Streszczenie wybranych warunków technicznych dotyczących

Streszczenie wybranych warunków technicznych dotyczących

WARUNKI TECHNICZNE JAKIMI POWINNY ODPOWIADAĆ DROGI PUBLICZNE GMINNE
L.p
1
2
3
4
L.p.
1
Tabela 1
Klasa drogi
Z -zbiorcza
L -lokalna
D -dojazdowa
droga jednokierunkowa
Tabela 2
Klasa drogi
Z, L, D
2
3
4
Szerokość jezdni wymagana
2x 3 m = 6,00 m
2x 2,75 m = 5,50 m
2x 2,50 m = 5,00 m
Szerokość chodnika min.
2,00 m
1,25 m
1,50 m
1,00 m
L.p.
Tabela 3
Klasa drogi
Gruntowe pobocze min.
1
2
L, D
Z
0,75 m
1,00 m
Szerokość jezdni min.
2x2,75 m = 5,50 m
2x 2,5 m = 5,00 m
2x 2,25 m = 4,50 m
3,00 m
Uwagi
chodnik przy jezdni
chodnik przy jezdni miejscowo
zmniejszony w przypadku remontu lub
przebudowy tylko dla ruchu pieszych
chodnik odsunięty od jezdni
chodnik odsunięty od jezdni miejscowo
zmniejszony gdy jest tylko ruch pieszy
Podstawa prawna
1* § 15 , zgodnie z § 15 ust.4 szerokość minmalną można
zastosować jedynie gdy wprowadzone są rozwiązania
uspokajające ruch na drodze
2* § 14. ust. 1. rozbieżność z przepisem 3* § 13. 1.
Minimalna szerokość drogi pożarowej powinna wynosić co
najmniej 4 m
Podstawa prawna
1* § 44 ust 2
1* § 44 ust. 2
1* § 44 ust. 4
1* § 44 ust.4
Uwagi
Podstawa prawna
w przypadku przebudowy albo remontu
pobocze gruntowe może by zmniejszone do
0,50 m
1* § 37 ust. 1 i § 38 ust. 4
Przy wykonaniu drogi należy spełnić warunki skrajni drogowej zgodnie z 1* § 54 , która określa tzw.
UWAGI wolną przestrzeń nad drogą oraz bezpiecznik wynoszący 0,50 m mierzony od krawędzi jezdni lub pobocza
PODSTAWA PRAWNA
1* ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 2 marca 1999 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadaæ drogi publiczne i ich usytuowanie.
(Dz. U. z dnia 14 maja 1999 r.)
2* ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
z dnia 12 kwietnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
(Dz. U. z dnia 15 czerwca 2002 r.)
3* ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 24 lipca 2009 r.
w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych
(Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2009 r.)
ANALIZA WARUNKÓW TECHNICZNYCH WYMAGANYCH PRZY
BUDOWIE I PRZEBUDOWIE GMINNYCH DRÓG PUBLICZNYCH
Podstawowe pojęcia:
1. Pas drogowy – wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego
powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia
techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia
związane z potrzebami zarządzania ruchem.
2. Droga – budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz
instalacjami stanowiącymi całość techniczno – użytkową, przeznaczoną do prowadzenia
ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.
3. Ulica – droga na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
4. Jezdnia – część drogi przeznaczonej do ruchu pojazdów.
5. Chodnik – część drogi przeznaczonej do ruchu pieszych
6. Korona drogi – jezdnie z poboczami, pasami awaryjnego postoju lub pasami
przeznaczonymi do ruchu pieszych, zatokami autobusowymi lub postojowymi, a przy
drogach dwujezdniowych – również z pasem dzielącym jezdnie.
7. Zjazd -połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące
bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym.
8. Droga rowerowa – droga przeznaczona do ruchu rowerów albo rowerów i pieszych, z
której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem.
9. Budowa drogi – wykonanie połączenia drogowego między określonymi miejscami lub
miejscowościami, a także jego odbudowę i rozbudowę.
10. Przebudowa drogi – wykonanie robót, w których wyniku następuje podwyższenie
parametrów technicznych i eksploatacyjnych istniejącej drogi, niewymagających zmiany
granic pasa drogowego.
11. Klasa drogi – przyporządkowanie drodze odpowiednich parametrów technicznych,
wynikających z cech funkcjonalnych.
12. Linie rozgraniczające drogę – granice terenów przeznaczonych na pas drogowy lub pasy
drogowe ustalone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w liniach rozgraniczających drogi na
terenie zabudowy (ulicy) mogą znajdować się również urządzenia infrastruktury technicznej
nie związane z funkcją komunikacyjną drogi.
13. Teren zabudowy – teren leżący w otoczeniu drogi, na którym dominują obszary o miejskich
zasadach zagospodarowania wymagające urządzeń infrastruktury technicznej, lub obszary
przeznaczone pod takie zagospodarowanie w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego.
14. Boczny pas dzielący – część drogi stanowiąca rozdzielenie jezdni o różnych funkcjach.
15. Skrajnia drogi – wolna przestrzeń nad drogą.
16. Droga wewnętrzna – droga niepubliczna droga, droga rowerowa, parking, plac
przeznaczony do ruchu pojazdów, niezaliczona do żadnej z kategorii dróg publicznych
i niezlokalizowana w pasie drogowym drogi publicznej. (część dróg wewnętrznych jest
ogólnodostępna np. drogi zlokalizowane na nieruchomościach stanowiących własność gmin,
bądź powiatów którym nie nadano statusu drogi publicznej, pozostała część znajduje się na
terenach prywatnych, czy zamkniętych dla ruchu publicznego.
W analizie ujęto tylko przeznaczone do budowy i przebudowy publiczne drogi gminne które
występują jako klasy dróg:
Z – zbiorcze
L- lokalne
D- dojazdowe
Usytuowanie drogi oznacza umieszczenie jej elementów w pasie terenu wyznaczonym
liniami rozgraniczającymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji
o warunkach zabudowy
Szerokość drogi w liniach rozgraniczających powinna zapewniać możliwość umieszczenia
elementów drogi i urządzeń z nią związanych wynikających z ustaleń docelowych transportowych i
innych funkcji drogi oraz uwarunkowań terenowych.
Szerokość ulicy w liniach rozgraniczających nie powinna być mniejsza niż dla klasy drogi:
 Z – 20 m (droga jednojezdniowa) i 30 m (droga dwujezdniowa)
 L – 12 m (droga jednojezdniowa)
 D – 10 m (droga jednojezdniowa)
(1* §7 ust. 1)
Szerokość drogi w liniach rozgraniczających poza terenem zabudowy i nie przeznaczonym pod
zabudowę nie powinna być mniejsza niż dla klasy drogi:
 Z – 20 m (droga jednojezdniowa) i 30 m (droga dwujezdniowa)
 L – 15 m (droga jednojezdniowa)
 D – 15 m (droga jednojezdniowa)
(1* §8 ust. 1)
Droga powinna mieć w szczególności :
 Jezdnię – jeżeli jest przeznaczona do ruchu pojazdów
 Pobocze lub chodnik
Dopuszczalne obciążenia drogi dla poszczególnych klas: (1* §151 ust. 1)
 Drogi klasy Z – od 100 kN do 115 kN w zależności od struktury rodzajowej ruchu
 Drogi klasy L i D – od 80 kN do 115 kN w zależności od struktury rodzajowej ruchu
 Stanowiska, zatoki i pasy postojowe przeznaczone dla pojazdów o masie całkowitej poniżej
3,5t – 80 kN
 Stanowiska, zatoki i pasy postojowe oraz zatoki autobusowe przeznaczone dla pojazdów
o masie całkowitej powyżej 3,5t – 115 kN
Budowa, przebudowa, remont, ochrona, oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi
należy do zarządcy terenu na którym jest zlokalizowana droga a w przypadku jego braku do
właściciela
Na drogach klasy Z, L, D na terenie zabudowy dopuszcza się wyznaczenie pasów ruchu dla
rowerów o szerokości nie mniejszej niż 1,5m i nie większej niż 2,0m: (1* §47 ust. 1)
 Szerokość ścieżki rowerowej jednokierunkowej - 1,5 m
 Szerokość ścieżki rowerowej dwukierunkowej - 2,0 m
 Gdy ze scieżki jednokierunkowej mogą korzystać piesi – 2,5 m
Wysokość skrajni drogowej dla kategorii drogi: (1* §54 ust. 2 i 3)
 Z – wysokość nad drogą 4,60 m (w przypadku przebudowy lub remontu może być
zmniejszona do 4,20 m)
 L ,D – wysokość nad drogą 4,5 m ( za zgodą zarządcy tych dróg może być zmniejszona do
3,50 m)
UWAGA!!!
Tylko droga klasy L i D w strefie zamieszkania może nie mieć wyodrębnionej jezdni
i chodników.
Na drogach klasy Z ,L, D szerokość pasa ruchu może być zwiększona do maksymalnie 3,50 m,
jeżeli taka potrzeba wynika z prognozowanej struktury rodzajowej lub ilościowej ruchu.
(1* §15 ust. 2)
Pobocze gruntowe powinno wynosić odpowiednio: (1* §37 ust. 1 pkt 3 i pkt 4)
 1,0 m na drodze klasy Z
 0,75 m na drodze klasy L lub D
W przypadku nieprzelotowego zakończenia drogi klasy L lub D wykonuje się plac do zawracania
samochodów :
 Dla samochodów osobowych musi posiadać promień skrętu nie mniejszy niż 6,0 m
 Dla samochodów ciężarowych musi posiadać promień skrętu nie mniejszy niż 9,0m lub
kształt kwadratu o wymiarach 12,5 m x 12,5 m (1* §125 ust. 2, i 3) W przypadku gdy
droga klasy L lub D jest zaliczona do dróg pożarowych, plac do zawracania powinien mieć
wymiary nie mniejsze niż 20 mx 20 m (1* §125 ust. 4)
Na jednojezdniowej, jednopasowej drodze dwukierunkowej powinny być stosowane mijanki.
Odległość między mijankami powinna zapewniać ich wzajemną widoczność, przy czym nie
powinny być one usytuowane rzadziej niż co 1 km.
Długość mijanki powinna wynosić nie mniej niż 25 m , szerokość jezdni w obrębie mijanki
powinna być nie mniejsza niż 5,0 m. (1* §126 ust. 1)
W przypadku konieczności wprowadzenia rozwiązań uspokajających ruch na drogach klasy
Z ,L, D na terenie zabudowy szerokość pasa ruchu może być zmniejszona o 0,25 m. (1* §15 ust. 4)
Elementami uspokajających ruch mogą być:
 strefa zamieszkania, w której prędkość ograniczona jest do 20km/h, piesi mają
pierwszeństwo przed pojazdami, a samochody mogą parkować tylko w wydzielonych
miejscach; pojazdy obowiązuje tzw. zasada ruchu "prawej ręki"; może być zlikwidowany
podział przestrzeni komunikacyjnej między pieszych i pojazdy
 strefa ograniczonej prędkości – 30 km/h, w której można poruszać się z dopuszczalną
prędkością określoną na wjeździe do strefy np. 30km/h; typ ten odpowiada tzw. "koncepcji




tempo 30km/h", przy czym utrzymuje się tradycyjny układ chodniki – jezdnia;
Środki kontroli prędkości: bramy wjazdowe do miast i stref prędkości, ronda, mini ronda,
wyniesione wyspy centralne, wyniesione powierzchnie spowalniające, wyniesione przejścia
dla pieszych, wyniesione skrzyżowania, poszerzenia chodników, alternatywne zawężenia
jezdni (szykany naprzemienne), obustronne zawężenia jezdni (szykany podwójne), azyle
centralne, azyle boczne, zmiany koloru, faktury i elementów konstrukcyjnych nawierzchni
itp.,
Środki kontroli dostępności: zamknięcie wjazdu i wlotu skrzyżowania – całkowite lub
częściowe, okresowe uniemożliwianie wjazdu (ustawienie słupków), skrzyżowania
naprzemienne, wprowadzenie ruchu jednokierunkowego itp.,
Środki kontroli ruchu: wydzielanie zatok do parkowania, uniemożliwianie parkowania za
pomocą słupków lub innych elementów, budowa zatok autobusowych i przystanków,
kanalizowanie skrzyżowań, wyniesione pasy dzielące, wyniesione wyspy dzielące i inne
elementy w osi jezdni itp.,
Infrastruktura dla pieszych i rowerzystów: ciągi pieszo–rowerowe, ścieżki rowerowe,
chodniki, deptaki, ścieżki spacerowe itp.
Wymienione rozwiązania w ramach powyższych grup są rozwiązaniami przykładowymi.
Każda z tych grup ma charakter otwarty, ponieważ istnieje wiele różnych sposobów na
uspokojenie ruchu. Są one dziełem inwencji zainteresowanych stron, a ich skuteczność
i możliwości zastosowania zależą od indywidualnych warunków lokalnych.
Można formułować wiele definicji uspokojenia ruchu, jednak jego cel i zakres pozostaną te
same: jest to kompleksowe działanie, które dąży do stworzenia bezpiecznego środowiska
poruszania się w obszarze zabudowanym, w pierwszym rzędzie z uwzględnieniem potrzeb pieszych
i rowerzystów. Przez wprowadzenie rozwiązań uspokojenia ruchu można osiągnąć cele związane
zarówno z poprawą bezpieczeństwa ruchu, jak i z uporządkowaniem przestrzeni ruchu, poprawą
krajobrazu, warunków środowiskowych, ułatwienia komunikacji wewnętrznej.
W celu dokonania oceny podłoża oprócz podstawowych badań (np. badania geotechniczne)
powinny być przeprowadzone badania specjalistyczne (np. geologiczno-inżynierskie) wymagane do
zaprojektowania budowli ziemnej konstrukcji nawierzchni, oraz innych urządzeń technicznych
posadowionych w pasie drogowym.
Podczas projektowania nowej drogi lub przebudowanej konstrukcji nawierzchni jezdni powinna być
uwzględniona prognoza natężenia ruchu.
PODSTAWA PRAWNA
1* ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 2 marca 1999 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie.
(Dz. U. z dnia 14 maja 1999 r.)
2* ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
z dnia 12 kwietnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
(Dz. U. z dnia 15 czerwca 2002 r.)
3* ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 24 lipca 2009 r.
w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych
(Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2009 r.)
4* USTAWA O DROGACH PUBLICZNYCH
z dnia 21 marca 1985 r.
(Dz. U. 14 poz. 60 )