Rozważania Stopień-III

Rozważanie Słowa Bożego
Stopień III
Dzień1
Łk 9, 1-6
1. Jezus obdarowuje. To Bóg jest dawcą wszelkich darów, umiejętności, charyzmatów i łaski, którą na
co dzień żyjemy. Od Chrystusa pochodzi wszystko i jest dane nam z miłości, za darmo… Jezus
nieustannie obdarowuje, również Ciebie… Daje potrzebne łaski, by pójść za Nim. Przyjrzyj się
swojemu osobistemu obdarowaniu, ile w Tobie jest umiejętności, talentów, wiary… Aż tyle…
2. Obdarowany uczeń. Ten , który pragnie naśladować Chrystusa widzi swoje obdarowanie i pragnie
służyć innym tak jak potrafi z Bożą pomocą. Ponadto w swym sercu przechowuje słowa Jezusa, Jego
przykazania i nauki. Jego fundamentem jest Chrystus. Ma czas na modlitwę, spotkanie z Panem,
słuchanie Bożego Słowa. Czerpie z sakramentów i dzięki temu ma siły, by służyć. Jakim czujesz się
uczniem? Uczeń ma świadomość, że jego obdarowanie pochodzi od dobrego Boga i jest nieustanne.
3. Posługujący uczeń. Patrzy na Jezusa i z ufnością idzie takim jakim jest i posługuje, albowiem Boża
łaska oczyszcza i przemienia jego serce. Wpatrując się w swojego Mistrza i żyjąc Jego słowem
nieustannie wzrasta w łasce. Świadczy o Chrystusie swoim życiem i służy w konkretnych miejscach,
gdzie Pan go zaprasza. Czasami jest to codzienność, czasami konkretne wyjazdy. Jak to wygląda w
Twoim życiu? Pod koniec modlitwy pomódl się o odwagę głoszenia Chrystusa wszędzie tam gdzie
Jesteś. Poproś też Pana o umiejętność świadczenia o Jezusie. Właśnie dziś Pan pragnie się Tobą
posługiwać…
Dzień 2
1 Kor 12,12-14.27-31a
Święty Paweł pisze do swoich braci o jedności, jaką stanowi Kościół w Jezusie Chrystusie. By
pokazać jedność w różnorodności i konieczność wielości powołań, posługuje się metaforą członków
ciała, z których każdy ma swoje specyficzne działanie. Przyjmując sakrament bierzmowania każdy
chrześcijanin bierze na siebie obowiązek współtworzenia wspólnoty Kościoła.
Jakie jest Twoje miejsce i zadanie w Kościele? Na ile przydatny jesteś dla innych braci? Jak potrafisz
korzystać z darów i charyzmatów innych?
Przyglądając się kolejności wymienianych posług w Kościele Paweł zaczyna od apostołów, proroków
i nauczycieli, by dojść do osób czyniących cuda, pomagających innym, rządzących i przemawiających
językami. Paweł wspomina o jedności Kościoła. Tę jedność każdy z nas może odnieść również do
swojego ciała – często w psychologii mówi się o wewnętrznej integracji, sięgnąć można także do
starożytnego ideału harmonijnego rozwoju, który posłuży za kanwę dalszych rozważań.
Jaki miałby być ten harmonijny rozwój życia duchowego? Najważniejszą funkcją jest bycie
apostołem, czyli świadkiem życia, śmierci, a przede wszystkim, zmartwychwstania Chrystusa.
Apostołowie, to ludzie, którzy poznali Jezusa z Nazaretu. Podstawą życia duchowego jest osobiste
doświadczenie Boga (zdaje się, że wcale nie aż takie powszechne wśród ludzi wierzących). Z
doświadczenia wynika zrozumienie – prorok w Izraelu był tym, który tłumaczył teraźniejszość
widzianą oczami Boga. Zrozumienie to dostrzeżenie Boga w codzienności, naszego współdziałania z
Jego zamysłem oraz widzeniem życia, jako drogi do zbawienia. Nauczyciel to osoba, która zna zakres
swojej wiedzy, czyli też jej granice, za którymi znajduje się niewiedza. Umie wyjaśnić, umie szukać,
wciąż odkrywa. Doświadczając Boga, można zrozumieć swoją codzienność i pozwolić, by dobro
wzrastało, a zło powoli było przemieniane w dobro. Z doświadczenia przechodzi się do działania –
troska o siebie; zarządzanie swoim czasem, pragnieniami i talentami; dokonywanie cudów w swoim
żuciu i stanie się cudem dla innych.
Czy warto rządzić, mówić językami i dokonywać cudów jeśli nie doświadczyło się prawdziwej relacji
z Bogiem? Czy można nauczać o Jezusie, nie znając Go? Czy można prorokować, nie wiedząc do
Kogo zwrócić się z pytaniem?
Dzień 3
Mt 10, 1-7
1. Jezus w szczególny sposób zaprasza swoich uczniów do naśladowania Go w Jego działaniu i
przekazywaniu radosnej nowiny o miłości Boga do człowieka. Dziś zaprasza do tego również Ciebie.
Przyjrzyj się na dzisiejszej modlitwie jak to realizujesz w swojej codzienności. Spróbuj zobaczyć
Jezusa pośród uczniów, kiedy przywołuje ich do siebie i mówi im te ważne słowa: Idźcie i głoście…
Zobacz też siebie, co słyszysz od Jezusa?, co robisz?. Chrystus zlecił uczniom tę samą misje, która
otrzymał On sam od Ojca.
2. Chrystus pragnie nieustannie nas obdarowywać nie tylko różnymi darami, charyzmatami ale swoją
łaską i władzą, którą daje swoim uczniom. Jego słowa dotyczą równie Ciebie. Tak Bóg – człowiek
udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i słabości
w Jego święte Imię. Bo właśnie w Jego imieniu jest zbawienie. Bóg zapraszając ciebie do takiego
działania ma wielkie zaufanie do ciebie, twojej sytuacji życiowej i twojego obdarowania. Pragnie
twojego działania, a Ty czego pragniesz?
Dzień 4
Łk 9, 1-6
„Zwołał dwunastu…” Uczniowie chodzili już za Chrystusem jakiś czas, a Pan powoli formował ich
na swoich na Apostołów. I kiedy nadszedł właściwy czas wysłał ich, by zaczęli głosić królestwo Boże.
Jezus wysyła również ciebie, wysyła do głoszenia Jego Królestwa w środowisku tobie najbliższym,
tam gdzie mieszkasz, pracujesz… jak tam głosisz Pana? Nie wysłał Apostołów bez niczego i tobie
również daje wskazówki. Otóż mieli iść bez troszczenia się o sprawy materialne, gdyż o nie będzie
zabiegał Bóg. Jeśliby ich nie przyjęli, mają iść dalej do następnej miejscowości i nie zastanawiać się
nad tymi, którzy odrzucają głoszone słowo. Ty również możesz dawać świadectwo swoim
postępowaniem, życiem i nie troszczyć się o co inni mówią, jeśli nie potrafią przyjąć to co im
niesiesz.
„Dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób”. Jezus wyposaża w
łaskę, w charyzmaty. Dlatego na każdym kroku jesteśmy prowadzeni przez Pana, podobnie jak
uczniowie. Daje ci moc jakiej potrzebujesz w danym momencie. Tam gdzie jesteś i tam gdzie się
udajesz Pan ubogaca swoimi darami i daje moc potrzebną do wykonywania zadań jakie stawia.
Chociaż przed Tobą długa droga, On-Chrystus jest przy tobie. Proś Jezusa o zobaczenie swojego
obdarowania i odwagę posługiwania nimi.
Dzień 5
Mt 7,21-29
1. Zaangażować się sercem. Wiarę w Boga można wyznawać na różne sposoby. Można doskonale
znać prawdy teologiczne, co więcej nawet je uznawać za prawdę. Jednak mogą one pozostać jedynie
teorią nie wpływającą na życie. Można perfekcyjnie spełniać wszystkie przykazania, te Boże i te
kościelne i po śmierci być na wieki odłączonym od Boga… Można czynić cuda, posługiwać się
charyzmatami, a wszystko w imię Jezusa i usłyszeć od Jezusa: „Nie znam Cię!” O co zatem chodzi
Jezusowi? Jak wyznawać swoją wiarę, aby Jezus przyznał się do mnie przed Ojcem? Wiara ma
przenikać całego człowieka: umysł, wolę, uczucia. Ma kształtować marzenia, wpływać na decyzje,
wnikać do pragnień… Zaangażować serce – bo tylko wtedy moja relacja z Bogiem i relacje z ludźmi
będą autentyczne. Nie sztuczne, wyrachowane, ale pełne życia. Poproś dziś Boga o łaskę totalnego
zaangażowania w życie wiarą.
2. Dom mojego życia. Czytamy dziś od dwóch rodzajach budowniczych. O tych, którzy budowali
mądrze, przewidując niesprzyjające warunki i o tych głupich, którzy nie wykopali solidnych
fundamentów i dom runął. Skała, o której mówi dzisiejszy fragment Ewangelii to Bóg. Stary
Testament wprost tak Go określa. Zatem budowanie na skale to budowanie na Bogu. Fundament na
skale to fundament położony w Bogu. Wyobraź sobie dom swojego życia. Jak on wygląda? Jakie jest
jego otoczenie? Jakie jest wejście do domu? Wejdź do niego. Popatrz na rozkład pokoi. Na
umeblowanie. Każdy dom ma swój zapach – poczuj zapach Twojego domu. Są domy otwarte na
każdego, kto zapuka do drzwi i domy, gdzie z dużym wyprzedzeniem trzeba zapowiadać swoją
wizytę. Jaki jest Twój? Jak się czujesz w domu Twojego życia?
3. Głoszenie z mocą. Ostatnie zdanie dzisiejszego fragmentu mówi o zdziwieniu słuchaczy. Słyszeli
niejednego nauczyciela, ale Ten mówi jakoś inaczej. Tak, że dotyka serca, pociąga, może porywa.
Mówi z przekonaniem o słuszności tego, co głosi. Głosi tak, że chce się za Nim iść. Dlaczego tak
oddziałują Jezusowe słowa na słuchaczy? Czy dlatego, że jest Bogiem? To pewnie też, ale przede
wszystkim jest On mocno zaangażowany w to, co mówi. Jakby to było częścią Jego samego. I dlatego
jest wiarygodny. Jezus jest wzorem dla każdego ochrzczonego. Takie ma być głoszenie każdego, kto
uwierzył w Jezusa i Jego naukę. A będzie takie, gdy Nauka Boża przeniknie całego człowieka,
przemieni go i ukształtuje. Pozwolisz Słowu Boga kształtować Cię na nowo?
Dzień 6
Łk 19,11-28
1. Jezus każdego człowieka obdarza łaską wiary konieczną do uwierzenia w Niego. To On Bóg jest
Królem i chce być też Królem twojego serca, twojego życia… bo kocha ciebie. Czy ty uznajesz
Jezusa jako swego Króla i Mesjasza?
2. Bóg, każdego kogo kocha, nieustannie obdarowuje. Wszyscy ludzie i ty również otrzymujesz od
Pana określone dary – miny. Mogą to być twoje różne zdolności, umiejętności, charyzmaty i wszystko
co Bóg ci daje… Jakie ty dostrzegasz w sobie dary? Każdy otrzymuje tyle darów, ile jest w stanie
wykorzystać służąc nimi innym. Nie jest ważne ile masz min, tylko czy coś z tą miną, czy minami
robisz…
3. Twoim zadaniem jest pomnożyć dobra, które otrzymujesz. Każdy dar możesz rozwijać, poprzez
współpracę z Jezusem – Królem. Jak ty je rozwijasz? Jeden z sług nie zrobił nic… Inni słudzy za
rozwijanie dóbr, które otrzymali od swego Pana zostali pochwaleni, a ponadto Pan dołożył jednemu z
nich jeszcze więcej dóbr za umiejętność wykorzystania tego co on otrzymał. Jak ty odpowiadasz na
dary udzielone ci przez Jezusa? Jak je pomnażasz? A może lubisz chlubić się darem i nic więcej nie
czynisz… Jeśli będziesz starał się współpracować z łaską otrzymasz jeszcze więcej, wiec spróbuj, bo
warto…
Dzień 7
2 Tm 1,1-8
1. „…przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie…” Każdy z nas jest
obficie obdarowany przez Boga. W sakramencie Chrztu Świetego otrzymaliśmy zapakowany prezent,
który zawiera wszystko, czego potrzebujemy, aby dążyć do świętości i budować Kościół.
Pomyśl przez chwilę, co otrzymałeś od Boga. I nie chodzi od razu o jakieś nadzwyczajne uzdolnienia,
ale może właśnie o te zwyczajne, do których już się przyzwyczaiłeś. Może jest teraz w Twoim sercu
takie myślenie: inni to dużo otrzymali, ale ja nic albo prawie nic. I dołujesz się, nie umiesz cieszyć z
tego, co masz. Św. Paweł zachęca swojego umiłowanego ucznia Tymoteusza, by na nowo rozpalił
charyzmat, który otrzymał. To znaczy, aby sobie o nim przypomniał i na nowo zaczął go używać.
Popatrz na to, jak Ciebie Bóg obdarował. Co z tym robisz?
2. „…nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia…” W dzisiejszym
świecie coraz trudniej być świadkiem Jezusa Chrystusa. Ktoś, kto otwarcie przyznaje się do wiary
doświacza odrzucenia, wyśmiania. Boimy się, co powiedzą inni, jak zareagują, jak nas przyjmą. Bóg
daje nam nie tylko swoją łaskę, ale też umiejętność właściwej oceny sytuacji, w której się znajdujemy.
Z Jego pomocą jesteśmy w stanie przejść przez wiele trudności i nie stracić radości z bycia Jego
dziećmi. Pomyśl przez chwilę, jak w Tobie objawia się moc, miłość i trzeźwe myślenie, którym jesteś
obdarowany?1
1
http://e-dr.jezuici.pl/