kiedy dziecko nie ch..

KĄCIK PSYCHOLOGICZNY
Co zrobić, jeśli dziecko ma kłopoty z samodzielnym zasypianiem?
Gdy dzieci mają kłopoty z samodzielnym zasypianiem lub spaniem, wieczory w domu stają się
prawdziwą męczarnią. Rrodzice często są zmęczeni czekaniem aż dzieci padną bardzo późnym
wieczorem do łóżek ledwo żywe lub mają dość braku swobody we własnym łóżku, bo dziecko ciągle
śpi z rodzicami... Żeby uniknąć kłopotu trzeba działać konsekwentnie i szybko. Im szybciej zaczniemy,
tym lepiej. Najlepiej gdy przed rozpoczęciem wprowadzania zmian przeanalizujemy naszą sytuację i
wymyslimy szczegółowy plan działania. Trzeba przy tym zwrócić uwagę na następujące rzeczy:
 Jeśli w życiu rodziny zachodzą duże zmiany (mama wraca do pracy, ktoś bliski
odszedł) odłóżmy wprowadzanie dużych zmian na później,
 Zróbmy bilans snu dziecka – czy dziecko za dużo nie sypia? Może oczekujemy
niemożliwego? Dzieci wraz z wiekiem potrzebują coraz mniej snu,
 Jeśli po południu widzimy, że dziecko ma dużo energii postarajmy się
zorganizować mu czas aktywnie – wyjdźmy na pieszą wycieczkę, pograjmy
w coś razem. Pozytywne wrażenia pozwolą dziecku lepiej spać,
 Z upływem czasu postarajmy się dziecko wyciszać, nie pozwólmy tuż przed snem na szalone
zabawy, zanim odłożymy dziecko do łóżka wsłuchajmy się w jego oddech, dziecko wyciszone
oddycha miarowo, spokojnie i szybciej zaśnie,
 Ustalmy określoną kolejność wieczorych rytuałów – np. lekka kolacja, kąpiel, dobranocka,
kołysanka, buziak na dobranoc – i starajmy się je powtarzać co wieczór o określonej porze,
 Zadbajmy o miejsce do spania – bezpieczne łóżeczko, niech dziecko weźmie do łóżka
ulubioną maskotkę, wybierze pościel, wywietrzmy pokój, zadbajmy o to, by nie było w nim za
ciepło,
 Jeśli dziecko boi się ciemności, zostawmy w pokoju nocną lampkę dającą bardzo ciemne
światło – taka lampka nie pożera dużo prądu, a dzięki niej dziecko nie obudzi się przerażone
w nocy,
 Jeśli dziecko boi się czegoś w pokoju – stworka pod łóżkiem itp. przed snem przy zapalonym
świetle zajrzyjmy razem z dzieckiem pod łóżko i pokażmy mu, że nie ma tam nic groźnego,
 Kontrolujmy ilość napojów przed snem – jeśli dziecko wypije za dużo, szybko obudzi się, bo
będzie chciało iśc do ubikacji,
 Starajmy się uczyć dziecko samodzielnego zasypiania – nie czekajmy w pokoju, aż zaśnie –
wyjdźmy po utuleniu dziecka i wracajmy wtedy, gdy tego potrzebuje, ale na chwilę, by zaraz
ponownie wyjść,
 Działajmy konsekwentnie – bądźmy przy dziecku i pamiętajmy, że samodzielne zasypianie i
spanie jest ważne dla jego zdrowego rozwoju i dojrzałości, chcąc nauczyć dziecko spać
samodzielnie pomagamy mu dorosnąć i korzystać z życia – łatwiej i chętniej pojedzie na
ciekawą wycieczkę bez rodziców, wygodniej wyśpi się we własnym łóżku, będzie spać
głębszym snem i wstanie bardziej wypoczęte,
 Gdy dziecko na wszystkie próby samodzielnego zasypiania płacze, protestuje, wpada w
rozpacz i nie potrafi się uspokoić, odłóżmy naukę samodzielnego spania na jutro lub
wybierzmy się na indywidualną konsultację psychologiczną, bo dziecko być może potrzebuje
pomocy specjalistycznej.
Aleksandra Świerczek