NAWRÓĆ SIĘ LUDU (DN 472)
Transkrypt
NAWRÓĆ SIĘ LUDU (DN 472)
NAWRÓĆ SIĘ LUDU (DN 472) NAWRÓĆ SIĘ LUDU (DN 472) 1. Nawróć się, ludu, w pokorze, * w poście i w płaczu, i żalu, * a światłość twoja jak zorze * rozbłyśnie nad Jeruzalem. 1. Nawróć się, ludu, w pokorze, * w poście i w płaczu, i żalu, * a światłość twoja jak zorze * rozbłyśnie nad Jeruzalem. 2. Nawróć się, córko Syjonu, * do Pana, Boga swojego, * tułaczy przyjmij do domu, * łaknących obdaruj chlebem. 2. Nawróć się, córko Syjonu, * do Pana, Boga swojego, * tułaczy przyjmij do domu, * łaknących obdaruj chlebem. 3. Obmyj się dziś żywą wodą, * bo Bóg ci przebaczyć gotów. * Jak orzeł odnów swą młodość * i wzmocnij skrzydła do lotu. 3. Obmyj się dziś żywą wodą, * bo Bóg ci przebaczyć gotów. * Jak orzeł odnów swą młodość * i wzmocnij skrzydła do lotu. 4. Wtedy Pańskiego Imienia * zawezwiesz, a On odpowie, * wprowadzi do bram zbawienia, * Pasterzem będzie swych owiec. 4. Wtedy Pańskiego Imienia * zawezwiesz, a On odpowie, * wprowadzi do bram zbawienia, * Pasterzem będzie swych owiec. NAWRÓĆ SIĘ LUDU (DN 472) NAWRÓĆ SIĘ LUDU (DN 472) 1. Nawróć się, ludu, w pokorze, * w poście i w płaczu, i żalu, * a światłość twoja jak zorze * rozbłyśnie nad Jeruzalem. 1. Nawróć się, ludu, w pokorze, * w poście i w płaczu, i żalu, * a światłość twoja jak zorze * rozbłyśnie nad Jeruzalem. 2. Nawróć się, córko Syjonu, * do Pana, Boga swojego, * tułaczy przyjmij do domu, * łaknących obdaruj chlebem. 2. Nawróć się, córko Syjonu, * do Pana, Boga swojego, * tułaczy przyjmij do domu, * łaknących obdaruj chlebem. 3. Obmyj się dziś żywą wodą, * bo Bóg ci przebaczyć gotów. * Jak orzeł odnów swą młodość * i wzmocnij skrzydła do lotu. 3. Obmyj się dziś żywą wodą, * bo Bóg ci przebaczyć gotów. * Jak orzeł odnów swą młodość * i wzmocnij skrzydła do lotu. 4. Wtedy Pańskiego Imienia * zawezwiesz, a On odpowie, * wprowadzi do bram zbawienia, * Pasterzem będzie swych owiec. 4. Wtedy Pańskiego Imienia * zawezwiesz, a On odpowie, * wprowadzi do bram zbawienia, * Pasterzem będzie swych owiec. NAWRÓĆ SIĘ LUDU (DN 472) NAWRÓĆ SIĘ LUDU (DN 472) 1. Nawróć się, ludu, w pokorze, * w poście i w płaczu, i żalu, * a światłość twoja jak zorze * rozbłyśnie nad Jeruzalem. 1. Nawróć się, ludu, w pokorze, * w poście i w płaczu, i żalu, * a światłość twoja jak zorze * rozbłyśnie nad Jeruzalem. 2. Nawróć się, córko Syjonu, * do Pana, Boga swojego, * tułaczy przyjmij do domu, * łaknących obdaruj chlebem. 2. Nawróć się, córko Syjonu, * do Pana, Boga swojego, * tułaczy przyjmij do domu, * łaknących obdaruj chlebem. 3. Obmyj się dziś żywą wodą, * bo Bóg ci przebaczyć gotów. * Jak orzeł odnów swą młodość * i wzmocnij skrzydła do lotu. 3. Obmyj się dziś żywą wodą, * bo Bóg ci przebaczyć gotów. * Jak orzeł odnów swą młodość * i wzmocnij skrzydła do lotu. 4. Wtedy Pańskiego Imienia * zawezwiesz, a On odpowie, * wprowadzi do bram zbawienia, * Pasterzem będzie swych owiec. 4. Wtedy Pańskiego Imienia * zawezwiesz, a On odpowie, * wprowadzi do bram zbawienia, * Pasterzem będzie swych owiec.