Rozdział I WARUNKI UPRAWNIAJĄCE DO EMERYTURY
Transkrypt
Rozdział I WARUNKI UPRAWNIAJĄCE DO EMERYTURY
ROZDZIAŁ I – Warunki uprawniające do emerytury 7 Rozdział I WARUNKI UPRAWNIAJĄCE DO EMERYTURY Wprowadzona z dniem 1 stycznia 1999 r. reforma systemu ubezpieczeń społecznych różnicuje zasady ustalania prawa do emerytury oraz jej wysokości w zależności od wieku ubezpieczonych. Odrębne zasady przewidziane są dla trzech grup wiekowych: osoby urodzone przed 1 stycznia 1949 r., osoby urodzone po 31 grudnia 1948 r. a przed 1 stycznia 1969 r., osoby urodzone po 31 grudnia 1948 r. Poniżej omówione zostały warunki nabycia prawa do emerytury dla poszczególnych grup wiekowych ubezpieczonych. 1. Emerytura dla urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. Przy ustalaniu prawa do emerytury dla tej grupy ubezpieczonych uwzględnia się następujące okresy: okresy składkowe, tj. okresy, za które opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne lub za które nie było obowiązku opłacenia składki, uznane przez ustawodawcę za okresy składkowe, okresy nieskładkowe, tj. okresy, za które składka na ubezpieczenie społeczne nie była odprowadzana, z zastrzeżeniem, że okresy nieskładkowe nie mogą przekroczyć 1/3 udowodnionych okresów składkowych, okresy uzupełniające, tj. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym, z tym, że uwzględnia się je tylko w sytuacji, gdy okresy składkowe i nieskładkowe są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury i tylko w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu, okresy pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy – w zakresie niezbędnym do przyznania prawa do emerytury osobie, która osiągnęła wiek emerytalny ogólny i utraciła prawo do tej renty. Przy ustalaniu prawa do emerytury dla tej grupy ubezpieczonych nie ma znaczenia długość okresu, jaki upłynął od zakończenia kariery zawodowej do osiągnięcia wieku emerytalnego. Wiek emerytalny dla urodzonych w przedziale czasowym do 1 stycznia 1949 r. wynosi 60 lat dla kobiet oraz 65 lat dla mężczyzn. ROZDZIAŁ I – Warunki uprawniające do emerytury 8 Drugim warunkiem nabycia prawa do emerytury jest posiadanie w przypadku kobiet 20 - letniego okresu składkowego i nieskładkowego i 25 - letniego dla mężczyzn. Zachowana została również dla tej grupy ubezpieczonych możliwość przejścia na emeryturę po osiągnięciu wyżej wymienionego wieku emerytalnego, ale przy obniżeniu wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych o 5 lat (15 lat dla kobiet i 20 lat dla mężczyzn). W odróżnieniu od przepisów emerytalnych obowiązujących przed 1 stycznia 1999 r. nie jest już wymagane osiągnięcie wieku emerytalnego w okresie zatrudnienia lub w okresie równorzędnym z okresem zatrudnienia. Na uwagę zasługuję ponadto fakt, że emerytura ta, z uwagi na krótszy wymagany staż, nie jest objęta gwarancją podwyższenia jej wysokości do kwoty najniższego świadczenia, w przypadku gdy po obliczeniu jej wysokości okaże się niższa od najniższej emerytury. Reasumując ogólne warunki uprawniające do emerytury dla tej kategorii wiekowej przedstawiają się następująco: wiek – 65 lat (mężczyźni) 60 lat (kobiety), okresy zatrudnienia – 25 lat (mężczyźni) 20 lat (kobiety), ewentualnie: 20 lat (mężczyźni) i 15 lat (kobiety) – ale bez gwarancji najniższej emerytury 2. Emerytury wcześniejsze dla urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. Ustawa emerytalna, w art. 29 przyznaje osobom z tej grupy wiekowej prawo do przejścia na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego. Warunkiem nabycia prawa do wcześniejszej emerytury jest: - dla kobiet: 1) wiek: 55 lat, 2) co najmniej 30-letni okresu składkowy i nieskładkowy, albo: 1) osiągnięcie wieku 55 lat, 2) co najmniej 20 - letni okresu składkowy i nieskładkowy, 3) całkowita niezdolność do pracy; ROZDZIAŁ I – Warunki uprawniające do emerytury - dla mężczyzn: 1) 2) albo 1) 2) 3) 9 wiek: 60 lat co najmniej 35-letni okres składkowy i nieskładkowy wiek 60 lat co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, całkowita niezdolność do pracy. Nowelizacja ustawy emerytalnej z dnia 20 kwietnia 2004 r.1 wprowadziła dodatkowe warunki, które muszą zostać spełnione przez osoby ubiegające się o wcześniejszą emeryturę na podstawie art. 29 ustawy emerytalnej. Tak więc od 1 lipca 2004 r. emerytura ta przysługuje osobom, które ponadto: ostatnio, przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę, były pracownikami oraz w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawały w stosunku pracy co najmniej przez 6 miesięcy, chyba że w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę są uprawnieni do renty z tytułu niezdolności do pracy. Z powyższego wynika, że ostatnim ubezpieczeniem, jakiemu musiała podlegać osoba ubiegająca się o wcześniejszą emeryturę, musi być ubezpieczenie pracownicze. Warunek pozostawania ostatnio pracownikiem jest spełniony także wówczas, gdy ubezpieczony pobierał: zasiłek dla bezrobotnych lub też dobrowolnie kontynuował ubezpieczenie, jeżeli w okresie 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu pozostawał w stosunku pracy co najmniej pół roku. Nie wymaga się spełnienia warunku pozostawania w stosunku pracy przez co najmniej 6 miesięcy w okresie ostatnich 24 miesięcy ubezpieczenia, jeżeli w dniu zgłoszenia wniosku emerytalnego osoba ubiegająca się o emeryturę była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy. A zatem osoba, która przechodzi z renty na emeryturę nie musi legitymować się jakimkolwiek okresem ubezpieczenia pracowniczego, z tym, że ubezpieczenie pracownicze musi być ostatnim ubezpieczeniem, jakiemu podlegał rencista. Warunku pozostawania ostatnio w stosunku pracy oraz warunku dotyczącego 6 – miesięcznego ubezpieczenia pracowniczego w okresie ostatnich 24 miesięcy nie wymaga się od osoby, która podlegała ubezpieczeniu społecznemu (lub ubezpieczeniom emerytalnemu 1 Dz.U. Nr 121, poz. 1264.