Policja Podlaska Do czego jest potrzebna psychologia

Policja Podlaska
Źródło:
http://www.podlaska.policja.gov.pl/pod/policja-podlas/struktura-organizacyjna/sekcja-psychologow/psychologia/26429,Do-cze
go-jest-potrzebna-psychologia.html
Wygenerowano: Piątek, 3 marca 2017, 13:00
Do czego jest potrzebna psychologia
Do czego potrzebna jest psychologia?
Odpowiedź: " Do wszystkiego" mogłaby w pełni wyczerpać tą problematykę. Jednak wymóg zapełnienia poniższych linijek
treścią prowokuje mnie do szerszego opisu i rozwinięcia tej, jakże trafnej myśli.
Psychologia, jak każda nauka, posiada swój status metodologiczny. Ma określony przedmiot badań - człowieka, cel poznanie jego funkcjonowania i metody badawcze (np. testy, eksperymenty). Część psychologów to teoretycy (większość
czasu spędzają na czytaniu, prowadzeniu badań, ich opisywaniu oraz wyjaśnianiu obserwowanych zjawisk), część to praktycy,
którzy naukowe zdobycze "Wiedzy o człowieku" starają się wykorzystać w pracy z "żywym człowiekiem". Nie jest to
oczywiście sztywny podział, duża liczba psychologów zarówno dobrze radzi sobie np. przekazując wiedzę studentom jak i
prowadząc terapię.
Przez wielu ludzi psycholog postrzegany jest jako osoba o ponadprzeciętnych umiejętnościach, zdolna "prześwietlić" innego
człowieka i wszystkiego się o nim dowiedzieć. To przekonanie wzbudza w niektórych niepokój i obawy. Rzeczywiście,
psychologowie więcej widzą i słyszą. Jednak dużą część z wachlarza psychologicznych umiejętności posiada każdy z nas,
wystarczy je dostrzec i rozwijać. Są to bardzo przydatne narzędzia, które mamy w ręku, a właściwie w głowie. Mówię
zagadkowo? Oto kilka najważniejszych cech psychologicznych bardzo użytecznych w pracy policjanta:
1. Empatia - zdolność wczuwania się w emocje innej osoby. Pozwala lepiej zrozumieć czyjś stan, umożliwia nawiązanie więzi
i udzielenia wsparcia emocjonalnego drugiej osobie. Można wyrażać ja słowami: "Wyobrażam sobie, co teraz czujesz" ,
"Widzę ,że ta sytuacja jest dla ciebie bardzo trudna".
2. Wgląd - umiejętność prowadzenia obserwacji i analizy samego siebie (przyczyn zachowań i konsekwencji podejmowanych
przez siebie działań). Jest doskonałą metodą poznania siebie, zrozumienia procesów psychicznych, które w nas zachodzą.,
dokonania samooceny. "Wiem co się ze mną dzieje". "Wiem, czego chcę i kim jestem", "Znam swoje słabe i mocne
strony", "Wiem, dlaczego tak się zachowuję".
3. Ekstrawersja i uspołecznienie - otwartość na innych ludzi, towarzyskość, łatwość w nawiązywaniu kontaktów, potrzeba
wrażeń i znajomość zasad życia społecznego, umiejętność łagodzenia konfliktów, chęć działania na korzyść innych.
Zdolność pracy w grupie.
4. Zrównoważenie - tzw. "hamulec nerwów", samokontrola. Ułatwia działanie w trudnych, stresujących warunkach. Pomaga
reagować adekwatnie do sytuacji, opanowywać emocje i działać zadaniowo (nastawienie na rozwiązanie problemu).
5. Asertywność - pewność siebie, umiejętność: wyrażania własnego zdania, upominania się o swoje prawa i mówienia "Nie"
jednak zgodnie z przyjętymi normami społecznymi.
Posiadanie tych cech psychologicznych jest niewątpliwie istotnym. Czynnikiem podnoszącym efektywność działań
zawodowych. Oczywiście nie zostawiamy tych narzędzi w pracy, mamy je zawsze ze sobą, gotowe do użycia. Każdy z nas
jest po trosze psychologiem wiele z opisanych umiejętności przydaje się właściwie zawsze.
Jakże trudnym zadaniem jest przeprowadzanie interwencji w rodzinie, gdzie od 20 lat istnieje relacja małżeńska typu: kat ofiara, jak wiele trzeba zrobić by zapewnić skrzywdzonemu dziecku przynajmniej częściowe poczucie bezpieczeństwa, jak
nieprzyjemne są rozmowy z nietrzeźwym człowiekiem i jak niebezpieczne jest starcie się z grupą rozszalałych pseudokibiców?
Jak dużo wysiłku jest potrzebne, by skutecznie przeprowadzić negocjacje z człowiekiem chcącym popełnić samobójstwo,
czym może grozić patrolowanie nocą ulic i zaułków? Jak trudnym zadaniem jest zwierzchnictwo i jak obciążającym uczuciem
jest odpowiedzialność? I jeszcze te tabelki, wykresy, statystyki, raporty, sprawozdania.
I wreszcie jak od tego wszystkiego nie zwariować, żyć, mieć rodzinę i umieć cieszyć się każdym dniem?
Z psychologicznego, a przede wszystkim zdroworozsądkowego punktu widzenia jest to wykonalne:
●
trzeba szanować siebie (dbać o optymalny poziom higieny psychofizycznej), innych i pracę.
●
Pomagać, wspierać, uczyć się, być życzliwym, zbyt szybko nie oceniać, w razie kłopotów prosić o pomoc, dużo pytać, i to,
co psychologowie lubią najbardziej: często o tym rozmawiać, rozmawiać, rozmawiać.....
Opracowanie: Sekcja Psychologów KWP w Białymstoku.
Ocena: 0/5 (0)
Tweetnij