Scenariusz zajęc 2
Transkrypt
Scenariusz zajęc 2
SCENARIUSZ NR II Scenariusz zajęć biblioterapeutycznych z programu „Ja i moja grupa” autorstwa Bożeny Igras Temat: Potrafię podzielić się z innymi. Cele: - kształtowanie umiejętności dzielenia się z innymi, - zrozumienie, że należy dzielić się dobrami materialnymi i niematerialnymi - dostrzeganie radości z dzielenia się z innymi, - uświadomienie jak wiele zależy od nas samych Metody: zabawy integracyjne, zabawy aktywizujące, praca tekstem literackim, rozmowa kierowana, praca plastyczna (rysunek), pantomima Formy: indywidualna, grupowa, zbiorowa Materiały: nagranie muzyki relaksacyjnej, „Bajka o Ciepłym i Puchatym” (N. Claude, P. Steiner – modyfikacja A. Dodziuk), kłębek nici, mandarynka, czekolada, arkusze szarego papieru, kartony, kredki Przebieg zajęć: 1. Zabawa „Powitanie” Wychowankowie poruszają się w rytm muzyki, gdy muzyka cichnie dzieci witają się z jak największą liczbą kolegów podając sobie ręce. 2. Zabawa „Pola uczuć” Na podłodze leżą cztery arkusze szarego papieru. Na każdym z nich jest napisana nazwa innego uczucia: złość, radość, strach, smutek. Dzieci po kolei przechodzą po polach i wyrażają mimiką i gestem odpowiednie uczucie. Gdy wszyscy przejdą po polach uczuć siadają w kręgu i odpowiadają na pytania: Jakie uczucie było najłatwiej pokazać, a które najtrudniej? 3. „Chętnie się z tobą podzielę”. Wychowawca wybiera dwoje dzieci. Jednemu daje mandarynkę, a drugiemu czekoladę. Prosi dzieci, aby podzieliły się z innymi. Po zakończeniu zadania dzieci odpowiadają na pytania: Co czułeś, gdy musiałeś podzielić się z innymi? Co czułeś, kiedy otrzymałeś poczęstunek od kolegi? Co czułeś, gdy nikt cię nie poczęstował? Jak myślicie, czym jeszcze możemy podzielić się z innymi? Czy można podzielić się z innymi uśmiechem, dobrym słowem, radą czy przyjaźnią? 4. Wszyscy siedzą w kręgu. Wychowawca w prawej ręce trzyma kłębek wełny, nawija nitkę na palec wskazujący lewej ręki i rzuca prawą ręką do wybranego dziecka wymieniając jakąś pozytywną cechę, np.: „Rzucam do Basi, bo się ładnie uśmiecha”… Basia nawija nitkę na swój palec wskazujący lewej ręki i rzuca kłębek do Adama mówiąc: „Rzucam do Adama, który ładnie rysuje”, itd… Po rzuceniu kłębka do wszystkich dzieci powstaje sieć. Następnie dzieci odrzucają kłębek do koleżanek i kolegów, od których wcześniej go otrzymały, mówiąc coś miłego. Po zakończeniu zabawy dzieci odpowiadają napytania: - Czy łatwo było znaleźć cechę pozytywną wybranej osoby? - Jak czułeś się, gdy ktoś mówił ci miłe rzeczy? - Jak czułeś się mówiąc innym coś miłego? - Czy często słyszysz od innych miłe rzeczy na swój temat? - Od kogo zależy sposób odnoszenia się do innych? 5. Głośne czytanie bajki pt. „Bajka o Ciepłym i Puchatym” W pewnym mieście wszyscy byli zdrowi i szczęśliwi. Każdy z jego mieszkańców, kiedy się urodził, dostawał woreczek z Ciepłym i Puchatym, które miało to do siebie, że im więcej rozdawało się go innym, tym więcej przybywało. Dlatego wszyscy swobodnie obdarowywali się nawzajem Ciepłym i Puchatym wiedząc, że nigdy go nie zabraknie. Matki dawały Ciepłe i Puchate dzieciom, kiedy wracały do domu; żony i mężowie wręczali je sobie na powitanie, po powrocie z pracy, przed snem; nauczyciele rozdawali w szkole, sąsiedzi na ulicy i w sklepie, znajomi przy każdym spotkaniu, nawet groźny szef w pracy nierzadko sięgał do swojego woreczka z Ciepłym i Puchatym. Jak już mówiłam, nikt tam nie chorował i nie umierał, a szczęście i radość mieszkały we wszystkich rodzinach. Pewnego dnia do miasta sprowadziła się zła czarownica, która żyła ze sprzedawania ludziom leków i zaklęć przeciw różnym chorobom i nieszczęściom. Szybko zrozumiała, że nic tu nie zarobi, więc postanowiła działać. Poszła do jednej młodej kobiety i w najgłębszej tajemnicy powiedziała jej, żeby nie szafowała zbytnio swoim Ciepłym i Puchatym, bo się skończy, i żeby uprzedziła o tym swoich bliskich. Kobieta schowała swój woreczek głęboko na dno szuflady i do tego samego namówiła męża i dzieci. Stopniowo wiadomość rozeszła się po całym mieście, ludzie poukrywali Ciepłe i Puchate, gdzie kto mógł. Wkrótce zaczęły się tam szerzyć choroby i nieszczęścia, coraz więcej ludzi zaczęło umierać. Czarownica z początku cieszyła się bardzo: drzwi jej domu na dalekim przedmieściu nie zamykały się, lecz wkrótce wyszło na jaw, że jej specyfiki nie pomagają i ludzie przychodzili coraz rzadziej. Zaczęła więc sprzedawać Zimne i Kolczaste, co trochę pomagało, bo przecież był to – wprawdzie nie najlepszy- ale zawsze jakiś kontakt. Już nie umierali tak szybko, jednak ich życie toczyło się wśród chorób i nieszczęść. I byłoby tak może do dziś, gdyby do miasta nie przyjechała pewna kobieta, która nie znała argumentów czarownicy. Zgodnie ze swoimi zwyczajami zaczęła całymi garściami obdzielać Ciepłym i Puchatym dzieci i sąsiadów. Z początku ludzie dziwili się i nawet nie bardzo chcieli przyjmować – bali się, że będą musieli oddać. Ale kto by tam upilnował dzieci! Brały, cieszyły się i kiedyś jedno z drugim powyciągały ze schowków swoje woreczki i znów jak dawniej zaczęły rozdawać. Jeszcze nie wiemy, czym się skończy ta bajka. Jak będzie zależy od ciebie. Napisz w kilku zdaniach zakończenie bajki. 6. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat wysłuchanej bajki. 7. Rozmowa kierowana o bohaterach bajki - Dlaczego mieszkańcy pewnego miasta nie chorowali, byli szczęśliwi i radośni? - Co się stało, gdy do miasta sprowadziła się zła czarownica? - Kto pomógł mieszkańcom miasta? - Jak myślicie, co było tym Ciepłym i Puchatym? - Czego możemy się nauczyć z tej bajki? - Jak może zakończyć się ta bajka? 8. Dzieci rysują zakończenie bajki słuchając muzyki relaksacyjnej. Po zakończeniu pracy, każdy opowiada w kilku zdaniach zakończenie bajki. 9. Za pomocą pantomimy dzieci obdarowują się Ciepłym i Puchatym.