Kierunek i poziom studiów: Filologia, I stopień, specjalność Język

Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział
str. 1
Kierunek i poziom studiów: Filologia, I stopień, specjalność
Język rosyjski – program tłumaczeniowy
Sylabus modułu: Lingwistyczne podstawy przekładu
Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie):
1. Informacje ogólne
koordynator modułu
rok akademicki
semestr
forma studiów
sposób ustalania
oceny końcowej
modułu
informacje
dodatkowe
dr hab. Jolanta Lubocha-Kruglik
2014/2015
zimowy
studia niestacjonarne
Ocenę końcową z modułu stanowi średnia ocen z ćwiczeń i egzaminu ustnego.
2. Opis zajęć dydaktycznych i pracy studenta
nazwa
kod
ćwiczenia
02-FL-JRT-N1-LPP03
prowadzący
grupa(-y)
treści zajęć
dr Oksana Małysa
Specjalność: Język rosyjski – program tłumaczeniowy
metody
prowadzenia
zajęć
metoda podająca (objaśnienia i wyjaśnienia),
metoda problemowa (metoda aktywizująca, dyskusja dydaktyczna),
metoda zadaniowa
metoda praktyczna (ćwiczenia przedmiotowe z analizą materiału tekstowego)
liczba godzin
dydaktycznych
(kontaktowych)
20
1. Kategoria obcości w przekładzie. Przekład realiów
2. Przekład nazw własnych
3. Kultura popularna a przekład
4. Nieprzekładalność kulturowa
5.Językowe i kulturowe bariery w przekładzie
6. Intertekstualność a przekład
7. Błędy w tłumaczeniu
8. Wybrane koncepcje przekładoznawcze
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział
liczba godzin
pracy własnej
studenta
opis pracy
własnej
studenta
organizacja
zajęć
literatura
obowiązkowa
literatura
uzupełniająca
adres strony
www zajęć
str. 2
40
samodzielna realizacja wskazanych partii materiału oraz lektura wskazanych opracowań,
lingwistyczna analiza translatorska wybranych przez wykładowcę przykładów, powtórka i
ugruntowanie materiału przedstawionego na zajęciach, przygotowanie przez studenta
prezentacji na zadany temat.
10 zajęć w semestrze.Wielkość jednostki zajęć: 90 minut
Jednostki kontaktowe zgodnie z harmonogramem zajęć Instytutu Filologii
Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Śląskiego.
1. B. Kielar: Zarys translatoryki. Warszawa 2003
2. K. Lipiński: Vademecum tłumacza. Kraków 2006
3. K. Hejwowski: Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa 2006
4. A. Pisarska. T. Tomaszkiewicz: Współczesne tendencje przekładoznawcze. Poznań 1996
5. R. Lewicki: Obcość w odbiorze przekładu. Lublin 2000.
6. Mała encyklopedia przekładoznawstwa. Pod red. U. Dąmbskiej-Prokop. Częstochowa 2000
7. H. Burkhardt: Przekład zwierciadłem językowego i kulturowego obrazu świata (na
przykładzie «Imperium» Ryszarda Kapuścińskiego). W: Język a kultura. Tom 13. Wrocław
2000, s.261-270. <wersja elektroniczna: http://www.lingwistyka.uni.wroc.pl/jk/>
8. E. Tabakowska: Bariery kulturowe zbudowane są z przekładu. W: Przekład. Język. Kultura.
Lublin 2002, s. 25-33.
9.U. Zaliwska-Okrutna: Patty, Patricka czy Patrycja? Antroponimy jako problem
tłumaczeniowy i glottodydaktyczny. W: Język rodzimy a język obcy. Komunikacja. Przekład.
Dydaktyka. Warszawa 2002, s. 247-255.
10. E. Rajewska: Zakorzenienie” przekładu a polskie tłumaczenia „Winnie-the-Pooh”
Alexandra Alana Milne’a. W: Przekład w historii literatury. Red. P. Fast. Katowice 2002, s. 5971.
11. K. Lipiński: Mity Przekładoznawstwa. Rozdział: Mit brzydkiego kaczątka/gorszości. Czy
przekład może być gorszy od oryginału? Rozważania na temat tłumaczeń Winnie-the-Pooh
(Kubusia Puchatka) na język polski, niemiecki i czeski. Kraków 2004, s.60-77.
12. K. Hejwowski: Źródła błędów w tłumaczeniu na język ojczysty. W: Język rodzimy a język
obcy. Komunikacja. Przekład. Dydaktyka. Warszawa 2002, s. 149-159
13.Z. Kozłowska: O błędach językowych w tekstach polskich przekładów. W: Język rodzimy a
język obcy. Komunikacja. Przekład. Dydaktyka. Warszawa 2002, s.137-147.
14. J. Lubocha-Kruglik, O. Małysa: Potyczki z przekładem, czyli Akunin po polsku. W: Kultura
popularna a przekład. Red. P. Fast. Katowice2005, s.91-102
1. E. Manasterska-Wiącek: Polska poezja dla dzieci w przekładach na język rosyjski. Na
podstawie wierszy Juliana Tuwim i Jana Brzechwy. Lublin 2009.
2. Przekład artystyczny a współczesne teorie translatologiczne. Wyd. Śląsk. Katowice 1998.
3.O. Wojtasiewicz. Wstęp do teorii tłumaczenia. Warszawa 1996.
4.P. Bukowski, M. Heydel: Współczesne teorie przekładu. Antologia (wybrane teorie). Kraków
2009.
5. Przekład – język – kultura. Red. R. Lewicki. Lublin 2002
6. Przekładając nieprzekładalne. T.1. Red. W. Kubiński, O. Kubińska, Z. Wolański. Gdańsk 2000
7. Przekładając nieprzekładalne. T.2. Red. W. Kubiński, O. Kubińska. Gdańsk 2004
8. Przekładając nieprzekładalne. O wierności. T.3. Red. W. Kubiński, O. Kubińska. Gdańsk 2007
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział
informacje
dodatkowe
str. 3
Weryfikacja wiedzy w trakcie zajęć
3. Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia modułu
nazwa
kod
Egzamin ustny
kod(-y) zajęć
02-FL-JRT-N1-LPP03
osoba(-y)
przeprowadzająca(e) weryfikację
grupa(-y)
wymagania
merytoryczne
dr Oksana Małysa
kryteria oceny
Akcent w ramach egzaminu ustnego położony jest na wiedzę z zakresu kulturowych i
językowych barier w przekładzie oraz strategii i technik translatorskich.
przebieg procesu
weryfikacji
Egzamin przeprowadzany jest w formie ustnej i zawiera zestawy składające się z czterech
pytań opisowych. Czas trwania egzaminu przewidziany dla jednej osoby: 15-20 minut.
Egzamin odbywa się zgodnie z harmonogramem sesji egzaminacyjnej w Instytucie Filologii
Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Śląskiego.
informacje
dodatkowe
Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest czynny udział w zajęciach oraz realizacja
zleconych przez wykładowcę zadań.
Specjalność: Język rosyjski – program tłumaczeniowy
umiejętność rozpoznania zjawisk językowych i kulturowych stanowiących źródło
nieprzekładalności;
znajomość strategii i technik przekładowych stosowanych w tłumaczeniu nazw realiów;
posiadanie wiedzy o nazwach własnych i sposobach ich przekładu;
umiejętność wykorzystywania do celów analizy przekładoznawczej tekstu wybranej
metody oraz odpowiedniej terminologii translatorskiej;
gromadzenie warsztatu pracy tłumacza;
rozumienie potrzeby dalszego rozwijania swojej wiedzy oraz umiejętności;
umiejętność podjęcia dyskusji, oceny wypowiedzi i uargumentowania swojego sądu w
ramach różnych interakcji społecznych;
świadomość odpowiedzialności pracy tłumacza.