Podróżny Jestem przejazdem na tym dworcu. Wokoł stacyjki wiatr

Podróżny
Jestem przejazdem na tym dworcu.
Wokoł stacyjki wiatr po polach.
Ja - domokrążca z biura usług,
na twarzy uśmiech mam subiekta.
Są jacyś ludzie obok, dalej.
Dymy z kominów mówią - życie.
Rozumiem słowa, zdania , gesty
- nie umiem jednak złożyć w całość.
Jakże tu zimno i jak obco.
Wieczorem biorę swą walizkę
i siadam w kącie poczekalni.
Prześpię kolejną noc - czekając.
Nie ma pociągu. Mała strata.
Na innym dworcu ten sam wicher
wygarnie resztki ciepła z serca.
Kurczę się w sobie i przykrywam
pledem Erazma z Rotterdamu.