wernisaż - Forum Humanum Mazurkas

kształtu dzieła. Podstawowym kolorem jest kolor ziemi, taki jak będąca głównym
budulcem rzeźb. Na korpusie rzeźby nanoszone są trwałe kompozycje barwne,
które są ważnym elementem struktury całości. Istotną rolę w ostatecznym wyrazie artystycznym dzieła odgrywa też faktura rzeźby – różne rodzaje chropowatości
i gładkości a także dialog między nimi. Chropowatość pochłania światło,
gładkość łapie światło i je odbija. Razem – kolor i światło, odbite na gładzi rzeźby,
usytuowanej pod odpowiednim kątem, dają w efekcie ŻYCIE dziełu sztuki. Wszystkie te magiczne elementy wykorzystuje z powodzeniem Artysta. Rzeźby Wiesława
Fijałkowskiego charakteryzują się prostotą, klarownością i uproszczeniem linii,
a niekiedy pewną archaiczną ale przemyślaną surowością. W swej wymowie
merytorycznej raz są czystą piękną formą, innym razem sugestywnie wkraczają
w świat współczesnej architektury i futurologii lub w świat starych kultur; a jeszcze
inne symbolicznie przedstawiają różne aspekty losu człowieka, przemijania i dekalogu. Niektóre zaś są wyrazem chęci uwiecznienia przez Artystę sytuacyjnego
piękna jak w rzeźbie „Poranek”.
Wiesław Fijałkowski jest artystą, który ciągle poszukuje. Jest aktywny w środowisku
artystycznym (grupa artystyczna PositiveArt), bierze udział w licznych plenerach,
wystawach i sympozjach na temat sztuki w kraju i zagranicą. W rzeźbie próbuje
wcielać idee nowego kierunku sztuki współczesnej zwanym DECENTRYZMEM.
Wśród miłośników sztuki i kolekcjonerów jego sztuka cieszy się dużym uznaniem.
Wiesław Fijałkowski jest uczestnikiem międzynarodowego ruchu DECENTRYZM,
nowego kierunku w sztuce współczesnej i brał udział w znaczących wystawach
międzynarodowych propagujących ten kierunek sztuki.
Wiesław Fijałkowski w swoich pokazach multimedialnych prezentuje połączenie
świata realnej rzeczywistości ze światem wirtualnym. Statyczne rzeźby na oczach
widzów ożywają w takt muzyki w technologii cyfrowej. To jest swoistym przekroczeniem granic między formą a przestrzenią i daje nieograniczone możliwości
twórcze, pobudza wyobraźnię i refleksje.
NIECH ŻYJE WIOSNA Obsada koncertu
SOLIŚCI
Joanna Kawalla – skrzypce
Wybitna przedstawicielka polskiej wiolinistyki. Pochodzi
z rodziny o wielowiekowych tradycjach muzycznych.
Naukę gry na skrzypcach pobierała u najwybitniejszych pedagogów polskich i zagranicznych (m.in.
St. Hajzera , Z. Brzewskiego, J. Kaliszewskiej, I. Wojciechowskiej, V. Klimowa). W 2003 r. uzyskała tytuł naukowy doktora sztuk muzycznych. Jest laureatką pierwszych nagród na konkursach skrzypcowych m.in.
w Lublinie, Warszawie, Zielonej Górze.
Od najmłodszych lat prowadzi bogatą działalność koncertową, jako solistka
i kameralistka. Występowała na wielu prestiżowych estradach polskich i zagranicznych (Bułgaria, Belgia, Czechy, Chorwacja, Francja, Hiszpania, Holandia, Kuwejt, Korea Płd., Niemcy, Polska, Słowacja, Szwajcaria, Szwecja, Ukraina, USA,
Węgry, Wielka Brytania, Włochy).
Za zasługi artystyczne otrzymała medale i dyplomy uznania m.in. od Prezydenta
RP, Dowództwa US Armii, Rządu Kuwejtu.
Ae-Ran Kim – sopran
Urodzona w Korei Płd., absolwentka „Keimyung-Fryderyk Chopin University of Musik” w Daegu oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie wokalnej prof.
Krystyny Szostek-Radkowej (2006). Finalistka konkursu wokalnego we Wrocławiu (2010). Laureatka nagrody specjalnej w Międzynarodowym konkursie w Czechach (2013).
Od 2009 roku pracuje jako asystent na wydziale wokalno-aktorskim na UMFC.
Maria Olkisz – mezzosopran
W wystawie bierze udział 11 artystów – Wanda Badowska-Twarowska, Artur Chaciej, Jerzy Cichecki, Antoni Filipowicz, Joanna Gałecka, Mirek Kin, Joanna Kossuth, Anna Soból, Bernadetta Stępień, Beata Anna Topolińska, Anna Wiśniewska.
Śpiewaczka operowa mezzosopran. Studia wokalne ukończyła
w Akademii Muzycznej w klasie prof. W. Bregy, a następnie
doskonaliła kunszt wokalny w Accademia Musicale Chigiana w Sienie pod kierunkiem prof. G. Favaretto. Jest laureatką
prestiżowej nagrody Srebrnego Medalu na Konkursie Muzycznym
w Genewie oraz laureatką konkursów w Barcelonie i Tuluzie.
Związana stałym kontraktem z Teatrem Wielkim Operą Narodową
w Warszawie występowała na tej scenie oraz na wielu scenach
zagranicznych w ponad 50 partiach operowych (rolach) od
lirycznych po dramatyczne i koloraturowe. W tytułowej partii Carmen G. Bizeta występowała we wszystkich teatrach w Polsce oraz w Budapeszcie, Pradze,
Bernie, Bukareszcie, Tuluzie i Ostendzie. Ceniona jako śpiewaczka Verdiowska
występowała w operach: Bal Maskowy, Trubadur, Nabucco, Aida, Don Carlo,
ale także w niezwykle trudnej roli męskiej Romea w operze V. Belliniego Capuletti
i Montecchi.
PROGRAM | 22 maja 2016 r. | XXII Forum Humanum Mazurkas
www.forumhumanummazurkas.pl
Lili Fijałkowska - „Noc”
FINISAŻ
Wiesław Fijałkowski - „Poranek”
Kurator: Janina Tuora
Romskie żywioły kulturowe – taniec, muzyka, śpiew
Wystawa powstała jako ilustracja malarska do tematu XXI Forum Humanum Mazurkas poświęconego kulturze romskiej, a szczegónie muzyce, która wtopiła się
na zawsze w kulturę europejską.
Justyna Reczeniedi – sopran
Sopran, polonistka, doktor sztuk muzycznych w dziedzinie wokalistyki (Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy 2013). Ostatnia uczennica Bogny Sokorskiej „Słowika
Warszawy”. Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka
Chopina w Warszawie w klasie śpiewu prof. Zdzisławy Donat
(dyplom z wyróżnieniem) oraz Uniwersytetu Warszawskiego na
wydziale filologii polskiej.
Od 2004 r. solistka Warszawskiej Opery Kameralnej. Laureatka
konkursów wokalnych w Polsce, Austrii i we Włoszech. Nagrała
wiele płyt solowych, m.in. pod znakiem EMI Classics. Występowała na deskach
Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Opery na Zamku w Szczecinie, Opery Narodowej w Rydze, Teatru Muzycznego w Poznaniu; współpracuje z filharmoniami
i scenami koncertowymi w Polsce i za granicą (Austria, Grecja, Hiszpania,
Japonia, Kanada, Litwa, Łotwa, Liban, Niemcy, Węgry).
Adrianna Godlewska – śpiew
Aktorka – absolwentka warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły
Teatralnej.
Oprócz wielu ról dramatycznych zagranych w warszawskich teatrach, jak Teatr Dramatyczny czy Teatr Rozmaitości, w łódzkim
Teatrze Nowym, za dyr. K.Dejmka, zagrała gościnnie rolę Julii Giuli
w musicalu „Cień”. Niemalże od ukończenia szkoły występowała
na estradzie w najrozmaitszych programach rozrywkowych. Był
to m.in. słynny kabaret „Dudek” czy kabaret „u Lopka”. Z grupami wybitnych polskich artystów estrady występowała we Francji,
Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
DYRYGENCI
Dyrygenci absolwenci
płk Bogdan Bzowski – Reprezentacyjny Artystyczny Zespół Wojska Polskiego
płk Adam Czajkowski – Reprezentacyjny Artystyczny Zespół Wojska Polskiego
Grzegorz Mańkowski – Warszawska Opera Kameralna – scena młodych, Filharmonia Narodowa – koncerty edukacyjne
Jarosław Praszczałek – Warszawska Opera Kameralna – scena młodych, Filharmonia Narodowa – koncerty edukacyjne
Łukasz Sidoruk – Teatr Muzyczny w Lublinie – dyrygent
Błażej Junior Sroczyński – Państwowy Zespół Pieśni i Tańca „Mazowsze” – koncertmistrz
Jerzy Wołosiuk – Opera na Zamku w Szczecinie – dyrektor naczelny i artystyczny,
I dyrygent
Studenci mistrzowskiej Klasy Dyrygentury prof. dr. hab. Szymona Kawalla
(Uniwersytet Muzyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie)
Przemysław Marcyniak – student I roku studiów magisterskich
Agnieszka Maślanka – studentka III roku studiów licencjackich
Bernard Turkowicz – student II roku studiów licencjackich
PROGRAM | 22 maja 2016 r. | XXII Forum Humanum Mazurkas
WERNISAŻ
Kurator: Janina Tuora
Dwa światy sztuki obok siebie
Lili Fijałkowska – malarstwo
Wiesław Fijałkowski – rzeźba ceramiczna
LILI FIJAŁKOWSKA urodziła się w Kijowie. Liceum Plastyczne
ukończyła w swoim rodzinnym mieście, a studia wyższe na Wydziale Grafiki w Moskiewskiej Akademii Sztuki i Drukarstwa im. I. Fiodorowa. Artystka o niezwykle szerokich umiejętnościach plastycznych
i wielkiej artystycznej wyobraźni. Uprawia zarówno malarstwo,
jak i grafikę a z doskoku także ceramikę unikatową, korzystając
z warsztatu swojego męża – rzeźbiarza. Tworzy z pasją kolejne
serie tematyczne, zmieniając style, kolory, wyraz emocjonalny.
Inspiracją do nich często są odbyte podróże – do Indii, Egiptu,
Italii, Ameryki Łacińskiej, Japonii, Izraela, Francji czy Hiszpanii. A także podróże
w głąb siebie. Wtedy maluje kobiety, wojnę na Ukrainie, swoje tęsknoty… Najbardziej czule obmalowuje świat I. B. Singera. Świat, który już w Europie Wschodniej i Środkowej nie istnieje, ale dzięki artystom funkcjonuje w masowej wyobraźni
poprzez ich obrazy, muzykę i filmy.
W latach 1996-1999 Lili Fijałkowska była dyrektorem i głównym koordynatorem
w Fundacji „SURVIVORS OF THE SHOAH VISUAL HISTORY FOUNDATION”, którą
założył Steven Spielberg, co zbliżyło ją do problematyki judaistycznej.
Chociaż Artystka lubi zmieniać w swoim malarstwie style i tematy, to jest kilka
cech niezmiennych – ostre często kontrastowe kolory, wyraźna linia rysunku i konturów, skłonność do geometryzacji kształtów. Widać w tym wpływ studiowania
na Wydziale Grafiki. Malarstwo Lili Fijałkowskiej kojarzyć się czasem może ze sztuką
plakatu, czyli taką sztuką, w której jest ważna wyrazistość, ekspresja, jednoznaczny przekaz.
Za osobny, bardzo interesujący rozdział w twórczości Lili, trzeba uznać uczestnictwo w międzynarodowym ruchu nowego kierunku sztuki współczesnej o nazwie
DECENTRYZM. Główną ideą tego kierunku jest odejście od klasycznej kompozycji
i zamykania całej treści w obrazie. Istotne jest nie tylko to, co jest na obrazie, ale
również to „dokończenie wątków”, które jest poza obrazem. Jest w tym duże
pole do intelektualnej zabawy zarówno dla artystów jak i odbiorców tej sztuki. Dla
Lili i dla Wiesława Fijałkowskich DECENTRYZM umożliwił lepsze kontakty z artystami
z krajów Zachodniej Europy.
Lili Fijałkowska ma zdecydowaną osobowość artystyczną. Jej prace znajdują się
w zbiorach wielu kolekcji prywatnych i muzealnych w Polsce, USA, Niemczech,
Izraelu, Holandii, Francji, Kanadzie i w Rosji. W Polsce Lili jest inicjatorką wielu form
życia społecznego i twórczego artystów z Okręgu Warszawskiego ZPAP. Między
innymi jest współzałożycielem grupy twórczej PositiveArt.
WIESŁAW FIJAŁKOWSKI urodził się w 1946 r. w Warszawie. Ukończył
Akademię Sztuki i Drukarstwa im. I. Fiodorowa w Moskwie. W swojej
twórczości artystycznej skupił się głównie na rzeźbie ceramicznej,
biorąc dobre wzory i doświadczenia z tradycji polskiej sztuki
w tej dziedzinie. Żyjąc w świecie bardzo barwnych i sugestywnych
obrazów swojej żony LIli, Wiesław równolegle kreuje swój świat
kolorowych wysmakowanych rzeźb. Właśnie rzeźba ceramiczna
daje tę wyjątkową możliwość, w odróżnieniu do rzeźb z kamienia czy brązu, zastosowania koloru w budowaniu ostatecznego
www.forumhumanummazurkas.pl