MEDAL WDZIĘCZNOŚCI PARYŻ / 18.06.2013

MEDAL WDZIĘCZNOŚCI
PARYŻ / 18.06.2013
BIOGRAMY LAUREATÓW 2011
Pierre Broisat
René Chapus
Marc Deves
Bernard Millot
Christiane Ranc
Związek zawodowy CFDT z Valence w regionie Rhone-Alpes we Francji
W ramach współpracy między związkiem zawodowym CFDT z Valence we francuskim regionie
Rhone-Alpes a Regionem Bydgoskim Solidarności organizowali pomoc charytatywną, finansową i
techniczną dla polskiej opozycji antykomunistycznej. Aktywizując wielu mieszkańców Valence,
organizowali transporty z pomocą charytatywną i medyczną, przywożąc leki do apteki Solidarności
przy parafii św. Trójcy w Bydgoszczy. Sami też wielokrotnie w latach 80. i 90. odwiedzali Bydgoszcz.
śp. Andrée Baur
Laurence Baur
Hélène Benabent-Przybylska
Guy Perrier
Jean-Paul Tinnes
Yolande Tinnes
Association de Soutien à Solidarité de Thioville
Społeczna organizacja „Association de Soutien à Solidarité” w Thionville powstała 14 grudnia 1981
roku, mając na celu niesienie pomocy zdelegalizowanej Solidarności. Stowarzyszenie organizowało
wiece i manifestacje, pomagało także Polakom wydalonym z własnego kraju. Organizacja objęła
opieką rodziny opozycjonistów z okolic Krosna, angażując w akcję pomocy dla krośnieńskiej
Solidarności radio polonijne i lokalną gazetę. Organizowano zbiorki odzieży, żywności i lekarstw,
wspierano działalność podziemną, zarówno finansowo, jak i przez zakup sprzętu – m.in. magnetofonu
i sprzętu wideo, służących później w kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu w 1989 roku.
Stowarzyszenie utworzyło też apteki darów, a dzięki pochodzącym z niej funduszom powstała
regionalna biblioteka wydawnictw niezależnych oraz ośrodek przegrywania kaset magnetofonowych
drugiego obiegu.
Catherine Chauvin
Alain Chupin
Benoit du Crest
Philippe Foucault
Pierrette Girbal
Bruno Giuliani
Jean-François Grillon
Marcel Launay
Vincent Leroy
Françoise Mace
Jean-Louis Morin
1
Monique Verite
„Comité National Solidarité avec Solidarnosc”
Sieć lokalnych komitetów pomocy dla Solidarności „Comité National Solidarité avec Solidarność”
powstała w 1980 roku. Początkowo jej działacze podzieleni na 2-3 osobowe grupy nieśli pomoc
uczestnikom I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ Solidarność i ich rodzinom. Komitety wspierały
internowanych, organizując konwoje z pomocą charytatywną, jak i przekazywały sprzęt drukarski dla
podziemia. Prowadzono też akcje informacyjne dotyczące sytuacji w Polsce oraz kwesty pieniężne,
podczas których rozprowadzano np. znaczki poczty podziemnej. Członkowie komitetów wspierali
również Solidarność rolników.
Bernard Rogeaux
Działał w ramach „Comité National Solidarité avec Solidarnosc”.
Organizował pomoc dla wspólnot parafialnych w Polsce oraz zawiązywał partnerstwo parafii
francuskich i polskich. Inicjował zbiórki żywności, ubrań i sprzętu i organizował transporty z pomocą
dla Polski.
Magda Zanoni
Działaczka „Comité National Solidarité avec Solidarnosc”.
Organizowała pomoc dla Solidarności uniwersyteckiej. Inicjowała wymiany naukowe i staże. Wspierała
środowisko polskich ekologów.
Gérard Soufflet
Działacz paryskiego komitetu „Solidarité avec Solidarnosc”. Pracował w zespole ds.
międzynarodowych federacji gaz-elektryczność (FGE) centrali Confederation Française Democratique
Du Travail. Organizował liczne akcje pomocy i współpracy ze strukturami Solidarności podziemnej, a
w szczególności wiązał ze sobą miasta i regiony: Nantes – Małopolska, Valence – Bydgoszcz-Toruń,
region paryski – Mazowsze.
Françoise Chevallier
Jean-Luc Heller
Jean-Marie Pernot
Organizatorzy akcji pomocy dla polskich opozycjonistów prowadzonej wśród pracowników French
Official Statistics (INSEE). Współpraca trwała nieprzerwanie od sierpnia 1980 roku do połowy lat 80.
Pierwszą offsetową maszynę drukarską, kupioną ze środków zebranych przez pracowników INSEE,
sprowadzono pociągiem z Francji do Katowic już w grudniu 1980 roku. Françoise Chevallier i JeanLuc Heller należeli również do sieci „Solidarité avec Solidarnosc”, działającej w łonie Konfederacji
Związków Zawodowych. Spotkanie Jean-Marie Pernot z Józefem Piniorem w 1983 roku m.in.
wywiadem na antenie Radio France International informującym o sytuacji opozycji w Polsce.
„Comite de l’Aide de la Pologne”
Bernard Haulluite
Bernard Romani
Działali w stowarzyszeniu „Comite de l’Aide de la Pologne”, organizującym pomoc humanitarną dla
Polski i Solidarności oraz informująca o sytuacji w Polsce. Bernard Haulluite oraz Bernard Romani
przez siedem lat począwszy od roku 1982, kilka razy w roku, przewozili do Polski transporty lekarstw i
środków medycznych, odzieży, a także dokumenty i książki, wracając zaś do Nancy przemycali
książki, broszury i listy.
2
Christophe Jussac
W latach 80. był jednym z sekretarzy CFTC, centrali Francuskich Chrześcijańskich Związków
Zawodowych, która blisko współpracowała z paryskim i brukselskim Biurem Solidarności.
Zorganizował m.in. wyjazd do Polski w 1984 roku przewodniczącego CFTC, który spotkał się z
Tymczasową Komisją Koordynacyjną NSZZ Solidarność, Zbigniewem Bujakiem, Bogdanem Lisem i
Eugeniuszem Szumiejko. W czasie tej wizyty podpisano umowę o współpracy między Regionem
Małopolska NSZZ Solidarność a CFTC. Christophe Jussac współorganizował także, pod przykrywką
transportów charytatywnych finansowanych przez CFTC, przerzut sprzętu poligraficznego i radiowego.
Na nieformalne zaproszenie CFTC przyjeżdżali z Polski związkowcy z regionu Małopolska.
Prof. François Dubet
Prof. Michel Wieviorka
W latach 80. byli pracownikami naukowymi powiązanymi z paryską Wyższą Szkołą Nauk Społecznych
(CNRS). Są autorami i współautorami (również wraz z innym laureatem Medalu Wdzięczności, Alain
Tourainem) kilku prac, dotyczących Polski i Solidarności. Wśród nich znajduje się praca pt. „Solidarite”
(1982, Paryż), będąca kompleksowym socjologicznym opis wielkiego ruchu społecznego. W wielu ich
publikacjach z lat 80. Solidarność była przywoływana jako przykład wielkiego, antytotalitarnego ruchu
społecznego. François Dubet i Michel Wieviorka uczestniczyli w wielu akcjach protestacyjnych
przeciwko reżimowi generała Jaruzelskiego. Współinicjowali również ruch poparcia wobec postulatu
zwolnienia więźniów politycznych w Polsce.
Jacques i Andree Kayser
Jacques Kayser stał na czele organizacji „Associations Resiac Bon Secours z Montsurs”,
pomagającej m.in. rodzinom internowanych w pierwszych miesiącach 1982 roku z Zakopanego i
okolic. Organizowali pomoc humanitarną w postaci żywności, ubrań, leków i wózków inwalidzkich,
przekazywaną głównie za pośrednictwem sióstr karmelitanek bosych. Organizacja „Associations
Resiac Bon Secours z Montsurs” regularnie wspierała również Szpital Miejski w Zakopanem, Dom
Oazowy Archidiecezji Krakowskiej w Kościelisku i klasztor sióstr karmelitanek bosych z Gdyni. Od
1984 roku Państwo Kayser dostarczali materiały niezbędne do budowy, a następnie wykończenia
obiektu domu nowicjatu i domu dla starszych sióstr Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa
(Sacré Coeur) w Warszawie. Działalność Państwa Kayser nie ustala po 1989 roku, a dzięki ich
zaangażowaniu do końca 2009 roku do Polski trafiło 670 tirów z pomocą.
Paul Loridant
Dzięki jego poparciu, jako mera miasta zorganizowano w Les Ulis komitet pomocy dla Polaków.
Impulsem do podjęcia działań była projekcja filmu Andrzeja Wajdy „Człowiek z żelaza” zorganizowana
przez merostwo po ogłoszeniu stanu wojennego, W następnych latach Paul Loridant udzielał pomocy
przy organizacji kilkunastu transportów darów: żywności, leków, ubrań. Kilkakrotnie sam jeździł do
Polski – w tym raz towarzysząc prezydentowi Mitterandowi. Jego poparcie miało też decydujące
znaczenie przy organizowaniu przygotowaniu kolonii letnich dla dzieci z domów dziecka
organizowanych od 1982 roku aż do 1996. Po pierwszych wolnych wyborach w Polsce merostwo Les
Ulis zorganizowało również staż dla 14 burmistrzów i senatorów.
Jean Felix Langlois
Był jedną z kilku osób z różnych krajów, które przesyłały paczki żywnościowe i odzieżowe Andrzejowi
Teodorowi Probie – milicjantowi zwolnionemu ze służby za działalność opozycyjną – w czasie, gdy
przez siedem miesięcy był internowany, a jego żona została sama bez pracy z dwójką małych dzieci.
3
Bernard Miguel
Będąc lekarzem pracującym w zespole leczniczym w mieście Baqnéres de Bigorre, organizował akcje
pomocy dla Polski pod hasłem „Solidarni z Polakami”. Dzięki niej w latach 1983–1987 do środowisk
medycznych i kościelnych w Krakowie przekazano pomoc w postaci leków, środków sanitarnych i
żywności, pozwalającą na poprawę standardów leczenia w tamtejszych ośrodkach medycznych.
Swoją aktywnością przyczynił się także do szerzenia polskiej idei solidarności w środowisku
francuskim, dla którego Polska stała się symbolem walki o prawa człowieka.
śp. Aleksander Ginzburg
Rosyjski obrońca praw człowieka. Wykorzystał swój autorytet wspierając sprawę Polski i Solidarność
we francuskich mediach. W licznych wypowiedziach i wywiadach prasowych radiowych i telewizyjnych
mobilizował francuską opinię publiczną do pomocy Polakom. Organizował też we Francji publiczne
wystąpienia polskich opozycjonistów. Pomagał wydawnictwom drugiego obiegu w Polsce, angażując
m.in. francuskie media. Po 13 grudnia 1981 roku pomagał polskiej emigracji solidarnościowej w
Paryżu.
śp. Władimir Maksimow
Rosyjski pisarz emigracyjny. Opozycję demokratyczną wspierał już przed rokiem 1980. Jako
założyciel i redaktor naczelny kwartalnika „Kontinent”, czołowego pisma rosyjskiej emigracji, blisko
współpracował z red. Jerzym Giedroyciem i paryską „Kulturą”. Po powstaniu w 1983 w Paryżu
Międzynarodówki Oporu, Makismow został jej dyrektorem wykonawczym. Organizował wsparcie dla
wydawnictw drugiego obiegu i Solidarności Walczącej w Polsce. Inicjował zbiórki pieniędzy, zakup
powielaczy. Pomagał polskiej emigracji solidarnościowej w Paryżu. Po 13 grudnia 1981 roku w
rozlicznych wypowiedziach i wywiadach prasowych radiowych i telewizyjnych mobilizował francuską
opinię publiczną do pomocy Polsce.
4