Makroekonomia

Makroekonomia
Model klasyczny i keynesowski
Model keynesowski
Produkcja poniżej poziomu
potencjalnego
Występuje bezrobocie przymusowe
Ceny i płace sztywne
Poziom produkcji określony przez
poziom popytu globalnego
(AD=C+I+G+NX)
Polityka gospodarcza oparta
na keynesiźmie
Państwa odgrywa istotną rolę w określaniu
poziomu produkcji i co za tym idzie
bezrobocia za pomocą oddziaływania na
wielkość popytu globalnego
Aktywna polityka fiskalna, niepełny efekt
wypierania
Aktywna polityka pieniężna i efekt tłumienia
Model klasyczny
Poziom produkcji na poziomie produckji
potencjalnej
Bezrobocie tylko dobrowolne
Ceny i płace doskonale giętkie, brak
iluzji pieniądza
Pionowa krzywa podaży globalnej
Polityka gospodarcza w
modelu klasycznym
Zarządzanie popytem globalnym „nie
ma sensu” – dostosowania wyłącznie
cenowe
Ekspansywna polityka fiskalna – pełne
wypieranie
Ekspansywna polityka pieniężna – tylko
wzrost cen
Polityka podaży
Uelastycznianie rynków
Urzędy antymonopolowe
Elastyczne przepisy prawa pracy
Obniżanie podatków nie aby zwiększyć popyt,
ale aby skłonić przedsiębiorców do
inwestowania
Likwidacja tzw. „wąskich gardeł”
Inwestycje publiczne w czynniki podażowe –
postęp techniczny, kapitał ludzki
Które podejście lepiej tłumaczy
zachowanie gospodarki?
Model keynesowski – okres krótki – od
czego zależy poziom wzrostu
gospodarczego w bieżącym roku?
Model klasyczny – okres długi – od
czego zależy poziom produkcji za 20
lat?
Kiedy okres jest krótki, a kiedy długi?
Cykl koniunkturalny
Wahania krótkookresowe – odchylenia
od potencjału
Wahania długookresowe – ewolucja
potencjału gospodarczego
Polityka gospodarcza a cykl
koniukturalny w krótkim i długim
okresie