Tom Tykwer „Pachnidło” Film jest adaptacją słynnej książki Patricka

Tom Tykwer „Pachnidło”
Film jest adaptacją słynnej książki Patricka Süskinda.
Przedstawia historię mordercy kobiet, skazanego przez sąd na tortury i
śmierć. Film rozpoczyna się od ogłoszenia wyroku przed tłumem
wzburzonych mieszczan, którzy sami chcieliby zlinczować przestępcę.
Dalsza część ukazuje losy Jana-Baptysty Grenouille'a od
momentu narodzin aż do sceny skazania. Zaskakujące jest jednak to,
że nie jest on potworem (przynajmniej nie większym niż większość
ludzi ukazanych w filmie). Postrzegamy go jako człowieka
wyjątkowego, posiadającego niedostępny dla innych talent – ma
niezwykle czuły zmysł powonienia. Jest niezbyt rozmowny, tym
bardziej, że los go nie rozpieszczał: urodzony przez sprzedawczynię ryb na targowisku, skazany
przez własną matkę na śmierć (chciała porzucić dziecko, za co została powieszona) a potem
wychowywany w przytułku dla sierot, następnie sprzedany garbarzowi skór, gdzie musiał
wykonywać niewolniczą pracę. W końcu trafia do sprzedawcy perfum, który pozna się na
niezwykłych umiejętnościach Jana i zacznie uczyć go utrwalania zapachów.
Chłopak z pasją przystąpi do nauki. Jego obsesją stanie się
stworzenie zapachu doskonałego (dawał wrażenie pobytu w raju),
który został już wymyślony w starożytności, jednak nikt nie mógł
odkryć ostatniego składnika formuły. Według Jana będzie to esencja
zapachu człowieka, dlatego, aby go zdobyć, popełnia morderstwa na
młodych kobietach. Nie widzi w tym nic złego – chęć zrealizowania
marzeń jest silniejsza od współczucia dla ofiar. W końcu uda mu się
stworzenie eliksiru miłości, ale zostanie schwytany i skazany na
śmierć.
Film stawia pytania o los jednostek wybitnych: są one
osamotnione, nikt ich nie rozumie. Czy jednak mają one prawo
przekraczania granic moralności, gdy dokonują czegoś niezwykłego?
Chyba jednak nie, bo bohater uświadamia sobie swoją porażkę:
poczucie szczęścia nie jest związane tylko z doznaniami
zmysłowymi. To przede wszystkim silna więź duchowa z drugą
osobą. Gdy wszyscy oddają się czarowi upojnego zapachu, Jan myśli o dziewczynie, która stała się
jego pierwszą ofiarą…
Atutami filmu Tykwera są niezwykle sugestywne
obrazy (zarówno te naturalistyczne – ukazujące życie
biedoty w osiemnastowiecznym Paryżu, jak i te
poetyckie – np. układanie kwiatów na płótnie) oraz
wspaniała muzyka podkreślająca, że razem z bohaterem
bierzemy udział w niezwykłym misterium.