ŚW. JANA Z DUKLI

1 października 2016r. – Sobota
ŚW. JANA Z DUKLI
(Wyznawcy)
S. Ioannis de Dukla Confessoris – III classis
Commemoratio S. Remigii Ep. et Confessoris
1 października 2016r. - kolor szat biały - Sobota – Św. Jana z Dukli, Wyznawcy. (3. kl.) Msza wł. w Proprium
(Iustus ut palma), Gloria, w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie św. Remigiusza, Biskupa i Wyznawcy, bez Credo,
prefacja zwykła.
Albo: [Biała] Msza wotywna Adeamus o Niepokalanym Sercu Najśw. Maryi Panny (1. sobota miesiąca, wolno
odprawić jedną Mszę w związku ze specjalnymi modlitwami na cześć tegoż Niepokalanego Serca NMP) – Gloria, we Mszy
czytanej 2. modlitwa: Wspomnienie św. Jana z Dukli, Wyznawcy, 3. modlitwa: Wspomnienie św. Remigiusza, Biskupa
i Wyznawcy, bez Credo, prefacja o NMP (Et te in veneratione).
Jan urodził się w Dukli około roku 1414. O jego rodzicach wiemy tylko tyle, że byli mieszczanami. Nie możemy także
nic konkretnego powiedzieć o młodości Jana. Zapewne uczęszczał do miejscowej szkoły, potem udał się do Krakowa.
Legenda głosi, że tam studiował, jednak brak źródeł historycznych, które potwierdzałyby ten fakt.
Według miejscowej tradycji Jan miał już od młodości prowadzić życie pustelnicze w pobliskich lasach u stóp góry zwanej
Cergową. Do dziś w odległości kilku kilometrów od Dukli znajduje się pustelnia i kościółek drewniany, wystawiony pod
wezwaniem św. Jana z Dukli na miejscu, gdzie miał on samotnie prowadzić bogobojne życie.
Nie znamy przyczyn, dla których Jan opuścił pustelnię i wstąpił do franciszkanów konwentualnych, zapewne w pobliskim
Krośnie, w latach 1434-1440. Po nowicjacie i złożeniu profesji zakonnej odbył studia kanoniczne i został wyświęcony na
kapłana. Musiały to być studia solidne, skoro Jan został od razu powołany na urząd kaznodziei. Urząd ten bowiem
powierzano w klasztorach franciszkańskich kapłanom wyjątkowo uzdolnionym i wewnętrznie uformowanym. Tego
wymagał w regule św. Franciszek, założyciel zakonu.
Jan przez szereg lat piastował także obowiązki gwardiana, czyli przełożonego klasztoru: w Krośnie i we Lwowie. Wreszcie
powierzono mu urząd kustosza kustodii, czyli całego okręgu lwowskiego. Po złożeniu tego urzędu ponownie zlecono mu
urząd kaznodziei we Lwowie.
Jan z Dukli obserwował życie bernardynów i umacniał się ich gorliwością. Postanowił do nich wstąpić. Do roku
1517 franciszkanie konwentualni i obserwanci mieli wspólnego przełożonego generalnego. Jednak przejście z jednego
zakonu do drugiego poczytywano zawsze za rodzaj dezercji. Istniały ponadto przepisy w zakonie obserwantów,
utrudniające przyjęcie zakonników konwentualnych w obawie o zaniżenie karności i ducha zakonnego. Ojciec Jan musiał
więc być dobrze znany, skoro przyjęto go bez wahania. Nadarzyła się zresztą ku temu okazja. Z Czech przybył prowincjał
franciszkanów konwentualnych, któremu podlegał Jan. Poprosił prowincjała, by zezwolił mu wstąpić do obserwantów.
Według relacji miejscowej tradycji prowincjał, sądząc, że Jan chce odwiedzić kogoś w konwencie obserwantów, chętnie się
zgodził. Kiedy zaś spostrzegł swoją pomyłkę, nie mógł już zmusić o. Jana do powrotu. Było to prawdopodobnie w roku 1463.
Chociaż o. Jan był wtedy już starszy, przeżył u obserwantów jeszcze 21 lat. Pod koniec życia miał utracić wzrok. Jako
dorobek wielu lat pracy kaznodziejskiej zostawił zbiór kazań, które jednak zaginęły. Rozmiłowany w modlitwie, poświęcał
na nią długie godziny. Dla dokładnego zapoznania się z konstytucjami nowego zakonu wczytywał się w nie pilnie, a gdy
utracił wzrok, prosił, by odczytywał mu je kleryk, bo chciał się ich wyuczyć na pamięć. Do ślepoty dołączyła się ponadto
choroba bezwładu nóg.
Jan oddał Bogu ducha w konwencie lwowskim 29 września 1484 roku. Pochowano go w kościele klasztornym,
w chórze zakonnym, za wielkim ołtarzem. Przekonanie o świętości kapłana było tak powszechne, że zaraz po jego śmierci
wierni zaczęli gromadzić się w pobliżu jego grobu i modlić się do niego o łaski. W roku 1487 obserwanci wystarali się
u papieża, Innocentego VIII, o zezwolenie na "podniesienie ciała", co równało się pozwoleniu na oddawanie mu czci
publicznej. Nowy grób umieszczono nad posadzką w prezbiterium po prawej stronie. W roku 1608 z racji budowy nowego
kościoła wystawiono marmurowy sarkofag, przeniesiony w roku 1740 za wielki ołtarz.
Do roku 1946 trumienka z relikwiami Jana znajdowała się we Lwowie, w latach 1946-1974 w kościele bernardynów
w Rzeszowie, obecnie zaś jest w Dukli.
3 klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Ps 91,13n
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak Iustus ut palma florébit: sicut cedrus Líbani
cedr na Libanie, zasadzony w domu Pańskim, multiplicábitur: plantátus in domo Dómini: in
w przedsionkach Boga naszego.
átriis domus Dei nostri.
Ps 91,2
Ps. Dobrze jest wysławiać Pana i śpiewać imieniu Ps. Bonum est confitéri Dómino: et psállere
Twemu, o Najwyższy. V. Chwała Ojcu
nómini tuo, Altíssime. V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, który ozdobiłeś błogosławionego Jana, Twego Deus, qui beatum Ioannem Confessorem tuum
Wyznawcę, darami szczególnej pokory i cierpliwości, eximiae
humilitatis
et
patientiae
donis
dozwól łaskawie, abyśmy naśladując jego przykład, decorasti: concede propitius; ut, eiusdem
otrzymali podobną nagrodę. Przez Pana.
imitantes exempla, consequamur et praemia.
Per Dominum.
Commemoratio S. Remigii Episcopi Confessoris
Spraw, Prosimy Cię, wszechmogący Boże, aby Da, quaesumus omnipotens Deus: ut beati
chwalebna uroczystość świętego Remigiusza, Twego Remigii Confessoris tui atque Pontificis
Wyznawcy i Biskupa, przysporzyła nam gorliwości veneranda solemnitas, et devotionem nobis
i łaski do zbawienia. Przez Pana.
augeat et salutem. Per Dominum.
LECTIO:
1 Kor 4,9-14
Bracia: Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, Fratres: Spectáculum facti sumus mundo et
wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Angelis et homínibus. Nos stulti propter
Staliśmy się bowiem widowiskiem światu, aniołom
i ludziom; my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy
w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie
szacunku, a my wzgardy. Aż do tej chwili łakniemy
i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy
policzkowani i skazani na tułaczkę, i utrudzeni pracą
rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą,
znosimy, gdy nas prześladują; dobrym słowem
odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się
jakby śmieciem tego świata i odrazą dla wszystkich aż
do tej chwili. Nie piszę tego, żeby was zawstydzić, lecz
aby was napomnieć - jako moje najdroższe dzieci.
GRADUALE:
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi
to, co słuszne. V. Prawo jego Boga mieszka w jego
sercu, a kroki się jego nie chwieją.
Allelúia, alleluia. V. Błogosławiony mąż, który boi się
Pana i wielką radość znajduje w jego nakazach.
Alleluia.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Wyznaczył Pan także innych
siedemdziesięciu dwóch i rozesłał ich przed sobą, po
dwóch do każdego miasta i miejsca, dokąd miał
nadejść. I mówił im: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale
robotników mało. Proścież tedy Pana żniwa, aby
wysłał robotników na żniwo swoje. Idźcie, oto was
posyłam jako baranki między wilki. Nie noście trzosa
ani torby, ani sandałów i nikogo w drodze nie
pozdrawiajcie. A do któregokolwiek domu wnijdziecie,
naprzód powiedzcie: Pokój temu domowi; a jeśliby tam
przebywał syn pokoju, spocznie na nim pokój wasz;
a jeśli nie, do was powróci. W tymże domu zostańcie,
jedząc i pijąc, co jest u nich: albowiem godzien jest
robotnik zapłaty swojej. Nie przechodźcie z domu do
domu. A do któregokolwiek miasta wnijdziecie
i przyjmą was, jedzcie, co przed wami położą,
i uzdrawiajcie chorych, którzy są w nim, i mówcie im:
Zbliżyło się do was Królestwo Boże».
Christum, vos autem prudéntes in Christo: nos
infírmi, vos autem fortes: vos nóbiles, nos autem
ignóbiles. Usque in hanc horam et esurímus, et
sitímus, et nudi sumus, et cólaphis caedimur, et
instábiles sumus, et laborámus operántes
mánibus nostris: maledícimur, et benedícimus:
persecutiónem
pátimur,
et
sustinémus:
blasphemámur,
et
obsecrámus:
tamquam
purgaménta huius mundi facti sumus, ómnium
peripséma usque adhuc. Non ut confúndant vos,
hæc scribo, sed ut fílios meos caríssimos móneo:
in Christo Iesu, Dómino nostro.
Ps 36,30n
Os iusti meditábitur sapiéntiam, et lingua eius
loquétur iudícium. V. Lex Dei eius in corde
ipsíus: et non supplantabúntur gressus eius
Ps 111,1
Allelúia, alleluia. V. Beátus vir, qui timet
Dóminum: in mandátis eius cupit nimis.
Allelúia.
Łk 10,1-9
In illo témpore: Designávit Dóminus et alios
septuagínta duos: et misit illos binos ante
fáciem suam in omnem civitátem et locum, quo
erat ipse ventúrus. Et dicebat illis: Messis
quidem multa, operárii autem pauci. Rogáte
ergo Dóminum messis, ut mittat operários in
messem suam. Ite: ecce, ego mitto vos sicut
agnos inter lupos. Nolíte portáre saeculum
neque peram neque calceaménta; et néminem
per viam salutavéritis. In quamcúmque domum
intravéritis, primum dícite: Pax huic dómui: et
si ibi fúerit fílius pacis, requiéscet super illum
pax vestra: sin autem, ad vos revertétur. In
eádem autem domo manéte, edéntes et bibéntes
quæ apud illos sunt: dignus est enim operárius
mercéde sua. Nolíte transíre de domo in domum.
Et in quamcúmque civitátem intravéritis, et
suscéperint vos, manducáte quæ apponúntur
vobis: et curáte infírmos, qui in illa sunt, et
dícite illis: Appropinquávit in vos regnum Dei.
Ps 20,2n
In virtúte tua, Dómine, lætábitur iustus, et
super salutáre tuum exsultábit veheménter:
desidérium ánimæ eius tribuísti ei.
OFFERTORIUM:
Z potęgi Twej, Panie, weseli, się sprawiedliwy,
i z pomocy Twojej bardzo się cieszy: spełniłeś
pragnienie jego serca.
SECRETA:
Wspominając Twoich Świętych, składamy Ci, Panie, Laudis tibi. Dómine, hóstias immolámus in
ofiarę chwały i ufamy, że ona wybawi nas od złego tuórum commemoratióne Sanctórum quibus nos
teraz i w przyszłości. Przez Pana.
et præséntibus éxui malis confídimus et futúris.
Per Dominum.
Commemoratio S. Remigii Episcopi Confessoris
Panie, niech nam wszędzie sprawiają radość Twoi Sancti tui, quaesumus, Dómine, nos ubíque
Święci abyśmy wspominając ich zasługi, doznali lætíficant: ut, dum eórum mérita recólimus,
rownież ich opieki Przez Pana.
patrocínia sentiámus. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne
i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali
dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący,
wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez
Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają
Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
Christum, Dóminum nostrum. Per quem
maiestátem tuam laudant Angeli, adórant
Dominatiónes,
tremunt
Potestátes.
Coeli
niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej coelorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia
wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól exsultatióne concélebrant. Cum quibus et
i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur,
súpplici confessione dicéntes:
Mt 19,28n
COMMUNIO:.
Zaprawdę powiadam wam, że wy, którzyście opuścili Amen, dico vobis: quod vos, qui reliquístis
wszystko i poszliście za mną, stokroć więcej ómnia et secúti estis me, céntuplum accipiétis,
otrzymacie i posiądziecie życie wieczne.
et vitam ætérnam possidébitis.
POSTCOMMUNIO:
Pokrzepieni niebieskim pokarmem i napojem, Refécti cibo potúque coelésti, Deus noster, te
błagamy Cię pokornie. Boże nasz, niech nas bronią súpplices
exorámus:
ut,
in
cuius
hæc
modlitwy tego, w którego święto przyjęliśmy te dary. commemoratióne percépimus, eius muniámur et
Przez Pana.
précibus . Per Dominum.
Wszechmogący Boże, spraw, prosimy, abyśmy
składając dzięki za przyjęte dary, za przyczyną św.
Remigiusza, Wyznawcy Twego i Biskupa, otrzymywali
coraz większe dobrodziejstwa. Przez Pana.
Commemoratio S. Remigii Episcopi Confessoris
Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, de
percéptis
munéribus
grátias
exhibéntes,
intercedénte beáto N. Confessóre tuo atque
Pontífice, benefícia potióra sumámus. Per
Dominum.