wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw związanych z

Transkrypt

Rozpatrywanie wniosków o unieważnienie wzoru
WYTYCZNE DOTYCZĄCE
ROZPATRYWANIA SPRAW ZWIĄZANYCH Z
ZAREJESTROWANYMI WZORAMI
WSPÓLNOTOWYMI PRZEZ URZĄD
HARMONIZACJI RYNKU WEWNĘTRZNEGO
(ZNAKI TOWAROWE I WZORY)
ZAREJESTROWANE WZORY
WSPÓLNOTOWE
ROZPATRYWANIE WNIOSKÓW O
UNIEWAŻNIENIE WZORU
Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe
FINAL
VERSION 1.0
Strona1
DATE 02/01/2014
Spis treści
1
Cel ............................................................................................................... 5
2
Wprowadzenie: zasady ogólne mające zastosowanie do
postępowania o unieważnienie ................................................................ 5
3
2.1
Obowiązek określenia podstaw ................................................................. 5
2.2
Prawo do bycia wysłuchanym ................................................................... 6
2.3
Zakres badania prowadzonego przez Wydział Unieważnień ................... 6
2.4
Zgodność z terminami ............................................................................... 7
Składanie wniosku .................................................................................... 7
3.1
Formularz wniosku ..................................................................................... 7
3.2
Zakres wniosku .......................................................................................... 8
3.3
Język postępowania ................................................................................... 8
3.4
Identyfikacja wniosku ................................................................................ 8
3.5
Locus standi wnioskodawcy ..................................................................... 9
3.6
Pełnomocnictwo we wniosku .................................................................... 9
3.6.1
3.6.2
Kiedy pełnomocnictwo jest obowiązkowe ...................................................... 9
Kto może być pełnomocnikiem ..................................................................... 10
3.7
Identyfikacja zakwestionowanego wzoru wspólnotowego .................... 10
3.8
Wygasłe rejestracje .................................................................................. 10
3.9
Wskazanie podstaw, okoliczności faktycznych, dowodów i
argumentów .............................................................................................. 11
3.9.1
3.9.2
3.9.3
Wskazanie podstaw ...................................................................................... 11
Okoliczności faktyczne, dowody i argumenty ............................................... 11
Dopuszczalność w odniesieniu do jednej z powołanych podstaw ............... 13
3.10 Podpisanie wniosku ................................................................................. 13
3.11 Sposób składania wniosku ...................................................................... 13
3.12 Wniesienie opłaty ..................................................................................... 14
3.13 Postępowanie w przypadku braków........................................................ 14
3.14 Powiadomienie właściciela ...................................................................... 15
3.15 Udział domniemanego sprawcy naruszenia ........................................... 15
4
Etap sporny postępowania ..................................................................... 16
4.1
Wymiana powiadomień ............................................................................ 16
4.1.1
Uwagi właściciela ......................................................................................... 16
4.1.1.1
4.1.1.2
4.1.2
4.1.3
4.1.4
Kwestie ogólne .......................................................................................... 16
Wniosek o przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku
towarowego ............................................................................................... 16
Tłumaczenie uwag właściciela ..................................................................... 17
Zakres obrony ............................................................................................... 17
Odpowiedź wnioskodawcy ........................................................................... 17
4.1.4.1
Kwestie ogólne .......................................................................................... 17
FINAL
VERSION 1.0
Strona2
DATE 02/01/2014
4.1.4.2
4.1.4.3
4.1.5
4.1.6
Tłumaczenie odpowiedzi wnioskodawcy ................................................... 18
Przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego ....... 18
Zakończenie wymiany uwag......................................................................... 19
Przedłużenie terminów i zawieszenie ........................................................... 19
4.1.6.1
4.1.6.2
Przedłużenie terminów .............................................................................. 19
Zawieszenie .............................................................................................. 20
4.1.7 Postępowanie dowodowe ............................................................................. 21
4.1.8. Postępowanie ustne ..................................................................................... 21
4.2
Rozpatrywanie wniosku ........................................................................... 22
4.2.1
4.2.2
5
Rozpoczęcie rozpatrywania wniosku ........................................................... 22
Badanie podstaw unieważnienia .................................................................. 22
Różne podstawy unieważnienia ............................................................. 23
5.1
Niezgodność z definicją wzoru ................................................................ 23
5.2
Brak uprawnień ........................................................................................ 24
5.3
Funkcja techniczna .................................................................................. 24
5.3.1
5.3.2
5.3.3
Uzasadnienie ................................................................................................ 24
Badanie......................................................................................................... 25
Alternatywne kształty .................................................................................... 26
5.4
Wzory wzajemnych połączeń................................................................... 26
5.5
Brak nowości i indywidualnego charakteru ........................................... 26
5.5.1
Ujawnienie wcześniejszego wzoru ............................................................... 26
5.5.1.1
5.5.1.2
5.5.1.3
5.5.1.4
5.5.1.5
5.5.1.6
5.5.1.7
5.5.1.8
5.5.1.9
5.5.2
Zasady ogólne ........................................................................................... 26
Oficjalne publikacje ................................................................................... 27
Wystawy lub wykorzystanie w handlu ....................................................... 28
Ujawnienia pochodzące z Internetu........................................................... 28
Oświadczenia pisemne, złożone pod przysięgą lub potwierdzone ............ 29
Niewystarczające ujawnienie..................................................................... 29
Ujawnienie osobie trzeciej pod wyraźnym lub dorozumianym
warunkiem zachowania poufności ............................................................. 30
Ujawnienie w okresie pierwszeństwa ........................................................ 30
Okres karencji ........................................................................................... 31
Ocena nowości i indywidualnego charakteru ............................................... 31
5.5.2.1
Wspólne zasady ........................................................................................ 32
5.6
Konflikt z prawem z wcześniejszego wzoru ........................................... 39
5.7
Używanie wcześniejszego oznaczenia posiadającego zdolność
odróżniającą ............................................................................................. 40
5.7.1
5.7.2
5.7.3
5.7.4
5.8
Niedozwolone używanie dzieła chronionego przez prawo autorskie
państwa członkowskiego ......................................................................... 42
5.8.1
5.8.2
5.9
Oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą.......................................... 40
Użycie w późniejszym wzorze ...................................................................... 40
Uzasadnienie wniosku na podstawie art. 25 ust. 1 lit. e) RWW
(wcześniejsze oznaczenia posiadające zdolność odróżniającą).................. 41
Badanie przez Wydział Unieważnień ........................................................... 41
Uzasadnienie wniosku na podstawie art. 25 ust. 1 lit. f) RWW
(wcześniejsze prawo autorskie).................................................................... 42
Badanie przez Wydział Unieważnień ........................................................... 43
Częściowe unieważnienie ........................................................................ 43
FINAL
VERSION 1.0
Strona3
DATE 02/01/2014
5.10 Podstawy unieważnienia, które mają zastosowanie w wyniku
samego faktu przystąpienia nowego państwa członkowskiego ........... 44
6.
Zakończenie postępowania .................................................................... 44
6.1
Zakończenie postępowania bez decyzji co do istoty sprawy ................ 44
6.2
Decyzja w sprawie kosztów ..................................................................... 45
6.2.1
6.2.2
Przypadki wymagające decyzji w sprawie kosztów...................................... 45
Przypadki, w których nie wydaje się decyzji w sprawie kosztów .................. 45
6.2.2.1
6.2.2.2
6.2.2.3
6.3
Poprawianie błędów i wpis do rejestru ................................................... 47
6.3.1
6.3.2
7
Porozumienie dotyczące kosztów ............................................................. 45
Podział kosztów......................................................................................... 45
Ustalenie kosztów ..................................................................................... 46
Poprawianie błędów ..................................................................................... 47
Wpis do rejestru ............................................................................................ 47
Odwołanie ................................................................................................ 47
7.1
Prawo do odwołania ................................................................................. 47
7.2
Badanie wstępne ...................................................................................... 47
FINAL
VERSION 1.0
Strona4
DATE 02/01/2014
1
Cel
Celem niniejszych wytycznych jest wyjaśnienie, jak w praktyce Wydziału Unieważnień
UHRW stosowane są wymogi rozporządzenia w sprawie wzorów wspólnotowych 1
(RWW), rozporządzenia wykonującego rozporządzenie w sprawie wzorów
wspólnotowych 2 (RWWW) oraz rozporządzenia w sprawie opłat 3 (ROWW), począwszy
od otrzymania wniosku o unieważnienie wzoru wspólnotowego („wniosek”) aż po
zamknięcie postępowania o unieważnienie. Wytyczne te mają również zapewnić
spójność decyzji podejmowanych przez Wydział Unieważnień i spójne praktyki w
zakresie traktowania akt. Niniejsze wytyczne nie mają na celu ani nie mogą dodawać
lub ujmować treści prawnych zawartych w rozporządzeniach.
2
Wprowadzenie: zasady ogólne mające zastosowanie do
postępowania o unieważnienie
2.1
Obowiązek określenia podstaw
Decyzje Wydziału Unieważnień muszą zawierać określenie podstaw, na których są
oparte (art. 62 RWW). Uzasadnienie musi być logiczne i nie może wykazywać
wewnętrznych niespójności.
Wydział Unieważnień musi orzec w odniesieniu do wszystkich poszczególnych
zastrzeżeń zgłoszonych przez strony (wyrok z 10/06/2008 w sprawie T-85/07, pkt 20).
Wydział Unieważnień nie jest jednak zobowiązany do przedstawienia wyraźnych
podstaw dokonanej przez siebie oceny wartości w odniesieniu do każdego
przedstawionego argumentu i dowodu, w szczególności jeżeli uzna, że dany argument
lub dowód są nieważne lub nieistotne dla rozstrzygnięcia sporu (zob. analogicznie
wyrok z 15/06/2000 w sprawie C-237/98 P, pkt 51). Wystarczy, jeżeli Wydział
Unieważnień określi fakty i okoliczności prawne mające rozstrzygające znaczenie w
kontekście danej decyzji (wyrok z 12/11/2008 w sprawie T-7/04, pkt 81).
To, czy uzasadnienie spełnia powyższe wymogi, należy ocenić w odniesieniu nie tylko
do jego brzmienia, ale również kontekstu i przepisów prawnych regulujących daną
kwestię (wyrok z 07/02/2007 w sprawie T-317/05, pkt 57).
Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych,
zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1891/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającym
rozporządzenie (WE) nr 6/2002 i (WE) nr 40/94 w celu nadania skuteczności przystąpieniu Wspólnoty
Europejskiej do Aktu genewskiego Porozumienia haskiego dotyczącego międzynarodowej rejestracji
wzorów przemysłowych.
2
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2245/2002 z dnia 21 października 2002 r. wykonujące rozporządzenie
Rady (WE) nr 6/2001 w sprawie wzorów wspólnotowych, zmienione rozporządzeniem Komisji (WE)
nr 876/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 2245/2002 wykonujące
rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych w związku z przystąpieniem
Wspólnoty Europejskiej do Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej
rejestracji wzorów przemysłowych.
3
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2246/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie opłat, zmienione
rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr
2246/2002 w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
w następstwie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w
sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych.
1
FINAL
VERSION 1.0
Strona5
DATE 02/01/2014
2.2
Prawo do bycia wysłuchanym
Decyzje Wydziału Unieważnień opierają się wyłącznie na podstawach lub materiale
dowodowym, co do których strony zainteresowane miały możliwość przedstawiania
swoich uwag (zdanie drugie art. 62 RWW).
W tym celu Wydział Unieważnień wzywa strony, tak często, jak to jest konieczne, do
przedstawienia uwag dotyczących materiałów przedstawionych przez inne strony lub
Wydział (art. 53 ust. 2 RWW).
Prawo do bycia wysłuchanym obejmuje cały faktyczny i prawny materiał dowodowy
stanowiący podstawy do podjęcia decyzji, ale nie ma zastosowania do ostatecznego
stanowiska, jakie zamierza przyjąć Wydział Unieważnień (zob. wyrok z 20/04/2005 w
sprawie T-273/02 „CALPICO/CALYPSO”, pkt 64-65).
Wydział Unieważnień może oprzeć swoją analizę na faktach wynikających z
doświadczenia praktycznego powszechnie nabytego w związku z wprowadzaniem do
obrotu ogólnych dóbr konsumpcyjnych, które to dobra są prawdopodobnie znane
wszystkim, a w szczególności znane poinformowanym użytkownikom danych towarów;
w takim przypadku Wydział Unieważnień nie jest zobowiązany do podania przykładów
lub dowodów takiego doświadczenia praktycznego.
2.3
Zakres badania prowadzonego przez Wydział Unieważnień
W postępowaniu o unieważnienie badania prowadzone przez Wydział Unieważnień
ograniczają się do okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów przedstawionych
przez strony (art. 63 ust. 1 RWW). Wydział Unieważnień musi jednak zważyć
okoliczności faktyczne, dowody i argumenty, orzec co do ich charakteru
rozstrzygającego, a następnie wyciągnąć z nich wnioski prawne, przy czym nie może
być ograniczony porozumieniem stron. Nie uwzględnia się faktów domniemanych,
które nie są poparte materiałem dowodowym (decyzja Wydziału Unieważnień z
22/04/2008 (ICD 4448)).
Okoliczności faktyczne, materiały dowodowe i argumenty to trzy różne zagadnienia,
których nie należy ze sobą mylić. Na przykład data ujawnienia wcześniejszego wzoru
to okoliczność faktyczna. Dowodem tej okoliczności faktycznej może być data
publikacji katalogu ukazującego wcześniejszy wzór wraz z dowodem świadczącym, że
katalog został udostępniony publicznie przed datą zgłoszenia lub datą pierwszeństwa
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. Argumentem wnioskodawcy może być, że
wcześniejszy wzór stanowi przeszkodę dla uznania nowości zakwestionowanego
wzoru wspólnotowego ze względu na podobne wrażenie całościowe wywoływane
przez te wzory u poinformowanego użytkownika. To, czy wzór wspólnotowy nie
wykazuje nowości, nie stanowi okoliczności faktycznej, tylko kwestię prawną, co do
której Wydział Unieważnień rozstrzygnie na podstawie okoliczności faktycznych,
dowodów i argumentów przedstawionych przez strony.
Raporty lub opinie biegłych oraz inne oświadczenia na piśmie zalicza się do środków
dowodowych, o których mowa w art. 65 ust. 1 lit. c) i f) RWW. Jednakże fakt, że są one
dopuszczalne z proceduralnego punktu widzenia, nie oznacza automatycznie, że dane
oświadczenie jest wiarygodne i będzie stanowić dowód na poparcie danych
okoliczności faktycznych. Przeciwnie, oświadczenia takie należy zbadać krytycznie pod
kątem dokładności i prawidłowości informacji oraz tego, czy pochodzą z niezależnego
FINAL
VERSION 1.0
Strona6
DATE 02/01/2014
źródła lub czy są ograniczone lub poparte informacjami na piśmie (decyzja Wydziału
Unieważnień z 22/04/2008 (ICD 4448)).
Ponadto kryteria prawne stosowania podstaw unieważnienia stanowią w sposób
naturalny część kwestii prawnych przedkładanych do zbadania przez Wydział
Unieważnień. Wydział Unieważnień może orzec w kwestii prawnej nawet wtedy, gdy
nie została ona podniesiona przez strony, jeżeli rozstrzygnięcie takiej kwestii jest
niezbędne do prawidłowego zastosowania RWW. Wydział Unieważnień bada więc z
urzędu takie kwestie prawne, które można ocenić niezależnie od okoliczności
faktycznych, mając na celu dopuszczenie lub oddalenie argumentów stron, nawet jeżeli
strony te nie przedstawiły swoich stanowisk w danej kwestii (zob. analogicznie wyrok z
01/02/2005 w sprawie T-57/03, pkt 21). Takie kwestie prawne obejmują m.in.
określenie poinformowanego użytkownika oraz stopień swobody twórcy w rozumieniu
art. 6 RWW.
2.4
Zgodność z terminami
Wydział Unieważnień może nie wziąć pod uwagę stanu faktycznego lub dowodów,
których zainteresowane strony nie przedstawiły w odpowiednim terminie (art. 63 ust. 2
RWW).
Stronom przypomina się, że muszą przedłożyć okoliczności faktyczne i dowody, na
jakie się powołują, w odpowiednim czasie i w terminach określonych przez Wydział
Unieważnień. Strony niedotrzymujące terminów ryzykują odrzucenie dowodów.
Stronom nie przysługuje bezwarunkowe prawo, zgodnie z którym Wydział Unieważnień
byłby zobowiązany do uwzględnienia okoliczności faktycznych i dowodów złożonych
po terminie.
Jeżeli Wydział Unieważnień skorzysta ze swojego uprawnienia na mocy art. 63 ust. 2
RWW, musi określić podstawy uznania spóźnionych okoliczności faktycznych i
dowodów za dopuszczalne lub nie, biorąc pod uwagę, czy materiały przedłożone po
czasie są lub wydają się być istotne dla wyniku postępowania o unieważnienie
prowadzonego przez Wydział, oraz, po drugie, czy etap postępowania, na którym
przedłożono spóźnione materiały, oraz towarzyszące temu okoliczności nie
przemawiają na niekorzyść uwzględnienia takich materiałów (wyrok z 13/03/2007 w
sprawie C-29/05 P, pkt 42-44).
3
Składanie wniosku
3.1
Formularz wniosku
Na potrzeby złożenia wniosku (art. 52 RWW) Urząd udostępnia formularz (art. 68 ust. 1
lit. f) RWWW.), który można pobrać ze strony internetowej Urzędu.
Korzystanie z formularza jest zdecydowanie zalecane (art. 68 ust. 6 RWWW.),
ponieważ ułatwia przetwarzanie wniosku i pozwala na uniknięcie błędów.
Wniosek oraz towarzyszące mu dokumenty uzupełniające należy przedłożyć w dwóch
egzemplarzach, tak aby jeden zestaw dokumentów mógł być zachowany w archiwach
Urzędu, a drugi wysłany do właściciela wzoru bez utraty jakości spowodowanej
powielaniem. Jeżeli wniosek przedłożono tylko w jednym egzemplarzu, Wydział
Unieważnień może wezwać wnioskodawcę do złożenia drugiego egzemplarza w
FINAL
VERSION 1.0
Strona7
DATE 02/01/2014
terminie jednego miesiąca lub dwóch miesięcy, jeżeli wnioskodawca nie ma miejsca
stałego zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub
przedsiębiorstwa na terytorium Unii Europejskiej (art. 57 ust. 1 RWWW).
3.2
Zakres wniosku
W postępowaniu o unieważnienie jedynym zadośćuczynieniem, o jakie może ubiegać
się wnioskodawca, jest unieważnienie zakwestionowanego zarejestrowanego wzoru
wspólnotowego będącego przedmiotem wniosku (art. 25 RWW).
Jeżeli zakwestionowane wzory wspólnotowe stanowią część rejestracji zbiorowej,
każdy z nich należy zakwestionować oddzielnie i podać jego pełny numer rejestracji
(art. 37 ust. 4 RWW). Pojedynczy wniosek (i wspólne uzasadnienie) mogą dotyczyć
kilku wzorów wspólnotowych objętych rejestracją zbiorową. W takim przypadku opłatę
za wniosek należy uiścić w odniesieniu do każdego zakwestionowanego wzoru
wspólnotowego. W celu uniknięcia wątpliwości Urząd zaleca jednak składanie
oddzielnych wniosków dla każdego kwestionowanego wzoru wspólnotowego.
3.3
Język postępowania
Językiem postępowania o unieważnienie (język postępowania) jest język zgłoszenia do
rejestracji zakwestionowanego wzoru wspólnotowego (język zgłoszenia), pod
warunkiem że język zgłoszenia jest jednym z pięciu języków Urzędu (art. 98 RWW;
art. 29 RWWW.).
Jeżeli język zgłoszenia nie jest jednym z pięciu języków Urzędu, to językiem
postępowania jest drugi język wskazany w zgłoszeniu zakwestionowanego wzoru
wspólnotowego (art. 98 ust. 4 RWW; art. 29 ust. 1 RWWW).
Wniosek o unieważnienie składa się w języku postępowania. Jeżeli wniosek nie został
złożony w języku postępowania, Wydział Unieważnień powiadamia wnioskodawcę i
wzywa go do przedłożenia tłumaczenia w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania
powiadomienia. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie
odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW).
Strony postępowania o unieważnienie mogą uzgodnić inny język postępowania, o ile
jest to jeden z języków urzędowych Unii Europejskiej. Informacja o uzgodnieniu innego
języka musi dotrzeć do Urzędu w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia
właściciela o złożeniu wniosku. Jeżeli wniosek nie został złożony w uzgodnionym
języku, wnioskodawca musi przedłożyć tłumaczenie wniosku na taki język w terminie
jednego miesiąca od daty powiadomienia Urzędu o takim uzgodnieniu (art. 98 ust. 5
RWW; art. 29 ust. 6 RWWW).
Zasady dotyczące języka, w jakim przedkładane są dokumenty uzupełniające,
przedstawiono w pkt 3.9.2 poniżej.
3.4
Identyfikacja wniosku
Wniosek musi zawierać nazwę (nazwisko i imię) i adres wnioskodawcy (art. 28 ust. 1
lit. c) RWWW).
FINAL
VERSION 1.0
Strona8
DATE 02/01/2014
Jeżeli informacje zawarte we wniosku nie pozwalają na jednoznaczne zidentyfikowanie
wnioskodawcy i uchybienie to nie zostanie usunięte w terminie dwóch miesięcy od
odpowiedniego wezwania wystosowanego przez Wydział Unieważnień, wniosek musi
zostać odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW).
3.5
Locus standi wnioskodawcy
Każda osoba fizyczna lub prawna, jak również upoważniony organ publiczny, może
złożyć w Wydziale Unieważnień wniosek o unieważnienie wzoru wspólnotowego na
podstawie art. 25 ust. 1 lit. a) i b) RWW (art. 52 ust. 1 RWW).
Jeżeli jednak podstawą unieważnienia jest naruszenie wcześniejszego prawa w
rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. c)-f) RWW lub niewłaściwe używanie godeł urzędowych w
rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. g) RWW, to aby wniosek o unieważnienie był
dopuszczalny, wymagane jest, aby wnioskodawca był, odpowiednio, posiadaczem
wcześniejszego prawa lub osobą, której dotyczy używanie godła urzędowego (art. 52
ust. 1 RWW).
Informacje na temat uzasadnienia uprawnień wnioskodawcy znajdują się w pkt 3.9.2
poniżej.
3.6
Pełnomocnictwo we wniosku
3.6.1
Kiedy pełnomocnictwo jest obowiązkowe
Zasadniczo reguły dotyczące pełnomocnictwa w postępowaniu w sprawie
wspólnotowego znaku towarowego stosuje się mutatis mutandis do postępowania o
unieważnienie wzorów wspólnotowych (zob. Wytyczne, część A: Zasady ogólne,
dział 5: Zawodowe pełnomocnictwo).
Osoby, które mają stałe miejsca zamieszkania lub główne miejsce prowadzenia
działalności lub rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na
obszarze Unii Europejskiej, nie muszą być reprezentowane w żadnym postępowaniu
przed Urzędem.
Jeżeli wnioskodawca nie ma stałego miejsca zamieszkania lub głównego miejsca
prowadzenia działalności lub rzeczywistego i poważnego przedsiębiorstwa
przemysłowego lub handlowego na obszarze Unii Europejskiej, musi być
reprezentowany przez pełnomocnika; w przeciwnym razie wnioskodawcę wzywa się do
wyznaczenia pełnomocnika w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli wnioskodawca nie
zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 77
ust. 2 RWW; art. 30 ust. 1 i art. 28 ust. 1 lit. c) RWWW).
Badając, czy wnioskodawca ma rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe
lub handlowe na obszarze Unii Europejskiej, Wydział Unieważnień stosuje się do
wytycznych Trybunału Sprawiedliwości zawartych w wyroku z 22/11/1978 w sprawie
C-33/78 „Somafer SA”, pkt 12 („Koncepcja oddziału, przedstawicielstwa lub innego
przedsiębiorstwa sugeruje miejsce prowadzenia działalności, które wydaje się być
trwałe, np. jako rozszerzenie jednostki macierzystej, posiada kierownictwo i jest
materialnie zdolne do negocjowania interesów ze stronami trzecimi”). Dowodem na to,
że wnioskodawca ma rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub
FINAL
VERSION 1.0
Strona9
DATE 02/01/2014
handlowe na obszarze Unii Europejskiej, mogą być takie dokumenty, jak umowa spółki,
sprawozdania roczne, pisemne oświadczenia i inne dokumenty biznesowe.
3.6.2
Kto może być pełnomocnikiem
Osoby trzecie mogą być reprezentowane przed Urzędem tylko przez adwokata lub
radcę prawnego bądź zawodowego pełnomocnika, którzy spełniają wymagania
określone w art. 78 ust. 1 RWW.
Osoby fizyczne lub prawne, które mają stałe miejsca zamieszkania lub główne miejsce
prowadzenia działalności lub rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub
handlowe na obszarze Unii Europejskiej, mogą być reprezentowane przed Urzędem
przez pracownika. Pracownik takiej osoby prawnej może również reprezentować inne
osoby prawne, które nie mają ani miejsca zamieszkania, ani siedziby, ani
rzeczywistego i poważnego przedsiębiorstwa przemysłowego lub handlowego w Unii
Europejskiej, pod warunkiem że między takimi dwiema osobami prawnymi istnieją
powiązania gospodarcze (art. 77 ust. 3 RWW).
3.7
Identyfikacja zakwestionowanego wzoru wspólnotowego
Wniosek o unieważnienie musi zawierać numer rejestracji zakwestionowanego wzoru
wspólnotowego oraz nazwę (imię i nazwisko) i adres jego właściciela zgodnie ze
wpisem do rejestru (art. 28 ust. 1 lit. a) RWWW).
Jeżeli informacje podane przez wnioskodawcę nie pozwalają na jednoznaczne
zidentyfikowanie zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, wnioskodawcę wzywa się
do uzupełnienia tych informacji w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli wnioskodawca nie
zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30
ust. 1 RWWW).
3.8
Wygasłe rejestracje
Wzór wspólnotowy może być unieważniony nawet po dacie wygaśnięcia lub zrzeczenia
się wzoru wspólnotowego (art. 24 ust. 2 RWW).
Jeżeli rejestracja zakwestionowanego wzoru wspólnotowego wygasła lub stała się
przedmiotem zrzeczenia przed dniem złożenia wniosku lub w dniu jego złożenia,
wnioskodawcę wzywa się do przedłożenia w terminie dwóch miesięcy dowodów na to,
że ma interes prawny w unieważnieniu wzoru. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się
do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1
RWWW) (decyzja Wydziału Unieważnień z 16/06/2011 (ICD 8231)).
Na przykład interes prawny stwierdza się w przypadku, gdy wnioskodawca udowodni,
że właściciel zakwestionowanego wzoru wspólnotowego podjął kroki zmierzające do
użycia przeciwko wnioskodawcy praw wynikających z zakwestionowanego wzoru
wspólnotowego.
Jeżeli rejestracja zakwestionowanego wzoru wspólnotowego wygasła lub stała się
przedmiotem zrzeczenia w czasie trwania postępowania o unieważnienie,
wnioskodawcę wzywa się do potwierdzenia w terminie dwóch miesięcy, czy
Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona10
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
podtrzymuje swój wniosek, a jeżeli tak, to wzywa się go do przedstawienia podstaw
uzasadniających wniosek o wydanie decyzji co do istoty sprawy.
3.9
Wskazanie podstaw, okoliczności faktycznych, dowodów i
argumentów
Wniosek musi zawierać wskazanie podstaw, na jakich się opiera (art. 52 ust. 2 RWW;
art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (i) RWWW), oraz uzasadnione wskazanie okoliczności
faktycznych, dowodów i argumentów przedstawionych na poparcie tych podstaw
(art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (vi) RWWW).
3.9.1
Wskazanie podstaw
Jeżeli wnioskodawca korzysta z formularza udostępnionego przez Urząd (art. 68 ust. 1
lit. f) RWWW), musi wskazać podstawy wniosku poprzez zaznaczenie odpowiednich
pól w rubryce „Podstawy”. Wydział Unieważnień bada wniosek w świetle wszystkich
podstaw powołanych w uzasadnionym wskazaniu podstaw, nawet jeżeli nie
zaznaczono odpowiednich pól w formularzu użytym do złożenia wniosku.
Jeżeli wnioskodawca nie korzysta z formularza udostępnionego przez Urząd,
wskazanie odpowiedniego podpunktu art. 25 ust. 1 RWW, na przykład „na podstawie
art. 25 ust. 1 lit. a) RWW”, wystarcza do stwierdzenia dopuszczalności wniosku w
odniesieniu do wskazania podstaw.
Jeżeli wniosek nie pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie podstaw, na których jest
oparty, wnioskodawcę wzywa się do uzupełnienia tych informacji w terminie dwóch
miesięcy. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie
odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW).
Inne podstawy unieważnienia, które nie zostały wyraźnie wskazane we wniosku,
złożone w późniejszym terminie do Wydziału Unieważnień zostaną uznane za
niedopuszczalne.
Urząd zdecydowanie zaleca, aby wszystkie podstawy unieważnienia zostały
umieszczone w jednym wniosku. Jeżeli o unieważnienie tego samego
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego zostało złożonych kilka wniosków opartych
na różnych podstawach, Wydział Unieważnień może je rozpatrywać w ramach jednego
postępowania. Wydział Unieważnień może następnie zrezygnować z rozpatrywania ich
w ten sposób (art. 32 ust. 1 RWWW).
3.9.2
Okoliczności faktyczne, dowody i argumenty
Wnioskodawca musi wskazać okoliczności faktyczne, dowody i argumenty na poparcie
podstaw, na których oparty jest wniosek (art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (vi) RWWW).
Argumenty można wskazać w odpowiedniej rubryce na formularzu udostępnionym
przez Urząd (art. 68 ust. 1 lit. f) RWWW) lub w uzasadnieniu dołączonym do wniosku.
Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że zakwestionowany wzór wspólnotowy wykazuje brak
nowości lub indywidualnego charakteru (art. 25 ust. 1 lit. b) RWW), to wniosek musi
zawierać przedstawienie wcześniejszego wzoru lub wzorów, które mogą stanowić
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
przeszkodę dla uznania nowości lub indywidualnego charakteru zakwestionowanego
wzoru wspólnotowego, jak również dokumenty dowodzące ujawnienia tych
wcześniejszych wzorów (art. 7 RWW; art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (v) RWWW).
Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że właścicielowi nie przysługuje prawo do
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego (art. 25 ust. 1 lit. c) RWW), to wniosek musi
zawierać informacje wykazujące, że wnioskodawca jest uprawniony do
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego na mocy decyzji sądu (art. 28 ust. 1 lit. c)
pkt (iii) RWWW).
Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że zakwestionowany wzór wspólnotowy koliduje z
wcześniejszym wzorem (art. 25 ust. 1 lit. d) RWW), to wniosek musi zawierać
przedstawienie i dane identyfikacyjne wcześniejszego wzoru. Ponadto wniosek musi
zawierać dowody, że wnioskodawca jest właścicielem wcześniejszego wzoru, co ma
stanowić podstawę unieważnienia (art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (ii) RWWW).
Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że zakwestionowany wzór wspólnotowy narusza
wcześniejsze prawo, mianowicie poprzez nieuprawnione używanie oznaczenia
posiadającego zdolność odróżniającą (art. 25 ust. 1 lit. e) RWW) lub dzieła
chronionego prawem autorskim w państwie członkowskim (art. 25 ust. 1 lit. f) RWW), to
wniosek musi zawierać przedstawienie i dane identyfikujące oznaczenia posiadającego
zdolność odróżniającą lub dzieła chronionego prawem autorskim.
Ponadto wniosek musi zawierać dowody, że wnioskodawca jest właścicielem tego
wcześniejszego prawa (art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (iii) RWWW). Jeżeli wcześniejsze prawo
jest niezarejestrowane, powyższy warunek uznaje się za spełniony do celów badania
dopuszczalności wniosku, jeżeli wnioskodawca przedłoży dowody, że wcześniejsze
oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą lub wcześniejsze dzieło chronione
prawem autorskim były, odpowiednio, używane lub ujawnione pod nazwą
wnioskodawcy przed datą zgłoszenia lub datą pierwszeństwa przedmiotowego wzoru
wspólnotowego (zob. pkt 5.7.3 i 5.8.1 poniżej dotyczące uzasadnienia własności
wcześniejszego prawa powołanego na podstawie art. 25 ust. 1 lit. e) i f) RWW).
Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że zakwestionowany wzór wspólnotowy stanowi
niewłaściwe używanie jednego z przedmiotów wymienionych w art. 6 bis konwencji
paryskiej lub odznak, godeł i herbów innych niż wymienione w art. 6 bis, które są
przedmiotem szczególnego interesu publicznego państwa członkowskiego (art. 25
ust. 1 lit. g) RWW), to wniosek musi zawierać przedstawienie i dane identyfikujące
dany przedmiot oraz dowody, że wniosek został złożony przez osobę lub
przedsiębiorstwo, które jest dotknięte takim niewłaściwym używaniem (art. 28 ust. 1
lit. b) pkt (iv) RWWW).
Jeżeli wymagane informacje określone powyżej nie zostaną przedłożone i braki nie
zostaną usunięte przez wnioskodawcę w terminie dwóch miesięcy od daty wezwania
wystosowanego przez Wydział Unieważnień, to wniosek zostanie odrzucony jako
niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW).
Jeżeli środki dowodowe przedłożone dla uzasadnienia wniosku nie zostały wniesione
w języku postępowania, wnioskodawca musi z własnej inicjatywy dostarczyć, w
terminie dwóch miesięcy od daty wniesienia środków dowodowych, tłumaczenie tych
środków dowodowych na ten język (art. 29 ust. 5 RWWW). Kwestię, czy pewne części
dokumentów uzupełniających można uznać za nieistotne dla wniosku i tym samym
niewymagające tłumaczenia, pozostawia się do uznania wnioskodawcy. W przypadku
nieprzedłożenia tłumaczenia Wydział Unieważnień nie uwzględni tych części dowodów
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
tekstowych, które nie zostały przetłumaczone, i oprze swoją decyzję tylko na tych
przedłożonych dowodach, które zostały przetłumaczone na język postępowania (art. 31
ust. 2 RWWW).
Listę dokumentów uzupełniających należy zamieścić w postaci wykazu załączników
dołączonego do wniosku. Zaleca się, aby wykaz załączników zawierał, dla każdego
załączonego dokumentu, numer załącznika (załącznik A.1, A.2 itd.), krótki opis
dokumentu (np. „pismo”), datę dokumentu, jego autorów i liczbę stron, oraz odnośnik
do strony i numeru paragrafu we wniosku, gdzie dokument został powołany i opisano
jego znaczenie.
Dokumenty załączone do wniosku muszą być opatrzone numerami stron. Służy to
temu, aby wszystkie strony załączników zostały prawidłowo zeskanowane i przekazane
pozostałym stronom.
3.9.3
Dopuszczalność w odniesieniu do jednej z powołanych podstaw
Wniosek oparty na kilku podstawach unieważnienia jest dopuszczalny, jeżeli wymogi
dotyczące dopuszczalności są spełnione dla co najmniej jednej z takich podstaw.
3.10
Podpisanie wniosku
Wniosek o unieważnienie musi być podpisany przez wnioskodawcę lub jego
pełnomocnika, jeżeli występuje (art. 65 ust. 1 RWWW).
W przypadku braku podpisu Wydział Unieważnień wzywa wnioskodawcę do usunięcia
tego braku w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do
wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW).
3.11
Sposób składania wniosku
Wniosek o unieważnienie można złożyć do Urzędu pocztą, osobiście lub telefaksem
(art. 65 RWWW). Elektroniczne składanie wniosków zostanie dozwolone na mocy
decyzji Prezesa, kiedy dostępne będą odpowiednie środki techniczne.
Jeżeli powiadomienie otrzymane za pomocą faksu jest niepełne lub nieczytelne lub
Wydział Unieważnień ma uzasadnione wątpliwości co do wierności przekazu, Wydział
informuje o tym nadawcę i wzywa go do ponownego przesłania oryginału dokumentu
faksem lub dostarczenia tego oryginału w terminie wyznaczonym przez Wydział
Unieważnień. Jeżeli w wyznaczonym terminie nadawca zastosuje się do wezwania,
datę otrzymania ponownego przesłania informacji faksem lub dostarczenia jego
oryginału uznaje się za datę otrzymania pierwszego powiadomienia w tej sprawie.
Jeżeli w wyznaczonym terminie nadawca nie zastosuje się do wezwania,
korespondencję uznaje się za nieotrzymaną (art. 66 ust. 2 RWWW).
Nie zaleca się przesyłania wniosków o unieważnienie telefaksem, w szczególności gdy
podnoszony jest brak nowości lub indywidualnego charakteru, ponieważ jakość
przedstawienia wcześniejszych wzorów może ulec pogorszeniu w wyniku transmisji i
utracone zostaną informacje na temat kolorów.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
W przypadku wniosku wysyłanego telefaksem Urząd zaleca, aby wnioskodawca
nadesłał oryginalny wniosek w dwóch egzemplarzach w terminie jednego miesiąca od
daty transmisji telefaksem. Wydział Unieważnień przekazuje następnie jeden
egzemplarz wniosku właścicielowi wzoru. Jeżeli wnioskodawca nie nadeśle oryginałów
dokumentów
po
transmisji
telefaksem,
Wydział
Unieważnień
będzie
procedować/kontynuować postępowanie w oparciu o dokumenty w takiej formie, w
jakiej zostały dostarczone.
To wnioskodawca jest odpowiedzialny za to, aby cechy wcześniejszych wzorów lub
innych praw ukazane na faksie otrzymanym przez Wydział Unieważnień były na tyle
dobrze widoczne i możliwe do zidentyfikowania, aby umożliwić Wydziałowi
Unieważnień podjęcie decyzji. Wniosek zostanie odrzucony jako nieuzasadniony, jeżeli
przesłane faksem dowody świadczące o stanie techniki lub o wcześniejszych prawach,
nawet jeżeli nie są całkowicie nieczytelne, mają zbyt słabą jakość, aby umożliwić
dostrzeżenie wszystkich szczegółów na potrzeby porównania z zakwestionowanym
wzorem wspólnotowym (orzeczenie z 10/03/2008 w sprawie R 586/2007-3
„Barbecues”, pkt 23-26).
3.12
Wniesienie opłaty
Wniosek o unieważnienie uważa się za niezłożony do chwili uiszczenia pełnej opłaty
(art. 52 ust. 2 RWW; art. 28 ust. 2 i art. 30 ust. 2 RWWW).
Możliwe sposoby płatności to przelew na rachunek Urzędu (art. 5 ust. 1 ROWW) lub,
dla posiadaczy rachunków bieżących, operacja na rachunku bieżącym. W przypadku
płatności za pomocą rachunku bieżącego opłata zostanie pobrana automatycznie z
rachunku bieżącego wnioskodawcy z chwilą otrzymania wniosku. Za datę płatności
uznaje się dzień, w którym kwota płatności faktycznie wpłynie na rachunek bankowy
Urzędu (art. 7 ust. 1 ROWW).
Więcej informacji znajduje się w Wytycznych, część A: Zasady ogólne, dział 3:
Płatności z tytułu opłat, kosztów i należności.
Płatności nie można dokonać za pomocą czeku.
Jeżeli Wydział Unieważnień stwierdzi, że opłata nie została uiszczona, powiadamia o
tym wnioskodawcę i wzywa go do uiszczenia opłaty w terminie dwóch miesięcy od daty
otrzymania powiadomienia. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania,
wniosek uznaje się za niezłożony i powiadamia o tym wnioskodawcę. Jeżeli wymagana
opłata zostanie uiszczona po upływie wyznaczonego terminu, zostaje zwrócona na
rzecz wnioskodawcy (art. 30 ust. 2 RWWW).
Data uiszczenia opłaty decyduje o dacie złożenia wniosku o unieważnienie (art. 52
ust. 2 RWW; art. 30 ust. 2 RWWW).
3.13
Postępowanie w przypadku braków
Jeżeli Wydział Unieważnień uzna wniosek za niedopuszczalny i braki te nie zostaną
usunięte w wyznaczonym terminie, Wydział Unieważnień wyda decyzję w sprawie
odrzucenia wniosku jako niedopuszczalnego (art. 30 ust. 1 RWWW). Opłata nie
podlega wtedy zwrotowi.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
3.14
Powiadomienie właściciela
Powiadomienie właściciela zarejestrowanego wzoru wspólnotowego o złożeniu
wniosku o unieważnienie następuje dopiero po stwierdzeniu dopuszczalności wniosku
(art. 31 ust. 1 RWWW). Powiadomienie to stanowi więc decyzję w sprawie
dopuszczalności, a nie zwykły środek organizacyjny w postępowaniu. Od decyzji tej
można się odwołać łącznie z decyzją ostateczną (art. 55 ust. 2 RWW).
Decyzja w sprawie dopuszczalności może jednak zostać cofnięta zgodnie z zasadami
ogólnymi prawa administracyjnego i proceduralnego, jeżeli Urząd wykryje
nieprawidłowości z własnej inicjatywy, w rozsądnym terminie, lub jeżeli zostaną one
wykryte przez właściciela ZWW w jego pierwszych uwagach (art. 31 ust. 1 RWWW), a
wnioskujący o unieważnienie nie usunie przedmiotowych uchybień w terminie
wyznaczonym przez Urząd (art. 30 RWWW) (zob. art. 68 RWW i, analogicznie, wyrok z
18/10/2012 w sprawie C-402/11 P „REDTUBE / REDTUBE”, pkt 59).
Jeżeli Wydział Unieważnień nie odrzucił wniosku jako niedopuszczalnego, wniosek
przekazuje się właścicielowi, wyznaczając mu termin dwóch miesięcy na zgłoszenie
uwag w odpowiedzi na wniosek (zob. pkt 4.1.1 poniżej: Uwagi właściciela).
3.15
Udział domniemanego sprawcy naruszenia
Dopóki Wydział Unieważnień nie wyda ostatecznej decyzji, każda osoba trzecia, która
dowiedzie, że wszczęto wobec niej postępowanie w sprawie naruszenia
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, może przystąpić do postępowania o
unieważnienie w charakterze strony (art. 54 RWW; art. 33 RWWW).
Domniemany sprawca naruszenia musi złożyć swój wniosek o włączenie do
postępowania w charakterze strony w terminie trzech miesięcy od daty wszczęcia
postępowania w sprawie naruszenia. O ile właściciel nie przedstawi dowodów, że
należy przyjąć inną datę zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi, Wydział
Unieważnień przyjmuje, że postępowanie zostało „wszczęte” w dniu doręczenia pozwu
domniemanemu sprawcy naruszenia. Domniemany sprawca naruszenia musi
przedstawić dowód potwierdzający datę doręczenia pozwu.
Każda osoba trzecia, która dowiedzie, że (i) właściciel praw ze wzoru wspólnotowego
wezwał ją do zaprzestania rzekomego naruszenia wzoru oraz że (ii) taka osoba trzecia
wszczęła postępowanie prowadzące do uzyskania orzeczenia sądowego, że nie
narusza zarejestrowanego wzoru wspólnotowego (jeżeli na mocy prawa krajowego
dozwolone jest wniesienie sprawy o stwierdzenie braku naruszenia wzorów
wspólnotowych), może również przystąpić do postępowania o unieważnienie (art. 54 i
art. 81 lit. b) RWW).
Wniosek o przystąpienie do postępowania musi być złożony w formie pisemnej z
uzasadnieniem i nie zostanie uznany za złożony, dopóki nie zostanie uiszczona opłata
za unieważnienie. Zasady opisane powyżej w pkt od 3.1 do 3.13 stosuje się do
domniemanego sprawcy naruszenia (art. 54 ust. 2 RWW; art. 33 RWWW).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
4
Etap sporny postępowania
4.1
Wymiana powiadomień
4.1.1
Uwagi właściciela
4.1.1.1 Kwestie ogólne
Uwagi właściciela są niezwłocznie przekazywane wnioskodawcy (art. 31 ust. 3
RWWW).
Listę dokumentów na poparcie uwag należy zamieścić w postaci wykazu załączników
(zob. pkt 3.1.9.2 powyżej).
Właściciel powinien przedłożyć swoje uwagi (w tym dokumenty uzupełniające) w
dwóch egzemplarzach, tak aby jeden zestaw dokumentów mógł być zachowany w
archiwach Urzędu, a drugi wysłany do wnioskodawcy. Dzięki temu można uniknąć
wynikającego z powielania pogorszenia jakości materiałów z uwagami. Jeżeli uwagi
przedłożono tylko w jednym egzemplarzu, Wydział Unieważnień może wezwać
właściciela do złożenia drugiego egzemplarza w terminie jednego miesiąca lub dwóch
miesięcy, jeżeli wnioskodawca nie ma miejsca stałego zamieszkania lub głównego
miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub przedsiębiorstwa na terytorium Unii
Europejskiej (art. 57 ust. 1 RWWW).
Jeżeli właściciel nie przedłoży uwag w wyznaczonym terminie dwóch miesięcy,
Wydział Unieważnień powiadamia strony o zamknięciu pisemnego etapu postępowania
i o tym, że Wydział podejmie decyzję co do istoty sprawy na podstawie posiadanych
środków dowodowych (art. 31 ust. 2 RWWW).
4.1.1.2 Wniosek o przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego
Właściciel może złożyć wniosek o przedłożenie dowodu używania wcześniejszego
znaku towarowego w okresie pięciu lat poprzedzających datę złożenia wniosku o
unieważnienie, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
•
wniosek jest oparty na art. 25 ust. 1 lit. e) RWW;
•
wcześniejsze
oznaczenie
posiadające
zdolność
odróżniającą
jest
(wspólnotowym, międzynarodowym lub krajowym) znakiem towarowym
wywołującym skutki w Unii Europejskiej, który na dzień wniosku o unieważnienie
był zarejestrowany od co najmniej pięciu lat;
•
wniosek o przedłożenie dowodu używania został złożony wraz z pierwszym
pismem właściciela w odpowiedzi na wniosek (wyrok z 12/05/2010 w sprawie
T-148/08 „Instrument for writing”, pkt 66-72. Zob. również orzeczenie
z 09/08/2011 w sprawie R 1838/2010-3 „Instrument for writing”).
„Data zakończenia procedury rejestracji” (art. 10 ust. 1 dyrektywy 2008/95/WE), która
służy do wyznaczenia punktu wyjściowego zobowiązania używania w odniesieniu do
rejestracji krajowych i międzynarodowych, wyznaczana jest przez każde państwo
członkowskie zgodnie z właściwymi przepisami proceduralnymi (wyrok z 14/06/2007 w
sprawie C-246/05 „LE CHEF DE CUISINE”, pkt 26-28). Jeżeli chodzi o wspólnotowe
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
znaki towarowe, datą tą jest data rejestracji (art. 15 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE)
nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego,
zwanego dalej „RWZT.”) opublikowana w Biuletynie Wspólnotowych Znaków
Towarowych (zasada 23 ust. 5 rozporządzenia Komisji 2868/95 wykonującego RWZT,
zwanego dalej „RWWZT”). Jeżeli chodzi o rejestracje międzynarodowe wskazujące
Unię Europejską, właściwą datą jest data drugiej publikacji zgodnie z art. 152 ust. 2 i
art. 160 RWZT.
4.1.2
Tłumaczenie uwag właściciela
W przypadkach gdy językiem postępowania nie jest język zgłoszenia
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, właściciel może złożyć swoje uwagi w
języku zgłoszenia (art. 98 ust. 4 RWW; art. 29 ust. 2 RWWW). Wydział Unieważnień
zleci tłumaczenie tych uwag na język postępowania, bez pobierania opłaty, i
niezwłocznie przekaże tłumaczenie wnioskodawcy.
4.1.3
Zakres obrony
Uwagi właściciela muszą wskazywać zakres, w jakim broni on zakwestionowanego
wzoru wspólnotowego. Jeżeli właściciel nie wskaże takiego zakresu, zakłada się, że
wnosi on o zachowanie wzoru wspólnotowego w pierwotnie zarejestrowanej postaci,
czyli w całości.
Jeżeli właściciel wnosi o zachowanie wzoru wspólnotowego w zmienionej formie, to
wniosek musi obejmować taką zmienioną formę. Zmieniona forma musi spełniać
wymogi dotyczące ochrony i musi być utrzymana tożsamość wzoru wspólnotowego.
„Zachowanie” w zmienionej formie może obejmować rejestrację, której towarzyszy
częściowe zrzeczenie się zarejestrowanego wzoru wspólnotowego przez właściciela
lub wpis do rejestru orzeczenia sądowego lub decyzji Wydziału Unieważnień o
częściowym unieważnieniu wzoru wspólnotowego (art. 25 ust. 6 RWW) (zob. pkt 4.9).
Wniosek o zachowanie zakwestionowanego wzoru wspólnotowego w zmienionej
formie musi zostać złożony w czasie trwania postępowania o unieważnienie i przed
zakończeniem procedury pisemnej. Wnioskodawca może zgłosić swoje uwagi co do
tego, czy zmieniona forma wzoru wspólnotowego spełnia warunki ochrony i czy została
zachowana tożsamość wzoru wspólnotowego. Decyzja w sprawie zachowania wzoru
wspólnotowego w zmienionej formie zostaje włączona do decyzji co do istoty sprawy,
która kończy postępowanie o unieważnienie.
4.1.4
Odpowiedź wnioskodawcy
4.1.4.1 Kwestie ogólne
Jeżeli dokumenty złożone przez strony umożliwiają Wydziałowi Unieważnień podjęcie
decyzji co do istoty sprawy na podstawie posiadanych środków dowodowych, Wydział
Unieważnień powiadamia strony o zamknięciu pisemnego etapu postępowania.
Wnioskodawca ma jednak możliwość odpowiedzi na uwagi właściciela w terminie
dwóch miesięcy (art. 53 ust. 2 RWW; art. 31 ust. 3 RWWW) w następujących
okolicznościach:
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
•
•
•
jeżeli uwagi właściciela zawierają nowe okoliczności faktyczne, dowody i
argumenty, które wydają się być istotne dla decyzji co do istoty sprawy; lub
jeżeli właściciel wnosi o zachowanie wzoru wspólnotowego w zmienionej formie;
lub
jeżeli właściciel złożył wniosek o przedłożenie dowodu używania wcześniejszego
znaku towarowego na podstawie art. 25 ust. 1 lit. e) RWW.
Wszelka odpowiedź wnioskodawcy jest niezwłocznie przekazywana właścicielowi
(art. 31 ust. 4 RWWW). Jeżeli odpowiedź wnioskodawcy zostanie uznana za
dopuszczalną, właściciela wzywa się do przedłożenia repliki (art. 53 ust. 2 RWW).
Jeżeli wnioskodawca nie odpowie w wyznaczonym terminie, Wydział Unieważnień
powiadamia strony o zamknięciu pisemnego etapu postępowania i o tym, że Wydział
podejmie decyzję co do istoty sprawy na podstawie posiadanych środków dowodowych
(art. 31 ust. 2 RWWW).
Istota postępowania musi być określona we wniosku (zob. pkt 2.1.9.1 i 2.1.9.2
powyżej). Powoływanie się na dodatkowe wcześniejsze wzory lub prawa jest
niedopuszczalne, jeżeli następuje na spóźnionym etapie proceduralnym odpowiedzi, a
skutkiem jest zmiana przedmiotu postępowania (orzeczenie z 22/10/2009 w sprawie
R 690/2007-3 „Chaff cutters”, pkt 44 i nast.). Dopuszczalność dodatkowych
okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów dotyczących wcześniejszych wzorów
lub praw, o których była już mowa we wniosku, pozostaje do uznania Wydziału
Unieważnień zgodnie z jego uprawnieniami na mocy art. 63 ust. 2 RWW (zob. pkt 2.4
powyżej).
Wnioskodawca powinien przedłożyć swoją odpowiedź w dwóch egzemplarzach, tak
aby jeden zestaw dokumentów mógł być zachowany w archiwach Urzędu, a drugi
wysłany do właściciela. Dzięki temu można uniknąć pogorszenia jakości wynikającego
z powielania. Jeżeli odpowiedź przedłożono tylko w jednym egzemplarzu, Wydział
Unieważnień może wezwać wnioskodawcę do złożenia drugiego egzemplarza w
terminie jednego miesiąca lub dwóch miesięcy, jeżeli wnioskodawca nie ma miejsca
stałego zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub
przedsiębiorstwa na terytorium Unii Europejskiej (art. 57 ust. 1 RWWW).
4.1.4.2 Tłumaczenie odpowiedzi wnioskodawcy
Wszelkie odpowiedzi wnioskodawcy muszą być sporządzone w języku postępowania.
Jeżeli wnioskodawca został wezwany do przedłożenia odpowiedzi i złożył ją w języku
innym niż język postępowania, musi z własnej inicjatywy przedłożyć tłumaczenie swojej
odpowiedzi w terminie jednego miesiąca od daty złożenia pierwotnej odpowiedzi
(art. 81 ust. 1 RWWW). Wydział Unieważnień nie przypomina wnioskodawcy o tym
obowiązku. Jeżeli wnioskodawca przedłoży tłumaczenie w terminie, jest ono
przekazywane właścicielowi. Jeżeli wnioskodawca nie przedłoży tłumaczenia w
terminie, odpowiedź uznaje się za niezłożoną.
4.1.4.3 Przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego
Jeżeli właściciel został wezwany do przedłożenia dowodu używania swojego
wcześniejszego znaku towarowego, musi przedłożyć takie dowody (i) w odniesieniu do
towarów lub usług, dla których zarejestrowano znak towarowy i które zostały powołane
przez wnioskodawcę w uzasadnieniu jego wniosku, oraz (ii) w odniesieniu do okresu
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
pięciu lat poprzedzających datę wniosku o unieważnienie, chyba że występują
usprawiedliwione powody uzasadniające nieużywanie. Takie powody nieużywania
muszą być uzasadnione.
Dowód używania wcześniejszego znaku musi spełniać wszystkie łączne warunki
nałożone na podstawie zasady 22 ust. 3 RWWZT, czyli zawierać wskazania miejsca,
czasu, zakresu oraz charakteru używania wcześniejszego znaku towarowego dla
towarów i usług, w odniesieniu do których jest on zarejestrowany i na których oparto
wniosek.
Używanie znaku towarowego w postaci różniącej się w elementach, które nie zmieniają
charakteru odróżniającego znaku w postaci, w jakiej ten znak został zarejestrowany,
jest dopuszczalne (art. 5 C ust. 2 konwencji paryskiej).
Jeżeli wnioskodawca złożył dokumenty w języku innym niż język postępowania,
Wydział Unieważnień może zażądać tłumaczenia na ten język w terminie jednego
miesiąca lub dwóch miesięcy, jeżeli właściciel nie ma miejsca stałego zamieszkania lub
głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub przedsiębiorstwa na
terytorium Unii Europejskiej (art. 81 ust. 2 i art. 57 ust. 1 RWWW).
W przypadku braku dowodu na to, że wcześniejszy znak towarowy był rzeczywiście
używany (chyba że istnieją usprawiedliwione powody nieużywania), lub w przypadku
nieprzedłożenia tłumaczenia wymaganego przez Wydział Unieważnień wniosek o
unieważnienie zostanie odrzucony, jeżeli opierał się na art. 25 ust. 1 lit. e) RWW. Jeżeli
wcześniejszy znak towarowy używany był tylko w odniesieniu do części towarów lub
usług, dla których został on zarejestrowany, uznawany jest na potrzeby rozpatrywania
wniosku o unieważnienie za zarejestrowany tylko dla tej części towarów i usług (zob.
analogicznie art. 57 ust. 2 i 3 RWZT).
Na potrzeby badania dowodu używania Wydział Unieważnień stosuje zasady
objaśnione w Wytycznych, część C: Sprzeciw, dział 6: Dowód używania.
4.1.5
Zakończenie wymiany uwag
Jeżeli uwagi stron nie wnoszą nowych okoliczności faktycznych, dowodów lub
argumentów, które mogą wydawać się istotne dla rozstrzygnięcia co do istoty sprawy,
Wydział Unieważnień powiadamia obie strony o zamknięciu pisemnego etapu
postępowania i o tym, że Wydział podejmie decyzję na podstawie posiadanych
środków dowodowych (art. 53 ust. 2 RWW).
Okoliczności faktyczne, dowody i argumenty przedłożone po powiadomieniu stron, że
etap pisemny postępowania został zamknięty, uznaje się za niedopuszczalne, chyba
że wystąpiły szczególne okoliczności, na przykład dowody były niedostępne na
wcześniejszym etapie lub okoliczności faktyczne zostały ujawnione w trakcie
postępowania (art. 63 ust. 2 RWW, zob. pkt 2.4 powyżej).
4.1.6
Przedłużenie terminów i zawieszenie
4.1.6.1 Przedłużenie terminów
Każda ze stron może złożyć wniosek o przedłużenie terminu, ale trzeba go złożyć
przed upływem takiego terminu (art. 57 ust. 1 RWWW).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Z zasady uznaje się pierwszy wniosek o przedłużenie terminu. Kolejne przedłużenia
terminu nie są już przyznawane automatycznie. W szczególności Wydział Unieważnień
może uzależnić decyzję o przedłużeniu terminu od zgody pozostałych stron
postępowania (art. 57 ust. 2 RWWW).
Wydziałowi Unieważnień należy przedstawić podstawy uzasadniające wszelkie dalsze
przedłużenie terminu. Wniosek o przedłużenie terminu musi określać przyczyny, dla
których strony nie mogą dotrzymać terminu. Przeszkody uniemożliwiające
pełnomocnikom stron dotrzymanie terminu nie uzasadniają przedłużenia terminu (zob.,
analogicznie, postanowienie z 05/03/2009 w sprawie C-90/08 P „CORPO
LIVRE/LIVRE”, pkt 20-23).
Przedłużony termin nie może być dłuższy niż 6 miesięcy (art. 57 ust. 1 RWWW). O
przedłużeniu terminu powiadamia się obie strony.
4.1.6.2 Zawieszenie
Wydział Unieważnień zawiesza postępowanie z urzędu po wysłuchaniu stron, o ile nie
istnieją szczególne podstawy do kontynuowania postępowania, jeżeli poweźmie
wiedzę, że ważność zakwestionowanego wzoru wspólnotowego jest już przedmiotem
powództwa wzajemnego przed właściwym sądem krajowym i taki sąd krajowy nie
zawiesił postępowania (art. 91 ust. 2 RWW).
Wydział Unieważnień może zawiesić postępowanie, jeżeli uzna to za właściwe w
określonych okolicznościach, w szczególności:
•
jeżeli wniosek o unieważnienie opiera się na wcześniejszym wzorze lub znaku
towarowym, dla których trwa proces rejestracji, do chwili wydania ostatecznej
decyzji w takim postępowaniu (art. 25 ust. 1 lit. d) i e) RWW);
•
jeżeli wniosek o unieważnienie opiera się na wcześniejszym wzorze lub znaku
towarowym, których ważność została zaskarżona w postępowaniu
administracyjnym lub sądowym, do chwili wydania ostatecznej decyzji w takim
postępowaniu;
•
jeżeli Wydział Unieważnień otrzyma wspólny wniosek o zawieszenie podpisany
przez obie strony w celu osiągnięcia polubownego rozstrzygnięcia sprawy (art. 31
ust. 5 RWWW);
•
jeżeli złożono kilka wniosków o unieważnienie w odniesieniu do tego samego
wzoru wspólnotowego lub jeżeli badania wstępne wykazały, że wzór
wspólnotowy może być nieważny na podstawie jednego z takich wniosków.
Wydział Unieważnień rozpatruje taki wniosek w pierwszej kolejności i może
zawiesić pozostałe postępowania o unieważnienie (Artykuł 32 ust. 2 RWWW).
Wydział Unieważnień ma szerokie uprawnienia w zakresie podejmowania decyzji o
zasadności zawieszenia. Decyzja w sprawie zawieszenia musi uwzględniać
równowagę między odpowiednimi interesami stron, w tym interesem wnioskodawcy w
przedmiocie uzyskania decyzji w rozsądnym terminie (zob. analogicznie wyrok
z 16/05/2011 w sprawie T-145/08 „Atlas”, pkt 68-77).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Wydział Unieważnień powiadamia strony o decyzji w sprawie zawieszenia
postępowania. Jeżeli postępowanie zostało zawieszone na czas określony, Wydział
Unieważnień wskazuje w powiadomieniu datę wznowienia postępowania.
Postępowanie wznawia się następnego dnia po wygaśnięciu zawieszenia.
W przypadku zawieszenia na czas nieokreślony postępowanie o unieważnienie
zostanie wznowione, jeżeli strony powiadomią Wydział Unieważnień, że, odpowiednio,
nastąpiło lub ustąpiło zdarzenie stanowiące podstawę zawieszenia. Data wznowienia
postępowania zostanie wskazana przez Wydział Unieważnień w powiadomieniu, a w
przypadku braku wskazania daty postępowanie zostanie wznowione następnego dnia
po dacie powiadomienia.
W przypadku biegu terminu w czasie trwania zawieszenia zainteresowanej stronie
przyznaje się dwa miesiące od daty wznowienia postępowania na zgłoszenie uwag.
Jeżeli zawieszenie było przedmiotem wspólnego wniosku stron, okres zawieszenia
wynosi zawsze jeden rok niezależnie od okresu wnioskowanego przez strony. Każda
ze stron może zakończyć zawieszenie („rezygnacja”). Nie ma znaczenia, czy druga
strona się z tym nie zgadza lub wyraziła na to zgodę.
Jeżeli jedna ze stron zrezygnuje, zawieszenie kończy się z upływem dwóch tygodni od
powiadomienia stron o tym fakcie. Postępowanie wznawia się następnego dnia. W
przypadku biegu terminu w czasie trwania zawieszenia zainteresowanej stronie
przyznaje się dwa miesiące od daty wznowienia postępowania na zgłoszenie uwag.
4.1.7
Postępowanie dowodowe
Strony mogą przedkładać dowody w formie dokumentów i dowodów rzeczowych, opinii
biegłych i świadków lub pisemnych oświadczeń złożonych pod przysięgą lub
potwierdzonych, lub o podobnym skutku według prawa państwa, w którym
oświadczenie takie zostało sporządzone (art. 65 ust. 1 RWW).
Jeżeli strona powołuje się na dowody w postaci zeznań świadków lub opinii biegłych,
Wydział Unieważnień wzywa stronę do przedłożenia zeznania świadka lub opinii
biegłego na piśmie, chyba że uzna za stosowne przeprowadzić przesłuchanie (art. 65
RWW; art. 43 i 46 RWWW).
4.1.8.
Postępowanie ustne
Postępowanie ustne prowadzi się na wniosek Wydziału Unieważnień lub jednej ze
stron (art. 64 RWW; art. 38 ust. 1 i art. 42 RWWW).
Jeżeli strona złoży wniosek o przeprowadzenie postępowania ustnego, Wydział
Unieważnień dysponuje szerokimi uprawnieniami w zakresie decydowania o tym, czy
takie postępowanie ustne jest rzeczywiście potrzebne. Przesłuchania nie będą
prowadzone, jeżeli Wydział Unieważnień znajduje się w posiadaniu wszystkich
informacji niezbędnych jako podstawa operacyjnej części decyzji w sprawie
unieważnienia (orzeczenie z 13/05/2008 w sprawie R 135/2007-3 „Automatic machines
for games”, pkt 14).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Jeżeli Wydział Unieważnień postanowi przeprowadzić postępowanie ustne, musi
wezwać na nie strony z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem, chyba że strony
zgodzą się na krótszy termin.
Ponieważ celem postępowania ustnego jest wyjaśnienie wszelkich nierozstrzygniętych
kwestii przed podjęciem decyzji co do istoty sprawy, właściwe jest, aby w swoim
powiadomieniu Wydział Unieważnień zwrócił uwagę stron na zagadnienia, które
zdaniem Wydziału wymagają omówienia. Jeżeli Wydział Unieważnień uzna, że pewne
sprawy tego wymagają, oraz aby usprawnić przesłuchanie, może wezwać strony do
złożenia uwag na piśmie lub przedłożenia dowodów przed postępowaniem ustnym.
Termin wyznaczony przez Wydział Unieważnień na złożenie takich uwag musi
uwzględniać fakt, że uwagi te muszą trafić do Wydziału w rozsądnym czasie
umożliwiającym ich przekazanie pozostałym stronom.
Strony mogą również przedłożyć dowody na poparcie swoich argumentów z własnej
inicjatywy. Jeżeli jednak takie dowody zostały już złożone na wcześniejszym etapie
postępowania, jedynie Wydział Unieważnień jest uprawniony do podjęcia decyzji w
sprawie ich dopuszczalności, z uwzględnieniem zasady wysłuchania obu stron, jeżeli
dotyczy.
Postępowanie ustne, łącznie z ogłoszeniem decyzji, jest jawne, jeżeli zakwestionowany
wzór wspólnotowy został opublikowany, chyba że jawność postępowania mogłaby
spowodować poważne i nieuzasadnione szkody, w szczególności dla jednej ze stron w
postępowaniu. Strony powiadamia się odpowiednio w wezwaniu.
Stronom dostarcza się kopię protokołów zawierających podstawowe informacje na
temat postępowania ustnego i odpowiednie oświadczenia stron (art. 46 RWWW).
4.2
Rozpatrywanie wniosku
4.2.1
Rozpoczęcie rozpatrywania wniosku
Wydział Unieważnień rozpoczyna rozpatrywanie wniosku niezwłocznie po
powiadomieniu stron, że etap pisemny postępowania został zakończony i nie można
składać dalszych uwag (art. 53 RWW).
4.2.2
Badanie podstaw unieważnienia
Podstawy unieważnienia wzoru wspólnotowego zostały wymienione w sposób
wyczerpujący w art. 25 RWW. Wniosek o unieważnienie oparty na podstawach innych
niż wymienione w RWW (np. podnoszący, że zgłaszając zarejestrowany wzór
wspólnotowy, właściciel działał w złej wierze) zostanie odrzucony w odniesieniu do
takiej podstawy (wyrok z 18/03/2010 w sprawie T-9/07 „Representation of a circular
promotional item”, pkt 30-31).
Wniosek może opierać się na kilku podstawach, co nie wiąże się z dodatkowymi
opłatami. Jeżeli wnioskodawca korzysta z formularza opracowanego przez Urząd, musi
zaznaczyć pole odpowiadające podstawom, na których opiera się wniosek.
Każda podstawa musi być uzasadniona na podstawie osobnych okoliczności
faktycznych, dowodów i argumentów.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
W art. 25 ust. 1 lit. b) RWW wymieniono kilka podstaw, mianowicie brak spełnienia
wymogów art. 4 RWW (nowość, indywidualny charakter i widoczność części
składowych produktów złożonych), podstawy z art. 8 ust. 1 i 2 RWW (funkcjonalność i
wzory wzajemnych połączeń) oraz podstawę z art. 9 RWW (sprzeczność z porządkiem
publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami).
Jeżeli w formularzu wniosku zaznaczono pole „Podstawy” odpowiadające
lit. b) RWW, Wydział Unieważnień określa, na które konkretne podstawy
wnioskodawca, w oparciu o okoliczności faktyczne, dowody i argumenty
uzasadnieniu i odpowiednio ogranicza zakres badania wniosku
z 17/04/2008 w sprawie R 976/2007-3 „Radiators for heating”, pkt 26).
art. 25 ust. 1
powołuje się
wskazane w
(orzeczenie
To samo odnosi się do pola „Podstawy” w formularzu wniosku wskazującego na art. 25
ust. 1 lit. c), d), e), f) lub g) RWW.
Wydział Unieważnień bada wniosek w świetle wszystkich podstaw powołanych w
oryginalnym uzasadnieniu, nawet jeżeli nie zaznaczono odpowiednich pól w formularzu
wniosku. Dlatego jeżeli wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu, że zakwestionowany
wzór wspólnotowy „wykazuje brak nowości”, stanowi to ważne wskazanie podstaw,
nawet jeżeli nie zaznaczono pola rubryki „Podstawy” odnoszącego się do wymogów
art. 4-9 RWW (orzeczenie z 02/08/2007 w sprawie R 1456/06-3 „Saucepan handle”,
pkt 10).
Jeżeli wnioskodawca wyraźnie kwestionuje nowość wzoru wspólnotowego i
przedstawia dowody wcześniejszego ujawnienia, zakłada się, że wnosi o
unieważnienie na podstawie art. 25 ust. 1 lit. b) RWW w związku z art. 4 RWW.
Dlatego Wydział Unieważnień rozpatruje również indywidualny charakter
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego (orzeczenie z 22/11/2006 w sprawie
R 196/2006-3 „Underwater motive device”).
Po dacie złożenia wniosku wnioskodawca nie może podnosić nowych podstaw do
unieważnienia. Może jednak złożyć kolejny wniosek o unieważnienie w oparciu o nowe
podstawy.
Jeżeli wniosek może zostać uznany w oparciu o jedną z kilku podstaw wskazanych
przez wnioskodawcę, Wydział Unieważnień nie wydaje decyzji w odniesieniu do
pozostałych podstaw (decyzja z 15/12/2004, ICD 321). Jeżeli wniosek może zostać
uznany w oparciu o istnienie jednego z wcześniejszych wzorów lub praw, na które
powołuje się wnioskodawca, pozostałe wcześniejsze wzory lub prawa nie będą
rozpatrywane (zob. analogicznie wyrok z 16/09/2004 w sprawie T-342/02
„MGM/M.G.M.” i postanowienie z 11/05/2006 w sprawie T-194/05 „TELETECH
INTERNATIONAL/TELETECH ET AL”).
5
Różne podstawy unieważnienia
5.1
Niezgodność z definicją wzoru
Zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a) RWW wzór wspólnotowy można unieważnić, jeżeli wzór
nie odpowiada definicji zawartej w art. 3 lit. a) RWW. Jest tak w przypadku, gdy rzuty
wzoru wspólnotowego są niespójne i przedstawiają różne produkty lub gdy
przedstawienie graficzne obejmuje po prostu przedstawienia przyrody (pejzaże, owoce,
zwierzęta itp.), które nie są produktami w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) RWW.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
5.2
Brak uprawnień
Zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. c) RWW wzór wspólnotowy można unieważnić, jeżeli na
mocy decyzji sądu właścicielowi prawa nie przysługuje prawo do wzoru wspólnotowego
na podstawie art. 14 RWW.
Z wyrażenia „na mocy decyzji sądu” w art. 25 ust. 1 lit. c) RWW wynika jednoznacznie,
że Wydział Unieważnień nie ma uprawnień do orzekania, kto jest uprawniony do wzoru
wspólnotowego na podstawie art. 14 RWW. Rozstrzyga o tym sąd krajowy właściwy na
mocy art. 27 i art. 79 ust. 1 i 4 RWW w związku z art. 93 RWW. W przypadku braku
orzeczenia sądowego Wydział Unieważnień nie może unieważnić zakwestionowanego
wzoru wspólnotowego na podstawie art. 25 ust. 1 lit. c) RWW (orzeczenie z 11/02/2008
w sprawie R 64/2007-3 „Loudspeaker”, pkt 15).
Art 15 ust. 1 RWW, który dotyczy roszczeń o uznanie za prawowitego właściciela
wzoru wspólnotowego, również nie ma znaczenia w odniesieniu do podstawy z art. 25
ust. 1 lit. c) RWW.
Roszczenie takie zalicza się do kategorii „powództw dotyczących wzorów
wspólnotowych innych niż określone w art. 81 RWW” i dlatego należy do właściwości
sądów krajowych zgodnie z art. 93 ust. 1 RWW, a nie Wydziału Unieważnień. Znajduje
to potwierdzenie w brzmieniu art. 27 ust. 3 RWWW, który odnosi się do przypadków,
gdy takie powództwo „zostało wniesione do sądu”.
5.3
Funkcja techniczna
Art. 8 ust. 1 RWW stanowi, że „wzór wspólnotowy nie obejmuje cech postaci produktu
wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej”.
5.3.1
Uzasadnienie
„Na mocy art. 8 ust. 1 RWW ochrona nie przysługuje tym cechom postaci produktu,
które zostały wybrane wyłącznie w celu umożliwienia pełnienia danej funkcji przez
produkt, w odróżnieniu od cech, które zostały wybrane, przynajmniej do pewnego
stopnia, w celu ulepszenia wyglądu produktu”, jak stwierdziła 3. Izba Odwoławcza
(orzeczenie z 22/10/2009 w sprawie R 690/2007-3 „Chaff cutters”, pkt 35 i nast.).
Fakt, że na podstawie art. 8 ust. 1 RWW w odniesieniu do danej cechy postaci
produktu nie przysługuje ochrona, nie oznacza, że trzeba unieważnić cały wzór na
podstawie art. 25 ust. 1 lit. b) RWW. Wzór jako całość zostanie uznany za nieważny
tylko wtedy, jeżeli wszystkie istotne cechy postaci danego produktu wynikają jedynie z
jego funkcji technicznej (orzeczenie z 29/04/2010 w sprawie R 211/2008-3 „Fluid
distribution equipment”, pkt 36).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Wzór wspólnotowy nr 232996-0008 dla „Fluid distribution equipment” (3. Izba Odwoławcza,
orzeczenie z 29/04/2010 w sprawie R 211/2008-3)
Rysunek z wcześniejszego europejskiego zgłoszenia patentowego (EP 1 568 418 A2) dotyczący
„sposobu i systemu mocowania lub ustawienia elementów w systemie dozowania cieczy”
5.3.2
Badanie
Aby ustalić, czy istotne cechy postaci produktu, w którym ma być zawarty
zakwestionowany wzór wspólnotowy, wynikają wyłącznie z jego funkcji technicznej,
trzeba najpierw ustalić, jaka jest funkcja techniczna tego produktu. Należy uwzględnić
odpowiednie wskazanie zawarte w zgłoszeniu do rejestracji wzoru (art. 36 ust. 2
RWW), ale także, jeżeli zajdzie taka potrzeba, sam wzór, jeżeli wyjaśnia on charakter
produktu, jego przeznaczenie lub funkcję (zob. analogicznie wyrok z 18/03/2010 w
sprawie T-9/07 „Representation of a circular promotional item”, pkt 56).
To, czy zastosowanie ma art. 8 ust. 1 RWW, należy ocenić obiektywnie, nie z punktu
widzenia poinformowanego użytkownika, który może mieć ograniczoną wiedzę w
kwestiach technicznych.
Funkcjonalność techniczną cech wzoru można ocenić m.in. w oparciu o dokumenty
dotyczące patentów opisujących elementy funkcjonalne danego kształtu.
W zależności od danego przypadku i, w szczególności, od jego stopnia trudności
Wydział Unieważnień może powołać biegłego (art. 65 ust. 3 RWW i art. 44 RWWW).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
5.3.3
Alternatywne kształty
Art. 8 ust. 1 RWW nie wymaga, aby dana cecha była jedynym środkiem
umożliwiającym realizację funkcji technicznej produktu. Art. 8 ust. 1 RWW ma
zastosowanie, jeżeli konieczność realizacji funkcji technicznej produktu była jedynym
czynnikiem doboru danej cechy (orzeczenie z 22/10/2009 w sprawie R 690/2007-3
„Chaff cutters”, pkt 31-32).
Badanie art. 8 ust. 1 RWW musi polegać na analizie danego wzoru wspólnotowego, a
nie wzorów składających się z innych kształtów.
5.4
Wzory wzajemnych połączeń
Cechy wzoru wspólnotowego są wyłączone z ochrony, jeżeli muszą być koniecznie
odtworzone w dokładnej formie i wymiarach, aby umożliwić produktowi, w który
włączono wzór lub w którym jest on zastosowany, aby mógł zostać mechanicznie
złożony lub połączony z innym produktem lub mógł zostać umieszczony w nim, na nim
lub dookoła niego, tak aby oba produkty mogły spełniać swoje funkcje. Jeżeli art. 8
ust. 2 RWW ma zastosowanie do wszystkich istotnych cech wzoru wspólnotowego,
wzór ten należy unieważnić (decyzja z 20/11/2007, ICD 2970).
Udowodnienie, że wzór wspólnotowy można zakwestionować na podstawie art. 8 ust. 2
RWW, leży po stronie wnioskodawcy. Wnioskodawca musi udowodnić istnienie
produktu, którego postać i wymiary narzucają postać i wymiary wzoru wspólnotowego, i
przedłożyć okoliczności faktyczne, dowody i argumenty wskazujące funkcje pełnione
przez ten produkt i przez wzór wspólnotowy indywidualnie lub w połączeniu.
W ramach wyjątku art. 8 ust. 2 RWW nie ma zastosowania do wzoru wspólnotowego,
który służy do umożliwienia wielokrotnego składania lub łączenia wzajemnie
wymienialnych produktów w ramach systemu modułowego (art. 8 ust. 3 RWW).
Udowodnienie, że wzór wspólnotowy służy takiemu celowi, leży po stronie właściciela.
5.5
Brak nowości i indywidualnego charakteru
5.5.1
Ujawnienie wcześniejszego wzoru
5.5.1.1 Zasady ogólne
Podważenie ważności wzoru wspólnotowego ze względu na brak nowości lub
indywidualnego charakteru wymaga udowodnienia, że wcześniejszy wzór, który jest
identyczny lub wywołuje podobne wrażenie całościowe, został udostępniony publicznie
przed datą zgłoszenia do rejestracji lub, w przypadku zastrzeżenia pierwszeństwa,
przed datą pierwszeństwa (art. 5 i 6 RWW).
Właściwy krąg odbiorców składa się z członków środowisk wyspecjalizowanych w
danej branży, działających na terytorium Unii Europejskiej (art. 7 ust. 1 RWW).
Na potrzeby art. 7 RWW „wzór” oznacza postać całego lub części produktu, wynikającą
w szczególności z cech linii, konturów, kolorystyki, kształtu, tekstury lub materiałów
samego produktu lub jego ornamentacji (art. 3 lit. a) RWW). To, czy wcześniejszy
„wzór” w rozumieniu art. 3 lit. a) RWW jest objęty ochroną prawną (jako wzór, znak
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
towarowy, dzieło chronione prawem autorskim, wzór użytkowy lub w inny sposób), nie
ma znaczenia.
Zakłada się, że wzór, który został udostępniony publicznie w dowolnym miejscu na
świecie i w dowolnym czasie, po zarejestrowaniu lub w inny sposób, lub też
wystawiony, wykorzystany w handlu lub w inny sposób, został ujawniony do celów
zastosowania art. 5 i 6 RWW (art. 7 ust. 1 RWW).
Niemniej jednak przypadków ujawnienia wcześniejszego wzoru nie uwzględnia się,
jeżeli właściciel przedłoży przekonujące okoliczności faktyczne, dowody i argumenty na
poparcie stanowiska, że wydarzenia te nie mogły stać się dostatecznie znane podczas
zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży,
działającym w Unii Europejskiej (art. 7 ust. 1 RWW; art. 63 ust. 1 RWW) (orzeczenie
z 22/03/2012 w sprawie R 1482/2009-3 „Insulation blocks”, pkt 38).
Pozostałe wyjątki zostały omówione w pkt 5.5.1.7-5.5.1.8 poniżej.
5.5.1.2 Oficjalne publikacje
Publikacja wcześniejszego wzoru w biuletynie dowolnego urzędu własności
przemysłowej na całym świecie stanowi ujawnienie i tylko w przypadku („za
wyjątkiem”), gdy taka publikacja nie mogła stać się dostatecznie znana zawodowcom z
danej branży w Unii Europejskiej, od zasady tej stosuje się wyjątek. Dlatego jeżeli
wnioskodawca przedłożył dowody dotyczące publikacji, uznaje się, że doszło do
ujawnienia, i, biorąc pod uwagę globalizację rynków, to do właściciela należy
przedłożenie okoliczności faktycznych, argumentów lub dowodów świadczących
inaczej, mianowicie że taka publikacja wcześniejszego wzoru nie mogła stać się
dostatecznie znana środowiskom specjalizującym się w danej branży, działającym w
Unii Europejskiej (orzeczenie z 27/10/2009 w sprawie R 1267/2008-3 „Watches”,
pkt 35 i nast.; orzeczenie z 07/07/2008 w sprawie R 1516/2007-3 „Cans”, pkt 9).
Publikacje w biuletynach dotyczących znaków towarowych i patentów mogły tak samo
stać się znane podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom
wyspecjalizowanym w danej branży działającym w Unii Europejskiej. Dlatego jeżeli
postać produktu została zgłoszona i opublikowana jako znak towarowy, uznaje się to
za ujawnienie „wzoru” do celów art. 7 RWW (wyrok z 16/12/2010 w sprawie T-513/09
„Seated figure”, pkt 20). To samo dotyczy przypadków, gdy przedstawienia zawarte w
zgłoszeniu patentowym pokazują postać przedmiotu przemysłowego lub
wykonywanego ręcznie (orzeczenie z 22/03/2010 w sprawie R 417/2009-3 „Drinking
straws”, pkt 21). Niemniej jednak istnienie dokumentu przechowywanego przez urząd
ds. patentów i znaków towarowych, który jest dostępny dla obywateli tylko na wniosek
o wgląd do akt, nie oznacza, że stał się on dostatecznie znany podczas zwykłego toku
prowadzenia spraw środowiskom specjalizującym się w danej branży, i dlatego nie
stanowi to ujawnienia wcześniejszego wzoru w rozumieniu art. 7 RWW (orzeczenie z
22/03/2012 w sprawie R 1482/2009-3 „Insulation blocks”, pkt 39 i 43).
Aby udowodnić ujawnienie, świadectwo rejestracji musi zawierać datę publikacji,
niezależnie od daty zgłoszenia lub daty rejestracji. Wystarczy jednak, jeżeli datę
publikacji można zidentyfikować na podstawie wzmianki o kodzie INID („Uzgodnione
numery międzynarodowe do identyfikacji danych (bibliograficznych)” zgodnie z normą
WIPO ST.9. Zob. decyzja Wydziału Unieważnień z 14/11/2006 (ICD 2061)).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
5.5.1.3 Wystawy lub wykorzystanie w handlu
Ujawnienie wzoru na wystawie międzynarodowej w dowolnym miejscu na świecie to
wydarzenie, które mogło stać się znane podczas zwykłego toku prowadzenia spraw
środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży działającym w Unii Europejskiej, o ile
nie przedstawiono dowodów świadczących inaczej (orzeczenie z 26/03/2010 w sprawie
R 9/2008-3 „Footwear”, pkt 73-82; orzeczenie z 01/06/2012 w sprawie R 1622/2010-3
„Lamps”, pkt 24).
Wykorzystanie w handlu to kolejny przykład ujawnienia wzoru wymieniony w art. 7
ust. 1 RWW, niezależnie od tego, czy takie wykorzystanie nastąpiło w UE czy poza nią
(orzeczenie z 26/03/2010 w sprawie R 9/2008-3 „Footwear”, pkt 63-71).
Wykorzystanie w handlu może skutkować ujawnieniem wzoru, nawet jeżeli w aktach
nie ma dowodów, że produkty, w których zawarty jest wcześniejszy znak, zostały
faktycznie wprowadzone do obrotu na terytorium Europy. Wystarczy, że sprzedaż
towarów była oferowana w rozpowszechnianych katalogach (orzeczenie
z 22/10/2007 w sprawie R 1401/2006-3 „Ornamentation”, pkt 25), towary były
przedmiotem importu z krajów trzecich na terytorium Unii Europejskiej (wyrok z
14/06/2011 w sprawie T-68/10 „Watch attached to a lanyard”, pkt 31-32) lub były
przedmiotem transakcji zakupu między dwoma europejskimi przedsiębiorstwami
(wyrok z 09/03/2012 w sprawie T-450/08 „Bottle”, pkt 30-45).
Wystarczy, jeżeli ujawnienie nastąpiło w czasie, który można z uzasadnioną pewnością
zidentyfikować jako poprzedzający datę zgłoszenia lub datę pierwszeństwa
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, nawet jeżeli dokładna data ujawnienia jest
nieznana (wyrok z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 „Watch attached to a lanyard”,
pkt 31-32).
5.5.1.4 Ujawnienia pochodzące z Internetu
Z zasady ujawnienia pochodzące z Internetu stanowią część stanu techniki. Informacje
ujawnione w Internecie lub w internetowych bazach danych uznaje się za publicznie
dostępne od dnia zamieszczenia tam informacji. Strony internetowe często zawierają
wysoce istotne informacje. Niektóre informacje mogą wręcz być dostępne jedynie na
takich stronach internetowych. Obejmuje to na przykład publikacje rejestracji wzorów
zamieszczane w Internecie przez urzędy własności przemysłowej.
Istota Internetu sprawia, że ustalenie dokładnej daty faktycznego publicznego
udostępnienia informacji może być trudne. Na przykład nie wszystkie strony
internetowe zawierają datę ich publikacji. Ponadto strony internetowe są bez trudu
aktualizowane, ale większość z nich nie zawiera archiwalnych materiałów
pokazywanych wcześniej ani rejestrów umożliwiających odbiorcom dokładne ustalenie,
co zostało opublikowane i kiedy.
W tym kontekście datę ujawnienia w Internecie uznaje się za wiarygodną w
szczególności w przypadkach, gdy:
•
strona internetowa zawiera znaczniki czasu dotyczące historii zmian w pliku lub
stronie internetowej (tak jak w Wikipedii lub w przypadku informacji
automatycznie dodawanych do treści, np. na forach lub blogach); lub
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
•
do strony internetowej są dodawane daty indeksowania
wyszukiwarek (np. pamięć podręczna Google); lub
•
zrzut ekranu danej strony internetowej jest opatrzony datą; lub
•
informacje dotyczące aktualizacji strony internetowej są dostępne w ramach
internetowej usługi archiwizacyjnej.
przez
silniki
Ograniczenie dostępu do strony do określonej grupy osób (np. za pomocą hasła) lub
dostęp płatny (analogicznie do zakupu książki lub subskrypcji pisma) nie wyłączają
strony internetowej ze stanu techniki. Wystarczy, jeżeli strona jest dostępna bez
łamania poufności i wymagania dotyczące dostępu mogą być rozsądnie spełnione
przez zawodowców z danych środowisk europejskich.
5.5.1.5 Oświadczenia pisemne, złożone pod przysięgą lub potwierdzone
Zasadniczo oświadczenia złożone pod przysięgą lub potwierdzone nie są
wystarczające do potwierdzenia takiej okoliczności faktycznej, jak ujawnienie
wcześniejszego wzoru. Mogą one jedna potwierdzać lub objaśniać treść dodatkowych
dokumentów (orzeczenie z 14/10/2009 w sprawie R 316/2008-3 „Fireplaces”, pkt 22.
Zob.
analogicznie
wyrok
z
13/05/2009
w
sprawie
T-183/08,
„SCHUHPARK/SCHUHPARK”, pkt 43).
Aby ocenić wartość dowodową takiego oświadczenia, należy przede wszystkim zważyć
wiarygodność jego treści. Należy w szczególności wziąć pod uwagę osobę, która
sporządziła dokument, okoliczności jego powstania, adresata dokumentu oraz to, czy
dokument wydaje się być autentyczny i wiarygodny (wyrok z 09/03/2012 w sprawie
T-450/08 „Bottle”, pkt 39-40).
Oświadczenia złożone pod przysięgą lub potwierdzone, które zostały sporządzone
przez strony zainteresowane unieważnieniem wzoru wspólnotowego, mają mniejszą
wartość dowodową niż dokumenty pochodzące z neutralnego źródła (wyrok
z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 „Watch attached to a lanyard”, pkt 33-36).
5.5.1.6 Niewystarczające ujawnienie
Kwestia ujawnienia wcześniejszego wzoru poprzedza ustalenie, czy dane dwa wzory
wywołują to samo wrażenie całościowe u poinformowanego użytkownika. Jeżeli
wcześniejszy wzór nie został udostępniony publicznie lub został udostępniony, ale w
sposób niezgodny z wymogami art. 7 ust. 1 RWW, to istnieją wystarczające podstawy
do odrzucenia wniosku w zakresie, w jakim opiera się on na art. 5 i 6 RWW
(orzeczenie z 10/03/2008 w sprawie R 586/2007-3 „Barbecues”, pkt 22 i nast.).
Ponieważ ani RWW, ani RWWW nie określają szczególnej formy dowodów
wymaganych do stwierdzenia ujawnienia, ich formę pozostawia się do uznania
wnioskodawcy. Wydział Unieważnień przeprowadza ogólną ocenę takich dowodów,
uwzględniając wszystkie istotne okoliczności sprawy. Ujawnienia nie można udowodnić
na podstawie prawdopodobieństw lub domniemań; konieczne są niezbite i obiektywne
dowody na skuteczne i wystarczające ujawnienie wcześniejszego wzoru (wyrok
z 09/03/2012 w sprawie T-450/08 „Bottle”, pkt 21-24).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Całościowe badanie materiałów dowodowych oznacza, że materiały te ocenia się w ich
wzajemnym świetle. Nawet jeżeli niektóre materiały dowodowe nie świadczą same w
sobie o ujawnieniu, mogą przyczynić się do stwierdzenia ujawnienia, gdy rozpatrywane
są w połączeniu z innymi dowodami (wyrok z 09/03/2012 w sprawie T-450/08 „Bottle”,
pkt 25 i 30-45).
Wydział Unieważnień nie jest zobowiązany do ustalenia drogą założeń i dedukcji, które
wcześniejsze wzory z tych przedstawionych w dokumentacji dowodowej wnioskodawcy
mogą mieć znaczenie, jeżeli wnioskodawca nie doprecyzował tej kwestii (zob. pkt
3.1.9.2 powyżej). Dlatego nie uwzględnia się wcześniejszych wzorów, które nie zostały
wyraźnie zidentyfikowane przez wnioskodawcę jako właściwy stan techniki (decyzja z
04/10/2006 (ICD 2228)).
Jeżeli przedstawienie wcześniejszego wzoru nie stanowi jego adekwatnej
reprezentacji, tym samym uniemożliwiając wszelkie porównania z zakwestionowanym
wzorem, to nie stanowi to ujawnienia na potrzeby art. 7 ust. 1 RWW (orzeczenie
z 10/03/2008 w sprawie R 586/2007-3 „Barbecues”, pkt 22 i nast.).
5.5.1.7 Ujawnienie osobie trzeciej pod wyraźnym lub dorozumianym warunkiem
zachowania poufności
Ujawnienie wzoru wspólnotowego osobie trzeciej pod wyraźnym lub dorozumianym
warunkiem zachowania poufności nie jest uznawane za publiczne udostępnienie wzoru
(art. 7 ust. 1 RWW).
Tym samym ujawnienie wzoru stronie trzeciej w kontekście negocjacji handlowych jest
nieskuteczne, jeżeli dane strony postanowiły, że wymieniane informacje mają pozostać
w tajemnicy (decyzja z 20/06/2005 (ICD 172), pkt 22).
5.5.1.8 Ujawnienie w okresie pierwszeństwa
Zgłoszenie wzoru wspólnotowego może zawierać wniosek o zastrzeżenie
pierwszeństwa z wcześniejszych zgłoszeń tego samego wzoru lub wzoru użytkowego
w jednym z państw stron konwencji paryskiej lub porozumienia ustanawiającego
Światową Organizację Handlu (art. 41 RWW; art. 8 RWWW). Prawo pierwszeństwa
przysługuje przez sześć miesięcy od daty pierwszego zgłoszenia.
Skutkiem prawa pierwszeństwa jest uznanie daty pierwszeństwa za datę dokonania
zgłoszenia zarejestrowanego wzoru wspólnotowego w rozumieniu art. 5, 6, 7, 22,
art. 25 ust. 1 lit. d) i art. 50 ust. 1 RWW (art. 43 RWW).
Zastrzeżenie pierwszeństwa dotyczące „tego samego wzoru lub wzoru użytkowego”
wymaga identyczności z odpowiednim wzorem wspólnotowym bez dodawania ani
ograniczania cech. Zastrzeżenie pierwszeństwa jest jednak ważne, jeżeli wzór
wspólnotowy i wcześniejsze zgłoszenie różnią się tylko w nieistotnych szczegółach.
Przy rozpatrywaniu zgłoszenia wzoru wspólnotowego Urząd nie sprawdza, czy
zgłoszenie to dotyczy „tego samego wzoru lub wzoru użytkowego”, co do którego
zastrzeżono pierwszeństwo.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Urząd przeprowadza jednak badanie zastrzeżenia pierwszeństwa, jeżeli wnioskodawca
podważy jego ważność lub właściciel podważy skutki ujawnienia wzoru, na potrzeby
art. 5, 6 i 7 RWW, jeżeli ujawnienie miało miejsce w okresie pierwszeństwa.
Jeżeli ważność zastrzeżenia pierwszeństwa decyduje o wyniku wniosku, Urząd może
zająć stanowisko w przedmiocie ważności tego zastrzeżenia w decyzji co do istoty
sprawy lub zawiesić postępowanie z urzędu, aby umożliwić właścicielowi usunięcie
ewentualnych braków w wyznaczonym terminie (art. 45 ust. 2 lit. d) RWW; art. 1 ust. 1
lit. f), art. 10 ust. 3 lit. c) pkt 7 i 8 RWWW).
Postępowanie o unieważnienie zostaje wznowione z chwilą usunięcia braków lub
wydawana jest ostateczna decyzja w sprawie utraty prawa pierwszeństwa (art. 46
ust. 1 pkt 4 RWW) (zob. pkt 4.1.6.2 powyżej w odniesieniu do wznowienia
postępowania).
5.5.1.9 Okres karencji
Art. 7 ust. 2 RWW przewiduje „okres karencji” wynoszący 12 miesięcy
poprzedzających
datę
dokonania
zgłoszenia
lub
datę
pierwszeństwa
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. Ujawnienie wzoru wspólnotowego w tym
okresie nie będzie brane pod uwagę, jeżeli zostało dokonane przez twórcę lub jego
następcę prawnego.
Z zasady właściciel musi udowodnić, że jest twórcą wzoru, którego dotyczy wniosek,
lub jego następcą prawnym, w przeciwnym razie art. 7 ust. 2 RWW nie może mieć
zastosowania (wyrok z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 „Watch attached to a lanyard”,
pkt 26-29).
Niemniej jednak ujawnienia dokonane przez osobę trzecią w wyniku dostarczonej
informacji lub działania podjętego przez twórcę lub jego następcę prawnego są również
objęte zakresem art. 7 ust. 2 RWW. Może tak być, jeżeli osoba trzecia opublikowała
wzór skopiowany z wzoru, który został wcześniej ujawniony w czasie trwania okresu
karencji przez samego właściciela (orzeczenie z 02/05/2011 w sprawie R 658/2010-3
„Lighting devices”, pkt 37-39).
Wyjątek przewidziany w art. 7 ust. 2 RWW może mieć zastosowanie, nawet jeżeli
wcześniej ujawniony wzór nie jest ściśle identyczny z zakwestionowanym wzorem
wspólnotowym, w rozumieniu art. 5 RWW. Jest tak, ponieważ art. 7 ust. 2 RWW chroni
również przed utratą indywidualnego charakteru na podstawie art. 6 RWW (orzeczenie
z 02/05/2011 w sprawie R 658/2010-3 „Lighting devices”, pkt 40).
„Okres karencji” ma zastosowanie także wówczas, gdy ujawnienie wzoru jest wynikiem
nadużycia popełnionego wobec twórcy lub jego następcy prawnego (art. 7 ust. 3
RWW). To, czy ujawnienie jest wynikiem oszukańczych lub nieuczciwych praktyk,
ocenia się indywidualnie dla każdego przypadku w oparciu o okoliczności faktyczne,
argumenty i dowody przedłożone przez strony (orzeczenie z 25/07/2009 w sprawie
R 0552/2008-3 „MP3 player recorder”, pkt 24-27).
5.5.2
Ocena nowości i indywidualnego charakteru
Wzór jest chroniony jako wzór wspólnotowy w zakresie, w jakim ten wzór jest nowy i
posiada indywidualny charakter (art. 4 ust. 1, art. 5 i art. 6 RWW). Nowość i
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
indywidualny charakter wzoru wspólnotowego ocenia się w odniesieniu do daty
zgłoszenia lub, odpowiednio, daty pierwszeństwa, w świetle odpowiedniego stanu
techniki. Odpowiedni stan techniki składa się z wcześniejszych wzorów, których
ujawnienie, zgodnie z art. 7 RWW, zostało udowodnione przez wnioskodawcę (art. 63
RWW).
5.5.2.1 Wspólne zasady
Porównanie całościowe
Wzór wspólnotowy należy porównać indywidualnie z każdym wcześniejszym wzorem,
na który powołuje się wnioskodawca. Nowości i indywidualnego charakteru wzoru
wspólnotowego nie można odeprzeć poprzez połączenie wcześniejszych wzorów lub
części wcześniejszych wzorów (wyrok z 22/06/2010 w sprawie T-153/08
„Communication equipment”, pkt 23-24).
Połączenie już ujawnionych cech kwalifikuje się zatem do uzyskania ochrony jako wzór
wspólnotowy, o ile taka kombinacja, jako całość, wykazuje nowość i indywidualny
charakter.
Z zasady przy ocenie nowości i indywidualnego charakteru uwzględnia się wszystkie
cechy wzoru wspólnotowego. Istnieje jednak kilka wyjątków od tej ogólnej zasady.
Cechy wynikające z funkcji i cechy wzajemnych połączeń
Cechy wynikające wyłącznie z funkcji technicznej i cechy, które muszą być koniecznie
odtworzone w dokładnej formie i wymiarach, aby umożliwić wzajemne połączenie z
innym produktem, nie mają wkładu w nowość i indywidualny charakter wzoru
wspólnotowego. Takich cech nie należy więc brać pod uwagę przy porównywaniu
wzoru wspólnotowego z odpowiednim stanem techniki (art. 8 RWW, zob. pkt 5.3.1
powyżej).
Wymóg widoczności
Cechy wzoru wspólnotowego stosowane lub zawarte w „części składowej produktu
złożonego” nie są uwzględniane, jeżeli pozostają niewidoczne podczas zwykłego
używania tego produktu złożonego (art. 4 ust. 2 RWW).
„Produkt złożony” oznacza produkt, który składa się z wielu części, które mogą być
zastępowane, umożliwiając rozłożenie i ponowne złożenie tego produktu (art. 3 lit. c)
RWW). Na przykład wymóg widoczności nie ma zastosowania do wzoru
wspólnotowego przedstawiającego postać kosza na śmieci jako całości, ponieważ
kosze na śmieci mogą być jako takie produktami złożonymi, ale nie częściami
składowymi produktów złożonych (decyzja z 23/06/2008 (ICD 4919)).
„Zwykłe używanie” oznacza używanie przez użytkownika końcowego, wyłączając
konserwację, obsługę i naprawę (art. 4 ust. 3 RWW). „Zwykłe używanie” to używanie
zgodnie z przeznaczeniem produktu złożonego.
Na przykład, ze względów bezpieczeństwa, złącze elektryczne stanowi część
składową, która normalnie jest umieszczona w obudowie, aby osłonić ją przed
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
kontaktem z potencjalnymi użytkownikami w trakcie użytkowania produktu złożonego,
takiego jak pociąg lub pojazd elektryczny. Fakt, że taką część składową produktu
złożonego można teoretycznie uwidocznić poprzez umieszczenie jej w przezroczystej
obudowie lub osłonie, stanowi czysto hipotetyczne i swobodne kryterium, które należy
odrzucić (orzeczenie z 03/08/2009 w sprawie R 1052/2008-3 „Electrical contactors”,
pkt 42-53).
Jeżeli żadna z cech wzoru wspólnotowego stosowana do części składowej (np.
uszczelki) nie jest widoczna podczas zwykłego używania produktu złożonego (np.
układu pomp ciepła), to taki wzór wspólnotowy unieważnia się w całości (decyzja
z 10/03/2008 (ICD 4380)).
Art. 4 ust. 2 RWW nie wymaga jednak, aby część składowa była wyraźnie widoczna w
całości w każdej chwili używania produktu złożonego. Wystarczy, aby przez jakiś czas
cała część składowa była widoczna w taki sposób, aby możliwe było dojrzenie
wszystkich jej istotnych cech (orzeczenie z 22/10/2009 w sprawie R 0690/2007-3
„Chaff cutters”, pkt 21).
Jeżeli cechy wzoru wspólnotowego stosowane do części składowej (np. silnika
spalinowego) są tylko częściowo widoczne podczas zwykłego używania produktu
złożonego (np. kosiarki do trawy), to porównanie z odpowiednim stanem techniki musi
się ograniczać do takich widocznych części. „Podczas zwykłego używania kosiarki do
trawy stawia się ją na ziemi, a użytkownik stoi za nią. Dlatego użytkownik, stojąc z tyłu
kosiarki, widzi silnik z góry, a więc widzi przede wszystkim górną stronę silnika. Wynika
stąd, że górna strona silnika decyduje o całościowym wrażeniu wywoływanym przez
silnik” (wyrok z 09/09/2011 w sprawie T-10/08 „Engine”, pkt 20-22).
Wyraźnie dostrzegalne cechy
Cechy wzoru wspólnotowego, które nie są wyraźnie dostrzegalne w jego
przedstawieniu graficznym, nie mogą mieć wkładu w jego nowość ani indywidualny
charakter (dyrektywa 98/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 października
1998 r. w sprawie prawnej ochrony wzorów, motyw 11). Podobnie cechy
wcześniejszego wzoru, których jakość jest niewystarczająca, aby umożliwić
rozróżnienie wszystkich szczegółów na przedstawieniu wcześniejszego wzoru, nie
mogą być brane pod uwagę do celów art. 5 i 6 RWW (orzeczenie z 10/03/2008 w
sprawie R 586/2007-3 „Barbecues”, pkt 23-26).
Cechy wcześniejszego wzoru mogą być uzupełnione przez dodatkowe cechy, które
zostały udostępnione publicznie w inny sposób, na przykład po pierwsze, przez
publikację rejestracji i, po drugie, przez publiczne przedstawienie produktu
zawierającego zarejestrowany wzór w katalogach. Takie przedstawienia muszą się
jednak odnosić do tego samego wcześniejszego wzoru (wyrok z 22/06/2010 w sprawie
T-153/08 „Communication equipment”, pkt 25-30).
Cechy objęte zrzeczeniem się
Cechy wzoru wspólnotowego, które są objęte zrzeczeniem się, nie są uwzględniane
przy porównywaniu wzorów. Dotyczy to cech wzoru wspólnotowego, które są
przedstawione za pomocą linii przerywanych, konturów, kolorowania lub w inny sposób
wskazujący wyraźnie, że nie wnioskuje się o ochronę takich cech (wyrok z 14/06/2011
w sprawie T-68/10 „Watch attached to a lanyard”, pkt 59-64).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Cechy wcześniej zarejestrowanego wzoru, które były przedmiotem zrzeczenia się, są
natomiast uwzględniane przy ocenie nowości i indywidualnego charakteru
zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. W kontekście art. 5 i 6 RWW nie ma
znaczenia, czy właściciel wcześniejszego zarejestrowanego wzoru może zastrzec
ochronę takich cech objętych zrzeczeniem się, o ile zostały ujawnione razem z
wcześniejszym wzorem jako całość.
5.5.2.2 Nowość
Wzór wspólnotowy uznaje się za nowy, jeżeli nie został poprzedzony identycznym
wzorem ujawnionym na podstawie art. 7 RWW. Wzory uważa się za identyczne, jeżeli
ich cechy różnią się jedynie nieistotnymi szczegółami (art. 5 ust. 2 RWW).
Identyczność między wzorem wspólnotowym a wcześniejszym wzorem występuje w
przypadku, gdy ten drugi ujawnia każdy element składający się na ten pierwszy. Ramy
porównania ograniczają się do cech składających się na wzór wspólnotowy. Nie ma
więc znaczenia, czy wcześniejszy wzór ujawnił także dodatkowe cechy. Wzór
wspólnotowy nie może być nowy, jeżeli zawiera się w bardziej złożonym wzorze
wcześniejszym (orzeczenie z 25/10/2011 w sprawie R 978/2010-3 „Part of a sanitary
napkin”, pkt 20-21).
Dodatkowe lub odróżniające cechy wzoru wspólnotowego mogą jednak być istotne na
potrzeby decyzji, czy taki wzór wspólnotowy jest nowy, chyba że elementy te są tak
nieistotne, że mogą pozostać niezauważone.
Przykładem nieistotnego szczegółu jest drobna różnica w odcieniu kolorowego wzoru
porównywanych wzorów (orzeczenie z 28/07/2009 w sprawie R 0921/2008-3 „Nail
files”, pkt 25). Inny przykład to umieszczenie na jednym z dwóch porównywanych
wzorów napisu o tak małej wielkości, że nie postrzega się go jako istotnej cechy
(orzeczenie z 08/11/2006 w sprawie R 0216/2005-3 „Cafetera”, pkt 23-26), jak
pokazano poniżej:
Wcześniejszy wzór
Zakwestionowany ZWW nr 5269-0001
(rzut nr 2), dzięki uprzejmości ISOGONA,
S.L.
5.5.2.3 Indywidualny charakter
Wzór jest uznany za posiadający indywidualny charakter, jeśli całościowe wrażenie,
jakie wywołuje na poinformowanym użytkowniku, różni się od całościowego wrażenia,
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
jakie wywiera na tym użytkowniku wzór, który został udostępniony publicznie przed
datą zgłoszenia do rejestracji lub, w przypadku zastrzeżenia pierwszeństwa, przed
datą pierwszeństwa (art. 6 ust. 1 RWW).
Przy ocenie indywidualnego charakteru bierze się pod uwagę stopień swobody twórcy
przy opracowywaniu wzoru (art. 6 ust. 2 RWW).
Poinformowany użytkownik
Koncepcja „poinformowanego użytkownika” mieści się gdzieś pomiędzy przeciętnym
konsumentem właściwym dla znaków towarowych, który nie musi mieć żadnej
szczególnej wiedzy, a ekspertem branżowym, który jest ekspertem posiadającym
szczegółową wiedzę techniczną. Chociaż nie są twórcami ani ekspertami
technicznymi, poinformowani użytkownicy są świadomi różnych wzorów obecnych w
danej branży, mają pewną wiedzę na temat cech posiadanych zwykle przez takie
wzory oraz, w wyniku zainteresowania danymi produktami, wykazują dość duży poziom
uwagi przy ich używaniu (wyrok z 20/10/2011 w sprawie C-281/10 P „Representation of
a circular promotional item”, pkt 53 i 59).
Poinformowany użytkownik nie jest twórcą ani ekspertem technicznym. Tym samym
poinformowany użytkownik to osoba mająca pewną świadomość wzorów istniejących
w danej branży, która niekoniecznie musi wiedzieć, które aspekty danego produktu
wynikają z jego funkcji technicznej (wyrok z 22/06/2010 w sprawie T-153/08
„Communication equipment”, pkt 47-48).
Poinformowany użytkownik nie jest ani producentem, ani sprzedawcą produktów, w
których mają być zawarte przedmiotowe wzory (wyrok z 09/09/2011 w sprawie T-10/08
„Engine”, pkt 25-27).
Niemniej jednak w zależności od charakteru produktu, w którym zawiera się dany wzór
wspólnotowy (np. artykuły promocyjne), koncepcja poinformowanego użytkownika
może obejmować, po pierwsze, profesjonalistę, który nabywa takie produkty w celu ich
dystrybucji wśród użytkowników końcowych, oraz, po drugie, samych takich
użytkowników końcowych (wyrok z 20/10/2011 w sprawie C-281/10 P „Representation
of a circular promotional item”, pkt 54). Fakt, że jedna z dwóch grup poinformowanych
użytkowników postrzega przedmiotowe wzory jako wywołujące to samo całościowe
wrażenie, jest wystarczający do stwierdzenia, że zakwestionowany wzór nie ma
indywidualnego charakteru (wyrok z 14/06/2011 w sprawie, T-68/10 „Watch attached to
a lanyard”, pkt 56).
Jeżeli umożliwia to charakter produktu, w którym zawarte są porównywane wzory,
całościowe wrażenie wywoływane przez te wzory ocenia się przy założeniu, że
poinformowany użytkownik może bezpośrednio porównać takie wzory (wyrok
z 18/10/2012, sprawy połączone C-101/11P i C-102/11P „Lutins”, pkt 54 i 55).
Wrażenie całościowe
Jeżeli porównywane wzory nie zawierają cech funkcjonalnych, niewidocznych lub
objętych zrzeczeniem się (zob. pkt 5.5.2.1 powyżej), obydwa wzory porównuje się
całościowo. Nie oznacza to jednak, że wszystkim cechom porównywanych wzorów
przypisuje się te samą wagę.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Po pierwsze, poinformowany użytkownik używa produktu, w którym zawiera się wzór,
zgodnie z przeznaczeniem tego produktu. Względna waga, jaką należy przypisać
poszczególnym cechom porównywanych wzorów, może więc zależeć od sposobu
używania produktu. W szczególności rola pełniona przez niektóre cechy może być
mniej ważna w zależności od ich zmniejszonej widoczności podczas używania
produktu (wyrok z 22/06/2010 w sprawie T-153/08 „Communication equipment”, pkt
64-66 i 72).
Po drugie, przy ocenie wrażenia całościowego wywoływanego przez dwa wzory,
poinformowany użytkownik przypisze niewielkie znaczenie cechom, które są całkiem
pospolite i powszechne dla danego typu produktu, a skupi się na tych cechach, które
są arbitralne lub odbiegają od normy (wyrok z 18/03/2010 w sprawie T-9/07
„Representation of a circular promotional item”, pkt 77; orzeczenie z 28/11/2006 w
sprawie R 1310/2005-3 „Galletas”, pkt 13; orzeczenie z 30/07/2009 w sprawie
R 1734/2008-3 „Forks”, pkt 26 i nast.).
Po trzecie, podobieństwa dotyczące cech, w odniesieniu do których twórca miał
ograniczony stopień swobody, mają niewielkie znaczenie pod względem wrażenia
całościowego wywoływanego przez takie wzory u poinformowanego użytkownika
(wyrok z 18/03/2010 w sprawie T-9/07 „Representation of a circular promotional item”,
pkt 72).
Przykładowo orzeczono, że ZWW nr 1512633-0001 wywołuje wrażenie całościowe,
które różni się od tego wywoływanego przez wcześniejszy wzór (ZWW nr 52113-0001).
W zakresie, w jakim stopień swobody twórcy przy opracowywaniu niniejszego wzoru
nie jest ograniczony żadnymi kwestiami technicznymi ani prawnymi, Izba Odwoławcza
orzekła, że różnicujące cechy wzorów przedstawionych poniżej przeważają nad ich
cechami wspólnymi. W szczególności fakt, że fotel z wcześniejszego wzoru ma kształt
prostokątny, a nie kwadratowy, oraz że siedzisko jest umieszczone niżej i podłokietniki
są szersze, został uznany za decydujący dla rozstrzygnięcia, że zakwestionowany
ZWW ma indywidualny charakter (orzeczenie z 25/05/2012 w sprawie R 970/2011-3
„Armchairs”, pkt 28).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Zakwestionowany ZWW nr 1512633-0001, Wcześniejszy
ZWW
nr 52113-0001,
dzięki uprzejmości Sachi Premium – dzięki uprzejmości pana Esteve Cambry
Outdoor Furniture, Lda.
(twórca: Jose Ramón Esteve Cambra)
Izba Odwoławcza uznała jednak, że ZWW nr 1512633-0003 nie wykazuje
indywidualnego charakteru w odniesieniu do tego samego wcześniejszego wzoru.
Orzeczono, że wspólne cechy obu wzorów (prostokątny kształt, płaskie oparcie i
siedzisko, siedziska umieszczone poniżej środkowej części konstrukcji podłokietników
itd.) są ważniejsze niż ich cechy odróżniające, w tym trzy poduszki obecne w
zakwestionowanym wzorze (orzeczenie z 27/04/2012 w sprawie R 969/2011-3
„Armchairs”, pkt 29-30).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Zakwestionowany ZWW nr 1512633-0003, Wcześniejszy ZWW nr 52113-0001,
dzięki uprzejmości Sachi Premium – Outdoor dzięki uprzejmości pana Esteve
Furniture, Lda.
Cambry (twórca: Jose Ramón Esteve
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Cambra)
Stopień swobody twórcy
Stopień swobody twórcy zależy od charakteru i przeznaczenia produktu, w którym
zawierać się będzie wzór, oraz od branży, do której należy dany produkt. Wydział
Unieważnień uwzględnia wskazanie produktów, w których wzór ma być zawarty lub ma
być zastosowany (art. 36 ust. 2 RWW), ale także, jeżeli zajdzie taka potrzeba, sam
wzór, jeżeli wyjaśnia on charakter produktu, jego przeznaczenie lub funkcję (wyrok
z 18/03/2010 w sprawie T-9/07 „Representation of a circular promotional item”, pkt 56).
Stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru ustala się m.in. w oparciu o
ograniczenia cech podyktowane funkcją techniczną produktu lub jego elementu, lub
wymagania ustawowe dotyczące danego produktu. Ograniczenia te skutkują
normalizacją pewnych cech, które są wspólne dla wzorów stosowanych do danego
produktu. Im bardziej ograniczona jest swoboda twórcy przy opracowywaniu wzoru
wspólnotowego, tym bardziej prawdopodobne jest, że niewielkie różnice między
rozpatrywanymi wzorami będą wystarczające, aby wywołać różne wrażenie całościowe
u poinformowanego użytkownika (wyrok z 18/03/2010 w sprawie T-9/07
„Representation of a circular promotional item”, pkt 67 i 72; wyrok z 09/09/2011 w
sprawie T-10/08, „Engine”, pkt 33).
Fakt, że przeznaczenie danego produktu wymaga obecności niektórych cech, nie musi
oznaczać ograniczonego stopnia swobody twórcy, jeżeli strony przedłożą dowody, że
mogą występować różnice w położeniu takich cech i ogólnej postaci samego produktu
(wyrok z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 „Watch attached to a lanyard”, pkt 69; wyrok z
06/10/2011 w sprawie T-246/10, „BRAKE”, pkt 21-22; wyrok z 09/09/2011 w sprawie
T-10/08 „Engine”, pkt 37).
Na stopień swobody wzoru nie ma wpływu fakt, że na rynku współistnieją podobne
wzory stanowiące „ogólny trend” lub takie podobne wzory współistnieją w rejestrach
urzędów własności przemysłowej (wyrok z 22/06/2010 w sprawie T-153/08
„Communications Equipment”, pkt 58; orzeczenie z 01/06/2012 w sprawie
R 0089/2011-3 „Corkscrews”, pkt 27).
5.6
Konflikt z prawem z wcześniejszego wzoru
Zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. d) RWW wzór wspólnotowy zostanie uznany za nieważny,
jeżeli koliduje z wcześniejszym wzorem, który został publicznie udostępniony po dacie
dokonania zgłoszenia lub, jeżeli zastrzeżono pierwszeństwo, po dacie pierwszeństwa
wzoru wspólnotowego i który chroniony jest od daty wcześniejszej niż wyżej
wymieniona data:
1.
poprzez zarejestrowany wzór wspólnotowy lub poprzez dokonanie zgłoszenia na
taki wzór; lub
2.
poprzez prawo z zarejestrowanego wzoru w państwie członkowskim lub
dokonanie zgłoszenia takiego prawa; lub
3.
poprzez prawo do wzoru zarejestrowanego na podstawie aktu genewskiego
Porozumienia haskiego dotyczącego międzynarodowej rejestracji wzorów
przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 02/07/1999, zwanego dalej „aktem
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
genewskim”, który został przyjęty na mocy decyzji Rady 954/2006 i ma skutek na
terytorium Unii Europejskiej, lub dokonanie zgłoszenia takiego prawa.
Art. 25 ust. 1 lit. d) RWW należy interpretować w ten sposób, że wzór wspólnotowy
uznaje się za kolidujący z wcześniejszym wzorem, jeżeli, uwzględniając swobodę
twórcy przy opracowywaniu takiego wzoru wspólnotowego, wzór ten nie wywołuje u
poinformowanego użytkownika wrażenia całościowego, które różniłoby się od wrażenia
wywoływanego przez przedmiotowy wzór wcześniejszy (wyrok z 18/03/2010 w sprawie
T-9/07 „Representation of a circular promotional item”, pkt 52).
Rozpatrując wniosek oparty na art. 25 ust. 1 lit. d) RWW, Wydział Unieważnień stosuje
więc tę samą próbę, jak przy ocenie indywidualnego charakteru zgodnie z art. 25 ust. 1
lit. b) w związku z art. 6 RWW.
Wydział Unieważnień zakłada, że wcześniejszy wzór jest ważny, chyba że właściciel
przedłoży dowody na istnienie prawomocnej decyzji unieważniającej wcześniejszy
znak przed przyjęciem decyzji (zob. analogicznie wyrok z 29/03/2011 w sprawie
C-96/09P „BUD / bud”, pkt 94-95) (zob. powyżej w pkt 4.1.6.2 Zawieszenie).
5.7
Używanie
wcześniejszego
zdolność odróżniającą
oznaczenia
posiadającego
Wzór wspólnotowy uznaje się za nieważny, jeżeli oznaczenie posiadające zdolność
odróżniającą zostało użyte w późniejszym wzorze, a prawo unijne lub prawo państwa
członkowskiego, któremu podlega to oznaczenie, upoważnia właściciela prawa do tego
znaku do zakazywania takiego używania (art. 25 ust. 1 lit. e) RWW).
5.7.1
Oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą
Pojęcie „oznaczenia posiadającego zdolność odróżniającą” obejmuje zarejestrowane
znaki towarowe oraz wszystkie oznaczenia, na które można się powołać w kontekście
art. 8 ust. 4 RWZT (zob. Wytyczne, część C: Sprzeciw, dział 4: Prawa, o których mowa
w art. 8 ust. 4 RWZT, pkt 3.2: Rodzaje praw wchodzących w zakres art. 8 ust. 4
RWZT).
5.7.2
Użycie w późniejszym wzorze
Pojęcie „użycia w późniejszym wzorze” niekoniecznie zakłada pełne i szczegółowe
odtworzenie wcześniejszego oznaczenia posiadającego zdolność odróżniającą w
późniejszym wzorze wspólnotowym. Nawet jeżeli wzór wspólnotowy nie ma niektórych
cech wcześniejszego oznaczenia posiadającego zdolność odróżniającą lub ma
różniące się cechy dodatkowe, może nadal stanowić „użycie” takiego oznaczenia, w
szczególności jeżeli pominięte lub dodane cechy mają drugorzędne znaczenie i
najprawdopodobniej nie zostaną zauważone przez właściwy krąg odbiorców.
Wystarczy, jeżeli wzór wspólnotowy i wcześniejsze oznaczenie posiadające zdolność
odróżniającą są do siebie podobne (wyrok z 12/05/2010 w sprawie T-148/08
„Instrument for writing”, pkt 50-52; orzeczenie z 09/08/2011 w sprawie R 1838/2010-3
„Instrument for writing”, pkt 43).
Jeżeli wzór wspólnotowy obejmuje oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą, bez
zrzeczenia się określającego wyraźnie, że w odniesieniu do takiej cechy nie wnioskuje
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
się o ochronę, to uznaje się, że wzór wspólnotowy wykorzystuje wcześniejsze
oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą, nawet jeżeli jest ono przedstawione
tylko na jednym z rzutów (orzeczenie z 18/09/2007 w sprawie R 137/2007-3
„Containers”, pkt 20).
5.7.3
Uzasadnienie wniosku na podstawie art. 25 ust. 1 lit. e) RWW
(wcześniejsze oznaczenia posiadające zdolność odróżniającą)
Oprócz elementów wymaganych na podstawie art. 28 RWWW
dopuszczalności (zob. pkt 3.9.2 powyżej), wniosek musi zawierać:
do
celów
•
informacje określające treść prawa krajowego, o którego zastosowanie ubiega
się wnioskodawca, w tym, w razie potrzeby, orzeczenia sądowe lub publikacje
akademickie (stosuje się zasady określone w Wytycznych, część C: Sprzeciw,
dział 4: Prawa, o których mowa w art. 8 ust. 4 RWZT, pkt 4: Dowody i standard
dowodu). Jeżeli wniosek o unieważnienie opiera się na prawach z
wcześniejszego
wspólnotowego
znaku
towarowego,
przedłożenie
ustawodawstwa i orzecznictwa dotyczącego wspólnotowych znaków towarowych
nie jest wymagane do uzasadnienia takiego wcześniejszego prawa; oraz
•
jeżeli wcześniejsze oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą jest
niezarejestrowane, informacje wykazujące, że uzyskano prawa do takiego
niezarejestrowanego oznaczenia na podstawie powołanego prawa w wyniku
używania takiego oznaczenia lub w inny sposób, co nastąpiło przed datą
zgłoszenia lub datą pierwszeństwa wzoru wspólnotowego (zob. analogicznie
wyrok z 18/01/2012 w sprawie T-304/09 „BASMALI”, pkt 22); oraz
•
dane wykazujące, że wnioskodawca spełnia niezbędne warunki zgodnie z
powołanym prawem, aby móc uzyskać zakaz używania wzoru wspólnotowego ze
względu na wcześniejsze prawo (zob. analogicznie wyrok z 05/07/2011 w
sprawie C-263/09 P „ELIO FIORUCCI”, pkt 50).
Wnioskodawca musi jedynie wykazać, że dysponuje prawem do zakazania używania
późniejszego wzoru wspólnotowego i że nie można żądać od niego wykazania, że
takie prawo zostało faktycznie użyte, czyli że wnioskodawca rzeczywiście mógł
zakazać takiego używania (zob. analogicznie wyrok z 05/07/2011 w sprawie
C-263/09 P „ELIO FIORUCCI”, pkt 191).
5.7.4
Badanie przez Wydział Unieważnień
Jeżeli przepisy krajowe, na które powołuje się wnioskodawca, stanowią transpozycję
odpowiedniego przepisu dyrektywy 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej
na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków
towarowych (wersja skodyfikowana), to przepisy takie interpretuje się w świetle
orzecznictwa dotyczącego wykładni tej dyrektywy (wyrok z 12/05/2010 w sprawie
T-148/08 „Instrument for writing”, pkt 96).
Ponadto jeżeli przywołane przepisy krajowe stanowią transpozycję art. 5 ust. 1 i 2
dyrektywy 2008/95/WE, Wydział Unieważnień stosuje zasady określone w
Wytycznych, część C: Sprzeciw, działy 2 i 5, ponieważ art. 5 ust. 1 i 2 dyrektywy
2008/95/WE są identyczne co do istoty z art. 8 ust. 1 i 5 RWZT.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Na potrzeby stosowania tych przepisów Wydział Unieważnień zakłada, że
zakwestionowany wzór wspólnotowy będzie postrzegany przez właściwy krąg
odbiorców jako oznaczenie, które może być używane „dla” lub „w odniesieniu do”
towarów lub usług (wyrok z 12/05/2010 w sprawie T-148/08 „Instrument for writing”, pkt
107; orzeczenie z 09/08/2011 w sprawie R 1838/2010-3 „Instrument for writing”, pkt 46;
orzeczenie z 26/10/2011 w sprawie R 2179/2010-3 „Cleaning device”, pkt 18).
Wydział Unieważnień zakłada również, że wcześniejsze oznaczenie posiadające
zdolność odróżniającą jest ważne, chyba że właściciel przedłoży dowody na istnienie
prawomocnej decyzji unieważniającej wcześniejsze oznaczenie przed przyjęciem
decyzji (zob. analogicznie wyrok z 29/03/2011 w sprawie C-96/09P „BUD / bud”,
pkt 94-95) (zob. powyżej w pkt 4.1.6.2 Zawieszenie).
Ponieważ oznaczenia posiadające zdolność odróżniającą są chronione w odniesieniu
do niektórych towarów lub usług, Wydział Unieważnień bada, do których towarów
zakwestionowany wzór wspólnotowy ma być stosowany (wyrok z 12/05/2010 w
sprawie T-148/08 „Instrument for writing”, pkt 108). Aby ustalić, czy dane towary lub
usługi są identyczne lub podobne, Wydział Unieważnień uwzględnia wskazanie
produktów, w których wzór ma być zawarty lub ma być zastosowany (art. 36 ust. 2
RWW), a także, jeżeli zajdzie taka potrzeba, sam wzór, jeżeli wyjaśnia on charakter
produktu, jego przeznaczenie lub funkcję (wyrok z 18/03/2010 w sprawie T-9/07
„Representation of a circular promotional item”, pkt 56; orzeczenie z 07/11/2011 w
sprawie R 1148/2010-3 „Packaging”, pkt 34-37). Ocena podobieństwa towarów
odbywa się w oparciu o zasady określone w Wytycznych, część C: Sprzeciw, dział 2:
Podwójna identyczność i prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, rozdział 2:
Porównanie towarów i usług.
Jeżeli wzór wspólnotowy ma być zawarty w dwuwymiarowym „logo”, Wydział
Unieważnień uznaje, że takie logo może być stosowane do nieskończonego zakresu
produktów i usług, w tym produktów i usług, dla których wcześniejsze oznaczenie
posiadające zdolność odróżniającą objęte jest ochroną (orzeczenie z 03/05/2007 w
sprawie R 609/2006-3 „logo MIDAS”, pkt 27).
5.8
Niedozwolone używanie dzieła chronionego przez prawo
autorskie państwa członkowskiego
Wzór wspólnotowy uznaje się za nieważny, jeżeli stanowi niedozwolone używanie
dzieła chronionego przez prawo autorskie państwa członkowskiego.
5.8.1
Uzasadnienie wniosku na podstawie art. 25 ust. 1 lit. f) RWW
(wcześniejsze prawo autorskie)
Oprócz elementów wymaganych na podstawie art. 28 RWWW
dopuszczalności (zob. pkt 3.9.2 powyżej), wniosek musi zawierać:
•
do
celów
informacje określające treść prawa krajowego, o którego zastosowanie ubiega
się wnioskodawca, w tym, w razie potrzeby, orzeczenia sądowe lub publikacje
akademickie (zob. analogicznie wyrok z 05/07/2011 w sprawie C-263/09 P „ELIO
FIORUCCI”, pkt 50; orzeczenie z 11/02/2008 w sprawie R 64/2007-3
„Loudspeakers”, pkt 20); oraz
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
•
informacje wykazujące, że uzyskano prawa do dzieła na podstawie powołanego
prawa autorskiego, na rzecz autora lub jego następców prawnych, co nastąpiło
przed datą zgłoszenia lub datą pierwszeństwa wzoru wspólnotowego (zob.
analogicznie wyrok z 18/01/2012 w sprawie T-304/09 „BASMALI”, pkt 22); oraz
•
dane wykazujące, że wnioskodawca spełnia niezbędne warunki zgodnie z
powołanym prawem, aby móc uzyskać unieważnienie wzoru wspólnotowego lub
zakaz jego używania ze względu na wcześniejsze prawo.
5.8.2
Badanie przez Wydział Unieważnień
Biorąc pod uwagę, że ochrona na mocy prawa autorskiego nie musi, zgodnie z
powołanym prawem krajowym, zależeć od publikacji lub ujawnienia dzieła, Wydział
Unieważnień unieważni wzór wspólnotowy na podstawie art. 25 ust. 1 lit. f) RWW tylko
w najbardziej jednoznacznych przypadkach.
W szczególności nie należy powoływać się na art. 25 ust. 1 lit. f) RWW, jeżeli
podstawowym argumentem wnioskodawcy jest to, że wzór wspólnotowy został
stworzony nie przez zarejestrowanego właściciela, tylko przez wnioskodawcę lub
pracownika wnioskodawcy (orzeczenie z 11/02/2008 w sprawie R 64/2007-3 –
„Loudspeakers”, pkt 20). Art. 25 ust. 1 lit. f) RWW nie może być wykorzystywany jako
sposób na obejście wyłącznej właściwości sądów krajowych w zakresie uprawnień do
wzoru wspólnotowego (art. 15 i art. 25 ust. 1 lit. c) RWW).
5.9
Częściowe unieważnienie
Zgodnie z art. 25 ust. 6 RWW zarejestrowany wzór wspólnotowy, który został
unieważniony na dowolnej podstawie z art. 25 ust. 1 lit. b), e), f) lub g) RWW, może
zostać zachowany w zmienionej formie, jeżeli w tej formie spełnia wymagania ochrony i
zachowana jest tożsamość wzoru.
Wniosek o zachowanie zarejestrowanego wzoru wspólnotowego w zmienionej formie
musi zostać złożony przez właściciela przed zakończeniem postępowania pisemnego.
Wniosek musi zawierać taką zmienioną formę. Proponowana zmieniona forma może
się składać ze zmienionego przedstawienia wzoru wspólnotowego, na którym usunięto
pewne cechy lub określono jednoznacznie, np. za pomocą linii przerywanych lub
wypełnienia kolorem, że w odniesieniu do takich cech nie wnioskuje się o ochronę.
Zmienione przedstawienie może obejmować częściowe zrzeczenie się prawa
wyłącznego, nie dłuższe niż 100 słów (art. 25 ust. 6 RWW; art. 18 ust. 2 RWWW).
Wnioskodawca może zgłosić swoje uwagi co do tego, czy zmieniona forma wzoru
wspólnotowego spełnia warunki ochrony i czy została zachowana tożsamość wzoru
(zob. pkt 4.1.4.1 powyżej).
Musi być utrzymana tożsamość wzoru wspólnotowego. Zachowanie w zmienionej
formie ogranicza się zatem do przypadków, w których cechy usunięte lub objęte
zrzeczeniem się nie przyczyniają się do nowości ani indywidualnego charakteru wzoru
wspólnotowego, w szczególności:
•
jeżeli wzór wspólnotowy jest zawarty w produkcie stanowiącym część składową
produktu złożonego, a cechy usunięte lub objęte zrzeczeniem się pozostają
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
niewidoczne podczas zwykłego używania tego produktu złożonego (art. 4 ust. 2
RWW); lub
•
jeżeli cechy usunięte lub objęte zrzeczeniem się wynikają z funkcji technicznej
lub wzajemnych połączeń (art. 8 ust. 1 i 2 RWW); lub
•
jeżeli ze względu na swoją wielkość lub znaczenie cechy usunięte lub objęte
zrzeczeniem się są tak nieistotne, że prawdopodobne jest, że pozostaną
niezauważone przez poinformowanego użytkownika.
Decyzja w sprawie zachowania wzoru wspólnotowego w zmienionej formie zostaje
włączona do decyzji co do istoty sprawy, która kończy postępowanie o unieważnienie.
5.10
Podstawy unieważnienia, które mają zastosowanie w wyniku
samego faktu przystąpienia nowego państwa członkowskiego
Zob. Wytyczne, Rozpatrywanie zgłoszeń zarejestrowanych wzorów wspólnotowych,
pkt XII.4.
6.
Zakończenie postępowania
6.1
Zakończenie postępowania bez decyzji co do istoty sprawy
Postępowanie o unieważnienie zostaje zakończone bez wydawania decyzji co do istoty
sprawy, jeżeli:
1.
wnioskodawca wycofał swój wniosek w wyniku polubownego rozstrzygnięcia
sprawy lub z innych przyczyn; lub
2.
właściciel zrzekł się wzoru wspólnotowego w całości, a wnioskodawca nie zwrócił
się do Urzędu o wydanie decyzji co do istoty sprawy (art. 24 ust. 2 RWW; zob.
pkt 3.8); lub
3.
zakwestionowany wzór wspólnotowy wygasł, a wnioskodawca nie zwrócił się do
Urzędu o wydanie decyzji co do istoty sprawy (art. 24 ust. 2 RWW; zob. pkt 3.8);
lub
4.
Wydział Unieważnień zawiesił kilka wniosków o unieważnienie dotyczących tego
samego zarejestrowanego wzoru wspólnotowego. Wnioski te uznaje się za
zakończone z chwilą uprawomocnienia się decyzji unieważniającej wzór
wspólnotowy (art. 32 ust. 3 RWWW).
Wydział Unieważnień powiadamia strony o zakończeniu postępowania bez wydawania
decyzji co do istoty sprawy.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
6.2
Decyzja w sprawie kosztów
6.2.1
Przypadki wymagające decyzji w sprawie kosztów
Jeżeli wydawana jest decyzja co do istoty sprawy, to na końcu zawiera ona decyzję w
sprawie podziału kosztów (art. 79 ust. 1 RWWW).
We wszystkich pozostałych przypadkach, kiedy Wydział Unieważnień zamyka sprawę
bez wydawania decyzji co do jej istoty, na wniosek dowolnej strony wydawana jest
osobna decyzja w sprawie kosztów. W takim przypadku Wydział Unieważnień
powiadamia obie strony, kiedy wyda decyzję w sprawie kosztów. Strony mogą
przedłożyć argumenty dotyczące podziału kosztów.
6.2.2
Przypadki, w których nie wydaje się decyzji w sprawie kosztów
6.2.2.1 Porozumienie dotyczące kosztów
Jeżeli strony powiadomią Wydział Unieważnień, że zakończyły postępowanie o
unieważnienie porozumieniem uwzględniającym koszty, Wydział Unieważnień nie
wydaje decyzji w sprawie kosztów (art. 70 ust. 5 RWW).
Jeżeli nie przekazano informacji, czy strony porozumiały się co do kosztów, Wydział
Unieważnień wydaje decyzję w sprawie kosztów wraz z potwierdzeniem wycofania
wniosku. Jeżeli strony powiadomią Wydział Unieważnień już po wycofaniu wniosku, że
porozumiały się co do kosztów, Wydział Unieważnień nie zmienia raz wydanej decyzji
w sprawie kosztów. Strony są jednak odpowiedzialne za wykonanie porozumienia i
niestosowanie decyzji Wydziału Unieważnień w sprawie kosztów.
6.2.2.2 Podział kosztów
Zasada ogólna jest taka, że strona przegrywająca lub strona, która kończy
postępowanie poprzez zrzeczenie się wzoru wspólnotowego, zachowanie go w
zmienionej formie lub wycofanie wniosku, pokrywa opłaty poniesione przez drugą
stronę, jak również wszystkie koszty poniesione przez nią konieczne do postępowania
(art. 70 ust. 1 i 3 RWW).
Jeżeli obie strony przegrywają sprawę w części, należy zadecydować „o innym
podziale kosztów” (art. 70 ust. 2 RWW). Zasadniczo sprawiedliwe jest, aby każda
strona poniosła swoje własne koszty.
W przypadku zawieszenia kilku wniosków o unieważnienie dotyczących tego samego
zarejestrowanego wzoru wspólnotowego wnioski te uznaje się za zakończone z chwilą
uprawomocnienia się decyzji unieważniającej wzór wspólnotowy. Każdy
wnioskodawca, którego wniosek uznaje się za zakończony, ponosi swoje własne
koszty (art. 70 ust. 4 RWW). Ponadto Urząd zwraca 50% uiszczonej opłaty za
unieważnienie (art. 32 ust. 4 RWWW).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
6.2.2.3 Ustalenie kosztów
Koszty podlegające zwrotowi dotyczące pełnomocnictwa i opłat
Jeżeli koszty ograniczają się do kosztów pełnomocnictwa i opłaty za wniosek, decyzja
ustalająca kwotę kosztów zostaje zawarta w decyzji w sprawie podziału kosztów.
Kwota, jakiej może żądać strona wygrywająca, została określona w art. 70 ust. 1 RWW
i w art. 79 ust. 6 i 7 RWWW.
Jeżeli chodzi o opłaty, kwota podlegająca zwrotowi jest ograniczona do opłaty za
unieważnienie wynoszącej 350 EUR, jeżeli wnioskodawca wygrywa.
Jeżeli chodzi o koszty pełnomocnictwa, kwota podlegająca zwrotowi jest ograniczona
do 400 EUR. Dotyczy to zarówno wnioskodawcy, jak i właściciela pod warunkiem, że w
postępowaniu o unieważnienie byli oni reprezentowani przez zawodowego
pełnomocnika w rozumieniu art. 77 RWW. Strona wygrywająca, która w chwili wydania
decyzji nie jest już reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, jest również
uprawniona do zwrotu kosztów, niezależnie od etapu postępowania, na którym
zakończyło się zawodowe pełnomocnictwo. Pozostaje to bez uszczerbku dla
konieczności wyznaczenia zawodowego pełnomocnika, jeżeli jest to obowiązkowe.
Kwota do zapłaty przez stronę przegrywającą jest zawsze ustalona w euro, niezależnie
od waluty, w jakiej strona wygrywająca opłacała swojego pełnomocnika.
Koszty pełnomocnictwa za pośrednictwem pracowników, nawet jeżeli pochodzą z innej
spółki powiązanej gospodarczo, nie podlegają zwrotowi.
Inne koszty podlegające zwrotowi
Jeżeli koszty obejmują wydatki związane z przesłuchaniem lub postępowaniem
dowodowym, Sekretariat Wydziału Unieważnień ustala, na wniosek, kwotę kosztów
podlegającą zwrotowi (art. 70 ust. 6 RWW).
Rachunek kosztów, wraz z dowodami wykazującymi poniesienie tych kosztów, załącza
się do wniosku o ustalenie kosztów (art. 79 ust. 3 RWWW).
Kwota kosztów podlegających zwrotowi może, na uzasadniony wniosek zgłoszony w
terminie jednego miesiąca od daty powiadomienia o podziale kosztów, być zmieniona
decyzją Wydziału Unieważnień (art. 70 ust. 6 RWW; art. 79 ust. 4 RWWW).
Ustalenie kosztów po przekazaniu sprawy do Wydziału Unieważnień w celu dalszego
postępowania
Jeżeli decyzja w sprawie unieważnienia została uchylona w całości lub w części i
sprawa została przekazana przez Izbę Odwoławczą do dalszego postępowania,
sytuacja jest następująca:
•
pierwsza decyzja (ta, której dotyczy odwołanie) nie uprawomocnia się, nawet w
odniesieniu do podziału lub ustalenia kosztów;
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
•
jeżeli chodzi o koszty postępowania o unieważnienie, należy wydać jedną
decyzję dotyczącą podziału i ustalenia kosztów w odniesieniu do całości
postępowania o unieważnienie;
•
jeżeli chodzi o koszty postępowania odwoławczego, trzeba sprawdzić, czy Izba
Odwoławcza orzekła w tej sprawie. Koncepcję „strony wygrywającej” należy
zastosować do wyniku postępowania odwoławczego, co może oznaczać, że
decyzja może być różna w obu instancjach. Kwota podlegających zwrotowi
kosztów pełnomocnictwa w postępowaniu odwoławczym to 500 EUR, która
stosowana jest dodatkowo w stosunku do kosztów pełnomocnictwa w
postępowaniu o unieważnienie.
6.3
Poprawianie błędów i wpis do rejestru
W decyzjach Wydziału Unieważnień mogą być poprawiane jedynie błędy językowe,
błędy maszynowe oraz oczywiste pomyłki. Są one poprawiane przez Wydział
Unieważnień z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanej strony (art. 39
RWWW).
6.3.1
Poprawianie błędów
W decyzjach Wydziału Unieważnień mogą być poprawiane jedynie błędy językowe,
błędy maszynowe oraz oczywiste pomyłki. Są one poprawiane przez Wydział
Unieważnień z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanej strony (art. 39
RWWW).
6.3.2
Wpis do rejestru
Data i treść decyzji w sprawie wniosku lub innego zakończenia postępowania
podlegają wpisowi do rejestru po uprawomocnieniu się decyzji (art. 53 ust. 3 RWW,
art. 69 ust. 3 lit. q) RWWW).
7
Odwołanie
7.1
Prawo do odwołania
Każda ze stron postępowania o unieważnienie ma prawo odwołać się od niekorzystnej
dla siebie decyzji. Od decyzji, która nie kończy postępowania w stosunku do jednej ze
stron, można się odwołać tylko łącznie z decyzją ostateczną, chyba że wspomniana
decyzja dopuszcza odrębne odwołanie. Wszelkie pisemne powiadomienia dotyczące
decyzji zawierają pouczenie, że od decyzji można się odwołać w terminie dwóch
miesięcy od daty jej otrzymania. Odwołania mają skutek zawieszający (art. 55 RWW).
7.2
Badanie wstępne
Badanie wstępne dotyczy przypadków odwołania od decyzji, dla której właściwe są
Izby Odwoławcze zgodnie z art. 55 RWW.
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014
Jeżeli wydział lub instancja Urzędu, którego decyzja została zaskarżona, uważa
odwołanie za dopuszczalne i odpowiednio uzasadnione, poprawia swoją decyzję. Tego
przepisu nie stosuje się, jeżeli składającemu odwołanie przeciwstawia się inna strona
uczestnicząca w postępowaniu (art. 58 ust. 1 RWW).
Jeżeli decyzja nie zostanie poprawiona w terminie jednego miesiąca od daty wpływu
uzasadnienia odwołania, wtedy jest ona niezwłocznie przekazywana bez
rozstrzygnięcia co do istoty do Izby Odwoławczej (art. 58 ust. 2 RWW).
Celem badania wstępnego jest to, aby Izby Odwoławcze nie zostały zasypane
odwołaniami od decyzji w odniesieniu, do których Wydział Unieważnień uznał
konieczność wprowadzenia poprawek. Niemniej jednak celem badania wstępnego nie
jest usuwanie błędów z decyzji Wydziału Unieważnień bez zmiany wyniku sprawy, ale
przyznanie odwołującemu się żądanego zadośćuczynienia.
Do decyzji wydawanych przez Wydział Unieważnień stosuje się mutatis mutandis
zasady dotyczące badania wstępnego w odniesieniu do decyzji wydawanych przez
Wydział Sprzeciwów (zob. Wytyczne, część A: Zasady ogólne, dział 7: Zmiana
decyzji).
FINAL
VERSION 1.0
DATE 02/01/2014

wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw związanych z

Transkrypt

Podobne dokumenty

Gra o Tron - Creatio Fantastica

Marian Talar http://mtalar.scholaris.pl

gwiazda wielki wóz mała niedźwiedzica gwiazda polarna orion

Plagi egipskie

Skarga wniesiona w dniu 29 września 2008 r. — FIFA przeciwko

WNIOSEK O PRZYZNANIE POMOCY ZDROWOTNEJ

Pierwsza seria zadań zawodów I stopnia oraz