ADAPTACJA BEZ STRESU – czyli jak przygotować dziecko przed

ADAPTACJA BEZ STRESU – czyli jak przygotować dziecko przed pójściem do przedszkola
Drodzy Rodzice!
Zadbajcie, aby w miłej atmosferze przekazać dziecku informacje, o tym że pójdzie do przedszkola.
Może to być rozmowa, spacer pod budynek przedszkola, uroczysty podwieczorek, na którym oznajmicie mu, że wkrótce zostanie
przedszkolakiem. Dziecko powinno wówczas usłyszeć, że jest duże, dzielne, potrafi wiele samo zrobić, więc przyszedł czas, by zostało
przedszkolakiem. Może otrzymać z tego powodu gratulacje i niespodziankę.
O czym musicie pamiętać?
Jako rodzice przyszłego przedszkolaka powinniście zdawać sobie sprawę z tego, że nie możecie przebyć drogi rozwojowej za dziecko, bo ono
samo musi zdobyć i doskonalić swoje umiejętności. Im mniej będzie się różniło od swoich kolegów, tym szybciej poczuje się wśród nich pewniej.
Będzie dumne z tego, że potrafi to samo co inni. Waszym zadaniem w tym okresie jest „sensowne” wspomaganie dziecka , a nie wyręczanie go.
Zatem:

zadbajcie, aby obuwie i ubranie nie sprawiały dziecku kłopotu, np. kupcie mu buty na rzepy i suwaki, spodenki na gumkę w pasie,
a podkoszulki i majteczki z wyraźnie określonym przodem (np. obrazkiem) – w domu uczcie je, jak rozpoznawać przód i tył w częściach garderoby
(ubrania powinny się dobrze wkładać, czyli nie mogą być za ciasne, tak aby dziecko mogło osiągnąć sukces w obsłudze samego siebie);

uważajcie by nie wyprzedzać potrzeb dziecka pytaniami, np. Czy chcesz sikać/jeść/pić?, A może nie chcesz już jeść/bawić się? Rodzice
w takich sytuacjach powinni wykazywać się cierpliwością, poczekać, aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę i chwalić je za to;

starajcie się nie karmić dziecka w czasie posiłków, lecz stworzyćmiejsce do ich samodzielnego spożywania, aby dziecko mogło nabierać
wprawy w posługiwaniu się łyżką, widelcem, kubkiem (niech je posiłki bez dopingu bajki z telewizora, książeczki, zabaw typu jedna łyżeczka za ...);

pozwólcie na samodzielne radzenie sobie w toalecie, aby dziecko nauczyło się samodzielnie zdejmować i zakładać majteczki, używać
papieru toaletowego, spuszczać wodę, myć ręce, rozmawiajcie z nim, tłumacząc, dlaczego te czynności są ważne w życiu;

stwarzajcie sytuacje, by zostawało na jakiś czas pod opieką osób innych, niezamieszkujących na stałe z wami, pamiętajcie, że nie będziecie
mogli zostawać z dzieckiem w przedszkolu, więc stopniowo wydłużajcie czas bez Was; zawsze jednak informujcie dziecko, kiedy wrócicie, np.: kiedy
zjesz obiadek u cioci lub kiedy skończą się bajki na dobranoc – w ten sposób nabierze ono pewności, że po nie wracacie i później będzie spokojnie
oczekiwać na was w przedszkolu;

zachęcajcie, aby w waszym imieniu poprosiło w kiosku o gazetę, w sklepie o chlebek, poprosiło kolegę w piaskownicy o pozwolenie
pobawienia się jego zabawką – w ten sposób nauczy cię wyrażania swoich potrzeb, zwracania się do pani w przedszkolu, a także posługiwania się
mową. Jeżeli wasze dziecko używa wyrażeń dźwiękonaśladowczych, np. „eee”, „si”, „tam pisiu”, i w ten sposób sygnalizuje swoje potrzeby, starajcie
się to zmienić, gdyż trochę czasu minie, zanim nauczycielka zrozumie, czego dziecko się domaga, a to może narazić je na dodatkowy stres, jeżeli np.
nie zdąży do toalety;

zadbajcie, by poznawało rówieśników – niech wasza pociecha bawi się z innymi dziećmi na placu zabaw, chociaż będzie to zabawa „obok
siebie”, niech samo podejmuje kontakty, rozwiązuje konflikty spowodowane np. zabraniem zabawki przez inne dziecko, bo o pewnych zachowaniach
i regułach obowiązujących w zespole musi się dowiedzieć, zanim wejdzie w grupę przedszkolną;

starajcie się powoli przyzwyczajać dziecko do sprzątania po sobie zabawek, ubrań, a także do tego, aby przestrzegało zawartych z Wami
umów w powyższych sprawach oraz zasad postępowania wobec Was i innych, np. by witało znajomych, mówiło „dziękuję”, nie odchodziło poza
wyznaczone miejsce itp.;

rozmawiajcie z dzieckiem o przedszkolu, o tym, co w nim zastanie, co będzie robiło, ilu będzie miało kolegów, ile koleżanek, kto będzie się
nim opiekował;

chodźcie na spacery w stronę przedszkola, w tym czasie prowadźcie z dzieckiem rozmowy, tłumacząc że to będzie jego przedszkole, tu będą
jego koledzy, jego panie, tu będziecie się bawić w ogrodzie itp.;

kupujcie wspólnie z dzieckiem przedmioty i rzeczy do przedszkola, pozwólcie, by dziecko dokonywało wyboru; jeżeli jakaś rzecz nie
spełnia waszych oczekiwań, wyjaśnijcie dziecku, dlaczego musicie poszukać innej;

unikajcie wypowiadania do innych osób w obecności dziecka komentarzy typu:No wiesz, nie ma innego wyjścia i muszę go oddać do
przedszkola, zwracajcie uwagę, aby nie użalać się nad faktem (np. Trudno, to jedyne wyjście, musi itp.), ale też nie można mieć poczucia winy
z tego powodu, że na dziecko spada nowy obowiązek;

czasami zwróćcie się do dziecka trochę głośniej niż zwykle, bo bywa, że kiedy panie w przedszkolu w czasie dużego gwaru muszą coś
zakomunikować lub przywołać dziecko stojące zbyt daleko, są zmuszone mówić głośno, a dzieci odbierają to jako krzyczenie „na nie”, dobrze jest
dziecku to wyjaśnić.
Rodzice!

Zaufajcie wybranej przez siebie placówce, nie porównujcie jej z innymi, bo każda realizuje ten sam program, ale ma prawo robić to inaczej,
tzn. innymi metodami, korzystając z innych pomocy, nauczycielki mogą pracować w innym tempie, wybierając inne metody i formy pracy
z dzieckiem, by osiągnąć to samo. Przedszkola różnią się dodatkowymi zajęciami.

Zadbajcie, aby wyjście do przedszkola było miłe, spokojne – szczególnie w pierwszych dniach (jeżeli dziecko tego potrzebuje, pozwólcie
mu zabrać ulubioną przytulankę), a zawarte z dzieckiem umowy, np. ustalenie, o której je odbierzecie, były rzetelne i respektowane. Jeżeli zauważycie,
że dziecko zbyt emocjonalnie reaguje na rozstanie z osobą odprowadzającą, niech odprowadza je ktoś inny, mniej emocjonalnie związany z dzieckiem.

Starajcie się być mądrymi partnerami nauczycielek, nie odbierajcie informacji problemowych, jako skargi na dziecko, lecz jako troskę
i podstawę do rozwiązania wszelkich trudności, załatwianie spraw dotyczących dziecka rozpoczynajcie zawsze od rozmowy z nauczycielkami, ale
nigdy w jego obecności.

Respektujcie ustalone zasady postępowania na linii przedszkole-dom, bo dziecko nie może się znaleźć na „huśtawce” różnych opinii
i oddziaływań. To źle wpłynie na jego wychowanie emocjonalne. Pamiętajcie, że to samo obowiązuje nauczycielki.
Opracowała
Anita Czelusta