Biogramy odznaczonych 18 czerwca 2013: grupa z 2011 roku

MEDAL WDZIĘCZNOŚCI
PARYŻ / 18.06.2013
BIOGRAMY LAUREATÓW 2011
Pierre Broisat
René Chapus
Marc Deves
Bernard Millot
Christiane Ranc
Związek zawodowy CFDT z Valence w regionie Rhone-Alpes we Francji
W ramach współpracy między związkiem zawodowym CFDT z Valence we francuskim regionie Rhone-Alpes a Regionem
Bydgoskim Solidarności
organizowali pomoc charytatywną, finansową i techniczną dla polskiej opozycji
antykomunistycznej. Aktywizując wielu mieszkańców Valence, organizowali transporty z pomocą charytatywną i
medyczną, przywożąc leki do apteki Solidarności przy parafii św. Trójcy w Bydgoszczy. Sami też wielokrotnie w latach 80.
i 90. odwiedzali Bydgoszcz.
śp. Andrée Baur
Laurence Baur
Hélène Benabent-Przybylska
Guy Perrier
Jean-Paul Tinnes
Yolande Tinnes
Association de Soutien à Solidarité de Thioville
Społeczna organizacja „Association de Soutien à Solidarité” w Thionville powstała 14 grudnia 1981 roku, mając na celu
niesienie pomocy zdelegalizowanej Solidarności. Stowarzyszenie organizowało wiece i manifestacje, pomagało także
Polakom wydalonym z własnego kraju. Organizacja objęła opieką rodziny opozycjonistów z okolic Krosna, angażując w
akcję pomocy dla krośnieńskiej Solidarności radio polonijne i lokalną gazetę. Organizowano zbiorki odzieży, żywności i
lekarstw, wspierano działalność podziemną. Dzięki otrzymywanej z Thionville pomocy humanitarnej, w postaci leków i
sprzętu medycznego, w 1984 roku, z inicjatywy działaczy Solidarności, przy kościele farnym w Krośnie powstała
ogólnodostępna „apteka darów”, przez następne lata znana mieszkańcom Krosna i całego regionu. Dostawami leków
wspomagano również szpitale w Krośnie i Brzozowie. Z funduszy przekazanych „S” został m.in. zakupiony magnetofon i
sprzęt wideo, który wykorzystywany był do organizowania projekcji filmów i przegrywania kaset magnetofonowych
drugiego obiegu, a w 1989 roku służył w kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu.
Catherine Chauvin
Alain Chupin
Benoit du Crest
Philippe Foucault
Pierrette Girbal
Bruno Giuliani
Jean-François Grillon
Marcel Launay
Vincent Leroy
Françoise Mace
Jean-Louis Morin
Monique Verite
1
„Comité National Solidarité avec Solidarnosc”
Sieć lokalnych komitetów pomocy dla Solidarności „Comité National Solidarité avec Solidarność” powstała w 1980 roku.
Początkowo jej działacze podzieleni na 2-3 osobowe grupy nieśli pomoc uczestnikom I Krajowego Zjazdu Delegatów
NSZZ Solidarność i ich rodzinom. Komitety wspierały internowanych, organizując konwoje z pomocą charytatywną, jak i
przekazywały sprzęt drukarski dla podziemia. Prowadzono też akcje informacyjne dotyczące sytuacji w Polsce oraz
kwesty pieniężne, podczas których rozprowadzano np. znaczki poczty podziemnej. Członkowie komitetów wspierali
również Solidarność rolników.
Bernard Rogeaux
Działał w ramach „Comité National Solidarité avec Solidarnosc”.
Organizował pomoc dla wspólnot parafialnych w Polsce oraz zawiązywał partnerstwo parafii francuskich i polskich.
Inicjował zbiórki żywności, ubrań i sprzętu i organizował transporty z pomocą dla Polski.
Magda Zanoni
Działaczka „Comité National Solidarité avec Solidarnosc”.
Organizowała pomoc dla Solidarności uniwersyteckiej. Inicjowała wymiany naukowe i staże. Wspierała środowisko
polskich ekologów.
Gérard Soufflet
Działacz paryskiego komitetu „Solidarité avec Solidarnosc”. Pracował w zespole ds. międzynarodowych federacji gazelektryczność (FGE) centrali Confederation Française Democratique Du Travail. Organizował liczne akcje pomocy i
współpracy ze strukturami Solidarności podziemnej, a w szczególności wiązał ze sobą miasta i regiony: Nantes –
Małopolska, Valence – Bydgoszcz-Toruń, region paryski – Mazowsze.
Françoise Chevallier
Jean-Luc Heller
Jean-Marie Pernot
Organizatorzy akcji pomocy dla polskich opozycjonistów prowadzonej wśród pracowników French Official Statistics
(INSEE). Współpraca trwała nieprzerwanie od sierpnia 1980 roku do połowy lat 80. Pierwszą offsetową maszynę
drukarską, kupioną ze środków zebranych przez pracowników INSEE, sprowadzono pociągiem z Francji do Katowic już w
grudniu 1980 roku. Françoise Chevallier i Jean-Luc Heller należeli również do sieci „Solidarité avec Solidarnosc”,
działającej w łonie Konfederacji Związków Zawodowych. Spotkanie Jean-Marie Pernot z Józefem Piniorem w 1983 roku
m.in. wywiadem na antenie Radio France International informującym o sytuacji opozycji w Polsce.
„Comite de l’Aide de la Pologne”
Bernard Haulluite
Bernard Romani
Działali w stowarzyszeniu „Comite de l’Aide de la Pologne”, organizującym pomoc humanitarną dla Polski i Solidarności
oraz informująca o sytuacji w Polsce. Bernard Haulluite oraz Bernard Romani przez siedem lat począwszy od roku 1982,
kilka razy w roku, przewozili do Polski transporty lekarstw i środków medycznych, odzieży, a także dokumenty i książki,
wracając zaś do Nancy przemycali książki, broszury i listy.
Christophe Jussac
W latach 80. był jednym z sekretarzy CFTC, centrali Francuskich Chrześcijańskich Związków Zawodowych, która blisko
współpracowała z paryskim i brukselskim Biurem Solidarności. Zorganizował m.in. wyjazd do Polski w 1984 roku
przewodniczącego CFTC, który spotkał się z Tymczasową Komisją Koordynacyjną NSZZ Solidarność, Zbigniewem
Bujakiem, Bogdanem Lisem i Eugeniuszem Szumiejko. W czasie tej wizyty podpisano umowę o współpracy między
Regionem Małopolska NSZZ Solidarność a CFTC. Christophe Jussac współorganizował także, pod przykrywką
transportów charytatywnych finansowanych przez CFTC, przerzut sprzętu poligraficznego i radiowego. Na nieformalne
zaproszenie CFTC przyjeżdżali z Polski związkowcy z regionu Małopolska.
2
Prof. François Dubet
Prof. Michel Wieviorka
W latach 80. byli pracownikami naukowymi powiązanymi z paryską Wyższą Szkołą Nauk Społecznych (CNRS). Są
autorami i współautorami (również wraz z innym laureatem Medalu Wdzięczności, Alain Tourainem) kilku prac,
dotyczących Polski i Solidarności. Wśród nich znajduje się praca pt. „Solidarite” (1982, Paryż), będąca kompleksowym
socjologicznym opis wielkiego ruchu społecznego. W wielu ich publikacjach z lat 80. Solidarność była przywoływana jako
przykład wielkiego, antytotalitarnego ruchu społecznego. François Dubet i Michel Wieviorka uczestniczyli w wielu akcjach
protestacyjnych przeciwko reżimowi generała Jaruzelskiego. Współinicjowali również ruch poparcia wobec postulatu
zwolnienia więźniów politycznych w Polsce.
Jacques i Andree Kayser
Jacques Kayser stał na czele organizacji „Associations Resiac Bon Secours z Montsurs”, pomagającej m.in. rodzinom
internowanych w pierwszych miesiącach 1982 roku z Zakopanego i okolic. Organizowali pomoc humanitarną w postaci
żywności, ubrań, leków i wózków inwalidzkich, przekazywaną głównie za pośrednictwem sióstr karmelitanek bosych.
Organizacja „Associations Resiac Bon Secours z Montsurs” regularnie wspierała również Szpital Miejski w Zakopanem,
Dom Oazowy Archidiecezji Krakowskiej w Kościelisku i klasztor sióstr karmelitanek bosych z Gdyni. Od 1984 roku
Państwo Kayser dostarczali materiały niezbędne do budowy, a następnie wykończenia obiektu domu nowicjatu i domu
dla starszych sióstr Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (Sacré Coeur) w Warszawie. Działalność Państwa
Kayser nie ustala po 1989 roku, a dzięki ich zaangażowaniu do końca 2009 roku do Polski trafiło 670 tirów z pomocą.
Paul Loridant
Dzięki jego poparciu, jako mera miasta zorganizowano w Les Ulis komitet pomocy dla Polaków. Impulsem do podjęcia
działań była projekcja filmu Andrzeja Wajdy „Człowiek z żelaza” zorganizowana przez merostwo po ogłoszeniu stanu
wojennego, W następnych latach Paul Loridant udzielał pomocy przy organizacji kilkunastu transportów darów: żywności,
leków, ubrań. Kilkakrotnie sam jeździł do Polski – w tym raz towarzysząc prezydentowi Mitterandowi. Jego poparcie miało
też decydujące znaczenie przy organizowaniu przygotowaniu kolonii letnich dla dzieci z domów dziecka organizowanych
od 1982 roku aż do 1996. Po pierwszych wolnych wyborach w Polsce merostwo Les Ulis zorganizowało również staż dla
14 burmistrzów i senatorów.
Jean Felix Langlois
Był jedną z kilku osób z różnych krajów, które przesyłały paczki żywnościowe i odzieżowe Andrzejowi Teodorowi Probie –
milicjantowi zwolnionemu ze służby za działalność opozycyjną – w czasie, gdy przez siedem miesięcy był internowany, a
jego żona została sama bez pracy z dwójką małych dzieci.
Bernard Miguel
Będąc lekarzem pracującym w zespole leczniczym w mieście Baqnéres de Bigorre, organizował akcje pomocy dla Polski
pod hasłem „Solidarni z Polakami”. Dzięki niej w latach 1983–1987 do środowisk medycznych i kościelnych w Krakowie
przekazano pomoc w postaci leków, środków sanitarnych i żywności, pozwalającą na poprawę standardów leczenia w
tamtejszych ośrodkach medycznych. Swoją aktywnością przyczynił się także do szerzenia polskiej idei solidarności w
środowisku francuskim, dla którego Polska stała się symbolem walki o prawa człowieka.
śp. Aleksander Ginzburg
Rosyjski obrońca praw człowieka. Wykorzystał swój autorytet wspierając sprawę Polski i Solidarność we francuskich mediach.
W licznych wypowiedziach i wywiadach prasowych radiowych i telewizyjnych mobilizował francuską opinię publiczną do pomocy
Polakom. Organizował też we Francji publiczne wystąpienia polskich opozycjonistów. Pomagał wydawnictwom drugiego obiegu
w Polsce, angażując m.in. francuskie media. Po 13 grudnia 1981 roku pomagał polskiej emigracji solidarnościowej w Paryżu.
śp. Władimir Maksimow
Rosyjski pisarz emigracyjny. Opozycję demokratyczną wspierał już przed rokiem 1980. Jako założyciel i redaktor naczelny
kwartalnika „Kontinent”, czołowego pisma rosyjskiej emigracji, blisko współpracował z red. Jerzym Giedroyciem i paryską
„Kulturą”. Po powstaniu w 1983 w Paryżu Międzynarodówki Oporu, Makismow został jej dyrektorem wykonawczym.
Organizował wsparcie dla wydawnictw drugiego obiegu i Solidarności Walczącej w Polsce. Inicjował zbiórki pieniędzy, zakup
powielaczy. Pomagał polskiej emigracji solidarnościowej w Paryżu. Po 13 grudnia 1981 roku w rozlicznych wypowiedziach i
wywiadach prasowych radiowych i telewizyjnych mobilizował francuską opinię publiczną do pomocy Polsce.
3