ³aski na dalsze lata 27 listopada – Pi¹tek 0700 † Eugeniusz Bia³ek (16 greg.) 00 07 † Helena Barteczka (16 greg.) 00 08 rez. 30 17 Wypominki 1800 W intencji Apostolatu Maryjnego 28 listopada – Sobota 00 07 † Eugeniusz Bia³ek (17 greg.) 00 07 † Jolanta Bubrzyk w 1 r. œm. 0730 Godzinki 00 08 †† Zdzis³aw S³onimski w dniu imienin, rodzeñstwo oraz rodzice z obojga stron 0800 † Helena Barteczka (17 greg.) 1730 Wypominki 1800 †† Zygmunt Wróblewski w 24 r. œm. oraz Joanna Wróblewska 29 listopada – Niedziela Palmowa Jr 33, 14-16; 1 Tes 3, 12-4, 2; £k 21, 25-28. 34-36 0630 rez. 0800 † Helena Barteczka (18 greg.) 0930 †† Karol Hein w 1 r. œm. oraz rodzice Hein i Polak 1030(kaplica) † Eugeniusz Bia³ek (18 greg.) 00 11 †† Tato Jan w 13 r. œm., brat Wac³aw w 33 r œm. 1200(kaplica) † Kazimierz Derkowski w 24 r. œm. 30 12 Dziêkczynna z okazji 50 Rocz. Sakr. Ma³¿eñstwa Józefy i Andrzeja Chmio³a z proœb¹ o b³. Bo¿e, zdrowie i wszelkie ³aski na dalsze lata 00 18 † Ks. Andrzej Rurarz 30 listopada – Poniedzia³ek 00 Œwiêto œw. Andrzeja Aposto³a 07 † W³odzimierz Kujawski z 3 Ró¿y M. – 1 r. œm. – int. od ¯.R. 00 07 † Helena Barteczka (19 greg.) 0800 † Ks. Proboszcz Andrzej Rurarz w dniu imienin – int. od ¯.R. 0800 † Eugeniusz Bia³ek (19 greg.) 00 18 Zbiorowa: 1) † W³odzimierz Kujawski w 1 r. œm. PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. Zadanie 1 KRZY¯ÓWKA Znaczenia poszczególnych obrazków wpisz do diagramu krzy¿ówki. Litery z oznaczonych pól utworz¹ rozwi¹zanie. 1 2 3 4 5 1. Ten kraj to nasza Ojczyzna 2. Najwiêksza rzeka Polski 3. Stary, doœwiadczony ¿o³nierz 4. Ptak w godle Polski 5. Ojciec Boles³awa Chrobrego 6. Pierwsza stolica Polski 7. Nauka o tym, co ju¿ siê wydarzy³o 8. Jest Królow¹ Polski 6 7 8 Zadanie 2 REBUS SKAŁKA • listopad 2015 r. 11 Zadanie 3 - KRZY¯ÓWKA 1 2 4 3 5 6 Rozwi¹¿ krzy¿ówkê, a bêdziesz wiedzia³, wspomnienie, którego Œwiêtego obchodzimy 11 listopada. 1. U bram tego miasta Œwiêty spotka³ ¿ebraka. 2. Tê czêœæ ubioru Œwiêty zdj¹³ i mieczem przeci¹³ na pó³, by jedn¹ czêœæ podarowaæ ¿ebrakowi. 3. By³ biskupem tego francuskiego miasta. 4. Sakrament, którego Œwiêty zapragn¹³ przyj¹æ po spotkaniu ¿ebrakiem. 5. Œwiêty zmar³ 8 ……. 397 r. 6. Polskie miasto najbardziej kojarzone z osob¹ Œwiêtego, choæby poprzez znane i pyszne rogaliki. Œwiêty Uœmiechnij siê! Katechetka do Jasia na lekcji religii: - Powiedz mi, mój ch³opcze, kto wszystko widzi, wszystko s³yszy i wszystko wie? - Nasza s¹siadka! *** Co roœnie bez korzeni? - Ciasto. Nagrody losowane i wrêczane bêd¹ po Mszy Œwiêtej o godz. 11.00 w ostatni¹ niedzielê miesi¹ca. Odpowiedzi na pytania konkursowe nale¿y przekazywaæ opiekunowi naszego miesiêcznika ks. Marianowi Ko¿yczkowskiemu, siostrze Jankancie lub wrzuciæ do skrzynki pocztowej znajduj¹cej siê przy drzwiach wejœciowych plebanii. Zadanie 4 - REBUS cia=li k od=ad k a=e ni cz=³ ------------------------------------------------------------------------ KUPON KONKURSOWY NR 11/2015 Miejsce do wklejenia NAKLEJKI KONKURSOWEJ Imiê ........................ Nazwisko ................................ Adres ................................................................. ZADANIE I.............................................................. ZADANIE II............................................................. ZADANIE III............................................................ ZADANIE IV............................................................. Redagowa³a grupa m³odzie¿owa pod przewodnictwem Marty Osieckiej 12 PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. 90-LECIE POWSTANIA LIGI KATOLICKIEJ W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU 15 listopada tego roku minie 90 lat od powstania w Gdańsku pierwszej struktury realizującej idee Akcji Katolickiej, która to według definicji sformułowanej przez ówczesnego papieża Piusa XI ma być „udziałem świeckich w apostolstwie hierarchicznym Kościoła katolickiego, dla obrony zasad religii i moralności oraz rozwoju zdrowej i pożytecznej akcji społecznej pod przewodnictwem hierarchii kościelnej ponad wszystkimi partiami politycznymi i niezależnie od nich, celem odrodzenia życia katolickiego w rodzinie i społeczeństwie”. Liga Katolicka była więc centralną strukturą, koordynującą działalność polskich stowarzyszeń i inicjatyw apostolskich w Wolnym Mieście Gdańsku w duchu Akcji Katolickiej tj. realizowania zasad Ewangelii Chrystusowej na płaszczyźnie społecznej, politycznej i kulturalnej. Nowo powstała polska struktura kościelna nawiązywała do powstających w tym czasie w szeregu diecezjach polskich jak: Warszawa, Poznań, Katowice, Kraków, Lwów, Pelplin struktur, realizujących idee Akcji Katolickiej. Owe Ligi Katolickie przygotowywały niejako grunt pod powstanie ogólnopolskiej struktury, noszącej już miano Akcji Katolickiej, co miało miejsce w roku 1930. Przygotowania do utworzenia gdańskiej Ligi rozpoczęto w roku 1924, jednak formalnie Ligę Katolicką w Wolnym Mieście Gdańsku powołano 15 listopada 1925 r. Jej patronem, a zarazem delegatem kościelnym został Rektor polskiego kościoła Św. Stanisława BM w Gdańsku Bł. ks. Franciszek Rogaczewski SKAŁKA • listopad 2015 r. Wrzeszczu, Ksiądz Bronisław Komorowski (1889-1940), pierwszy proboszcz naszej Parafii, jeszcze w jej charakterze personalnym. Wśród członków założycieli znajdowali się m.in.: Józef Czyżewski (1857-1935), nestor Polonii Gdańskiej, prezes Gminy Polskiej w WMG; Franciszek Kubacz (1868-1933), prezes Macierzy Szkolnej w WMG, poseł do Volkstagu; Erwin Behrendt (1890-1939), prof. Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej; Kazimierz Szymański (1875-1953), inspektor celny, działacz harcerski i towarzystw śpiewaczych. Związani z Ligą Katolicką byli również inni księża, jak prefekt Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej, ks. Leon Miszewski (1887-1930) oraz ks. Franciszek Rogaczewski (1892-1940), w tym czasie wikariusz w Parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Gdańsku Wrzeszczu, późniejszy proboszcz drugiego kościoła polskiego, a dzisiaj również Błogosławiony w gronie 108 Męczenników. Poza realizacją celów organizacyjnych Liga czuwała nad tym, aby w nowo powstałej diecezji katolicy polscy nie byli dyskryminowani przez większość niemiecką. Wyrazem tego był memoriał z dnia 26 marca 1926 r., jaki Zarząd Ligi wystosował do ordynariusza gdańskiego, bpa Edwarda O’Rourke, z prośbą o roztoczenie opieki nad polską ludnością katolicką Wolnego Miasta Gdańska oraz o to, by katolicy Polacy, byli traktowani na równi z katolikami narodowości niemieckiej. Dziwna to prośba w społeczności katolickiej, ale takie wówczas były realia. Status Ligi Katolickiej względem innych Józef Czyżewski Ks. Leon Miszewski 13 polskich stowarzyszeń i organizacji religijnych określała skierowana odezwa informacyjna Zarządu, w której czytamy m.in.: „Z przyjemnością konstatujemy, że organizacja Ligi Katolickiej, królować musi ponad wszystkie organizacje, tak jak ponad światy i jego znikomość króluje Ten, w Którego szeregach służyć chce Liga Katolicka Wolnego Miasta Gdańska.” W ramach Ligi Katolickiej funkcjonowało Towarzystwo Budowy Kościołów Polskich w Gdańsku z ks. Bronisławem Komorowskim, jako prezesem i p. Franciszkiem Kubaczem, pełniącym w nim funkcję wiceprezesa. Owocem działalności tego Towarzystwa było powstanie dwóch kościołów dla polskiej ludności ówczesnego Gdańska: świętego Stanisława Biskupa Męczennika w Gdańsku Wrzeszczu oraz (kilka lat później) Chrystusa Króla na gdańskiej Pohulance. Liga Katolicka organizowała wszystkie centralne polskie uroczystości religijne, jak obchody święta Matki Bożej Królowej Polski 3 maja, św. Franciszka w dniu 4 października i in. 24 października 1926 roku Liga Katolicka urządziła uroczyste obchody 700-lecia śmierci Św. Franciszka z Asyżu. Uroczystą sumę pontyfikalną z tej okazji sprawował w kościele pw. Św. Stanisława BM w Gdańsku Wrzeszczu Biskup Gdański, Edward O’Rourke. Następnie odbyła się akademia, w której wzięła też udział młodzież z Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej. Koronnym jednak przedsięwzięciem Ligi Katolickiej był przede wszystkim doroczny „Dzień Katolicki”, w którym podczas licznych festynów informowano polską społeczność katolicką w Wolnym Mieście o podjętych uchwałach i decyzjach zjazdów katolickich organizowanych w kraju. Zaplecze organizacyjne i finansowe „Dnia Katolickiego” zapewniała Gmina Polska. Ze szczególnym rozmachem były przeprowadzone Dni Katolickie w roku 1927 (23 X) i w roku 1928 (21 X) Liga Katolicka wysyłała też swych przedstawicieli na krajowe zjazdy i kongresy katolickie. I tak w „Zjeździe Katolickim” w Warszawie, zorganizowanym w 1926 roku z okazji 200-rocznicy kanonizacji Świętego Stanisława Kostki, uczestniczył nestor Polonii Gdańskiej i członek gdańskiej Ligi Katolickiej Józef Czyżewski (18571935). W Ogólnopolskim Zjeździe Katolickim w Warszawie w dniach 28-30 sierpnia 1928 roku, zorganizowanym przez Ligę Katolicką Archidiecezji Warszawskiej, uczestniczyło aż 60 członków różnych stowarzyszeń, wydelegowanych przez Ligę Katolicką w Wolnym Mieście Gdańsku. Bardzo ważną formą działalności Ligi Katolickiej była szeroko pojęta działalność formacyjno-edukacyjna, a w szczególności organizowanie różnych odczytów, prelekcji i wykładów zwłaszcza na tematy religijne, światopoglądowe, moralne, społeczne i historyczne. Działalność Ligi Katolickiej trwała do roku 1934, kiedy to jej funkcje przejęła nowa polska centrala katolicka, a mianowicie Centralny Komitet Katolików Polaków (CKKP), który to już grupował w sobie wszystkie cztery tzw. „kolumny” Akcji Katolickiej, według modelu włoskiego, przyjętego przez powołany dekretem Prymasa Polski Augusta kard. Hlonda w listopadzie 1930 r. w Poznaniu Naczelny Instytut Akcji Katolickiej, tj. Katolickie Związki Młodzieży Męskiej (KZMM) i Żeńskiej (KZMŻ) oraz Katolickie Związki Kobiet (KZK) i Mężów (KZM). Prezesem Centralnego Komitetu Katolików Polaków został proboszcz drugiego polskiego kościoła w WMG pw. Chrystusa Króla, ks. Franciszek Rogaczewski. Filią CKKP w Sopocie był Zespół Polskich Towarzystw Kościelnych, kierowany przez ks. Władysława Szymańskiego. Oprac. Antoni Kakareko ZACZERPNIĘTE Z PISMA ŚWIĘTEGO Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie. (2 Kor 5,1) Jakże cudowna to perspektywa. JW Dzieje Starego Testamentu 14 Nazwa okresu Przedział czasu Główne postacie Czasy Patriarchów i niewoli egipskiej od XIX w. do XIII w. przed Chrystusem Okres powstawania i trwania państwa izraelskiego od XIII w. do VI w. przed Chrystusem Królowie: Saul, Dawid i Salomon oraz prorocy: Eliasz, Amos, Izajasz, Jeremiasz Czasy po niewoli babilońskiej, okres tworzenia się żydowskiej wspólnoty religijnej, która oczekuje Mesjasza od VI w. do I w. przed Chrystusem Zorobabel, Ezdrasz, Nehemiasz, Machabeusze, a także słynne postacie kobiece, jak Estera i Judyta Abraham, Izaak, Jakub i ich żony - Sara, Rebeka i Rachela PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. FIDESOWA WSZECHNICA Poniżej publikujemy ciąg dalszy wykładu dr. Macieja Żakiewicza o tradycji ormiańskiej we współczesnym Gdańsku. CHACZKAR – TRADYCJA ORMIAŃSKA WE WSPÓŁCZESNYM GDAŃSKU (2) Mszę św. w 50 rocznicę koronacji cudownego obrazu Matki Boskiej Łaskawej ze Stanisławowa (1937) w kaplicy Ormian Polskich w Gdańsku 30 maja 1987 roku celebrował ks. kardynał Henryk Gulbinowicz metropolita wrocławski, rodem z Wilna. W marcu 1987 roku z inicjatywy autora powyższego tekstu, miała miejsce sesja, po mszy świętej w kaplicy Matki Boskiej uczestnicy udali się do Katowni w Instytucie Kryminalistyki UG. Obok honorowego gościa ks. K. Filipiaka zasiedli Eugeniusz Myczka, ostatni protokolant Stanisława Mikołajczyka w Gdańsku z 1947 roku, wieloletni archiwista Kurii gdańskiej, prof. Andrzej Zbierski, żołnierz AK, więzień stalinowski, archeolog, Zbigniew Żakiewicz, znawca literatury rosyjskiej, pisarz kresowy i literatury dla dzieci, Tadeusz Szczudłowski, współtwórca opozycji demokratycznej na Wybrzeżu, uczestnik strajku sierpniowego 1980 roku, który był inicjatorem umieszczenia krzyża strajkowego w sali BHP i krzyża w miejscu ofiar stoczniowców z grudnia 1970 roku, Syn Piotr Szczudłowski, uczestnik strajku sierpniowego, wieloletni więzień polityczny. W czerwcu 1987 roku na Zaspie, podczas mszy papieskiej Janowi Pawłowi II przedstawiono cudowny obraz. Rekoronacja samego obrazu miała miejsce w Bazylice Mariackiej. W Armenii w 1988 roku dochodzi do tragicznego trzęsienia ziemia, czego następstwem jest pogrom Ormian w Baku dokonany przez Azerów. Krwawa wojna o Górny KaraSKAŁKA • listopad 2015 r. bach, ormiańską enklawę na Kaukazie, powoduje eksodus Ormian. W pierwszej dekadzie rządów Putina w Moskwie, prezydent Federacji Rosyjskiej przepraszał Ormian za krwawe wydarzenia z okresu „pierestrojki”. W okresie przełomu 1989–1991, rozpadu ZSRR, jak za dawnych wieków w granice Rzeczypospolitej schroniło się tysiące chrześcijan Ormian. W lipcu 1992 Sejm powołuje rząd Hanny Suchockiej, która wzorem międzywojennym wprowadza „małą konstytucję”. 26 września 1992 roku umiera na Żabim Kruku ks. K. Filipiak – strażnik cudownego obrazu NMP Łaskawej. A był to okres niesprawiedliwej prywatyzacji, która pozostawiła po sobie wiele krzywd. Kardynał Joseph Ratzinger w głoszonych w latach 90. wykładach zaznaczał: „Istotny problem naszego czasu dla Europy i dla świata, dostrzega w fakcie, że nigdy nie poddano krytyce kataklizmu ekonomicznego, który dotknął kraje rządzone przez dogmatyków ekonomicznych, toteż dawni komuniści bez najmniejszych oporów stali się liberałami w dziedzinie ekonomicznej; natomiast problematykę moralną i religijną, o którą właściwie chodziło, niemal całkowicie pomija się”. Nowy „polski liberalizm” jest racjonalistyczny, świecki i burżuazyjny. Środowiska liberałów Bielecki – Lewandowski – Tusk, aby znaleźć płaszczyznę porozumienia z przemysłową nomenklaturą z czasów PRL, na Zjeździe KLD w Sobieszewie w 1992 roku skreślają z projektu deklaracji programowej sformu- łowanie „o wartościach chrześcijańskich”. Autorem deklaracji był Tusk chociaż sam tekst odczytał Lewandowski, Tusk również był przeciwnikiem podpisania Konkordatu, który to podpisała Hanna Suchocka w 1993 roku. Zaś premier Bielecki był autorem słynnej odpowiedzi danej Janowi Pawłowi II, kiedy Papież zapragnął w czasie pobytu w Polsce w 1991 roku przelecieć helikopterem nad Tatrami. Premier Bielecki odmówił motywując, że będzie to dużo kosztowało skarb państwa. A zatem jedynym moralnym imperatywem, lansowanym przez ludzi wyznający te idee, jest przekonanie, że ludzie powinni się bogacić, „biorąc sprawy w swoje ręce”. Takie kapitalistyczne wartości w połączeniu z kultem materialnego bogactwa kierującym poczynaniami większości mieszkańców kraju, tworzą klimat egoizmu, który odpycha ludzi, romantyków. Zaś osoby pamiętające materialistyczną monopartyjną epokę E. Gierka i wyrosły na jej podłożu „moralny niepokój” nieodmiennie kierują spojrzenia na skromny ceglany budynek sali BHP Stoczni Gdańskiej, gdzie podpisano umowy sierpniowe 1980 roku. W 1995 roku Kuria Biskupia mianowała proboszczem kościoła ks. Cezarego Annusewicza, który rozpoczął energicznie odbudowę. 17 listopada 1996 roku po raz pierwszy od czasów zakończenia wojny Gdańszczanie mogli zobaczyć całe niedostępne wcześniej wnętrze kościoła, uczestniczyć we mszy świętej której przewodniczył ks. arcybiskup Tadeusz 15 Gocłowski. Odsłonięta została tablica pamiątkowa poświęcona ks. K. Filipiakowi. W 2004 roku miała miejsce druga sesja naukowa, po mszy świętej z udziałem ks. arcybiskupa T. Gocłowskiego i ks. Tadeusza IsakowiczaZaleskiego z Krakowa, wśród wielu wystąpień głos zabrał dr Norik Ter-Grigorian, orientalista i łacinnik. 10 września 2006 roku odbyła się rekonsekracja kościoła wieńcząca dzieło odbudowy zrujnowanego kościoła. 19 sierpnia 2007 roku miało miejsce uroczyste przeniesienie Cudownego Obrazu Matki Bożej Łaskawej do głównego ołtarza i ustanowienie Sanktuarium Matki Boskiej stanisławowsko-gdańskiej. Kopię obrazu zawieziono do Stanisławowa – Iwano-Frankowska i umieszczono na przedwojennym miejscu w kościele, który dzisiaj służy greko-katolikom. W Gdańsku 7 października 2009 roku z inicjatywy artysty malarza Gagika Parsamiana i ormiańskiej fundacji „Punik”, został odsłonięty Chaczkar. „Ten „kwitnący kamień krzyżowy” jest symbolem otwartości i tolerancji, symbolem współistnienia kultury polskiej i ormiańskiej, a zwłaszcza podkreślenia wspólnej tradycji wiary 16 chrześcijańskiej”. Krzyż wykonał w tufie rzeźbiarz o imieniu Taron – był to jego 31. Chaczkar. Rada Miasta z 24 września 2009 roku, nazwała tereny przy cmentarne kościoła św. Piotra i Pawła – parafii Ormian polskich – Zaułkiem Ormiańskim. W okresie Epifanii – „Objawienie się Boga”, Święta Narodzenia Bożego i Chrztu Pańskiego 6 stycznia 2014 roku mszę świętą w rycie ormiańskim w kościele odprawił ks. Rafał Krawczyk (ur. 1978). Warto wspomnieć, że w dzień Epifanii 301 roku miało miejsce przyjęcie chrztu przez Armenię z rąk św. Grzegorza Oświeciciela. W 2007 roku ks. R. Krawczyk udał się do Rosji, gdzie był początkowo wikariuszem w parafii katolickiej Wniebowzięcia NMP w Kursku, potem proboszczem parafii Narodzenia NMP w Tule. Tutaj zetknął się z Ormianami z Gruzji. Wyjechał do Armenii, celem nauki języka i liturgii ormiańskiej, uzyskując zgodę Stolicy Apostolskiej na birytualizm. W grudniu 2013 roku został duszpasterzem wspólnot ormiańskich mieszkających w Polsce z nominacji ks. kardynała Kazimierza Nycza, a 5 stycznia 2015 roku otrzymał parafię ormiańską w Warszawie. Europa to coś więcej niż tylko bezduszne prawo unijne, to duchowa wspólnota, zakorzeniona w swoim historycznym dziedzictwie, takim dziedzictwem dla Polski są stare związki z Armenią. Papież Franciszek w parlamencie europejskim 25 listopada 2014 roku mówił: „Nie jest tajemnicą, że ujednolicająca koncepcja całości redukuje żywotność systemu demokratycznego, osłabiając bogate, owocne i konstruktywne współdziałanie organizacji i partii politycznych ze sobą. W ten sposób pojawia się ryzyko życia w sferze idei, samego słowa, obrazu, sofizmatów … aż do mylenia rzeczywistości demokracji z nowym nominalizmem politycznym. Utrzymanie w Europie żywej demokracji wymaga unikania wielu «globalizujących sposobów» rozwadniania rzeczywistości: anielskich puryzmów, dyktatury relatywizmu, ahistorycznych fundamentalizmów, systemów etycznych wyzutych z intelektualizmów pozbawionych mądrości”. Rzeczywistość czyli tak naprawdę co? Ilu ludzi, tyle spojrzeń. Papież Franciszek tłumaczy: ”Idea oderwana od rzeczywistości rodzi nieskuteczne idealizmy i nominalizmy, które w najlepszym razie klasyfikują i definiują, ale nie angażują. To co angażuje, to rzeczywistość oświecona rozumowaniem. Trzeba przejść od formalnego nominalizmu do harmonijnej obiektywności. W przeciwnym razie manipuluje się prawdą”. W Wielki Czwartek 2015 roku w Domu Uphagena na ulicy Długiej, dr Arkadiusz Staniszewski, dawny ministrant ks. K. Filipiaka, przedstawił album: „Fara gdańskiego Przedmieścia. Przegląd ikonografii i spojrzenie na architektoniczne dzieje gotyckiego kościoła św. św. Piotra i Pawła w Gdańsku”, Gdańsk 2015. Dr Maciej Żakiewicz PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. KĄCIK AKCJI KATOLICKIEJ „INSTAURARE OMNIA IN CHRISTO” NAWRÓĆCIE SIĘ I WIERZCIE W EWANGELIĘ! Temat i tekst do medytacji na listopad A.D. 2015: Prawdziwa przemiana duchowa wymaga oddania się bez reszty misji ewangelizacyjnej przybliżania Królestwa Bożego, poprzez realizowanie w swoim życiu osobistym i rodzinnym oraz na płaszczyznach społeczno-gospodarczej, politycznej i kulturalnej zasad Ewangelii Chrystusowej! II KONGRES AKCJI KATOLICKIEJ W POLSCE KRAKÓW 17-20.09. AD 2015 W dniach 17-20 września w Krako- wie odbył się II Kongres Akcji Katolickiej w Polsce po reaktywacji przez Św. Jana Pawła II. Pierwszy Kongres miał miejsce w Poznaniu 14 lat temu i przebiegał pod hasłem „Chrystus nadzieją przyszłości”, hasło zaś tegorocznego Kongresu w Krakowie, będące niejako rozwinięciem poprzedniego brzmiało: „Nieśmy Ewangelię Nadziei”. Zwołaniu tego Kongresu przyświecały dwa tegoroczne jubileusze: 85. rocznica powstania w Polsce struktur Akcji Katolickiej pod tą nazwą oraz 20. rocznica reaktywacji struktur naszego stowarzyszenia (na wyraźne życzenie Św. Jana Pawła II) po jego delegalizacji przez władze komunistyczne. Kongres krakowski był świetnie zorganizowany pod każdym względem, ale najważniejszym jego osiągnięciem, była niezwykle bogata i ważna dla dalszej naszej działalności treść merytoryczna zawarta w przesłaniach i wystąpieniach podczas poszczególnych dni Kongresowych i w przesłaniu końcowym. Diecezjalny Instytut Akcji Katolickiej Archidiecezji Gdańskiej reprezentowany był przez osiem osób. Kongres rozpoczął się w czwartek 17. września, koronką do Miłosierdzia Bożego w Sanktuarium Łagiewnickim, którą poprowadził ks. bp. Jan Zając z Krakowa, po czym w oddalonym o ok. 2 km. Centrum Św. Jana Pawła II „Nie lękajcie się” została sprawowana Eucharystia inaugurująca Kongres. Koncelebrze przewodniczył i homilię wygłosił Metropolita Krakowski kard. Stanisław Dziwisz, który kilka razy powtórzył, że Akcja Katolicka jest bardzo potrzebna Kościołowi i ma wielkie zadanie do spełnienia. Msze Święte w kolejnych dniach Kongresu odbywały się: w piątek 18.09 w kościele Świętych Piotra i Paw- ZAPROSZENIA: ła, gdzie spoczywa Sługa Boży, ks. Piotr Skarga (przewodniczący koncelebry: ks. bp Marek Solarczyk, Asystent Krajowy Akcji Katolickiej w Polsce oraz biskup pomocniczy kaliski Łukasz Buzun), w sobotę 19.09 w katedrze na wzgórzu wawelskim w cieniu relikwii Świętych Stanisława, Jana Pawła II i Królowej Jadwigi (przewodniczył koncelebrze ks. bp. Marek Solarczyk), zaś w niedzielę 20. września uroczystej Eucharystii, kończącej II Kongres Akcji Katolickiej w Polsce, która była sprawowana w Bazylice Mariackiej przy Rynku Krakowskim, przewodniczył Metropolita Poznański, ks. abp. Stanisław Gądecki, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Program merytoryczny Kongresu był niezwykle bogaty. Zostały na nim wygłoszone trzy bardzo ważne wystąpienia natury programowej: pierwszego dnia – ks. prof. Tadeusza Borutki z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, asystenta kościelnego Akcji Katolickiej diec. Bielsko-Żywieckiej („Akcja Katolicka wobec swojej historii i zadań współczesności”), drugiego dnia – prezes KIAK Haliny Szydełko („Ofensywa liberalizmu – wojna z chrześcijaństwem”) i trzeciego dnia: ks. prof. Marka Fiałkowskiego z KUL-u, franciszkanina (Kościół w Polsce – zadania dla Akcji Katolickiej”). Ponadto w piątek i w sobotę odbyły się cztery sesje studyjne poświęcone ważnym płaszczyznom działalności Akcji Katolickiej: Rodzinie, Działalności Społecznej, Polityce i Kulturze. Każda z tych sesji zawierała po kilka wystąpień tematycznych. Obrady piątkowe i sobotnie przebiegały w Sali Filharmonii Krakowskiej, który to gmach przed wojną był Domem Akcji Katolickiej. Zwieńczeniem zaś programowym całości było przesłanie Zapraszamy do Klubu Parafialnego „Fides”, godz. 19.00 16-19 XI : XIX WIECZORY REFLEKSJI RELIGIJNEJ I SPOŁECZNEJ 23.XI: Aleksandra Rewolińska, „Czy wahadełko i horoskopy są naprawdę nieszkodliwe?” 30.XI: Maciej Żakiewicz, „O życiu i twórczości Zofii Kossak-Szczuckiej” SKAŁKA • listopad 2015 r. kongresowe przedstawione w niedzielny poranek przez prezes Krajowego Instytutu Akcji Katolickiej w Polsce, Halinę Szydełko, przed Bazyliką Mariacką, na zakończenie przemarszu-manifestacji Akcji Katolickiej od pomnika Grunwaldzkiego do Bazyliki Mariackiej. Wypowiedziane tam zostały m. in. słowa: „Kończąc ten II Krajowy Kongres Akcji Katolickiej w Krakowie, w mieście początków ewangelizacyjnej misji świętego papieża w sposób naturalny odwołujemy się do jego nauczania, które kierował do nas, członków Akcji Katolickiej żyjących w wielkiej rodzinie katolików świeckich w naszym kraju, w narodzie, który w po wejściu do społeczności Unii Europejskiej zderzył się z cywilizacyjnymi wyzwaniami i zagrożeniami dotąd nieznanymi. I właśnie dzisiaj kończąc nasz kongres tu, w Bazylice Mariackiej, do której przybyliśmy w uroczystej procesji prowadzeni przez Relikwie św. Jana Pawła II, raz jeszcze przywołujemy wielkie wołanie papieża o ludzi sumień, o Akcję Katolicką. Na to wołanie odpowiadamy: TAK. Chcemy być ludźmi sumień. Chcemy takimi być w naszym codziennym życiu rodzinnym, zawodowym, społecznym, w szkołach i miejscach pracy, w szerokiej przestrzeni życia publicznego. Akcja Katolicka czuwa i działa. Nie jesteśmy osamotnieni. Wokół nas dużo ludzi dobrej woli zaangażowanych w tworzenie dobra wspólnego kraju i Europy. Choć nie ma dnia, aby w Kościół i ludzi wierzących uderzały kłamstwa i oskarżenia. Choć coraz częściej przychodzi nam przeciwdziałać siłom zła, które pod pozorem cywilizacyjnego postępu próbują zawłaszczyć życiem naszych rodzin, zburzyć fundament wiary, na którym wyrosła nasza Ojczyzna. Jednak ufni w wołanie Ojca Świętego – my nie lękamy się. Wiemy, że na naszych drogach Bóg postawił nam Jezusa Chrystusa, Jego krzyż i Jego Ewangelię. Ewangelię, która od tysiącleci niesie w sobie wielką moc miłości, wiary i nadziei. […]” „Kącik” pod red. i w oprac. A. Kakareko 17 KRÓTKIE OPOWIADANIE ZAPROSZENIE DO RAJU Wszystkie dane na niebie i ziemi zwiastowały burzę i to „solidną burzę”. Jacek przeczuwając co się święci za wszelką cenę chciał jak najszybciej dotrzeć do domu. Niestety uciekł mu tramwaj. Jakoś nie zdołał dobiec na przystanek widząc „trójkę” z daleka. Coś mu poplątało nogi. Tymczasem wielkie krople deszczu spadające z nieba, oznajmiły nadciągającą nawałnicę. Zdesperowany mężczyzna, szukając schronienia, skierował wzrok na pobliski kościół. Tu jest mój ratunek, pomyślał sobie i natychmiast ruszył w tym kierunku. Wpadł do kruchty, nieco już zmoczony ale zadowolony, albowiem burza nasilała się z minuty na minutę. Przycupnął w ostatniej ławce głównej nawy, przeżegnał się i … wytężył wzrok, rozglądając się ciekawie po nieznanej sobie świątyni. Jeszcze tu nie byłem – zauważył, a taki piękny kościół. Widok rzeczywiście był niesamowity. Panujący w kościele półmrok, raz po raz rozjaśniały błyskawice, wdzierające się swym światłem przez piękne, kolorowe witraże. Barokowe wnętrze kościoła jakby ożyło, pod wpływem tak przedziwnej i niezwykłej iluminacji. Jacek z zachwytem przyglądał się figurom i obrazom, które to zbliżały się do niego w blasku gromów, to oddalały w powracającej w przestrzeni szarości. No tak, święci zapraszają mnie, bym wznosił się ku wyżynom nieba pośród zwykłych, szarych dni – pomyślał patetycznie Jacek i oczy skierował na monumentalny krucyfiks w głównym ołtarzu. W pierwszym momencie zadrżał i dostał gęsiej skórki. Światło błyskawic padało na postać ukrzyżowanego Chrystusa poprzez czerwone szkło witraża. Zdumiony mężczyzna, w swej wyobraźni widział pulsującą krew z ran Zbawiciela. Efekt był tym mocniejszy, że burza rozszalała się na dobre. Błyskawice i potężne grzmoty rozrywały powietrze raz po raz. Jacek wpatrzony w tak osobliwe zjawisko, pobiegł myślą do kart Ewangelii opisujących śmierć Jezusa. Wtedy też aura była niezwykła: zapanował mrok, ziemia się trzęsła, rozerwała się zasłona przybytku, pękały skały. Wyobraźnia Jacka, przeniosła go w tamten klimat. Przypominał sobie sceny z ukrzyżowania i śmierci Pana Jezusa, opisane przez Ewangelistów. Nieoczekiwanie skupił się na prośbie Łotra, proszącego Jezusa, by wspomniał na niego, gdy będzie w swoim królestwie. Widział wyraźnie skruszoną i patrzącą błagalnie na Zbawiciela twarz nieszczęsnego grzesznika. Teraz Jacek natężył ucha, by usłyszeć odpowiedź Chrystusa, wypowiadaną zduszonym, chrapliwym szeptem: „Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze Mną w raju”. Pioruny strzelały nad kościołem, a Jacek jeszcze mocniej przymknął oczy, by dostrzec pełny nadziei, spokojny, mimo bólu uśmiech na twarzy Łotra. Tobie to dobrze, pomyślał Jacek. Jednym słowem Chrystusa znalazłeś się w Raju, 18 koniec z rozbojem, koniec z karą, koniec z męką i tylko wieczna szczęśliwość. Tak, tak, szczęśliwy szczęściarz z tego Łotra, zadumał się Jacek. Potężny piorun grzmotnął gdzieś w pobliżu, aż zatrzęsły się mury świątyni. Jacek drgnął i znów utkwił wzrok na krucyfiksie, jakby szukając u Ukrzyżowanego ratunku przed nawałnicą. I naraz usłyszał głos Zbawiciela: Przyjacielu nie zazdrość Dobremu Łotrowi, jeśli chcesz i ty możesz dziś być ze Mną w Raju. Jaa? …, z niedowierzaniem wybąknął Jacek. Tak, ty przyjacielu, potwierdził Chrystus, jeśli tylko chcesz. Nie, nie Panie, jeszcze nie jestem gotowy – przerażonym głosem odpowiedział Jacek. Jeszcze nie teraz, mam tyle jeszcze spraw do załatwienia na ziemi, tyle …, tyle … plątał się w swych słowach zatrwożony mężczyzna. Zostaw to wszystko innym, to już będzie za tobą. Zapraszam cię do krainy wiecznej radości – z miłością w głosie zapraszał Chrystus. Ależ Jezu zrozum, ja naprawdę jeszcze nie chcę umierać, jeszcze muszę być na ziemi – Jacek zarzekając się dyskretnie wycofywał się ku kruchcie. Wreszcie jednym susem znalazł się przy drzwiach wyjściowych z kościoła i gwałtownym ruchem otworzył je. Oślepiająca błyskawica z potwornym grzmotem spadła tuż pod nogi mężczyzny. Jacek ostatkiem sił wykrzyknął: Jezu nie, nie, nie chcę jeszcze teraz… W odpowiedzi usłyszał: co ci jest Jacku i poczuł delikatne szturchnięcie w ramię. Otworzył oczy. A to ty? – z ulgą westchnął do żony. Coś złego ci się śniło, bo strasznie krzyczałeś – żona gładziła męża po wystraszonej jeszcze buzi. Coś złego? … zdziwił się Jacek. Raczej coś pięknego, tylko, że ja jeszcze do tego piękna nie dorosłem. I długo, jeszcze bardzo długo Jacek ze wstydem nie mógł sobie poradzić z problemem, dlaczego tak panicznie uciekał od zaproszenia Jezusa. Jasiek Dolina Śpiewajcie i wysławiajcie Pana w sercach, dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa (z Mszy św. jubileuszowej) Co Bóg z³¹czy³... Jubileusze małżeńskie obchodzą: 55 rocznica Teresa i Henryk Woyke 26.11.2015. g. 1800 50 rocznica Józefa i Andrzej Chmioła 29.11.2015. g. 1230 Bóg Ojciec Wszechmogący niech Was napełni swoją radością i błogosławi Wam i Waszym Rodzinom PARAFIA ŚW. STANISŁAWA B.M. WAŻNIEJSZE INFORMACJE DOTYCZĄCE NASZEJ PARAFII Msze święte w niedziele i święta KOŚCIÓŁ: KAPLICA: 630; 800; 930; 1100; 1230; 1800 1030 – młodzież 1200 – przedszkolaki Msze święte w święta zniesione 700; 800; 900; 1700; 1800 Msze święte w dni powszednie 700; 800; 1800 Msze święte w pierwsze piątki miesiąca 700; 800; 1700 – dzieci; 1800 Biuro parafialne: tel. 58 341 86 64 [email protected] poniedziałki, środy i piątki godz. 1700 – 1900 wtorki i czwartki godz. 900 – 1100 Chrzty św. o g. 1230 w kościele w I i III niedzielę miesiąca Pogrzeby i wezwania do chorych o każdej porze dnia Poradnictwo rodzinne kontakt w biurze parafialnym Biblioteka parafialna wtorki, godz. 1700 – 1800 GRUPY APOSTOLSKIE AKCJA KATOLICKA Poniedziałek, po nabożeństwie wieczornym, godz. 1900 – Klub Parafialny „Fides” ewangelizacja poprzez wszechstronną formację i działanie ŻYWY RÓŻANIEC Pierwsza niedziela miesiąca, g. 1700 modlitwa w intencji Kościoła KRĘGI DOMOWEGO KOŚCIOŁA Spotkania w terminach uzgodnionych przez małżeństwa z ks. opiekunem (ks. Krzysztof Gidziński, ks. Wojciech Kawczyński) formacja małżeńska i rodzinna wg ruchu Światło-Życie SZAFARZE NADZWYCZAJNI KOMUNII ŚW. odwiedzają chorych z Komunią św. w niedziele Zgłoszenia chorych w biurze parafialnym. APOSTOLAT MARYJNY 27 dzień każdego miesiąca, g. 1600 zgłębianie życia Matki Bożej w od niesieniu do naszego życia CHÓR PARAFIALNY pw. św. Cecylii Wtorek i piątek, godz. 1730 – 1930 sala Domu Parafialnego podtrzymując tradycje czasów przedwojennych ubogaca liturgię Kościelna Służba Mężczyzn SEMPER FIDELIS Ostatni wtorek miesiąca, godz. 1930 w klubie Fides pomoc w organizowaniu uroczystości kościelnych i parafialnych WSPÓLNOTA MODLITEWNA „MORIAH” Piątek, godz. 1900 – kaplica działalność w duchu SNE KRĄG BIBLIJNY Środa, godz. 1900 – Dom Parafialny: Sala Św. Cecylii pogłębianie znajomości Pisma Świętego Parafialny zespół CARITAS Dyżury we wtorek, godz. 1600 – 1700 sala pod kaplicą w Domu Parafialnym PIÓREM REDAKTORA Cieszą cię drobne osiągnięcia, potrafisz radować się drobiazgami – to fantastycznie. Drobne potknięcia dostrzegasz i chcesz je szybko wyeliminować – to też fantastycznie. Pożądasz wielkich rzeczy natychmiast – toś bufon. Zdążasz do zaspokojenia własnych celów choćby po trupach – toś człek niebezpieczny. Widzisz drzazgę w oku brata, a nie dostrzegasz belki w sowim – toś kiep i pyszałek. Ścieżki życia ścielą się dobrem i złem. Do nas należy wybór szlaków. Jan Wontorski PIĘKNE MYŚLI... Ziemia jest pełna nieba, A każdy zwykły krzew płonie Bogiem. Ale tylko ci, którzy widzą, zdejmują sandały; Reszta siada i zrywa jagody. Elizabeth Barrett Browning Sakrament Chrztu Św. przyjęli: 1 Kinga Chruszczewska 2 Anna Plutowska 3 Paweł Kurpiewski Odeszli do Pana 1 pomoc najbiedniejszym w parafii 2 WSPÓLNOTA MŁODZIEŻOWA Środa, godz. 1900 młodzi dzielą się radością wiary 3 SŁUŻBA LITURGICZNA Poniedziałek, g. 1730 – kandydaci g. 1845 – lektorzy, ministranci, DUSZPASTERSTWO DZIECI Sobota, godz. 1000 Prowadzi ks. Krzysztof Gidziński. Redaguje zespó³ pod opiek¹ ks. Mariana Kożyczkowskiego: ks. Zbigniew Cichon, s. Jankanta, Antoni Kakareko, Maciej Turski, Jan Wontorski, Rafał Mrowicki, Marta Osiecka, Wiesław Haligowski, Druk: Hanna i Wincenty Nowakowie Redakcja zastrzega sobie prawo skracania dostarczonych tekstów i zmiany tytu³ów. Nazwiska autorów podpisanych inicja³ami znane redakcji. 4 Tomasz Kruczyński, lat 53, zam. ul. Kościuszki Grzegorz Romanowski, lat 63, zam. pl. Wybickiego Wojciech Gnerowicz, lat 53, zam. al. Legionów Witold Wyrozębski, lat 88, zam. ul. Chrobrego Marianna Lichota, lat 83, 5 6 7 8 zam. ul. Krzemienieckiej, z 2 Róży Niewiast Maria Marszewska, lat 78, zam. ul. Wallenroda Kazimierz Rettka, lat 77, zam. ul. Grażyny Regina Krasowska, lat 92, zam. ul. Kilińskiego Dobry Jezu a nasz Panie, daj im wieczne spoczywanie.
