powinności rodziców - Szkoła Podstawowa im. Zofii Grzybowskiej w

POWINNOŚCI
RODZICÓW
OPRACOWAŁA: mgr Grażyna Lewińska
SZKOŁA PODSTAWOWA IM. Z. GRZYBOWSKIEJ W STRASZOWIE
na podstawie książki „ Z DZIECKIEM W ŚWIAT WARTOŚCI”
„Trudno być dobrym
człowiekiem,
bardzo trudno być dobrym
mężem dobrą żoną,
ale najtrudniej być dobrym
rodzicem…”
Gdy stajemy się rodzicami
i zaczynamy najważniejszą
pracę naszego życia –
wychowanie dziecka –
zazwyczaj nie jesteśmy do
tego przygotowani, bo nikt nie
uczył nas, jak być rodzicami.
To, co powinni dla swojego
dziecka zrobić rodzice, aby
przygotować je dobrze do życia,
obejmuje zaspokajanie zarówno
potrzeb fizycznych, jak
psychicznych, umysłowych
i duchowych.
Musimy uświadomić sobie te
potrzeby i dowiedzieć się, jak je
zaspokajać – tu i teraz,
w świecie, w którym żyjemy.
POWINNOŚCI RODZICÓW
WOBEC DZIECKA
OPIEKA
ZASILANIE
EMOCJONALNE
WYCHOWANIE
OPIEKA NAD DZIECKIEM
To podstawowy pakiet
rodzicielskich powinności,
obejmuje jedzenie, ubrania, dach
nad głową, dbanie o zdrowie
i bezpieczeństwo fizyczne,
zaspokajanie podstawowych
potrzeb materialnych, społecznych
i edukacyjnych.
ZASILANIE EMOCJONALNE
To bardzo ważna część powinności
rodziców, obejmuje:
•
Okazywanie bezwarunkowej miłości poprzez:
 Pełen miłości kontakt wzrokowy,
 Pełen miłości kontakt fizyczny,
 Skupioną na dziecku uwagę i aktywne słuchanie tego, co
ono mówi
•
•
Zaspokajanie pozostałych potrzeb emocjonalnych:
bezpieczeństwa, akceptacji, poszanowania godności,
przynależności, zachęty i wsparcia, bycia ważnym
i docenianym
Okazywanie troski, współczucia i zrozumienia.
WYCHOWANIE
• To swego rodzaju trening – od dyscypliny
i kontroli rodziców do samodyscypliny
i samokontroli – to kształtowanie umysłu
i serca dziecka tak, aby wyrosło na mądrego,
dobrego i szczęśliwego człowieka. Powinności
wychowawcze rodziców obejmują:
 Bycie wzorem właściwych postaw i zachowań
 Rozwijanie inteligencji emocjonalnej (w tym empatii),
uczenie nazywania i rozpoznawania emocji, panowania
nad impulsami i dojrzałego wyrażania złości
 Nauczanie myślenia – poprzez rozmowy, czytanie
dziecku, wskazywanie zależności przyczynowo –
skutkowych, rozbudzanie ciekawości świata,
zachęcanie do stawiania pytań i wyciągania
wniosków, rozważanie skutków decyzji i zachowań
oraz motywów postępowania własnego i cudzego
itd.
 Nauczanie norm i umiejętności społecznych –
dobrych manier, dobrej komunikacji z ludźmi
 Nauczanie wartości – szacunku, uczciwości,
odpowiedzialności, odwagi, samodyscypliny,
pokojowości, sprawiedliwości, optymizmu, przyjaźni
i miłości, solidarności, piękna, mądrości; pomoc
w budowaniu mocnego charakteru dziecka
 Nauczanie dobrej organizacji i pracowitości
poprzez planowanie działań oraz wyznaczanie
dziecku stałych ćwiczeń i zajęć, takich jak nauka
gry na instrumencie, obowiązki domowe, sport
 Przewodnictwo intelektualne i duchowe – rozmowy
o życiu, wartościach, lekturach, przekaz wiary
 Ochronę przed szkodliwymi wpływami – na
przykład ze strony masowej kultury; uczenie
mądrego korzystania z mediów i informacji.
Dla wielu dorosłych zaspokajanie
kaprysów dziecka, kupowanie mu drogich
ubrań czy zabawek jest łatwiejsze niż
spędzanie z nim czasu. Warto się jednak
zastanowić, co jest dla nas najważniejsze.
Praca? Hobby? Telewizja? Życie
towarzyskie? Czy dzieci?
W ankiecie przeprowadzonej wśród
rodziców 97% spośród nich odpowiedziało,
że najważniejsze są dzieci. Tymczasem
według danych statystycznych przeciętne
dziecko spędza na rozmowie z matką 30
minut dziennie, z ojcem – 7 minut.
W słowie CZAS ukryta jest wskazówka,
czego dziecko od nas najbardziej potrzebuje.
CZAS to:
C
Z
A
S
- cierpliwość
- zachwyt
- akceptacja
- szacunek
Cierpliwość to łagodność, delikatność,
wyrozumiałość, spokój. Zachwyt to radość z obecności
dziecka. Akceptacja to danie dziecku wolności do bycia
takim, jakie jest, i kochanie go takim, jakie jest.
Szacunek to grzeczność i troska o uczucia i dobro
dziecka.