Klucz odpowiedzi
Transkrypt
Klucz odpowiedzi
1 KONKURS Z JĘZYKA POLSKIEGO DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM WOJEWÓDZTWA WARMIOSKO-MAZURSKIEGO W ROKU SZKOLNYM 2011/2012 - ETAP SZKOLNY MODEL ODPOWIEDZI ZE SCHEMATEM PUNKTOWANIA NR POPRAWNE ROZWIĄZANIE ZADANIA 1. Zdanie 1 – F Zdanie 2 – F Zdanie 3 – F Zdanie 4 – P Zdanie 5 – P Zdanie 6 – F ROZWIĄZANIE DOPUSZCZALNE W przypadku: 1. H. Sienkiewicza – uznad odpowiedź: za powieśd „Quo vadis”; 2. W. S. Reymonta – uznad odpowiedź: za powieśd „Chłopi” 3. Cz. Miłosza – uznad odpowiedź: za całokształt twórczości ZASADY PRZYZNANIA PUNKTU za całe zadanie można zdobyd 6 punktów – po 1 punkcie za każdą poprawną odpowiedź 2. 1. Henryk Sienkiewicz – za wybitne osiągnięcia w dziedzinie eposu i „rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu” (1905 r.) 2. Władysław Stanisław Reymont – za wybitny epos narodowy „Chłopi” (1924 r.) 3. Czesław Miłosz – za całokształt twórczości literackiej (1980 r.) za zadanie można zdobyd 3 punkty, każdorazowo po 1 punkcie za każdą pełną odpowiedź, w której znajdzie się poprawne: - imię i nazwisko laureata - rok przyznania nagrody - uzasadnienie 0 punktów otrzymuje uczeo, jeżeli nie udzieli odpowiedzi, poda błędną bądź niepełną informację (np. tylko nazwisko). Do przyznania punktu wymagana jest bezbłędna odpowiedź, na którą składają się 3 komponenty. Uzasadnienie typu w dziedzinie literatury lub podobne nie wystarcza (pojawia się w poleceniu). Bierzemy pod uwagę tylko 3 kolejne decyzje uczniowskie (1 - 3). 3. c 1 pkt 4. b 1 pkt 2 5. d 1 pkt 6. limeryk 1 pkt 7. a 1 pkt 8. improwizowana opowieść - np. opowieśd ułożona bez uprzedniego przygotowania; opowieśd tworzona naprędce intelektualna bezczynność – np. stan niewypełniony wysiłkiem umysłu; lenistwo rozumu; świadome zwolnienie się z wysiłku umysłowego, biernośd umysłowa przełamać stereotyp – np. przemóc, przezwyciężyd, zwalczyd utrwalony, uproszczony, nie ulegający zmianom sposób oceny rzeczy, osób, grup społecznych, instytucji a. zajmująca – np. wzbudzająca zainteresowanie, interesująca, ciekawa, wciągająca, przykuwająca uwagę b. np. Mama zajmująca się dzieckiem ma mało czasu dla siebie. za zadanie można zdobyd 3 punkty – po jednym za każdą poprawną odpowiedź 9. 10. c 11. np. a. bliższe poznanie; b. ludzka ciekawośd; c. zajrzenie w głąb; d. rozejrzenie się 12. a. np. brak czasu, śmiertelnośd (ograniczenie czasowe, ulotnośd, „chwilowośd” ludzkiego życia) b. brak drzwi (nie ma drzwi, ma dom bez drzwi) za zadanie można zdobyd 2 punkty: 1 pkt – za podanie 2 synonimów 1 pkt – za skonstruowanie zdania, w którym wyraz „zajmująca” wystąpi w innym znaczeniu 1 pkt dopuszcza się odpowiedzi będące parafrazą tekstu poetyckiego, np. podmiot liryczny chce bliżej poznad wnętrze kamienia; osoba mówiąca chce „oswoid” sobie otoczenie kamienia za zadanie można zdobyd 2 punkty – po 1 punkcie za poprawne (zgodne z treścią wiersza) podanie każdego celu za zadanie można zdobyd 3 punkty - po 1 za każdą poprawną odpowiedź 3 13. moja – przydawka cię – dopełnienie za zadanie można zdobyd 2 punkty – po 1 za każdą poprawną odpowiedź 14. a. twojego wnętrza – epitet b. drzwi kamienia - metafora za zadanie można zdobyd 4 punkty, po 1 za każdą poprawną odpowiedź 15. c 1 pkt 16. a. np. jest konkluzją, zamyka kompozycyjnie, stanowi puentę, razem z pierwszą strofą tworzy klamrę kompozycyjną, spaja tekst b. np. - powtarzalnośd motywu przewodniego - podkreślenie znaczenia (wyodrębnienie) - zwiększenie ekspresji (zdynamizowanie) - segmentacja tekstu - refrenowośd sprzyjająca naciskowi semantycznemu - uzyskanie rytmizacji za zadanie można zdobyd 2 punkty, po 1 za każdą poprawną odpowiedź 17. a. np. Kamieniu, to ja, wpuśd mnie. Pukam do twoich drzwi. b. np. Pukam do drzwi kamienia. Ej, to ja, wpuśd mnie. za zadanie można zdobyd 2 punkty, po 1 za każdą poprawną odpowiedź. 18. np. Utwór porusza problem komunikowania się, ponieważ rozmowę bohatera wiersza z kamieniem można uznad za metaforę relacji międzyludzkich. 1 pkt 4 19. za wypracowanie można uzyskać 13 pkt. Realizacja tematu (0 – 4) 1 pkt – zachowanie narracji w 1. osobie (relacja z punktu widzenia Kolendy – Zaleskiej) 1 pkt - wyraźne uchwycenie płaszczyzny czasowej (proces, stopniowe poznawanie się warunkowane chronologią wydarzeo) 1 pkt – przeżycia wewnętrzne towarzyszące poznawaniu się 1 pkt – odwoływanie się do sytuacji opisanych w tekście źródłowym Kompozycja (0 – 2)* 1 pkt – zachowanie zasady trójdzielności wypracowania 1 pkt – zachowanie spójności międzyakapitowej Poprawność językowa (0 – 3)* 3 pkt – za pracę bezbłędną pod względem językowym 2 pkt – za pracę poprawną językowo (dopuszczalne maksymalnie 3 błędy różnej kategorii) 1 pkt – za pracę względnie poprawną językowo (dopuszczalnych maksymalnie 6 błędów) Poprawność zapisu (0 – 2)* 2 pkt – za pracę bezbłędną pod względem ortograficzno – interpunkcyjnym 1 pkt. – dopuszczalne nierażące błędy w zapisie Walor pracy (0 – 2)* 2 pkt – za pracę dojrzałą redakcyjnie i treściowo, potwierdzającą „lekkośd” pióra; za szczególne bogactwo leksykalne i sprawnośd językową; za oryginalność ujęcia tematu, np. odwołanie się do tajników warsztatu dziennikarskiego 1 pkt – za pracę sprawnie skomponowaną, z wyróżniającym się bogactwem języka * punktów z tej kategorii nie przyznaje się, jeżeli praca jest krótsza niż połowa wymaganej objętości 5 Przykład wypracowania Początkowo zrealizowałam tylko krótki reportaż z pobytu poetki na Sycylii. Wydawało mi się wtedy, że będzie to zwykła dziennikarska robota – rzemieślnicza, klasyczna, bez emocji, jak pewnie to zwykle bywa przy produkcji tego typu filmów dokumentalnych. Nic wtedy nie zapowiadało fascynującej przygody intelektualnej. Zaczęło się od rozmów przy filiżance kawy. Szymborska zaproponowała mi, bym powiedziała coś o sobie. Okazało się, że łączy nas Kraków, uczelnia, kierunek studiów, wykładowca akademicki. Już wtedy prysła pierwsza niepewnośd i przeświadczenie, że rozmówczyni zachowa dystans wobec mnie. Poczułam, że poetka mnie polubiła i zaakceptowała. To był ważny moment. Na tyle przełomowy, że zmienił moje plany reporterskie. Czułam, że muszę byd ostrożna, by nie przekroczyd progu prywatności, ale jednocześnie miałam wrażenie, że między nami rodzi się przyjaźo. Byłam tym faktem usatysfakcjonowana. Z jednej strony, zdecydowanie ułatwiało mi to realizację zadania, z drugiej – dawało poczucie bezpieczeostwa i komfortu. Podróże zagraniczne zbliżyły nas do siebie jeszcze bardziej. Wiele było okazji do wzruszeo i śmiechu. Wyjazd do Holandii i Irlandii przyniósł mi moc kolejnych przeżyd. Byłam zachwycona faktem, że jestem świadkiem „tworzenia” nowych, niepublikowanych jeszcze tekstów Szymborskiej. Uszczęśliwiała mnie do łez sytuacja, kiedy na moich oczach poetka układała zabawne limeryki. Nie ukrywałam podziwu nad lekkością jej pióra. Również zaskoczona byłam tempem, z jakim wymyśliła historię o dziewczynie garbusce. Udzielał mi się czar skupienia poetki przy oglądaniu obrazów Vermeera. Nie ukrywałam zdumienia nad jej determinacją przy zakupie upominków dla najbliższych. Czas płynął, a mnie wydawało się, że znamy się z Szymborską co najmniej 20 lat. Czułam się nie tyle dobrze w jej towarzystwie, co znakomicie. Byłam zaszczycona i szczęśliwa, kiedy sekretarz noblistki powiedział, że Szymborska sprywatyzowała mnie sobie. To przecież zabrzmiało jak komplement. Z niecierpliwością czekałam na ostatni dzieo zdjęciowy. Byłam ciekawa reakcji swojej rozmówczyni na wieśd, że to już koniec. Po cichu mam nadzieję, że jeszcze nie raz, nie dwa uda nam się spotkad. Zrobię wszystko, by tak się stało. Naprawdę uszczęśliwił mnie fakt, że udało się zebrad tyle materiału, by zrealizowad długi, ponadgodzinny reportaż. Wierzę mocno w to, że jeszcze dane nam będzie spotkad się i powspominad… A może zrealizuję kolejny film dokumentalny?