Spotkanie 17 dla dzieci mlodszych - A4

ZACHOWAJ CZYSTOŚĆ, DOCHOWAJ WIERNOŚCI
„Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz cudzołożył” (por. Wj 20,2.14).
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
Nadszedł czas, byś poznał kolejny drogowskaz, który pomoże ci dojść do Królestwa
Bożego. Dziś jest to przykazanie, które mówi, by dochować wierności i zachować czystość serca oraz
duszy.
Na początek zagadka. Jest święte i każdy nosi je ze sobą?
Pewnie pomyślisz, że to krzyżyk, medalik, książeczka do nabożeństwa, a może różaniec. Nie, nie
nie.
Tą świętą rzeczą, którą cały czas nosimy ze sobą jest nasze ciało, takie, jakie mamy. Ktoś jest wysoki, a ktoś niski, jeden jest grubaskiem, a drugi chudzielcem. Wiesz dlaczego ciało jest tak bardzo cenne?
Bo jest ono świątynią Ducha Świętego, miejscem, w którym mieszka Pan Bóg. A co to znaczy? To znaczy, że kiedyś zmartwychwstaniemy, jak Pan Jezus. Zapamiętaj. Ciało KAŻDEGO człowieka jest
mieszkaniem Pana Boga. Dlatego pierwszym krokiem, który możesz uczynić, aby wypełnić to przykazanie, jest codzienna wdzięczność za Jego obecność w twoim ciele.
Ponieważ każdy człowiek ma ciało, serce i duszę, dlatego tak ważne jest to przykazanie. Jak wiesz,
ludzie dzielą się na kobiety i mężczyzn. W rodzinie, przedszkolu, szkole przyjaźnimy się z koleżankami
i kolegami. Pan Bóg powołał do życia mężczyzn i kobiety i powierzył im zadanie, by zakładali rodziny.
A w nich mają razem z Bogiem przekazywać życie swoim dzieciom.
Przed twoimi narodzinami mamusia zakochała się w tatusiu, a tatuś w mamusi. O tej miłości powiedzieli Panu Bogu podczas sakramentu małżeństwa (mówiliśmy o tym w spotkaniu 4). Wtedy Pan Bóg
nakazał im, by z Nim przekazywali życie swojemu potomstwu. Pan Bóg pragnął, by dziecko miało ciało
zbudowane z ciała mamusi i tatusia. Dlatego każdy z nas jest podobny do swoich rodziców. A wszyscy
ludzie zostali stworzeni na obraz i podobieństwo Pana Boga.
Dlatego też, zależy Mu na tym, aby każdy z nas z szacunkiem i miłością odnosił się do swojego ciała
oraz do ciała innych ludzi. Jak to zrealizować? Jak dbać o czystość ciała, duszy i serca? Rodzicom przykazanie to przypomina o wierności małżeńskiej oraz o kochaniu swoich dzieci. A ty, czy wiesz, jak możesz wypełnić to przykazanie?
Spójrz na swoje ciało – masz oczy, uszy, nos, ręce... Możesz patrzeć, słuchać, wąchać, dotykać... Tak
to jest, że twoje oczy i uszy są takimi „oknami” duszy. To właśnie przez te „okna” wpuszczasz różne
myśli i obrazy do swojego serca, które dzięki nim staje się albo coraz piękniejsze i czystsze, albo coraz
bardziej zabrudzone i nieczyste. Czym są te obrazy? – są to twoje rozmowy z innymi, filmy, które oglądasz, gry, w które grasz, książki i gazety, które czytasz, przypadkowe napisy, reklamy, myśli... To jest
to wszystko, po co sięgasz i czym „karmisz” swoje serce. W tym przykazaniu Pan Bóg mówi nam o
dbaniu o to, aby przez te „okna duszy” wpuszczać tylko to, co piękne i dobre. A także o szacunku wobec swoich koleżanek i kolegów. Szacunek ten wyrażamy dobrym myśleniem o sobie i o innych.
To dbanie o ciało jest równocześnie dbaniem o duszę. Dlaczego? Pomyśl. To Pan Bóg stworzył
wszelkie piękno. Ono jest Jego własnością. Gdy pozwalamy Panu Bogu w nas mieszkać, On obdarowuje nas swoim pięknem, bo On jest miłością.. Gdy dusza "jest zadbana" i czysta, to Boże piękno widać
wtedy w człowieku. W tobie również.
I jeszcze coś ważnego. Pan Bóg potrafi tylko kochać. Kocha każdego z nas takim, jakim nas stworzył. Bo każdego stworzył najpiękniejszym człowiekiem na świecie. Stworzył człowieka na swój obraz i
swoje podobieństwo, a więc "zawarł” w nim, podarował mu swoje piękno. Dlatego człowiek, niezależnie od wyglądu, wzrostu, koloru skóry, czy pochodzenia, jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Każdy jest
inny i każdy jest piękny. Bo każdy jest kochany przez Boga.
Przykazanie: Nie cudzołóż, to zadanie, aby uczyć się widzieć Boże piękno w sobie oraz w innych ludziach. I o nie dbać. Czyli… dbać o ciało, żeby było zdrowe, sprawne i - równie mocno - troszczyć się o
piękno duszy, serca.
Zapamiętaj! W życiu nie jest najważniejsze, czy ktoś o kimś powie, że jest ładny, albo brzydki. Takie
mówienie nie jest prawdą! Nie jest też ważne, że ktoś jest gruby, albo chudy, że jest dziewczyną lub
chłopakiem. Każdy jest inny! Ale każdy jest piękny i kochany przez Boga! Dzięki temu świat jest ciekawszy. Każdy ma swoje zalety i talenty, przez co jest wyjątkowym i niepowtarzalnym człowiekiem. I
każdy ma jakieś wady, jakieś słabości. Dlatego potrzebujemy siebie nawzajem. Możemy sobie pomagać
i cieszyć się, gdy jesteśmy razem. Czyli… uczyć się postawy wierności tak bardzo potrzebnej w dorosłym życiu.
Dlatego pamiętaj, aby dziękować Panu Bogu za to, kim jesteś – nieważne czy chłopcem, czy dziewczynką, wysokim, czy niskim, grubym, czy chudym. I aby siebie lubić takim jakim jesteś. Wtedy będziesz umiał polubić innych ludzi takimi, jakimi są. Nawet, gdy nie wydają się piękni – na przykład
wtedy, gdy są już starzy, albo chorzy.
Przyjaciółmi, którzy pomogą ci zrozumieć to przykazanie są twoje rówieśnice. Święta Maria Goretti
i błogosławiona Karolina Kózkówna. One oddały swoje życie w obronie czystości swojego ciała i serca.
Chłopcom szczególnie chce pomagać święty Józef. Nikt, tak jak On nie potrafił być rzeczywiście takim
„prawdziwym mężczyzną”, odpowiedzialnym i wiernym mężem i ojcem. Natomiast szacunku dla ludzkiego ciała, które od dnia chrztu świętego jest świątynią Ducha Świętego chce cię nauczyć błogosławiona Matka Teresa z Kalkuty.
Co należy zrobić?
W PIERWSZYM TYGODNIU na adoracji podziękuj Panu Jezusowi za ten drogowskaz. Choć
może wydawać się trudny, jest bardzo potrzeby w zdobywaniu Królestwa Bożego. Podziękuj
również za swoje ciało, a także za swoje „okna” duszy – oczy i uszy.
Pomyśl, czy dbasz o piękno swojego serca? Zaproś do niego Pana Jezusa. Proś Go o pomoc, abyś
nigdy nie zboczył z drogi, którą wskazuje ten drogowskaz.
Czy dbasz o swoje zdrowie i higienę? Czy z życzliwością odnosisz się do rówieśników – zarówno
chłopców, jak i dziewczynek? Co jest twoją „ziemią egipską” w tym przykazaniu? Proś Pana Jezusa,
aby stworzył w tobie serce czyste. Pomódl się słowami Psalmu „Stwórz o mój Boże we mnie serce czyste”.
Postaraj się codziennie odmawiać tę modlitwę.
Wytnij drzwi do tego spotkania i na zewnętrznej stronie lewego skrzydła drzwi napisz wskazówkę
z szóstego przykazania – „Zachowaj czystość”.
Porozmawiaj w domu z rodzicami o tym przykazaniu.
Przeczytaj z rodzicami „Kartkę siedemnastą z pamiętnika Tosi i Franka”.
W DRUGIM TYGODNIU przed adoracją przeczytaj z rodzicami „Wspomnienia Anioła Stróża
o...”.
Podczas adoracji Najświętszego Sakramentu pomyśl o życiu świętych, którzy towarzyszą ci w tym
spotkaniu. Podziękuj Panu Jezusowi za przykład ich życia. Na modlitwie pomyśl, w czym chciałbyś ich naśladować. Podejmij postanowienie pracy nad jedną rzeczą w tym tygodniu. Poproś Pana Jezusa oraz świętych, by pomogli ci wypełniać postanowienie.
Na zewnętrznej stronie prawego skrzydła drzwi naklej portrety danych świętych (lub jednego wybranego świętego).
Na koniec pracy w tym tygodniu, wewnątrz otwartych drzwi, narysuj serce. W jego środku napisz:
„Panie Boże, stwórz we mnie serce czyste”.
Poproś dorosłych, aby:

przeczytali z tobą „Kartkę siedemnastą z pamiętnika”; „Wspomnienia Anioła Stróża o...”;

umożliwili ci adorowanie Pana Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie;

porozmawiali z tobą o treści szóstego przykazania;

pomogli ci wydrukować pomoce: „Spotkanie 17”, drzwi do spotkania, portrety świętych do naklejenia na drzwi oraz znaczki, które naklejasz na klucz.