zasady korzystania ze środowiska

ZASADY KORZYSTANIA ZE ŚRODOWISKA W FIRMIE
P.W. MIKI Mieczysław Jakubowski
I. WYMAGANIA/WYTYCZNE DLA DOSTAWCÓW
Wytyczne dla dostawców – zapewnienie, poprzez szkolenia i materiały informacyjne, Ŝe
nasi dostawcy osiągają wymagane przez nas standardy.
W celu stałego ponoszenia jakości naleŜy zdefiniować i udokumentować wymagania, jakie
muszą spełniać dostawcy oraz prowadzić ich ocenę.
Przekazywać oczekiwania klientów końcowych na wszystkich etapach dostaw.
Dostawca winien dysponować odpowiednimi środkami i bazą do prowadzenia swojej
działalności jak równieŜ posiadać przewidziane prawem decyzje administracyjne
zezwalające na prowadzenie tego typu działalności.
II.PODSTAWOWE CECHY JAKIMI WINIEN CHARAKTERYZOWAĆ SIĘ DOSTAWCA:
•
Niezawodność – zaangaŜowanie - elastyczność
•
Kompetencja organizacyjna – zapewnienie Ŝe dostawcy są wystarczająco
odpowiedzialni za zaopatrzenie dysponują wiedzą, kwalifikacjami i doświadczeniem
pozwalającym włączyć naszą Politykę Jakości i Środowiskową do zarządzania
łańcuchem dostaw
•
Kwalifikacja i monitoring dostawców – zapewnienie, Ŝe nowi i dotychczasowi
dostawcy rozumieją aspekty środowiskowe w naszej firmie i ich przestrzegają
III. WYKAZ ASPEKTÓW ŚRODOWISKOWYCH W FIRMIE
Kompetencja organizacyjna Wykaz aspektów środowiskowych odnoszących się do firmy
podano w załączniku nr 1 do Zasad.
IV.
WYTYCZNE DLA DOSTAWCÓW ODPADÓW
Środki transportu
środki transportowe winny być w dobrym stanie technicznym
o bez wycieków płynów i oleju
o właściwymi parametrami emitowanych spalin
o odpowiednio oznakowane
• Do transportu odpadów winno się uŜywać pojazdów z litą przegrodą (od podłogi do
sufitu),umieszczoną między częścią dla kierowcy i pasaŜera, a częścią do przewozu
ładunków (odpadów).
• Jeśli pojazd nie ma przegrody, zastosować bezpieczne (szczelnie zamykane) pojemniki
na odpady.
• Na środkach transportu naleŜy umieścić znak ostrzegający przed niebezpieczeństwem.
Podczas transportu odpadów na terenie zakładu, zawsze naleŜy zabezpieczyć je przed
dostępem osób niepowołanych.
• Samochód słuŜący jako środek transportu naleŜy parkować z dala od miejsc, gdzie
mogłoby dojść do zanieczyszczenia wody. (wyciek)
V. Dodatkowe środki ostroŜności przy transporcie odpadów:
Szkodliwe właściwości chemiczne niektórych odpadów oznaczają, Ŝe trzeba zastosować
dodatkowe środki ostroŜności, aby zapewnić ich bezpieczny transport.
NaleŜy
sprawdzić, czy przechowywana jest którakolwiek z następujących substancji.
Związki wydzielające gazy pod wpływem wilgoci
Niewłaściwe obchodzenie się z tego rodzaju odpadami niesie ze sobą niebezpieczeństwo
wynikające
ze
złego
składowania
tych
związków.
W szczególności, uŜywanie wody do gaszenia ewentualnego poŜaru moŜe powodować
znaczne niebezpieczeństwo dla słuŜb ratunkowych.
Tego rodzaju odpady transportować naleŜy w osobnych pojemnikach, nie
przepuszczających oparów, a pojemniki – w części przeznaczonej do przewozu towarów
odpady szybko utleniające,
W trakcie ogrzewania produktów utleniających wydzielają się duŜe ilości tlenu, który moŜe
spowodować nagłe rozprzestrzenianie się poŜaru. DuŜe ilości takich związków wymagają
całkowicie osobnych pojemników. MoŜna je transportować pod warunkiem, Ŝe są one
umieszczone w ognioodpornym, suchym pojemniku, z dala od źródeł ciepła i innych
odpadów.
Informacje ostrzegawcze:
1.
Środki ostroŜności na terenie zakładu
-
Zgłosić pierwszemu napotkanemu pracownikowi firmy wszelkie zauwaŜone
awarie i sytuacje awaryjne a przede wszystkim poŜar
W razie wypadku wszelkie rozlane substancje naleŜy odgrodzić i zebrać,
uŜywając do tego celu obojętnych substancji pochłaniających, np. trocin, ziemi
okrzemkowej lub piasku.
zaabsorbowane chemikalia naleŜy zebrać, np. przy pomocy łopaty, do
pojemnika z tworzywa
pozostałość po rozlanych chemikaliach naleŜy neutralizować rozcieńczonym
roztworem:
1) rozcieńczonego
kwasu
octowego
—
w
przypadku
rozlania substancji alkalicznych pH>7
2) rozcieńczonego węglanu sodowego — w przypadku
rozlania substancji kwaśnych pH<7,
następnie spłukać duŜą ilością wody , aby zapewnić maksymalne
rozcieńczenie substancji chemicznych.
-
-
-
W trakcie wykonywanych powyŜszej czynności naleŜy uwaŜać , by
substancje chemicznie nie dostały się do oczu, na skórę i na ubranie.
2.
Wymagania personelu dostawcy
-
Zatrudnianie pracowników odpowiednio wykwalifikowanych.
Utrzymywanie terenu zakładu odbiorcy odpadów w stałej czystości /nie
zaśmiecanie/
Jeśli to moŜliwe prowadzenie selektywnego gromadzenia odpadów
Prawidłowe utrzymanie i kontrola stanu technicznego posiadanych urządzeń i
aparatury
Przestrzeganie wytycznych eksploatacji wydzielonych miejsc tymczasowego
gromadzenia odpadów
-
VI. INFORMACJE DOTYCZACE ZAUWAśONYCH WYPADKÓW LUB SYSTUACJI
AWARYJNYCH
Przy zaistnieniu wypadku naleŜy postępować zgodnie z instrukcją ogólna pierwszej
pomocy w miejscu wypadku, Załącznik nr 2 do Zasad.
TELEFONY AWARYJNE
Wypadek przy pracy, tel. (0)501038964, (12)6530835, (0)601412581
PoŜar, tel . 998,
Awaria, tel . (0)501038964, (12)6530835, (0)601412581
Inne zauwaŜone nieprawidłowe zdarzenia, tel .(0)501038964, (12)6530835, (0)601412581
Kraków, dnia 03-08-2009
Załącznik 1 do Zasad korzystania ze środowiska w firmie MIKI
TABELA IDENTYFIKACJI ZNACZĄCYCH ASPEKTÓW ŚRODOWISKOWYCH W
FIRMIE MIKI,
Baza ul. Nad Drwiną
Opis aspektu
środowiskowego
ZuŜycie paliwa
napędowego
Symbol
aspektu
Opis wpływu na środowisko
ZN/7
Kontrolowane zuŜycie zasobów naturalnych
Emisja gazów
spalinowych
P/3
Kontrolowane występowanie emisji gazów spalinowych do
atmosfery wynikające z korzystania samochodów
Kraków, dnia 03-08-2009
Załącznik 2 do Zasad korzystania ze środowiska w firmie MIKI
Instrukcja ogólna pierwszej pomocy w miejscu wypadku
Pierwszą czynnością jaką naleŜy wykonać na miejscu zdarzenia, jest sprawdzenie
czy człowiek Ŝyje i czy jest przytomny. W celu sprawdzenia czy są zachowane
podstawowe czynności Ŝyciowe naleŜy:



sprawdzić, czy poszkodowany oddycha
sprawdzić, czy jest wyczuwalne tętno na tętnicy szyjnej
sprawdzić, czy i w jakim stopniu zachowana jest świadomość (kontakt z
otoczeniem)
W celu sprawdzenia, czy osoba ma zachowany oddech naleŜy rozluźnić ubranie i
zwrócić uwagę czy klatka piersiowa unosi się. Rytmiczne unoszenie klatki piersiowej jest
najpewniejszym objawem zachowanej funkcji oddychania. NaleŜy teŜ przyłoŜyć ucho do
jamy ustnej i spróbować wyczuć strumień wydychanego powietrza. Gdy stwierdzimy
istnienie unoszenia klatki piersiowej lub wyczujemy strumień wydychanego powietrza świadczy to o zachowanej funkcji oddechu.
Sprawdzanie tętna wykonujemy zawsze na głównych naczyniach - czyli tętnicach
szyjnych. Niewłaściwe jest kontrolowanie funkcji tętna na tętnicach kończyn górnych
(słabe tętno moŜe być niewyczuwalne). Tętnica szyjna znajduje się w zagłębieniu między
chrząstkami krtani (z przodu), a mięśniami szyi (z tyłu). Tętno naleŜy badać całą ręką
(palcami drugim, trzecim i czwartym), a nie kciukiem - kolejno na jednej, a potem na drugiej
tętnicy szyjnej nigdy na obu jednocześnie. Gdy wyczujemy tętno na chociaŜ jednej tętnicy
szyjnej, świadczy to o zachowanej funkcji krąŜenia krwi (skutecznej czynności serca).
W przypadku, gdy nie posiadamy kwalifikacji lub umiejętności aby sprawdzić tętno
lub gdy nie jesteśmy pewni, czy poszkodowany rzeczywiście ma zatrzymane krąŜenie,
dopuszcza się (celem znacznego uproszczenia) "poszukiwanie oznak Ŝycia". Chodzi tu o
odnalezienie oznak świadczących o zachowaniu akcji serca, a których brak (zaznaczam - w
znacznym uproszczeniu działania) świadczy o zatrzymaniu krąŜenia.
Po sprawdzeniu czynności oddechu i krąŜenia - jeśli są one zachowane naleŜy ocenić,
czy zachowany jest kontakt z otoczeniem - stopień świadomości. Istnieją róŜne
fachowe skale oceny zaburzeń świadomości stosowane w medycynie (np. popularna skala
Glasgow), lecz w sytuacji ratowania Ŝycia w miejscu wypadku najwaŜniejsze jest ocenienie:
Czy poszkodowany reaguje na głos, odpowiada na zadawane pytania i czy
odpowiedzi są prawidłowe (czy zna dzień tygodnia, miesiąc, swoje nazwisko, czy
wie co się stało).

Czy reaguje na bodźce dotykowe, np. delikatne uderzanie w ramię i jaka jest
reakcja (słowna, grymas twarzy).

Czy poszkodowany zachowuje się spokojnie, czy agresywnie.

Czy poszkodowany choruje na cukrzycę, hemofilię, czy posiada stymulator serca
lub czy ma padaczkę. Sprawdzić, czy nie ma przy sobie dokumentów
stwierdzających którąś z tych chorób.

Gdy zachowana jest pełna przytomność lub gdy są stwierdzane tylko drobne zaburzenia
(drobna niepamięć) poszkodowany wymaga tylko obserwacji do czasu przyjazdu pomocy
fachowej. Gdy poszkodowany jest głęboko nieprzytomny, a zachowana jest funkcja
oddechu i krąŜenia naleŜy go ułoŜyć na boku w tzw. pozycji bocznej ustalonej. Chorzy na
cukrzycę posiadają zwykle ksiąŜeczki cukrzycowe wydane przez ośrodki diabetologiczne.
Wówczas moŜe zachodzić podejrzenie niedocukrzenia. Jeśli chory nie utracił zupełnie
przytomności, lecz zgłasza osłabienie naleŜy podać cukier, osłodzoną herbatę (chorzy ci są
poinstruowani i często przy sobie noszą cukierki).Chorzy ze stymulatorami serca
posiadają ksiąŜeczki stymulatorowe. Jeśli poszkodowany posiada stymulator naleŜy zgłosić
ten fakt dyspozytorowi Pogotowia Ratunkowego.
Chorzy z hemofilią posiadają specjalne ksiąŜeczki wydane przez Instytut Hematologii w
Warszawie. NaleŜy wówczas zawsze podejrzewać, Ŝe w trakcie wypadku mogło dojść do
krwotoku lub wylewu do mózgu.
W sytuacji stwierdzenia
REANIMACYJNEJ
braku
tętna
i
oddechu
przystępujemy
do
AKCJI
AKCJA REANIMACYJNA
W przypadku stwierdzenia braku tętna i oddechu niezwłocznie naleŜy przystąpić do akcji
reanimacyjnej
Akcje prowadzimy wg zasady A - B - C.



A - AIRWAY- udroŜnienie i ułoŜenie
B - BREATH - oddech
C - CIRCULATION - krąŜenie (masaŜ serca)
UłoŜenie i udroŜnienie dróg oddechowych jest istotnym, wstępnym etapem akcji
reanimacyjnej. Poszkodowanego naleŜy ułoŜyć na twardym podłoŜu - najlepiej na ziemi.
W celu udroŜnienia dróg oddechowych naleŜy otworzyć jamę ustną i sprawdzić czy nie
znajduje się tam jakieś ciało obce, ewentualnie je wygarnąć. Jeśli chory posiada
protezy zębowe naleŜy je wyjąć. Kolejną waŜną czynnością jest uniesienie Ŝuchwy.
Czynność ta jest istotna, gdyŜ zapobiega zatkaniu dróg oddechowych przez zapadający
się język. Polecane kiedyś odchylanie głowy jest niewskazane zwłaszcza u starszych osób
lub u osób z urazem kręgosłupa. Samo uniesienie Ŝuchwy przewaŜnie wystarcza.
Po udroŜnieniu przechodzimy do właściwej reanimacji. W przypadku jeśli zachowane jest
tętno, a tylko brak oddechu wykonujemy tylko sztuczne oddychanie.
MasaŜ serca pośredni
MasaŜ serca pośredni czyli wykonywany przez klatkę piersiową wykonujemy w ten
sposób, Ŝe uciskamy 1/3 dolną mostka, czyli środkowej kości klatki piersiowej do której
przyczepione są Ŝebra. Prawidłowy masaŜ serca wykonywać naleŜy tak, aby uciskać tylko
mostek a nie Ŝebra, gdyŜ mogą się wtedy łamać. W trakcie masaŜu serca mimo jego
prawidłowego wykonywania Ŝebra mogą się łamać, nie naleŜy się tym zraŜać lecz
kontynuować. MasaŜ powinno się wykonywać z częstością od 60-80 uciśnięć na minutę.
NaleŜy wziąć pod uwagę czas "na oddech", przejście i udroŜnienie. Przy uciśnięciach
wykonywanych co 1 sekundę (60/min.) otrzymujemy faktycznie częstość ok. 45 uciśnięć na
minutę. Często spotyka się (nawet w filmach szkoleniowych) rytm 60 uciśnięć. Odliczanie
"121, 122, 123..." jest charakterystyczne. Niestety tętno takie jest niewystarczające.
Dawniej uczono, Ŝe przed przystąpieniem do masaŜu naleŜy 4-krotnie uderzyć pięścią w
mostek. To uderzenie nazywane uderzeniem przedsercowym czasami powoduje
przywrócenie rytmu serca, jednak moŜe równieŜ w pewnych sytuacjach powodować spore
komplikacje i pogorszenie stanu pacjenta. Dlatego, zgodnie z zasadą "po pierwsze nie
szkodzić" nie stosujemy uderzenia przedsercowego.
U dzieci masaŜ wykonujemy w połowie mostka, u noworodków uciskamy dwoma palcami z
częstością 120/min, u starszych dzieci 1 ręką.
Oddech usta-usta, usta-nos.
Jedyną uznaną metodą oddechu zastępczego jest metoda usta-usta i usta nos.
Pamiętamy, Ŝe najpierw naleŜy udroŜnić drogi oddechowe - usunąć ciała obce i protezy
zębowe
oraz
unieść
Ŝuchwę.
W tym celu naleŜy uchwycić Ŝuchwę w jej części środkowej kciukiem i palcem
wskazującym, podciągając ją ku górze. MoŜna teŜ zastosować tzw. rękoczyn Esmarcha.
polega on na oburęcznym uchwyceniu Ŝuchwy w okolicy jej kątów, aby małe palce opierały
się na jej ramionach, kciuki w okolicy bródkowej, a pozostałe palce opierały się o trzon.
Następnie przesuwa się Ŝuchwę do przodu i ku górze, tak aby zęby dolne znalazły się
przed przednimi. Później wystarcza juŜ zwykłe przytrzymywanie Ŝuchwy w okolicy
bródkowej. Dawniej celem udroŜnienia zalecano odchylenie głowy, jednak w przypadku np.
obraŜeń komunikacyjnych i mając na uwadze moŜliwość uszkodzenia kręgosłupa, naleŜy
tej metody unikać. Następnie przystępujemy do właściwego sztucznego oddechu. Oddech
usta-usta wykonujemy u dorosłych najczęściej, metodę usta-nos wtedy, gdy doszło do
urazu, który zniekształcił twarzoczaszkę. Przy oddechu usta-usta w trakcie wprowadzania
powietrza przez usta zatykamy nos, odwrotnie w metodzie usta-nos (gdy ratownik swoimi
ustami wdmuchuje powietrze przez nos ofiary - zatykamy usta). NaleŜy pamiętać, Ŝe
powietrza nie wtłaczamy zbyt gwałtownie, aby nie spowodować wtłoczenia powietrza do
Ŝołądka. Mając na uwadze, Ŝe dostanie się powietrza do Ŝołądka równoznaczne jest z
brakiem skutecznej wentylacji oraz z moŜliwością zachłyśnięcia, wskazane jest
obserwować klatkę piersiową pacjenta, która powinna opadać w trakcie samoistnego
wydechu. Sygnalizuje nam to właściwie prowadzoną akcję oddechową.
U dzieci na ogół z uwagi na mniejszą głowę ratownik powietrze wdmuchuje zarówno przez
jamę ustną i nos oraz pamięta o mniejszej pojemności płuc.
Akcja reanimacyjna z jednoczesnym masaŜem serca i sztucznym oddychaniem
Według niedawno jeszcze obowiązujących standardów, sposób prowadzenia akcji
reanimacyjnej zaleŜał od tego czy wykonujemy ją sami (1 ratownik) czy akcję wykonuje
dwóch ratowników. PoniewaŜ prowadzenie akcji reanimacyjnej wymaga duŜo wysiłku
fizycznego, jeśli tylko jest to moŜliwe, wskazane jest aby wykonywało ją dwóch ratowników,
którzy mogą co jakiś czas zmieniać się rolami.
Według obowiązujących standardów zalecanych przez AHA i Resuscitation Council
Europe właściwym jest cykl:


2 szybkie głębokie wdechy.
na 15 uciśnięć mostka 2 wdechy.
niezaleŜnie czy akcję prowadzi jedna czy teŜ dwie osoby (dawniej 1 ratownik 15:2; 2
ratowników 5:1)
W trakcie akcji co jakiś czas naleŜy sprawdzać, czy nastąpił powrót tętna i oddechu. Jeśli
jest dwóch ratowników, ratownik wykonujący oddech moŜe co jakiś czas sprawdzać tętno a ten, który wykonuje masaŜ, sprawdzać, czy w trakcie oddychania, bądź samoistnie
(powrót oddechu) unosi się klatka piersiowa.
PAMIĘTAJMY! Choremu nieprzytomnemu nie podajemy Ŝadnych tabletek
i nie wlewamy Ŝadnych płynów do jamy ustnej. Jeśli doszło do omdlenia naleŜy chorego
ułoŜyć na wznak i unieść kończyny dolne, jeśli stan nieprzytomności przedłuŜa się - ułoŜyć
w pozycji bocznej ustalonej. W przypadku drgawek - starać się ułoŜyć chorego i
przytrzymać kończyny oraz starać się zabezpieczyć język przed przygryzieniem.
PAMIĘTAJ !!!
Umiejętność ratowania Ŝycia - to umiejętność, która moŜe przydać się kaŜdemu.
Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach
Zatrucia substancjami chemicznymi przez drogi oddechowe - chorego
umieścić w dobrze przewietrzonym pomieszczeniu stosując w razie omdlenia
oddychanie sztuczne; jako odtrutkę podaje się duŜe ilości mleka, środki
pobudzające i czarną kawę, wzywając jednocześnie w cięŜszych przypadkach
lekarza.
Zatrucia substancjami chemicznymi przez przewód pokarmowy - w
zatruciach kwasem podajemy duŜe ilości wody i odtrutkę w postaci węgla
aktywowanego, tlenku magnezowego, następnie mleko, białko świeŜego jaja,
kleik owsiany itp.; w zatruciach zasadami podajemy jak najzimniejszy 1% kwas
octowy, kwas mlekowy lub winowy i jak uprzednio mleko i białko jaja; przy
wewnętrznych poparzeniach naleŜy wprowadzić do organizmu duŜo płynu aby
rozcieńczyć substancję Ŝrącą w Ŝadnym wypadku nie wolno stosować środków
powodujących wymioty, poniewaŜ dodatkowe poranienie mogłoby doprowadzić
do jeszcze większego uszkodzenia Ŝołądka lub przełyku; w przypadku dostania
się do Ŝołądka soli metali pomocy udziela lekarz.
Zatrucia przvpadkowo spoŜytymi substanciami - pić duŜo mleka, białko jaj
kurzych, kleik owsiany, ewentualnie podać roztwór mydła jako środek
powodujący wymioty, aby usnuć truciznę z Ŝołądka.
Oparzenia chemiczne - skórę zawsze najpierw obmywamy silnym strumieniem
zimnej wody, a następnie w zaleŜności od przypadku: 5% roztworem kwaśnego
węglanu sodu -w oparzeniach kwasami albo 1% roztworem kwasu octowego lub
kwasu borowego - w oparzeniach wodorotlenkami; w przypadku oparzeń
stęŜonym kwasem siarkowym kwas ten naleŜy uprzednio zetrzeć suchą
ściereczką szczególnie niebezpieczne są oparzenia oczu, które przerywamy
wodą bieŜącą a następnie 1% kwaśnym węglanem sodu I ponownie wodą
naleŜy zawsze udać się do okulisty.
Oparzenia termiczne - skórę przemywamy etanolem; przy rozległych i głębokich
oparzeniach, przed przybyciem lekarza, naleŜy podawać środki przeciwbólowe I
do picia słoną wodę (2 łyŜeczki soli na I litr wody) lub słodzoną herbatę z
etanolem.
Skaleczenia - mniejsze opatruje się czysta gazą, jałową, po uprzednim
usunięciu z rany resztek szkła ewentualnie innych ciał obcych I oczyszczeniu
rany 70% etanolem tub wodą utlenioną w przypadku silnego krwawienia naleŜy
nałoŜyć opaskę uciskową powyŜej rany (bliŜej serca) - jeŜeli przecięta została
tętnica (wypływa pulsująco krew jasna) lub poniŜej rany w razie uszkodzenia Ŝyły
(krew ciemniejsza, wypływa równym strumieniem); opaskę uciskową moŜna
pozostawić najwyŜej przez 20 minut.
PoraŜenie prądem eiektrycznvm - naleŜy przede wszystkim wyłączyć dopływ
prądu lub odciągnąć poraŜonego suchym drewnianym kijem lub rękoma w
suchych rękawiczkach gumowych czy skórzanych albo zabezpieczonymi
jakimkolwiek materiałem izolacyjnym; następnie naleŜy stosować sztuczne
oddychanie dopóty, dopóki poraŜony nie odzyska przytomności i nie zacznie
oddychać, po czym połoŜyć go na kilka godzin w zupełnym spokoju i ciepło
okryć.
Kraków, dnia 03-08-2009