słowacki jako poeta liryczny wielowątkowość
Transkrypt
słowacki jako poeta liryczny wielowątkowość
Pobrano z http://magda.of.pl SŁOWACKI JAKO POETA LIRYCZNY WIELOWĄTKOWOŚĆ „GROBU AGAMEMNONA” Wiersz moŜemy podzielić na dwie części. Pierwsza z nich odnosi się do przeŜyć osobistych poety wywołanych widokiem grobu wielkiego wojownika greckiego. Podmiot liryczny prosi o natchnienie. Lutnia, która jest symbolem weny twórczej, jest mu potrzebna do opisania uczuć i przeŜyć. Nastrój jest przygnębiający - poczucie małości wobec Homera i walczących bohaterów. Poeta-pielgrzym czuję się bardzo mały w porównaniu z wielkością pogrzebanych. Czuje wobec nich pokorę. W drugiej części utworu Słowacki scharakteryzował społeczeństwo polskie. Poddał ostrej ocenie szlachtę polską, którą obarczył winą za upadek powstania listopadowego. Skrytykował ów „czerep rubaszny”, którym przykryta jest „anielska dusza narodu”. Zdaniem podmiotu lirycznego konserwatyzm szlachecki hamował działalność sił politycznych o charakterze demokratycznym i postępowym. Według niego: − Polacy dbają tylko o pieniądze, zapominają o tym co najwaŜniejsze − muszą zmienić swój system wartości − powinni mieć wodza takiego jak Leonides − powinni być waleczniejsi, poświęcać się − szlachta nie pozwala wybuchnąć uczuciom, więc naród jest słaby Słowacki proponuje: − odrodzenie państwa − prawdziwe uczucia narodu muszą górować, przezwycięŜenie czerepu − zjednoczenie − Polska kiedyś była „pawiem i papugą” narodów, teraz jest niewolnicą − zatraciła uczucia, emocje, zdolność logicznego myślenia „Grób Agamemnona” - drugi po „Kordianie” głos J. Słowackiego w sprawach narodowych. Utwór ten wyraźnie dzieli się na dwie części. Tylko w pierwszej z nich występuje temat tytułowy. Pobyt przy grobie Agamemnona nasuwa autorowi skojarzenia z „Iliadą” Homera, która jest według Słowackiego utworem traktującym o przemijaniu wielkości w historii. Poczucie własnej małości prowadzi poetę do ukorzenia się przed historią. W drugiej części wiersza autor dokonuje zestawienia staroŜytnej Grecji i współczesnej sobie Polski. Z ostrej krytyki skierowanej do pokolenia okresu powstania listopadowego i do dawnej Polski poeta wysnuwa wizję przyszłego obrazu ojczyzny, której symbolem jest „posąg z jednej bryły”. W wierszu „dusza anielska” jest symbolem ludu polskiego, natomiast „czerep rubaszny”- to szlachta. „Posąg z jednej bryły” jest więc symbolem przezwycięŜenia rozbicia i osiągnięcia pełnej jedności narodu. Końcowe apostrofy do Polski wyraŜają pogardę dla małości i niewolnictwa. Autor obwinia rodaków o lekkomyślność i próbuje pobudzić ambicje narodu, który utracił wolność. Utwór wyraŜa gorycz poety, który nie chce uznać i usprawiedliwić klęski narodowej. Słowacki dokonuje tu równieŜ gorzkiego obrachunku z rodakami i z sobą samym, dopatrując się przyczyny utraty wolności w podziałach istniejących w wewnątrz społeczeństwa. Osądzając surowo swój naród za przeszłość i współczesność nie oszczędza poeta i siebie. W słowach: „mówię bom smutny i sam pełen winy” wyraŜa prawdopodobnie Ŝal, iŜ nie wziął bezpośredniego udziału w powstaniu listopadowym. Poeta przytacza mit o Prometeuszu i odnosi go do losu Polski, stwierdzając, Ŝe sęp wyjada jej mózg, Pobrano z http://magda.of.pl co sugeruje, Ŝe Polakom brak mądrości do zmiany własnego losu. Dokonując tak surowej krytyki wydarzeń w Polsce w ostatnich dziesiątkach lat autor ma świadomość, Ŝe nie zyska tym uznania, a nawet zrazi do siebie odbiorców tekstu. Czyni to jednak powodowany troską o losy ojczyzny bez względu na konsekwencje.