opisy filmów

FILMY:
Warzywniak (2006 r.) czas trwania: 24 minuty
Reżyseria: Andrzej Barański
Scenariusz: Andrzej Barański
Zdjęcia: Piotr Furmankiewicz
Malowanie: Edward Dwurnik
Tytułowy Warzywniak otwierają o 7 rano i jest to najwcześniej otwarty
warzywniak w okolicy. Już od szóstej gromadzą się koło niego Zegarek, Gruby
Rysiek, Smutny Franek i Ten spod „ósemki” – nikt nigdy nie pamięta, jak on się
nazywa i dlatego mówią na niego właśnie Ten spod „ósemki”. Właścicielka
warzywniaka, Pani Krystyna, sprzedaje w warzywniaku razem z dwoma Jolkami.
Dwie Jolki są bardzo fajne, tak przynajmniej twierdzi narrator animacji
przeznaczonej zdecydowanie dla starszych widzów. Jest to obraz osiedla
widzianego z perspektywy mieszkańców bywających na co dzień „po czterech
piwach”, a ta perspektywa jest zupełnie inna niż ta przy „zerze piw”. O osiedlu
czasem mówi w telewizji Tleniona z kablowej, ale też niezbyt często, bo cóż tam
się może dziać? Obrazy malowane pędzlem Edwarda Dwurnika doskonale
oddają klimat tego mikroświata i pada tam wiele gorzkich, acz celnych uwag.
Zabawna animacja, choć dodajmy, jest to bardzo specyficzne poczucie humoru.
Oaza (2009 r.) czas trwania: 24 minuty
Reżyseria: Andrzej Barański
Reżyser II: Wiesław Zięba
Scenariusz: Andrzej Barański
Zdjęcia: Piotr Furmankiewicz
Malowanie: Edward Dwurnik
W Oazie malowanej pędzlem Edwarda Dwurnika, kolory jakby przygasły od
ostatniego Warzywniaka, a to głównie ze względu na temat. Animacja przenosi
nas w ponure lata 80. do miejskiego szaletu; to z tej perspektywy
przypatrujemy się burzliwym zmianom politycznym zachodzącym w Polsce
ówczesnego okresu. Gdzieś poza murami słychać milicję, strajki i okrzyki. Losy
pani sprzątającej zależą od pewnego podglądacza, który czasem przynosi
rarytasy w postaci kiełbasy zawijanej, nie inaczej, w szary papier. Animacja ta
jest studium relacji między ludźmi uwikłanych – czasem bez własnej woli - w
niejasny chyba dla nikogo polityczny systemem władzy.
Podróże Edwarda Dwurnika w reżyserii Grażyny Banaszkiewicz
O Edwardzie Dwurniku (1943) - wybitnym malarzu i grafiku, należącym do
grona najbardziej rozpoznawalnych osobowości polskiej sztuki współczesnej,
krytyka pisze wręcz: Jedyny polski artysta, któremu przed naszą transformacją
ustrojową udało się odnieść międzynarodowy sukces. Zaistniał m.in. na
znaczącym Festiwalu Sztuki, DOCUMENTA 7 w Kassel w 1982 roku. Niepokorny
i prowokacyjny, zmienny i nieprzewidywalny, z poczuciem humoru, z
zaangażowaniem w rzeczywistość, ale i z dystansem do niej. Trudny do
kategorycznego kwalifikowania. Budzi skrajne reakcje i poruszenie, także wśród
twórców najmłodszego pokolenia.
Film powstał na kanwie obszernej monograficznej wystawy artysty w
Wurttembergischen Kuntstvereins Stuttgart (czerwiec - sierpień 1994r.). Oparty
głównie na narracji samego Edwarda Dwurnika odkrywa kolejne jego twórcze
rozważania, rozterki, zamysły zamykane w cykle poczynając od I
zatytułowanego DROGA ... po XX - BŁĘKITY.